-
1 lascīvus
lascīvus adj. with comp. [LAS-], wanton, petulant, sportive, playful, frolicsome, roguish: capella, V.: pueri, H.: tenero lascivior haedo, O.: hederae, luxuriant, H.: verba, sportive, H.— Licentious, lewd, lustful, O., Ta., Cu.—Fig., of style, licentious, luxuriant: illud lascivum, etc., Iu.* * *lasciva, lascivum ADJplayful; lustful, wanton; impudent, mischievous; free from restraint -
2 lascivus
lascīvus, a, um, adj. [Sanscr. lash-āmi, desire; las-āmi, play; Gr. la- in laô, lilaiomai; cf. Goth. lustus; also Lat. largus], wanton, petulant, sportive, playful, frolicsome, frisky, (syn.: petulans, procax).I.In a good sense: nova proles, * Lucr. 1, 260:II.capella,
Verg. E. 2, 64:puella,
id. ib. 3, 64:pueri,
Hor. S. 1, 3, 134:Amores,
id. C. 2, 11, 7:currumque sequuntur matris lascivo sidera fulva choro,
Tib. 2, 1, 88:tenero lascivior haedo,
Ov. M. 13, 791:aetas,
Hor. Ep. 2, 2, 216:hederae,
wanton, luxuriant, id. C. 1, 36, 20:acus,
for ornamenting the hair, a hair-pin, Mart. 11, 45, 6; cf. Tert. Verg. Vel. 12:tristia maestum Vultum verba decent.... Ludentem lasciva,
sportive, playful, Hor. A. P. 107; cf.:quod dicitur, aut est lascivum et hilare aut contumeliosum,
Quint. 6, 3, 27:ad quod (caput aselli) lascivi ludebant ruris alumni,
Juv. 11, 98. —In a bad sense, licentious, lewd, lustful, lascivious, Varr. R. R. 1, 14: Siculi, ut sunt lascivi et dicaces, Cael. ap. Quint. 6, 3, 41:III.puellae,
lascivious, Ov. A. A. 1, 523:femur,
id. Am. 3, 7, 10:libelli,
lewd, Mart. 5, 2, 5; cf.:tabellis ac sigillis lascivissimarum picturarum et figurarum,
Suet. Tib. 43.—Trop., of style, licentious, luxuriant, overloaded with ornament; oratio, Gell. 12, 2, 9; cf.: illud lascivum zôê kai psuchê, Juv. 6, 194.—Hence, adv. in two forms.A.lascīvē, wantonly, lasciviously (post-class.):B.loqui,
licentiously, Mart. 8 init.:versus facere,
App. Mag. p. 278, 31. — Comp.:lascivius,
Avien. Arat. 514.—lascīvĭter, wantonly, petulantly: ludere, Laev. ap. Charis. p. 183 P. -
3 chorus
chorus ī, m, χόροσ, a dance in a ring, choral dance, dance: Nympharum leves chori, H.: choros agitare, V.—A troop of dancers, band of singers, chorus, choir: comissationis: Phoebi, V.: canorus, Iu.—In tragedy: actoris partīs chorus Defendat, H.—Poet., of the deified daughters of Atlas: Pleïadum, H. — A multitude, band, troop, crowd: iuventutis: philosophorum: vatum, H.: noster (i. e. Musarum), O.: lascivus, Tb.* * *chorus; choral passage in a play; dancing/singing performance/ers; school; round/ring dance; dancers; movement of planets; magistrate's court; multitude; choir; singing; sanctuary; those in sanctuary -
4 lascīvia
lascīvia ae, f [lascivus], sportiveness, playfulness, frolicsomeness, jollity: lasciviā Diffluit, T.: hilaritas et lascivia: per lusum atque lasciviam currere, L.— Wantonness, licentiousness: quos licentia atque lascivia corruperat, S.: lasciviam a vobis prohibetote, impious exultation, L.* * *playfulness; wantonness, lasciviousness -
