-
1 exsultāns (exult-)
exsultāns (exult-) ntis, adj. [P. of exsulto], boastful, vainglorious: animus, Ta.: supra modum, Ta. -
2 glōriōsus
glōriōsus adj. with comp. and sup. [gloria], full of glory, glorious, famous, renowned: factum: gloriosissimum: quae gloriosa modo neque belli patrandi cognovit (sc. esse), brilliant, not effectual, S.: dies gloriosissimus, Ta.— To be proud of, to be gloried in: illud Romanis hominibus gloriosum est, ut, etc.: bene de re p. mereri gloriosum est: multo gloriosius duxit, si, etc., N.: dies.— Vainglorious, boasting, haughty, conceited, ostentatious: miles, braggart, T.: philosophia.* * *gloriosa -um, gloriosior -or -us, gloriosissimus -a -um ADJglorious, full of glory; famous, renowned; boastful, conceited; ostentatious -
3 iactāns
iactāns antis, adj. with comp. [P. of iacto], boastful, vainglorious: iactantior Ancus, V., H. -
4 vānus
vānus adj. with comp. and (late) sup. [VAC-], containing nothing, empty, void, vacant: illos seges vanis elusit avenis, V.: vanior iam erat hostium acies, L.: acies, i. e. weak, Cu.: Num vanae redeat sanguis imagini! unsubstantial, H.—Fig., empty, idle, null, groundless, unmeaning, fruitless, vain: falsum aut vanum aut finctum (opp. vera), T.: oratio: verba, O.: armorum agitatio, L.: metus, H.: Spes, O.: ira, L.: pugna effectu quam conatibus vanior, L.—Vainglorious, ostentatious, boastful, vain: ingenio, L.—False, lying, deceptive, delusive, untrustworthy: vanus et perfidiosus et impius: vanus mendaxque, V.: non vani senes, i. e. veracious, O.: oratio: ingenium dictatoris, weak, wavering, L.: aut ego (i. e. Iuno) veri Vana feror, V.: vanissimi cuiusque ludibrium, Cu.* * *vana, vanum ADJempty, vain; false, untrustworthy -
5 ambitiose
ambĭtĭōsus, a, um, adj. [ambitio].I.(Very rare and mostly poet.) Going round, encompassing; poet., embracing, twining round:II.lascivis hederis ambitiosior,
Hor. C. 1, 36, 20 (cf.:undique ambientibus ramis,
Curt. 4, 7, 16).—Of a river, making circuits, having many windings:Jordanes amnis ambitiosus,
Plin. 5, 15, 15, § 71.— Of oratorical ornament, excessive, superfluous:vir bonus ambitiosa recidet Ornamenta,
Hor. A. P. 447.—Transf.A.That asks for a thing fawningly; esp., that solicits the favor, good-will, etc., of any one, in a good and bad sense, honor-loving, ambitious, courting favor; vain, vainglorious, conceited, etc.:B.qui ita sit ambitiosus, ut omnes vos nosque cotidie persalutet,
Cic. Fl. 18:homo minime ambitiosus, minime in rogando molestus,
id. Fam. 13, 1:ne forte me in Graecos tam ambitiosum factum esse mirere,
desirous of the favor of the Greeks, id. Q. Fr. 1, 2, 2:pro nostris ut sis ambitiosa malis, Ov P. 3, 1, 84: pro nato caerula mater Ambitiosa suo fuit,
i.e. begs fawningly of Vulcan for weapons for her son, id. M. 13, 289:malis artibus ambitiosus,
seeking to ingratiate one's self, Tac. H. 2, 57:salubris magis princeps quam ambitiosus,
Suet. Aug. 42 al. —Pass., that is willingly solicited or entreated, ambitious; much sought, honored, admired:C.ambitiosus et qui ambit et qui ambitur,
Gell. 9, 12:turba caelestes ambitiosa sumus,
Ov. F. 5, 298:sexus muliebris saevus, ambitiosus, potestatis avidus,
