odżywianie

См. также в других словарях:

• odżywianie — [wym. od żywianie] n I rzecz. od odżywiać ∆ Sztuczne odżywianie «wprowadzanie do organizmu chorego substancji odżywczych albo za pomocą zgłębnika wprost do żołądka, albo przez wlewanie dożylne lub do odbytnicy» odżywianie się rzecz. od odżywiać… …   Słownik języka polskiego

• Józef Arkusz — (March 18, 1921 June 19, 1995) was a Polish film director and producer of over 70 educational films. Józef Arkusz was born on March 18, 1921 in Peratyn, Poland (modern day Ukraine, near Tarnopol). His family moved to Lwów in the early 1930s.… …   Wikipedia

• błona — ż IV, CMs. błonanie; lm D. błon 1. «cienka, zwykle elastyczna, czasem przezroczysta tkanka spełniająca określone funkcje w żywych organizmach» Błona podniebienia miękkiego. Błony skrzydeł motyli, ptaków. Błony pławne ptaków pływających. Błona… …   Słownik języka polskiego

• cudzożywność — ż V, DCMs. cudzożywnośćści, blm biol. «odżywianie się substancjami organicznymi pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego przez organizmy (zwierzęce i niektóre roślinne) niezdolne do syntezy związków organicznych z nieorganicznych; heterotrofizm» …   Słownik języka polskiego

• ekstensywny — «rozciągły, obszerny; obfity ilościowo» Ekstensywne odżywianie. Ekstensywna praca. Ekstensywny wzrost. ∆ ekon. Ekstensywna gospodarka rolna «gospodarka rolna, którą charakteryzują niskie nakłady pracy i środków na jednostkę powierzchni gruntu,… …   Słownik języka polskiego

• głodówka — ż III, CMs. głodówkawce; lm D. głodówkawek 1. «całkowite lub częściowe nieprzyjmowanie pokarmów spowodowane brakiem żywności lub jako protest przeciw czemuś; niedostateczne odżywianie się, okres głodowania» Wojenna głodówka. Przymusowa głodówka.… …   Słownik języka polskiego

• heterotrofizm — m IV, D. u, Ms. heterotrofizmzmie, blm biol. «odżywianie się substancjami organicznymi pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego przez organizmy (zwierzęce i niektóre roślinne) niezdolne do syntezy związków organicznych z nieorganicznych;… …   Słownik języka polskiego

• kapitalny — kapitalnyni 1. «główny, istotny, ważny, podstawowy; znakomity, doskonały, pierwszorzędny» Kapitalny pomysł, dowcip. Kapitalne odkrycie. Kapitalne przemówienie. Sprawa o kapitalnym znaczeniu. Dobre odżywianie to kapitalny warunek zdrowia. ∆ Remont …   Słownik języka polskiego

• koprofagia — ż I, DCMs. koprofagiagii, blm «odżywianie się niektórych zwierząt odchodami, zjadanie kału» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• mutualizm — m IV, D. u, Ms. mutualizmzmie, blm biol. «forma symbiozy, trwałe współżycie dwu organizmów różnych gatunków, korzystne dla obu stron ze względu na odżywianie, ochronę, lokomocję, np. współżycie stułbi z glonami» ‹z łc.› …   Słownik języka polskiego

• posilać — ndk I, posilaćam, posilaćasz, posilaćają, posilaćaj, posilaćał, posilaćany posilić dk VIa, posilaćlę, posilaćlisz, posilaćsil, posilaćlił, posilaćlony, książk. «dostarczać organizmowi żywemu pożywienia, wzmacniać go przez odżywianie; dodawać sił» …   Słownik języka polskiego