Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

immātūrus

  • 1 immaturus

    immātūrus ( inm-), a, um, adj. [inmaturus], untimely, before the season, unripe, immature (class.).
    I.
    Lit., of plants and fruits:

    pira,

    Cels. 2, 30:

    frons,

    Quint. 12, 6, 2:

    amomis,

    Plin. 12, 13, 28, § 49.—
    II.
    Transf., of other things:

    vomica,

    Plaut. Pers. 2, 5, 14:

    infans immaturus est editus,

    Suet. Aug. 63:

    puellae,

    i. e. not yet marriageable, id. Tib. 61:

    virgo,

    Dig. 47, 10, 25:

    sponsa,

    ib. 24, 1, 32, § 27:

    mors,

    untimely, premature, Cic. Phil. 2, 46, 119; cf. id. Cat. 4, 2, 3; Quint. 10, 1, 89; Plin. Ep. 5, 5, 4:

    interitus C. Gracchi,

    Cic. Brut. 33, 125:

    obitus,

    Suet. Calig. 8:

    iter mortis,

    Prop. 3, 7, 2:

    funus,

    Quint. 6 praef. § 3; cf.:

    filius obiit,

    Hor. S. 2, 8, 59:

    puella,

    early dead, Prop. 4 (5), 11, 17:

    ossa,

    Tib. 2, 6, 29; Quint. 11, 1, 32:

    consilium,

    Liv. 22, 38, 11; Suet. Aug. 8:

    abi hinc cum inmaturo amore ad sponsum,

    unseasonable, Liv. 1, 26, 4.— Adv.: immātūrē, untimely, immaturely, Col. 11, 2, 3; Vell. 2, 116; Sen. Suas. 1 fin.—Comp., App. M. 6, p. 180.

    Lewis & Short latin dictionary > immaturus

  • 2 immātūrus (in-m-)

        immātūrus (in-m-) adj.,    untimely, unripe, immature, premature: mors: tibi inmaturo vita erepta est, S.: filius obiit, H.: amor, unseasonable, L.

    Latin-English dictionary > immātūrus (in-m-)

  • 3 immaturus

    immatura, immaturum ADJ
    unripe, immature, untimely

    Latin-English dictionary > immaturus

  • 4 inmaturus

    immātūrus ( inm-), a, um, adj. [inmaturus], untimely, before the season, unripe, immature (class.).
    I.
    Lit., of plants and fruits:

    pira,

    Cels. 2, 30:

    frons,

    Quint. 12, 6, 2:

    amomis,

    Plin. 12, 13, 28, § 49.—
    II.
    Transf., of other things:

    vomica,

    Plaut. Pers. 2, 5, 14:

    infans immaturus est editus,

    Suet. Aug. 63:

    puellae,

    i. e. not yet marriageable, id. Tib. 61:

    virgo,

    Dig. 47, 10, 25:

    sponsa,

    ib. 24, 1, 32, § 27:

    mors,

    untimely, premature, Cic. Phil. 2, 46, 119; cf. id. Cat. 4, 2, 3; Quint. 10, 1, 89; Plin. Ep. 5, 5, 4:

    interitus C. Gracchi,

    Cic. Brut. 33, 125:

    obitus,

    Suet. Calig. 8:

    iter mortis,

    Prop. 3, 7, 2:

    funus,

    Quint. 6 praef. § 3; cf.:

    filius obiit,

    Hor. S. 2, 8, 59:

    puella,

    early dead, Prop. 4 (5), 11, 17:

    ossa,

    Tib. 2, 6, 29; Quint. 11, 1, 32:

    consilium,

    Liv. 22, 38, 11; Suet. Aug. 8:

    abi hinc cum inmaturo amore ad sponsum,

    unseasonable, Liv. 1, 26, 4.— Adv.: immātūrē, untimely, immaturely, Col. 11, 2, 3; Vell. 2, 116; Sen. Suas. 1 fin.—Comp., App. M. 6, p. 180.

    Lewis & Short latin dictionary > inmaturus

  • 5 immātūritās (inm-)

        immātūritās (inm-) ātis, f    [immaturus], untimely haste: tanta.

    Latin-English dictionary > immātūritās (inm-)

  • 6 acerbum

    ăcerbus, a, um, adj. [fr. 2. acer, like superbus fr. super, yet the short ă should be noticed], harsh to the taste, of every object which has an astringent effect upon the tongue (opp. suavis, Lucr. 4, 661 sq.).
    I.
    Prop.:

    Neptuni corpus acerbum,

    bitter, briny, Lucr. 2, 472; and esp. of unripe fruit, sharp, sour, harsh, and the like:

    uva primo est peracerba gustatu, deinde maturata dulcescit,

    Cic. de Sen. 15:

    saporum genera tredecim reperiuntur: acer, acutus, acerbus, acidus, salsus, etc.,

    Plin. 15, 27, 32; and since the harshness of fruit is always a sign of immaturity, so Varro, Cicero, Pliny, et al. use acerbus as a syn. for crudus, immaturus, unripe, crude, lit. and trop.: nondum matura uva est, nolo acerbam sumere, Phaed. 4, 2, 4; so Ov. Am. 2, 14, 24;

    and trop.: impolitae res et acerbae si erunt relictae,

    Cic. Prov. Cons. 14; cf. Gell. 13, 2.—Hence: virgo acerba, not yet marriageable, Varr. ap. Non. 247, 15; and esp. poet. (opp. to virgo matura, v. maturus): funus acerbum, as a translation of the Gr. thaWatos aôros (Eur. Orest. 1030), Auct. Or. pro Dom. 16:

    ante diem edere partus acerbos,

    premature, Ov. F. 4, 647. —
    B.
    Transf.
    (α).
    to sounds, harsh, hoarse, rough, shrill:

    serrae stridentis acerbum horrorem, Lucr, 2, 410: vox acerbissima,

    Auct. Her. 4, 47;
    (β).
    to feeling, sharp, keen:

    frigus,

    bitter, Hor. Ep. 1, 17, 53.
    II.
    Fig.
    A.
    Of men: Rough, coarse, repulsive, morose, violent, hard, rigorous, severe:

    melius de quibusdam acerbos inimicos mereri quam eos amicos, qui dulces videantur,

    Cic. Lael. 24:

    posse enim asotos ex Aristippi, acerbos e Zenonis schola exire,

    for there may go forth sensualists from the school of Aristippus, crabbed fellows from that of Zeno, id. N. D. 3, 31 (cf. acriculus):

    acerbissimi feneratores,

    id. Att. 6, 1;

    so of adversaries or enemies,

    violent, furious, bitter, Cic. Fam. 1, 4:

    acerbissimus hostis,

    id. Cat. 4, 6 fin.; so id. Fam. 3, 8:

    acerbus odisti,

    Hor. S. 1, 3, 85 K. &

    H.: quid messes uris acerba tuas?

    Tib. 1, 2, 98 al. —
    B.
    Of things, harsh, heavy, disagreeable, grievous, troublesome, bitter, sad (very often, esp. in Cic.):

    ut acerbum est, pro benefactis cum mali messem metas!

    Plaut. Ep. 5, 2, 52; cf. Ter. Hec. 3, 1, 1; Att. ap. Non. 72, 29:

    in rebus acerbis,

    Lucr. 3, 54:

    acerbissimum supplicium,

    Cic. Cat. 4, 6:

    acerbissima vexatio,

    id. ib. 4, 1:

    acerba memoria temporis,

    id. Planc. 41: acerbissimā morte affectus, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2 al.—Hence acerbum funus (diff. from above), a bitter, painful death, Plaut. Am. 1, 1, 35:

    acerbum funus filiae,

    id. As. 3, 3, 5, and so Nep. Cim. 4: vita ejus fuit secura et mors acerba, afflicting, painful, unwelcome. —In the neutr. subst.: ăcer-bum, i, calamity, misfortune, Ov. Tr. 5, 2, 21; Verg. A. 12, 500—acerba, n. plur. adv. acc. to the Gr. idiom, Lucr. 5, 34 (cf. acuta et al.), several times imitated by Verg. A. 12, 398; 9, 794; id. G. 3, 149.— Adv.: ăcerbe, harshly, sharply, severely, etc., in the trop. signif. of the adj., Cic. Fam. 1, 5; id. N. D. 2, 33; id. Planc. 1:

    idem acerbe severus in filium,

    id. Off. 3, 31, 112; Liv. 3, 50. 12; 7, 3, 9; Tac. A. 2, 87 al.— Comp., Cic. Lael. 16; Suet. Tib. 25.— Sup., Cic. Att. 11, 1; Caes. B. C. 1, 2; also Cic. Planc. 35, 86, where, of an exclamation of severe grief, acerbissime for acerrime is defended against Lambinus and Ernesti by Wunder, Planc. l. c. p. 217; so B. & K.

    Lewis & Short latin dictionary > acerbum

  • 7 acerbus

    ăcerbus, a, um, adj. [fr. 2. acer, like superbus fr. super, yet the short ă should be noticed], harsh to the taste, of every object which has an astringent effect upon the tongue (opp. suavis, Lucr. 4, 661 sq.).
    I.
    Prop.:

    Neptuni corpus acerbum,

    bitter, briny, Lucr. 2, 472; and esp. of unripe fruit, sharp, sour, harsh, and the like:

    uva primo est peracerba gustatu, deinde maturata dulcescit,

    Cic. de Sen. 15:

    saporum genera tredecim reperiuntur: acer, acutus, acerbus, acidus, salsus, etc.,

    Plin. 15, 27, 32; and since the harshness of fruit is always a sign of immaturity, so Varro, Cicero, Pliny, et al. use acerbus as a syn. for crudus, immaturus, unripe, crude, lit. and trop.: nondum matura uva est, nolo acerbam sumere, Phaed. 4, 2, 4; so Ov. Am. 2, 14, 24;

    and trop.: impolitae res et acerbae si erunt relictae,

    Cic. Prov. Cons. 14; cf. Gell. 13, 2.—Hence: virgo acerba, not yet marriageable, Varr. ap. Non. 247, 15; and esp. poet. (opp. to virgo matura, v. maturus): funus acerbum, as a translation of the Gr. thaWatos aôros (Eur. Orest. 1030), Auct. Or. pro Dom. 16:

    ante diem edere partus acerbos,

    premature, Ov. F. 4, 647. —
    B.
    Transf.
    (α).
    to sounds, harsh, hoarse, rough, shrill:

    serrae stridentis acerbum horrorem, Lucr, 2, 410: vox acerbissima,

    Auct. Her. 4, 47;
    (β).
    to feeling, sharp, keen:

    frigus,

    bitter, Hor. Ep. 1, 17, 53.
    II.
    Fig.
    A.
    Of men: Rough, coarse, repulsive, morose, violent, hard, rigorous, severe:

    melius de quibusdam acerbos inimicos mereri quam eos amicos, qui dulces videantur,

    Cic. Lael. 24:

    posse enim asotos ex Aristippi, acerbos e Zenonis schola exire,

    for there may go forth sensualists from the school of Aristippus, crabbed fellows from that of Zeno, id. N. D. 3, 31 (cf. acriculus):

    acerbissimi feneratores,

    id. Att. 6, 1;

    so of adversaries or enemies,

    violent, furious, bitter, Cic. Fam. 1, 4:

    acerbissimus hostis,

    id. Cat. 4, 6 fin.; so id. Fam. 3, 8:

    acerbus odisti,

    Hor. S. 1, 3, 85 K. &

    H.: quid messes uris acerba tuas?

    Tib. 1, 2, 98 al. —
    B.
    Of things, harsh, heavy, disagreeable, grievous, troublesome, bitter, sad (very often, esp. in Cic.):

    ut acerbum est, pro benefactis cum mali messem metas!