Tac. A. 3, 33: si locuples hostis est, avari;si pauper, ambitiosi,
id. Agr. 30:nota quidem sed non ambitiosa domus,
not sought after, Ov. Tr. 1, 9, 18 Jahn: ambitiosae pulchritudinis scortum. Just. 30, 2. —Of things, vain, ostentatious:D.amicitiae,
founded merely on the desire to please, interested, Cic. Att. 1, 18:rogationes,
id. Fam. 6, 12; so id. ib. 6, 6:gloriandi genus,
Quint. 11, 1, 22:preces,
urgent, Tac. H. 2, 49:sententiae,
Suet. Dom. 8: mors, ambitious, i. e. to obtain fame, Tac. Agr. 42:medicina ars,
boastful, Plin. 29, 1, 8, § 20:et quaesitorum pelago terrāque ciborum Ambitiosa fames,
Luc. 4, 376:atria,
splendid, gorgeous, Mart. 12, 69:ambitiosis utilia praeferre,
Quint. 1, 2, 27:ambitiosius id existimans quam domi suae majestas postularet,
more condescending, submissive, Suet. Aug. 25.—In rhet.: orator ambitiosus, who seeks to rouse attention by obsolete or unusual expressions:antigerio nemo nisi ambitiosus utetur,
Quint. 8, 3, 26.—Hence, adv.: ambĭtĭōsē, ambitiously, ostentatiously, etc.:de triumpho ambitiose agere,
Cic. Att. 15, 1:ambitiose regnum petere,
Liv. 1, 35: amicitias ambitiose colere, Tac. [p. 103] H. 1, 10 al.— Comp., Cic. Fam. 3, 7.— Sup., Quint. 6, 3, 68. -
6 ambitiosus
ambĭtĭōsus, a, um, adj. [ambitio].I.(Very rare and mostly poet.) Going round, encompassing; poet., embracing, twining round:II.lascivis hederis ambitiosior,
Hor. C. 1, 36, 20 (cf.:undique ambientibus ramis,
Curt. 4, 7, 16).—Of a river, making circuits, having many windings:Jordanes amnis ambitiosus,
Plin. 5, 15, 15, § 71.— Of oratorical ornament, excessive, superfluous:vir bonus ambitiosa recidet Ornamenta,
Hor. A. P. 447.—Transf.A.That asks for a thing fawningly; esp., that solicits the favor, good-will, etc., of any one, in a good and bad sense, honor-loving, ambitious, courting favor; vain, vainglorious, conceited, etc.:B.qui ita sit ambitiosus, ut omnes vos nosque cotidie persalutet,
Cic. Fl. 18:homo minime ambitiosus, minime in rogando molestus,
id. Fam. 13, 1:ne forte me in Graecos tam ambitiosum factum esse mirere,
desirous of the favor of the Greeks, id. Q. Fr. 1, 2, 2:pro nostris ut sis ambitiosa malis, Ov P. 3, 1, 84: pro nato caerula mater Ambitiosa suo fuit,
i.e. begs fawningly of Vulcan for weapons for her son, id. M. 13, 289:malis artibus ambitiosus,
seeking to ingratiate one's self, Tac. H. 2, 57:salubris magis princeps quam ambitiosus,
Suet. Aug. 42 al. —Pass., that is willingly solicited or entreated, ambitious; much sought, honored, admired:C.ambitiosus et qui ambit et qui ambitur,
Gell. 9, 12:turba caelestes ambitiosa sumus,
Ov. F. 5, 298:sexus muliebris saevus, ambitiosus, potestatis avidus,
Tac. A. 3, 33: si locuples hostis est, avari;si pauper, ambitiosi,
id. Agr. 30:nota quidem sed non ambitiosa domus,
not sought after, Ov. Tr. 1, 9, 18 Jahn: ambitiosae pulchritudinis scortum. Just. 30, 2. —Of things, vain, ostentatious:D.amicitiae,
founded merely on the desire to please, interested, Cic. Att. 1, 18:rogationes,
id. Fam. 6, 12; so id. ib. 6, 6:gloriandi genus,
Quint. 11, 1, 22:preces,
urgent, Tac. H. 2, 49:sententiae,
Suet. Dom. 8: mors, ambitious, i. e. to obtain fame, Tac. Agr. 42:medicina ars,
