-
1 jucunditas
jūcundĭtas, ātis, f. [jucundus], agreeableness, pleasantness, delight, enjoyment (class.):corporis morbis vitae jucunditas impeditur,
Cic. Fin. 1, 18, 59:agri,
id. Agr. 2, 29, 79:epistola plena jucunditatis,
id. Q. Fr. 2, 10, 2;with delectatio,
id. de Or. 3, 38, 155:dare se jucunditati,
to give one's self up to enjoyment, id. Off. 1, 34, 122:vitae,
id. ib. 1, 3:jucunditate perfundi,
id. Fin. 2, 3, 6:ea est in homine jucunditas, ut,
cheerfulness, liveliness, id. de Or. 1, 7, 27.— Plur.:nihil mihi ex plurimis tuis jucunditatibus gratius accidit, quam, etc.,
good offices, favors, Cic. Att. 10, 8, 9. -
2 jucunditas
charm, agreeableness, pleasing quality; pleasentness/aimiability; favors (pl.) -
3 condio
condĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [an access. form from condo, q. v. II., and cf. compono, II. B. 2.] (orig. belonging to econ. lang.).I.To put fruit in vinegar, wine, spices, etc., to preserve, pickle:2.oleas albas,
Cato, R. R. 117:lactucam (corresp. with componere),
Col. 12, 9, 3; 12, 7, 5:corna, pruna,
id. 12, 10, 2:caules vitium in aceto et muriā,
Plin. 14, 19, 23, § 119 al. —Transf.a.Unguenta, to make fragrant, Cic. de Or. 3, 25, 99.—b.To embalm a dead body:II.mortuos (Aegyptii),
Cic. Tusc. 1, 45, 108.—Of food, to make savory, to season, spice:2.cenam,
Plaut. Ps. 3, 2, 21:meas escas,
id. ib. 3, 2, 41:fungos, helvellas, herbas omnes ita, ut nihil possit esse suavius,
Cic. Fam. 7, 26, 2:jus male conditum,
Hor. S. 2, 8, 69:vinum,
Dig. 33, 6, 9; cf.:quis non videt, desideriis omnia ista condiri?
Cic. Tusc. 5, 34, 97.—Hence,As subst.: con-dītum, i, n. (sc. vinum), aromatic wine, spiced wine, Plin. 14, 16, 19, § 103; Pall. Oct. 19; id. Febr. 32; Cael. Aur. Tard. 3, 5 al.—B.Trop., to cultivate, ornament; to make pleasant or agreeable; to soften, temper, etc. (freq. in Cic.):A.duo sunt, quae condiant orationem: verborum numerorumque jucunditas,
Cic. Or. 55, 185; cf. Quint. 12, 10, 38;and 6, 3, 40: vitia,
to set off, Cic. Clu. 26, 72:hilaritate tristitiam temporum,
id. Att. 12, 40, 3:gravitatem comitate,
id. Sen. 4, 10; cf. id. Mur. 31, 66:aliquid natura asperum pluribus voluptatibus,
Quint. 5, 14, 35:urbanitatem ambiguitate,
id. 6, 3, 96. —Hence, condītus, a, um, P. a.(Acc. to II. A.) Seasoned, savory:B.conditiora facit haec supervacanei etiam operis aucupium atque venatio,
Cic. Sen. 16, 56:sapor vini,
Col. 12, 20, 7.—Trop. (acc. to II. B.), of discourse, polished, ornamented: sermo, Poët. ap. Cic. Att. 13, 52, 1:nimium condita oratio,
Quint. 11, 3, 182.— Comp.:oratio lepore et festivitate conditior,
Cic. de Or. 2, 56, 227; id. Brut. 29, 110. —Of the speaker:nemo suavitate conditior,
Cic. Brut. 48, 177.— Sup. and adv. not in use. -
4 conditum
condĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [an access. form from condo, q. v. II., and cf. compono, II. B. 2.] (orig. belonging to econ. lang.).I.To put fruit in vinegar, wine, spices, etc., to preserve, pickle:2.oleas albas,
Cato, R. R. 117:lactucam (corresp. with componere),
Col. 12, 9, 3; 12, 7, 5:corna, pruna,
id. 12, 10, 2:caules vitium in aceto et muriā,
Plin. 14, 19, 23, § 119 al. —Transf.a.Unguenta, to make fragrant, Cic. de Or. 3, 25, 99.—b.To embalm a dead body:II.mortuos (Aegyptii),
Cic. Tusc. 1, 45, 108.—Of food, to make savory, to season, spice:2.cenam,
Plaut. Ps. 3, 2, 21:meas escas,
id. ib. 3, 2, 41:fungos, helvellas, herbas omnes ita, ut nihil possit esse suavius,
Cic. Fam. 7, 26, 2:jus male conditum,
Hor. S. 2, 8, 69:vinum,
Dig. 33, 6, 9; cf.:quis non videt, desideriis omnia ista condiri?
Cic. Tusc. 5, 34, 97.—Hence,As subst.: con-dītum, i, n. (sc. vinum), aromatic wine, spiced wine, Plin. 14, 16, 19, § 103; Pall. Oct. 19; id. Febr. 32; Cael. Aur. Tard. 3, 5 al.—B.Trop., to cultivate, ornament; to make pleasant or agreeable; to soften, temper, etc. (freq. in Cic.):A.duo sunt, quae condiant orationem: verborum numerorumque jucunditas,
Cic. Or. 55, 185; cf. Quint. 12, 10, 38;and 6, 3, 40: vitia,
to set off, Cic. Clu. 26, 72:hilaritate tristitiam temporum,
id. Att. 12, 40, 3:gravitatem comitate,
id. Sen. 4, 10; cf. id. Mur. 31, 66:aliquid natura asperum pluribus voluptatibus,
Quint. 5, 14, 35:urbanitatem ambiguitate,
id. 6, 3, 96. —Hence, condītus, a, um, P. a.(Acc. to II. A.) Seasoned, savory:B.conditiora facit haec supervacanei etiam operis aucupium atque venatio,
Cic. Sen. 16, 56:sapor vini,
Col. 12, 20, 7.—Trop. (acc. to II. B.), of discourse, polished, ornamented: sermo, Poët. ap. Cic. Att. 13, 52, 1:nimium condita oratio,
Quint. 11, 3, 182.— Comp.:oratio lepore et festivitate conditior,
Cic. de Or. 2, 56, 227; id. Brut. 29, 110. —Of the speaker:nemo suavitate conditior,
Cic. Brut. 48, 177.— Sup. and adv. not in use. -
5 delectatio
dēlectātĭo, ōnis, f. [id.], a delighting, delight, pleasure, amusement (freq. and good prose): delectatio voluptas suavitate auditus animum deleniens, etc., Cic. Tusc. 4, 9:II.homo videndi et audiendi delectatione ducitur,
id. Off. 1, 30; so,conviviorum,
id. de Sen. 13, 45. More freq. without gen.:mira quaedam in cognoscendo suavitas et delectatio,
Cic. de Or. 1, 43, 193; so,jucunditas delectatioque,
id. ib. 3, 38, 155;with voluptas,
id. Fam. 9, 24, 2:(doctrina et literae), quae secundis rebus delectationem modo habere, videbantur, nunc vero etiam salutem,
id. ib. 6, 12 fin.:gratiam et delectationem afferunt,
Quint. 2, 13, 11; 9, 4, 9 et saep.; Ter. Heaut. 5, 2, 34:in amicitia,
Vulg. Sap. 8, 18.—In plural, Cic. Mur. 19, 39 al.—As medic. t. t., a straining, effort, tenesmus (late Lat.):frequens ventris egerendi,
Cael. Aur. Tard. 4, 6, 88; 4, 3, 46. -
6 honestas
hŏnestas, ātis, f. [honestus], honorableness.I.(Acc. to honestus, I.) Honorable consideration which a man enjoys, honor, reputation, character, respectability, credit, opp. to turpitudo (class.; cf.: existimatio, dignitas).A.Lit.: quid est honestas nisi honor perpetuus ad aliquem secundo populi rumore delatus. Lact. 3, 8, fin.:B.unde pudor, continentia, fuga turpitudinis, appetentia laudis et honestatis?
