Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

Carefully

  • 1 sollicitus

    sollĭcĭtus ( sōlĭcĭtus), a, um, adj. [sollus-cieo; cf. sollicito], thoroughly moved, agitated, disturbed.
    I.
    Of physical motion ( poet. and rare).
    1.
    As attrib. of motus, restless, unceasing:

    quae sollicito motu carerent, referring to the elements in constant motion, as air, water, etc.,

    Lucr. 1, 343: sic igitur penitus qui in ferro'st abditus aër Sollicito motu semper jactatur, i. e. an unceasing air-current within the iron, to explain its attraction by the magnet, id. 6, 1038.—
    2.
    Of the sea agitated by storms:

    ut mare sollicitum stridet,

    Verg. G. 4, 262. —
    3.
    Pregn., with the idea of distress (v. II. B.):

    utile sollicitae sidus utrumque rati,

    to a ship in distress, Ov. F. 5, 720: sollicitae porro plenaeque sonoribus aures, agitated, vibrating ( by disease), Lucr. 6, 1185:

    corpus,

    Sen. Herc. Fur. 1299.—
    4.
    Sollicitum habere (cf. II. A. and B. infra), = sollicitare:

    omnes sollicitos habui,

    kept them busy, on the move, Ter. Heaut. 3, 1, 52 Donat. ad loc.
    II.
    Of mental affections, full of anxiety, excitement, distracted by cares, engaged, troubled, disturbed (opp. quietus).
    A.
    Of cares of business; esp. sollicitum habere, to keep busy, engaged (Plaut. and Ter.):

    (clientes) qui neque leges colunt, neque, etc., sollicitos patronos habent,

    Plaut. Men. 4, 2, 12 Brix ad loc.;

    4, 2, 21: quorum negotiis nos absentum sollicitae noctes et dies sumus semper,

    id. Stich. 1, 1, 6:

    hem, tot mea Solius solliciti sunt curā, of servants busy in attending their master,

    Ter. Heaut. 1, 1, 77: numquid vis? Py. Ne magis sim pulcer quam sum:

    ita me mea forma habet sollicitum,

    Plaut. Mil. 4, 2, 95; cf.:

    Hispaniae armis sollicitae,

    Sall. H. 1, 48 Dietsch. —
    B.
    Of restlessness from fear, suspense, etc., full of anxiety, agitated, alarmed, solicitous, anxious (opp. securus; freq. and class.): sollicitum habere, to fill with apprehension and fear, keep in anxiety; constr.,
    1.
    Absol.:

    in quibus si non erunt insidiae... animus tamen erit sollicitus,

    Cic. Phil. 12, 11, 36:

    diutius videtur velle eos habere sollicitos a quibus se putat diuturnioribus esse molestiis conflictatum,

    id. Fam. 6, 13, 3:

    quae maxime angere atque sollicitam habere vestram aetatem videtur,

    id. Sen. 19, 66:

    sollicitum te habebat cogitatio periculi mei,

    id. Fam. 7, 3, 1; so id. Att. 2, 18, 1; id. Sest. 11, 25:

    initia rerum quae... sollicitam Italiam habebant,

    Caes. B. C. 3, 22:

    cum satis per se ipsum Samnitium bellum et,... sollicitos haberet patres,

    Liv. 8, 29, 1:

    solliciti et incerti rerum suarum Megaram referre signa jubent,

    id. 24, 23, 5:

    sollicitae ac suspensae civitati,

    id. 27, 50 med.:

    quid illis nos sollicitis ac pendentibus animi renuntiare jubetis,

    id. 7, 30, 22:

    sollicitae mentes,

    Ov. F 3, 362:

    pectus,

    id. M. 2, 125:

    mens,

    Curt. 4, 13, 2:

    animi,

    Hor. Ep. 1, 5, 18:

    ego percussorem meum securum ambulare patiar, me sollicito?

    Sen. Clem. 1, 9, 4:

    sollicitus est et incertus sui quem spes aliqua proritat,

    id. Ep. 23, 2:

    ut sollicitus sim cum Saturnus et Mars ex contrario stabunt,

    alarmed, id. ib. 88, 14:

    fertur sollicitas tenuisse deas,

    kept them in anxious suspense, Stat. Achill. 2, 338:

    nunc sollicitam timor anxius angit,

    Verg. A. 9, 89.—And opposed to securus and securitas:

    quid est turpius quam in ipso limine securitatis esse sollicitum?

    Sen. Ep. 22, 5:

    securo nihil est te pejus, eodem Sollicito nihil est te melius,

    Mart. 4, 83, 1; so id. 5, 31, 8; Sen. Ep. 124, 19; Quint. 11, 3, 151; Tac. H. 4, 58.—
    2.
    With abl.:

    sollicitam mihi civitatem suspitione, suspensam metu... tradidistis,

    Cic. Agr. 1, 8, 23:

    Sophocles, ancipiti sententiarum eventu diu sollicitus,

    Val. Max. 9, 12, 5 ext.
    3.
    With de:

    sollicitus eram de rebus urbanis,

    Cic. Fam. 2, 12, 1:

    de tuā valetudine,

    id. ib. 16, 7, 1:

    sollicita civitas de Etruriae defectione fuit,

    Liv. 27, 21 med.:

    sollicitum te esse scribis de judicii eventu,

    Sen. Ep. 24, 1:

    desii jam de te esse sollicitus,

    id. ib. 82, 1.—
    4.
    With pro:

    ne necesse sit unum sollicitum esse pro pluribus,

    Cic. Lael. 13, 45.—
    5.
    With propter: sollicitus propter iniquitatem locorum, Liv. 38, 40, 9; 44, 3, 5 infra.—
    6.
    With adverb. acc. vicem, for the fate of:

    sollicito consuli et propter itineris difficultatem et eorum vicem,... nuntius occurrit,

    Liv. 44, 3, 5:

    ut meam quoque, non solum reipublicae vicem videretur sollicitus,

    id. 28, 43, 9:

    clamor undique ab sollicitis vicem imperatoris militibus sublatus,

    id. 28, 19, 17.—
    7.
    With gen.:

    non sollicitus futuri, pendet (filius tuus mortuus),

    Sen. Cons. Marc. 19, 6.—
    8.
    With dat. (late Lat.):

    ne solliciti sitis animae vestrae, neque corpori vestro,

    Vulg. Matt. 6, 25.—
    9.
    With ex:

    ex hoc misera sollicita'st, diem Quia olim in hunc, etc.,

    Ter. And. 1, 5, 33:

    haec turba sollicita ex temerariā regis fiduciā,

    Curt. 3, 1, 17.—
    10.
    With ne, like verbs of fearing:

    (mater) sollicita est ne eundem conspiciat, etc.,

    Cic. Mur. 41, 88:

    legati Romanorum circuire urbes, solliciti ne Aetoli partis alicujus animos ad Antiochum avertissent,

    apprehensive, Liv. 35, 31, 1:

    sollicitis populis ne suas operiant terras,

    Plin. 11, 29, 35, § 104:

    sollicitus Solon, ne tacendo parum reipublicae consuleret,

    Just. 2, 7, 9; Front. Strat. 1, 1, 6.—
    11.
    With interrog.-clause:

    solliciti erant quo evasura esset res,

    Liv. 30, 21 init.:

    quam sim sollicitus, quidnam futurum sit,

    Cic. Att. 8, 6, 3.—
    C.
    In gen., troubled, disturbed, afflicted, grieved; constr. absol., with abl. alone, or with de:

    sollicitus mihi nescio quā re videtur,

    Plaut. Merc. 2, 3, 30:

    neque est consentaneum ullam honestam rem, ne sollicitus sis... deponere,

    lest you be troubled by cares, Cic. Lael. 13, 47:

    vehementer te esse sollicitum et praecipuo quodam dolore angi,

    id. Fam. 4, 3, 1:

    vehementer populum sollicitum fuisse de P. Sullae morte,

    id. ib. 9, 10, 3:

    num eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse,

    afflicted by remorse, id. Fin. 2, 17, 55:

    hoc genus omne Maestum ac sollicitum est cantoris morte Tigelli,

    Hor. S. 1, 2, 3.—
    D.
    Excited, passionate (rare):

    qui, ut sint pudici, solliciti tamen et anxii sunt,

    Cic. Tusc. 4, 33, 70:

    atqui sollicitae nuntius hospitae, Suspirare Chloen.. Dicens, etc.,

    Hor. C. 3, 7, 9; so, = avidus, with gen. or de ( poet. and post-class.):

    hominem cuppedinis sollicitum,

    Lucr. 5, 46:

    de regno sollicitus ( = avidus regni potiundi),

    Just. 1, 10, 6.—
    E.
    Very careful for, concerned in, punctilious, particular about (post-Aug.; freq.); constr. absol., with de, circa, in, or obj.-inf.:

    ne decet quidem, ubi maxima rerum monumenta versantur, de verbis esse sollicitum,

