Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

hazardous

  • 1 periculosus

    hazardous, dangerous.

    Latin-English dictionary of medieval > periculosus

  • 2 lūbricus

        lūbricus adj.    [GLA-], slippery: fastigium, L.: terga (colubri), V.: conchylia, slimy, H.— Plur n. as subst: per lubrica surgens, slippery ground, V. — Easily moved, sliding, gliding: (natura) lubricos oculos fecit: anguis, V.: amnis, gliding, O.—Fig., slippery, uncertain, hazardous, dangerous, critical: via (vitae): cupiditas dominandi: defensionis ratio: annus, fleeting, O.: patrias tentasti lubricus artīs, tricky, V.: Voltus nimium lubricus adspici, seductive, H.—As subst n.: in lubrico versari, in danger.
    * * *
    lubrica, lubricum ADJ
    slippery; sinuous; inconstant; hazardous, ticklish; deceitful

    Latin-English dictionary > lūbricus

  • 3 perīculōsus

        perīculōsus adj. with comp. and sup.    [periculum], dangerous, hazardous, perilous: consuetudo: iter: volnera: alea, H.: populo R. periculosum, Cs.: cum novorum fidem experiri periculosum duceret, S.: periculosum est, with inf., L., Cu.: periculosiores inimicitiae, Ta.: periculossimus locus. — Dangerous, threatening: in nosmet ipsos.
    * * *
    periculosa -um, periculosior -or -us, periculosissimus -a -um ADJ
    dangerous, hazardous, perilous; threatening

    Latin-English dictionary > perīculōsus

  • 4 lubricum

    lūbrĭcus, a, um, adj. [Gr. litos, lissos, smooth; from root glit; cf. glischros, glittus, and olibros, slippery], slippery.
    I.
    Lit.:

    loculi,

    Plaut. Mil. 3, 2, 38:

    testudini injecta imbris in modum lubrico fastigio innoxia ad imum labebantur,

    Liv. 44, 9, 9:

    assiduo lubricus imbre lapis,

    Mart. 4, 18, 2.— Subst.: lūbrĭcum, i, n., a slippery place, Cels. 8, 3:

    in lubrico atque instabili fundamenta,

    Plin. 36, 14, 21, § 95.—With gen.: equi lubrico paludum lapsantes, on the slippery [p. 1079] morass, Tac. A. 1, 65.—
    B.
    Transf.
    1.
    Slippery, smooth, Mart. 9, 58, 3.—
    2.
    That easily slips, glides, or moves away, slippery, slimy, lubricous:

    natura lubricos oculos fecit,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    anguis,

    Verg. A. 5, 84:

    exta,

    Tib. 2, 5, 14:

    amnis,

    Ov. Am. 3, 6, 81:

    pisces,

    Plin. 9, 20, 37, § 73:

    conchylia,

    slimy, Hor. S. 2, 4, 30:

    corpus,

    Plin. 2, 3, 3, § 7:

    lubrica prensantes effugit umbra manus,

    Ov. F. 5, 476:

    amnis,

    gliding, id. Am. 3, 6, 81.—
    II.
    Trop.
    A.
    Slippery, uncertain, hazardous, dangerous, critical (class.):

    via vitae praeceps et lubrica,

    Cic. Fl. 42, 105; cf. id. Rep. 1, 28:

    viae lubricae adulescentiae,

    id. Cael. 17, 41:

    aetas puerilis maxime lubrica atque incerta,

    id. Verr. 2, 5, 52, § 137:

    cupiditas dominandi praeceps et lubrica,

    id. Phil. 5, 18, 50:

    lubrica defensionis ratio,

    id. Planc. 2, 5:

    observatio,

    Quint. 1, 5, 5:

    locus,

    Plin. Ep. 1, 8, 35:

    geometriam dico... et si qua alia propter subtilitatem lubrica sunt,

    Sen. Ben. 3, 5, 1.— Poet., with inf.:

    vultus nimium lubricus aspici,

    seductive, Hor. C. 1, 19, 8. — Subst.: lūbrĭcum, i, n., a slippery or hazardous state, period, or season:

    in lubrico versari,

    Cic. Or. 28, 98:

    lubricum aetatis,

    Plin. Ep. 3, 3, 4:

    lubricum linguae,

    Dig. 48, 4, 7, § 3.—
    B.
    Gliding, fleeting:

    historia lubrica est hac atque illac fluit, ut homines, qui manibus invicem adprehensis gradum firmant, continent et continentur,

    passing from one subject to another, Quint. 9, 4, 129:

    annus,

    fleeting, Ov. A. A. 3, 364. —
    C.
    Slippery, deceitful:

    nequiquam patrias tentasti lubricus artes,

    Verg. A. 11, 716.—
    D.
    Prone, inclined, ready:

    flore capi juvenum lubrica mentem nympha,

    Sil. 5, 18: aetas ad vitium, Ambros. de Interp. Job et Dav. 1, 7, 21.—
    E.
    Unsteady, unsettled, easily going astray:

    si qua in parte lubricum adulescentiae nostrae declinat,

    Tac. A. 14, 56:

    lubricam principis aetatem retinere,

    id. ib. 13, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > lubricum

  • 5 lubricus

    lūbrĭcus, a, um, adj. [Gr. litos, lissos, smooth; from root glit; cf. glischros, glittus, and olibros, slippery], slippery.
    I.
    Lit.:

    loculi,

    Plaut. Mil. 3, 2, 38:

    testudini injecta imbris in modum lubrico fastigio innoxia ad imum labebantur,

    Liv. 44, 9, 9:

    assiduo lubricus imbre lapis,

    Mart. 4, 18, 2.— Subst.: lūbrĭcum, i, n., a slippery place, Cels. 8, 3:

    in lubrico atque instabili fundamenta,

    Plin. 36, 14, 21, § 95.—With gen.: equi lubrico paludum lapsantes, on the slippery [p. 1079] morass, Tac. A. 1, 65.—
    B.
    Transf.
    1.
    Slippery, smooth, Mart. 9, 58, 3.—
    2.
    That easily slips, glides, or moves away, slippery, slimy, lubricous:

    natura lubricos oculos fecit,

    Cic. N. D. 2, 57, 142:

    anguis,

    Verg. A. 5, 84:

    exta,

    Tib. 2, 5, 14:

    amnis,

    Ov. Am. 3, 6, 81:

    pisces,

    Plin. 9, 20, 37, § 73:

    conchylia,

    slimy, Hor. S. 2, 4, 30:

    corpus,

    Plin. 2, 3, 3, § 7:

    lubrica prensantes effugit umbra manus,

    Ov. F. 5, 476:

    amnis,

    gliding, id. Am. 3, 6, 81.—
    II.
    Trop.
    A.
    Slippery, uncertain, hazardous, dangerous, critical (class.):

    via vitae praeceps et lubrica,

    Cic. Fl. 42, 105; cf. id. Rep. 1, 28:

    viae lubricae adulescentiae,

    id. Cael. 17, 41:

    aetas puerilis maxime lubrica atque incerta,

    id. Verr. 2, 5, 52, § 137:

    cupiditas dominandi praeceps et lubrica,

    id. Phil. 5, 18, 50:

    lubrica defensionis ratio,

    id. Planc. 2, 5:

    observatio,

    Quint. 1, 5, 5:

    locus,

    Plin. Ep. 1, 8, 35:

    geometriam dico... et si qua alia propter subtilitatem lubrica sunt,

    Sen. Ben. 3, 5, 1.— Poet., with inf.:

    vultus nimium lubricus aspici,

    seductive, Hor. C. 1, 19, 8. — Subst.: lūbrĭcum, i, n., a slippery or hazardous state, period, or season:

    in lubrico versari,

    Cic. Or. 28, 98:

    lubricum aetatis,

    Plin. Ep. 3, 3, 4:

    lubricum linguae,

    Dig. 48, 4, 7, § 3.—
    B.
    Gliding, fleeting:

    historia lubrica est hac atque illac fluit, ut homines, qui manibus invicem adprehensis gradum firmant, continent et continentur,

    passing from one subject to another, Quint. 9, 4, 129:

    annus,

    fleeting, Ov. A. A. 3, 364. —
    C.
    Slippery, deceitful:

    nequiquam patrias tentasti lubricus artes,

    Verg. A. 11, 716.—
    D.
    Prone, inclined, ready:

    flore capi juvenum lubrica mentem nympha,

    Sil. 5, 18: aetas ad vitium, Ambros. de Interp. Job et Dav. 1, 7, 21.—
    E.
    Unsteady, unsettled, easily going astray:

    si qua in parte lubricum adulescentiae nostrae declinat,

    Tac. A. 14, 56:

    lubricam principis aetatem retinere,

    id. ib. 13, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > lubricus

  • 6 anceps

        anceps cipitis, abl. cipitī, adj.    [an- (for ambi-) + CAP-], that has two heads, two-headed: Ianus, O.: acumen, two-peaked, O.—Meton., double, twosided: securis, two-edged, O.: bestiae quasi ancipites in utrāque sede viventes, amphibious: ancipiti contentione districti, on both sides: ancipiti proelio pugnatum est, i. e. both in front and in the rear, Cs.: ancipiti premi periculo, N.: periculum anceps (erat), S.: ancipitem pugnam hostibus facere, i. e. by horse and foot, Ta.: metus, et ab cive et ab hoste, twofold, L.: munimenta, facing both ways, L.—Fig., double, twofold propter ancipitem faciendi dicendique sapientiam: ius, the uncertainty of the law, H.—Wavering, doubtful, uncertain, unfixed, ambiguous, undecided: fortuna belli: oraculum, L.: proelium, L.: Mars, indecisive, L.: bellum ancipiti Marte gestum, L.: fides, Cu.— Ellipt.: sequor hunc, Lucanus an Apulus, anceps (sc. ego), i. e. of uncertain origin, H.—Dangerous, hazardous, perilous, critical: locus: viae, O.: periculum, Ta.: quia revocare eos anceps erat, L.—As subst n., danger, hazard, peril: facilius inter ancipitia clarescunt, Ta.
    * * *
    (gen.), ancipitis ADJ
    two headed/fold/edged/meanings; faces two directions/fronts; doubtful; double

    Latin-English dictionary > anceps

  • 7 in-certus

        in-certus adj.    with comp. and sup.Of things, not fixed, unsettled, undetermined: consilia, T.: cum incerta bellum an pax essent, L.: securis, ill-aimed, V.— Abl absol.: incerto quid peterent, L.—Of persons, irresolute, hesitating, undecided, doubtful, at a loss: Incertior sum multo quam dudum, T.: plebes: varius incertusque agitabat, S.: quid dicam incertus sum, T.: animi incertus, anne, etc., T.: quid potissumum facerent, S.: summarum rerum: consili, T.—Unascertained, unproved, doubtful, uncertain: alia certa, alia incerta esse dicunt: eventus reliqui temporis: ambiguae testis Incertaeque rei, Iu.: incertus masculus an femina esset, L.: victoria, Cs.: moriendum certe est, et id incertum, an, etc.: Quis deus, incertum est, V.: cuius Ora puellares faciunt incerta capilli (i. e. make the sex doubtful), Iu.: incertum habeo, pudeat an pigeat magis, cannot decide, S.: clauserant portas, incertum vi an voluntate, L.—Of persons, uninformed, not assured, doubtful, uncertain: cum incertus sum, ubi esses: Incerti quo fata ferant, V.: sententiae, L.: rerum multitudo, L.—Vague, indefinite, unsettled, obscure, dim: spes, T.: ut incertis temporibus iretur, unexpected, Cs.: luna sub luce malignā, V.: voltus, disturbed, S.—Fig., untrustworthy, inconsistent, fickle: aetas (puerilis): nihil est incertius volgo: menses, V.: Filiam dare in incertas nuptias, hazardous, T.: arbor, the unsteady ship, Iu.

    Latin-English dictionary > in-certus

  • 8 īnsidiōsus

        īnsidiōsus adj. with comp.    [insidiae], cunning, deceitful, treacherous, dangerous: leno, H.: quis insidiosior (est)?: sermo.
    * * *
    insidiosa, insidiosum ADJ
    deceitful; insidious, hazardous

    Latin-English dictionary > īnsidiōsus

  • 9 adorior

    ăd-ŏrĭor, ortus, 4, v. dep. ( part. adorsus, Gell. 9, 2, 10; see the passage at the end of this art.; the second and third pers. of the pres. ind., acc. to the fourth conj.: adorīris, adorītur; forms analogous to orĕris, orĭtur, of the simple verb occur in Lucr. 3, 513; Lucil. ap. Prisc. p. 880 P.), to rise up for the purpose of going to some one or something, or of undertaking something great, difficult, or hazardous (clandestinely, artfully, when a hostile approach is spoken of; while aggredi indicates a direct, open attack from a distance: aggredimur de longinquo; adorimur ex insidiis et ex proximo; nam adoriri est quasi ad aliquem oriri, i. e. exsurgere, Don. ad Ter. Ad. 3, 3, 50; cf. the same ad Heaut. 4, 5, 9).
    I.
    In gen., to approach a person in order to address him, to ask something of him, to accost, etc. (cf. accedo, adeo):

    cesso hunc adoriri? (quasi de improviso alloqui, Don.),

    Ter. Heaut. 4, 5, 9:

    si ab eo nil fiet, tum hunc adorior hospitem,

    id. Phorm. 4, 2, 15.—
    II.
    Esp.
    A.
    To approach one with hostile intent, to assault, assail, Lucil. ap. Prisc. p. 886 P.:

    inermem tribunum gladiis,

    Cic. Sest. 37:

    a tergo Milonem,

    id. Mil. 10:

    navem,

    id. Verr. 2, 5, 34 fin.:

    impeditos adoriebantur,

    Caes. B. G. 4, 26:

    hos Conon adortus magno proelio fugat,

    Nep. Con. 4:

    urbem vi,

    Liv. 1, 53:

    oppugnatio eos aliquanto atrocior quam ante adorta est,

    id. 21, 11; cf.

    21, 28: praetorem ex improviso in itinere adortus,

    Tac. A. 4, 45:

    variis criminationibus,

    id. ib. 14, 52:

    minis,

    id. H. 1, 31:

    jurgio,

    Ter. Ad. 3, 3, 50:

    senatum,

    Suet. Caes. 9.—Also absol., Hirt. B. Afr. 69.—
    B.
    To enter upon any course of action, esp. to engage in or undertake any thing difficult or dangerous; with acc. or inf.:

    commutare animum quicumque adoritur,

    Lucr. 3, 515:

    ne convellere adoriamur ea, quae non possint commoveri,

    Cic. de Or. 2, 51, 205; id. Att. 13, 22: Hêrakleidion, si Brundisium salvi, adoriemur (sc. scribere), id. ib. 16, 2; Auct. Her. 2, 4:

    majus adorta nefas,

    Ov. P. 2, 2, 16:

    hi dominam Ditis thalamo deducere adorti,

    Verg. A. 6, 397; cf. id. ib. 7, 386; Cat. 63, 11.—So esp. in the histt., Nep. Dion. 6:

    hanc (Munychiam) bis tyranni oppugnare sunt adorti,

    id. Thras. 2, 5; so also Liv. 2, 51; 28, 3; 37, 5, 32; 40, 22; 43, 21; 44, 12; cf. also 3, 44: hanc virginem Appius pretio ac spe pellicere adortus.— Once in the form of the part. perf. adorsus:

    qui Hippiam tyrannum interficere adorsi erant,

    Gell. 9, 2, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > adorior

  • 10 obnoxius

    ob-noxĭus, a, um, adj.
    I.
    Lit.
    A.
    Subject, liable to punishment, obnoxious to punishment, punishable: obnoxius poenae obligatus ob delictum, Paul. ex Fest. p. 191 Müll.:

    ego tibi me obnoxium esse fateor culpae compotem,

    Plaut. Truc. 4, 3, 61; Dig. 48, 15, 1:

    ego lege Aquiliā obnoxius sum,

    ib. 11, 3, 14.—
    B.
    Liable or addicted to a fault or failing, guilty of it (cf.: deditus, addictus); constr.
    1.
    With dat.:

    animus neque delicto neque lubidini obnoxius,

    not addicted to vice or to sensual pleasures, Sall. C. 52, 21:

    communi culpae,

    Ov. A. A. 1, 395:

    facto,

    Tib. 3, 4, 15.—
    2.
    With gen.:

    obnoxios criminum, digno supplicio subjectos, sepulturae tradi non vetamus,

    for, on account of, Cod. Just. 3, 44, 11.—
    II.
    Transf., in gen.
    A.
    Subject, submissive, obedient, complying:

    dum illos obnoxios fidosque sibi faceret,

    Sall. C. 14, 6:

    obnoxium atque subjectum esse alicui,

    Liv. 7, 30, 2; 6, 28, 7; 23, 12, 9; 37, 53, 4; 42, 46, 3; Flor. 4, 4, 2. —
    B.
    Obliged, under obligation, beholden, indebted, responsible, answerable:

    uxori obnoxius sum,

    Ter. Hec. 3, 1, 22:

    totam Graeciam beneficio libertatis obnoxiam Romanis esse,

    Liv. 35, 31:

    fratris radiis obnoxia Luna,

    Verg. G. 1, 396:

    facies nullis obnoxia gemmis,

    not indebted to any jewels, Prop. 1, 2, 21:

    tantum in eo obnoxius est, si quid ipse dolo fecerit,

    Gai. Inst. 3, 207.—
    C.
    Exposed to a person, humbled before one:

    ne obnoxius filio sim et servo,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 80.—
    D.
    Submissive, abject, servile, slavish, mean-spirited, timid, cowardly, etc.:

    non quibus ego essem obnoxius,

    Plaut. Mil. 3, 1, 150:

    summissaeque manus, faciesque obnoxia mansit,

    Ov. M. 5, 235:

    si aut superbus, aut obnoxius videar,

    Liv. 23, 12:

    pax,

    servile, dishonorable, id. 9, 10.—
    2.
    Subject, liable, exposed, obnoxious to any thing; with dat., ad, or in and acc.
    (α).
    With dat.:

    infidis consiliis obnoxius,

    Tac. H. 3, 55:

    insidiis,

    id. A. 14, 40:

    infelici fecunditate fortunae,

    exposed, id. ib. 2, 75:

    aemulationi, odio, privatis affectionibus,

    id. ib. 3, 58:

    morbo,

    Plin. 17, 24, 37, § 221:

    contumeliis,

    Suet. Tib. 63:

    bello,

    Ov. P. 1, 8, 73:

    plerique Crasso ex negotiis privatis obnoxii,

    Sall. C. 48, 5:

    urbs artis itineribus (sc. incendiis),

    Tac. A. 15, 38.—
    (β).
    With ad: terra solida ad tales casus obnoxia, exposed to such accidents (viz. earthquakes), Plin. 2, 82, 84, § 197.—
    (γ).
    With in and acc.:

    in omnia obnoxius,

    exposed to every thing, Flor. 3, 20, 1. —
    3.
    In gen., exposed or liable to injury, danger, or misfortune, weak, infirm, frail:

    in hoc obnoxio domicilio animus liber habitat,

    Sen. Ep. 65, 21:

    supplex et obnoxius,

    Cic. ad Brut. 1, 17, 6:

    corpora,

    sickly, weakly, Plin. 31, 6, 32, § 60:

    flos,

    which soon falls off, soon suffers injury, frail, delicate, id. 14, 2, 4, § 27.—
    b.
    Obnoxium est, it is hazardous, dangerous, Tac. Or. 10.— Comp.:

    obnoxior (al. noxior),

    Sen. Clem. 1, 13.—Hence, adv.: obnoxĭē (only in Plaut. and Liv.).
    A.
    Guiltily, culpably:

    nihil obnoxie perire,

    quite innocently, Plaut. Stich. 3, 2, 41.—
    B.
    Submissively, slavishly, timidly:

    sententias dicere,

    Liv. 3, 39, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > obnoxius

  • 11 periculosus

    pĕrīcŭlōsus, a, um, adj. [periculum], dangerous, hazardous, perilous (class.):

    in nosmetipsos periculosi,

    incurring danger, endangering ourselves, Cic. Att. 13, 27, 1:

    consuetudo,

    id. Ac. 2, 21, 68:

    periculosum et grave bellum,

    id. Imp. Pomp. 2, 4:

    periculosum et infestum iter,

    id. Phil. 12, 10, 25:

    vulnera,

    id. ib. 14, 9, 26:

    curationes,

    id. Off. 1. 24, 83.—With dat.:

    populo Romano periculosum,

    Caes. B. G. 1, 33.— Neutr. in abl. absol.:

    juxta periculoso, ficta seu vera promeret,

    since it was equally perilous, Tac. A. 1, 6.— Neutr. plur. as subst.:

    in castris quoque periculosa fortissimis imperantur,

    Sen. Prov. 4, 8:

    inimicitiae,

    Tac. G. 21.— Sup.:

    locus,

    Cic. Phil. 7, 3, 8:

    annus,

    Liv. 27, 35:

    bellum,

    Flor. 1, 17, 5.—Hence, adv.: pĕrīcŭlōsē, dangerously, hazardously, perilously, with danger, risk, or peril (class.):

    periculose aegrotans,

    Cic. Att. 8, 2, 3:

    periculose dico,

    id. Phil. 7, 3, 8:

    periculose a paucis emi, quod multorum esset,

    Sall. J. 8, 2.— Comp.: nihilo periculosius, without any greater risk, Auct. B. Alex. 64.— Sup.: periculosissime aliquid facere, with the greatest danger, Sen. de Ira, 3, 22, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > periculosus

  • 12 praeceps

    praeceps, cĭpĭtis (old form praecĭ-pes, cĭpis, Plaut. Rud. 3, 3, 8; id. et Enn. ap. Prisc. p. 725 P. (Ann. v. 391 Vahl.; abl. praecipiti), adj. [prae-caput].
    I.
    Lit., headforemost, headlong (class.):

    praecipitem trahi,

    Plaut. Ps. 1, 5, 79:

    aliquem praecipitem deicere,

    Cic. Verr. 2, 4, 40, § 86:

    praeceps ad terram datus,

    dashed to the ground, Liv. 31, 37:

    praeceps curru ab alto Desilit,

    Ov. M. 12, 128:

    hic se praecipitem tecto dedit,

    threw himself headlong from the roof, Hor. S. 1, 2, 41:

    aliquem in praeceps jacere,

    headlong, Tac. A. 4, 22; so,

    jacto in praeceps corpore,

    id. ib. 6, 49; cf.:

    in praeceps deferri,

    Liv. 5, 47.—For in praeceps, in late Lat., per praeceps occurs:

    abiit grex per praeceps in mare,

    Vulg. Matt. 8, 32; id. Judic. 5, 22.—Hence, of one going rapidly, headforemost, headlong:

    de ponte Ire praecipitem in lutum per caputque pedesque,

    Cat. 17, 9:

    se jacere praecipitem e vertice,

    id. 63, 244; Verg. A. 5, 860:

    ab equo praeceps decidit,

    Ov. Ib. 259:

    (apes) praecipites Cadunt,

    Verg. G. 4, 80:

    aliquem praecipitem agere,

    to drive headlong, Cic. Caecin. 21, 60; Verg. A. 5, 456:

    praecipites se fugae mandabant,

    Caes. B. G. 2, 24:

    Monoeten In mare praecipitem deturbat,

    Verg. A. 5, 175; cf.:

    praeceps amensque cucurri,

    Ov. M. 7, 844:

    praeceps Fertur,

    is borne headlong, rushes, Hor. S. 1, 4, 30:

    nuntii,

    Tac. H. 2, 6.—
    B.
    Transf., of inanim. things.
    1.
    Of localities, qs. that descend suddenly in front, i. e. downhill, steep, precipitous:

    in declivi ac praecipiti loco,

    Caes. B. G. 4, 33:

    via (opp. plana),

    Cic. Fl. 42, 105:

    saxa,

    Liv. 38, 23:

    fossae,

    Ov. M. 1, 97; Verg. A. 11, 888:

    iter,

    Ov. Tr. 4, 3, 74; cf.

    trop.: iter ad malum praeceps ac lubricum,

    Cic. Rep. 1, 28, 44:

    loci,

    Col. 1, 2:

    mons,

    Plin. Pan. 16.—
    b.
    Subst.: praeceps, cĭpĭtis, n., a steep place, a precipice:

    turrim in praecipiti stantem,

    Verg. A. 2, 460:

    specus vasto in praeceps hiatu,

    Plin. 2, 45, 44, § 115:

    in praeceps pervenitur,

    Vell. 2, 3, 4:

    immane,

    Juv. 10, 107:

    altissimum,

    App. M. 4, p. 144 med. —In plur.:

    in praecipitia cursus iste deducit,

    Sen. Ep. 8, 4.—
    2.
    Sinking, declining:

    (in vitibus) praecipites palmites dicuntur, qui de hornotinis virgis enati in duro alligantur,

    Col. 5, 6, 33:

    sol Praecipitem lavit aequore currum,

    Verg. G. 3, 359:

    jam praeceps in occasum sol erat,

    Liv. 10, 42:

    dies,

    id. 4, 9; cf.:

    senectus,

    Curt. 6, 5, 3. —
    3.
    In gen., swift, rapid, rushing, violent ( poet.;

    syn.: celer, velox): praeceps Anio,

    Hor. C. 1, 7, 13:

    Boreas,

    Ov. M. 2, 185:

    nox,

    fleeting, transient, id. ib. 9, 485:

    procella,

    Stat. Th. 5, 419:

    oceani fragor,

    Val. Fl. 3, 404:

    letum,

    Sen. Hippol. 262:

    remedium,

    Curt. 3, 6, 2.—
    II.
    Trop., headlong, hasty, rash, precipitate.
    A.
    In gen. (class.):

    noster erus, qui scelestus sacerdotem anum praecipes Reppulit,

    Plaut. Rud. 3, 3, 10:

    sol jam praecipitans me quoque haec praecipitem paene evolvere coëgit,

    almost headlong, precipitately, Cic. de Or. 3, 55, 209:

    agunt eum praecipitem poenae civium Romanorum,

    chase, pursue, id. Verr. 2, 1, 3, § 7:

    praecipitem amicum ferri sinere,

    to rush into the abyss, id. Lael. 24, 89:

    quoniam ab inimicis praeceps agor,

    am pursued, Sall. C. 31, 9:

    praeceps celeritas dicendi,

    Cic. Fl. 20, 48: profectio, Att. ap. Cic. Att. 9, 10, 6: occumbunt multi letum... praecipe cursu, in rapid destruction, Enn. l. l.—With gen.:

    SI NON FATORVM PRAECEPS HIC MORTIS OBISSET,

    sudden as regards fate, Inscr. Grut. 695, 9, emended by Minervini in Bullet. Arch. Napol. III. 1845, p. 41 (but Minervini's assumption of a new adj., praeceps, from praecipio, anticipating fale, is unnecessary).—
    B.
    In partic.
    1.
    Rash, hasty, inconsiderate:

    homo in omnibus consiliis praeceps,

    Cic. Phil. 5, 13, 37: praeceps et effrenata mens, id. Cael. 15, 35:

    praeceps consilium et immaturum,

    Suet. Aug. 8:

    cogitatio,

    id. Calig. 48:

    audacia,

    Val. Max. 1, 6, 7.—
    2.
    Inclined to any thing:

    praeceps in avaritiam et crudelitatem animus,

    Liv. 26, 38:

    praeceps ingenio in iram,

    id. 23, 7:

    animus ad flagitia praeceps,

    Tac. A. 16, 21.—
    3.
    Dangerous, hazardous, critical:

    in tam praecipiti tempore,

    Ov. F. 2, 400.—Hence,
    b.
    Subst.: praeceps, cĭpĭtis, n.
    (α).
    Great danger, extremity, extreme danger, critical circumstances:

    se et prope rem publicam in praeceps dederat,

    brought into extreme danger, Liv. 27, 27:

    levare Aegrum ex praecipiti,

    Hor. S. 2, 3, 292:

    aeger est in praecipiti,

    Cels. 2, 6.—
    (β).
    The highest part, summit, sublimity (postAug.):

    omne in praecipiti vitium stetit,

    at its point of culmination, Juv. 1, 149:

    debet orator erigi, attolli, efferri, ac saepe accedere ad praeceps,

    to verge on the sublime, Plin. Ep. 9, 26, 2.—Hence, adv.: prae-ceps, headlong.
    1.
    Lit.:

    aliquem praeceps trahere,

    Tac. A. 4, 62:

    ex his fulgoribus quaedam praeceps eunt, similia prosilientibus stellis,

    Sen. Q. N. 1, 15, 2:

    moles convulsa dum ruit intus immensam vim mortalium praeceps trahit atque operit,

    Tac. A. 4, 62:

    toto praeceps se corpore ad undas Misit,

    Verg. A. 4, 253.—
    2.
    Trop.:

    eversio rei familiaris dignitatem ac famam praeceps dabat,

    brought into danger, Tac. A. 6, 17:

    praeceps in exsilium acti,

    suddenly, hastily, Amm. 29, 1, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > praeceps

См. также в других словарях:

  • hazardous — haz·ard·ous adj: creating a hazard: involving or exposing one to risk (as of loss or harm) a hazardous occupation a hazardous substance haz·ard·ous·ly adv haz·ard·ous·ness n Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 …   Law dictionary

  • Hazardous — Haz ard*ous ( [u^]s), a. [Cf. F. hasardeux.] Exposed to hazard; dangerous; risky. [1913 Webster] To enterprise so hazardous and high! Milton. Syn: Perilous; dangerous; bold; daring; adventurous; venturesome; precarious; uncertain. {Haz… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • hazardous — UK US /ˈhæzədəs/ adjective ► dangerous and involving risk, especially to someone s health: »hazardous industries/materials/substances …   Financial and business terms

  • hazardous — (adj.) 1580s, venturesome; 1610s, perilous, from HAZARD (Cf. hazard) (n.) + OUS (Cf. ous) or from M.Fr. hasardeux (16c.) …   Etymology dictionary

  • hazardous — precarious, risky, *dangerous, perilous Analogous words: venturesome, *adventurous: chancy, chance, haphazard, happy go lucky, *random Contrasted words: secure, *safe …   New Dictionary of Synonyms

  • hazardous — [adj] dangerous, unpredictable chancy, dicey*, difficult, hairy*, haphazard, hot*, insecure, parlous, perilous, precarious, risky, touchy, uncertain, unhealthy, unsafe, unsound, venturesome, wicked; concept 548 Ant. certain, guarded, predictable …   New thesaurus

  • hazardous — ► ADJECTIVE ▪ risky; dangerous. DERIVATIVES hazardously adverb hazardousness noun …   English terms dictionary

  • hazardous — [haz′ər dəs] adj. 1. of or involving chance 2. risky; dangerous; perilous hazardously adv …   English World dictionary

  • hazardous — Exposed to or involving danger; perilous; risky; involving risk of loss. Caminetti v. Guaranty Union Life Ins. Co., 52 Cal.App.2d 330, 126 P.2d 159, 162, 163. The terms hazardous , extra hazardous , specially hazardous , and not hazardous are… …   Black's law dictionary

  • hazardous — Exposed to or involving danger; perilous; risky; involving risk of loss. Caminetti v. Guaranty Union Life Ins. Co., 52 Cal.App.2d 330, 126 P.2d 159, 162, 163. The terms hazardous , extra hazardous , specially hazardous , and not hazardous are… …   Black's law dictionary

  • hazardous — adj. 1) hazardous to (hazardous to one s health) 2) hazardous to + inf. (it is hazardous to work at that height = it is hazardous working at that height) * * * [ hæzədəs] hazardous to + inf. (it is hazardous to work at that height = it is… …   Combinatory dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»