boastful, Plin. 29, 1, 8, § 20:et quaesitorum pelago terrāque ciborum Ambitiosa fames,
Luc. 4, 376:atria,
splendid, gorgeous, Mart. 12, 69:ambitiosis utilia praeferre,
Quint. 1, 2, 27:ambitiosius id existimans quam domi suae majestas postularet,
more condescending, submissive, Suet. Aug. 25.—In rhet.: orator ambitiosus, who seeks to rouse attention by obsolete or unusual expressions:antigerio nemo nisi ambitiosus utetur,
Quint. 8, 3, 26.—Hence, adv.: ambĭtĭōsē, ambitiously, ostentatiously, etc.:de triumpho ambitiose agere,
Cic. Att. 15, 1:ambitiose regnum petere,
Liv. 1, 35: amicitias ambitiose colere, Tac. [p. 103] H. 1, 10 al.— Comp., Cic. Fam. 3, 7.— Sup., Quint. 6, 3, 68. -
7 gloriosus
glōrĭōsus, a, um, adj. [gloria].I.(Acc. to gloria, I.) Full of glory, glorious, famous, renowned (syn.:II.illustris, praeclarus, magnificus): de clarorum hominum factis illustribus et gloriosis satis hoc loco dictum,
Cic. Fin. 1, 11, 37:quae si in privatis gloriosa sunt,
id. Deiot. 14, 40:magnificum illud Romanisque hominibus gloriosum, ut Graecis de philosophia libris non egeant,
id. Div. 2, 2, 5:in illa fuga, nobis gloriosa,
id. ib. 1, 28, 59:mors,
id. ib. 1, 24, 51:consilia,
id. Att. 8, 12, 5:illa,
Vell. 2, 49, 4:princeps,
Suet. Calig. 8:gloriosissimae victoriae,
id. Tib. 52; cf.:dies gloriosissimus,
Tac. H. 5, 17:quod ipsi Agamemnoni fuit honestum, habere, etc.... mihi vero gloriosum, te juvenem consulem florere laudibus,
Cic. Fam. 9, 14, 2; cf.:bene de re publica mereri, gloriosum est,
id. Phil. 1, 14, 33:quod quaesitur gloriosum an indecorum sit,
Sall. H. 4, 61, 1 Dietsch:in saecula,
Vulg. Dan. 3, 56.—Vainglorious, boasting, bragging, haughty, conceited, ostentatious (syn.: jactans, arrogans, superbus, insolens, vanus, ostentator).A.In gen.:B.vos nequam et gloriosae,
Plaut. Truc. 1, 2, 55:(vir) mendax et gloriosus,
id. Curc. 4, 1, 10; 5, 2, 34; id. Ps. 3, 2, 5:ubi illa magnifica et gloriosa ostentatio civitatis?
Cic. Fl. 22, 52:praepotens et gloriosa philosophia,
id. de Or. 1, 43, 193:epistolae jactantes et gloriosae,
Plin. Ep. 3, 9, 13:pavo, gloriosum animal,
Plin. 10, 20, 22, § 44:esse gloriosi animi,
eager for glory, Suet. Claud. 1:miles,
Ter. Eun. prol. 31; 38; cf.B. infra: vir,
a braggart, Vulg. Prov. 25, 14.—Esp.: Miles gloriosus, the title of a comedy of Plautus. To this refers:1.deforme est, de se ipsum praedicare, falsa praesertim, et cum irrisione audientium imitari Militem gloriosum,
Cic. Off. 1, 38, 137; and:milites,
id. Lael. 26, 98.—Hence, adv.: glōrĭōse.(Acc. to I.) Gloriously: res magnas manu gerere, Naev. ap. Gell. 6, 8, 5:2.triumphare,
Cic. Fam. 2, 12, 3; Vulg. Exod. 15, 1.— Comp.:quia relicua gloriosius retinebat,
Sall. H. 1, 55 Dietsch. — Sup.:quod per ipsos confici potuit, gloriosissime et magnificentissime confecerunt,
Cic. Att. 14, 4, 2.—(Acc. to II.) Boastfully, vauntingly, pompously:exorsus es non gloriose magis a veritate quam, etc.,
Cic. de Or. 2, 8, 31:mentiri,
id. Mil. 27, 72; cf.proloqui,
Plaut. Stich. 2, 1, 4: amiciri, id. Pers. 2, 5, 6:amicitiam ostentare,
Sall. H. 4, 61, 8 Dietsch. -
8 jacto
jacto, āvi, ātum (jactarier, Lucr. 6, 556; Enn. Tr. 130), 1, v. freq. a. [jacio], to throw, cast, hurl.I.Lit.:B.semen,