    Quint. 8, 3, 13:

    de quorum sumus judicio solliciti,

    for whose judgment we care, id. 10, 7, 24:

    dixit Cicero, non se de ingenii famā, sed de fide esse sollicitum,

    id. 11, 1, 74:

    nec sum in hoc sollicitus, dum res ipsa appareat,

    id. 8, 4, 15:

    eloquentia non in verba sollicita,

    Sen. Ben. 7, 8, 2:

    si tamen contingere eloquentia non sollicito potest,

    id. Ep. 75, 5:

    cur abis, non sollicitus prodesse bonis, nocere malis?

    id. Hippol. 976; cf.

    in double sense,

    Mart. 4, 83, 2 and 5.—
    F.
    = sollicitatus (v. sollicito; poet.):

    solliciti jaceant terrāque premantur iniquā qui, etc.,

    without repose, Ov. Am. 2, 16, 15.
    III.
    Of abstr. and inanim. things.
    1.
    In gen., solicitous, mournful, full of or connected with cares and anxiety, anxious, disturbed (class.;

    often approaching the signif. II.): scio quam timida sit ambitio, et quam sollicita sit cupiditas consulatūs,

    how full of cares is the desire for the consulship, Cic. Mil. 16, 42:

    id est proprium civitatis ut sit libera et non sollicita rei cujusque custodia,

    i. e. that nobody be disturbed in the quiet possession of his property, id. Off. 2, 22, 78:

    est enim metus futurae aegritudinis sollicita exspectatio,

    id. Tusc. 5, 18, 52:

    quam sit omnis amor sollicitus et anxius,

    fraught with solicitude, id. Att. 2, 24, 1: assentior, sollicitam et periculosam justitiam non esse sapientis, id. Fragm. Rep. ap. Prisc. p. 801 P. (Rep. 3, 27, 39): sollicitam lucem rapuisti Ciceroni, the mournful light, i. e. life, Vell. 2, 66:

    in sollicito civitatis statu,

    Quint. 6, 1, 16:

    Hermagoras, vir diligentiae nimium sollicitae,

    evercareful, id. 3, 11, 22:

    sollicitum dicendi propositum,

    anxiously accurate, id. 11, 1, 32:

    sollicita parentis diligentia,

    earnest care, id. 6, prooem. 1; so id. 6, 12, 16:

    sollicitae actiones,

    carefully elaborated, id. 4, 1, 57: causae sollicitae (opp. securae), [p. 1723] very doubtful cases, i. e. in which there is anxious suspense about the issue, id. 11, 3, 151: captarum (ferarum) sollicita possessio;

    saepe enim laniant dominos,

    Sen. Vit. Beat. 14, 2:

    maxima quaeque bona sollicita sunt,

    id. ib. 17, 4; id. Ep. 14, 18:

    noctes, id. Ira, 2, 20, 1: tutela,

    id. Cons. Marc. 11, 3:

    sollicitos fecisti, Romule, ludos,

    Ov. A. A. 1, 101:

    quisque, sibi quid sit Utile, sollicitis supputat articulis,

    id. P. 2, 3, 18:

    sollicito carcere dignus eras,

    a prison carefully guarded, id. Am. 1, 6, 64:

    Cressa... sollicito revocavit Thesea filo,

    Stat. S. 2, 6, 26:

    pudor,

    Mart. 11, 45, 7:

    amor,

    Ov. H. 19 (18), 196:

    os,

    id. P. 4, 9, 130:

    frons,

    Hor. C. 3, 29, 16:

    manus,

    Ov. Tr. 5, 2, 2:

    preces,

    id. P. 3, 1, 148:

    prex,

    Hor. C. 1, 35, 5:

    vita,

    id. S. 2, 6, 62:

    lux,

    Ov. Tr. 4, 10, 116:

    senecta,

    id. M. 6, 500:

    libelli,

    Mart. 9, 58, 5:

    saccus,

    id. 12, 60 b, 3:

    fuga,

    Ov. Tr. 4, 1, 50:

    sedes,

    id. ib. 4, 1, 85:

    via,

    id. ib. 1, 11, 2:

    terrae,

    id. M. 15, 786.— Hence,
    2.
    = sollicitum habens, that causes distress, distressing, trying:

    quid magis sollicitum dici potest,

    what more distressing fact can be mentioned? Cic. Mil. 2, 5:

    in quā (tyrannorum) vitā nulla... potest esse fiducia, omnia semper suspecta atque sollicita,

    causing alarm, id. Lael. 15, 52:

    sollicitumque aliquid laetis intervenit,

    Ov. M. 7, 454:

    o mihi sollicitum decus ac suprema voluptas,

    Stat. Th. 7, 363; so,

    opes,

    Hor. S. 2, 6, 79:

    aurum,

    Sen. Hippol. 519:

    pretia,

    id. Herc. Fur. 461:

    timor or metus,

    Ov. H. 1, 12; 8, 76; 13, 124; id. P. 3, 2, 12; id. Tr. 3, 11, 10:

    cura,

    id. P. 1, 5, 61; Sen. Thyest. 922:

    dolor,

    Ov. A. A. 3, 374:

    taedium,

    Hor. C. 1, 14, 17:

    fatum,

    Ov. P. 4, 10, 11.
    IV.
    Of animals (rare): sollicitum animal (canis) ad nocturnos strepitus, very attentive to, i. e. watchful, Liv. 5, 47, 3; so Ov. M. 11, 599:

    solliciti terrentur equi,

    id. F. 6, 741:

    lepus,

    timid, id. ib. 5, 372.
    V.
    Comp.: sollicitior (mostly post-Aug.; for which Cic. has magis sollicitus; v. III. 2. supra) homo, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 3:

    nos circa lites raras sollicitiores,

    too particular about, Quint. 7, 1, 43:

    sollicitior rei familiaris diligentia,

    id. 12, 1, 6:

    innocentiam sollicitiore habituri loco,

    Sen. Ben. 3, 13, 1:

    (pauperes) sollicitiores divitibus,

    id. Cons. Helv. 12, 1:

    quod est sollicitius,

    id. Tranq. 1, 15:

    qui non sollicitior de capitis sui decore sit quam de salute,

    id. Brev. Vit. 12, 3:

    pro vobis sollicitior,

    Tac. H. 4, 58.— Sup. (post-Aug. and rare):

    illorum brevissima ac sollicitissima aetas est,

    Sen. Brev. Vit. 16, 1.— Adv.: sollĭcĭtē (post-Aug.).
    1.
    Carefully, punctiliously, anxiously: vestis nec servata, nec sumenda sollicite, Ser. Samm. ap. Sen. Tranq. 1, 5:

    in conviviis lingua sollicite etiam ebriis custodienda est,

    Sen. Clem. 1, 26, 2:

    recitare,

    Plin. Ep. 6, 15, 4:

    exspectatus,

    Front. Strat. 3, 12, 1; id. Aquaed. 103:

    sollicitius et intentius,

    Plin. Ep. 1, 4, 2:

    custodiendus est honor,

    id. ib. 1, 19, 4:

    cavere,

    App. Mag. p. 274, 35.— Sup.:

    urbis curam sollicitissime agere,

    Suet. Claud. 18.—
    2.
    With grief, solicitude (class.:

    sollicito animo): sollicite possidentur,

    their possession is connected with solicitude, Sen. Ep. 76, 30:

    laetus,

    Sil. 6, 572.— Sup., Sen. Ep. 93, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > sollicitus

  • 2 accūrātē

        accūrātē adv. with comp. and sup.    [accuratus], carefully, precisely, exactly, nicely: causam dicere: accuratius ad aestūs vitandos aedificare, Cs.: accuratissime eius avaritiam accusare, N.: Saltem accurate (sc. me fallere debebas), you might at least have taken pains, T.
    * * *
    accuratius, accuratissime ADV
    carefully, accurately, precisely, exactly; nicely; painstakingly, meticulous

    Latin-English dictionary > accūrātē

  • 3 cautē

        cautē adv. with comp. and sup.    [cautus], cautiously, prudently, carefully: iter facere, Cs.: dicere, guardedly: cautius adcuro, ne, etc., T.: cur olivum Sanguine Cautius vitat? H.: Cautius te credere Marti, V.: quam cautissime navigare.
    * * *
    cautius, cautissime ADV
    cautiously; with security/precautions, without risk; circumspectly, carefully