Cic. Rep. 1, 2; cf.:fugiendae turpitudinis adipiscendaeque honestatis causa,
id. Tusc. 2, 27, 66; Gell. 1, 3, 23 sq.:nihil esse in vita magnopere expetendum nisi laudem atque honestatem,
Cic. Arch. 6, 14; cf.:omnia, quae putant homines expetenda, honestas, gloria, tranquillitas animi atque jucunditas,
id. Lael. 22, 84; id. Phil. 7, 5, 14: cogita, ea nobis erepta esse, quae hominibus [p. 861] non minus quam liberi cara esse debent, honestatem, dignitatem, honores omnes, id. Fam. 4, 5, 2:quas familias honestatis amplitudinisque gratia nomino,
on account of their character, id. Rosc. Am. 6, 15:honestate spoliatus,
id. Rab. Post. 16, 44; cf.: omni jure atque honestate interdictus, Q. Metell. ap. Gell. 17, 2, 7:fautor infimi generis hominum, odio alienae honestatis,
Liv. 1, 47, 11:honestatem omnem amittere,
consideration, respect, Cic. Rosc. Am. 39, 114:in eoque (officio) et colendo sita vitae est honestas omnis et in negligendo turpitudo,
id. Off. 1, 2, 4; Gell. 1, 3, 24: honestati alicujus convenire (with subj. clause), Paul. Sent. 3, 5, 2.—In plur. (= honores):ceteris ante partis honestatibus atque omni dignitate fortunaque aliquem privare,
Cic. Mur. 40, 87.—Transf., concr.:II.causa, in qua omnes honestates civitatis, omnes aetates, omnes ordines una consentiunt,
honorable, reputable persons, Cic. Sest. 51, 109.—(Acc. to honestus, II.)A.Honorableness of character, honorable feeling, honor, honesty, probity, integrity, virtue (class.):B.ubi est autem dignitas, nisi ubi honestas?
Cic. Att. 7, 11, 1:nemo est inventus tam perditus, tam ab omni non modo honestate sed etiam simulatione honestatis relictus, qui, etc.,
id. Rab. Perd. 8, 23 and 24:(qui summum bonum) suis commodis, non honestate metitur... honestatem propter se expetere,
id. Off. 1, 2, 5 and 6; cf.:cum omnis honestas manet a partibus quatuor, quarum, etc.,
id. ib. 1, 43, 152; and:habes undique expletam et perfectam formam honestatis, quae tota his quatuor virtutibus continetur,
id. Fin. 2, 15, 48; Quint. 3, 8, 26:et in laude justitia utilitasque tractantur, et in consiliis honestas,
id. 3, 4, 16: sunt qui tradant tanta eum (Staberium Erotem) honestate praeditum, ut, etc., such an honorable, noble character; Fr. honnēteté, Suet. Gramm. 13:quod factum causā publicae honestatis vindictam exspectat,
Paul. Sent. 5, 4, 21.— -
7 impedio
impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:I.inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,
Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).Lit. (rare):B.impediunt teneros vincula nulla pedes,
Ov. F. 1, 410; cf.:et illis crura quoque impediit,
id. M. 12, 392:ipsus illic sese jam impedivit in plagas,
Plaut. Mil. 4, 9, 11:in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,
Phaedr. 1, 12, 10:impedita cassibus dama,
Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):II.narrare parantem Impedit amplexu,
Ov. M. 2, 433:nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,
Hor. C. 1, 4, 9:crines (vitta),
Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:cornua sertis,
id. M. 2, 868:remos (hederae),
id. ib. 3, 664:medium crus pellibus,
Hor. S. 1, 6, 27:equos frenis,
to bridle, Ov. F. 2, 736:ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,
surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:orbes orbibus,
id. ib. 5, 585:plana novo munimenti genere (with saepire),
Curt. 6, 5; cf.:Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,
rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—Trop.A.To entangle, embarrass (class.):B.impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,
Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,
Cic. Rab. Post. 9, 24:ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,
id. Verr. 2, 2, 18, § 44:qui me et se hisce impedivit nuptiis,
Ter. Phorm. 2, 4, 2:dum alios servat, se impedivit interim,
Plaut. Rud. prol. 37:tot me impediunt curae,
Ter. And. 1, 5, 25:mentem dolore,
Cic. Cael. 24, 60.—Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.(α).With the simple acc.:(β).me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,
Cic. Fam. 9, 19, 2:suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,
id. Off. 1, 9, 28; cf.:aetate et morbo impeditus,
id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:ne forte qua re impediar atque alliger,
Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:or abstr. objects: sinistra impedita,
Caes. B. G. 1, 25, 3:mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,
Cic. Fam. 7, 5, 1:iter,
id. Lael. 20, 75:navigationem (Corus),
Caes. B. G. 5, 7, 3:magnas utilitates amicorum,
Cic. Lael. 20, 75:res magnas,
id. ib.; cf.:belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,
id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;quanto magis animi morbis impediri necesse est?
id. Fin. 1, 18, 59.—With ab or in aliqua re or the simple abl.:(γ).sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,
Cic. Balb. 20, 47; cf.:ab delectatione omni negotiis impedimur,
id. Mur. 19, 39; so,aliquem a suo munere,
id. Rep. 5, 3:aliquem ab opere,
Plin. 10, 63, 83, § 180:aliquem a vero bonoque,
Sall. J. 30, 2:non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,
Caes. B. G. 1, 36, 2:quem dignitas fugā impediverat,
Tac. A. 1, 39.—With ne, quin, quominus. —With ne:(δ).id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,
Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,
Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,
Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,
id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—With inf.:(ε).quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,
Cic. Off. 2, 2, 8:me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,
id. de Or. 1, 35, 163:ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,
Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—(ζ).Absol.:A.omnia removentur, quae obstant et impediunt,
Cic. Ac. 2, 7, 19:ut omnia quae impediant, vincat intentio,
Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,
Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.Of persons:B.neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,
Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,
Caes. B. G. 3, 19, 2:agmen,
Liv. 43, 23, 1:itinere impediti,
Caes. B. C. 3, 75, 3:nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,
i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,
Cic. Sest. 45, 97:viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?
Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin. —Of inanim. and abstr. things:hostem impedito atque iniquo loco tenetis,
difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:silvae,
id. ib. 5, 21, 3:saltus impeditos gravis armis miles timere potest,
Liv. 9, 19, 16:vineae nexu traducum,
Tac. H. 2, 25:navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,
troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:impedito animo,
i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:omnium impeditis animis,
Caes. B. G. 5, 7, 5:tempora rei publicae,
Cic. Pis. 1, 3:dies tristi omine infames et impediti,
Gell. 4, 9, 5:disceptatio,
Liv. 37, 54, 7:oratio fit longa et impedita,
Quint. 8, 6, 42:bellum (with arduum),
Tac. A. 4, 46:cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,
Caes. B. G. 2, 28, 1:tu rem impeditam et perditam restituas,
intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:longius impeditioribus locis secuti,
Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,saltus artior et impeditior,
Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:silvae undique impeditissimae,
i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:itinera,
Caes. B. C. 3, 77, 2:quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?
exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54. -
8 inaffectatus
ĭn-affectātus, a, um, adj., unaffected, natural (post-Aug.): apheleia simplex et inaffectata, Quint. 8, 3, 87:color (with simplex),
id. 9, 4, 17:oratio,
id. 11, 1, 93:jucunditas,
id. 10, 1, 82:veritas verborum,
Plin. Pan. 67, 1 al. -
9 inpedio
impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:I.inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,
Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).Lit. (rare):B.impediunt teneros vincula nulla pedes,
Ov. F. 1, 410; cf.:et illis crura quoque impediit,
id. M. 12, 392:ipsus illic sese jam impedivit in plagas,
Plaut. Mil. 4, 9, 11:in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,
Phaedr. 1, 12, 10:impedita cassibus dama,
Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):II.narrare parantem Impedit amplexu,
Ov. M. 2, 433:nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,
Hor. C. 1, 4, 9:crines (vitta),
Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:cornua sertis,
id. M. 2, 868:remos (hederae),
id. ib. 3, 664:medium crus pellibus,
Hor. S. 1, 6, 27:equos frenis,
to bridle, Ov. F. 2, 736:ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,
surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:orbes orbibus,
id. ib. 5, 585:plana novo munimenti genere (with saepire),
Curt. 6, 5; cf.:Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,
rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—Trop.A.To entangle, embarrass (class.):B.impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,
Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,
Cic. Rab. Post. 9, 24:ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,
id. Verr. 2, 2, 18, § 44:qui me et se hisce impedivit nuptiis,
Ter. Phorm. 2, 4, 2:dum alios servat, se impedivit interim,
Plaut. Rud. prol. 37:tot me impediunt curae,
Ter. And. 1, 5, 25:mentem dolore,
Cic. Cael. 24, 60.—Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.(α).With the simple acc.:(β).me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,
Cic. Fam. 9, 19, 2:suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,
id. Off. 1, 9, 28; cf.:aetate et morbo impeditus,
id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:ne forte qua re impediar atque alliger,
Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:or abstr. objects: sinistra impedita,
Caes. B. G. 1, 25, 3:mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,
Cic. Fam. 7, 5, 1:iter,
id. Lael. 20, 75:navigationem (Corus),
Caes. B. G. 5, 7, 3:magnas utilitates amicorum,
Cic. Lael. 20, 75:res magnas,
id. ib.; cf.:belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,
id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;quanto magis animi morbis impediri necesse est?
id. Fin. 1, 18, 59.—With ab or in aliqua re or the simple abl.:(γ).sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,
Cic. Balb. 20, 47; cf.:ab delectatione omni negotiis impedimur,
id. Mur. 19, 39; so,aliquem a suo munere,
id. Rep. 5, 3:aliquem ab opere,
Plin. 10, 63, 83, § 180:aliquem a vero bonoque,
Sall. J. 30, 2:non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,
Caes. B. G. 1, 36, 2:quem dignitas fugā impediverat,
Tac. A. 1, 39.—With ne, quin, quominus. —With ne:(δ).id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,
Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,
Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,
Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,
id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—With inf.:(ε).quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,
Cic. Off. 2, 2, 8:me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,
id. de Or. 1, 35, 163:ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,
Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—(ζ).Absol.:A.omnia removentur, quae obstant et impediunt,
Cic. Ac. 2, 7, 19:ut omnia quae impediant, vincat intentio,
Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,
Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.Of persons:B.neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,
Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,
Caes. B. G. 3, 19, 2:agmen,
Liv. 43, 23, 1:itinere impediti,
Caes. B. C. 3, 75, 3:nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,
i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,
Cic. Sest. 45, 97:viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?
Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin. —Of inanim. and abstr. things:hostem impedito atque iniquo loco tenetis,
difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:silvae,
id. ib. 5, 21, 3:saltus impeditos gravis armis miles timere potest,
Liv. 9, 19, 16:vineae nexu traducum,
Tac. H. 2, 25:navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,
troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:impedito animo,
i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:omnium impeditis animis,
Caes. B. G. 5, 7, 5:tempora rei publicae,
Cic. Pis. 1, 3:dies tristi omine infames et impediti,
Gell. 4, 9, 5:disceptatio,
Liv. 37, 54, 7:oratio fit longa et impedita,
Quint. 8, 6, 42:bellum (with arduum),
Tac. A. 4, 46:cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,
Caes. B. G. 2, 28, 1:tu rem impeditam et perditam restituas,
intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:longius impeditioribus locis secuti,
Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,saltus artior et impeditior,
Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:silvae undique impeditissimae,
i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:itinera,
Caes. B. C. 3, 77, 2:quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?
exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54. -
10 inpeditus
impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:I.inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,
Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).Lit. (rare):B.impediunt teneros vincula nulla pedes,
Ov. F. 1, 410; cf.:et illis crura quoque impediit,
id. M. 12, 392:ipsus illic sese jam impedivit in plagas,
Plaut. Mil. 4, 9, 11:in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,
Phaedr. 1, 12, 10:impedita cassibus dama,
Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):II.narrare parantem Impedit amplexu,
Ov. M. 2, 433:nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,
Hor. C. 1, 4, 9:crines (vitta),
Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:cornua sertis,
id. M. 2, 868:remos (hederae),
id. ib. 3, 664:medium crus pellibus,
Hor. S. 1, 6, 27:equos frenis,
to bridle, Ov. F. 2, 736:ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,
surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:orbes orbibus,
id. ib. 5, 585:plana novo munimenti genere (with saepire),
Curt. 6, 5; cf.:Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,
rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—Trop.A.To entangle, embarrass (class.):B.impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,
Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,
Cic. Rab. Post. 9, 24:ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,
id. Verr. 2, 2, 18, § 44:qui me et se hisce impedivit nuptiis,
Ter. Phorm. 2, 4, 2:dum alios servat, se impedivit interim,
Plaut. Rud. prol. 37:tot me impediunt curae,
Ter. And. 1, 5, 25:mentem dolore,
Cic. Cael. 24, 60.—Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.(α).With the simple acc.:(β).me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,
Cic. Fam. 9, 19, 2:suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,
id. Off. 1, 9, 28; cf.:aetate et morbo impeditus,
id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:ne forte qua re impediar atque alliger,
Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:or abstr. objects: sinistra impedita,
Caes. B. G. 1, 25, 3:mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,
Cic. Fam. 7, 5, 1:iter,
id. Lael. 20, 75:navigationem (Corus),
Caes. B. G. 5, 7, 3:magnas utilitates amicorum,
Cic. Lael. 20, 75:res magnas,
id. ib.; cf.:belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,
id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;quanto magis animi morbis impediri necesse est?
id. Fin. 1, 18, 59.—With ab or in aliqua re or the simple abl.:(γ).sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,
Cic. Balb. 20, 47; cf.:ab delectatione omni negotiis impedimur,
id. Mur. 19, 39; so,aliquem a suo munere,
id. Rep. 5, 3:aliquem ab opere,
Plin. 10, 63, 83, § 180:aliquem a vero bonoque,
Sall. J. 30, 2:non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,
Caes. B. G. 1, 36, 2:quem dignitas fugā impediverat,
Tac. A. 1, 39.—With ne, quin, quominus. —With ne:(δ).id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,
Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,
Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,
Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,
id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—With inf.:(ε).quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,
Cic. Off. 2, 2, 8:me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,
id. de Or. 1, 35, 163:ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,
Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—(ζ).Absol.:A.omnia removentur, quae obstant et impediunt,
Cic. Ac. 2, 7, 19:ut omnia quae impediant, vincat intentio,
Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,
Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.Of persons:B.neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,
Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,
Caes. B. G. 3, 19, 2:agmen,
Liv. 43, 23, 1:itinere impediti,
Caes. B. C. 3, 75, 3:nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,
i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,
Cic. Sest. 45, 97:viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?
Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin. —Of inanim. and abstr. things:hostem impedito atque iniquo loco tenetis,
difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:silvae,
id. ib. 5, 21, 3:saltus impeditos gravis armis miles timere potest,
Liv. 9, 19, 16:vineae nexu traducum,
Tac. H. 2, 25:navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,
troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:impedito animo,
i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:omnium impeditis animis,
Caes. B. G. 5, 7, 5:tempora rei publicae,
Cic. Pis. 1, 3:dies tristi omine infames et impediti,
Gell. 4, 9, 5:disceptatio,
Liv. 37, 54, 7:oratio fit longa et impedita,
Quint. 8, 6, 42:bellum (with arduum),
Tac. A. 4, 46:cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,
Caes. B. G. 2, 28, 1:tu rem impeditam et perditam restituas,
intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:longius impeditioribus locis secuti,
Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,saltus artior et impeditior,
Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:silvae undique impeditissimae,
i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:itinera,
Caes. B. C. 3, 77, 2:quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?
exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54. -
11 jam jamque
jam-jamquĕ (or separat. jam jam-quĕ).I.At this very moment, just now:II.quae potest in vita esse jucunditas, cum dies et noctes cogitandum sit, jamjamque esse moriendum?
Cic. Tusc. 1, 7 fin.:cum Romae essem et te jamjamque visurum me putarem,
id. Att. 12, 5 fin.; 14, 22, 1; id. Fin. 3, 14, 48:Caesar adventare jamjamque et adesse ejus equites nuntiabantur,
Caes. B. C. 1, 14.—The strengthened jam and jamjam, already, now, just:Umber Haeret hians, jam jamque tenet,
Verg. A. 12, 754; 940; Ov. M. 1, 535; 11, 724; v. jam, I. A. 1. b. a. -
12 jamjamque
jam-jamquĕ (or separat. jam jam-quĕ).I.At this very moment, just now:II.quae potest in vita esse jucunditas, cum dies et noctes cogitandum sit, jamjamque esse moriendum?
Cic. Tusc. 1, 7 fin.:cum Romae essem et te jamjamque visurum me putarem,
id. Att. 12, 5 fin.; 14, 22, 1; id. Fin. 3, 14, 48:Caesar adventare jamjamque et adesse ejus equites nuntiabantur,
Caes. B. C. 1, 14.—The strengthened jam and jamjam, already, now, just:Umber Haeret hians, jam jamque tenet,
Verg. A. 12, 754; 940; Ov. M. 1, 535; 11, 724; v. jam, I. A. 1. b. a. -
13 lepor
lĕpor and lĕpos, ōris, m. [perh. root lamp-; Gr. lampô, lampros; cf. Lat. limpidus, lanterna], pleasantness, agreeableness, attractiveness, charm.I.In gen.:II.quasi salsa muriatica esse autumantur sine omni lepore et sine suavitate,
Plaut. Poen. 1, 2, 32:aurea, pavonum ridenti imbuta lepore Saecla,
Lucr. 2, 502; 4, 1133:omnis vitae lepos,
Plin. 31, 7, 41, § 88.—In partic.A.Of behavior, pleasantness, grace, politeness, amiability:B.affluens omni lepore ac venustate,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142:in quo mihi videtur specimen fuisse humanitatis, salis, suavitatis, leporis,
id. Tusc. 5, 19, 55. —As a term of endearment, = blanditiae, my delight, charmer:C.respice, o mi lepos,
Plaut. Cas. 2, 3, 19; id. Curc. 1, 2, 4.—Of speech, pleasantry, wit, humor (so most freq. in Cic.; cf.:sal, facetiae, festivitas): Inest lepos ludusque in hac comoedia,
Plaut. As. prol. 13:ea esset in homine jucunditas et tantus in jocando lepos ut, etc.,
Cic. de Or. 1, 7, 27:urbanitatis oratorius, non scurrilis, lepos,
id. Brut. 38, 143; cf. id. de Or. 1, 34, 159:floruit admirabili quodam lepore dicendi,
id. Ac. 2, 6, 16:inusitatus nostris oratoribus lepos,
id. de Or. 2, 23, 98:omnes verborum, omnes sententiarum lepores,
id. Or. 27, 96. -
14 Morbus
morbus, i, m. [Sanscr. mar-, die; Gr. brotos (for mrotos), marainô; cf. morior, marceo], a sickness, disease, disorder, distemper, ailment, illness, malady, of body or mind (class.).I.Corporeal:II.morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium cum partes corporis inter se dissident: ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas,
Cic. Tusc. 4, 13, 28: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, qui usum ejus facit deteriorem, Labeo ap. Gell. 4, 2, 3:morbi aegrotationesque,
Cic. Tusc. 4, 10, 23:aeger morbo gravi,
id. Cat. 1, 13, 31:in morbo esse,
to be sick, id. Tusc. 3, 4, 9:morbo affectum esse,
id. Div. 1, 30, 63:corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur,
id. Fin. 1, 18, 59:animi valentes morbo tentari non possunt, corpora possunt,
id. Tusc. 4, 14, 31:affligi,
id. Pis. 35, 85:urgeri,
id. Fat. 9, 17:tabescere,
id. N. D. 3, 35, 84:languere,
Lucr. 6, 1221:conflictari,
Nep. Dion. 2, 4:in morbum cadere,
to fall sick, Cic. Tusc. 1, 32, 79:incidere,
id. Clu. 62, 175:delabi,
id. Att. 7, 5, 1:morbum nancisci,
Nep. Att. 21, 1:morbo consumi,
id. Reg. 2, 1:perire,
id. ib. 3, 3:mori,
id. Them. 10, 4:absumi,
Sall. J. 5, 6:confici,
id. ib. 9, 4:opprimi,
Cic. Clu. 7, 22:homo aeger morbo gravi,
id. Cat. 1, 13, 31:ex morbo convalescere,
to recover, id. Fam. 13, 29, 4:a morbo valere,
Plaut. Ep. 1, 2, 26:morbum depellere,
Cic. Fam. 7, 26, 2:levare,
to alleviate, relieve, Plaut. Mil. 4, 6, 57:amplior fit,
becomes more violent, Ter. Hec. 3, 1, 50:adgravescit,
id. ib. 3, 2, 2:ingravescit,
Cic. Cat. 1, 13, 31:comitialis or major,
epilepsy, Cels. 3, 23:regius,
the jaundice, id. 3, 24: in morbo consumat, a form of imprecation, may he spend it (the money) in sickness, Sen. Ben. 4, 39, 2.—Mental.A.Disease, a fault, vice, etc.: animi morbi sunt cupiditates immensae, et inanes, divitiarum, etc., Cic. Fin. 1, 18, 59:B.morbum et insaniam,
id. Verr. 2, 4, 1, § 1:nomen insaniae significat mentis aegrotationem et morbum,
id. Tusc. 3, 4, 9:hic morbus qui est in re publicā, ingravescet,
id. Cat. 1, 13, 31:ut, si qui aegrotet, quo morbo Barrus,
Hor. S. 1, 6, 30:maxima pars hominum morbo jactatur eodem,
id. ib. 2, 3, 121:qui vultu morbum incessuque fatetur,
Juv. 2, 17.—Grief, sorrow, distress:III.quod mulier facere incepit, nisi id efficere perpetrat, Id illi morbo, id illi senio est,
affliction, distress, Plaut. Truc. 2, 5, 12; cf.:salvere me jubes, quoi tu abiens offers morbum?