5 lascīviō
lascīviō —, —, īre [lascivus], to be wanton, sport, frisk, frolic: licet lascivire: agnus Lascivit fugā, wantonly frisks away, O.: lascivientes pisces, L.* * *lascivire, lascivi, lascivitus Vfrisk; sport; run riot -
6 dicax
dĭcax, ācis, adj. [1. dico], talking sharply, satirical, sarcastic, acute, witty (class.):Demosthenes non tam dicax fuit quam facetus. Est autem illud acrioris ingenii, hoc majoris artis,
Cic. Or. 26, 90; cf. Quint. 6, 3, 21;so with facetus,
Cic. de Or. 2, 54, 221; id. Cael. 28, 67; with venustus and urbanus, *Catull. 22, 2; with lascivus, Caelius in Quint. 6, 3, 41;with cavillator,
Plaut. Truc. 3, 2, 15 et saep.:Satyri,
Hor. A. P. 225:dicax in aliquem,
Cic. Phil. 2, 31 fin.:argutia,
Gell. 12, 2 et saep.— Comp., Cic. de Or. 2, 60, 244; Liv. 32, 34, 3.— Sup., Petr. 113, 12.— Adv. does not occur. -
7 Lares
1.Lăres (old form ‡ Lăses, Inscr. Fratr. Arval.; cf. Varr. L. L. 6, § 2 Müll.), um and ĭum (Larum, Varr. L. L. 5, § 49 Müll.; Cic. Rep. 5, 5, 7; id. N. D. 3, 25, 63; id. Leg. 2, 8, 19; Inscr. Orell. 961:II.Larium,
Liv. 40, 52), m. [old Lat. Lases; Etrusc. Laran, Lalan; root las-; cf. lascivus], tutelar deities, Lares, belonging orig. to the Etruscan religion, and worshipped especially as the presiders over and protectors of a particular locality (cf. Otfr. Müll. Etrusc. 2, p. 90 sq.):praestites,
the tutelar deities of an entire city, Ov. F. 5, 129 sq.:mille Lares geniumque ducis, qui tradidit illos, urbs habet,
id. ib. 5, 145:Puteolanae civitatis,
Inscr. Orell. 1670:civitatum, Inscr. ap. Grut. p. 10, 2: vicorum,
Arn. 3, 41:rurales, Inscr. ap. Grut. p. 251: compitales,
of cross - roads, Suet. Aug. 31; called also Lares compitalicii, Philarg. ad Verg. G. 2, 381:viales,
worshipped by the road-side, Plaut. Merc. 5, 2, 24:permarini,
tutelar deities of the sea, Liv. 40, 52: caelipotentes, Inscr. ap. Tert. de Spect. 5.— Sing.:Lari viali,
Inscr. Orell. 1762; 1894:eundem esse Genium et Larem, multi veteres memoriae prodiderunt,
Censor. 3, 2.—Most commonly the Lares (as familiares or domestici), the tutelar deities of a house, household gods, domestic Lares (whose images stood on the hearth in a little shrine, aedes, or in a small chapel, lararium); as the tutelar deities of each particular dwelling, also in sing.: Lar, Laris, m.(α).In plur.:(β).rem divinam facere Laribus familiaribus,
Plaut. Rud. 5, 1, 17:sanctis Penatium deorum Larumque familiarium sedibus,
Cic. Rep. 5, 5, 7; id. Quint. 27 fin.:ad aedem Larum,
id. N. D. 3, 25, 63:immolet aequis porcum Laribus,
Hor. S. 2, 3, 164:Laribus tuum Miscet numen,
id. C. 4, 5, 34. —In sing.:B.ego Lar sum familiaris, ex hac familia,
Plaut. Aul. prol. 2:haec imponuntur in foco nostro dari,
id. ib. 2, 8, 16:familiae Lar pater, alium Larem persequi,
id. Merc. 5, 1, 5 sq. —Meton., a hearth, dwelling, home (class.; usually in sing.):(β).larem corona nostrum decorari volo,
Plaut. Trin. 1, 2, 1:relinquent larem familiarem suum?
