objąć

См. также в других словарях:

• objąć — dk Xc, obejmę, obejmiesz, obejmij, objął, objęła, objęli, objęty, objąwszy obejmować ndk IV, objąćmuję, objąćmujesz, objąćmuj, objąćował, objąćowany 1. «otoczyć ramionami, rękami; ogarnąć» Objąć kogoś wpół. Objąć kogoś za szyję. ◊ Objąć kogoś,… …   Słownik języka polskiego

• objąć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. obejmować (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obejmować – objąć tron — {{/stl 13}}{{stl 7}} rozpoczynać panowanie, obejmować władzę królewską : {{/stl 7}}{{stl 10}}Usiłował nielegalnie objąć tron. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obejmować – objąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}spojrzeniem [wzrokiem] {{/stl 13}}{{stl 7}} widzieć coś (kogoś) jako jedną całość, od razu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obejmował wzrokiem jej zgrabną postać. Objął spojrzeniem rozległy step aż po horyzont.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obejmować się – objąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} otaczać się nawzajem ramionami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podbiegli do siebie i zaczęli się mocno obejmować. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• obejmować — → objąć …   Słownik języka polskiego

• ogarnąć — dk Va, ogarnąćnę, ogarnąćniesz, ogarnąćnij, ogarnąćnął, ogarnąćnęła, ogarnąćnęli, ogarnąćnięty, ogarnąćnąwszy ogarniać ndk I, ogarnąćam, ogarnąćasz, ogarnąćają, ogarnąćaj, ogarnąćał, ogarnąćany 1. «ująć w ramiona; objąć, opasać ramionami, otoczyć …   Słownik języka polskiego

• ramię — n V, D. ramięmienia; lm M. ramięmiona, D. ramięmion 1. «staw łączący łopatkę z barkiem wraz z otaczającym go mięśniem; bark» Szerokie, wąskie, spadziste, proste ramiona. Iść z czymś (np. ze strzelbą, z kosą) na ramieniu. Przewiesić, przerzucić… …   Słownik języka polskiego

• wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… …   Słownik języka polskiego

• kolano — n III, Ms. kolanonie; lm D. kolanoan 1. «część nogi przednia dolna okolica uda i górna podudzia, leżąca przy stawie kolanowym; także sam ten staw» Woda do kolan, po kolana. Klęknąć na jedno kolano. Stłuc sobie kolano. Zapaść się w śnieg po kolana …   Słownik języka polskiego

• opleść — dk XI, oplotę, opleciesz, opleć, oplótł, oplotła, opletli, opleciony oplatać ndk I, opleśćam, opleśćasz, opleśćają, opleśćaj, opleśćał, opleśćany 1. «okręcić coś wokół kogoś lub czegoś, okręcić coś czymś; omotać» Opleść paczkę sznurkiem, butelkę… …   Słownik języka polskiego