to scatter, Varr. R. R. 1, 42:semina per undas,
Ov. M. 4, 748:jactato flore tegente vias,
id. Tr. 4, 2, 50:irrita sacrilega jactas incendia dextra,
id. M. 14, 539:hastas,
Cic. de Or. 2, 78, 316:vestem argentumque de muro,
Caes. B. G. 7, 47:lapides vacuum in orbem,
Verg. G. 1, 62:cinerem per agros,
id. ib. 1, 81:se muris in praeceps,
Curt. 5, 6, 7;of casting a net: rete,
Dig. 19, 1, 12;also of dicethrowing: talos arripio, jacto basilicum,
Plaut. Curc. 2, 3, 79; cf.:numerosque manu jactabat eburnos,
Ov. A. A. 2, 203; id. ib. 3, 355; Suet. Aug. 71.—Transf.1.To throw or toss about; to shake, flourish:2.crura,
Lucr. 4, 991:brachia in numerum,
id. 4, 769:manus,
Quint. 11, 3, 179; 10, 3, 21:umeros,
id. 11, 3, 130:tinnula manu,
Ov. Tr. 1, 1, 38:tintinnabulum,
Phaedr. 2, 7, 5:onerosa pallia,
Juv. 6, 236:cerviculam,
Cic. Verr. 2, 3, 19, § 49:nisi se suo more jactavisset,
i. e. to make gestures, id. Brut. 60, 217:cum multum se Curio ex more jactasset,
Quint. 11, 3, 129:exsultare immoderateque jactari,
Cic. Div. 1, 29, 60:corpus in suo sanguine,
to wallow, Ov. M. 10, 721:videntes,
Verg. G. 2, 355:a facie manus,
to throw kisses, Juv. 3, 106; cf.: jactare basia, id. 4, 118:oculos,
Lucr. 4, 1133:lumina,
Ov. H. 3, 11:jugum,
i. e. to be restless, rebellious, Juv. 13, 22.—To drive hither and thither, to drive about:3.cum adversā tempestate in alto jactarentur,
Cic. Inv. 2, 31, 95; Ov. H. 17, 235; Hor. Ep. 1, 11, 15; Ov. Tr. 3, 2, 15:ut Aeneas pelago... omnia circum Litora jactetur,
Verg. A. 1, 668; 10, 48; 1, 182:jactati aequore toto Troes,
id. ib. 1, 29; Ov. M. 11, 441 al.:si quando, ut fit, jactor in turba, etc.,
Cic. Planc. 7, 17:jactatur domi suae homo honestissimus,
id. Verr. 2, 1, 26, § 67:aestu febrique jactari,
id. Cat. 1, 13.—So of the sea:ut jactetur aqua,
Lucr. 6, 553:cito mutata est jactati forma profundi,
Ov. H. 19, 77:aequora,
id. Tr. 4, 4, 57.—To throw away:4.merces,
Plaut. Rud. 2, 3, 43:arma,
Liv. 9, 12; Curt. 3, 3, 9.—Esp., to throw overboard, throw into the sea, Dig. 47, 2, 43, § 10; 14, 2, 4, § 2:jactatur rerum utilium pars maxima,
Juv. 12, 52.—To throw out, emit, spread:II.luna suam jactat de corpore lucem,
Lucr. 5, 576:voces per umbram,
Verg. A. 2, 768.—Trop.A.To torment, disquiet, disturb:B.jactor, crucior, agitor, stimulor,
Plaut. Cist. 2, 1, 4:nolo te jactari diutius,
id. Trin. 3, 2, 59:ipsa velut navis jactor,
Ov. H. 21, 41:jactari morbis,
Lucr. 3, 507:clamore et convicio,
Cic. Fam. 1, 5:aliquem,
id. Div. in Caecil. 14, 45.—Jactare se or jactari, not to be firm, to waver, Cic. Tusc. 4, 10.—Of money, to fluctuate in value:C.jactabatur temporibus illis nummus sic, ut nemo posset scire, quid haberet,
Cic. Off. 3, 20, 80. —To consider, examine, discuss:D.pluribus praesentibus eas res jactari nolebat,
Caes. B. G. 1, 18:multa totā die in concilio variis jactata sermonibus erant,
i. e. discussed, not decided, Liv. 1, 50, 3:pectore curas,
Verg. A. 1, 227:jactari magis quam peragi accusatio ejus poterat,
discussed without a conclusion, to no purpose, Liv. 10, 46, 16.—To discuss, mention, intimate, pronounce, throw out, utter, speak, say, name, propose a thing:E.rem jactare sermonibus,
Liv. 8, 29:ultro citroque,
