-
1 angustia
angustia ae (sing. very rare), and angustiae, ārum, f [angustus], narrowness, straitness: itineris, Cs.: loci, S. — Meton., a narrow place, narrow part, neck, defile, strait: Graeciae: angustiae saltibus inclusae, pass, L.—Of time, shortness. ut me temporis angustiae coegerunt: angustiae quas natura nobis dedit (sc. temporis). — Fig., scarcity, want, poverty: aerarii; pecuniae publicae: rei frumentariae, Cs.: pro angustiā rerum, Ta.: ex meis angustiis illius sustento tenuitatem.— Difficulty, distress, perplexity: in angustias adduci: cum in his angustiis res esset, Cs.: petitionis.— Narrowness, meanness: pectoris tui: orationem in angustias compellere, narrowness of view: verborum, verbal trifling.—Of style, brevity, succinctness: angustia conclusae orationis.* * *narrow passage/place/space (pl.), defile; strait, pass; difficulties; meanness -
2 dēficiō
dēficiō fēcī, fectus, ere ( fut perf. defexit, old form. in L.—Pass., usu. deficior; dēfit, T., Enn. ap. C., V.; dēfierī, T.; dēfīet, L.) [de + facio].— Intrans, to withdraw, revolt, desert, fall off: civitates quae defecerant, Cs.: milites ne deficerent, S.: ab Aeduis, Cs.: a re p.: a patribus ad plebem, to go over, L.: ad Poenos, desert, L. — Of things, to be wanting, be absent, fail, cease, disappear, be lost, run out: non frumentum deficere poterat, Cs.: ex arboribus frons, Cs.: ne (mihi) vox viresque deficerent: non deficiente crumenā, H.: ne Deficeret navis, be overwhelmed, V.: quod plena luna defecisset, was eclipsed: ignem Deficere videbat, dying out, V.: quā deficit ignis, ceases to destroy, V.: Deficit ars, is exhausted, O.: nil apud me tibi defieri patiar, T.: Lac mihi non aestate novum defit, V.: nunquamne causa defiet, cur, etc.? L. — Of persons, to fail, sink, faint, be insufficient, be missing: quod multi Gallicis tot bellis defecerant, had been lost, Cs.: siquid deficias, i. e. need aid, T.: deficientibus animis, L.: O dubiis ne defice rebus, fail (me) in perplexity, V.— To fail, be bankrupt: Matho deficit, Iu.: te memorare, cease, Tb.—Fig., to withdraw, depart, forsake, be parted, abandon, desert: a virtute: si utilitas ab amicitiā defecerit.— To fail, be wanting, fall short: animo, be disheartened, Cs.: ne unā plagā acceptā patres deficerent: in limine primo, V.: illis legibus populus R. prior non deficiet, si prior defexit, etc., prove false, violate, L. (old form.): neque comminus pugnando deficiebant, Cs.— Trans, to leave, desert, fail, abandon (of things): cum vires nostros deficerent, Cs.: me Leontina civitas: me vox, latera deficiant, si, etc.: cum deficit orbom (Sol), is eclipsed, O.: sol defectus lumine, Tb.: si quem proles defecerit omnis, i. e. perish, V.: cum aquilifer a viribus deficeretur, Cs.: mulier ratione deficitur: animo defici, Cu.: defecta vigore cervix, O.: nec me deficiet rogitare, etc., nor will I fail, Pr.* * *Ideficere, defeci, defectus V INTRANSfail/falter; run short/out; grow weak/faint; come to end; revolt/rebel, defect; pass away; become extinct, die/fade out; subside/sink; suffer eclipse, waneIIdeficere, defeci, defectus V TRANSfail, disappoint, let down; leave without a sufficiency; cease to be available; (PASS) be left without/wanting, lack; have shortcomings; L:come to nothing -
3 dubitātiō
