Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

placeo

  • 1 placeo

    plăcĕo, cŭi and cĭtus, cĭtum, 2, v. n. ( part. fut. pass.:

    dos placenda,

    Plaut. Trin. 5, 2, 35; v. I. A. fin.) [cf. placo], to please, to be pleasing or agreeable, to be welcome, acceptable, to satisfy (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    ungor ut illi placeam,

    Plaut. Cas. 2, 3, 11:

    meo neque cara'st cordi neque placet,

    id. Ep. 1, 2, 30:

    si placeo, utere,

    Ter. Phorm. 3, 2, 43:

    non placet Antonio consulatus meus: at placuit P. Servilio,

    Cic. Phil. 2, 5, 12; Ter. Ad. 1, 1, 34: et quae vobis placita est condicio, datur. id. Hec. 2, 1, 44:

    nec dubito, quin mihi (Erigona) placitura sit,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 4, § 13:

    exspecto quid illis placeat de epistolā ad Caesarem,

    id. Att. 13, 1:

    tibi Ne Enipeus Plus justo placeat,

    Hor. C. 3, 7, 24:

    dis, quibus septem placuere colles,

    id. C. S. 7; id. Ep. 1, 7, 45; 1, 17, 35:

    quid placet aut odio est,

    id. ib. 2, 1, 101:

    quod spiro et placeo (si placeo) tuum est,

    id. C. 4, 3, 24; Plin. 12, 7, 14, § 29:

    sibi non placere, quod (Aristides) cupide elaborasset, ut, etc.,

    Nep. Arist. 1, 4:

    quis gener hic placuit censu minor,

    Juv. 3, 160:

    Deo placere non possunt,

    Vulg. Rom. 8, 8.—As act.:

    si illa tibi placet, placenda dos quoque'st quam dat tibi,

    must be pleasing, Plaut. Trin. 5, 2, 35.—
    B.
    In partic.
    1.
    In scenic lang., of players or pieces presented, to please, find favor, give satisfaction:

    primo actu placeo, Ter. Hec. prol. alt. 31: cui scenico placenti,

    Suet. Ner. 42; id. Galb. 12; id. Vit. 11:

    populo ut placerent quas fecisset fabulas,

    Ter. And. prol. 3;

    id. Hec. prol. alt. 12: ubi (fabulae) sunt cognitae, Placitae sunt,

    id. ib. 13.—
    2.
    Placere sibi, to be pleased or satisfied with one's self, to flatter one's self, to pride or plume one's self:

    ego numquam mihi minus quam hesterno die placui,

    Cic. de Or. 2, 4, 15:

    nolo tibi tam valde placeas,

    Petr. 126; Plin. 35, 9, 36, § 63:

    tu tibi tunc curruca places,

    Juv. 6, 276:

    omnes competitores placebant sibi, omnes omnibus displicebant,

    Sid. Ep. 7, 9.—
    II.
    Transf.: placet mihi (tibi, etc.), or simply placet, it pleases me, it seems good, right, or proper to me; it is my opinion, I am of opinion, I hold, believe, intend, purpose; and in perf., placuit, or placitum est, it is decided, resolved, determined (mihi, nobis, etc., or absol.).
    A.
    In gen.
    (α).
    With dat.:

    ut ipsi auctori hujus disciplinae placet,

    Cic. Fin. 1, 9, 29:

    ut doctissimis sapientissimisque placuit,

    id. Div. 1, 49, 110:

    postea mihi placuit, ut summorum oratorum Graecas orationes explicarem,

    id. de Or. 1, 34, 155:

    ita nobis placitum est, ut, etc.,

    Auct. Her. 2, 1, 1:

    sic Justitiae placitumque Parcis,

    Hor. C. 2, 17, 16:

    si placitum hoc Superis,

    Val. Fl. 3, 296.—With subject-clause:

    duo placet esse Carneadi genera visorum,

    Cic. Ac. 2, 31, 99; id. Rep. 1, 38, 60:

    sic visum Veneri, cui placet impares Formas, etc., mittere,

    Hor. C. 1, 33, 10:

    quis paria esse fere placuit peccata, laborant, Cum, etc.,

    id. S. 1, 3, 96.—
    (β).
    Without dat., Cic. Rep. 1, 46, 70:

    sed, si placet, in hunc diem hactenus,

    id. ib. 2, 44, 71; id. Sest. 51:

    placitum est, ut in aprico maxime pratuli loco considerent,

    id. Rep. 1, 12, 18.—With neutr. pron. as subj.:

    hocine placet?

    Plaut. Am. 1, 3, 16.—With subj.:

    placuit ad hunc primum ferremus aditum,

    App. M. 4, 9.—With subject-clause:

    placet enim esse quiddam in re publicā praestans et regale, etc.,

    Cic. Rep. 1, 45, 69; 1, 36, 56:

    si enim pecunias aequari non placet,

    id. ib. 1, 32, 49:

    hos corripi placitum,

    Tac. A. 4, 19; 6, 7; Hor. S. 1, 3, 96.—
    B.
    In partic.
    1.
    In publicists' lang., to resolve, will, order, determine:

    senatui placere, ut C. Pansa, etc.,

    Cic. Phil. 14, 14, 38:

    senatui placere, C. Cassium, etc.,

    id. ib. 11, 12, 30:

    deliberatur de Avarico in communi concilio, incendi placeret an defendi,

    Caes. B. G. 7, 15:

    quamobrem placitum est mihi, ut, etc.,

    Cic. Att. 8, 12, A, §

    4: edixit, mulieres ante horam quintam venire in theatrum non placere,

    Suet. Aug. 44 fin.; cf.:

    quid placeat, die,

    your decision, Juv. 10, 338.—
    2.
    Si dis placet, please the gods; and in eccl. writers:

    Deo placere,

    Vulg. Num. 23, 27; v. deus.— Hence, *
    A.
    plăcens, entis, P. a., pleasing, charming, dear:

    expetendum esse quod non placens sit,

    Cic. Fin. 3, 8:

    placens uxor,

    Hor. C. 2, 14, 21.— Acceptable:

    hostia placens Deo,

    Vulg. Phil. 4, 18:

    sibi placentes,

    self-willed, id. 2 Pet. 2, 10.—
    B.
    plăcĭtus, a, um, P. a., pleasing, agreeable, acceptable (mostly poet.):

    placita es simplicitate tuā,

    you are pleasing, you please, Ov. Am. 2, 4, 18:

    oliva,

    Verg. G. 2, 425:

    amor,

    id. A. 4, 38:

    bona,

    Ov. H. 17, 98:

    in locum ambobus placitum exercitus conveniunt,

    Sall. J. 81, 1:

    artes,

    Tac. A. 2, 66:

    exemplum,

    id. ib. 4, 37:

    eum (regem creari) quasi placitissimum diis. qui, etc.,

    Just. 18. 3. 9 (the reading acceptissimum is a later emendation).— Abl. absol.: sic placito ocius surrexit. App. M. 2, 24:

    placiti dies,

    appointed days, Vulg. 1 Reg. 13, 11.—
    2.
    Subst.: plăcĭtum, i, n.
    a.
    Prop., that which is pleasing or agreeable:

    ultra placitum laudare,

    more than is agreeable, Verg. E. 7, 27.—
    b.
    Transf.
    (α).
    An opinion, sentiment (post-Aug.):

    Catonis placita de olivis,

    Plin. 15, 5, 6, § 20.—
    (β).
    A determination, prescription, order:

    medicorum placita,

    Plin. 14, 22, 28, § 143.—
    (γ).
    A maxim, principle:

    ipse (Rubellius) placita majorum colebat,

    Tac. A. 14, 22:

    sapientium placita,

    id. ib. 16, 19:

    Stoicorum,

    id. H. 3, 81:

    philosophorum,

    id. Or. 19:

    nec est quare hoc inter nostra placita mireris,

    Sen. Ep. 66, 45:

    decreta, quae Graeci vocant dogmata, nobis vel decreta licet adpellare vel scita vel placita,

    Sen. Ep. 95, 10: philosophiae placita, id. ib. §

    37: Babyloniorum,

    Plin. 2, 79, 81, § 191; Col. 9, 2, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > placeo

  • 2 placeō

        placeō cuī or placitus sum, citus, ēre    [PLAC-], to please, give pleasure, be approved, be pleasing, be agreeable, be acceptable, suit, satisfy: si placeo, utere, if I suit you, T.: Quid placet aut odio est, H.: non placet Antonio consulatus meus: quae vobis placita est condicio, datur, T.: quin quod placitum sit, abstulerit, whatever he fancied: exspecto quid istis placeat de epistulā, I await their pleasure: Dis, quibus septem placuere colles, H.: sibi non placere, quod laborasset, etc., N.: ego numquam mihi minus placui, was less satisfied with: tu tibi tunc places, are full of complacency, Iu.—On the stage, to find favor, give satisfaction, be applauded: Primo actu placeo, T.: Populo ut placerent quas fecisset fabulas, T.— Impers, it is believed, is settled, is agreed, seems right: adde illud, si placet, if you please: venio ad comitia, sive magistratuum placet, sive legum, i. e. no matter which: placitum est, ut considerent, etc., they determined: placet enim esse quiddam in re p. praestans, it is agreed: ut ipsi auctori huius disciplinae placet, as the founder holds: ut doctissimis placuit, have taught: duo placet esse Carneadi genera visorum: Quīs paria esse fere placuit peccata, who have made up their minds that, etc., H.: quin etiam, si dis placet, aiunt, etc., please the gods! L.— It is resolved, is determined, is decided, is purposed: deliberatur, incendi placeret an defendi, Cs.: quid placet, dic, your decision, Iu.: quando vobis ita placet, S.: se natui placere, ut C. Pansa, etc., that the senate de cree, etc.: mihi placuit, ut orationes explicarem, I resolved: Venus, cui placet mittere, etc., who likes to send, H.
    * * *
    placere, placui, placitus V DAT
    please, satisfy, give pleasure to (with dat.)

    Latin-English dictionary > placeō

  • 3 placeo

    (+ dat.) to please, be agreeble to

    Latin-English dictionary of medieval > placeo

  • 4 (com-placeō)

       (com-placeō) placitus, ēre,    to please greatly: tibi, T.

    Latin-English dictionary > (com-placeō)

  • 5 per-placeō

        per-placeō —, —, ēre,     to please greatly: ea (lex) mihi perplacet.