    Plaut. Ep. 5, 2, 52; cf. Ter. Hec. 3, 1, 1; Att. ap. Non. 72, 29:

    in rebus acerbis,

    Lucr. 3, 54:

    acerbissimum supplicium,

    Cic. Cat. 4, 6:

    acerbissima vexatio,

    id. ib. 4, 1:

    acerba memoria temporis,

    id. Planc. 41: acerbissimā morte affectus, Serv. ap. Cic. Fam. 4, 12, 2 al.—Hence acerbum funus (diff. from above), a bitter, painful death, Plaut. Am. 1, 1, 35:

    acerbum funus filiae,

    id. As. 3, 3, 5, and so Nep. Cim. 4: vita ejus fuit secura et mors acerba, afflicting, painful, unwelcome. —In the neutr. subst.: ăcer-bum, i, calamity, misfortune, Ov. Tr. 5, 2, 21; Verg. A. 12, 500—acerba, n. plur. adv. acc. to the Gr. idiom, Lucr. 5, 34 (cf. acuta et al.), several times imitated by Verg. A. 12, 398; 9, 794; id. G. 3, 149.— Adv.: ăcerbe, harshly, sharply, severely, etc., in the trop. signif. of the adj., Cic. Fam. 1, 5; id. N. D. 2, 33; id. Planc. 1:

    idem acerbe severus in filium,

    id. Off. 3, 31, 112; Liv. 3, 50. 12; 7, 3, 9; Tac. A. 2, 87 al.— Comp., Cic. Lael. 16; Suet. Tib. 25.— Sup., Cic. Att. 11, 1; Caes. B. C. 1, 2; also Cic. Planc. 35, 86, where, of an exclamation of severe grief, acerbissime for acerrime is defended against Lambinus and Ernesti by Wunder, Planc. l. c. p. 217; so B. & K.

    Lewis & Short latin dictionary > acerbus

  • 8 immature

    immātūrē, adv., v. immaturus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > immature

  • 9 immaturitas

    immātūrĭtas ( inm-), ātis, f. [immaturus].
    I.
    Unripeness, immatureness:

    sponsarum,

    Suet. Aug. 34.—
    * II.
    Untimely haste, over-eagerness:

    quid haec festinatio, quid haec immaturitas tanta significat?

    Cic. Quint. 26, 82.

    Lewis & Short latin dictionary > immaturitas

  • 10 inmaturitas

    immātūrĭtas ( inm-), ātis, f. [immaturus].
    I.
    Unripeness, immatureness:

    sponsarum,

    Suet. Aug. 34.—
    * II.
    Untimely haste, over-eagerness:

    quid haec festinatio, quid haec immaturitas tanta significat?

    Cic. Quint. 26, 82.

    Lewis & Short latin dictionary > inmaturitas

  • 11 interitus

    1.
    intĕrĭtus, a, um, Part., from intereo.
    2.
    intĕrĭtus, ūs, m. [intereo], destruction, ruin, annihilation (class.):

    interitus est quasi discessus et secretio, ac diremptio earum rerum, quae junctione aliqua tenebantur,

    Cic. Tusc. 1, 29:

    omnium rerum interitus atque obitus,

    id. Div. 2, 16, 37:

    legum,

    id. Cat. 3, 8:

    exercitus,

    id. Div. 1, 32:

    pravitatis,

    id. Fin. 2, 9:

    immaturus,

    i. e. death, id. Brut. 33:

    tuum ingemuisse interitum,

    Verg. E. 5, 28:

    vitae,

    Gell. 15, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > interitus

  • 12 obitus

    1.
    ŏbĭtus, a, um, Part., from obeo.
    2.
    ŏbĭtus, ūs ( gen. obiti, App. Dogm. Plat. 2, p. 24 med.), m. [obeo].
    I.
    A going [p. 1235] to, approaching; an approach, a visit (perhaps only ante- and post-class.; syn. adventus): obitu dicebant pro aditu, Paul. ex Fest. p. 188 Müll.: ecquis est qui interrumpit sermonem meum obitu suo? Turp. ap. Non. 357, 21 sq.: ut voluptati obitus, sermo, adventus suus quocumque adveneris, Semper siet, * Ter. Hec. 5, 4, 19 (obitus occursus: ob enim significat contra;

    ergo obitus aditus): civitatum multarum,

    App. M. 9, 13.—
    II.
    A going down, setting (the class. signif. of the word; syn. occasus).
    A.
    Of the heavenly bodies:

    solis et lunae reliquorumque siderum ortus, obitus motusque,

    Cic. Div. 1, 56, 128; id. de Or. 1, 42, 187:

    lunae,

    id. N. D. 2, 7, 19; Lucr. 4, 393:

    stellarum ortus atque obitus,

    Cat. 66, 2:

    signorum obitus et ortus,

    Verg. G. 1, 257. —
    B.
    Pregn., downfall, ruin, destruction, death, etc. (syn. interitus):

    post obitum vel potius excessum Romuli,

    Cic. Rep. 2, 30, 52; cf.

    of the same: post optimi regis obitum,

    id. ib. 1, 41, 64: posteaquam mihi renuntiatum est de obitu Tulliae, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 1:

    obitus consulum,

    id. Brut. 11, 10, 2:

    post eorum obitum,

    Caes. B. G. 2, 29 fin.:

    immaturus,

    Suet. Calig. 8:

    longum miserata dolorem Difficilesque obitus,

    her painful death, Verg. A. 4, 694:

    ducum,

    id. ib. 12, 501: post obitum occasumque nostrum, since my ruin (i. e. exile), Cic. Pis. 15, 34:

    omnium interitus atque obitus,

    id. Div. 2, 16, 37 (al. leg. ortus):

    dici beatus ante obitum nemo debet,

    Ov. M. 3, 137.—
    III.
    (Acc. to obeo, II. B. 4.) An entering upon, undertaking a thing (post-class.): fugae, Tert. Fug. ap. Persec. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > obitus

См. также в других словарях:

  • immaturus — index premature, untimely Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Immaturus — (umoden) er en gammel eksamenskarakter for ikke bestået …   Danske encyklopædi

  • Orthocis immaturus —   Orthocis immaturus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Gametus immaturus — nesubrendusioji lytinė ląstelė statusas T sritis gyvūnų raida, augimas, ontogenezė, embriologija atitikmenys: lot. Gametus immaturus ryšiai: platesnis terminas – vaisinimo yda …   Veterinarinės anatomijos, histologijos ir embriologijos terminai

  • Gametus immaturus — nesubrendusioji lytinė ląstelė statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Gametus immaturus ryšiai: platesnis terminas – apvaisinimo yda …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • Saccus chorionicus immaturus — nesubrendęs gaurelinio dangalo maišas statusas T sritis embriologija atitikmenys: lot. Saccus chorionicus immaturus; Vesicula chorionica ryšiai: platesnis terminas – pradiniai priedai siauresnis terminas – galutinis amnionas siauresnis terminas – …   Medicininės histologijos ir embriologijos vardynas

  • immature — [ imatyr ] adj. • 1504 « prématuré »; lat. immaturus; repris 1897, angl. immature → mature 1 ♦ Sc. Qui n a pas atteint la maturité, n est pas à l âge où il peut se reproduire. Des poissons immatures. 2 ♦ Cour. Qui manque de maturité… …   Encyclopédie Universelle

  • Scyllarus pygmaeus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Subphylum …   Wikipedia

  • Amidorus — Amidorus …   Wikipédia en Français

  • Kvarteret — Det Akademiske Kvarter (eng. The Academic Quarter), more commonly known as Kvarteret, is a student house in Bergen, Norway. The house is run by about 400 volunteer students. Kvarteret hosts a huge number of happenings each year, ranging from… …   Wikipedia

  • inmaturo — (Del lat. inmaturus.) ► adjetivo culto Inmaduro, que no ha madurado. * * * inmaturo, a (del lat. «immatūrus») adj. Inmaduro. * * * inmaturo, ra. (Del lat. immatūrus). adj. p. us. No maduro, o que no está en sazón. * …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»