id. 7, 9:jactamus jam pridem omnis te Roma beatum,
Hor. Ep. 1, 16, 18:talia jactanti, etc.,
Verg. A. 1, 102:jactatum in condicionibus nequiquam de Tarquiniis in regnum restituendis,
Liv. 2, 13, 3:hanc autem jactari magis causam quam veram esse,
to be rather the pretext than the true reason, id. 5, 53, 2.—To throw or fling out threats, etc.:F.jactare et opponere terrorem,
Cic. Sest. 23, 52:minas,
id. Quint. 14, 47:probra in quempiam,
Liv. 29, 9; cf.:convicia,
Prop. 3, 8, 11.—To boast of, vaunt a thing:G.ostentare honorem aetatis, jactare urbanam gratiam et dignitatem,
Caes. B. C. 3, 83:ingenium,
Quint. 3, 1, 3:genus et nomen,
Hor. C. 1, 14, 13:regna et virtutem,
Ov. H. 16, 81:quo te jactas creatum,
id. M. 9, 23; Curt. 8, 1, 23.—With se, to talk boastfully of one's self, to boast, make an ostentatious display.(α).Absol.:(β).intolerantius se jactare,
Cic. de Or. 2, 52, § 209:non jactandi mei causā,
Quint. Decl. 268.—With dat.:(γ).se alicui,
to boast of one's self to a person, Ov. H. 12, 175:se Iliae querenti ultorem,
Hor. C. 1, 2, 18; Liv. 35, 49, 3:ipse cum se jactaret amicae,
Juv. 1, 62.—With in or simple abl.:(δ).cum in eo se in contione jactavisset,
Cic. Att. 2, 1, 5:ne quis sit lucus, quo se plus jactet Apollo,
Verg. E. 6, 73.—With de:(ε).jactat se jamdudum de Calidio,
Cic. Verr. 2, 4, 21, § 46.—With gen.:(ζ).se justitiae,
Hier. Ep. 23, 34. —With two acc.:H.se jactare formosum,
Phaedr. 3, 8, 6.—To carry one's self confidently or conceitedly:I.qui antea solitus esset jactare se magnificentissime in illo loco,
Cic. Att. 2, 21, 3.—To be officious or active in, to give one's self up to, devote one's self to a thing:K.jactare se in causis centumviralibus,
Cic. de Or. 1, 38, 173:nostrum hoc tempus aetatis forensi labore jactari,
id. Q. Fr. 3, 5:in qua (re publica) tu non valde te jactas,
id. Fam. 2, 15, 3:se actionibus tribuniciis,
Liv. 3, 1.—Se in pecuniis, to be prodigal of one's money, Cic. Cat. 2, 9.—Hence, jactans, antis, P. a., boasting, bragging, boastful, vainglorious.1.Lit.: insolens, arrogans, jactans, Cic. Fragm. ap. Non. 322, 13:2.epistolae jactantes et gloriosae,
Plin. Ep. 3, 9:neque vereor ne jactantior videar, etc.,
id. ib. 9, 23; so Verg. A. 6, 815: jactantior hic paulo est, Hor. S. 1, 3, 50.—With gen.:tumidus ae sui jactans,
Quint. 11, 1, 50:plebis jactantissimus amator,
Spart. Hadr. 17.—Transf., proud, noble, splendid:septemgemino jactantior aethera pulset Roma jugo,
Stat. S. 4, 1, 6; Claud. IV. Cons. Hon. 1.— Adv.: jactanter, boastfully, ostentatiously:minae jactanter sonantes,
Amm. 27, 2, 3; Prud. Ham. 170.— Comp.:jactantius maerere,
Tac. A. 2, 77:litteras componere,
id. H. 3, 53; Prud. Ham. 170. -
9 Thraso
Thrăso, ōnis, m., = Thrasôn.I.The name of a braggart soldier in Terence ' s Eunuch; hence, Thrăsōnĭānus, a, um, adj., Thrasonian, i. e. bragging, vainglorious, Sid. Ep. 1, 9 fin. —II.A friend of Hieronymus, king of Syracuse, Liv. 24, 5. -
10 Thrasonianus
Thrăso, ōnis, m., = Thrasôn.I.The name of a braggart soldier in Terence ' s Eunuch; hence, Thrăsōnĭānus, a, um, adj., Thrasonian, i. e. bragging, vainglorious, Sid. Ep. 1, 9 fin. —II.A friend of Hieronymus, king of Syracuse, Liv. 24, 5. -
11 vanum