    Latin-English dictionary > per-placeō

  • 6 displiceo

    dis-plĭcĕo, ŭi (displicitus est, Gell. 1, 21, 4), ĭtum, 2, v. n. [placeo], to displease (opp. placeo and complaceo, v. 3. dis, II. —rare but class.): quodne vobis placeat, [p. 593] displiceat mihi? Plaut. Mil. 3, 1, 19;

    so opp. placere,

    id. Men. 4, 2, 107; Cic. Brut. 57; Quint. 12, 9, 6:

    mortis mihi displicet auctor,

    Ov. M. 8, 493 et saep.:

    si displicebit vita,

    Ter. Heaut. 5, 2, 19; so without dat., Cic. Att. 13, 21, 3 (opp. arridere); Quint. 12, 9, 6 (opp. placere); Suet. Calig. 20; Hor. C. 1, 38, 2; id. Ep. 1, 19, 47 al.:

    non mihi displicet adhibere etiam istam rationem, etc.,

    Cic. de Or. 1, 34, 157;

    so with a subjectclause,

    Quint. 2, 5, 17; Suet. Claud. 4.—
    II.
    Sibi, to be displeased, dissatisfied with one's self, Ter. Heaut. 5, 4, 20; Poëta ap. Cic. Att. 2, 18, 3; also,

    in gen.,

    to feel fretful, Cic. Phil. 1, 5, 12; cf.:

    aconitum potum protinus facit corpus grave et displicens,

    uneasy, Scrib. Comp. 188.

    Lewis & Short latin dictionary > displiceo

  • 7 spiro

    spīro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [etym. dub.].
    I.
    Neutr., to breathe, blow, etc. (cf. flo).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen. (only poet. and in postAug. prose):

    freta circum Fervescunt graviter spirantibus incita flabris,

    Lucr. 6, 428; Ov. M. 7, 532:

    obturatis, quā spiraturus est ventus, cavernis,

    Plin. 8, 38, 58, § 138:

    emicat ex oculis, spiratque e pectore flamma,

    breathes forth, bursts forth, Ov. M. 8, 356:

    aequatae spirant aurae,

    Verg. A. 5, 844:

    graviter spirantis copia thymbrae,

    strongscented, Verg. G. 4, 31; cf.:

    semper odoratis spirabunt floribus arae,

    Stat. S. 3, 3, 211:

    seu spirent cinnama surdum,

    emit a slight fragrance, Pers. 6, 35:

    quā vada non spirant, nec fracta remurmurat unda,

    roar, rage, Verg. A. 10, 291; cf.:

    fervet fretis spirantibus aequor,

    boiling up, foaming, id. G. 1, 327.—
    2.
    In partic., to breathe, draw breath, respire (the class. signif. of the word; cf.

    anhelo): cum spirantes mixtas hinc ducimus auras,

    Lucr. 6, 1129:

    quae deseri a me, dum quidem spirare potero, nefas judico,

    Cic. N. D. 3, 40, 94:

    ne spirare quidem sine metu possunt,

    id. Rosc. Am. 23, 65; id. Q. Fr. 1, 3, 1:

    vehementer et crebro spirare,

    Cels. 2, 4:

    querulum spirat,

    breathes plaintively, Mart. 2, 26, 1.—
    b.
    Transf.
    (α).
    Like the Engl. to breathe, = to live, be alive (usu. in the part. pres.):

    sunt qui ab eo (Clodio) spirante forum putent potuisse defendi, cujus non restiterit cadaveri curia (corresp. to vivus),

    Cic. Mil. 33, 91:

    ut in vivi etiam et spirantis capite bustum imponeret,

    id. Dom. 52, 134; cf.:

    margarita viva ac spirantia saxis avelli,

    Tac. Agr. 12 fin.:

    Catilina inter hostium cadavera repertus est, paululum etiam spirans,

    Sall. C. 61, 4:

    spirantia consulit exta,

    still panting, Verg. A. 4, 64:

    artus,

    Luc. 3, 732:

    corpora,

    id. 1, 363:

    non sunt ausi admovere (corpori), velut spiranti, manus,

    Curt. 10, 10, 13; Sil. 2, 430; cf. in verb. finit.:

    spirant venae corque adhuc paviduin salit,

    Sen. Thyest. 756.—
    * (β).
    Of aspirated letters:

    quibus (litteris) nullae apud eos dulcius spirant,

    sound, Quint. 12, 10, 27.—
    B.
    Trop.
    1.
    (Acc. to I. A. 1.) To be favorable, to favor (the fig. taken from a favorable wind):

    quod si tam facilis spiraret Cynthia nobis,

    Prop. 2, 24 (3, 18), 5:

    di maris et terrae... spirate secundi,

    Verg. A. 3, 529.—
    2.
    (Acc. to I. A. 2.) To breathe, live, be alive:

    videtur Laelii mens spirare etiam in scriptis, Galbae autem vis occidisse,

    Cic. Brut. 24, 94; cf.:

    spirat adhuc amor Vivuntque calores Aeoliae puellae,

    Hor. C. 4, 9, 10.—Of life-like representations by painting, sculpture, etc.:

    excudent alii spirantia mollius aera,

    Verg. A. 6, 847:

    Parii lapidis spirantia signa,

    id. G. 3, 34:

    spirat et arguta picta tabella manu,

    Mart. 7, 84, 2; 11, 10, 7.—
    3.
    To be poetically inspired, to have the lyric spirit:

    quod spiro, et placeo, si placeo, tuum est,

    Hor. C. 4, 3, 24 (Orell. ad loc.).—
    4.
    Spirare alte, altius, to be puffed up, proud, or arrogant, Flor. 2, 2, 27:

    Eusebium alte spirantem addixere poenae,

    Amm. 22, 3, 12.—
    II.
    Act., to breathe out, exhale, emit (mostly poet. and post-Aug.; not in Cic.; syn. exhalo).
    A.
    Lit.:

    Diomedis equi spirantes naribus ignem,

    Lucr. 5, 29:

    flammam spirantes ore Chimaerae,

    id. 2, 705; so,

    flammas spirantes boves,

    Liv. 22, 17:

    flamina,

    Ov. F. 4, 18:

    Zephyros spirare secundos,

    Verg. A. 4, 562:

    tenuem animam,

    to breathe feebly, Val. Fl. 4, 436:

    ambrosiaeque comae divinum vertice odorem Spiravere,

    exhaled, Verg. A. 1, 404; Claud. Rapt. Pros. 2, 81.—
    B.
    Trop., to breathe forth, exhale:

    pinguia Poppaeana,

    Juv. 6, 466:

    mendacia,

    id. 7, 111:

    ut vidit vastos telluris hiatus Divinam spirare fidem (i. e. oracula),

    Luc. 5, 83.—
    2.
    To breathe into:

    ficto Corpori animam,

    Lact. 2, 11, 3.—
    3.
    Transf., like the Engl. to breathe, i. e. to be full of; to show, express, manifest; to design, intend a thing ( poet. and in post-Aug. prose): tantum spirantes aequo certamine bellum. [p. 1744] Lucr. 5, 392:

    mollem spirare quietem,

    Prop. 1, 3, 7:

    quae spirabat amores,

    Hor. C. 4, 13, 19:

    inquietum hominem et tribunatum etiam nunc spirantem,

    Liv. 3, 46:

    fratris facta spirans,

    imitating, Sil. 15, 411; cf.:

    fratrem spirat in armis,

    id. 3, 740:

    spirantes proelia dira effigies,

    id. 17, 398.— Often with neutr. adj. used adverb.:

    magnum,

    Prop. 2, 15 (3, 7), 53:

    majora,

    Curt. 6, 9, 11:

    immane,

    Verg. A. 7, 510:

    tragicum satis,

    Hor. Ep. 2, 1, 166; cf. id. C. 4, 3, 24:

    quiddam indomitum,

    Flor. 1, 22, 1:

    cruenta,

    Amm. 16, 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > spiro

  • 8 πλάξ

    πλάξ, - ακός
    Grammatical information: f.
    Meaning: `plane, plain, surface of a sea, a mountain' (Pi., trag.), `flat stone, board, table' (hell.).
    Compounds: As 2. member prob. in δί-πλαξ (s. v. and Fraenkel Nom. ag. 1, 37 n. 4) and τρί-πλαξ.
    Derivatives: 1. Dimin. πλακ-ίον n. (Troizen IVa), - ίς κλινίδιον... H. 2. - άς f. `floor of a wine cellar' (pap. IIp). 3. - ίτας ἄρτος `flat cake' (Sophr.), - ῖτις f. `kind of calamine or alum' (Gal.). 4. Adj. - ερός `flat' (Theoc.), - όεις `id.' (D.P.), - ινος `made of marble slabs' (inscr.), - ώδης `overdrawn with panes, a crust' (Arist.). 5. - οῦς, - οῦντος (from - όεις) m. `(flat) cake' (com. etc.) with - ούντ-ιον, - ικός. - ινος, - ᾶς a.o. 6. - όω `to cover with slabs of marble' (Syria) with - ωσις f. (Asia Minor), - ωτή f. `kind of calamine' (Dsc.). 7. PlN: Πλάκος m. name of a side-branch of the Ida (mountain) (Il.) with ὑποπλάκ-ιος (Z 397), - ος (Str.); Πλακίη f. name of a Pelasg. colony on the Propontis (Hdt.) with πλακιανόν n. name of a eye-unguent (Aët.).
    Origin: XX [etym. unknown]
    Etymology: With pl. πλάκ-ες agrees exactly a northgerm. word, OWNo. flær f. pl. `rock-terrace', PGm. * flah-iz, IE *plák-es; to this the innovated sg. flā, PGm. * flah-ō (would be Gr. *πλάκ-η). To this several Germ. words: with grammatic change Nord. flaga f., MLG vlage f. `thin layer (of the earth), flatness'; with long vowel: OWNo. flō f. `layer, course' (PGm. * flōh-ō), OHG fluoh, NHG Flüche, Schweiz. Fluh f. `rockwall' etc. From Balt. still e.g. Lett. plaka f. `low lying place, plain', also `cow's excrement', plakt `become flat'. Here prob. also with metaph. meaning Lat. placidus `quiet, calm, still' (orig. meaning `even, flat' still in aqua placida a.o.?), placeō `be pleasant'. -- Beside IE plak stands with final voiced cons. plag- in πλάγιος, (doubtful πέλαγος, s. vv.), all velar enlargements of an in no language retained verb * pelā- `broaden'(?); s. also πλάσσω, παλάμη, παλαστή; to this WP. 2, 90 f., Pok. 831 f., W.-Hofmann s. placeō w. further forms and rich lit. -- From πλακοῦς, - οῦντος with unclear development Lat. placenta `a kind of flat cake'; s. W.-Hofmann s. v. (cf. also pollenta `peeled barley'). -- A form * plak- is impossible in IE; the root * pelh₂- cannot give a short a in Greek. So πλακ- must be a loan (from a Eur. substratum?)
    Page in Frisk: 2,550-551

    Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πλάξ

  • 9 āctus

        āctus ūs, m    [1 AG-], a driving, impulse, setting in motion: actu inflectit feram: Fertur magno mons actu, with a mighty impulse, V. — Meton., a right of way, right to drive through, C.—Esp., a recital, delivery: fabellarum, L.: carminum, expressive gestures, L.—A part of a play, act: modo, in quocumque fuerit actu, probetur<*> primo actu placeo, T.: hic restat actus, i. e. this crowning achievement: cognoscere in actu (opp. legere), i. e. to see done, O.
    * * *
    act, performance (of play), delivery; action, deed; series/sequence; progress; right of way/road for cattle; path, cart-track; land measure (120 ft.)