Cic. Verr. 2, 3, 11, § 27:ad suum larem familiarem redire,
id. ib. 2, 3, 54, §125: nobis larem familiarem nusquam ullum esse?
Sall. C. 20:paternus,
Hor. Ep. 2, 2, 51:patrius,
id. S. 1, 2, 56; cf.:avitus apto Cum lare fundus,
id. C. 1, 12, 43:gaudens lare certo,
id. Ep. 1, 7, 58:parvo sub lare,
id. C. 3, 29, 14:conductus,
Mart. 11, 82, 2:deserere larem,
to abandon one's home, Ov. F. 1, 478:pelli lare,
to be driven from a place, id. ib. 6, 362:alumnus laris Antenorei,
i. e. of the city of Padua, Mart. 1, 77, 2: ob eam rem tibi Lare commercioque interdico, Vet. Formul. ap. Paul. Sent. 3, 4, 7.—In plur., Ov. R. Am. 302:2.jussa pars mutare lares,
Hor. C. S. 39.— Poet., of a bird's nest:avis in ramo tecta laremque parat,
Ov. F. 3, 242:cum rapit Halcyones miserae fetumque laremque,
Val. Fl. 4, 45. -
8 Largus
1.largus, a, um, adj. [perh. for lasgus; Sanscr. root lash, desire; Gr. la- in lilaiomai, lêma; cf. Lat. lascivus], abundant, copious, plentiful, large, much.I.In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):(β).pabula,
abundant, Lucr. 5, 869:haustus,
id. 1, 412:semen,
id. 4, 1238:imbres,
id. 1, 282; cf.:undae fluminis,
id. 1, 1031:lux,
id. 2, 806; cf.:(sol) cum terras larga luce compleverit,
Cic. N. D. 2, 19, 49:odores,
Ov. M. 4, 758:aër,
Lucr. 4, 894 — Comp.:largior ignis,
Hor. S. 1, 8, 44:largiore vino usus,
Liv. 40, 14:largiora stipendia,
Tac. A. 1, 31:nec potentem amicum Largiora flagito,
Hor. C. 2, 18, 13.— Sup.:munus largissimum edere,
Suet. Tit. 7 fin.:vena largissima ferri,
Plin. 34, 14, 43, § 149.—With gen., abounding in any thing:(γ).largus lacrumarum,
Plaut. As. 3, 1, 30:opum,
Verg. A. 11, 338: fons largus aquae, Luc. 9, 608:comae,
Sil. 7, 601:rapinae,
id. 8, 250.—With abl.:II.audin' hunc, opera ut largus est nocturna?
Plaut. As. 3, 3, 8:folia larga suco,
Plin. 25, 13, 102, § 161.—In partic., giving abundantly or much, bountiful, profuse, liberal:A.justus, injustus: malignus, largus,
Plaut. Bacch. 3, 2, 17:duo sunt genera largorum, quorum alteri prodigi, alteri liberales,
Cic. Off. 2, 16, 55:largissimus esse,
id. Verr. 2, 3, 50, § 118:largus et exundans ingenii fons,
Juv. 10, 119:largus animo,
of a generous disposition, Tac. H. 2, 59:promissis,
liberal in promises, Tac. H. 3, 58:natura,
Juv. 10, 301.— Comp.:Quid ego concesso pedibus, linguā largior?