dubitātiō ōnis, f [dubito], uncertainty, doubt, perplexity: in causā: in eā dubitatione omnium: dubitationem adferre: eo sibi minus dubitationis dari, quod, etc., Cs.: sine ullā dubitatione, i. e. certainly: omnem dubitationem adventūs legionum expellere, Cs.: iuris (i. e. penes quem esset ius): de omnibus rebus: quidnam esset actum: nulla fuit, quin, etc. — A doubt, question, considering: indigna homine.— A wavering, hesitating, hesitancy, irresolution, delay: belli: aestuabat dubitatione: inter dubitationem et moras senatūs, S.: nullā interpositā dubitatione legiones educit, Cs.: sine ullā dubitatione, unhesitatingly: angunt me dubitationes tuae.* * *doubt, irresolution, uncertainty; wavering, hesitation; questioning -
4 per-plexus
per-plexus adj. with comp, interwoven, entangled, involved, intricate: iter silvae, V.: carmen perplexius, L.—Fig., intricate, unintelligible, ambiguous, obscure, inscrutable: sermones, L.: responsum, L.—As subst n., intricacy, perplexity: quidnam perplexi sua legatio haberet, L. -
5 aporia
doubt, perplexity; embarrassment, disorder -
6 angustia
angustĭae, ārum (rare in class. Lat. in sing angustĭa, ae, Plin. 14, 6, 8, § 61; cf. Charis. p. 20 P.;I. A.but freq. in eccl. Lat.,
Vulg. Gen. 42, 21; ib. Psa. 118, 143; ib. Rom. 2, 9; ib. 2 Cor. 2, 4 al.), f. [angustus].Of places:B.Corinthus posita in angustiis atque in faucibus Graeciae,
Cic. Agr. 2, 32; so id. N. D. 2, 7; id. Tusc. 1, 20, 45:itineris,
Caes. B. G. 1, 39: Italia coacta in angustias, Sall. Fragm. H. ap. Serv ad Verg. A. 3, 400 (97, II. p. 250 Gerl.):loci,
id. C. 58, 20: quod intercidit et incuriā coloni locique angustiā. Plin. 14, 6, 8, § 61:angustiae locorum,
Nep. Dat. 8, 4, and Vulg. 2 Macc. 12, 21:angustiae saltibus crebris inclusae,
Liv. 28, 1:diu in angustiis pugnatum est,
id. 34, 46:itinerum,
Tac. A. 15, 43 fin.:per angustias Hellesponti,
Suet. Caes. 63:vicorum,
id. Ner. 38; so id. Aug. 45; id. Claud. 12; id. Oth. 9 al.—Of other things:II.spiritūs,
shortness of breath, Cic. de Or. 3, 46, 181:urinae,
strangury, Plin. 21, 21, 92, § 160.—Trop.A.Of time, shortness, brevity, want, deficiency:B.in his vel asperitatibus rerum vel angustiis temporis,
Cic. de Or. 1. 1:edidi quae potui, non ut volui, sed ut me temporis angustiae coëgerunt,
id. ib. 3, 61; id. Verr. 2, 1, 56; Cic. Fil. ad Tir. Fam. 16, 21, 7:in angustiā temporum,
Vulg. Dan. 9, 25.—Of money or other possessions, scarcity, want:C.aerarii,
Cic. Agr. 2, 14:pecuniae publicae,
id. Fam. 12, 30:rei frumentariae,
Caes. B. C. 2, 17:fortunae,
Tac. A. 2, 38:stipendii,
id. ib. 1, 35:ad eas rei familiaris angustias decidit,
Suet. Claud. 9.— Sometimes absol., want, indigence, poverty:ex meis angustiis illius sustento tenuitatem,
Cic. Fil. ad Tir. Fam. 16, 21, 4:paternae,
Tac. A. 1, 75.—Of external circumstances, condition, etc., difficulty, distress, perplexity, straits:D.in summas angustias adduci,
Cic. Quint. 5; so id. Fin. 2, 9, 28:cum in his angustiis res esset,
Caes. B. C. 1, 54:vereri angustias,
Cic. Planc. 22:angustiae petitionis,
i. e. the difficulty of obtaining the consular dignity, id. Brut. 47. —So the Vulg. very freq. of external circumstances and of inward state, both in sing. and in plur.: videntes angustiam animi, Gen. 42, 21; so ib. Exod. 6, 9; ib. Rom. 2, 9; and ib. 2 Cor. 2, 4:tenent me angustiae,
ib. 2 Reg. 1, 9; so ib. 2 Cor. 6, 4; 12, 10 al. —Of mind or feeling, narrowness, contractedness:E.non capiunt angustiae pectoris tui,
Cic. Pis. 11: cujus animus tantis angustiis invidiae continetur, by such meanness of envy, Auct. ad Her. 4, 43.—Of scientific inquiries which go too deeply into details, and lay too much stress upon little things, subtile or minute verbal criticisms:F.me ex campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,
into a dilemma of verbal subtleties, Cic. Caecin. 29:cur eam (orationem) in tantas angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?