    Latin-English dictionary > āctus

  • 10 displiceō

        displiceō uī, itus, ēre    [dis- + placeo], to displease, be unsatisfactory: mihi: si displicebit vita, T.: verbum vehementer displicet, I dislike extremely: mihi non displicet (propulsare, etc.), I am inclined: totus displiceo mihi, am discontented, T.: cum mihimet displicerem, was fretful.
    * * *
    displicere, displicui, displicitus V

    Latin-English dictionary > displiceō

  • 11 plācēns

        plācēns entis, adj.    [P. of placeo], agreeable, pleasing: alqd non placens: Uxor, H.

    Latin-English dictionary > plācēns

  • 12 placitus

        placitus adj.    [P. of placeo], pleasing, agreeable, acceptable: placita es simplicitate tuā, charming in, etc., O.: amor, V.: locus ambobus, S.—As subst n.: ultra placitum laudare, more than is agreeable, V.: placita maiorum, maxim, Ta.

    Latin-English dictionary > placitus

  • 13 actus

    1.
    actus, a, um, P. a., from ago.
    2.
    actus, ūs, m. [ago].
    I.
    A.. The moving or driving of an object, impulse, motion: linguae actu, Pacuv. ap. Non. 506, 17:

    mellis constantior est natura... et cunctantior actus,

    Lucr. 3, 192:

    levi admonitu, non actu, inflectit illam feram,

    by driving, Cic. Rep. 2, 40:

    fertur in abruptum magno mons inprobus actu,

    Verg. A. 12, 687:

    pila contorsit violento spiritus actu,

    Sen. Agam. 432; hominum aut animalium actu vehiculum adhibemus, Cael. Aurel. Tard. 1, 1.— Hence,
    B.
    Transf.
    1.
    The right of driving cattle through a place, a passage for cattle:

    aquae ductus, haustus, iter, actus,

    Cic. Caec. 26; Ulp. Dig. 8, 3, 1.—
    2.
    A road between fields; a cart- or carriage-way, Dig. 8, 1, 5; 8, 5, 4; 43, 19, 1 al.—And,
    3.
    A measure or piece of land (in quo boves aguntur, cum aratur, cum impetu justo, Plin. 18, 59): actus minimus, 120 feet long and 4 feet wide: quadratus, 120 feet square; and duplicatus, 240 feet long and 120 feet wide, Varr. L. L. 5, § 34 Müll.; id. R. R. 1, 10; Paul. ex Fest. p. 17 Müll. Also a division made by bees in a hive, Plin. 11, 10, 10, § 22.
    II. A.
    In gen. (so not in Cic.; for Leg. 1, 11, inst. of pravis actibus, is to be read, pravitatibus;

    but often in the post-Aug. per.): post actum operis,

    Quint. 2, 18, 1:

    in vero actu rei,

    id. 7, 2, 41:

    rhetorice in actu consistit,

    id. 2, 18, 2:

    donec residua diurni actus conficeret,

    Suet. Aug. 78; so id. Claud. 30:

    non consenserat actibus eorum,

    Vulg. Luc. 23, 51.—
    B.
    Esp.
    1.
    Public employment, business of state, esp. judicial:

    actus rerum,

    jurisdiction, Suet. Aug. 32; id. Claud. 15, 23; also absol. actus, Dig. 39, 4, 16; 40, 5, 41 al.—
    2.
    The action accompanying oral delivery.
    a.
    Of an orator:

    motus est in his orationis et actus,

    Quint. 9, 2, 4; 11, 3, 140.—
    b.
    Of an actor: the representation of a play, a part, a character, etc.:

    neque enim histrioni, ut placeat, peragenda est fabula, modo in quocunque fuerit actu, probetur,

    Cic. de Sen. 19, 70:

    carminum actus,

    recital, Liv. 7, 2:

    histrionum actus,

    Quint. 10, 2, 11:

    in tragico quodam actu, cum elapsum baculum cito resumpsisset,

    Suet. Ner. 24.—Hence, also, a larger division of a play, an act:

    primo actu placeo,

    Ter. Hec. prol. 31:

    neque minor quinto, nec sit productior actu Fabula,

    Hor. A. P. 189, and trop. (in Cic. very often):

    extremus actus aetatis,

    Cic. de Sen. 2; id. Marcell. 9:

    quartus actus improbitatis,

    id. Verr. 2, 2, 6; so id. Phil. 2, 14; id. Fam. 5, 12 al. [p. 26]

    Lewis & Short latin dictionary > actus

  • 14 beneplaceo

    bĕnē-plăcĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. n., to please:

    alicui,

    Vulg. 1 Cor. 16, 2.—Hence, P. a.: bĕnēplăcĭtus, a, um, pleasing, acceptable, Vulg. Ecclus. 34, 21; Ambros. lsaac et An. 7, 57 init. —As subst.: bĕnē-plăcĭtum, i, n., good pleasure, gracious purpose, Vulg. Eph. 1, 9 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > beneplaceo