Plaut. As. 2, 2, 24. — Poet.:largus animae,
prodigal of life, Stat. Th. 3, 603.—With inf.:spes donare novas largus,
Hor. C. 4, 12, 19.—Hence, adv. in three forms.largē (class.), abundantly, plentifully, bountifully, liberally:B.large blandus,
Plaut. Aul. 2, 2, 19:large dare,
Cic. Mur. 4, 10:large effuseque donare,
id. Rosc. Am. 8, 23:large et copiose aliquid comparare,
id. N. D. 2, 47, 121:munifice et large dari,
id. ib. 3, 27, 69:large atque honorifice promittere,
Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44:large liberaliterque aestimare,
Cic. Verr. 2, 3, 88, § 204:ministrare libertatem alicui,
id. Rep. 1, 43, 66:senatus consultum large factum,
Tac. A. 6, 15:large florescens,
Plin. 21, 10, 31, § 56:large frequentantibus (locum),
in great numbers, id. 5, 17, 15, § 73:large amplecti,
widely, id. 2, 11, 8, § 50; 17, 19, 30, § 137.— Comp.:dare largius,
Ter. Eun. 5, 9, 48:ne potum largius aequo Rideat,
Hor. Ep. 2, 2, 215.— Sup.:copia quam largissime facta,
Cic. Verr. 2, 1, 61, § 158 Zumpt N. cr. (Klotz, largissima), Plin. 7, 50, 51, § 167.—largĭter, largely, in abundance, plentifully, much; greatly, far (rare in class. prose;(β).not used by Cic.),
Plaut. Truc. 5, 11:peccavisti largiter,
id. Most. 2, 2, 9; cf. id. Ep. 3, 4, 49: apud finitimas civitates largiter posse, to have great weight or influence, Caes. B. G. 1, 18:distare,
Lucr. 6, 1112:auferre,
id. 6, 622; Hor. S. 1, 4, 132:discrepare,
Vitr. 6, 1, 8:largius a prisca consuetudine movere,
Varr. L. L. 10, p. 583.—Substantively, with gen. (anteand post-class.):* C. 2.credo, illic inesse auri et argenti largiter,
Plaut. Rud. 4, 4, 144; cf.:largiter mercedis indipiscar,
id. ib. 5, 2, 28. —Largus, i, m., a Roman surname, esp. in the gens Scribonia, Cic. Fam. 6, 8, 1; id. de Or. 2, 59, 240:II.P. Largus Caecina,
Tac. A. 11, 33.—Hence,Largĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Largus, Largian:senatusconsultum,
Just. Inst. 3, 7 fin. -
9 largus
1.largus, a, um, adj. [perh. for lasgus; Sanscr. root lash, desire; Gr. la- in lilaiomai, lêma; cf. Lat. lascivus], abundant, copious, plentiful, large, much.I.In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose):(β).pabula,
abundant, Lucr. 5, 869:haustus,
id. 1, 412:semen,
id. 4, 1238:imbres,
id. 1, 282; cf.:undae fluminis,
id. 1, 1031:lux,
id. 2, 806; cf.:(sol) cum terras larga luce compleverit,
Cic. N. D. 2, 19, 49:odores,
Ov. M. 4, 758:aër,
Lucr. 4, 894 — Comp.:largior ignis,
Hor. S. 1, 8, 44:largiore vino usus,
Liv. 40, 14:largiora stipendia,
Tac. A. 1, 31:nec potentem amicum Largiora flagito,
Hor. C. 2, 18, 13.— Sup.:munus largissimum edere,
Suet. Tit. 7 fin.:vena largissima ferri,
Plin. 34, 14, 43, § 149.—With gen., abounding in any thing:(γ).largus lacrumarum,
Plaut. As. 3, 1, 30:opum,
Verg. A. 11, 338: fons largus aquae, Luc. 9, 608:comae,
Sil. 7, 601:rapinae,
id. 8, 250.—With abl.:II.audin' hunc, opera ut largus est nocturna?