id. As. 3, 3, 3.—Trop., of trees, plants, etc.:IV.infestantur namque et arbores morbis,
a disease, Plin. 17, 24, 37, § 116 al. —Morbus, personified as a deity, the son of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Verg. A. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323. -
15 morbus
morbus, i, m. [Sanscr. mar-, die; Gr. brotos (for mrotos), marainô; cf. morior, marceo], a sickness, disease, disorder, distemper, ailment, illness, malady, of body or mind (class.).I.Corporeal:II.morbum appellant totius corporis corruptionem: aegrotationem morbum cum imbecillitate: vitium cum partes corporis inter se dissident: ex quo pravitas membrorum, distortio, deformitas,
Cic. Tusc. 4, 13, 28: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, qui usum ejus facit deteriorem, Labeo ap. Gell. 4, 2, 3:morbi aegrotationesque,
Cic. Tusc. 4, 10, 23:aeger morbo gravi,
id. Cat. 1, 13, 31:in morbo esse,
to be sick, id. Tusc. 3, 4, 9:morbo affectum esse,
id. Div. 1, 30, 63:corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur,
id. Fin. 1, 18, 59:animi valentes morbo tentari non possunt, corpora possunt,
id. Tusc. 4, 14, 31:affligi,
id. Pis. 35, 85:urgeri,
id. Fat. 9, 17:tabescere,
id. N. D. 3, 35, 84:languere,
Lucr. 6, 1221:conflictari,
Nep. Dion. 2, 4:in morbum cadere,
to fall sick, Cic. Tusc. 1, 32, 79:incidere,
id. Clu. 62, 175:delabi,
id. Att. 7, 5, 1:morbum nancisci,
Nep. Att. 21, 1:morbo consumi,
id. Reg. 2, 1:perire,
id. ib. 3, 3:mori,
id. Them. 10, 4:absumi,
Sall. J. 5, 6:confici,
id. ib. 9, 4:opprimi,
Cic. Clu. 7, 22:homo aeger morbo gravi,
id. Cat. 1, 13, 31:ex morbo convalescere,
to recover, id. Fam. 13, 29, 4:a morbo valere,
Plaut. Ep. 1, 2, 26:morbum depellere,
Cic. Fam. 7, 26, 2:levare,
to alleviate, relieve, Plaut. Mil. 4, 6, 57:amplior fit,
becomes more violent, Ter. Hec. 3, 1, 50:adgravescit,
id. ib. 3, 2, 2:ingravescit,
Cic. Cat. 1, 13, 31:comitialis or major,
epilepsy, Cels. 3, 23:regius,
the jaundice, id. 3, 24: in morbo consumat, a form of imprecation, may he spend it (the money) in sickness, Sen. Ben. 4, 39, 2.—Mental.A.Disease, a fault, vice, etc.: animi morbi sunt cupiditates immensae, et inanes, divitiarum, etc., Cic. Fin. 1, 18, 59:B.morbum et insaniam,
id. Verr. 2, 4, 1, § 1:nomen insaniae significat mentis aegrotationem et morbum,
id. Tusc. 3, 4, 9:hic morbus qui est in re publicā, ingravescet,
id. Cat. 1, 13, 31:ut, si qui aegrotet, quo morbo Barrus,
Hor. S. 1, 6, 30:maxima pars hominum morbo jactatur eodem,
id. ib. 2, 3, 121:qui vultu morbum incessuque fatetur,
Juv. 2, 17.—Grief, sorrow, distress:III.quod mulier facere incepit, nisi id efficere perpetrat, Id illi morbo, id illi senio est,
affliction, distress, Plaut. Truc. 2, 5, 12; cf.:salvere me jubes, quoi tu abiens offers morbum?
id. As. 3, 3, 3.—Trop., of trees, plants, etc.:IV.infestantur namque et arbores morbis,
a disease, Plin. 17, 24, 37, § 116 al. —Morbus, personified as a deity, the son of Erebus and Nox, Cic. N. D. 3, 17, 44; Hyg. Fab. praef.; Sen. Herc. Fur. 694; cf. Verg. A. 6, 275; Claud. VI. Cons. Hon. 323. -
16 Muto
1.mūto, āvi, ātum (arch. subj. mutassis, Plaut. Aul. 3, 6, 49; inf. pass. mutarier, id. Men. prol. 74), 1, v. a. and n. freq. [moveo].I.Prop., to move, to move away or from its place, to move to a place (rare):II.neque se luna quoquam mutat,
does not move, does not budge, Plaut. Am. 1, 1, 117: illa tamen se Non habitu mutatve loco, does not quit her dress or her dwelling, Hor. S. 2, 7, 64:ne quis invitus civitate mutetur,
be forced to leave, be driven from, Cic. Balb. 13, 30:hinc dum muter,
if I can only get away from here, Ov. Tr. 5, 2, 73.—Transf.A.Of change in the thing spoken of itself.1.In gen.a.Act., to alter, change a thing (freq. and class.; cf.b.vario): sententiam mutare numquam,
Cic. Mur 29, 61: ego rogatus mutavi consilium meum. id. Fam. 4, 4, 4:consuetudinem dicendi,
id. Brut. 91, 314:mentes vestras voluntatesque,
id. Prov. Cons. 10, 25:cum testamentum mutare cuperet,
id. Clu. 11, 31: propositum. Petr. 116:ne haec mutet fidem,
Plaut. Mil. 4, 1, 36: nequeo exorare [p. 1181] ut me maneat et cum illo ut mutet fidem, Ter. Phorm. 3, 2, 28:tabulas,
to alter one's will, Juv. 14, 55.— Absol.:natura nescia mutari,
incapable of change, Juv. 13, 240. —With ob:mutatum jus ob unius feneratoris libidinem,
Liv. 8, 28, 1:facilem mutatu gentem,
Tac. A. 14, 23.—With ad:gubernatori ad incursus tempestatum... ratio mutanda est,
Quint. 10, 7, 3:ad singulas paene distinctiones vultus mutandus est,
id. 11, 3, 47.—With Gr. acc.:mutata suos flumina cursus,
Verg. E. 8, 4:negat quicquam ex Latinā ratione mutandum,
Quint. 1, 5, 89.—With cum:cum illo fidem,
Ter. Phorm. 3, 2, 28 supra; more freq. cum aliquā re, to change with or under the influence of a thing:facies locorum cum ventis simul mutatur,
Sall. J. 78, 3:qui cum fortunā non animum mutāsset,
Vell. 2, 82, 2:quarum uvarum vini jucunditas cum regione mutatur,
Col. 3, 2, 16; Ambros. in Abrah. 2, 10, 68.—With in and acc.:bona facile mutantur in pejus,
Quint. 1, 1, 5.—With ex:nisi forte non ex Graeco mutantes, etc.,
Quint. 3, 4, 14:ex feminis mutari in mares,
Plin. 7, 4, 3, § 36. —With de:de uxore nihil mutat,
Ter. And. 5, 4, 46.—With ab:quantum mutatus ab illo Hectore,
Verg. A. 2, 274:longe mutatus ab illo Sampsone, qui, etc.,
Ambros. Spir. Sanc. 2, prol. § 13.—Non mutat, with rel.-clause, it makes no difference: nec mutat confestim, an interjecto tempore, fidem suam adstrinxerunt, Pap. Dig. 46, 1, 52, § 2. —With abl. instrum. ( poet.):ut silvae foliis pronos mutantur in annos,
Hor. A. P. 60.—Neutr., = mutari, to alter, change:(β).quantum mores mutaverint argumentum,
Liv. 39, 51, 10:postquam mutabat aestus,
Tac. A. 2, 23; 12, 20:annona ex ante convectā copiā nihil mutavit,
Liv. 5, 13, 1:mox in superbiam mutans,
Tac. A. 12, 29:adeo animi mutaverant, ut clariorem inter Romanos deditio Postumium... faceret,
Liv. 9, 12, 3:tantum mutāsse fortunam, ut, etc.,
id. 29, 3, 10; 39, 51, 10.—To differ, be different:(γ).pastiones hiberno ac verno tempore hoc mutant,