straits, id. Ac. 2, 35.—Of discourse, brevity, simplicity: angustia conclusae orationis non facile se ipsa tutatur. Cic. N. D. 2, 7, 20 (v. the context).—So in sing., Non. p. 73, 26. -
7 angustiae
angustĭae, ārum (rare in class. Lat. in sing angustĭa, ae, Plin. 14, 6, 8, § 61; cf. Charis. p. 20 P.;I. A.but freq. in eccl. Lat.,
Vulg. Gen. 42, 21; ib. Psa. 118, 143; ib. Rom. 2, 9; ib. 2 Cor. 2, 4 al.), f. [angustus].Of places:B.Corinthus posita in angustiis atque in faucibus Graeciae,
Cic. Agr. 2, 32; so id. N. D. 2, 7; id. Tusc. 1, 20, 45:itineris,
Caes. B. G. 1, 39: Italia coacta in angustias, Sall. Fragm. H. ap. Serv ad Verg. A. 3, 400 (97, II. p. 250 Gerl.):loci,
id. C. 58, 20: quod intercidit et incuriā coloni locique angustiā. Plin. 14, 6, 8, § 61:angustiae locorum,
Nep. Dat. 8, 4, and Vulg. 2 Macc. 12, 21:angustiae saltibus crebris inclusae,
Liv. 28, 1:diu in angustiis pugnatum est,
id. 34, 46:itinerum,
Tac. A. 15, 43 fin.:per angustias Hellesponti,
Suet. Caes. 63:vicorum,
id. Ner. 38; so id. Aug. 45; id. Claud. 12; id. Oth. 9 al.—Of other things:II.spiritūs,
shortness of breath, Cic. de Or. 3, 46, 181:urinae,
strangury, Plin. 21, 21, 92, § 160.—Trop.A.Of time, shortness, brevity, want, deficiency:B.in his vel asperitatibus rerum vel angustiis temporis,
Cic. de Or. 1. 1:edidi quae potui, non ut volui, sed ut me temporis angustiae coëgerunt,
id. ib. 3, 61; id. Verr. 2, 1, 56; Cic. Fil. ad Tir. Fam. 16, 21, 7:in angustiā temporum,
Vulg. Dan. 9, 25.—Of money or other possessions, scarcity, want:C.aerarii,
Cic. Agr. 2, 14:pecuniae publicae,
id. Fam. 12, 30:rei frumentariae,
Caes. B. C. 2, 17:fortunae,
Tac. A. 2, 38:stipendii,
id. ib. 1, 35:ad eas rei familiaris angustias decidit,
Suet. Claud. 9.— Sometimes absol., want, indigence, poverty:ex meis angustiis illius sustento tenuitatem,
Cic. Fil. ad Tir. Fam. 16, 21, 4:paternae,
Tac. A. 1, 75.—Of external circumstances, condition, etc., difficulty, distress, perplexity, straits:D.in summas angustias adduci,
Cic. Quint. 5; so id. Fin. 2, 9, 28:cum in his angustiis res esset,
Caes. B. C. 1, 54:vereri angustias,
Cic. Planc. 22:angustiae petitionis,
i. e. the difficulty of obtaining the consular dignity, id. Brut. 47. —So the Vulg. very freq. of external circumstances and of inward state, both in sing. and in plur.: videntes angustiam animi, Gen. 42, 21; so ib. Exod. 6, 9; ib. Rom. 2, 9; and ib. 2 Cor. 2, 4:tenent me angustiae,
ib. 2 Reg. 1, 9; so ib. 2 Cor. 6, 4; 12, 10 al. —Of mind or feeling, narrowness, contractedness:E.non capiunt angustiae pectoris tui,
Cic. Pis. 11: cujus animus tantis angustiis invidiae continetur, by such meanness of envy, Auct. ad Her. 4, 43.—Of scientific inquiries which go too deeply into details, and lay too much stress upon little things, subtile or minute verbal criticisms:F.me ex campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,
into a dilemma of verbal subtleties, Cic. Caecin. 29:cur eam (orationem) in tantas angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?