Plaut. As. 3, 3, 8:folia larga suco,
Plin. 25, 13, 102, § 161.—In partic., giving abundantly or much, bountiful, profuse, liberal:A.justus, injustus: malignus, largus,
Plaut. Bacch. 3, 2, 17:duo sunt genera largorum, quorum alteri prodigi, alteri liberales,
Cic. Off. 2, 16, 55:largissimus esse,
id. Verr. 2, 3, 50, § 118:largus et exundans ingenii fons,
Juv. 10, 119:largus animo,
of a generous disposition, Tac. H. 2, 59:promissis,
liberal in promises, Tac. H. 3, 58:natura,
Juv. 10, 301.— Comp.:Quid ego concesso pedibus, linguā largior?
Plaut. As. 2, 2, 24. — Poet.:largus animae,
prodigal of life, Stat. Th. 3, 603.—With inf.:spes donare novas largus,
Hor. C. 4, 12, 19.—Hence, adv. in three forms.largē (class.), abundantly, plentifully, bountifully, liberally:B.large blandus,
Plaut. Aul. 2, 2, 19:large dare,
Cic. Mur. 4, 10:large effuseque donare,
id. Rosc. Am. 8, 23:large et copiose aliquid comparare,
id. N. D. 2, 47, 121:munifice et large dari,
id. ib. 3, 27, 69:large atque honorifice promittere,
Q. Cic. Petit. Cons. 11, 44:large liberaliterque aestimare,
Cic. Verr. 2, 3, 88, § 204:ministrare libertatem alicui,
id. Rep. 1, 43, 66:senatus consultum large factum,
Tac. A. 6, 15:large florescens,
Plin. 21, 10, 31, § 56:large frequentantibus (locum),
in great numbers, id. 5, 17, 15, § 73:large amplecti,
widely, id. 2, 11, 8, § 50; 17, 19, 30, § 137.— Comp.:dare largius,
Ter. Eun. 5, 9, 48:ne potum largius aequo Rideat,
Hor. Ep. 2, 2, 215.— Sup.:copia quam largissime facta,
Cic. Verr. 2, 1, 61, § 158 Zumpt N. cr. (Klotz, largissima), Plin. 7, 50, 51, § 167.—largĭter, largely, in abundance, plentifully, much; greatly, far (rare in class. prose;(β).not used by Cic.),
Plaut. Truc. 5, 11:peccavisti largiter,
id. Most. 2, 2, 9; cf. id. Ep. 3, 4, 49: apud finitimas civitates largiter posse, to have great weight or influence, Caes. B. G. 1, 18:distare,
Lucr. 6, 1112:auferre,
id. 6, 622; Hor. S. 1, 4, 132:discrepare,
Vitr. 6, 1, 8:largius a prisca consuetudine movere,
Varr. L. L. 10, p. 583.—Substantively, with gen. (anteand post-class.):* C. 2.credo, illic inesse auri et argenti largiter,
Plaut. Rud. 4, 4, 144; cf.:largiter mercedis indipiscar,
id. ib. 5, 2, 28. —Largus, i, m., a Roman surname, esp. in the gens Scribonia, Cic. Fam. 6, 8, 1; id. de Or. 2, 59, 240:II.P. Largus Caecina,
Tac. A. 11, 33.—Hence,Largĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Largus, Largian:senatusconsultum,
Just. Inst. 3, 7 fin. -
10 lascive
lascīvē, adv., v. lascivus fin. A. -
11 lascivia
lascīvĭa, ae, f. [lascivus], sportiveness, playfulness, frolicsomeness, jollity.I.In a good sense (class.):II.adulescens plenus amoris ac lasciviae,
Plaut. Trin. 3, 3, 23:hilaritas et lascivia,
Cic. Fin. 2, 20, 65:laeta (agrestium),
Lucr. 5, 1400:ut nudi juvenes, Lycaeum Pana venerantes, per lusum atque lasciviam currerent,
Liv. 1, 5, 2 Drak.:in juvenales lusus lasciviamque versi,
id. 24, 16, 14; 37, 20, 5: piscium, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24:si quid per lasciviam, et non data opera ut furtum committeretur, factum sit,
