-
1 stanowisko
stanowisko n (-a) (posada) Stelle f; (pozycja) Stellung f (a MIL); fig Standpunkt m; na wystawie Stand m; AGR Standort m, Platz m; ŁOW Hochstand m;stanowisko pracy Arbeitsplatz m;stanowisko słoneczne AGR sonniger Platz m, sonniger Standort m;stanowisko kierownicze leitende Position f;wysokie stanowisko hohe Position f, gehobene Stellung f -
2 stanowisko
stanowisko [stanɔviskɔ] ntobjąć \stanowisko eine Stelle antretenstać na stanowisku, że... den Standpunkt vertreten, dass...zająć \stanowisko w jakiejś sprawie Stellung zu einer Sache nehmen -
3 zajmować
zajmować (-uję) < zająć> (zajmę) przestrzeń einnehmen, füllen; mieszkanie, pokój beziehen; kraj besetzen; miasto, twierdzę einnehmen; JUR pfänden; MED angreifen;zajmować k-o (interesować) jemanden interessieren, jemanden beschäftigen; jemanden fesseln, jemanden einnehmen; (bawić) jemanden beschäftigen, jemanden unterhalten;zajmować miejsce SPORT einen Platz belegen; (zarezerwować) einen Platz reservieren; (usiąść) Platz nehmen;zajmować miejsce przy stole am Tisch Platz nehmen;zajmować miejsce k-u für jemanden einen Platz besetzen;zajmować dużo czasu viel Zeit in Anspruch nehmen, viel Zeit beanspruchen;ile czasu ci to zajęło? wie viel Zeit hast du dafür gebraucht?;zajmować stanowisko (wypowiadać się) Stellung nehmen, Stellung beziehen;zajmować stanowisko einen Posten innehaben;zajmować postawę eine Haltung einnehmen;zajmować się domem den Haushalt führen;zajmować się gośćmi sich um Gäste kümmern, seine Gäste unterhalten;czym się zajmujesz? womit beschäftigst du dich? -
4 obsadzać
1) ( sadzić)obsadzić coś czymś etw mit etw bepflanzen2) ( powierzać stanowisko) besetzennieobsadzone stanowisko unbesetzte Arbeitsstelle f -
5 Haltung
Haltung <-, -en> f1) (Körper\Haltung) postawa feine klare \Haltung [zu etw] einnehmen zająć jasne stanowisko [w jakiejś sprawie]\Haltung bewahren zachować zimną krew -
6 Prüfstand
-
7 mianowany
mianowany ernannt (I zu D);mianowany na stanowisko auf eine Position berufen -
8 powoływać
powoływać na stanowisko auf einen Posten berufen;powoływać na ministra zum Minister ernennen;powoływać na świadka JUR als Zeugen benennen;powoływać do życia ins Leben rufen;powoływać do wojska einberufen;powoływać się sich berufen (na A auf A); -
9 probostwo
-
10 równorzędny
równorzędny stanowisko, nagroda gleichwertig, äquivalent; partner gleichberechtigt; przeciwnik ebenbürtig -
11 wykopaliskowy
stanowisko n wykopaliskowe Ausgrabungsstätte f, Ausgrabungsort m -
12 apetyt
mieć \apetyt na coś Appetit auf etw +akk habenjeść z \apetytem/bez \apetytu mit/ohne Appetit essenodebrać komuś \apetyt jdm den Appetit verderbenstracić \apetyt den Appetit verlieren\apetyt mu dopisuje er hat einen gesunden Appetit\apetyt na coś Lust f auf etw +akk, Verlangen nt nach etw -
13 awansować
-
14 eksponowany
eksponowany [ɛkspɔnɔvanɨ] adj -
15 funkcja
funkcja [fuŋkʦ̑ja] fspełniać jakąś funkcję eine Funktion [ lub eine Aufgabe] erfüllenobjąć funkcję ein Amt antretenpełnić [ lub sprawować] funkcję przewodniczącego die Funktion des Vorsitzenden erfüllen [ lub ausüben]\funkcja algebraiczna algebraische Funktion -
16 katedra
katedra [katɛdra] f -
17 kierowniczy
kierowniczy [kjɛrɔvɲiʧ̑ɨ] adj2) techukład \kierowniczy Lenkung fukład \kierowniczy prawostronny/lewostronny Rechts-/Linkslenkung fmechanizm \kierowniczy Lenkmechanismus m -