I.Lit. (rare;II.not in Cic.): sed illos Exspectata seges vanis elusit aristis,
Verg. G. 1, 226:leve ac vanum granum,
Col. 2, 9, 13:ne vana urbis magnitudo esset,
Liv. 1, 8, 5:vanior jam erat hostium acies,
id. 2, 47, 4:videtis ordines raros, cornua extenta, mediam aciem vanam et exhaustam,
Curt. 4, 14, 14:vanam aciem esse ratus,
i. e. thin, weak, id. 4, 14, 8: non vanae redeat sanguis imagini, i. e. to the shade of the dead (so called as being without a body), Hor. C. 1, 24, 15; 3, 27, 41.—Trop., empty as to purport or result, idle, null, groundless, unmeaning, fruitless, vain (freq. and class.): omnes dant consilium vanum, Enn. ap. Front. Ep. 2, 13 (Trag. Rel. v. 419 Vahl.):2.falsum aut vanum aut fictum (opp. vera),
Ter. Eun. 1, 2, 24:oratio,
Cic. Lael. 26, 98: vana quaedam atque inania polliceri. id. Planc. 42, 101:vana falsaque,
Plin. 30, 2, 5, §14: res tumida, vana, ventosa,
Sen. Ep. 84, 11:orationi vanae crediderunt,
idle, delusive, Cic. Rosc. Am. 40, 117:non bellum sed vanam imaginem belli insedisse,
Liv. 3, 16, 5:verba,
Ov. M. 13, 263:convicia,
id. ib. 9, 303:historiae,
Quint. 1, 8, 20:argumentum,
id. 7, 2, 34:error,
Lucr. 1, 1068:agitatio armorum,
Liv. 7, 10, 8:metus,
Hor. C. 1, 23, 3; Ov. H. 16, 342:gaudia,
Hor. Ep. 2, 1, 188:spes,
Ov. M. 14, 364:ira,
Val. Fl. 8, 374; Liv. 1, 10, 4:fides,
Verg. A. 4, 12:omen,
Ov. M. 2, 597:vox auguris,
id. ib. 3, 349:cuspis,
id. ib. 8, 346:pila omnia,
Liv. 7, 23, 8:pleraque tela,
id. 30, 10, 13:ensis,
id. 7, 10, 9:ictus,
id. 34, 39, 2:promissa,
Tac. A. 3, 16:vana et irrita testamenta,
Suet. Calig. 38:vaniore dicendi genere inflata (gens),
Quint. 12, 10, 17:sententiarum vanissimus strepitus,
Petr. 1.—With abl.:postquam equestris pugna effectu quam conatibus vanior erat,
Liv. 7, 7, 8:oratio non suis vana laudibus, non crimine alieno laeta,
id. 4, 41, 1.—Subst.: vānum, i, n., emptiness, nothingness, naught:3.ad vanum et irritum redacta victoria,
brought to nothing, Liv. 26, 37, 8:nec tota ex vano criminatio erat,
i. e. groundless, without cause, id. 33, 31, 4:ex vano habere spem,
id. 27, 26, 1:cedit labor in vanum,
Sen. Hippol. 182. — Plur.:haud vana adtulere,
Liv. 4, 37, 6.— Neutr. plur. adverb.:ut vidit (Arruntem) laetantem animis ac vana tumentem,
i. e. vainly, with vain show, Verg. A. 11, 854.—With gen.:corruptus vanis rerum,
Hor. S. 2, 2, 25:vana rumoris,
Tac. A. 4, 59.—Vanum est, with subject-clause:B.vanum arbitror esse circa canis ortum angues candidos membranam eam exuere,
Plin. 30, 3, 8, § 25.—Transf., of persons, false, lying, deceptive, delusive, untrustworthy:2.vanus et perfidiosus et impius,
false, Cic. Quint. 6, 26:vanus mendaxque,
Verg. A. 2, 80:haruspices,
Cic. Div. 1, 19, 36:haec mihi non vani (neque erat cur fallere vellent) Narravere senes,
i. e. veracious, Ov. M. 8, 721; cf.:ingenium dictatoris,
Liv. 1, 27, 1:vane Ligus frustraque animis elate superbis,
Verg. A. 11, 715:vir omnium vanissimus,
Vell. 2, 30, 1:invidia vulgi vanum ingenium dictatoris corrupit,
weak, wavering, Liv. 1, 27, 1:ne irrisus ac vanus iisdem castris assideret, etc.,
in vain, Tac. H. 2, 22 fin. —With gen.:aut ego (i. e. Juno) veri Vana feror,
Verg. A. 10, 631:voti vanus,
i. e. deceived, Sil. 12, 261:turba vana sanctitudinis,