Gai. Inst. 3, 181.—Of inanim. things:naturae,
Plin. 11, 37, 45, § 123.—Comic.:o virgarum lascivia,
thou scourge's pastime! Plaut. As. 2, 2, 32.—In a bad sense, wantonness, licentiousness, petulance, impudence, lewdness, lasciviousness (mostly postAug.;not in Cic.): quos soluto imperio licentia corruperat,
Sall. J. 39 fin.;with superbia,
id. ib. 41:maledicendi,
Quint. 9, 2, 76:theatralis populi,
Tac. A. 11, 13: lasciviae [p. 1038] notae, of lewdness, Suet. Calig. 36; cf.:Caesonia luxuriae ac lasciviae perditae,
id. ib. 25: ignoscitur, nisi in lata et incauta neglegentia vel lascivia fuit, Mos. et Rom. Leg. Coll. 12, 5, 2; cf.Gai. Inst. l. l. supra. —Of a licentious, prolix style: lasciviae flosculis capi,
Quint. 2, 5, 22:alios recens haec lascivia deliciaeque et omnia ad voluptatem multitudinis imperitae composita delectant,
id. 10, 1, 43:lasciviam a vobis prohibetote,
impious exultation, Liv. 23, 10, 3 Gronov. ad loc. -
12 lascivio
lascīvĭo, ĭi, ītum, 4, v. n. [lascivus], to be wanton, petulant, sportive, to sport, frisk, frolic (not freq. till after the Aug. per.).I.Lit.: licet lascivire, dum nihil metuas, *Cic. Rep. 1, 40, 63:II.Ap. Claudius ait, lascivire magis plebem quam saevire,
Liv. 2, 29, 9:licentiam lasciviendi permittere militi,
Suet. Caes. 67:eo principio lascivire miles,
Tac. A. 1, 16:exsilit agnus Lascivitque fuga,
and wantonly frisks away, Ov. M. 7, 321; cf. Col. 6, 24:angues... lascivientium piscium modo exsultasse,
Liv. 27, 5. — Poet.:dextera lascivit caesa Tegeatide capra (of the Luperci, who wantonly struck at passers-by),
Sil. 13, 329:ferratus lascivit apex,
Claud. Rapt. Pros. 2, 145:quis lascivit aquis et ab aethere ludit,
Mart. 4, 3, 7. —Esp.:in Venerem,
to be lascivious, Col. 6, 24, 2.—Trop., to indulge in license of language or style (a favorite expression of Quintilian):lascivimus syntonorum modis saltitantes,
Quint. 9, 4, 142; cf. id. 11, 1, 56:toto et rerum et verborum et compositionis genere lasciviunt,
id. 4, 2, 39:puerilibus sententiolis,
id. 12, 10, 73; cf. id. 9, 4, 28; 9, 4, 6:Ovidius lascivire in Metamorphosesi solet,
Quint. 4, 1, 77. -
13 lasciviter
lascīvĭter, adv., v. lascivus fin. B. -
14 lascivulus
lascīvŭlus, a, um, adj. dim. [lascivus], a little or somewhat wanton: manus, Laev. ap. Prisc. p. 903 P. -
15 petulans
pĕtŭlans, antis, adj. [prop. part. of the obsol. petulo, from peto, qs. falling upon or assailing in jest, i. e.], forward, pert, saucy, impudent, wanton, freakish, petulant.I.In gen. (class.;II.syn.: protervus, lascivus, procax): petulantes et petulci etiam appellantur, qui protervo impetu, et crebro petunt laedendi alterius gratiā,
Fest. p. 206 Müll.:homo,
Cic. de Or. 2, 75, 305:effuse petulans,
id. Pis. 5, 10:animalia,
Gell. 17, 20, 8:pictura,
Plin. 35, 11, 40, § 140:petulans et furiosum genus dicendi,
Cic. Brut. 68, 241:Tarentum,
Juv. 6, 297.— Comp., Arn. 4, 151.— Sup.:imitatio petulantissima,
Petr. 92.—In partic., wanton, lascivious (class.):si petulans fuisset in aliquā generosā nobili virgine,