    Latin-English dictionary > cautē

  • 4 cūrātus

        cūrātus adj. with sup.    [P. of curo], carefully regarded, anxious: curatissimis precibus protegere, Ta.
    * * *
    curata -um, curatior -or -us, curatissimus -a -um ADJ
    well looked after; carefully prepared; anxious, solicitous, earnest

    Latin-English dictionary > cūrātus

  • 5 observitō

        observitō āvī, —, āre, freq.    [observo], to watch carefully, observe closely: motūs stellarum.
    * * *
    observitare, observitavi, observitatus V
    observe; watch carefully

    Latin-English dictionary > observitō

  • 6 religiōsē

        religiōsē adv. with comp. and sup.    [religiosus], conscientiously, scrupulously, punctually, exactly, carefully: testimonium dicere: iudicare: promittere, N.— With reverence for the gods, reverentially, piously, religiously: religiosius deos colere, L.: templum religiosissime colere.
    * * *
    carefully; reverently; conscientiously

    Latin-English dictionary > religiōsē

  • 7 scrūtor

        scrūtor ārī, ātus, dep.    [scruta], to ransack, search carefully, examine thoroughly, explore, search, examine: domos, navīs: loca abdita, S.: ignem gladio, H.: mare, Ta.: venantium latibula, Cu.: num irā actus esset, Cu.: non excutio te, si quid forte ferri habuisti, non scrutor.—Fig., to examine thoroughly, inquire into, explore, investigate: caeli plagas, Enn. ap. C.: locos, ex quibus argumenta eruamus: ante tempus haec.— To search into, search out, find out, read: mentīsque deum, O.: Arcanum illius, H.
    * * *
    scrutari, scrutatus sum V DEP
    search/probe/examine carefully/thoroughly; explore/scan/scrutinize/investigate

    Latin-English dictionary > scrūtor

  • 8 sēdulō

        sēdulō adv.    [sedulus], busily, diligently, industriously, eagerly, carefully, zealously, unremittingly, assiduously, solicitously, sedulously. at facio sedulo, I am doing my best, T.: fit sedulo, T.: quae opus sunt sedulo comparat, L.: quamquam sedulo faciebat, made a sincere effort: credere, i. e. sincerely, T.: argumentari: ego sedulo, ne esset, feci, deliberately, L.: ad id diem extraxerat, purposely, L.
    * * *

    Latin-English dictionary > sēdulō

  • 9 perpendo

    perpendere, perpendi, perpensus V
    weigh carefully; assess carefully

    Latin-English dictionary > perpendo

  • 10 accuro

    ac-cūro ( adc.), āvi, ātum, 1, v. a. (arch. accurassis = accuraveris, Plaut. Ps. 4, 1, 29; id. Pers. 3, 1, 65), to take care of, to do a thing with care.
    I.
    In gen. (in Plaut. and Ter. very often; more rare in the class. per., partic. in the verb. fin.; while the P. a. occurs very often in Cic., see below).
    (α).
    With acc.:

    prandium alicui,

    Plaut. Mer. 1, 3, 25:

    quod facto est opus,

    id. Cas. 3, 3, 25:

    rem sobrie aut frugaliter,

    id. Pers. 4, 1, 1 al.:

    melius adcurantur, quae consilio geruntur, quam quae sine consilio administrantur,

    Cic. Inv. 1, 34, 58:

    virtus et cultus humanus sub tecto adcurantur,

    id. Fr. in Col. 12 praef.:

    barbam,

    Lampr. Heliog. 31.—
    (β).
    Absol.:

    ergo adcures: properato opus est,

    Plaut. Mil. 3, 1, 210, v. Ritschl a. h. l.—
    (γ).
    With ut or ne:

    omnes bonos bonasque adcurare addecet, suspicionem et culpam ut ab se segregent,

    Plaut. Trin. 1, 2, 42; so with ut, Ter. And. 3, 2, 14; with ne, id. Hec. 5, 1, 12.—
    II.
    Esp.:

    adcurare aliquem,

    to treat one carefully, regale a guest, Plaut. Ep. 5, 1, 55.—Hence, accūrātus, a, um, P. a., prepared with care, careful, studied, elaborate, exact (never of persons, for which diligens is used;

    syn.: meditatus, exquisitus, elaboratus, politus): adcurata malitia,

    a studied artifice, Plaut. Truc. 2, 5, 20:

    adcuratae et meditatae commentationes,

    Cic. de Or. 1, 60, 257:

    adcuratius et exquisitius dicendi genus,

    id. Brut. 82, 283:

    adcuratissima diligentia,

    id. Att. 7, 3 al:

    adcuratum habere = adcurare,

    to take care, be at pains, Plaut. Bac. 3, 6, 21. — Adv.: accūrāte, carefully, nicely, exactly (syn.:

    diligenter, studiose, exquisite),

    Cic. Att. 16, 5; id. Parad. 1, 4; id. Brut. 22 al.— Comp., id. Att. 8, 12; Caes. B. G. 6, 22; id. B. Alex. 12.— Sup., id. Fam. 5, 17; Nep. Lys. 4, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > accuro

  • 11 adcuro

    ac-cūro ( adc.), āvi, ātum, 1, v. a. (arch. accurassis = accuraveris, Plaut. Ps. 4, 1, 29; id. Pers. 3, 1, 65), to take care of, to do a thing with care.
    I.
    In gen. (in Plaut. and Ter. very often; more rare in the class. per., partic. in the verb. fin.; while the P. a. occurs very often in Cic., see below).
    (α).
    With acc.:

    prandium alicui,

    Plaut. Mer. 1, 3, 25:

    quod facto est opus,

    id. Cas. 3, 3, 25:

    rem sobrie aut frugaliter,

    id. Pers. 4, 1, 1 al.:

    melius adcurantur, quae consilio geruntur, quam quae sine consilio administrantur,

    Cic. Inv. 1, 34, 58:

    virtus et cultus humanus sub tecto adcurantur,

    id. Fr. in Col. 12 praef.:

    barbam,

    Lampr. Heliog. 31.—
    (β).
    Absol.:

    ergo adcures: properato opus est,

    Plaut. Mil. 3, 1, 210, v. Ritschl a. h. l.—
    (γ).
    With ut or ne:

    omnes bonos bonasque adcurare addecet, suspicionem et culpam ut ab se segregent,

    Plaut. Trin. 1, 2, 42; so with ut, Ter. And. 3, 2, 14; with ne, id. Hec. 5, 1, 12.—
    II.
    Esp.:

    adcurare aliquem,

    to treat one carefully, regale a guest, Plaut. Ep. 5, 1, 55.—Hence, accūrātus, a, um, P. a., prepared with care, careful, studied, elaborate, exact (never of persons, for which diligens is used;

    syn.: meditatus, exquisitus, elaboratus, politus): adcurata malitia,

    a studied artifice, Plaut. Truc. 2, 5, 20:

    adcuratae et meditatae commentationes,

    Cic. de Or. 1, 60, 257:

    adcuratius et exquisitius dicendi genus,

    id. Brut. 82, 283:

    adcuratissima diligentia,

    id. Att. 7, 3 al:

    adcuratum habere = adcurare,

    to take care, be at pains, Plaut. Bac. 3, 6, 21. — Adv.: accūrāte, carefully, nicely, exactly (syn.:

    diligenter, studiose, exquisite),

    Cic. Att. 16, 5; id. Parad. 1, 4; id. Brut. 22 al.— Comp., id. Att. 8, 12; Caes. B. G. 6, 22; id. B. Alex. 12.— Sup., id. Fam. 5, 17; Nep. Lys. 4, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > adcuro

  • 12 blandum

    blandus, a, um, adj. [for mlandus; akin to meilichos, mollis, mulier; Goth. milds; Engl. mild], of a smooth tongue, flattering, fawning, caressing (class and very freq.).
    I.
    Lit.:

    blanda es parum,

    Plaut. Cas. 3, 3, 21:

    nemini credo qui large blandu'st dives pauperi,

    id. Aul. 2, 2, 19:

    ut unus omnium homo te vivat numquam quisquam blandior,

    Ter. Hec. 5, 4, 21:

    scis me minime esse blandum,

    Cic. Att. 12, 5, 4:

    unum te puto minus blandum esse quam me,

    id. ib. 12, 3, 1:

    blandum amicum a vero secernere,

    id. Lael. 25, 95:

    (Alcibiades) affabilis, blandus, temporibus callidissime inserviens,

    Nep. Alcib. 1, 3:

    an blandiores (mulieres) in publico quam in privato et alienis quam vestris estis?

    Liv. 34, 2, 10:

    tum neque subjectus solito nec blandior esto,

    Ov. A. A. 2, 411:

    canes,

    Verg. G. 3, 496:

    catulorum blanda propago,

    Lucr. 4, 999; Nemes. Cyneg. 215; 230:

    columba,

    Ov. Am. 2, 6, 56:

    tigres,

    Claud. IV. Cons. Hon. 604; Quint. 9, 4, 133; 11, 1, 30; 11, 3, 72 al.—
    b.
    Poet. constr.
    (α).
    With gen.:

    precum,

    Stat. Achill. 2, 237.—
    (β).
    With acc.:

    genas vocemque,

    Stat. Th. 9, 155.—
    (γ).
    With inf.:

    blandum et auritas fidibus canoris Ducere quercus,

    Hor. C. 1, 12, 11; Stat. Th. 5, 456. —
    (δ).
    With abl.:

    chorus implorat..doctā prece blandus ( = blande supplicans dis carmine quod poëta eum docuit. Orell. ad loc.),

    Hor. Ep. 2, 1, 135.—
    II.
    Trop. (mostly of things).
    A.
    Flattering, pleasant, agreeable, enticing, alluring, charming, seductive (cf. blandior, II. B.; blanditia, II.): blandā voce vocare, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 51 Vahl.):

    ne blandā aut supplici oratione fallamur,

    Cic. Phil. 7, 9, 26; Lucr. 6, 1245:

    voces,

    Verg. A. 1, 670; Cat. 64, 139:

    preces,

    Tib. 3, 6, 46; Hor. C. 4, 1, 8; id. A. P. 395; Ov. M. 10, 642:

    querelae,

    Tib. 3, 4, 75:

    laudes,

    Verg. G. 3, 185:

    verba,

    Ov. M. 2, 575; 6, 360:

    dicta,

    id. ib. 3, 375;

    9, 156: os,

    id. ib. 13, 555: pectus, Afran. ap. Non. p. 515.—So, voluptas, Lucr. 2, 966; 4, 1081; 4, 1259; 5, 179; Cic. Tusc. 4, 3, 6:

    amor,

    Lucr. 1, 20; Ov. Tr. 1, 3, 49:

    Veneris blandis sub armis,

    Prop. 4 (5), 1, 137:

    amaracini liquor,

    Lucr. 2, 847:

    tura,

    Tib. 3, 3, 2:

    manus,

    Hor. C. 3, 23, 18; cf. Ov. M. 2, 691:

    aquae,

    id. ib. 4, 344:

    caudae,

    id. ib. 14, 258 al.:

    otium consuetudine in dies blandius,

    Liv. 23, 18, 12:

    blandiores suci,

    Plin. 12, 1, 2, § 4; Suet. Tib. 27:

    blandissima litora, Baiae,

    Stat. S. 3, 5, 96; Plin. 9, 8, 9, § 32:

    actio,

    Quint. 7, 4, 27: ministerium, Cod. Th. 10, 10, 12, § 1.— With dat.:

    et blandae superūm mortalibus irae,

    Stat. Th. 10, 836:

    neque admittunt orationes sermonesve... jucunda dictu aut legentibus blanda,

    Plin. 1, prooem. § 12.—
    2.
    Of persons:

    filiolus,

    Quint. 6, prooem. § 8; cf.: nam et voluptates, blandissimae dominae ( the most alluring mistresses), majores partes animi a virtute detorquent, Cic. Off. 2, 10, 37.—
    B.
    Persuading by caressing, persuasive:

    nunc experiemur, nostrum uter sit blandior,

    Plaut. Cas. 2, 3, 56. —Hence, adv., in three forms, soothingly, flatteringly, courteously, etc.
    a.
    Anteclass. form blandĭter, Plaut. As. 1, 3, 69; id. Ps. 5, 2, 3; Titin. ap. Non. p. 210, 6 (also id. ib. p. 256, 15), and ap. Prisc. p. 1010 P.—
    b.
    Class. form blandē, Plaut. Am. 1, 3, 9:

    compellare hominem,

    id. Poen. 3, 3, 72:

    me adpellare,

    id. Truc. 1, 2, 61:

    adloqui,

    Ter. Phorm. 2, 1, 22:

    dicere,

    id. Ad. 5, 4, 24; cf.:

    blande, leniter, dulciter dicere,

    Quint. 12, 10, 71;

    and blande ac benedice,

    Plaut. As. 1, 3, 54:

    rogare,

    Cic. Rosc. Com. 16, 49:

    excepti hospitio ab Tullo blande ac benigne,

    Liv. 1, 22, 5:

    quaerere,

    Suet. Calig. 32:

    linguā lambere,

    Lucr. 5, 1066:

    et satiati agni ludunt blandeque coruscant,

    id. 2, 320:

    colere fructus,

    to treat carefully, gently, id. 5, 1368 (cf. blandimentum, II. B.):

    flectere cardinem sonantem,

    softly, carefully, Quint. Decl. 1, 13 al. — Comp.:

    blandius petere,

    Cic. de Or. 1, 24, 112: ad aurem invocabat, Cael. ap. Quint. 4, 2, 124:

    moderere fidem,

    Hor. C. 1, 24, 13 al. — Sup.:

    blandissime appellat hominem,

    Cic. Clu. 26, 72.—
    * c.
    blandum = blande:

    ridere,

    Petr. 127, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > blandum

  • 13 blandus

    blandus, a, um, adj. [for mlandus; akin to meilichos, mollis, mulier; Goth. milds; Engl. mild], of a smooth tongue, flattering, fawning, caressing (class and very freq.).
    I.
    Lit.:

    blanda es parum,

    Plaut. Cas. 3, 3, 21:

    nemini credo qui large blandu'st dives pauperi,

    id. Aul. 2, 2, 19:

    ut unus omnium homo te vivat numquam quisquam blandior,

    Ter. Hec. 5, 4, 21:

    scis me minime esse blandum,

    Cic. Att. 12, 5, 4:

    unum te puto minus blandum esse quam me,

    id. ib. 12, 3, 1:

    blandum amicum a vero secernere,

    id. Lael. 25, 95:

    (Alcibiades) affabilis, blandus, temporibus callidissime inserviens,

    Nep. Alcib. 1, 3:

    an blandiores (mulieres) in publico quam in privato et alienis quam vestris estis?

    Liv. 34, 2, 10:

    tum neque subjectus solito nec blandior esto,

    Ov. A. A. 2, 411:

    canes,

    Verg. G. 3, 496:

    catulorum blanda propago,

    Lucr. 4, 999; Nemes. Cyneg. 215; 230:

    columba,

    Ov. Am. 2, 6, 56:

    tigres,

    Claud. IV. Cons. Hon. 604; Quint. 9, 4, 133; 11, 1, 30; 11, 3, 72 al.—
    b.
    Poet. constr.
    (α).
    With gen.:

    precum,

    Stat. Achill. 2, 237.—
    (β).
    With acc.:

    genas vocemque,

    Stat. Th. 9, 155.—
    (γ).
    With inf.:

    blandum et auritas fidibus canoris Ducere quercus,

    Hor. C. 1, 12, 11; Stat. Th. 5, 456. —
    (δ).
    With abl.:

    chorus implorat..doctā prece blandus ( = blande supplicans dis carmine quod poëta eum docuit. Orell. ad loc.),

    Hor. Ep. 2, 1, 135.—
    II.
    Trop. (mostly of things).
    A.
    Flattering, pleasant, agreeable, enticing, alluring, charming, seductive (cf. blandior, II. B.; blanditia, II.): blandā voce vocare, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 51 Vahl.):

    ne blandā aut supplici oratione fallamur,

    Cic. Phil. 7, 9, 26; Lucr. 6, 1245:

    voces,

    Verg. A. 1, 670; Cat. 64, 139:

    preces,

    Tib. 3, 6, 46; Hor. C. 4, 1, 8; id. A. P. 395; Ov. M. 10, 642:

    querelae,

    Tib. 3, 4, 75:

    laudes,

    Verg. G. 3, 185:

    verba,

    Ov. M. 2, 575; 6, 360:

    dicta,

    id. ib. 3, 375;

    9, 156: os,

    id. ib. 13, 555: pectus, Afran. ap. Non. p. 515.—So, voluptas, Lucr. 2, 966; 4, 1081; 4, 1259; 5, 179; Cic. Tusc. 4, 3, 6:

    amor,

    Lucr. 1, 20; Ov. Tr. 1, 3, 49:

    Veneris blandis sub armis,

    Prop. 4 (5), 1, 137:

    amaracini liquor,

    Lucr. 2, 847:

    tura,

    Tib. 3, 3, 2:

    manus,

    Hor. C. 3, 23, 18; cf. Ov. M. 2, 691:

    aquae,

    id. ib. 4, 344:

    caudae,

    id. ib. 14, 258 al.:

    otium consuetudine in dies blandius,

    Liv. 23, 18, 12:

    blandiores suci,

    Plin. 12, 1, 2, § 4; Suet. Tib. 27:

    blandissima litora, Baiae,

    Stat. S. 3, 5, 96; Plin. 9, 8, 9, § 32:

    actio,

    Quint. 7, 4, 27: ministerium, Cod. Th. 10, 10, 12, § 1.— With dat.:

    et blandae superūm mortalibus irae,

    Stat. Th. 10, 836:

    neque admittunt orationes sermonesve... jucunda dictu aut legentibus blanda,

    Plin. 1, prooem. § 12.—
    2.
    Of persons:

    filiolus,

    Quint. 6, prooem. § 8; cf.: nam et voluptates, blandissimae dominae ( the most alluring mistresses), majores partes animi a virtute detorquent, Cic. Off. 2, 10, 37.—
    B.
    Persuading by caressing, persuasive:

    nunc experiemur, nostrum uter sit blandior,

    Plaut. Cas. 2, 3, 56. —Hence, adv., in three forms, soothingly, flatteringly, courteously, etc.
    a.
    Anteclass. form blandĭter, Plaut. As. 1, 3, 69; id. Ps. 5, 2, 3; Titin. ap. Non. p. 210, 6 (also id. ib. p. 256, 15), and ap. Prisc. p. 1010 P.—
    b.
    Class. form blandē, Plaut. Am. 1, 3, 9:

    compellare hominem,

    id. Poen. 3, 3, 72:

    me adpellare,

    id. Truc. 1, 2, 61:

    adloqui,

    Ter. Phorm. 2, 1, 22:

    dicere,

    id. Ad. 5, 4, 24; cf.:

    blande, leniter, dulciter dicere,

    Quint. 12, 10, 71;

    and blande ac benedice,

    Plaut. As. 1, 3, 54:

    rogare,

    Cic. Rosc. Com. 16, 49:

    excepti hospitio ab Tullo blande ac benigne,

    Liv. 1, 22, 5:

    quaerere,

    Suet. Calig. 32:

    linguā lambere,

    Lucr. 5, 1066:

    et satiati agni ludunt blandeque coruscant,

    id. 2, 320:

    colere fructus,

    to treat carefully, gently, id. 5, 1368 (cf. blandimentum, II. B.):

    flectere cardinem sonantem,

    softly, carefully, Quint. Decl. 1, 13 al. — Comp.:

    blandius petere,

    Cic. de Or. 1, 24, 112: ad aurem invocabat, Cael. ap. Quint. 4, 2, 124:

    moderere fidem,

    Hor. C. 1, 24, 13 al. — Sup.:

    blandissime appellat hominem,

    Cic. Clu. 26, 72.—
    * c.
    blandum = blande:

    ridere,

    Petr. 127, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > blandus

  • 14 circumspicio

    circum-spĭcĭo, exi, ectum, 3 ( perf. sync. circumspexti, Ter. Ad. 4, 5, 55; inf. sync. circumspexe, Varr. ap. Non. p. 106, 16, or Sat. Men. 82), v. n. and a. (class.).
    I.
    Neutr., to look about one ' s self, to cast a look around; or, with an obj.-clause, to observe, see, look about:

    circumspicedum, numquis est, Sermonem nostrum quiaucupet,

    see whether there is any one, Plaut. Most. 2, 2, 41; 2, 2, 43; Ter. And. 2, 2, 20;

    Varr. l. l.: suus conjux ubi sit circumspicit,

    Ov. M. 1, 605:

    circumspicere late,

    Quint. 10, 3, 29:

    num quid circumspexti?

    Ter. Ad. 4, 5, 55:

    diversi circumspiciunt,

    Verg. A. 9, 416:

    qui in auspicium adhibetur nec suspicit nec circumspicit,

    Cic. Div. 2, 34, 72:

    circumspicit, aestuat, of one in trouble or perplexity,

    id. Rosc. Com. 14, 43; cf. Liv. 21, 22, 7.—
    (β).
    Sometimes circumspicere se, to look about one ' s self:

    circumspicedum te, ne quis adsit arbiter,

    Plaut. Trin. 1, 2, 109; Varr. ap. Non. p. 106, 16;

    Auct. B. Afr. 47: numquamne te circumspicies?

    Cic. Par. 4, 2, 30.—In partic., to look about one ' s self with haughtiness; to think highly of one ' s self:

    usque eone te diligis et magnifice circumspicis?

    Cic. Rosc. Com. 2, 5;

    and trop. of language: Romanus sermo magis se circumspicit et aestimat praebetque aestimandum,

    Sen. Ep. 40, 11.—
    B.
    Trop., to exercise foresight, be cautious, take heed:

    esse circumspiciendum diligenter, ut, etc.,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 3, § 10: cui mandetis (rempublicam) circumspicite [p. 342] Sall. H. 2, 41, 10 Dietsch.—Esp. freq.,
    II.
    Act., to view on all sides, to survey:

    cum sua quisque miles circumspiceret,

    looked carefully to see, Caes. B. G. 5, 31; Liv. 9, 28, 5:

    tam latā acie ne ex medio quidem cornua sua circumspicere poterant,

    Liv. 37, 41, 4:

    lucos,

    Ov. M. 5, 265:

    amictus,

    to review, id. ib. 4, 318; so,

    habitum suum,

    Plin. Ep. 4, 11, 3; cf. under circumspectus, adv.—
    2.
    To descry, get sight of by looking around:

    saxum circumspicit ingens,

    Verg. A. 12, 896:

    Athin,

    Ov. M. 5, 72.—
    B.
    Transf., of things:

    in latus omne patens turris circumspicit undas,

    Ov. H. 6, 69.—
    C.
    Trop.
    1.
    To view something mentally, to survey, ponder upon, weigh, consider (syn.:

    considero, perpendo): reliqua ejus consilia animo circumspiciebat,

    Caes. B. G. 6, 5:

    circumspicite paulisper mentibus vestris hosce ipsos homines,

    Cic. Sull. 25, 70; cf.

    se,

    id. Par. 4, 2, 30:

    neque temere consulem saltatorem vocare, sed circumspicere, quibus praeterea vitiis adfectum esse necesse sit eum, etc.,

    id. Mur. 6, 13.—So with rel. -clause, Sall. H. 2, 41 Dietsch; Sen. Ep. 70, 5; Calp. Ecl. 5, 95:

    circumspectis rebus omnibus rationibusque subductis summam feci,

    Cic. Fam. 1, 9, 10:

    permulta sunt in causis circumspicienda, ne quid offendas,

    id. de Or. 2, 74, 301; id. Agr. 1, 8, 23; id. Fam. 5, 13, 3:

    circumspicite celeriter animo, qui sint rerum exitus consecuti,

    id. Leg. 2, 17, 42:

    vide, quaere, circumspice, si quis est forte ex eā provinciā qui te nolit perisse,

    id. Verr. 2, 3, 77, § 180; id. Clu. 53, 147; id. Cat. 4, 2, 4; Liv. 23, 20, 6; cf. Tac. H. 2, 6; Suet. Aug. 63.—With ut and subj., Cic. Q. Fr. 1, 1, 3, § 10; Ov. Tr. 1, 1, 87:

    cum circumspicerent Patres quosnam consules facerent,

    Liv. 27, 34, 1.—
    2.
    To look about for something with desire, to seek for, etc. (so mostly since the Aug. per.):

    nec, sicut aestivas aves, statim auctumno tecta ac recessum circumspicere,

    Liv. 5, 6, 2; 7, 14, 6:

    externa auxilia,

    id. 1, 30, 6; cf. Just. 22, 5, 4:

    fugam,

    Tac. A. 14, 35; Just. 2, 12, 26:

    novas belli causas,

    id. 31, 1, 8; Verg. G. 3, 390; Plin. Ep. 3, 3, 3:

    peregrinos reges sibi,

    Just. 40, 1, 1; 22, 5, 4:

    viresque suas circumspectantes his validiores,

    Amm. 22, 8, 18.—Hence, circumspectus, a, um, P. a.
    A.
    Of things, weighed with care, well considered, guarded, circumspect (perh. not ante - Aug.):

    verba non circumspecta,

    Ov. F. 5, 539:

    judicium,

    Quint. 10, 1, 26:

    interrogatio,

    id. 5, 7, 31:

    moderatio animi,

    Val. Max. 4, 3, 4:

    circumspectissima sanctio decreti,

    id. 1, 1, 20.—
    2.
    Transf. to the person who carefully weighs a thing, circumspect, considerate, cautious, wary, provident, heedful:

    modo circumspectus et sagax, modo inconsultus et praeceps,

    Suet. Claud. 15:

    circumspectissimus et prudentissimus princeps,

    id. Tib. 21:

    tenues et circumspecti,

    Quint. 12, 10, 23; Cels. 3, 9 fin.:

    omnes,

    Col. 1, 8, 16; 1, 7, 12:

    sive aliquis circumspectior est,

    Sen. Q. N. 5, 1, 5.—Of dogs:

    assidui et circumspecti magis quam temeraril,

    Col. 7, 12, 5.—
    B.
    In late Lat., worthy of consideration, respected, distinguished:

    circumspectum et verecundum nomen populi Romani,

    Amm. 14, 6, 6:

    colores,

    id. 28, 4, 12:

    circumspectus genere, famā potentiāque,

    id. 18, 10, 1.—Hence, circumspectē, adv., with consideration, with mature deliberation, warily, cautiously, considerately, circumspectly, etc.:

    circumspecte compositeque indutus et amictus,

    Gell. 1, 5, 2 (cf. supra, II. D.):

    circumspecte vestiti,

    Amm. 27, 3, 14:

    circumspecte facti versus,

    Gell. 9, 10, 6:

    facere aliquid,

    Dig. 4, 4, 7, § 8: parcius et circumspectius faciendum est, * Quint. 9, 2, 69:

    circumspectius donare, eligere eos, in quos merita conferantur,

    Sen. Ben. 3, 14, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > circumspicio

  • 15 conquiro

    conquīro ( - quaero), quīsīvi (arch. form CONQVAESEIVEI in inscrr.:

    conquisierit,

    Cic. Verr. 2, 4, 1, § 1; id. Rab. Perd. 5, 15), quīsītum, 3, v. a. [quaero], to seelc or search for, to procure, bring together, collect (class.; esp. freq. in the histt.).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    naves toto flumine Ibero,

    Caes. B. C. 1, 61:

    Lisso Parthinisque et omnibus castellis quod esset frumenti conquiri jussit,

    id. ib. 3, 42:

    haec (cornua) studiose conquisita,

    id. B. G. 6, 28:

    quam plurimum domiti pecoris ex agris,

    Sall. J. 75, 4:

    ea (sc. obsides, arma, servos),

    Caes. B. G. 1, 27 and 28:

    socios ad eum interficiendum,

    Nep. Dion, 8, 3:

    pecuniam,

    Liv. 29, 18, 6; cf.:

    dona ac pecunias acerbe per municipia,

    Tac. H. 3, 76 fin.:

    conquirere et comburere vaticinos libros,

    Liv. 39, 16, 8:

    desertores de exercitu volonum,

    id. 25, 22, 3:

    sacra,

    id. 25, 7, 5 Duker:

    virgines sibi undique,

    Suet. Aug. 71; 83:

    vulgo amantes,

    Prop. 1, 2, 23:

    duces,

    Curt. 9, 9, 1:

    fabros undique,

    Dig. 45, 1, 137, § 3.—
    B.
    Trop., to seek after, search for, go in quest of, to make search for (esp. freq. in Cic. and Tac.):

    conquisita diu dulcique reperta labore carmina,

    Lucr. 3, 419:

    suavitates undique,

    Cic. Off. 3, 33, 117:

    voluptates,

    Caes. B. C. 3, 96; cf.:

    conquirere et comparare voluptatem,

    Cic. Fin. 1, 13, 42; id. Ac. 2, 27, 87:

    vetera exempla,

    id. de Or. 3, 8, 29:

    piacula irae deum,

    Liv. 40, 37, 2:

    impedimenta,

    Tac. A. 1, 47:

    solacia,

    id. ib. 12, 68:

    argumenta,

    id. ib. 14, 44:

    causas,

    id. Or. 15:

    naturae primas causas,

    Cic. Univ. 14 med.:

    omnes artes ad opprimendum eum,

    Tac. A. 15, 56.—
    II.
    Esp. (con intens.), to seek for with earnestness, to search out eagerly or carefully (rare but class.).
    A.
    Lit.:

    Diodorum tota provincia,

    Cic. Verr. 2, 4, 19, § 39:

    (Liberam) investigare et conquirere,

    id. ib. 2, 4, 48, § 106: terrā marique conquiri, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 9, 2:

    conquirere consulem et sepelire,

    Liv. 22, 52, 6:

    eum ad necem,

    Vell. 2, 41, 2; Nep. Timol. 3, 1; Suet. Vit. 10.—
    B.
    Trop.:

    aliquid sceleris et flagitii,

    to seek to commit, Cic. Agr. 2, 35, 96.—Hence, conquīsītus, a, um, P. a. (acc. to II.), sought out, chosen, costly:

    conquisiti atque electi coloni,

    Cic. Agr. 2, 35, 96: peregrina et conquisita medicamenta, Cels. 5, 26, 23: figurae (opp. obviae dicenti), * Quint. 9, 3, 5.— Sup.:

    mensae conquisitissimis epulis exstruebantur,

    Cic. Tusc. 5, 21, 62.— Comp. prob. not in use.— Adv.: conquīsītē, carefully, with much pains (ante- and post-class., and only in posit.): conquisite commercata edulia, Afran. ap. Non. p. 28, 30:

    conquisite admodum scripsit Varro,

    Gell. 3, 10, 16; cf.:

    conquisite conscripsimus (corresp. with diligenter),

    Auct. Her. 2, 31, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > conquiro

  • 16 curiosus

    cūrĭōsus, a, um, adj. [cura].
    I.
    (Acc. to cura, I.) Bestowing care or pains upon a thing, applying one's self assiduously, careful, diligent, thoughtful, devoted (class.; esp. freq. in Cic.).
    A.
    In gen.
    (α).
    With in or ad:

    in omni historiā curiosus,

    Cic. Tusc. 1, 45, 108:

    si me nihilo minus nosti curiosum in re publicā quam te,

    id. Att. 5, 14, 3:

    ad investigandum curiosior,

    id. Fam. 4, 13, 5.—
    (β).
    With gen. (post-Aug.):

    medicinae,

    Plin. 25, 2, 3, § 7:

    memoriae,

    Aur. Vict. Caes. 20 fin.:

    curiosissimus famae suae,

    Capitol. Anton. Philos. 20.—
    (γ).
    With circa:

    circa uxoris pudicitiam minus curiosus fuit,

    Capitol. Pert. 13, 8.—
    (δ).
    Absol.:

    non quidem doctus, sed curiosus,

    Petr. 46, 6; so,

    pictor,

    id. 29, 4:

    felicitas Horatii,

    id. 118, 5:

    manus,

    id. 13, 1:

    consilia,

    Quint. 7, 5, 2:

    interpolatione,

    Plin. 13, 12, 23, § 75 al. —
    * 2.
    With the access. idea of excess, too eager:

    est etiam supervacua (ut sic dixerim) operositas, ut a diligenti curiosus et a religione superstitio distat,

    Quint. 8, 3, 55.—
    B.
    In partic., inquiring eagerly or anxiously about a thing, inquiring into, in a good or bad sense; curious, inquisitive.
    1.
    In gen.:

    ne curiosissimi quidem homines exquirendo audire tam multa possunt, quam, etc.,

    Cic. N. D. 1, 35, 97; id. Fam. 3, 1, 1; Varr. R. R. 2, 3, 5; Quint. 1, 8, 21; 11, 3, 143; * Hor. Epod. 17, 77 al.:

    curiosis oculis perspici non possit,

    Cic. Sest. 9, 22.—
    2.
    Implying censure ( = polupragmôn), meddlesome, officious, curious, prying, inquisitive:

    primum patere me esse curiosum,

    Cic. Fl. 29, 70; id. Fin. 2, 9, 28 Madv.; 1, 1, 3; id. Att. 15, 26, 5; cf.:

    quare ut homini curioso ita perscribe ad me,

    id. ib. 4, 11, 2:

    curiosum aliquem extimescere,

    Petr. 127:

    Quae (basia) nec pernumerare curiosi Possint,

    Cat. 7, 11 Ellis ad loc.—
    b.
    Post-Aug., subst.: cūrĭōsus, i, m., of one who is prying, a spy, scout:

    curiosum ac speculatorem ratus,

    Suet. Aug. 27.—Later, a class of secret spies, secret police, an informer, etc.; cf. Cod. Just. 12, tit. 23: De Curiosis et Stationariis al.—
    II.
    (Acc. to cura, II.) Lit., that injures himself by care; hence, transf., emaciated, wasted, lean:

    belua,

    Plaut. Aul. 3, 6, 26 (v. the passage in connection); cf.: nempe ille vivit carie curiosior, Afran. ap. Non. p. 21, 28 (Com. Rel. v. 250 Rib.).— Adv.: cūrĭŏsē.
    A.
    (Acc. to I. A.) With care, carefully:

    involvendus vestimentis,

    Cels. 2, 17; cf. Petr. 63, 6; Col. 12, 55, 2:

    cavere,

    Suet. Aug. 40 al. — Comp., Vitr. 7, 4.— Sup., Col. 11, 2, 18.—
    * 2.
    Too nicely, carefully, or particularly:

    curiose potius quam Latine loqui,

    Quint. 8, 1, 2.—
    B.
    (Acc. to I. B. 2.) Inquisitively, curiously:

    inquirerem,

    Suet. Vesp. 1.— Comp.:

    curiosius conquiram,

    Cic. Brut. 35, 133:

    facere aliquid,

    id. N. D. 1, 5, 10:

    animadvertunt ea, quae domi fiunt (pueri),

    id. Fin. 5, 15, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > curiosus

  • 17 excuratus

    ex-cūrātus, a, um, Part. [curo], carefully attended to, taken good care of:

    lepide excuratus incessisti,

    Plaut. Cas. 3, 6, 6:

    victus,

    carefully provided, exquisite, choice, id. Ps. 5, 1, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > excuratus

  • 18 exquiro

    ex-quīro (in Plautus also exquaero, Bacch. 4, 4, 70 al.), sīvi, sītum, 3, v. a., to search out diligently, to seek for; to make inquiry, to inquire, to ask (syn.: requiro, inquiro, investigo, perscrutor;

    freq. and class.): cum ex te causas divinationis exquirerem,

    Cic. Div. 2, 20, 46:

    a te nihildum certi exquiro,

    id. Att. 7, 12, 4; cf.: sed haec non nimis exquiro a Graecis, to ask [p. 700] of, expect from, id. ib. 7, 18, 3:

    ancillas dedo, quolibet cruciatu exquire,

    Ter. Hec. 5, 2, 7:

    exquisiturum se vel fidiculis de Caesonia sua, cur, etc.,

    that he would search out even by the rack, Suet. Calig. 33:

    idem ego dicam, si me exquiret miles,

    Plaut. Mil. 2, 2, 91:

    secum et cum aliis, quid in eo peccatum sit, exquirunt,

    Cic. Off. 1, 41, 147:

    omissis auctoritatibus ipsa re ac ratione exquirere veritatem,

    id. de Imp. Pomp. 17, 51:

    sententias,

    Caes. B. G. 3, 3, 1:

    locum,

    Verg. G. 2, 266:

    sceleratum frigus,

    to find out, id. ib. 2, 256:

    verum,

    to search into, investigate, Cic. Div. 2, 12, 28; id. Off. 1, 36, 132:

    facta alicujus ad antiquae religionis rationem,

    id. Verr. 2, 4, 5, § 10; cf.:

    verba exquisita ad sonum,

    id. Or. 49, 163:

    rationes agitare et exquirere,

    id. Tusc. 5, 23, 66:

    itinere exquisito per Divitiacum,

    having ascertained the route, Caes. B. G. 1, 41, 4 et saep.:

    exquire de Blesamio, numquid ad regem contra dignitatem tuam scripserit,

    inquire respecting Blesamius, Cic. Deiot. 15, 42; cf.:

    de Varrone tam diligenter,

    id. Att. 13, 22, 1:

    eis senatus arbitratur singularis exquirendos honores,

    to devise, invent, id. Phil. 4, 2, 5.— Pass. impers.:

    istuc mihi exquisitum est, fuisse hunc, etc.,

    I am accurately informed, Plaut. Capt. 3, 4, 105:

    mi istuc primum exquisito est opus,

    I must first inquire respecting this, id. Am. 2, 2, 159; cf. id. ib. 2, 1, 81;

    A. and S. Gr. § 243, R. 1: consilia exquirentes,

    Cic. Fat. 1.—Hence, ex-quīsītus, a, um, P. a., carefully sought out, ripely considered, choice, excellent, exquisite:

    ipsi omnia, quorum negotium est, consulta ad nos et exquisita deferunt,

    Cic. de Or. 1, 58, 250:

    reconditae exquisitaeque sententiae,

    id. Brut. 79, 274:

    exquisitum judicium litterarum,

    id. Off. 1, 37, 133:

    exquisitis rationibus confirmare,

    id. Fin. 1, 9, 30:

    summis ingeniis exquisitaque doctrina philosophi,

    id. ib. 1, 1, 1:

    ars,

    id. de Or. 2, 41, 175:

    supplicia,

    id. Off. 3, 27, 100:

    magistri,

    id. Brut. 27, 104:

    munditia non odiosa neque exquisita nimis,

    too exquisite, id. Off. 1, 36, 130:

    nihil elegans, nihil exquisitum,

    id. Pis. 27, 67:

    epulae,

    Plin. 9, 35, 58, § 119. — Comp.:

    accuratius et exquisitius dicendi genus,

    id. Brut. 82, 283:

    verba,

    Quint. 11, 1, 33.— Sup.:

    laudantur exquisitissimis verbis legiones,

    Cic. Phil. 4, 3, 6:

    ad exquisitissimam consuetudinem Graecorum aliquem erudire,

    id. Rep. 2, 21:

    scientia exquisitissimae subtilitatis,

    Plin. 6, 33, 39, § 211.—
    B.
    Sought out, ascertained, made certain:

    satin istuc mihi exquisitumst?

    Plaut. Capt. 3, 4, 105.—Hence, adv.: exquīsīte, carefully, accurately, particularly, excellently, exquisitely:

    cum de eo crimine accurate et exquisite disputavisset,

    Cic. Brut. 80, 277:

    eleganter atque exquisite dicere aliquid,

    Quint. 8, 2, 21.— Comp., Cic. Brut. 93, 322; id. Tusc. 1, 48, 116; Quint. 12, 10, 75.— Sup., Tiro Tull. ap. Gell. 10, 1, 7; Gell. 13, 7, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > exquiro

  • 19 exquisite

    ex-quīro (in Plautus also exquaero, Bacch. 4, 4, 70 al.), sīvi, sītum, 3, v. a., to search out diligently, to seek for; to make inquiry, to inquire, to ask (syn.: requiro, inquiro, investigo, perscrutor;

    freq. and class.): cum ex te causas divinationis exquirerem,

    Cic. Div. 2, 20, 46:

    a te nihildum certi exquiro,

    id. Att. 7, 12, 4; cf.: sed haec non nimis exquiro a Graecis, to ask [p. 700] of, expect from, id. ib. 7, 18, 3:

    ancillas dedo, quolibet cruciatu exquire,

    Ter. Hec. 5, 2, 7:

    exquisiturum se vel fidiculis de Caesonia sua, cur, etc.,

    that he would search out even by the rack, Suet. Calig. 33:

    idem ego dicam, si me exquiret miles,

    Plaut. Mil. 2, 2, 91:

    secum et cum aliis, quid in eo peccatum sit, exquirunt,

    Cic. Off. 1, 41, 147:

    omissis auctoritatibus ipsa re ac ratione exquirere veritatem,

    id. de Imp. Pomp. 17, 51:

    sententias,

    Caes. B. G. 3, 3, 1:

    locum,

    Verg. G. 2, 266:

    sceleratum frigus,

    to find out, id. ib. 2, 256:

    verum,

    to search into, investigate, Cic. Div. 2, 12, 28; id. Off. 1, 36, 132:

    facta alicujus ad antiquae religionis rationem,

    id. Verr. 2, 4, 5, § 10; cf.:

    verba exquisita ad sonum,

    id. Or. 49, 163:

    rationes agitare et exquirere,

    id. Tusc. 5, 23, 66:

    itinere exquisito per Divitiacum,

    having ascertained the route, Caes. B. G. 1, 41, 4 et saep.:

    exquire de Blesamio, numquid ad regem contra dignitatem tuam scripserit,

    inquire respecting Blesamius, Cic. Deiot. 15, 42; cf.:

    de Varrone tam diligenter,

    id. Att. 13, 22, 1:

    eis senatus arbitratur singularis exquirendos honores,

    to devise, invent, id. Phil. 4, 2, 5.— Pass. impers.:

    istuc mihi exquisitum est, fuisse hunc, etc.,

    I am accurately informed, Plaut. Capt. 3, 4, 105:

    mi istuc primum exquisito est opus,

    I must first inquire respecting this, id. Am. 2, 2, 159; cf. id. ib. 2, 1, 81;

    A. and S. Gr. § 243, R. 1: consilia exquirentes,

    Cic. Fat. 1.—Hence, ex-quīsītus, a, um, P. a., carefully sought out, ripely considered, choice, excellent, exquisite:

    ipsi omnia, quorum negotium est, consulta ad nos et exquisita deferunt,

    Cic. de Or. 1, 58, 250:

    reconditae exquisitaeque sententiae,

    id. Brut. 79, 274:

    exquisitum judicium litterarum,

    id. Off. 1, 37, 133:

    exquisitis rationibus confirmare,

    id. Fin. 1, 9, 30:

    summis ingeniis exquisitaque doctrina philosophi,

    id. ib. 1, 1, 1:

    ars,

    id. de Or. 2, 41, 175:

    supplicia,

    id. Off. 3, 27, 100:

    magistri,

    id. Brut. 27, 104:

    munditia non odiosa neque exquisita nimis,

    too exquisite, id. Off. 1, 36, 130:

    nihil elegans, nihil exquisitum,

    id. Pis. 27, 67:

    epulae,

    Plin. 9, 35, 58, § 119. — Comp.:

    accuratius et exquisitius dicendi genus,

    id. Brut. 82, 283:

    verba,

    Quint. 11, 1, 33.— Sup.:

    laudantur exquisitissimis verbis legiones,

    Cic. Phil. 4, 3, 6:

    ad exquisitissimam consuetudinem Graecorum aliquem erudire,

    id. Rep. 2, 21:

    scientia exquisitissimae subtilitatis,

    Plin. 6, 33, 39, § 211.—
    B.
    Sought out, ascertained, made certain:

    satin istuc mihi exquisitumst?

    Plaut. Capt. 3, 4, 105.—Hence, adv.: exquīsīte, carefully, accurately, particularly, excellently, exquisitely:

    cum de eo crimine accurate et exquisite disputavisset,

    Cic. Brut. 80, 277:

    eleganter atque exquisite dicere aliquid,

    Quint. 8, 2, 21.— Comp., Cic. Brut. 93, 322; id. Tusc. 1, 48, 116; Quint. 12, 10, 75.— Sup., Tiro Tull. ap. Gell. 10, 1, 7; Gell. 13, 7, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > exquisite

  • 20 observo

    ob-servo, āvi, ātum, 1 (archaic fut. perf. observasso, Plaut. Mil. 2, 3, 57), v. a.
    I.
    In gen., to watch, note, heed, observe a thing; to take notice of, pay attention to (class.;

    syn.: animadverto, attendo): ne me observare possis, quid rerum geram,

    Plaut. Aul. 1, 1, 14:

    quid ille faciat, ne id observes,

    id. Men. 5, 2, 38:

    fetus,

    to watch for, seek to catch, Verg. G. 4, 512:

    lupus observavit, dum dormitarent canes,

    watched, waited, Plaut. Trin. 1, 2, 133:

    occupationem alicujus, et aucupari tempus,

    to watch in order to take advantage of, Cic. Rosc. Am. 8, 22:

    si iniquitates observaveris, Domine,

    Vulg. Psa. 129, 3: tempus epistulae alicui reddendae, to watch or wait for, Cic. Fam. 11, 16, 1:

    et insidiari,

    to be on the watch, id. Or. 62, 210: observavit sedulo, ut praetor indiceret, etc., took care that, etc., Suet. Claud. 22.—So pass. impers.:

    observatum est, ne quotiens introiret urbem, supplicium de quoquam sumeretur,

    Suet. Aug. 57 fin.:

    observans Acerroniae necem,

    observing, perceiving, Tac. A. 14, 6:

    postquam poëta sensit, scripturam suam Ab iniquis observari,

    to be scrutinized, Ter. Ad. prol. 1:

    sese,

    to keep a close watch over one's self, Cic. Brut. 82, 283.—
    II.
    In partic.
    A.
    To watch, guard, keep any thing:

    januam,

    Plaut. As. 2, 2, 7:

    fores,

    id. Mil. 2, 3, 57:

    greges,

    Ov. M. 1, 513: draconem, auriferam obtutu observantem arborem, Poët. ap. Cic. Tusc. 2, 9, 22; Sen. Hippol. 223.—
    B.
    To observe, respect, regard, attend to, heed, keep, comply with a law, precept, recommendation, etc.:

    leges,

    Cic. Off. 2, 11, 40:

    censoriam animadversionem,

    id. Clu. 42, 117:

    praeceptum diligentissime,

    Caes. B. G. 5, 35:

    imperium,

    Sall. J. 80, 2:

    foedus,

    Sil. 17, 78:

    centesimas,

    to adhere to, Cic. Att. 5, 21, 11:

    commendationes,

    to attend to, regard, id. Fam. 13, 27, 1:

    auspicia,

    Tac. G. 9:

    diem concilii,

    Liv. 1, 50, 6:

    ordines,

    to keep in the ranks, Sall. J. 51, 1.— Pass.:

    id ab omnibus,

    Just. 21, 4, 5.—
    C.
    To pay attention or respect to; to respect, regard, esteem, honor one (syn.:

    veneror, revereor): tribules suos,

    Cic. Planc. 18, 45:

    regem,

    Verg. G. 4, 210:

    me, ut alterum patrem, et observat, et diligit,

    Cic. Fam. 5, 8, 4:

    et colere aliquem,

    id. Att. 2, 19, 5:

    aliquem perofficiose et amanter,

    id. ib. 9, 20, 3:

    clarissimus et nobis observandus vir,

    Front. Ep. ad Anton. p. 4.—
    D.
    Observare se a quā re = se abstinere, Vulg. Judic. 13, 12.—
    E.
    To observe, notice, perceive (eccl. Lat.):

    Amasa non observavit gladium,

    Vulg. 2 Reg. 20, 10.—Hence,
    1.
    ob-servans, antis, P. a.
    A.
    Watchful, regardful, observant.—Comp.:

    observantior aequi Fit populus,

    Claud. IV. Cons. Hon. 296.— Sup.:

    observantissimus omnium officiorum,

    Plin. Ep. 7, 30, 1; 10, 11, 1: observantissima lex suorum itinerum, App. de Mundo, 33 fin.
    B.
    Attentive, respectful:

    homo tui observans,

    Cic. Quint. 11, 39; Charis. 77 P.:

    observantissimus mei homo,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 11; id. Fam. 13, 3 init. —Hence, adv.: observanter, carefully, sedulously (post-class.):

    sequi,

    Macr. Somn. Scip. 1, 1, § 7; App. Mag. p. 320, 11.— Comp.:

    observantius,

    Amm. 23, 6, 79.— Sup.:

    aliquid observantissime vitare,

    Gell. 10, 21.—
    b.
    Reverentially:

    ad precandum accedere,

    Lact. 5, 19, 26.—
    2.
    observātē, adv., observantly, carefully, perspicaciously (postclass.):

    observate curioseque animadvertit M. Tullius,

    Gell. 2, 17, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > observo

См. также в других словарях:

  • Carefully — Care ful*ly, adv. In a careful manner. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • carefully — [adv] cautiously; painstakingly anxiously, attentively, circumspectly, concernedly, conscientiously, correctly, deliberately, delicately, dependably, discreetly, exactly, faithfully, fastidiously, fully, gingerly, guardedly, heedfully, honorably …   New thesaurus

  • carefully — care|ful|ly W2S2 [ˈkeəfəli US ˈkeərfəli] adv in a careful way ≠ ↑carelessly ▪ He folded the sheets up carefully. look/listen/think etc carefully ▪ You need to think very carefully about which course you want to do. carefully… …   Dictionary of contemporary English

  • carefully — adverb in a careful way: I carried the bowl carefully in both hands. | carefully planned/chosen etc: a carefully planned operation …   Longman dictionary of contemporary English

  • carefully — adverb a) In a careful manner. As he was a politician, he discussed all subjects carefully, not offending anyone. b) With attention to the result. He carefully studied the papers, while planning his next move …   Wiktionary

  • carefully — adv. Carefully is used with these adjectives: ↑balanced, ↑casual, ↑contrived, ↑cultivated, ↑neutral, ↑organized Carefully is used with these verbs: ↑adjust, ↑aim, ↑analyse, ↑apply, ↑ …   Collocations dictionary

  • carefully —   Pono, nihi, aka .    ♦ Look carefully, nānā pono.    ♦ Go carefully in the uplands of Puna; pick no flowers lest you be lost on the path of error, e nihi ka hele i ka uka o Puna; mai ako i ka pua, o lilo i ke ala o ka hewahewa …   English-Hawaiian dictionary

  • carefully — careful ► ADJECTIVE 1) taking care to avoid mishap or harm; cautious. 2) (careful with) prudent in the use of. 3) done with or showing thought and attention. DERIVATIVES carefully adverb carefulness noun …   English terms dictionary

  • carefully — adverb 1. taking care or paying attention (Freq. 39) they watched carefully • Derived from adjective: ↑careful 2. as if with kid gloves; with caution or prudence or tact (Freq. 6) she ventured cautiously downstairs they handled th …   Useful english dictionary

  • carefully considered — index deliberate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • carefully weighed — index deliberate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»