straits, id. Ac. 2, 35.—Of discourse, brevity, simplicity: angustia conclusae orationis non facile se ipsa tutatur. Cic. N. D. 2, 7, 20 (v. the context).—So in sing., Non. p. 73, 26. -
8 aporia
ăpŏrĭa, ae, f., = aporia, doubt, perplexity, embarrassment, with the idea of confusion, disorder:aporia hominis in cogitatu illius,
Vulg. Eccli. 27, 5 (in Cic. Att. 7, 21, 3 al., written as Greek). -
9 circumspicio
circum-spĭcĭo, exi, ectum, 3 ( perf. sync. circumspexti, Ter. Ad. 4, 5, 55; inf. sync. circumspexe, Varr. ap. Non. p. 106, 16, or Sat. Men. 82), v. n. and a. (class.).I.Neutr., to look about one ' s self, to cast a look around; or, with an obj.-clause, to observe, see, look about:(β).circumspicedum, numquis est, Sermonem nostrum quiaucupet,
see whether there is any one, Plaut. Most. 2, 2, 41; 2, 2, 43; Ter. And. 2, 2, 20;Varr. l. l.: suus conjux ubi sit circumspicit,
Ov. M. 1, 605:circumspicere late,
Quint. 10, 3, 29:num quid circumspexti?
Ter. Ad. 4, 5, 55:diversi circumspiciunt,
Verg. A. 9, 416:qui in auspicium adhibetur nec suspicit nec circumspicit,
Cic. Div. 2, 34, 72:circumspicit, aestuat, of one in trouble or perplexity,
id. Rosc. Com. 14, 43; cf. Liv. 21, 22, 7.—Sometimes circumspicere se, to look about one ' s self:B.circumspicedum te, ne quis adsit arbiter,
Plaut. Trin. 1, 2, 109; Varr. ap. Non. p. 106, 16;Auct. B. Afr. 47: numquamne te circumspicies?
Cic. Par. 4, 2, 30.—In partic., to look about one ' s self with haughtiness; to think highly of one ' s self:usque eone te diligis et magnifice circumspicis?
Cic. Rosc. Com. 2, 5;and trop. of language: Romanus sermo magis se circumspicit et aestimat praebetque aestimandum,
Sen. Ep. 40, 11.—Trop., to exercise foresight, be cautious, take heed:II.esse circumspiciendum diligenter, ut, etc.,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 3, § 10: cui mandetis (rempublicam) circumspicite [p. 342] Sall. H. 2, 41, 10 Dietsch.—Esp. freq.,Act., to view on all sides, to survey:2.cum sua quisque miles circumspiceret,
looked carefully to see, Caes. B. G. 5, 31; Liv. 9, 28, 5:tam latā acie ne ex medio quidem cornua sua circumspicere poterant,
Liv. 37, 41, 4:lucos,
Ov. M. 5, 265:amictus,
to review, id. ib. 4, 318; so,habitum suum,
Plin. Ep. 4, 11, 3; cf. under circumspectus, adv.—To descry, get sight of by looking around:B.saxum circumspicit ingens,
Verg. A. 12, 896:Athin,
Ov. M. 5, 72.—Transf., of things:C.in latus omne patens turris circumspicit undas,
Ov. H. 6, 69.—Trop.1.To view something mentally, to survey, ponder upon, weigh, consider (syn.:2.considero, perpendo): reliqua ejus consilia animo circumspiciebat,
Caes. B. G. 6, 5:circumspicite paulisper mentibus vestris hosce ipsos homines,
Cic. Sull. 25, 70; cf.se,
id. Par. 4, 2, 30:neque temere consulem saltatorem vocare, sed circumspicere, quibus praeterea vitiis adfectum esse necesse sit eum, etc.,
id. Mur. 6, 13.—So with rel. -clause, Sall. H. 2, 41 Dietsch; Sen. Ep. 70, 5; Calp. Ecl. 5, 95:circumspectis rebus omnibus rationibusque subductis summam feci,