Cic. Par. 3, 1, 20.— Adv.: pĕtŭlanter, pertly, wantonly, impudently, petulantly (class.):in aliquem invehi,
Cic. Att. 2, 19, 3:vivere,
id. Cael. 16, 38.— Comp.:petulantius,
Cic. Cael. 3, 6. — Sup.:petulantissime,
Cic. Att. 9, 19, 1. -
16 petulanter
pĕtŭlans, antis, adj. [prop. part. of the obsol. petulo, from peto, qs. falling upon or assailing in jest, i. e.], forward, pert, saucy, impudent, wanton, freakish, petulant.I.In gen. (class.;II.syn.: protervus, lascivus, procax): petulantes et petulci etiam appellantur, qui protervo impetu, et crebro petunt laedendi alterius gratiā,
Fest. p. 206 Müll.:homo,
Cic. de Or. 2, 75, 305:effuse petulans,
id. Pis. 5, 10:animalia,
Gell. 17, 20, 8:pictura,
Plin. 35, 11, 40, § 140:petulans et furiosum genus dicendi,
Cic. Brut. 68, 241:Tarentum,
Juv. 6, 297.— Comp., Arn. 4, 151.— Sup.:imitatio petulantissima,
Petr. 92.—In partic., wanton, lascivious (class.):si petulans fuisset in aliquā generosā nobili virgine,
Cic. Par. 3, 1, 20.— Adv.: pĕtŭlanter, pertly, wantonly, impudently, petulantly (class.):in aliquem invehi,
Cic. Att. 2, 19, 3:vivere,
id. Cael. 16, 38.— Comp.:petulantius,
Cic. Cael. 3, 6. — Sup.:petulantissime,
Cic. Att. 9, 19, 1. -
17 renideo
rĕ-nīdĕo ( perf. reniduit, emeidiasen, Gloss. Philox.), ēre, v. n. [perh. kindr. with nizô], to shine again, shine back; to glitter, glisten, be bright or resplendent ( poet. and not freq. till after the Aug. period).I.Lit.:II.nec domus argento fulgenti auroque renidet,
Lucr. 2, 27:ut pura nocturno renidet Luna mari Gnidiusve Gyges,
Hor. C. 2, 5, 19:non ebur neque aureum Meā renidet in domo lacunar,
id. ib. 2, 18, 2; so,sparsa orichalca,
Stat. Th. 10, 660:ostrum, Petr. poët. 119, 29: circum renidentes Lares,
i. e. shining from the reflection of the fire, Hor. Epod. 2, 66: late fluctuat omnis Aere renidenti tellus, with gleaming brass (of arms), Verg. G. 2, 282 (cf.:aere renidescit tellus,
Lucr. 2, 326).—Trop.* A.In gen., to shine:B.jam sola renidet in Stilichone salus,
Claud. in Eutr. 2, 501.—In partic., to shine or beam for joy, to be glad, cheerful:2.(puer Icarus) ore renidenti Captabat plumas,
Ov. M. 8, 197; Val. Fl. 4, 234:tractabat ceram puer pennasque renidens,
id. A. A. 2, 49:puer,
Stat. Th. 4, 789; cf.:hilarior protinus renidet oratio,
Quint. 12, 10, 28.— With object-clause, as cause of the joy: adjecisse praedam Torquibus exiguis [p. 1565] renidet, rejoices, Hor. C. 3, 6, 12.—Transf. (by a natural figure, as, conversely, ridere is used poet. for splendere, Hor. C. 4, 11, 6 al.), to smile, laugh (syn. subrideo):* b.homo renidens,
smiling, Liv. 35, 49; Tac. A. 15, 66:ad haec renidens Milo... inquit,
App. M. 2, p. 120, 16:Tiberius torvus aut falsum renidens vultu,
Tac. A. 4, 60; cf.:torvum renidens,
Amm. 14, 9, 6; Tac. H. 4, 43:renidenti cohibens suspiria vultu,
Val. Fl. 4, 359:(Cupido) Iste lascivus puer ac renidens,
Sen. Hippol. 277:Egnatius quod candidos habet dentes, Renidet usquequaque,
Cat. 39, 1 sq. —With dat. (like arridere), to smile upon, be gracious to:mihi renidens Fortuna,
App. M. 10, p. 246, 17.