App. de Deo Socr. p. 43, 1.—Esp., vainglorious, ostentatious, boastful, vain:Cn. Lentulus perincertum stolidior an vanior,
Sall. H. 4, 35 Dietsch ad loc.:laudare se vani, vituperare stulti est,
Val. Max. 7, 2, ext. 8.—With abl.:hunc ingenio vanum Aetoli inpulerant in spem regni,
Liv. 35, 47, 7.—Hence, adv.: vānē, idly, vainly (post-class.):vane gaudere,
Tert. Apol. 49:vanius excogitatum,
App. Mag. p. 300, 41:praecavere vanissime,
Tert. Pud. 1. -
12 vanus
I.Lit. (rare;II.not in Cic.): sed illos Exspectata seges vanis elusit aristis,
Verg. G. 1, 226:leve ac vanum granum,
Col. 2, 9, 13:ne vana urbis magnitudo esset,
Liv. 1, 8, 5:vanior jam erat hostium acies,
id. 2, 47, 4:videtis ordines raros, cornua extenta, mediam aciem vanam et exhaustam,
Curt. 4, 14, 14:vanam aciem esse ratus,
i. e. thin, weak, id. 4, 14, 8: non vanae redeat sanguis imagini, i. e. to the shade of the dead (so called as being without a body), Hor. C. 1, 24, 15; 3, 27, 41.—Trop., empty as to purport or result, idle, null, groundless, unmeaning, fruitless, vain (freq. and class.): omnes dant consilium vanum, Enn. ap. Front. Ep. 2, 13 (Trag. Rel. v. 419 Vahl.):2.falsum aut vanum aut fictum (opp. vera),
Ter. Eun. 1, 2, 24:oratio,
Cic. Lael. 26, 98: vana quaedam atque inania polliceri. id. Planc. 42, 101:vana falsaque,
Plin. 30, 2, 5, §14: res tumida, vana, ventosa,
Sen. Ep. 84, 11:orationi vanae crediderunt,
idle, delusive, Cic. Rosc. Am. 40, 117:non bellum sed vanam imaginem belli insedisse,
Liv. 3, 16, 5:verba,
Ov. M. 13, 263:convicia,
id. ib. 9, 303:historiae,
Quint. 1, 8, 20:argumentum,
id. 7, 2, 34:error,
Lucr. 1, 1068:agitatio armorum,
Liv. 7, 10, 8:metus,
Hor. C. 1, 23, 3; Ov. H. 16, 342:gaudia,
Hor. Ep. 2, 1, 188:spes,
Ov. M. 14, 364:ira,
Val. Fl. 8, 374; Liv. 1, 10, 4:fides,
Verg. A. 4, 12:omen,
Ov. M. 2, 597:vox auguris,
id. ib. 3, 349:cuspis,
id. ib. 8, 346:pila omnia,
Liv. 7, 23, 8:pleraque tela,
id. 30, 10, 13:ensis,
id. 7, 10, 9:ictus,
id. 34, 39, 2:promissa,
Tac. A. 3, 16:vana et irrita testamenta,
Suet. Calig. 38:vaniore dicendi genere inflata (gens),
Quint. 12, 10, 17:sententiarum vanissimus strepitus,
Petr. 1.—With abl.:postquam equestris pugna effectu quam conatibus vanior erat,
Liv. 7, 7, 8:oratio non suis vana laudibus, non crimine alieno laeta,
id. 4, 41, 1.—Subst.: vānum, i, n., emptiness, nothingness, naught:3.ad vanum et irritum redacta victoria,
brought to nothing, Liv. 26, 37, 8:nec tota ex vano criminatio erat,
i. e. groundless, without cause, id. 33, 31, 4:ex vano habere spem,
id. 27, 26, 1:cedit labor in vanum,
Sen. Hippol. 182. — Plur.:haud vana adtulere,
Liv. 4, 37, 6.— Neutr. plur. adverb.:ut vidit (Arruntem) laetantem animis ac vana tumentem,
i. e. vainly, with vain show, Verg. A. 11, 854.—With gen.:corruptus vanis rerum,
Hor. S. 2, 2, 25:vana rumoris,
Tac. A. 4, 59.—Vanum est, with subject-clause:B.vanum arbitror esse circa canis ortum angues candidos membranam eam exuere,
Plin. 30, 3, 8, § 25.—Transf., of persons, false, lying, deceptive, delusive, untrustworthy:2.vanus et perfidiosus et impius,
false, Cic. Quint. 6, 26:vanus mendaxque,
Verg. A. 2, 80:haruspices,
