Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

inflamed

  • 41 flammesco

    flammesco, ĕre, v. inch. n. [1. flamma], to become inflamed:

    flammescere caelum,

    Lucr. 6, 669.

    Lewis & Short latin dictionary > flammesco

  • 42 ignesco

    ignesco, ĕre, v. inch. n. (in pass. ignescitur, Laber. ap. Non. 481, 7; Fragm. Com. v. 26 Rib.) [ignis], to take fire, to become inflamed, to burn, kindle (syn.: inardesco, exardesco).
    I.
    Lit.: ex quo eventurum nostri putant, ut ad extremum omnis mundus ignesceret, * Cic. N. D. 2, 46, 118:

    lumen capere atque ignescere,

    Ov. M. 15, 847.—
    B.
    Transf., of color:

    purpura et candor et tertium ex utroque ignescens,

    kindling, breaking into a flame, Plin. 37, 2, 8, § 21. —
    II.
    Trop., to burn with passion, to glow ( poet.):

    furiis ignescit opertis,

    Val. Fl. 5, 520:

    virgo (Pallas),

    Sil. 9, 460: pectora, Claud. ap. Eutr. 2, 45:

    Rutulo muros et castra tuenti Ignescunt irae,

    Verg. A. 9, 66:

    amor menti, Col. poët. 10, 211: odia,

    Stat. Th. 11, 525:

    vultus sanguine,

    id. ib. 3, 78.—
    * (β).
    With inf.:

    ardore pari nisuque incurrere muris Ignescunt animi,

    Sil. 13, 180.

    Lewis & Short latin dictionary > ignesco

  • 43 inaccensus

    ĭn-accensus, a, um, adj., unkindled, not inflamed ( poet.):

    ignes,

    Sil. 1, 96:

    pectus Veneri,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 225.

    Lewis & Short latin dictionary > inaccensus

  • 44 incendo

    incendo, di, sum, 3 (archaic form of the perf. subj. incensit = incenderit, sicut incepsit = inceperit, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.), v. a. [in-candeo; cf.: accendo and succendo], to set fire to, to kindle, burn (freq. and class.; syn. inflammare).
    I.
    Lit.:

    cupas taedā ac pice refertas incendunt,

    Caes. B. C. 2, 11, 2:

    tus et odores,

    Cic. Verr. 2, 4, 37, § 77; cf.

    odores,

    id. Tusc. 3, 18, 43:

    lychnos,

    Verg. A. 1, 727:

    oppida sua omnia, vicos, reliqua privata aedificia incendunt,

    Caes. B. G. 1, 5, 2:

    aedificia vicosque,

    id. ib. 6, 6, 1:

    tabularium,

    Cic. N. D. 3, 30, 74:

    Capitolium,

    Sall. C. 47, 2:

    naves omnes,

    Cic. Att. 9, 6, 3:

    tamquam ipse suas incenderit aedes,

    Juv. 3, 222:

    classem inflammari incendique jussit,

    id. Verr. 2, 5, 35, § 91:

    urbem,

    id. Cat. 3, 4, 10; cf. Liv. 9, 9, 6:

    quod primo incendendum Avaricum censuerat,

    Caes. B. G. 7, 3, 2:

    agros,

    Verg. G. 1, 84:

    vepres,

    id. ib. 1, 271:

    cum ipse circumsessus paene incenderere,

    wast consumed, Cic. Verr. 2, 1, 33, § 85.— Absol.:

    nec incendit nisi ignis,

    Quint. 6, 2, 28.—
    B.
    Transf.
    1.
    To light up with fire, to make a fire upon:

    aras votis,

    i. e. in pursuance of vows, Verg. A. 3, 279:

    altaria,

    id. ib. 8, 285.—
    2.
    To heat, make hot:

    diem,

    Luc. 4, 68:

    igne et tenuibus lignis fornacem incendemus,

    will heat, warm, Col. 12, 19, 3.—
    3.
    To make bright or shining, to brighten, illumine:

    ejusdem (solis) incensa radiis luna,

    Cic. N. D. 1, 31, 87; Ov. P. 2, 1, 41:

    maculosus et auro Squamam incendebat fulgor,

    Verg. A. 5, 88: vivis digitos incendere gemmis, to make brilliant, i. e. to adorn, Stat. S. 2, 1, 134.—
    II.
    Trop.
    A.
    To kindle, inflame, set on fire; to fire, rouse, incite, excite; to irritate, incense (esp. freq. in pass.):

    ut mihi non solum tu incendere judicem, sed ipse ardere videaris,

    Cic. de Or. 2, 45, 188:

    iidem hominem perustum etiamnum gloria volunt incendere,

    id. Fam. 13, 15, 2:

    me ita vel cepit vel incendit, ut cuperem, etc.,

    id. ib. 5, 12, 1:

    aliquem morando,

    Sall. J. 25, 10:

    (aliquem) querelis,

    Verg. A. 4, 360:

    in minime gratum spectaculum animo incenduntur,

    Liv. 1, 25, 2:

    Tyndariden incendit amor,

    Val. Fl. 6, 207:

    plebem largiundo atque pollicitando,

    Sall. C. 38, 1:

    juventutem ad facinora,

    id. ib. 13, 4:

    bonorum animos,

    Cic. Att. 2, 16, 1:

    animum cupidum inopiā,

    Ter. Heaut. 2, 3, 126:

    cupiditatem alicujus,

    Cic. Fam. 15, 21, 1:

    odia improborum in nos,

    id. Att. 9, 1, 3:

    tum pudor incendit vires et conscia virtus,

    inflames, Verg. A. 5, 455:

    illam incendentem luctus,

    id. ib. 9, 500: clamore incendunt caelum, set on fire with, i. e. fill with, id. ib. 10, 895:

    regiam repentino luctu,

    Just. 38, 8 fin.:

    rabie jecur incendente feruntur Praecipites,

    Juv. 7, 648:

    quibus incendi jam frigidus, aevo Laomedontiades possit,

    id. 6, 325.—In pass.:

    nimis sermone hujus irā incendor,

    Plaut. Ps. 1, 2, 66; id. As. 2, 4, 14; cf.:

    incendor irā, esse ausam facere haec te injussu meo,

    Ter. Hec. 4, 1, 47:

    hisce ego illam dictis ita tibi incensam dabo, ut, etc.,

    id. Phorm. 5, 7, 81:

    amore sum incensus,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 5, § 18:

    (mulier) incensa odio pristino,

    id. Clu. 64, 181:

    incendor quotidie magis non desiderio solum sed etiam incredibili fama virtutum admirabilium,

    id. Or. 10, 33:

    incensus studio,

    id. Rosc. Am. 17, 48:

    iratus iste vehementer Sthenio et incensus hospitium renuntiat,

    id. Verr. 2, 2, 36, § 89:

    omnes incenduntur ad studia gloriā,

    id. Tusc. 1, 2, 4; cf. id. ib. 1, 19, 44:

    imperator incensus ad rem publicam bene gerendam,

    id. Prov. Cons. 14, 35:

    Caesar ab eo (Crasso) in me esset incensus,

    id. Fam. 1, 9, 9:

    nulla mens est tam ad comprehendendam vim oratoris parata, quae possit incendi, nisi inflammatus ipse ad eam et ardens accesseris,

    id. de Or. 2, 45, 190 fin.:

    inimicitiis incensa contentio,

    id. Opt. Gen. Or. 7, 22:

    incensus calcaribus equus,

    Hirt. B. G. 8, 48, 5.— Absol.: loquarne? incendam;

    taceam? instigem,

    Ter. Phorm. 1, 4, 9:

    dumque petit petitur pariterque incendit et ardet,

    Ov. M. 3, 425.—
    * B.
    To enhance, raise: annonam ( the price of corn), to produce a dearness or scarcity (shortly before:

    excandefaciebant),

    Varr. R. R. 3, 2, 16 (cf. incendium, II. A.).—
    C.
    To destroy, ruin, lay waste:

    si istuc conare... tuum incendes genus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 49:

    campos,

    Stat. Th. 1, 631. — Hence, incensus, a, um, P. a., inflamed, burning, hot:

    profuit incensos aestus avertere ( = vehementissimos ardores febris),

    Verg. G. 3, 469 Forbig. ad loc.— In comp.:

    aether,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 201.