См. также в других словарях:
lascivus — vgl. lasziv … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
lascif — lascif, ive [ lasif, iv ] adj. • 1488; lat. lascivus 1 ♦ Vieilli Fortement enclin aux plaisirs amoureux. ⇒ libidineux, luxurieux, sensuel, voluptueux. « mon tempérament ardent et lascif » (Rousseau). 2 ♦ Qui est empreint d une grande sensualité.… … Encyclopédie Universelle
lasziv — heikel; zotig; anzüglich; derb; ungehörig; schlüpfrig; zweideutig; anstößig; anrüchig; frivol; nicht salonfähig; über … Universal-Lexikon
lasciv — LASCÍV, Ă, lascivi, e, adj. (Despre gesturi, cuvinte etc.) Care aţâţă la plăceri senzuale; senzual, voluptuos; obscen, imoral. – Din fr. lascif, lat. lascivus. Trimis de Joseph, 13.05.2004. Sursa: DEX 98 LASCÍV adj. impudic, obscen, senzual,… … Dicționar Român
Tibor Serly — [IPA|ˈtibor ˈʃɛrli] (Losonc, 25 November 1901 – London, 8 October 1978) was a Hungarian violist, violinist and composer. He was one of the students of Zoltán Kodály. He greatly admired and became a young apprentice of Béla Bartók. His association … Wikipedia
Tibor Serly — (Losonc, Hungría, 25 de noviembre de 1901 – Londres, 8 de octubre de 1978) fue un solista de viola y compositor húngaro, cuya mayor celebridad se debe a haber completado algunas obras póstumas de Béla Bartók. Biografía Tibor Serly nació en la… … Wikipedia Español
lascivo — (Del lat. lascivus, juguetón.) ► adjetivo 1 De la lascivia: ■ sus lascivas palabras no agradaron al público. SINÓNIMO lujurioso ► adjetivo/ sustantivo 2 Que muestra una exagerada inclinación a los placeres sexuales. SINÓNIMO lujurioso 3 Que es… … Enciclopedia Universal
lasciveté — [ lasivte ] ou lascivité [ lasivite ] n. f. • XVe, 1511; bas lat. lascivitas, de lascivus ♦ Littér. Caractère lascif. ⇒ lubricité, sensualité. ⊗ CONTR. Chasteté, froideur. ● lascivité ou lasciveté nom féminin (bas latin lascivitas, atis)… … Encyclopédie Universelle
lascivité — lasciveté [ lasivte ] ou lascivité [ lasivite ] n. f. • XVe, 1511; bas lat. lascivitas, de lascivus ♦ Littér. Caractère lascif. ⇒ lubricité, sensualité. ⊗ CONTR. Chasteté, froideur. ● lascivité ou lasciveté nom féminin (bas latin lascivitas,… … Encyclopédie Universelle
lascive — ● lascif, lascive adjectif (latin lascivus, folâtre) Qui incite à la sensualité : Une danse lascive. ● lascif, lascive (synonymes) adjectif (latin lascivus, folâtre) Qui incite à la sensualité Synonymes : érotique … Encyclopédie Universelle
lascif — lascif, ive (la ssif, ssi v ) adj. 1° Qui se plaît à bondir et à jouer (sens primitif du latin lascivus). • Partout où la nature est gracieuse et belle, Où le chevreau lascif mord le cytise en fleurs, V. HUGO F. d aut. 38. 2° Qui est enclin … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré