Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

idly

  • 1 ālūcinor

        ālūcinor (not hālūcinor, hallū-), ātus, ārī, dep.,    to wander in mind, talk unreasonably, ramble in thought: suspicor hunc alucinari: epistulae nostrae debent interdum alucinari, indulge in vague digressions: quae alucinatus est.
    * * *
    alucinari, alucinatus sum V DEP
    wander in mind, talk idly/unreasonably, ramble, dream; wander

    Latin-English dictionary > ālūcinor

  • 2 garriō

        garriō —, —, ire    [1 GAR-], to chatter, prate, prattle, chat: Garris, you talk idly, T.: impunitas garriendi: quicquid in buccam: anilīs fabellas, H.
    * * *
    garrire, garrivi, garritus V
    chatter/prattle/jabber; talk rapidly; talk/write nonsense; (birds/instrunants)

    Latin-English dictionary > garriō

  • 3 ināniter

        ināniter adv.    [inanis], vainly, idly, uselessly: exsultare: pectus angere, H.

    Latin-English dictionary > ināniter

  • 4 sessiō

        sessiō ōnis, f    [SED-], a sitting: status, sessio: sessiones quaedam, postures in sitting.—A seat, sitting-place: sessiones gymnasiorum.— A sitting idly, loitering, tarrying: Capitolina.— A session: pomeridiana.
    * * *
    sitting; session

    Latin-English dictionary > sessiō

  • 5 somniō

        somniō āvī, ātus, āre    [somnium], to dream: neque ulla (nox) est quā non somniemus: num ille somniat Ea quae vigilans voluit? sees in a dream, T.: Me somnies, T.: med esse mortuum: se peperisse: causa de illo somniandi.— To dream, think idly, imagine: portenta non disserentium philosophorum sed somniantium: Troianum somniaveram, I had vaguely in mind: tu de Psaltriā me somnias Agere, T.
    * * *
    somniare, somniavi, somniatus V
    dream; dream of or see in a dream

    Latin-English dictionary > somniō

  • 6 vāniloquus (-locus)

        vāniloquus (-locus) adj.    [vanus+4 LAC-], talking idly, boastful, L.

    Latin-English dictionary > vāniloquus (-locus)

  • 7 vāticinor

        vāticinor ātus, ārī, dep.    [vaticinus], to foretell, predict, prophesy, forebode: vera: Consulem velut vaticinantem audiebat, L.: Haec duce deo, O.: saevam laesi fore numinis iram Vaticinatus erat, O.: Parcite, vaticinor, etc., I warn you as a prophet, O.—To sing by inspiration, celebrate in verse: carminibus Graecis vaticinatus, quae, etc. —To rave, rant, talk idly: eos vaticinari atque insanire dicebat: sed ego fortasse vaticinor.
    * * *
    vaticinari, vaticinatus sum V DEP
    prophesy; utter inspired predictions/warnings; rave, talk wildly

    Latin-English dictionary > vāticinor

  • 8 ambulator

    one who walks about (idly/for pleasure); itinerant trader, peddler

    Latin-English dictionary > ambulator

  • 9 desidiose

    idly; indolently; slothfully

    Latin-English dictionary > desidiose

  • 10 halucinor

    halucinari, halucinatus sum V DEP
    wander in mind, talk idly/unreasonably, ramble, dream; wander

    Latin-English dictionary > halucinor

  • 11 vaniloquor

    vaniloqui, vanilocutus sum V DEP

    Latin-English dictionary > vaniloquor

  • 12 alucinor

    ālūcĭnor (better than all- or hall-; cf. Gron. ad Gell. 16, 12, 3), ātus, 1, v. dep. [prob. from aluô, alussô; alê, alukê; cf. Gell. 16, 12, 3], to wander in mind, to talk idly, prate, dream (syn.:

    aberro, deliro, desipio, insanio): alucinari: aberrare et non consistere, atque dissolvi et obstupefieri atque tardari,

    Non. 121, 20 (apparently not used before the time of Cic., yet cf. alucinatio):

    quae Epicurus oscitans alucinatus est,

    Cic. N. D. 1, 26, 72:

    suspicor hunc alucinari,

    id. Att. 15, 29; Gell. 16, 12, 3:

    indicium vagi animi et alucinantis,

    id. 4, 20, 8: epistolae nostrae debent interdum alucinari, to follow no definite train of thought, to digress freely, Cic. Q. Fr. 2, 9:

    alucinans pastor,

    Col. 7, 3, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > alucinor

  • 13 Anapauomenos

    Ănăpauŏmĕnos, i, m., = anapauomenos (he that rests), a painting of Protogenes, which represents a satyr as leaning idly against a tree, Plin. 35, 10, 36, § 106.

    Lewis & Short latin dictionary > Anapauomenos

  • 14 blatero

    1.
    blătĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [kindred with blax, simple, stupid, Paul. ex Fest. p. 34 Müll.; cf. blactero].
    I.
    To talk idly or foolishly, to babble, prate (colloq. and mostly ante- and post-class.), Pac. ap. Fulg. p. 561, 17; Afran. ap. Non. p. 78, 32:

    illud memento, ne quid in primis blateres,

    id. ib.; Plaut. ap. Non. p. 44, 15: desine blaterare, Caecil. ap. Non. p. 79, 2: cum magno blateras clamore, furisque, * Hor. S. 2, 7, 35; Gell. 1, 15, 17:

    his et similibus blateratis,

    App. M. 4, p. 153, 18; so id. Mag. p. 275, 8; id. Flor. p. 345, 19.—
    II.
    Of the sounds of frogs, Siā [p. 242] Ep. 2, 2 med.; and of camels, acc. to Paul. ex Fest. p. 34, 2 Müll.
    2.
    blătĕro, ōnis, m. [1. blatero], a babbler, prater, acc. to Gell. 1, 15 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > blatero

  • 15 cassa

    cassus, a, um, adj., empty, void, hollow.
    I.
    Prop. (syn.: inanis, vacuus; mostly poet.).
    A.
    Absol.:

    nux,

    Plaut. Ps. 1, 3, 137; Hor. S. 2, 5, 36:

    glans,

    Plaut. Rud. 5, 2, 37:

    canna,

    unfruitful, Ov. F. 6, 406:

    granum inane cassumque,

    Plin. 18, 17, 45, § 161: anulus, Fab. Pict. ap. Gell. 10, 15. 6.— Subst.: palearum cassa, Sol. c. 52 fin.
    B.
    Expressing that of which the subject is empty, etc., wanting, devoid of, deprived of, without.
    1.
    With abl.: sanguine cassa (cochlea), bloodless, Poët. ap. Cic. Div. 2, 64, 133; so,

    virgo dote cassa,

    Plaut. Aul. 2, 2, 14:

    lumine aër,

    Lucr. 4, 368:

    lumine corpus,

    id. 5, 719; 5, 757:

    animā corpus,

    id. 3, 562.— Poet.:

    cassus lumine (= vitā),

    deprived of life, dead, Verg. A. 2, 85; imitated by Stat. Th. 2, 15;

    and in like sense aethere cassus,

    Verg. A. 11, 104:

    simulacra cassa sensu,

    Lucr. 4, 127.—
    2.
    With gen.:

    cassus luminis ensis,

    Cic. Arat. 369.—
    3.
    With ab:

    elementum ab omnibus,

    App. de Deo Socr. p. 46.—
    II.
    Trop., vain, empty, useless, futile, fruitless (syn.: inanis, irritus): cassum quiddam et inani vocis sono decoratum, * Cic. Tusc. 5, 41, 119; so,

    copia verborum,

    Lucr. 4, 511:

    vota,

    Verg. A. 12, 780:

    fertilitas terrae,

    Ov. M. 5, 482:

    fraus,

    Luc. 5, 130:

    consilia,

    Sen. Troad. 570:

    viae,

    vain, profitless, Stat. Th. 11, 449:

    labores,

    Plin. Ep. 8, 23, 6:

    manus,

    without effect, Stat. Th. 9, 770:

    augur futuri,

    false, erring, id. ib. 9, 629:

    omen,

    id. ib. 5, 318.— Subst.: cassa, ōrum, n., empty things:

    palearum,

    Sol. 52;

    esp. of speech: cassa memorare,

    to talk idly, Plaut. Cist. 4, 1, 16; so,

    cassa habebantur quae, etc.,

    were thought vain, futile, Tac. H. 3, 55; Sen. Herc. Oet. 352.— Esp. freq. in poetry (in prose, but not in Cic.), in cassum, or, in one word, incas-sum, adverb., in vain, uselessly, to no purpose:

    ex multis omnia in cassum cadunt,

    Plaut. Poen. 1, 2, 147; cf. Lucr. 2, 1165: temere, in cassum frustraque, without aim or purpose, fortuitously, id. 2, 1060; so id. 5, 1002; 5, 1430:

    furere,

    Verg. G. 3, 100:

    longos ciebat Incassum fletus,

    id. A. 3, 345:

    tot incassum fusos patiere labores?

    id. ib. 7, 421.—In prose:

    quae profecto incassum agebantur,

    Sall. H. 3, 61, 11 Dietsch:

    vana incassum jactare tela,

    Liv. 10, 29, 2:

    incassum missae preces,

    id. 2, 49, 8:

    aliquid incassum disserere,

    Tac. A. 1, 4; Just. 11, 15, 6; Lact. 6, 9, 17; Sen. Brev. Vit. 11, 1: frustra in cassumque. Mart. Cap. 1, § 10.— Also cassum: quid cassum times? Sen. Herc. Oet. 353; cf.: matên, frustra, nequicquam, cassum, Gloss. Cyrill.

    Lewis & Short latin dictionary > cassa

  • 16 cassum

    cassus, a, um, adj., empty, void, hollow.
    I.
    Prop. (syn.: inanis, vacuus; mostly poet.).
    A.
    Absol.:

    nux,

    Plaut. Ps. 1, 3, 137; Hor. S. 2, 5, 36:

    glans,

    Plaut. Rud. 5, 2, 37:

    canna,

    unfruitful, Ov. F. 6, 406:

    granum inane cassumque,

    Plin. 18, 17, 45, § 161: anulus, Fab. Pict. ap. Gell. 10, 15. 6.— Subst.: palearum cassa, Sol. c. 52 fin.
    B.
    Expressing that of which the subject is empty, etc., wanting, devoid of, deprived of, without.
    1.
    With abl.: sanguine cassa (cochlea), bloodless, Poët. ap. Cic. Div. 2, 64, 133; so,

    virgo dote cassa,

    Plaut. Aul. 2, 2, 14:

    lumine aër,

    Lucr. 4, 368:

    lumine corpus,

    id. 5, 719; 5, 757:

    animā corpus,

    id. 3, 562.— Poet.:

    cassus lumine (= vitā),

    deprived of life, dead, Verg. A. 2, 85; imitated by Stat. Th. 2, 15;

    and in like sense aethere cassus,

    Verg. A. 11, 104:

    simulacra cassa sensu,

    Lucr. 4, 127.—
    2.
    With gen.:

    cassus luminis ensis,

    Cic. Arat. 369.—
    3.
    With ab:

    elementum ab omnibus,

    App. de Deo Socr. p. 46.—
    II.
    Trop., vain, empty, useless, futile, fruitless (syn.: inanis, irritus): cassum quiddam et inani vocis sono decoratum, * Cic. Tusc. 5, 41, 119; so,

    copia verborum,

    Lucr. 4, 511:

    vota,

    Verg. A. 12, 780:

    fertilitas terrae,

    Ov. M. 5, 482:

    fraus,

    Luc. 5, 130:

    consilia,

    Sen. Troad. 570:

    viae,

    vain, profitless, Stat. Th. 11, 449:

    labores,

    Plin. Ep. 8, 23, 6:

    manus,

    without effect, Stat. Th. 9, 770:

    augur futuri,

    false, erring, id. ib. 9, 629:

    omen,

    id. ib. 5, 318.— Subst.: cassa, ōrum, n., empty things:

    palearum,

    Sol. 52;

    esp. of speech: cassa memorare,

    to talk idly, Plaut. Cist. 4, 1, 16; so,

    cassa habebantur quae, etc.,

    were thought vain, futile, Tac. H. 3, 55; Sen. Herc. Oet. 352.— Esp. freq. in poetry (in prose, but not in Cic.), in cassum, or, in one word, incas-sum, adverb., in vain, uselessly, to no purpose:

    ex multis omnia in cassum cadunt,

    Plaut. Poen. 1, 2, 147; cf. Lucr. 2, 1165: temere, in cassum frustraque, without aim or purpose, fortuitously, id. 2, 1060; so id. 5, 1002; 5, 1430:

    furere,

    Verg. G. 3, 100:

    longos ciebat Incassum fletus,

    id. A. 3, 345:

    tot incassum fusos patiere labores?

    id. ib. 7, 421.—In prose:

    quae profecto incassum agebantur,

    Sall. H. 3, 61, 11 Dietsch:

    vana incassum jactare tela,

    Liv. 10, 29, 2:

    incassum missae preces,

    id. 2, 49, 8:

    aliquid incassum disserere,

    Tac. A. 1, 4; Just. 11, 15, 6; Lact. 6, 9, 17; Sen. Brev. Vit. 11, 1: frustra in cassumque. Mart. Cap. 1, § 10.— Also cassum: quid cassum times? Sen. Herc. Oet. 353; cf.: matên, frustra, nequicquam, cassum, Gloss. Cyrill.

    Lewis & Short latin dictionary > cassum

  • 17 cassus

    cassus, a, um, adj., empty, void, hollow.
    I.
    Prop. (syn.: inanis, vacuus; mostly poet.).
    A.
    Absol.:

    nux,

    Plaut. Ps. 1, 3, 137; Hor. S. 2, 5, 36:

    glans,

    Plaut. Rud. 5, 2, 37:

    canna,

    unfruitful, Ov. F. 6, 406:

    granum inane cassumque,

    Plin. 18, 17, 45, § 161: anulus, Fab. Pict. ap. Gell. 10, 15. 6.— Subst.: palearum cassa, Sol. c. 52 fin.
    B.
    Expressing that of which the subject is empty, etc., wanting, devoid of, deprived of, without.
    1.
    With abl.: sanguine cassa (cochlea), bloodless, Poët. ap. Cic. Div. 2, 64, 133; so,

    virgo dote cassa,

    Plaut. Aul. 2, 2, 14:

    lumine aër,

    Lucr. 4, 368:

    lumine corpus,

    id. 5, 719; 5, 757:

    animā corpus,

    id. 3, 562.— Poet.:

    cassus lumine (= vitā),

    deprived of life, dead, Verg. A. 2, 85; imitated by Stat. Th. 2, 15;

    and in like sense aethere cassus,

    Verg. A. 11, 104:

    simulacra cassa sensu,

    Lucr. 4, 127.—
    2.
    With gen.:

    cassus luminis ensis,

    Cic. Arat. 369.—
    3.
    With ab:

    elementum ab omnibus,

    App. de Deo Socr. p. 46.—
    II.
    Trop., vain, empty, useless, futile, fruitless (syn.: inanis, irritus): cassum quiddam et inani vocis sono decoratum, * Cic. Tusc. 5, 41, 119; so,

    copia verborum,

    Lucr. 4, 511:

    vota,

    Verg. A. 12, 780:

    fertilitas terrae,

    Ov. M. 5, 482:

    fraus,

    Luc. 5, 130:

    consilia,

    Sen. Troad. 570:

    viae,

    vain, profitless, Stat. Th. 11, 449:

    labores,

    Plin. Ep. 8, 23, 6:

    manus,

    without effect, Stat. Th. 9, 770:

    augur futuri,

    false, erring, id. ib. 9, 629:

    omen,

    id. ib. 5, 318.— Subst.: cassa, ōrum, n., empty things:

    palearum,

    Sol. 52;

    esp. of speech: cassa memorare,

    to talk idly, Plaut. Cist. 4, 1, 16; so,

    cassa habebantur quae, etc.,

    were thought vain, futile, Tac. H. 3, 55; Sen. Herc. Oet. 352.— Esp. freq. in poetry (in prose, but not in Cic.), in cassum, or, in one word, incas-sum, adverb., in vain, uselessly, to no purpose:

    ex multis omnia in cassum cadunt,

    Plaut. Poen. 1, 2, 147; cf. Lucr. 2, 1165: temere, in cassum frustraque, without aim or purpose, fortuitously, id. 2, 1060; so id. 5, 1002; 5, 1430:

    furere,

    Verg. G. 3, 100:

    longos ciebat Incassum fletus,

    id. A. 3, 345:

    tot incassum fusos patiere labores?

    id. ib. 7, 421.—In prose:

    quae profecto incassum agebantur,

    Sall. H. 3, 61, 11 Dietsch:

    vana incassum jactare tela,

    Liv. 10, 29, 2:

    incassum missae preces,

    id. 2, 49, 8:

    aliquid incassum disserere,

    Tac. A. 1, 4; Just. 11, 15, 6; Lact. 6, 9, 17; Sen. Brev. Vit. 11, 1: frustra in cassumque. Mart. Cap. 1, § 10.— Also cassum: quid cassum times? Sen. Herc. Oet. 353; cf.: matên, frustra, nequicquam, cassum, Gloss. Cyrill.

    Lewis & Short latin dictionary > cassus

  • 18 desidiosus

    dēsĭdĭōsus, a, um, adv. [desidia], qs. full of idleness, i. e. slothful, indolent, lazy (for syn. cf.: piger, segnis, iners, deses, ignavus, socors, lentus, tardus, otiosus).
    I.
    Prop. (rare):

    qui in oppido sederent quam qui rura colerent, desidiosiores,

    Varr. R. R. 2 praef.:

    si comparer illi, sum desidiosissimus,

    Plin. Ep. 3, 5, 19; Col. 12, 1, 1:

    desidiosior in professione grammatica habebatur,

    Suet. Gramm. 8:

    qui nolet fieri desidiosus, amet,

    Ov. Am. 1, 9, 46:

    apis,

    Luc. 9, 288.—
    II.
    Transf., causing idleness, making lazy: si quod facit, ab eo (nominetur) quod fit, ut cum desidiosam artem dicemus, quia desidiosos facit, Auct. Her. 4, 32, 43:

    habet etiam amoenitas ipsa vel sumptuosas vel desidiosas illecebras multas cupiditatum,

    Cic. Rep. 2, 4:

    delectatio,

    id. de Or. 3, 23, 88:

    inertissimum et desidiosissimum otium,

    id. Agr. 2, 33 fin.:

    desidiose puer (sc. Cupido),

    Ov. Am. 2, 92.—
    * Adv.: dēsĭdĭōsē, idly:

    agere aetatem,

    Lucr. 4, 1136.

    Lewis & Short latin dictionary > desidiosus

  • 19 effutio

    ef-fūtĭo, no perf., ītum, 4, v. a. [FVTIO, acc. to Prisc. p. 631 P.], to blab out, babble forth, to prate, chatter, utter (class.):

    multa ore,

    Lucr. 5, 910; so,

    aliquid,

    Cic. N. D. 1, 30, 84; * Hor. A. P. 231; Gell. 5, 1; cf.:

    effutita temere (vaticinia),

    Cic. Div. 2, 55, 113:

    de mundo,

    id. N. D. 2, 37, 94.—
    II.
    Absol.
    (α).
    To blab, tell secrets: eo perperam olim dixi, ne vos foris effutiretis; and absol., Ter. Ph. 5, 1, 19.—
    (β).
    To talk idly:

    ex tempore,

    Cic. Tusc. 5, 31, 88.

    Lewis & Short latin dictionary > effutio

  • 20 futilis

    futtĭlis (less correctly fūtĭlis, Curt. Gr. Etym. p. 204), e, adj. [fundo; cf. futis], that easily pours out.
    I.
    Lit., only subst.: futtĭle, is, n., a water-vessel, broad above and pointed below, used at sacrifices to Vesta and Ceres, Don. Ter. And. 3, 5, 3; Ter. Phorm. 5, 1, 19; Schol. Stat. Th. 8, 297; Schol. Hor. A. P. 231; Serv. Verg. A. 11, 339.—
    II.
    Transf., in gen., that can not contain (very rare):

    canes,

    that void their excrement through fear, Phaedr. 4, 18, 33:

    glacies,

    brittle, Verg. A. 12, 740.—
    B.
    Trop., untrustworthy, vain, worthless, futile (class.;

    syn.: frivolus, vanus, levis): servon fortunas meas me commisisse futtili!

    Ter. And. 3, 5, 3; cf.:

    irrideamus haruspices: vanos, futtiles esse dicamus,

    Cic. Div. 1, 19, 36; and:

    quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

    id. Fin. 3, 11, 38:

    locutores (with leves et importuni),

    Gell. 1, 15, 1:

    auctor,

    Verg. A. 11, 339:

    competitores,

    Gell. 4, 8, 4; Enn. ap. Non. 511, 6 (Trag. v. 349 Vahl.):

    futtiles commenticiaeque sententiae,

    Cic. N. D. 1, 8, 18; cf.:

    dicit quaedam futtilia et frivola,

    Gell. 16, 12, 1:

    opes ejus, quae futiles et conruptae sunt,

    Sall. H. Fragm. 1, 41, 20 Dietsch:

    alacritas,

    Cic. Tusc. 4, 17, 37:

    laetitiae,

    id. ib. 5, 6, 16:

    et caducum tempus,

    Plin. Ep. 3, 7, 14:

    lingua,

    Phaedr. 5, 2, 10:

    de causa,

    Plin. 33, 2, 8, § 32:

    nec futilis ictus,

    Sil. 15, 797.— Hence, adv., in vain, idly, uselessly (anteand post-class.).
    1.
    Form futtĭle: factum futtile, Enn. ap. Non. 514, 14 (Trag. v. 350 Vahl.):

    provenisti,

    Plaut. Stich. 2, 2, 73 Ritschl.—
    2.
    Form futtĭlĭter:

    blaterata,

    App. Mag. p. 275:

    futile futtiliter,

    Non. 514, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > futilis

См. также в других словарях:

  • Idly — I dly, adv. In a idle manner; ineffectually; vainly; lazily; carelessly; (Obs.) foolishly. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • idly — (adv.) O.E. idellice; see IDLE (Cf. idle) + LY (Cf. ly) (2) …   Etymology dictionary

  • idly — i|dly [ aıdli ] adverb 1. ) without any real purpose or reason: She sat in the waiting room, flicking idly through a magazine. 2. ) without doing anything: I lay idly on the rocks. stand/sit idly by to see something bad happening without trying… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • idly — UK [ˈaɪdlɪ] / US adverb 1) without any real purpose or reason She sat in the waiting room, flicking idly through a magazine. 2) without doing anything I lay idly on the rocks. • stand/sit idly by to see something bad happening without trying to… …   English dictionary

  • idly — adverb a) In an idle manner. I idly played with the paper, not even realizing I was folding it into a paper airplane. b) Without specific purpose, intent or effort …   Wiktionary

  • idly — adv. Idly is used with these verbs: ↑flick, ↑listen, ↑pick, ↑stand, ↑stroke, ↑watch, ↑wonder …   Collocations dictionary

  • idly — idle ► ADJECTIVE (idler, idlest) 1) avoiding work; lazy. 2) not working or in use. 3) having no purpose or basis: idle threats. ► VERB 1) spend time doing nothing. 2) (of an engine) run slowly w …   English terms dictionary

  • idly — adverb in an idle manner (Freq. 3) this is what I always imagined myself doing in the south of France, sitting idly, drinking coffee, watching the people • Syn: ↑lazily • Derived from adjective: ↑lazy (for: ↑lazily), ↑ …   Useful english dictionary

  • Idly Walpoth — Idly Walpoth, née le 24 novembre 1920 à Zurich, est une skieuse alpine suisse originaire de Davos. Arlberg Kandahar Vainqueur de la descente 1950 à Mürren Portail des sports d’hiver …   Wikipédia en Français

  • idly — adverb see idle I …   New Collegiate Dictionary

  • idly — See idleness. * * * …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»