Varr. R. R. 2, 2, 12:quantum mutare a Menandro Caecilius visus est,
Gell. 2, 23, 7.—Of style, to vary:2.an ego... poetis, et maxime tragicis concederem, ut ne omnibus locis eādem contentione uterentur, crebroque mutarent? etc.,
Cic. Or. 31, 109.—In partic.a.To change the color of, to color, dye (cf.:b.inficio, imbuo): aries jam suave rubenti Murice, jam croceo mutabit vellera luto,
Verg. E. 4, 44:nec lanarum colores, quibus simplex ille candor mutatus est, elui possunt,
Quint. 1, 1, 5.—To change for the better, make better, to improve: placet tibi factum, Micio? Mi.:c.non, si queam mutare,
Ter. Ad. 4, 7, 19.—To change for the worse; pass., of wine, to spoil, turn, etc.:B.ac, nisi mutatum, parcit defundere vinum,
Hor. S. 2, 2, 58:melle mutatum (sc. balsamum),
adulterated, Plin. 12, 25, 54, § 122.—Of change in its relation to other things, etc.1.In gen., to change one thing, etc., for another:2.mutatis ad celeritatem jumentis,
Caes. B. C. 3, 11:vestimenta mutanti tunica ardere visa est,
Suet. Tib. 14:calceos et vestimenta,
Cic. Mil. 10, 28.—Esp. freq.: mutare vestem, to change one's dress: An. Muta vestem. Ch. Ubi mutem?... An. Eamus ad me. Ibi proximum'st ubi mutes, Ter. Eun. 3, 5, 61 sqq.:mutando nunc vestem, nunc tegumenta capitis,
Liv. 22, 1, 3; Sen. Ep. 18, 2.—Esp., to put on the garb of mourning, of humility, etc.:pro me praesente senatus hominumque praeterea viginti millia vestem mutaverunt,
Cic. post Red. ad Quir. 3, 8:non modo ut vestem mutaret, aut supplex prensaret homines, sed, etc.,
Liv. 2, 61; 8, 37, 9; Cic. Sest. 11, 26; Hor. C. 1, 35, 23.—Esp.a.Mutata verba, i. e. figurative:b.mutata (verba), in quibus pro verbo proprio subicitur aliud, quod idem significet, sumptum ex re aliquā consequenti,
Cic. Or. 27, 92.—Of style, to vary, alter:c.reliquum est ut dicas de conversā oratione atque mutatā,
Cic. Part. Or. 7, 23:genus eloquendi... mutatum,
id. ib. 5, 16.—Of one's assertion or promise:d.quod dixi semel, hau mutabo,
will not break my word, Plaut. Bacch. 5, 2, 90.—Of place, to change, shift, alter:C.locum ex loco mutans (sc. typhon) rapidā vertigine,
Plin. 2, 48, 49, § 132; cf.: quod nec injussu populi mutari finibus posset, to be removed, Liv. 5, 46, 11:exsules sunt, etiam si solum non mutārunt,
i. e. gone into exile, Cic. Par. 4, 31:jussa pars mutare Lares et urbem Sospite cursu,
Hor. C. Sec. 39.—Of common or reciprocal relations, to interchange, exchange.—With cum:D.cum amplificatione vectigalium nomen Hieronicae legis mutare,
Cic. Verr. 2, 3, 8, § 19:ut vestem cum illo mutem,
Ter. Eun. 3, 5, 24:ne cujus suorum popularium mutatam secum fortunam esse vellent,
Liv. 21, 45, 6.—With pro:C. Hostilio pro Etruriā Tarentum mutaverant (sonatus) provinciam, pro Tarento Capuam mutaverunt,
Liv. 27, 35, 14:non debere eum incerta pro certis mutare,
Sall. J. 83, 1:mutatos pro Macedonibus Romanos dominos,
Liv. 34, 49, 6.—With abl. of that for which the exchange, etc., is made:quid terras alio calentes Sole mutamus (patriā),
Hor. C. 2, 16, 19:victoriae possessionem incertā pace mutāsse,
Liv. 9, 12, 2; also with abl. of that given in exchange, etc.:victrice patriā victam mutari,
id. 5, 30, 3.—So esp. of trading, etc., to exchange, barter, sell, etc.:coepit captivos conmercari Aleos, si quem reperire possit, qui mutet suum,
Plaut. Capt. prol. 28; cf.:homines captivos conmercatur, si queat Aliquem invenire, suum qui mutet filium,
id. ib. 1, 1, 33;1, 2, 68: hic mutat merces surgente a sole, etc.,
Hor. S. 1, 4, 29:mutandi copia,
Sall. J. 18, 5.—With abl.:uvam Furtivā mutat strigili,
Hor. S. 2, 7, 109:suburbanis lactens porcus aere mutandus est,
Col. 7, 9, 4:caetera reponantur, vel aere mutentur,
id. 8, 5, 4:aere mutandi sunt (sc. apri),
id. 9, 1, 7:quamvis Milesia magno Vellera mutentur,
Verg. G. 3, 307; so with cum and pers. with whom the exchange is made:eaque mutare cum mercatoribus vino advecticio,
Sall. J. 44, 5.—With inter:mutare res inter se instituerant,
Sall. J. 18, 9.—To forsake, abandon, leave:2.mutare, derelinquere,
Non. p. 351, 1:expertum jam principem anxii mutabant,
Tac. H. 3, 44: mihi non persuadetur... mutem meos, Lucil. ap. Non. 351, 3: mutataque sidera pondus Quaesivere suum, i. e. forsaken or abandoned by the gods, Petr. poët. 124, 264.—Hence, mūtā-tus, a, um, P. a., changed, i. e. different, successive:quae (facies) mutatis inducitur atque fovetur Tot medicaminibus,
Juv. 6, 472.mūto, ōnis, m., = membrum virile (rare and only poet.), Lucil. ap. Porphyr. ad Hor. S. 1, 2, 68; also id. ib. Orell. (K. and H. muttonis).3.Mūto, a Roman surname, Cic. Fragm. Or. pro Fundan. p. 445 Orell. -
17 muto
1.mūto, āvi, ātum (arch. subj. mutassis, Plaut. Aul. 3, 6, 49; inf. pass. mutarier, id. Men. prol. 74), 1, v. a. and n. freq. [moveo].I.Prop., to move, to move away or from its place, to move to a place (rare):II.neque se luna quoquam mutat,
does not move, does not budge, Plaut. Am. 1, 1, 117: illa tamen se Non habitu mutatve loco, does not quit her dress or her dwelling, Hor. S. 2, 7, 64:ne quis invitus civitate mutetur,
be forced to leave, be driven from, Cic. Balb. 13, 30:hinc dum muter,
if I can only get away from here, Ov. Tr. 5, 2, 73.—Transf.A.Of change in the thing spoken of itself.1.In gen.a.Act., to alter, change a thing (freq. and class.; cf.b.vario): sententiam mutare numquam,
Cic. Mur 29, 61: ego rogatus mutavi consilium meum. id. Fam. 4, 4, 4:consuetudinem dicendi,
id. Brut. 91, 314:mentes vestras voluntatesque,
id. Prov. Cons. 10, 25:cum testamentum mutare cuperet,
id. Clu. 11, 31: propositum. Petr. 116:ne haec mutet fidem,
Plaut. Mil. 4, 1, 36: nequeo exorare [p. 1181] ut me maneat et cum illo ut mutet fidem, Ter. Phorm. 3, 2, 28:tabulas,
to alter one's will, Juv. 14, 55.— Absol.:natura nescia mutari,
incapable of change, Juv. 13, 240. —With ob:mutatum jus ob unius feneratoris libidinem,
Liv. 8, 28, 1:facilem mutatu gentem,
Tac. A. 14, 23.—With ad:gubernatori ad incursus tempestatum... ratio mutanda est,
Quint. 10, 7, 3:ad singulas paene distinctiones vultus mutandus est,
id. 11, 3, 47.—With Gr. acc.:mutata suos flumina cursus,
Verg. E. 8, 4:negat quicquam ex Latinā ratione mutandum,
Quint. 1, 5, 89.—With cum:cum illo fidem,
Ter. Phorm. 3, 2, 28 supra; more freq. cum aliquā re, to change with or under the influence of a thing:facies locorum cum ventis simul mutatur,
Sall. J. 78, 3:qui cum fortunā non animum mutāsset,
Vell. 2, 82, 2:quarum uvarum vini jucunditas cum regione mutatur,
Col. 3, 2, 16; Ambros. in Abrah. 2, 10, 68.—With in and acc.:bona facile mutantur in pejus,
Quint. 1, 1, 5.—With ex:nisi forte non ex Graeco mutantes, etc.,
Quint. 3, 4, 14:ex feminis mutari in mares,
Plin. 7, 4, 3, § 36. —With de:de uxore nihil mutat,
Ter. And. 5, 4, 46.—With ab:quantum mutatus ab illo Hectore,
Verg. A. 2, 274:longe mutatus ab illo Sampsone, qui, etc.,
Ambros. Spir. Sanc. 2, prol. § 13.—Non mutat, with rel.-clause, it makes no difference: nec mutat confestim, an interjecto tempore, fidem suam adstrinxerunt, Pap. Dig. 46, 1, 52, § 2. —With abl. instrum. ( poet.):ut silvae foliis pronos mutantur in annos,
Hor. A. P. 60.—Neutr., = mutari, to alter, change:(β).quantum mores mutaverint argumentum,
Liv. 39, 51, 10:postquam mutabat aestus,
Tac. A. 2, 23; 12, 20:annona ex ante convectā copiā nihil mutavit,
Liv. 5, 13, 1:mox in superbiam mutans,
Tac. A. 12, 29:adeo animi mutaverant, ut clariorem inter Romanos deditio Postumium... faceret,
Liv. 9, 12, 3:tantum mutāsse fortunam, ut, etc.,
id. 29, 3, 10; 39, 51, 10.—To differ, be different:(γ).pastiones hiberno ac verno tempore hoc mutant,
Varr. R. R. 2, 2, 12:quantum mutare a Menandro Caecilius visus est,
Gell. 2, 23, 7.—Of style, to vary:2.an ego... poetis, et maxime tragicis concederem, ut ne omnibus locis eādem contentione uterentur, crebroque mutarent? etc.,
Cic. Or. 31, 109.—In partic.a.To change the color of, to color, dye (cf.:b.inficio, imbuo): aries jam suave rubenti Murice, jam croceo mutabit vellera luto,
Verg. E. 4, 44:nec lanarum colores, quibus simplex ille candor mutatus est, elui possunt,
Quint. 1, 1, 5.—To change for the better, make better, to improve: placet tibi factum, Micio? Mi.:c.non, si queam mutare,
Ter. Ad. 4, 7, 19.—To change for the worse; pass., of wine, to spoil, turn, etc.:B.ac, nisi mutatum, parcit defundere vinum,
Hor. S. 2, 2, 58:melle mutatum (sc. balsamum),
adulterated, Plin. 12, 25, 54, § 122.—Of change in its relation to other things, etc.1.In gen., to change one thing, etc., for another:2.mutatis ad celeritatem jumentis,
Caes. B. C. 3, 11:vestimenta mutanti tunica ardere visa est,
Suet. Tib. 14:calceos et vestimenta,
Cic. Mil. 10, 28.—Esp. freq.: mutare vestem, to change one's dress: An. Muta vestem. Ch. Ubi mutem?... An. Eamus ad me. Ibi proximum'st ubi mutes, Ter. Eun. 3, 5, 61 sqq.:mutando nunc vestem, nunc tegumenta capitis,
Liv. 22, 1, 3; Sen. Ep. 18, 2.—Esp., to put on the garb of mourning, of humility, etc.:pro me praesente senatus hominumque praeterea viginti millia vestem mutaverunt,
Cic. post Red. ad Quir. 3, 8:non modo ut vestem mutaret, aut supplex prensaret homines, sed, etc.,
Liv. 2, 61; 8, 37, 9; Cic. Sest. 11, 26; Hor. C. 1, 35, 23.—Esp.a.Mutata verba, i. e. figurative:b.mutata (verba), in quibus pro verbo proprio subicitur aliud, quod idem significet, sumptum ex re aliquā consequenti,
Cic. Or. 27, 92.—Of style, to vary, alter:c.reliquum est ut dicas de conversā oratione atque mutatā,
Cic. Part. Or. 7, 23:genus eloquendi... mutatum,
id. ib. 5, 16.—Of one's assertion or promise:d.quod dixi semel, hau mutabo,
will not break my word, Plaut. Bacch. 5, 2, 90.—Of place, to change, shift, alter:C.locum ex loco mutans (sc. typhon) rapidā vertigine,
Plin. 2, 48, 49, § 132; cf.: quod nec injussu populi mutari finibus posset, to be removed, Liv. 5, 46, 11:exsules sunt, etiam si solum non mutārunt,
i. e. gone into exile, Cic. Par. 4, 31:jussa pars mutare Lares et urbem Sospite cursu,
Hor. C. Sec. 39.—Of common or reciprocal relations, to interchange, exchange.—With cum:D.cum amplificatione vectigalium nomen Hieronicae legis mutare,
Cic. Verr. 2, 3, 8, § 19:ut vestem cum illo mutem,
Ter. Eun. 3, 5, 24:ne cujus suorum popularium mutatam secum fortunam esse vellent,
Liv. 21, 45, 6.—With pro:C. Hostilio pro Etruriā Tarentum mutaverant (sonatus) provinciam, pro Tarento Capuam mutaverunt,
Liv. 27, 35, 14:non debere eum incerta pro certis mutare,
Sall. J. 83, 1:mutatos pro Macedonibus Romanos dominos,
Liv. 34, 49, 6.—With abl. of that for which the exchange, etc., is made:quid terras alio calentes Sole mutamus (patriā),
Hor. C. 2, 16, 19:victoriae possessionem incertā pace mutāsse,
Liv. 9, 12, 2; also with abl. of that given in exchange, etc.:victrice patriā victam mutari,
id. 5, 30, 3.—So esp. of trading, etc., to exchange, barter, sell, etc.:coepit captivos conmercari Aleos, si quem reperire possit, qui mutet suum,
Plaut. Capt. prol. 28; cf.:homines captivos conmercatur, si queat Aliquem invenire, suum qui mutet filium,
id. ib. 1, 1, 33;1, 2, 68: hic mutat merces surgente a sole, etc.,
Hor. S. 1, 4, 29:mutandi copia,
Sall. J. 18, 5.—With abl.:uvam Furtivā mutat strigili,
Hor. S. 2, 7, 109:suburbanis lactens porcus aere mutandus est,
Col. 7, 9, 4:caetera reponantur, vel aere mutentur,
id. 8, 5, 4:aere mutandi sunt (sc. apri),
id. 9, 1, 7:quamvis Milesia magno Vellera mutentur,
Verg. G. 3, 307; so with cum and pers. with whom the exchange is made:eaque mutare cum mercatoribus vino advecticio,
Sall. J. 44, 5.—With inter:mutare res inter se instituerant,
Sall. J. 18, 9.—To forsake, abandon, leave:2.mutare, derelinquere,
Non. p. 351, 1:expertum jam principem anxii mutabant,
Tac. H. 3, 44: mihi non persuadetur... mutem meos, Lucil. ap. Non. 351, 3: mutataque sidera pondus Quaesivere suum, i. e. forsaken or abandoned by the gods, Petr. poët. 124, 264.—Hence, mūtā-tus, a, um, P. a., changed, i. e. different, successive:quae (facies) mutatis inducitur atque fovetur Tot medicaminibus,