Cic. Div. 1, 19, 36:haec mihi non vani (neque erat cur fallere vellent) Narravere senes,
i. e. veracious, Ov. M. 8, 721; cf.:ingenium dictatoris,
Liv. 1, 27, 1:vane Ligus frustraque animis elate superbis,
Verg. A. 11, 715:vir omnium vanissimus,
Vell. 2, 30, 1:invidia vulgi vanum ingenium dictatoris corrupit,
weak, wavering, Liv. 1, 27, 1:ne irrisus ac vanus iisdem castris assideret, etc.,
in vain, Tac. H. 2, 22 fin. —With gen.:aut ego (i. e. Juno) veri Vana feror,
Verg. A. 10, 631:voti vanus,
i. e. deceived, Sil. 12, 261:turba vana sanctitudinis,
App. de Deo Socr. p. 43, 1.—Esp., vainglorious, ostentatious, boastful, vain:Cn. Lentulus perincertum stolidior an vanior,
Sall. H. 4, 35 Dietsch ad loc.:laudare se vani, vituperare stulti est,
Val. Max. 7, 2, ext. 8.—With abl.:hunc ingenio vanum Aetoli inpulerant in spem regni,
Liv. 35, 47, 7.—Hence, adv.: vānē, idly, vainly (post-class.):vane gaudere,
Tert. Apol. 49:vanius excogitatum,
App. Mag. p. 300, 41:praecavere vanissime,
Tert. Pud. 1.
См. также в других словарях:
Vainglorious — Vain glo ri*ous, a. Feeling or indicating vainglory; elated by vanity; boastful. Arrogant and vainglorious expression. Sir M. Hale. {Vain glo ri*ous*ly}, adv. {Vain glo ri*ous*ness}, n. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
vainglorious — index grandiose, inflated (bombastic), orgulous, orotund, pretentious (pompous), proud (conce … Law dictionary
vainglorious — late 15c., from VAINGLORY (Cf. vainglory) + OUS (Cf. ous). Related: Vaingloriously; vaingloriousness … Etymology dictionary
vainglorious — proud, vain (see under PRIDE n) Analogous words: arrogant, haughty, supercilious, disdainful, insolent, *proud: boasting or boastful, bragging, vaunting, gas conading (see corresponding verbs at BOAST) … New Dictionary of Synonyms
vainglorious — [adj] boastful, proud arrogant, blowing one’s own horn*, boasting, bragging, cavalier, cocky*, conceited, egotistic, egotistical, haughty, high and mighty*, high handed*, huffy*, overbearing, pompous, presumptuous, pretentious, puffed up*, self… … New thesaurus
vainglorious — [vān glôr′ē əs] adj. [LME vanegloreous < ML vaniglorius: see VAINGLORY] 1. boastfully vain and proud of oneself 2. showing or characterized by boastful vanity vaingloriously adv. vaingloriousness n … English World dictionary
vainglorious — vaingloriously, adv. vaingloriousness, n. /vayn glawr ee euhs, glohr /, adj. 1. filled with or given to vainglory: a vainglorious actor. 2. characterized by, showing, or proceeding from vainglory: a vainglorious estimate of one s ability. [1470… … Universalium
vainglorious — [[t]veɪnglɔ͟ːriəs[/t]] ADJ: ADJ n (disapproval) If you describe someone as vainglorious, you are critical of them because they are very proud of what they have done and boast a lot about it. [LITERARY] … English dictionary
vainglorious — vainglory ► NOUN literary ▪ excessive vanity. DERIVATIVES vainglorious adjective vaingloriously adverb … English terms dictionary
vainglorious boasting — index rodomontade Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
vainglorious — adjective Date: 15th century marked by vainglory ; boastful • vaingloriously adverb • vaingloriousness noun … New Collegiate Dictionary