Cic. Fam. 1, 9, 10:permulta sunt in causis circumspicienda, ne quid offendas,
id. de Or. 2, 74, 301; id. Agr. 1, 8, 23; id. Fam. 5, 13, 3:circumspicite celeriter animo, qui sint rerum exitus consecuti,
id. Leg. 2, 17, 42:vide, quaere, circumspice, si quis est forte ex eā provinciā qui te nolit perisse,
id. Verr. 2, 3, 77, § 180; id. Clu. 53, 147; id. Cat. 4, 2, 4; Liv. 23, 20, 6; cf. Tac. H. 2, 6; Suet. Aug. 63.—With ut and subj., Cic. Q. Fr. 1, 1, 3, § 10; Ov. Tr. 1, 1, 87:cum circumspicerent Patres quosnam consules facerent,
Liv. 27, 34, 1.—To look about for something with desire, to seek for, etc. (so mostly since the Aug. per.):A.nec, sicut aestivas aves, statim auctumno tecta ac recessum circumspicere,
Liv. 5, 6, 2; 7, 14, 6:externa auxilia,
id. 1, 30, 6; cf. Just. 22, 5, 4:fugam,
Tac. A. 14, 35; Just. 2, 12, 26:novas belli causas,
id. 31, 1, 8; Verg. G. 3, 390; Plin. Ep. 3, 3, 3:peregrinos reges sibi,
Just. 40, 1, 1; 22, 5, 4:viresque suas circumspectantes his validiores,
Amm. 22, 8, 18.—Hence, circumspectus, a, um, P. a.Of things, weighed with care, well considered, guarded, circumspect (perh. not ante - Aug.):2.verba non circumspecta,
Ov. F. 5, 539:judicium,
Quint. 10, 1, 26:interrogatio,
id. 5, 7, 31:moderatio animi,
Val. Max. 4, 3, 4:circumspectissima sanctio decreti,
id. 1, 1, 20.—Transf. to the person who carefully weighs a thing, circumspect, considerate, cautious, wary, provident, heedful:B.modo circumspectus et sagax, modo inconsultus et praeceps,
Suet. Claud. 15:circumspectissimus et prudentissimus princeps,
id. Tib. 21:tenues et circumspecti,
Quint. 12, 10, 23; Cels. 3, 9 fin.:omnes,
Col. 1, 8, 16; 1, 7, 12:sive aliquis circumspectior est,
Sen. Q. N. 5, 1, 5.—Of dogs:assidui et circumspecti magis quam temeraril,
Col. 7, 12, 5.—In late Lat., worthy of consideration, respected, distinguished:circumspectum et verecundum nomen populi Romani,
Amm. 14, 6, 6:colores,
id. 28, 4, 12:circumspectus genere, famā potentiāque,
id. 18, 10, 1.—Hence, circumspectē, adv., with consideration, with mature deliberation, warily, cautiously, considerately, circumspectly, etc.:circumspecte compositeque indutus et amictus,
Gell. 1, 5, 2 (cf. supra, II. D.):circumspecte vestiti,
Amm. 27, 3, 14:circumspecte facti versus,
Gell. 9, 10, 6:facere aliquid,
Dig. 4, 4, 7, § 8: parcius et circumspectius faciendum est, * Quint. 9, 2, 69:circumspectius donare, eligere eos, in quos merita conferantur,
Sen. Ben. 3, 14, 1. -
10 diaporesis
dĭăpŏrēsis, is, f., = diaporêsis, rhet. t. t., a doubting, perplexity, Aquil. Rom. 10, p. 151:est addubitatio,
Mart. Cap. 5, § 523. -
11 exaporior
ex-ăpŏrĭor, āri, v. dep., to be in utter perplexity:nec aporiati exaporiantur,
Ruf. Aquil. Orig. in Cant. p. 305. -
12 haesitatio
haesĭtātĭo, ōnis, f. [id.], a hesitating (rare but good prose).I.Of speech, a stammering:II.qui timor! quae dubitatio! quanta haesitatio tractusque verborum!
