pracownika

См. также в других словарях:

• obiegówka — ż III, CMs. obiegówkawce; lm D. obiegówkawek pot. «formularz służący do rozliczenia się pracownika z zakładem, z którego odchodzi; także formularz, w którym podaje się informacje dotyczące nowo przyjmowanego pracownika; karta obiegowa» Podpisać… …   Słownik języka polskiego

• odpowiedzialność — ż V, DCMs. odpowiedzialnośćści, blm «konieczność, obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje czyny i ponoszenia za nie konsekwencji; odpowiadanie przed kimś, wobec kogoś, za kogoś lub za coś» Wielka, poważna, znaczna odpowiedzialność.… …   Słownik języka polskiego

• praca — ż II, DCMs. pracacy; lm D. prac 1. «świadoma, celowa działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr materialnych lub kulturalnych, będąca podstawą i warunkiem istnienia i rozwoju społeczeństwa; wykonywany zawód, zajęcie,… …   Słownik języka polskiego

• pracownik — m III, DB. a, N. pracownikkiem; lm M. pracownikicy, DB. ów «osoba pracująca, zatrudniona w jakimś zakładzie pracy, wykonująca płatną pracę fizyczną lub umysłową» Pracownik fizyczny, umysłowy, etatowy, stały, sezonowy. Pracownik fabryczny, biurowy …   Słownik języka polskiego

• profesor — m IV, DB. a, Ms. profesororze; lm M. owie (profesororzy), DB. ów 1. «samodzielny pracownik naukowy prowadzący zajęcia dydaktyczne i badania naukowe w szkole wyższej lub nieakademickim instytucie naukowym; tytuł naukowy przyznawany takiemu… …   Słownik języka polskiego

• nisko — kogoś, coś cenić «przypisywać komuś, czemuś małą wartość»: (...) zastanawia się, czy powinna kontynuować pracę w firmie, w której nie spełnia się obietnic i nisko ceni pracownika. K. Ostrowska, Sny. Coś stoi, jest niżej (wszelkiej) krytyki zob.… …   Słownik frazeologiczny

• palec — 1. Chodzić koło kogoś na palcach «bardzo troskliwie obchodzić się z kimś, opiekować się kimś, dbać o kogoś»: Chodzisz koło niej na palcach, a ona ci tylko pyskuje! Ładne mi wychowanie. Roz bezp 2002. 2. Maczać w czymś palce «brać udział, zwykle… …   Słownik frazeologiczny

• adiunkt — m IV, DB. a, Ms. adiunktkcie; lm M. adiunktkci, DB. ów 1. «tytuł pracownika naukowo dydaktycznego w szkołach wyższych i naukowo badawczego w instytucjach naukowych, wyższy od tytułu starszego asystenta; pracownik mający ten tytuł» Adiunkt katedry …   Słownik języka polskiego

• angażować — ndk IV, angażowaćżuję, angażowaćżujesz, angażowaćżuj, angażowaćował, angażowaćowany 1. «przyjmować do pracy, zawierać z kimś umowę o pracę» Angażować nowego pracownika. Angażować aktorów do teatru. 2. «wiązać kogoś z czymś materialnie lub… …   Słownik języka polskiego

• asystent — m IV, DB. a, Ms. asystentncie; lm M. asystentnci, DB. ów 1. «osoba pomagająca specjaliście przy wykonywanej przez niego pracy, np. lekarzowi przy operacji» 2. «tytuł pomocniczego pracownika naukowego na wyższej uczelni lub w instytucie naukowo… …   Słownik języka polskiego

• docent — m IV, DB. a, Ms. docentncie; lm M. docentnci, DB. ów «stopień naukowy nadawany przez wyższe uczelnie i instytuty naukowe; w Polsce związany ze stanowiskiem tytuł samodzielnego pracownika naukowo dydaktycznego lub naukowo badawczego, mającego… …   Słownik języka polskiego