18 konkurs
otwarty/zamknięty \konkurs offener/geschlossener Wettbewerb\konkurs recytatorski Rezitatorenwettstreit m\konkurs piękności Schönheitswettbewerb m\konkurs na stanowisko dyrektora Ausschreibung einer Direktorenstelle -
19 krańcowy
-
20 naczelny
naczelny [naʧ̑ɛlnɨ]I. adj1) ( sprawujący władzę) inżynier, redaktor Chef-; wódz Ober-; dyrektor General-, geschäftsführend; stanowisko leitend; organ oberste(r, s)
См. также в других словарях:
stanowisko — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejsce działania, czyjejś pracy; miejsce przeznaczone do wykonywania jakiejś czynności; miejsce postoju, pobytu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stanowisko… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stanowisko — n II, N. stanowiskokiem; lm D. stanowiskoisk 1. «miejsce pobytu, postoju, wykonywania jakiejś czynności, występowania czegoś (w odniesieniu do roślin: miejsce ich występowania, wzrostu; w odniesieniu do zwierząt żyjących na swobodzie: miejsce ich … Słownik języka polskiego
Stanowisko, Podlaskie Voivodeship — Infobox Settlement name = Stanowisko settlement type = Village total type = image shield = subdivision type = Country subdivision name = POL subdivision type1 = Voivodeship subdivision name1 = Podlaskie subdivision type2 = County subdivision… … Wikipedia
stanowisko — Stać, stanąć na jakimś stanowisku, na stanowisku, że... «mieć swoje zdanie na jakiś temat, swój punkt widzenia; sądzić, uważać, że...»: Związek stoi na stanowisku, że spokój publiczny w kraju wymaga, by istniejące problemy rozstrzygane były… … Słownik frazeologiczny
usztywniać – usztywnić stanowisko — {{/stl 13}}{{stl 7}} stawać się mniej skłonnym do pójścia na ustępstwa, do kompromisowego załatwienia jakiejś sprawy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Waszyngton usztywnił (swoje) stanowisko w sprawie zniesienia wiz dla obywateli polskich. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sekretarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y 1. «pracownik zajmujący się korespondencją, przyjmujący interesantów, załatwiający sprawy bieżące związane z działalnością instytucji lub jakiejś osoby» Osobisty, prywatny sekretarz. Sekretarz pisarza. 2. «stanowisko… … Słownik języka polskiego
Верхнелужицкий язык — Самоназвание: Hornjoserbšćina Страны: Германия … Википедия
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
mianować — ndk a. dk IV, mianowaćnuję, mianowaćnujesz, mianowaćnuj, mianowaćował, mianowaćowany «nadawać, nadać komuś jakąś godność, tytuł; powierzyć komuś jakieś stanowisko; zrobić, ustanowić kogoś kimś; nominować» Mianować kogoś dyrektorem. Mianować kogoś … Słownik języka polskiego
minister — m IV, DB. ministertra, Ms. ministertrze; lm M. ministertrowie, DB. ministertrów «członek rządu kierujący określonym działem administracji państwowej» Minister spraw zagranicznych. Minister oświaty i wychowania. Być, zostać ministrem. Mianować… … Słownik języka polskiego
nominacja — ż I, DCMs. nominacjacji; lm D. nominacjacji (nominacjacyj) 1. «mianowanie, powołanie na stanowisko; akt administracyjny, pismo powołujące na stanowisko» Nominacja na ambasadora, dyrektora, profesora. Nominacja na stanowisko kierownika, dyrektora … Słownik języka polskiego