Cic. de Or. 2, 50, 202:deformis,
Quint. 11, 2, 48.—Mental uncertainty, irresolution, perplexity, embarrassment, hesitation (rare but class.):si facile inveneris quid dicas, noli ignoscere haesitationi meae,
Cic. Fam. 3, 12, 2:non mediocris haesitatio est, hinc justitiae proposita imagine, inde pietatis,
Quint. 12, 1, 40; 11, 2, 48:haesitationem attulit tempus et locus,
Tac. H. 1, 39; Sen. Vit. Beat. 8, 5; Plin. Ep. 6, 27, 1. -
13 perplexio
perplexĭo, ōnis, f. [id.], perplexity, ambiguity; in plur., Porc. Latro, Decl. ap. Cat. 33. -
14 perplexitas
perplexĭtas, ātis, f. [id.], perplexity, obscurity (post-class.), Amm. 18, 6, 19. -
15 perplexor
perplexor, āri (old inf. perplexarier; v. infra), v. dep. [id.], to make confusion, cause perplexity:scio, quo vos soleatis pacto perplexarier,
Plaut. Aul. 2, 2, 81. -
16 perplexus
I.Lit.:II.figurae,
Lucr. 2, 102; cf. id. 2, 459; 463:foramina linguae,
id. 4, 621:corpora terraï,
id. 5, 452:iter silvae,
Verg. A. 9, 391; Plin. 9, 2, 1, § 2:nervi,
Vulg. Job, 40, 12.—Trop., intricate, involved, confused, perplexed, unintelligible, dark, ambiguous, obscure, inscrutable:B.sermones,
Liv. 40, 5:perplexius carmen,
id. 25, 12:perplexum Punico astu responsum,
id. 35, 14 fin. —As subst., intricacy, perplexity:ignorare se dixit, quidnam perplexi sua legatio haberet,
id. 34, 57.— Comp.:ratio perplexior,
Plin. 2, 15, 13, § 62.—Hence, adv.: perplexē, confusedly, perplexedly, obscurely:pergin', scelesta, mecum perplexe loqui?
Ter. Eun. 5, 1, 1:defectionem haud perplexe indicavere,
Liv. 6, 13; Curt. 8, 5, 13.— Comp.:perplexius errare,
Prud. adv. Symm. 2, 847:disputans,
Amm. 25, 3, 23.— -
17 scopa
1.scōpa, ae, and plur.: scōpae, ārum (cf. on plur., Varr. L. L. 8, § 7 Müll.; 10, § 24 ib.; Quint. 1, 5, 16; Charis. p. 20 P.; 72 ib.; Diom. p. 315 ib.; sing., v. infra, B.), f. [root skap-, to support; cf.: scipio, scamnum].I.Lit., thin branches, twigs, shoots (rare), Cato, R. R. 152; Pall. 3, 24, 8; 4, 9, 12; Auct. B. Afr. 47, 5; Plin. 20, 22, 89, § 241; 22, 18, 21, § 46 al.—B.In partic.: scō-pa rēgĭa, a plant, a species of the goosefoot: Chenopodium scoparia, Linn.; Plin. 21, 6, 15, § 28; 25, 5, 19, § 44.—II.Meton., a broom, besom made of twigs (class. in plur.):b.munditias volo fieri: efferte huc scopas, etc.,
Plaut. Stich. 2, 2, 23; 2, 2, 27; 2, 2, 51; Petr. 34, 3; Hor. S. 2, 4, 81:scopis mundata,
swept, Vulg. Luc. 11, 25:in scopā,
id. Isa. 14, 23.—Prov.: scopas dissolvere, to untie a broom, i. e. to throw any thing into disorder or confusion, Cic. Or. 71, 235;2.hence, scopae solutae, of a man in utter perplexity,
id. Att. 7, 13, b, 6. -
18 scopa regia
1.scōpa, ae, and plur.: scōpae, ārum (cf. on plur., Varr. L. L. 8, § 7 Müll.; 10, § 24 ib.; Quint. 1, 5, 16; Charis. p. 20 P.; 72 ib.; Diom. p. 315 ib.; sing., v. infra, B.), f. [root skap-, to support; cf.: scipio, scamnum].I.Lit., thin branches, twigs, shoots (rare), Cato, R. R. 152; Pall. 3, 24, 8; 4, 9, 12; Auct. B. Afr. 47, 5; Plin. 20, 22, 89, § 241; 22, 18, 21, § 46 al.—B.In partic.: scō-pa rēgĭa, a plant, a species of the goosefoot: Chenopodium scoparia, Linn.; Plin. 21, 6, 15, § 28; 25, 5, 19, § 44.—II.Meton., a broom, besom made of twigs (class. in plur.):b.munditias volo fieri: efferte huc scopas, etc.,
Plaut. Stich. 2, 2, 23; 2, 2, 27; 2, 2, 51; Petr. 34, 3; Hor. S. 2, 4, 81:scopis mundata,
swept, Vulg. Luc. 11, 25:in scopā,
id. Isa. 14, 23.—Prov.: scopas dissolvere, to untie a broom, i. e. to throw any thing into disorder or confusion, Cic. Or. 71, 235;2.hence, scopae solutae, of a man in utter perplexity,
id. Att. 7, 13, b, 6. -
19 scopae
