Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

habēna

  • 1 habena

    hăbēna, ae, f. [habeo; lit., that by which a thing is held; hence, in partic.], a thong, strap.
    I.
    Lit.:

    ille (turbo) actus habenā,

    Verg. A. 7, 380:

    cum jaculum parvā Libys amentavit habenā,

    Luc. 6, 221:

    Balearis tortor habenae,

    id. 3, 710:

    in scalis latuit metuens pendentis habenae,

    i. e. of the whip-lash, whip, Hor. Ep. 2, 2, 15:

    molles galeae habenae,

    Val. Fl. 6, 365:

    plantarum calces tantum infimae teguntur: cetera prope nuda et teretibus habenis vincta sunt,

    shoestrings, Gell. 13, 21, 5.—
    B.
    Esp., a rein (usually in plur.; cf.:

    lorum, corrigia): exhortatur equos, quorum per colla jubasque Excutit habenas,

    Ov. M. 5, 404; cf.:

    omnes effundit habenas,

    Verg. A. 5, 818;

    so of the reins,

    id. ib. 10, 576; 11, 600; 670;

    765 et saep.: quam potuit effusissimis habenis, stationem hostium invadit,

    Liv. 37, 20, 10.— Poet.:

    pedes aequat habenas,

    the riders, Val. Fl. 6, 95.—
    II.
    Transf.
    A.
    A small strip of diseased flesh cut out from the body:

    tenuis excidenda habena est,

    Cels. 7, 17 fin.; cf.: habenula.—Far more freq.,
    B.
    In gen., a rein; also abstr., direction, management, government:

    quis regere immensi summam, quis habere profundi indu manu validas potis est moderanter habenas?

    Lucr. 2, 1096:

    fluminibus vestris totas immittite habenas,

    give the reins to, Ov. M. 1, 280; Val. Fl. 6, 391:

    (ventis) regem dedit, qui foedere certo Et premere et laxas sciret dare jussus habenas,

    Verg. A. 1, 63:

    furit immissis Vulcanus habenis,

    id. ib. 5, 662:

    classique immittit habenas,

    id. ib. 6, 1; cf. Lucr. 5, 787; Verg. G. 2, 364:

    vates rege vatis habenas,

    Ov. F. 1, 25: legum, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 41, 166:

    commodissimum est quam laxissimas habenas habere amicitiae, quas vel adducas cum velis vel remittas,

    Cic. Lael. 13, 45:

    alicui moderandi et regendi sui potestatem quasi quasdam habenas tradere,

    id. de Or. 1, 52, 226; id. Rep. 1, 5:

    accepisse Numam populi Latialis habenas,

    Ov. M. 15, 481; cf.

    also: rerumque reliquit habenas,

    Verg. A. 7, 600:

    linquam datas habenas,

    Val. Fl. 1, 560: irarumque omnes effundit habenas, Verg. A. 12, 499.—In sing.:

    Latiae diffisus habenae,

    i. e. of the Roman dominion, Sil. 13, 34; Gell. 14, 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > habena

  • 2 habēna

        habēna ae, f    [HAB-], a holder, halter, rein: laeva, H.—Usu. plur: equorum per colla Excutit habenas, O.: omnīs effundit habenas, V.: effusissimis habenis, L.— A thong, strap: (turbo) actus habenā, V.: metuens pendentis habenae, i. e. the lash, H.—Fig., only plur, the reins, direction, management, government: regum, C. poët.: Fluminibus totas inmittite habenas, give the reins to, O.: furit inmissis Volcanus habenis, V.: classi inmittit habenas, V.: laxissimas habenas habere amicitiae: populi, O.: rerum, of the state, V.
    * * *
    thong, strap; whip; halter; reins (pl.); direction, management, government