Juv. 6, 472.mūto, ōnis, m., = membrum virile (rare and only poet.), Lucil. ap. Porphyr. ad Hor. S. 1, 2, 68; also id. ib. Orell. (K. and H. muttonis).3.Mūto, a Roman surname, Cic. Fragm. Or. pro Fundan. p. 445 Orell. -
18 redintegro
rĕd-intĕgro, āvi, ātum, 1, v. a., to make whole again; to restore, renew; to recruit, refresh (good prose;syn.: renovo, restauro, recreo): vide, quantis imbribus repente dejectis (di) solum molliant venasque fontium arentes redintegrent,
Sen. Ben. 4, 25:laetitiam (with renovare),
Plin. Pan. 61 fin.:ut renovetur, non redintegretur oratio,
be not repeated word for word, Auct. Her. 2, 30, 47:interpretatio est, quae non idem redintegrat verbum,
id. 4, 28, 38:ut deminutae copiae redintegrarentur,
Caes. B. G. 7, 31:soluto matrimonio... redintegrato rursus matrimonio,
Dig. 25, 2, 30:redintegratis viribus,
Caes. B. G. 3, 26:proelium,
id. ib. 1, 25; so id. ib. 2, 23; 2, 27; Liv. 1, 12 fin.; Front. Strat. 2, 8, 13 al.; cf.bellum,
Liv. 31, 25: bellum alicui, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 9, 1:dissensionem civilem,
Suet. Ner. 3:pacem,
Liv. 2, 13 fin.:clamorem,
id. 3, 63; 9, 35:luctum in castris,
id. 9, 5:memoriam,
Cic. Inv. 1, 52, 99; Liv. 3, 56:spem,
Caes. B. G. 7, 25; cf.animum,
id. ib. 2, 25 fin.:animos,
Front. Strat. 2, 7, 11:(columbae fastidientes) libero aëre redintegrentur,
are recruited, refreshed, Varr. R. R. 3, 7, 6; cf. id ib. 2, 2, 10:legentium animum,
Tac. A. 4, 33. — Absol.:iterum tum jucunditas in herbā redintegrabit (sc. pecus),
Varr. R. R. 2, 2, 11. -
19 suaviloquens
suāvĭlŏquens, entis, adj. [suavisloquor], sweet-spoken, pleasant-speaking ( poet.): suaviloquenti ore Cetegus, Enn. ap. Cic. Brut. 15, 58 (Ann. v. 304 Vahl.); cf. Quint. 11, 3, 31; and v. suaviloquentia; so perh. in imitation of Ennius: jucunditas, Cic. Fragm. ap. Gell. 12, 2, 7 (hence, expressly censured by Seneca as Ennian):carmen,
Lucr. 1, 945. -
20 voluptas
vŏluptas, ātis ( gen. plur. voluptatum and -tium), f. [Gr. elpô, to hope; root Welp-; cf. volo], satisfaction, enjoyment, pleasure, delight (whether sensual or spiritual; syn. oblectamentum).I.Lit.A.In gen.:B.omne id, quo gaudemus, voluptas est, ut omne, quo offendimur, dolor,
Cic. Fin. 1, 11, 37; cf.:huic verbo (voluptatis) omnes qui Latine sciunt, duas res subiciunt, laetitiam in animo, commotionem suavem jucunditatis in corpore,
id. ib. 2, 4, 13 sq.:voluptas quae percipitur ex libidine et cupiditate (syn. jucunditas),
Cic. Verr. 2, 1, 21, § 57:nulla capitalior pestis quam voluptas corporis,
id. Sen. 12, 39:ex tuis litteris cepi una cum omnibus incredibilem voluptatem,
id. Fam. 5, 7, 1:nec vero sum inscius, esse utilitatem in historiā, non modo voluptatem. Quid? cum fictas fabulas... cum voluptate legimus?
id. Fin. 5, 19, 51:frui voluptatibus,
id. N. D. 1, 30, 84 et saep.:novum denique officium instituit a voluptatibus, an officer in the imperial household,
master of the revels, Suet. Tib. 42 fin. —Personified, Voluptas, as a deity, Cic. N. D. 2, 23, 61.—II.Transf.A.Of persons, as a term of endearment:B.mea voluptas,
my joy, my charmer, Plaut. Truc. 2, 4, 2:care puer, mea sera et sola voluptas,
Verg. A. 8, 581.—Voluptates, sports, shows, spectacles, given to the people, Cic. Mur. 35, 74:C.ne minimo quidem temporis voluptates intermissae,
Tac. H. 3, 83; Vop. Aur. 34; id. Prob. 19; Treb. Gall. 9 al. —The desire for pleasure, bent, passion:D.suam voluptatem explere,
Ter. Hec. 1, 1, 12; cf. Plaut. Am. prol. 19; cf. Gell. praef. § 14.—The male semen, Arn. 5, 158; Hyg. Astr. 2, 13.
См. также в других словарях:
GianBattista Pamphilj — Innocent X Innocent X Pape de l’Église catholique romaine Jucunditas crucis … Wikipédia en Français
Giovanni Battista Pamphilj — Innocent X Innocent X Pape de l’Église catholique romaine Jucunditas crucis … Wikipédia en Français
Jocundity — Jo*cun di*ty, n. [L. jocunditas jucunditas. See {Jocund}, and cf. {Jucundity}.] The state or quality of being jocund; gayety; sportiveness. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Jucundity — Ju*cun di*ty, n. [L. jucunditas, from jucundus.] Pleasantness; agreeableness. See {Jocundity}. [R.] Sir T. Browne. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Carpi F.C. 1909 — Football club infobox clubname = Carpi fullname = Carpi Football Club 1909 srl nickname = founded = 1909 ground = Stadio Sandro Cabassi, Carpi, Italy capacity = 4,760 | chairman = Fausto Salami manager = Enrico Zanasi league = Serie D/D season =… … Wikipedia
Catachrese — Catachrèse La catachrèse est une figure de style qui consiste à détourner un mot de son sens propre en étendant sa signification : le pied d une table, être à cheval sur une chaise. Sommaire 1 Étymologie 2 Génèse 3 Lexicalisation 4 … Wikipédia en Français
Catachrèse — La catachrèse est une figure de style qui consiste à détourner un mot de son sens propre en étendant sa signification : le pied d une table, être à cheval sur une chaise. Sommaire 1 Étymologie 2 Genèse 3 Lexicalisation 4 … Wikipédia en Français
Innocent X — Pape de l’Église catholique Nom de naissance Giovanni Battista Pamphilj Naissance 6 mai 1574, à Rome … Wikipédia en Français
Prophetie de saint Malachie — Prophétie de saint Malachie La prophétie de saint Malachie ou prophétie des papes est un texte ésotérique de type prophétique et eschatologique qu une tradition populaire attribue à l évêque d Irlande Malachie d Armagh, et qui aurait été… … Wikipédia en Français
Prophetie des papes — Prophétie de saint Malachie La prophétie de saint Malachie ou prophétie des papes est un texte ésotérique de type prophétique et eschatologique qu une tradition populaire attribue à l évêque d Irlande Malachie d Armagh, et qui aurait été… … Wikipédia en Français
Prophétie de Malachie — Prophétie de saint Malachie La prophétie de saint Malachie ou prophétie des papes est un texte ésotérique de type prophétique et eschatologique qu une tradition populaire attribue à l évêque d Irlande Malachie d Armagh, et qui aurait été… … Wikipédia en Français