odbiór

См. также в других словарях:

• odbiór — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. odbiórbioru, Mc. odbiórbiorze, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o osobach: wzięcie, dostanie, odebranie tego, co jest przeznaczone dla siebie, do czego jest się uprawnionym …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odbiór — m IV, D. odbiórbioru, Ms. odbiórbiorze, blm 1. «wzięcie, otrzymanie, odebranie, przyjęcie czegoś» Odbiór bagażu, listu. Odbiór budynku przez inwestora. Pokwitować odbiór czegoś. Zgłosić się po odbiór czegoś. przen. «percepcja, sposób reagowania,… …   Słownik języka polskiego

• potwierdzić — dk VIa, potwierdzićdzę, potwierdzićdzisz, potwierdzićtwierdź, potwierdzićdził, potwierdzićdzony potwierdzać ndk I, potwierdzićam, potwierdzićasz, potwierdzićają, potwierdzićaj, potwierdzićał, potwierdzićany «stwierdzić, poświadczyć prawdziwość,… …   Słownik języka polskiego

• analizator — m IV, D. a, Ms. analizatororze; lm M. y 1. «aparat wykonujący analizy, głównie analizy chemiczne» 2. fiz. «przyrząd do badania stanu polaryzacji światła» 3. fizjol. «zespół elementów nerwowych, których zadaniem jest odbiór i analiza bodźców… …   Słownik języka polskiego

• bezszumowy — «nie wydający szumów; cichy» Bezszumowa płyta gramofonowa. Bezszumowy odbiór sygnałów …   Słownik języka polskiego

• czucie — n I 1. rzecz. od czuć. ◊ Paść, upaść bez czucia «upaść bez przytomności» 2. lm D. czuć psych. «odbiór bodźców przez narządy odbiorcze; subiektywne, świadome przeżywanie wrażeń» Zanik czucia w palcach. czucie się rzecz. od czuć się …   Słownik języka polskiego

• doręczenie — n I; lm D. doręczenieczeń rzecz. od doręczyć ∆ Książka doręczeń «zeszyt, w którym się kwituje odbiór doręczanych przesyłek» …   Słownik języka polskiego

• kosmowizja — ż I, DCMs. kosmowizjazji, blm «bezpośrednie przekazywanie i odbiór przez sieć telewizyjną obrazów z różnego typu aparatów, statków i sond kosmicznych, znajdujących się w przestrzeni kosmicznej lub na powierzchni innych ciał niebieskich» …   Słownik języka polskiego

• kwitek — m III, D. kwitektka, N. kwitektkiem; lm M. kwitektki zdr. od kwit Kwitek na odbiór lekarstwa. ◊ Odprawić kogoś z kwitkiem, odejść z kwitkiem «nie załatwić czyjejś prośby, sprawy, odprawić kogoś z niczym; odejść nic nie załatwiwszy» …   Słownik języka polskiego

• kwitować — ndk IV, kwitowaćtuję, kwitowaćtujesz, kwitowaćtuj, kwitowaćował, kwitowaćowany 1. «potwierdzać otrzymanie czegoś swoim podpisem» Kwitować odbiór garderoby z pralni. 2. «odpowiadać, reagować na coś czymś, zbywać coś czymś» Kwitować coś śmiechem.… …   Słownik języka polskiego

• łapać — ndk IX, łapaćpię, łapaćpiesz, łap, łapaćał, łapaćany «chwytać, zatrzymywać, porywać kogoś; brać (za) coś ręką albo przyrządem» Łapać złodzieja. Łapać ryby, motyle. Łapać piłkę. Łapać kogoś za rękę. ∆ pot. Łapać falę, stację «nastawiać radio na… …   Słownik języka polskiego