    Lewis & Short latin dictionary > incendo

  • 45 inflammatus

    in-flammo, āvi, ātum, 1, v. a., to set on fire, light up, kindle (syn. incendere).
    I.
    Lit.:

    taedas ignibus,

    Cic. Verr. 2, 4, 48; id. Att. 8, 2, 4:

    patriam inflammandam relinquere,

    id. ib. 8, 2, 3:

    classem,

    id. Verr. 2, 5, 35:

    tecta,

    Liv. 10, 2, 8:

    horrea,

    Suet. Ner. 38.—
    B.
    Transf., of the body, to inflame:

    laser tauros inflammat naribus illitis,

    Plin. 22, 23, 49, § 106:

    inflammari vulnera ac morbos,

    id. 25, 2, 5, § 15:

    equi pasti inflammantur rabie,

    id. 25, 8, 53, § 94.—
    II.
    Trop., of the mind, to inflame, kindle, rouse, excite:

    contionibus et legibus invidiam senatus,

    Cic. Verr. 1, 1:

    sensus animorum atque motus,

    id. de Or. 1, 14, 60:

    inflammari ad cupiditates,

    id. Tusc. 1, 19, 44:

    populum in improbos,

    id. de Or. 1, 46, 202:

    cupiditates,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    inflammari cupiditate honorum,

    id. Lael. 23, 86:

    aliquem amore,

    Verg. A. 4, 54.— In part. perf.: inflam-mātus, a, um, inflamed, kindled, excited by any thing:

    a pueritia inflammatus ad gloriam,

    Cic. Fam. 1, 7, 9:

    voluptatum potiendi spe inflammati,

    id. Fin. 1, 18, 60:

    libidinibus,

    id. Tusc. 5, 6, 6:

    amore in patriam,

    id. Or. 1, 44, 296:

    scelere et furore,

    id. Verr. 2, 5, 62, § 161:

    pretio inflammata manus,

    i. e. bribed, Claud. I. Cons. Stil. 293. — Hence, adv.: inflammanter, in an inflammatory manner:

    acriter et inflammanter facit complorationem,

    Gell. 10, 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > inflammatus

  • 46 inflammo

    in-flammo, āvi, ātum, 1, v. a., to set on fire, light up, kindle (syn. incendere).
    I.
    Lit.:

    taedas ignibus,

    Cic. Verr. 2, 4, 48; id. Att. 8, 2, 4:

    patriam inflammandam relinquere,

    id. ib. 8, 2, 3:

    classem,

    id. Verr. 2, 5, 35:

    tecta,

    Liv. 10, 2, 8:

    horrea,

    Suet. Ner. 38.—
    B.
    Transf., of the body, to inflame:

    laser tauros inflammat naribus illitis,

    Plin. 22, 23, 49, § 106:

    inflammari vulnera ac morbos,

    id. 25, 2, 5, § 15:

    equi pasti inflammantur rabie,

    id. 25, 8, 53, § 94.—
    II.
    Trop., of the mind, to inflame, kindle, rouse, excite:

    contionibus et legibus invidiam senatus,

    Cic. Verr. 1, 1:

    sensus animorum atque motus,

    id. de Or. 1, 14, 60:

    inflammari ad cupiditates,

    id. Tusc. 1, 19, 44:

    populum in improbos,

    id. de Or. 1, 46, 202:

    cupiditates,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    inflammari cupiditate honorum,

    id. Lael. 23, 86:

    aliquem amore,

    Verg. A. 4, 54.— In part. perf.: inflam-mātus, a, um, inflamed, kindled, excited by any thing:

    a pueritia inflammatus ad gloriam,

    Cic. Fam. 1, 7, 9:

    voluptatum potiendi spe inflammati,

    id. Fin. 1, 18, 60:

    libidinibus,

    id. Tusc. 5, 6, 6:

    amore in patriam,

    id. Or. 1, 44, 296:

    scelere et furore,

    id. Verr. 2, 5, 62, § 161:

    pretio inflammata manus,

    i. e. bribed, Claud. I. Cons. Stil. 293. — Hence, adv.: inflammanter, in an inflammatory manner:

    acriter et inflammanter facit complorationem,

    Gell. 10, 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > inflammo

  • 47 lippio

    lippĭo, īvi, ītum, 4, v. n. [lippus], to haw watery or inflamed eyes, to be blear-eyed.
    I.
    Lit.: cum leviter lippirem, has litteras dedi, * Cic. Att. 7, 14, 1:

    ne omnino lippiatur,

    Plin. 28, 8, 27, § 94:

    calor adjuvat lippientes,

    Cels. 1, 9; Plin. 29, 6, 38, § 128.—
    * II.
    Transf.:

    lippiunt fauces fame,

    i. e. burn, Plaut. Curc. 2, 3, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > lippio

  • 48 lippus

    lippus, a, um, adj. [Sanscr. lip, to smear; Gr. lipa, lipos, fat; aleipha, salve; whence adeps], blear-eyed, bleared, inflamed.
    I.
    Lit.:

    num tibi lippus videor,

    Plaut. Mil. 2, 3, 21:

    (matrem) cubare in navi lippam atque oculis turgidis,

    id. ib. 4, 3, 15 lippi illic oculi seruos est simillimus, id. Bacch. 4, 8, 72; id. Pers. 1, 1, 11; Vitr. 8, 4, 4:

    non tamen idcirco contemnas lippus inungi,

    Hor. Ep. 1, 1, 29; cf.:

    lippus Illinere,

    id. S. 1, 5, 30.—Prov.:

    omnibus et lippis notum et tonsoribus,

    i. e. to everybody, Hor. S. 1, 7, 3.—
    B.
    Transf.
    1.
    Dim-sighted, nearly blind, half-blind, purblind:

    fuligine lippus,

    Juv. 10, 130:

    patres,

    Pers. 1, 79.—
    2.
    Dropping, running:

    lippa sub attrita fronte lacuna putet, of an empty eye-socket,

    Mart. 8, 59, 2:

    ficus,

    an over-ripe fig, dropping with juice, id. 7, 20, 12.—
    II.
    Trop., blind to one's own faults:

    vappa et lippus,

    Pers. 5, 76; cf. Hor. S. 1, 3, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > lippus

  • 49 succenseo

    succensĕo and suscensĕo, sŭi, sum, 2, v. n. [succensus, from succendo], to be inflamed with anger, to be angry, irritated, enraged (class.; syn.: irascor, indignor).
    (α).
    With dat.:

    hominibus irasci et succensere,

    Cic. Rosc. Com. 16, 46:

    neque illi sum iratus neque quicquam succenseo,

    Plaut. Most. 5, 2, 41:

    id tibi suscensui, Quia, etc.,

    id. Pers. 3, 3, 26:

    nil succenseo Nec tibi nec huic,

    Ter. Heaut. 5, 2, 23:

    ne tu illi succenseas, ne tibi illum succensere aliquid suspicere,

    Cic. Deiot. 13, 35:

    nec vero iis... habeo quod suscenseam,

    id. Tusc. 1, 41, 99:

    nisi Atheniensibus succensuissem,

    id. de Or. 3, 20, 75:

    quis mihi jure succenseat?

    id. Arch. 6, 13:

    non esse aut ipsi aut militibus succensendum,

    Caes. B. C. 1, 84.—
    (β).
    Absol., Plaut. Merc. 5, 3, 4:

    nihil fecit quod succenseas,

    Ter. Phorm. 2, 1, 33:

    quae si sic sua habituram dicat, quis tandem succenseat?

    Liv. 7, 13:

    aliud succensendi tempus erit,

    id. 22, 29:

    C. Caesar succensens propter curam verrendis viis non adhibitam,

    Suet. Vesp. 5; Aug. Civ. Dei, 3, 17.—
    * (γ).
    Part. fut. pass.:

    peccata hominum non succensenda sunt,

    Gell. 6, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > succenseo

  • 50 torreo

    torreo, torrui, tostum ( part. gen. plur. torrentum, Stat. Th. 2, 6; Claud. III. Cons. Hon. 46; abl. torrenti, Sen. Brev. Vit. 9, 2), 2, v. a. [Sanscr. tarsh, to thirst; Gr. tersomai, to become dry; Germ. Durst.; Engl. thirst], to dry a thing by heat, to parch, roast, bake, scorch, burn, etc. (syn. frigo):

    fruges receptas Et torrere parant flammis et frangere saxo,

    Verg. A. 1, 179; Ov. M. 14; 273:

    aristas sole novo,

    Verg. A. 7, 720:

    pisces sole,

    Plin. 7, 2, 2, § 30:

    apes mortuas sole verno,

    id. 11, 20, 22, § 69:

    uvam in tegulis,

    id. 14, 9, 11, § 84 et saep.; Plaut. Cas. 2, 5, 2:

    etiamsi in Phalaridis tauro inclusus succensis ignibus torrebatur,

    Cic. Pis. 18, 42: e quibus (terrae cingulis) medium illum et maximum solis ardore torreri, id. Rep. 6, 20, 21:

    cum undique flamma torrerentur,

    Caes. B. G. 5, 43:

    montes quos torret Atabulus,

    Hor. S. 1, 5, 78; cf.:

    torrentia agros sidera,

    id. C. 3, 1, 31: tosti alti stant parietes, i. e. consumed, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 116 Vahl.):

    carmina flammā,

    Tib. 1, 9, 50:

    tostos en aspice crines,

    Ov. M. 2, 283:

    in veribus exta,

    to roast, Verg. G. 2, 396:

    aliquid in igne,

    Ov. F. 2, 578:

    artus subjecto igni,

    id. M. 1, 229:

    carnem,

    id. ib. 12, 155 et saep.—Of fever heat, to dry up:

    at mihi (vae miserae) torrentur febribus artus,

    Ov. H. 21, 169:

    febris viscera ipsa torrens,

    Sen. Ep. 14, 6; Juv. 9, 17.—Of thirst:

    et Canis arenti torreat arva siti,

    Tib. 1, 4, 42.—Of the heat of love:

    si torrere jecur quaeris idoneum (Venus),

    Hor. C. 4, 1, 12; cf.:

    correptus saevo Veneris torrebar aëno,

    Prop. 3 (4). 24, 13:

    torret amor Cyri Lycorida,

    Hor. C. 1, 33, 6:

    me torret face mutuā Calais,

    id. ib. 3, 9, 13:

    me amor Glycerae,

    id. ib. 3, 19, 28:

    femineus pectora torret amor,

    Ov. Am. 3, 2, 40.—
    * II.
    Transf., of cold, to nip, pinch (cf. uro and aduro): frigore torret, Varr. ap. Non. 452, 11. — Hence, torrens, entis, P. a., in a neutr. sense, burning, hot, inflamed.
    A.
    Lit. (rare):

    terra torrens aestu,

    Col. 4, 19, 3:

    miles torrens meridiano sole,

    Liv. 44, 38, 9:

    Sirius,

    Verg. G. 4, 425:

    flammae,

    id. A. 6, 550.— Comp.: Sirius torrentior, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 20.— Sup.:

    torrentissimus axis,

    Stat. S. 3, 1, 52.—
    B.
    Transf., of streams, rushing, roaring, boiling, impetuous, rapid, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    fluvii,

    Varr. R. R. 1, 12, 3:

    flumina,

    Verg. E. 7, 52:

    Nilus toto gurgite,

    Val. Fl. 4, 409; cf.:

    fluvius Novanus solstitiis torrens,

    Plin. 2, 103, 106, § 229; 3, 4, 5, § 33:

    aqua,

    Verg. A. 10, 603:

    unda,

    id. G. 2, 451:

    torrentes rapidique cursus amnium,

    Just. 44, 1, 7; 4, 1, 9:

    impetus (aquae),

    Sen. Ep. 23, 8:

    sanguis,

    Luc. 2, 220; cf.

    fatum,

    id. 7, 505.— Comp.:

    Padus torrentior,

    Plin. 3, 16, 20, § 117.— Sup.:

    Asopos torrentissimus,

    Stat. Th. 7, 316.—Hence,
    b.
    Subst.: torrens, entis, m., a torrent:

    cum fertur quasi torrens oratio,

    Cic. Fin. 2, 1, 3; Liv. 33, 18, 12; 35, 28, 8:

    rapidus montano flumine torrens Sternit agros,

    Verg. A. 2, 305:

    fragosus,

    id. ib. 7, 567; Ov. R. Am. 651:

    tumidus,

    id. Am. 1, 7, 43; Sen. Theb. 71; Juv. 6, 319; Luc. 7, 637.—Prov.:

    numquam direxit bracchia contra torrentem,

    Juv. 4, 90. —
    2.
    Transf.:

    armorum et virorum,

    Sil. 12, 189:

    umbrarum,

    id. 13, 760; cf.

    fortunae,

    Flor. 2, 7, 1.—
    3.
    Trop., of speech:

    torrens dicentis oratio,

    Quint. 3, 8, 60; so,

    oratio,

    Plin. 26, 3, 7, § 12:

    copia dicendi,

    Juv. 10, 9; Val. Fl. 4, 261.— Comp.:

    sermo Promptus et Isaeo torrentior,

    Juv. 3, 74.—Of an orator:

    quem (Demosthenem) mirabantur Athenae Torrentem,

    Juv. 10, 128.—
    b.
    Subst.:

    se inani verborum torrenti dare,

    a stream of words, Quint. 10, 7, 23; cf.:

    quo torrente, quo impetu,

    Tac. Or. 24.—
    * Adv.: torrenter (acc. to B.), violently, impetuously:

    torrentius amne Hiberno,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 198.

    Lewis & Short latin dictionary > torreo

  • 51 uro

    ūro, ussi, ustum, 3, v. a. [for uso from root us; cf. Gr. euô, to singe; auô, to kindle], to burn (class.).
    I.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    (sacer ignis) urit corpore serpens Quamcumque arripuit partem,

    Lucr. 6, 660:

    urere ne possit calor amplius aridus artus,

    id. 4, 871:

    calidum hoc est: etsi procul abest, urit male,

    Plaut. Most. 3, 1, 81:

    urit odoratam nocturna in lumina cedrum,

    Verg. A. 7, 13:

    homines in usum nocturni luminis,

    Tac. A. 15, 44:

    picem et ceras alimentaque cetera flammae,

    Ov. M. 14, 533.—
    2.
    In partic.
    a.
    To burn up, destroy by fire, consume (syn. cremo):

    hominem mortuum, inquit lex in XII., in urbe ne sepelito neve urito,

    Cic. Leg. 2, 23, 58 Mos.; so XII. Tab. ib. 2, 24, 60:

    flamma cum corpora fulva leonum soleat torrere atque urere,

    Lucr. 5, 898 (902): in corpore si quid ejusmodi est, quod reliquo corpori noceat, id uri secarique patimur, Cic. Phil. 8, 5, 15:

    agros,

    Liv. 26, 21, 15:

    urbes hostium,

    Tac. H. 2, 12:

    superbas Carthaginis arces,

    Hor. Epod. 7, 6:

    Achaïcus Ignis Iliacas domos,

    id. C. 1, 15, 35; cf.:

    usto ab Ilio,

    id. Epod. 10, 13:

    ustis navibus,

    id. ib. 9, 8:

    neglectis urenda filix innascitur agris,

    id. S. 1, 3, 37:

    cum frondibus uritur arbos,

    Ov. M. 2, 212 et saep.:

    acanthi radices ustis laxatisque mire prosunt,

    burned, scorched, Plin. 22, 22, 34, § 76:

    a sole usti,

    id. 23, 4, 42, § 85:

    ecce sexus infirmus se uri perpetitur,

    Lact. 5, 13, 14:

    urbis hostium,

    Tac. H. 2, 12:

    praedas,

    id. A. 4, 48:

    regionem,

    Curt. 4, 9, 8; 4, 14, 2.—
    b.
    Of encaustic painting, to burn in (very rare):

    picta coloribus ustis puppis,

    Ov. F. 4, 275:

    tabulam coloribus,

    id. ib. 3, 831.—
    B.
    Transf.
    1.
    To burn, i. e. to scorch, parch, dry up; to sting or pain acutely (syn. torreo):

    videmus ceteras partes incultas (terrarum), quod aut frigore rigeant aut urantur calore,

    Cic. Tusc. 1, 28, 69:

    cum Sol gravis ureret arva,

    Ov. M. 6, 339:

    terras (Sol),

    id. ib. 4, 194:

    campum (seges),

    Verg. G. 1, 77 sq.:

    solum (cicer),

    Plin. 18, 12, 32, § 124:

    vineas (fimum suillum),

    id. 17, 27, 46, § 258:

    urentes harenae,

    Hor. C. 3, 4, 31;

    v. Orell. ad h. l.: sitis usserat herbas,

    Ov. F. 4, 299:

    sitis arida guttur Urit,

    id. M. 11, 130:

    fauces urit sitis,

    Hor. S. 1, 2, 114:

    nec febribus uror anhelis,

    Ov. P. 1, 10, 5:

    pestilentia urens simul urbem atque agros,

    Liv. 10, 47, 6:

    dysenteria si urat,

    Plin. 28, 9, 33, § 128: calx urit, discutit, extrahit, burns, heats (when taken as a medicine), id. 36, 24, 57, § 180:

    uri, vinciri, ferroque necari,

    Sen. Ep. 37, 1:

    hae sunt, quarum Delicias et panniculus bombycinus urit,

    oppresses, Juv. 6, 260.—
    2.
    To rub sore; to gall, fret, chafe, corrode:

    calceus... si pede minor, uret,

    Hor. Ep. 1, 10, 43:

    si te gravis uret sarcina chartae,

    id. ib. 1, 13, 6:

    teneros urit lorica lacertos,

    Prop. 4 (5), 3, 23:

    uri virgis,

    Hor. S. 2, 7, 58:

    loris non ureris,

    id. Ep. 1, 16, 47:

    antiqua terebra urit eam partem quam perforat: Gallica excavat nec urit,

    Col. Arb. 8, 3:

    ut prensos urant juga prima juvencos,

    Ov. R. Am. 235. —
    3.
    To pinch with cold; to nip, blast, wither:

    pernoctant venatores in nive, in montibus uri se patiuntur,

    Cic. Tusc. 2, 17, 40:

    Scythae continuis frigoribus uruntur,

    Just. 2, 2, 9:

    iis, quae frigus usserit, sunt remedio,

    Plin. 22, 25, 57, § 119; Ov. Tr. 3, 2, 8; id. F. 1, 680:

    urebant montana nives,

    Luc. 4, 52; Val. Fl. 2, 287.—
    II.
    Trop., to burn, inflame, consume with passion; in pass., to burn, glow, be heated, be inflamed, be enamored; of love or lust:

    me tamen urit amor,

    Verg. E. 2, 68:

    Daphnis me malus urit,

    id. ib. 8, 83:

    vires urit videndo Femina,

    id. G. 3, 215:

    urit me Glycerae nitor, Urit grata protervitas,

    Hor. C. 1, 19, 5 sq. — Pass.:

    uritur infelix Dido,

    Verg. A. 4, 68: Hor. Epod. 14, 13; Ov. M. 1, 496; 3, 464; 7, 22;

    13, 763 al.: meum jecur urere bilis,

    Hor. S. 1, 9, 66:

    ira communiter urit utrumque,

    id. Ep. 1, 2, 13.— Pass.:

    uror, seu, etc.,

    Hor. C. 1, 13, 9.—Of envy:

    urit fulgore suo,

    Hor. Ep. 2, 1, 13.—
    B.
    Transf.
    1.
    To vex, annoy:

    uro hominem,

    I gall the fellow, Ter. Eun. 2, 2, 42; cf. pass.:

    id nunc his cerebrum uritur, Me esse hos trecentos Philippos facturum lucri,

    Plaut. Poen. 3, 5, 25. —
    2.
    In gen., to disturb, harass, annoy, oppress:

    eos bellum Romanum urebat,

    Liv. 10, 17, 1; cf. pass.:

    quo (bello) Italia urebatur,

    id. 27, 39, 9:

    labor aliquem urens,

    id. 36, 23, 5:

    captos legibus ure tuis,

    Ov. Am. 1, 8, 70:

    populum gravis urebat infesto mari annona,

    Vell. 2, 77, 1:

    urebat nobilem populum ablatum mare,

    Flor. 2, 6, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > uro

См. также в других словарях:

  • Inflamed — In*flamed , p. a. 1. Set on fire; enkindled; heated; congested; provoked; exasperated. [1913 Webster] 2. (Her.) Represented as burning, or as adorned with tongues of flame. [1913 Webster] 3. (Med.) Having an inflammation in; of tissues; as, an… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • inflamed — index hot blooded, painful, vehement Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Inflamed — Inflame In*flame , v. t. [imp. & p. p. {Inflamed}; p. pr. & vb. n. {Inflaming}.] [OE. enflamen, OF. enflamer, F. enflammer, L. inflammare, inflammatum; pref. in in + flammare to flame, fr. flamma flame. See {Flame}.] 1. To set on fire; to kindle; …   The Collaborative International Dictionary of English

  • inflamed — [[t]ɪnfle͟ɪmd[/t]] ADJ GRADED If part of your body is inflamed, it is red or swollen, usually as a result of an infection, injury, or illness. [FORMAL] Symptoms include red, itchy and inflamed skin... Her eyes were sore and inflamed …   English dictionary

  • inflamed — adj. VERBS ▪ be ▪ become, get ADVERB ▪ severely ▪ Her joints are severely inflamed. ▪ …   Collocations dictionary

  • inflamed — in|flamed [ınˈfleımd] adj a part of your body that is inflamed is red and swollen, because it is injured or infected ▪ an inflamed eye …   Dictionary of contemporary English

  • inflamed — adjective 1) the cut became inflamed Syn: swollen, puffed up; red; raw, sore, painful, tender; infected, septic 2) inflamed feelings Syn: angry, infuriated, furious …   Thesaurus of popular words

  • inflamed — adjective 1. resulting from inflammation; hot and swollen and reddened (Freq. 1) eyes inflamed with crying • Similar to: ↑unhealthy 2. lighted with red light as if with flames (Freq. 1) streets ablaze with lighted Christmas trees …   Useful english dictionary

  • inflamed — decorated decorated adj. having decorations. [Narrower terms: {beaded, beady, bejeweled, bejewelled, bespangled, gemmed, jeweled, jewelled, sequined, spangled, spangly}; {bedaubed}; {bespectacled, monocled, spectacled}; {braided}; {brocaded,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • inflamed — in|flamed [ ın fleımd ] adjective a part of your body that is inflamed is swollen, red, and painful because of an infection or injury …   Usage of the words and phrases in modern English

  • inflamed — adjective a part of your body that is inflamed is red and swollen, because it is hurt or infected …   Longman dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»