    Latin-English dictionary > habēna

  • 3 fluxus

        fluxus adj.    [P. of fluo], flowing, loose, slack: habena, L.: crinis, Ta.: arma, Ta.—Fig., lax, loose, dissolute, careless: animi aetate, S.— Frail, weak, fleeting, transient, perishable: res nostrae, decayed: res humanae, S.: corpora, Ta.: fides, S.: mens senio, Ta.: studia inania et fluxa, Ta.
    * * *
    fluxa, fluxum ADJ
    flowing; fluid; loose; transient, frail, dissolute

    Latin-English dictionary > fluxus

  • 4 laevus

        laevus adj., λαιόσ, left, on the left side: manus: auris, O.: Pontus, to the left, O.: iter, V.: habena, H.: laevā parte, on the left, O.—As subst. n the left: fleximus in laevum cursūs, O.: In laevum conversus, Iu.: in laeva Italiae flexit iter, L.: Laeva tenent Thetis et Melite, the left, V.— Neut. As adv., on the left: Intonuit laevum, i. e. propitiously, V.: laevum extendere comas, Iu.— Fig., awkward, stupid, foolish, silly: mens, V.: o ego laevus, H.—Of ill omen, unfavorable, inconvenient, unfortunate, unlucky, bad, pernicious: Sirius laevo contristat lumine caelum, V.: Teque nec laevus vetat ire picus, H.: Numina, unfavorable gods, hostile deities, V.—In the language of augurs, fortunate, lucky, propitious (because the augur faced the south, and the east or propitious side was on the left; see sinister): omina: tonitru, O.
    * * *
    laeva, laevum ADJ
    left, on the left hand; from the left; unpropitious, unfavorable, harmful

    Latin-English dictionary > laevus

  • 5 amento

    āmento, āvi, ātum, 1, v. a. [amentum].
    I.
    Lit., to furnish with a strap or thong; esp. of the javelin, to the middle of which a strap was fastened, so that it might be thrown with greater force (very rare;

    only twice in Cic.): hastae amentatae,

    Cic. Brut. 78, 271.— Trop., of discourse:

    amentatae hastae (i. e. apta et parata argumenta),

    Cic. de Or. 1, 57, 242 (so Juv. sagittae and jaculator, q. v.).—Hence,
    II.
    Transf., poet., to hurl or dart the javelin by means of a thong: cum jaculum parvā Libysamentavit habenā, * Luc. 6, 221.—And of the wind, which gives an impetus to motion, as a thong to the dart:

    amentante Noto,

    Sil. 14, 422.

    Lewis & Short latin dictionary > amento

  • 6 Baleares

    Bălĭāres (better than Bălĕāres) insulae, or absol. Bălĭāres, ĭum, f., = Baliareis, the Balearic Islands, Majorca and Minorca, in the Mediterranean Sea, whose inhabitants were famous slingers, Auct. B. Afr. 23; Cic. Att. 12, 2, 1; Inscr. Orell. 732; Liv. 28, 37, 4 sq.; Plin. 10, 48, 68, § 133; Mel. 2, 7, 20; Plin. 3, 5, 11, § 77; 8, 58, 83, § 226 al.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Bă-lĭāris, e, adj., Balearic:

    terra,

    Plin. 35, 19, 59, § 202:

    funda,

    Verg. G. 1, 309:

    habena,

    Luc. 3, 710:

    telum,

    Sil. 7, 279.— Subst.: Bălĭāres, ĭum, m., = Baliareis, the inhabitants of the Balearic Islands, Caes. B. G. 2, 7; Liv. 28, 37, 6.—In sing. Baliaris, a Balearian, Sil. 3, 365.—
    B.
    Bălĭārĭcus, a, um, adj., Balearic:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    grus,

    id. 11, 37, 44, § 122:

    funda,

    Ov. M. 2, 727; 4, 709.— Subst.: Bălĭārĭci, ōrum, m., the inhabitants of the Balearic Islands, Plin. 8, 55, 81, § 218.— Sing., Inscr. Orell. 168; and Baliaricus, cognomen of Q. Caecilius Metellus, on account of his conquest of these islands, A. U. C. 631, Flor. 3, 8; Cic. Div. 1, 2, 4; id. Rosc. Am. 50, 147.