  • 15 beneplacitum

    bĕnē-plăcĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. n., to please:

    alicui,

    Vulg. 1 Cor. 16, 2.—Hence, P. a.: bĕnēplăcĭtus, a, um, pleasing, acceptable, Vulg. Ecclus. 34, 21; Ambros. lsaac et An. 7, 57 init. —As subst.: bĕnē-plăcĭtum, i, n., good pleasure, gracious purpose, Vulg. Eph. 1, 9 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > beneplacitum

  • 16 beneplacitus

    bĕnē-plăcĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. n., to please:

    alicui,

    Vulg. 1 Cor. 16, 2.—Hence, P. a.: bĕnēplăcĭtus, a, um, pleasing, acceptable, Vulg. Ecclus. 34, 21; Ambros. lsaac et An. 7, 57 init. —As subst.: bĕnē-plăcĭtum, i, n., good pleasure, gracious purpose, Vulg. Eph. 1, 9 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > beneplacitus

  • 17 complaceo

    com-plăcĕo, plăcŭi and plăcĭtus sum, 2, v. n. (except in Col., only ante- and postclass.).
    I.
    To be pleasing at the same time, to please also:

    postquam me amare dixi, complacita'st tibi,

    Ter. And. 4, 1, 21: ut et tibi et Gallioni nostro complacuerat, * Col. 9, 16, 2; cf. Gell. 17, 9, 4.—
    II.
    To be very pleasing to:

    Veneri haec complacuerunt,

    Plaut. Rud. 3, 4, 22:

    hoc deo complacitum'st,

    id. ib. 1, 3, 3; cf. Gell. 18, 3, 4:

    ejus sibi complacitam formam,

    Ter. Heaut. 4, 5, 25; cf. App. M. 4, p. 157; Nemes. Cyn. 12. —Hence, complăcĭtus, a, um, P. a., pleased, favorable:

    Musae,

    Mart. Cap. 2, § 119; comp.:

    deus, complacitior,

    Vulg. Psa. 76, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > complaceo

  • 18 complacitus

    com-plăcĕo, plăcŭi and plăcĭtus sum, 2, v. n. (except in Col., only ante- and postclass.).
    I.
    To be pleasing at the same time, to please also:

    postquam me amare dixi, complacita'st tibi,

    Ter. And. 4, 1, 21: ut et tibi et Gallioni nostro complacuerat, * Col. 9, 16, 2; cf. Gell. 17, 9, 4.—
    II.
    To be very pleasing to:

    Veneri haec complacuerunt,

    Plaut. Rud. 3, 4, 22:

    hoc deo complacitum'st,

    id. ib. 1, 3, 3; cf. Gell. 18, 3, 4:

    ejus sibi complacitam formam,

    Ter. Heaut. 4, 5, 25; cf. App. M. 4, p. 157; Nemes. Cyn. 12. —Hence, complăcĭtus, a, um, P. a., pleased, favorable:

    Musae,

    Mart. Cap. 2, § 119; comp.:

    deus, complacitior,

    Vulg. Psa. 76, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > complacitus

  • 19 exemplum

    exemplum, i, n. [eximo], orig., what is taken out as a sample (cf. eximius, from eximo), a sample.
    I.
    Prop. (cf. exemplar, specimen):

    purpurae, tritici,

    Auct. Her. 4, 6, 9.—Hence,
    II.
    Transf.
    A.
    An imitation, image, portrait taken from something; a draught, transcript, copy.
    1.
    Hic quoque exemplum reliquit, Plaut. Ps. 2, 2, 56; cf.:

    o Apella, o Zeuxis pictor, Cur numero estis mortui? hinc exemplum ut pingeretis: Nam alios pictores nihil moror hujusmodi tractare exempla,

    id. Poen. 5, 4, 102 sq.; and in a pun with the follg. signif. under B.: Th. Exempla edepol faciam ego in te. Tr. Quia placeo, exemplum expetis, id. Most. 5, 1, 67:

    aedes probant: sibi quisque Inde exemplum expetunt,

    a sketch, draught, id. ib. 1, 2, 21; cf. id. ib. 3, 2, 75 sq.:

    Pompeii litterarum ad consulem exemplum attulit: Litterae mihi a L. Domitio allatae sunt: earum exemplum infra scripsi... Deinde supposuit exemplum epistolae Domitii, quod ego ad te pridie miseram,

    a transcript, copy, Cic. Att. 8, 6, 1 sq.; 8, 11, 6; 7, 23, 3; id. Fam. 9, 26, 3; Ov. Tr. 1, 7, 23 al.—
    2.
    An equal, parallel:

    clarissimum Homeri inluxit ingenium, sine exemplo maximum,

    Vell. 1, 5, 1.—
    B.
    A sample for imitation, instruction, proof, a pattern, model, original, example, precedent, case (the predominant meaning of the word).
    1.
    In gen.:

    ut mutum in simulacrum ex animali exemplo veritas transferatur,

    from a living model, original, Cic. Inv. 2, 1, 2; cf.:

    feruntur enim ex optimis naturae et veritatis exemplis,

    id. Off. 3, 17, 69:

    propones illi exempla ad imitandum,

    id. Phil. 10, 2, 5; cf.:

    habere exemplum ad imitandum (corresp. to exemplar),

    id. Mur. 31, 66; and:

    nostris exemplo fuit ad imitandum,

    Suet. Gramm. 2:

    exposita ad exemplum nostra re publica,

    Cic. Rep. 1, 46 fin.; cf. id. ib. 2, 31 fin.:

    loquimur de iis amicis, qui ante oculos sunt... Ex hoc numero nobis exempla sumenda sunt,

    id. Lael. 11, 38:

    aliquem ex barbatis illis exemplum imperii veteris, imaginem antiquitatis,

    id. Sest. 8, 19:

    a sapiente petitur exemplum,

    id. Off. 3, 4, 16:

    exemplum a me petere,

    Liv. 7, 32, 12:

    ab eodem Pompeio omnium rerum egregiarum exempla sumantur,

    Cic. de Imp. Pomp. 15, 44:

    ab se ipso exemplum capi posse,

    Liv. 1, 49, 2; cf.:

    cum et ipse sis quasi unicum exemplum antiquae probitatis et fidei,

    Cic. Rep. 3, 5:

    quod in juventute habemus illustrius exemplum veteris sanctitatis?

    id. Phil. 3, 6, 15:

    innocentiae,

    id. de Or. 1, 53, 229:

    qua in muliere etiam nunc quasi exempli causa vestigia antiqui officii remanent,

    as a pattern, example, id. Rosc. Am. 10, 27 (cf. infra, 2.):

    eum virum, unde pudoris pudicitiaeque exempla peterentur,

    id. Deiot. 10, 28:

    firmare animum constantibus exemplis (for constantiae),

    Tac. A. 16, 35; cf.:

    exemplum modestum,

    id. H. 2, 64:

    vitiosi principes plus exemplo quam peccato nocent,

    by their example, Cic. Leg. 3, 14, 32:

    (Tullus Hostilius) de imperio suo, exemplo Pompilii, populum consuluit curiatim,

    id. Rep. 2, 17:

    quod autem exemplo nostrae civitatis usus sum, etc.,

    id. ib. 2, 39: atrox videbatur Appi sententia;

    rursus Vergini Larciique exemplo haud salubres,

    i. e. judged by the precedent, Liv. 2, 30 init.:

    divinare morientes etiam illo exemplo confirmat Posidonius, quo affert, etc.,

    by that example, that case, Cic. Div. 1, 30, 64; id. Inv. 1, 30, 49; cf.:

    hinc illa et apud Graecos exempla... levitatis Atheniensium crudelitatisque in amplissimos cives exempla,

    id. Rep. 1, 3:

    datum in omnes provincias exemplum,

    Tac. A. 1, 78; so,

    dare exemplum,

    to set the example, id. ib. 4, 50:

    tertia legio exemplum ceteris praebuit,

    id. H. 2, 85; 4, 52; Val. Max. 3, 6, 5.—
    2.
    Esp. in phrase: exempli causā or gratiā, for instance, for an example (cf. Krebs, Antibarb. p. 437):

    exempli causa paucos nominavi,

    for example's sake, Cic. Phil. 13, 2, 2; cf.:

    quia in alicujus libris exempli causa id nomen invenerant, putarunt, etc.,

    id. Mur. 12, 27; id. Inv. 1, 37, 66:

    haec exempli gratia sufficient,

    Quint. 9, 2, 56; cf.:

    pauca exempli gratia ponam,

    id. 6, 5, 6; 5, 10, 110; cf.:

    ex quibus in exemplum pauca subjeci,

    Suet. Tib. 21 et saep.:

    venit in exemplum furor,

    teaches, Ov. F. 4, 243; cf. Just. 23, 3.—
    3.
    In partic., a warning example, an example, warning, punishment (rare):

    exemplum statuite in me, ut adolescentuli vobis placere studeant potius quam sibi,

    Ter. Heaut. prol. 51; cf.:

    quibus liberi sunt, statuite exemplum, quantae poenae in civitate sint hominibus istiusmodi comparatae,

    Auct. Her. 4, 35, 47:

    simile in superiore parte provinciae edere exemplum severitatis tuae,

    Cic. ad Q. Fr. 1, 2, 5; cf. Tac. A. 3, 36 fin.; so,

    edere exempla in aliquem,

    Ter. Eun. 5, 7, 21; Caes. B. G. 1, 31, 12; Liv. 29, 27, 4:

    ut ne viderem, quae futura exempla dicunt in eum indigna,

    Ter. Eun. 5, 4, 24:

    habet aliquid ex iniquo omne magnum exemplum,

    Tac. A. 14, 44:

    meritum quidem novissima exempla Mithridatem,

    i. e. the punishment of death, id. ib. 12, 20:

    esse in exemplo,

    to serve as a warning, Ov. M. 9, 454; cf. Vulg. Judae, 7 al.:

    exemplo supplicii reliquos deterrere,

    Hirt. B. G. 8, 44, 1.—
    4.
    Law t. t., a precedent:

    ad exemplum trahere,

    Just. Inst. 1, 2, 6:

    alicui sine exemplo subvenire,

    id. ib. —
    C.
    A way, manner, kind, nature:

    multi more isto atque exemplo vivunt,

    Plaut. Bacch. 3, 6, 11; cf.:

    negat se more et exemplo populi Romani posse iter ulli per provinciam dare,

    Caes. B. G. 1, 8, 3:

    uno exemplo ne omnes vitam viverent,

    Plaut. Mil. 3, 1, 132:

    istoc exemplo,

    id. ib. 2, 4, 6:

    quot me exemplis ludificatust,

    id. Ep. 5, 2, 6:

    eodem exemplo, quo,

    Liv. 31, 12, 3:

    ad hoc exemplum,

    Plaut. Mil. 2, 4, 6:

    quod ad exemplum,

    id. Trin. 4, 2, 76 et saep.—Hence often of methods or examples of punishment (cf. 3. supra):

    quando ego te exemplis pessumis cruciavero,

    Plaut. Capt. 3, 5, 33:

    omnibus exemplis crucior,

    id. Bacch. 5, 1, 6; cf. id. Most. 1, 3, 35; 55; 5, 1, 67.—Freq. of the tenor, purport, contents of a letter, etc.:

    litterae uno exemplo,

    i. e. of the same tenor, Cic. Fam. 4, 4, 1; 10, 5, 1:

    scribere bis eodem exemplo,

    id. ib. 9, 16, 1:

    testamentum duplex... sed eodem exemplo,

    Suet. Tib. 76:

    Capua litterae sunt allatae hoc exemplo: Pompeius mare transiit, etc.,

    Cic. Att. 9, 6, 3:

    (litterarum) exemplum componere,

    id. Agr. 2, 20, 53; Suet. Calig. 55.

    Lewis & Short latin dictionary > exemplum

  • 20 perplaceo

    per-plăcĕo, ēre, v. n., to please greatly:

    ecquid placeant, me rogas? immo hercle vero perplacent,

    Plaut. Most. 3, 3, 4:

    servi mei perplacet mihi consilium,

    id. Merc. 2, 3, 14:

    perplacet (as affirm. answer),

    Ter. Heaut. 5, 5, 22 (Fleck. satis placet):

    ea (lex) mihi perplacet,

    Cic. Att. 3, 23, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > perplaceo

См. также в других словарях:

  • List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… …   Wikipedia

  • List of English words from Latin verb forms — A very large number of English words are derived from Latin verbs in one way or another. Many of these are derived directly from the stem of the Latin verb, such as English evoke from Latin ēvoc ō call out . Others are derived from the stem of… …   Wikipedia

  • Placebo — A "sugar pill" or any dummy medication or treatment. For example, in a controlled clinical trial, one group may be given a real medication while another group is given a placebo that looks just like it in order to learn if the… …   Medical dictionary

  • Placitum — Latin word for a law suit or plea; a case heard before a court. [< Lat. placeo = to please] …   Dictionary of Medieval Terms and Phrases

  • PLACENTA — an a placo, quod eâ solerent Antiqui Deos placere; an a placeo? Graece πλακόεις, an a πλὰξ, κὸς, quod in tabulam extenderetur? Certe, sicut ditiores hostiis animalium Deorum numina sibi propitia reddere satagebant, ita egenos, Placentis hâc fini… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • πλάκα — I Αθηναϊκή συνοικία στους ανατολικούς και τους βόρειους πρόποδες της Ακρόπολης. Η συνοικία αυτή ήταν το κέντρο της Αθήνας από τα πρώτα χρόνια της απελευθέρωσης ως τα τελευταία της βασιλείας του Όθωνα. Το όνομά της οφείλεται σε μεγάλη ενεπίγραφη… …   Dictionary of Greek

  • πλασήμπο — το, Ν (φαρμ.) διεθνής όρος που χρησιμοποιείται για να υποδείξει κάθε φάρμακο στο οποίο το ενεργό συστατικό αντικαταστάθηκε από ένα ανενεργό, όπως λ.χ. είναι η ζάχαρη. [ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. placebo < λατ. placebo, μέλλ. τού placeo «αρέσω,… …   Dictionary of Greek

  • Плацебо — (лат. placeo – нравиться, иметь успех, цениться) – препарат, не имеющий никакой лекарственной ценности и не вызывающий сколько нибудь значительных фармакологических эффектов. Назначается при лечении внушаемых пациентов (при этом предварительно… …   Энциклопедический словарь по психологии и педагогике

  • ԲԱՐԵՀԱՃՈՅ — ( ) NBH 1 451 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 12c ա. Կարի՛ հաճելի. հաճոյական յոյժ. գովելի. *Եթէ ուղղափառ հաւատս ցուցցուք, եւ բարեհաճոյ գործս, տաճար գտցուք հոգեւորական. Գանձ.: չ. ԲԱՐԵՀԱՃՈՅ ԼԻՆԻՄ ԲԱՐԵՀԱՃՈՅԱՆԱՄ, չ.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԲԱՐԵՀԱՃՈՅԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 1 451 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c, 12c չ. ԲԱՐԵՀԱՃՈՅ ԼԻՆԻՄ ԲԱՐԵՀԱՃՈՅԱՆԱՄ. εὑαρεστέω placeo, complaceo Ամենայնիւ հաճոյ լինել, ընդունելի, եւ սիրելի. *Որք բարեհաճոյք եղեն Աստուծոյ, եւ արդարացան. Աթ. ՟Դ: *Որոց… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԳԵՂԵՑԿԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 1 0538 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 12c, 13c չ. καλλωπίζομαι decoror, ornor եւ glorior, mihi placeo Գեղեցիկ լինել. զգենուլ զգեղեցկութիւն. աղուորնալ, աղէկ՝ սիրուն՝ եւ սիրելի ըլլալ .... տե՛ս Երգ. ՟Ա. 9: ՟Դ. 10 …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»