1.scōpa, ae, and plur.: scōpae, ārum (cf. on plur., Varr. L. L. 8, § 7 Müll.; 10, § 24 ib.; Quint. 1, 5, 16; Charis. p. 20 P.; 72 ib.; Diom. p. 315 ib.; sing., v. infra, B.), f. [root skap-, to support; cf.: scipio, scamnum].I.Lit., thin branches, twigs, shoots (rare), Cato, R. R. 152; Pall. 3, 24, 8; 4, 9, 12; Auct. B. Afr. 47, 5; Plin. 20, 22, 89, § 241; 22, 18, 21, § 46 al.—B.In partic.: scō-pa rēgĭa, a plant, a species of the goosefoot: Chenopodium scoparia, Linn.; Plin. 21, 6, 15, § 28; 25, 5, 19, § 44.—II.Meton., a broom, besom made of twigs (class. in plur.):b.munditias volo fieri: efferte huc scopas, etc.,
Plaut. Stich. 2, 2, 23; 2, 2, 27; 2, 2, 51; Petr. 34, 3; Hor. S. 2, 4, 81:scopis mundata,
swept, Vulg. Luc. 11, 25:in scopā,
id. Isa. 14, 23.—Prov.: scopas dissolvere, to untie a broom, i. e. to throw any thing into disorder or confusion, Cic. Or. 71, 235;2.hence, scopae solutae, of a man in utter perplexity,
id. Att. 7, 13, b, 6.
См. также в других словарях:
Perplexity — is a measurement in information theory. It is defined as 2 raised to the power of entropy, or more often as 2 raised to the power of cross entropy. The latter definition is commonly used to compare probability models empirically. Perplexity of a… … Wikipedia
Perplexity — Per*plex i*ty, n.; pl. {Perplexities}. [L. perplexitas: cf. F. perplexit[ e].] The quality or state of being perplexed or puzzled; complication; intricacy; entanglement; distraction of mind through doubt or difficulty; embarrassment;… … The Collaborative International Dictionary of English
perplexity — index cloud (suspicion), complication, confusion (ambiguity), dilemma, doubt (indecision), enig … Law dictionary
perplexity — (n.) c.1300, from L.L. perplexitas, from L. perplexus confused, involved, from per completely + plexus entangled, pp. of plectere to twine (see COMPLEX (Cf. complex) (adj.)) … Etymology dictionary
perplexity — [pər plek′sə tē] n. [ME perplexite < MFr perplexité < LL perplexitas] 1. the condition of being perplexed; bewilderment; confusion 2. pl. perplexities something that perplexes 3. something that is perplexed, or complicated … English World dictionary
perplexity — UK [pə(r)ˈpleksətɪ] / US [pərˈpleksətɪ] noun Word forms perplexity : singular perplexity plural perplexities 1) [uncountable] a confused feeling that you have because you cannot understand something They stared in perplexity at the map. 2)… … English dictionary
perplexity — [[t]pə(r)ple̱ksɪti[/t]] perplexities 1) N UNCOUNT Perplexity is a feeling of being confused and frustrated because you do not understand something. He began counting them and then, with growing perplexity, counted them a second time. Syn:… … English dictionary
perplexity — per|plex|i|ty [ pər pleksəti ] noun 1. ) uncount a confused feeling because you cannot understand something: CONFUSION: They stared in perplexity at the map. 2. ) count usually plural something that makes a subject or situation difficult to… … Usage of the words and phrases in modern English
perplexity — noun 1) he scratched his head in perplexity Syn: confusion, bewilderment, puzzlement, bafflement, incomprehension, mystification, bemusement; informal bamboozlement, discombobulation 2) the perplexities of international relations Syn: complexity … Thesaurus of popular words
perplexity — perplex ► VERB ▪ cause to feel baffled; puzzle greatly. DERIVATIVES perplexity noun (pl. perplexities) . ORIGIN from Latin perplexus entangled … English terms dictionary
perplexity — noun (plural ties) Etymology: Middle English perplexite, from Middle French perplexité, from Late Latin perplexitat , perplexitas, from Latin perplexus Date: 14th century 1. the state of being perplexed ; bewilderment 2. something that perplexes… … New Collegiate Dictionary