    Lewis & Short latin dictionary > Baleares

  • 7 Baliares

    Bălĭāres (better than Bălĕāres) insulae, or absol. Bălĭāres, ĭum, f., = Baliareis, the Balearic Islands, Majorca and Minorca, in the Mediterranean Sea, whose inhabitants were famous slingers, Auct. B. Afr. 23; Cic. Att. 12, 2, 1; Inscr. Orell. 732; Liv. 28, 37, 4 sq.; Plin. 10, 48, 68, § 133; Mel. 2, 7, 20; Plin. 3, 5, 11, § 77; 8, 58, 83, § 226 al.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Bă-lĭāris, e, adj., Balearic:

    terra,

    Plin. 35, 19, 59, § 202:

    funda,

    Verg. G. 1, 309:

    habena,

    Luc. 3, 710:

    telum,

    Sil. 7, 279.— Subst.: Bălĭāres, ĭum, m., = Baliareis, the inhabitants of the Balearic Islands, Caes. B. G. 2, 7; Liv. 28, 37, 6.—In sing. Baliaris, a Balearian, Sil. 3, 365.—
    B.
    Bălĭārĭcus, a, um, adj., Balearic:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    grus,

    id. 11, 37, 44, § 122:

    funda,

    Ov. M. 2, 727; 4, 709.— Subst.: Bălĭārĭci, ōrum, m., the inhabitants of the Balearic Islands, Plin. 8, 55, 81, § 218.— Sing., Inscr. Orell. 168; and Baliaricus, cognomen of Q. Caecilius Metellus, on account of his conquest of these islands, A. U. C. 631, Flor. 3, 8; Cic. Div. 1, 2, 4; id. Rosc. Am. 50, 147.

    Lewis & Short latin dictionary > Baliares

  • 8 Baliarici

    Bălĭāres (better than Bălĕāres) insulae, or absol. Bălĭāres, ĭum, f., = Baliareis, the Balearic Islands, Majorca and Minorca, in the Mediterranean Sea, whose inhabitants were famous slingers, Auct. B. Afr. 23; Cic. Att. 12, 2, 1; Inscr. Orell. 732; Liv. 28, 37, 4 sq.; Plin. 10, 48, 68, § 133; Mel. 2, 7, 20; Plin. 3, 5, 11, § 77; 8, 58, 83, § 226 al.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Bă-lĭāris, e, adj., Balearic:

    terra,

    Plin. 35, 19, 59, § 202:

    funda,

    Verg. G. 1, 309:

    habena,

    Luc. 3, 710:

    telum,

    Sil. 7, 279.— Subst.: Bălĭāres, ĭum, m., = Baliareis, the inhabitants of the Balearic Islands, Caes. B. G. 2, 7; Liv. 28, 37, 6.—In sing. Baliaris, a Balearian, Sil. 3, 365.—
    B.
    Bălĭārĭcus, a, um, adj., Balearic:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    grus,

    id. 11, 37, 44, § 122:

    funda,

    Ov. M. 2, 727; 4, 709.— Subst.: Bălĭārĭci, ōrum, m., the inhabitants of the Balearic Islands, Plin. 8, 55, 81, § 218.— Sing., Inscr. Orell. 168; and Baliaricus, cognomen of Q. Caecilius Metellus, on account of his conquest of these islands, A. U. C. 631, Flor. 3, 8; Cic. Div. 1, 2, 4; id. Rosc. Am. 50, 147.

    Lewis & Short latin dictionary > Baliarici

  • 9 Baliaricus

    Bălĭāres (better than Bălĕāres) insulae, or absol. Bălĭāres, ĭum, f., = Baliareis, the Balearic Islands, Majorca and Minorca, in the Mediterranean Sea, whose inhabitants were famous slingers, Auct. B. Afr. 23; Cic. Att. 12, 2, 1; Inscr. Orell. 732; Liv. 28, 37, 4 sq.; Plin. 10, 48, 68, § 133; Mel. 2, 7, 20; Plin. 3, 5, 11, § 77; 8, 58, 83, § 226 al.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Bă-lĭāris, e, adj., Balearic:

    terra,

    Plin. 35, 19, 59, § 202:

    funda,

    Verg. G. 1, 309:

    habena,

    Luc. 3, 710:

    telum,

    Sil. 7, 279.— Subst.: Bălĭāres, ĭum, m., = Baliareis, the inhabitants of the Balearic Islands, Caes. B. G. 2, 7; Liv. 28, 37, 6.—In sing. Baliaris, a Balearian, Sil. 3, 365.—
    B.
    Bălĭārĭcus, a, um, adj., Balearic:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    grus,

    id. 11, 37, 44, § 122:

    funda,

    Ov. M. 2, 727; 4, 709.— Subst.: Bălĭārĭci, ōrum, m., the inhabitants of the Balearic Islands, Plin. 8, 55, 81, § 218.— Sing., Inscr. Orell. 168; and Baliaricus, cognomen of Q. Caecilius Metellus, on account of his conquest of these islands, A. U. C. 631, Flor. 3, 8; Cic. Div. 1, 2, 4; id. Rosc. Am. 50, 147.

    Lewis & Short latin dictionary > Baliaricus

  • 10 Baliaris

    Bălĭāres (better than Bălĕāres) insulae, or absol. Bălĭāres, ĭum, f., = Baliareis, the Balearic Islands, Majorca and Minorca, in the Mediterranean Sea, whose inhabitants were famous slingers, Auct. B. Afr. 23; Cic. Att. 12, 2, 1; Inscr. Orell. 732; Liv. 28, 37, 4 sq.; Plin. 10, 48, 68, § 133; Mel. 2, 7, 20; Plin. 3, 5, 11, § 77; 8, 58, 83, § 226 al.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Bă-lĭāris, e, adj., Balearic:

    terra,

    Plin. 35, 19, 59, § 202:

    funda,

    Verg. G. 1, 309:

    habena,

    Luc. 3, 710:

    telum,

    Sil. 7, 279.— Subst.: Bălĭāres, ĭum, m., = Baliareis, the inhabitants of the Balearic Islands, Caes. B. G. 2, 7; Liv. 28, 37, 6.—In sing. Baliaris, a Balearian, Sil. 3, 365.—
    B.
    Bălĭārĭcus, a, um, adj., Balearic:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    grus,

    id. 11, 37, 44, § 122:

    funda,

    Ov. M. 2, 727; 4, 709.— Subst.: Bălĭārĭci, ōrum, m., the inhabitants of the Balearic Islands, Plin. 8, 55, 81, § 218.— Sing., Inscr. Orell. 168; and Baliaricus, cognomen of Q. Caecilius Metellus, on account of his conquest of these islands, A. U. C. 631, Flor. 3, 8; Cic. Div. 1, 2, 4; id. Rosc. Am. 50, 147.

    Lewis & Short latin dictionary > Baliaris

  • 11 fluo

    flŭo, xi, xum, 3 (archaic form of the sup.: FLUCTUM, acc. to Prisc. p. 817 P.; cf.: fluo, fluctum, Not. Tir. From this form are derived fluctio and fluctus. In Lucr. 6, 800, the correct read. is laveris, not flueris, v. Lachm. ad h. l.), v. n. [Gr. phlu-, phlusai, anaphluô, etc.; Lat. fleo, fletus; flumen, fluctus, etc.; orig. one root with fla-, to blow, q. v. and cf. Curt. Gr. Etym. p. 302], to flow (cf.: mano, labor, etc.).
    I.
    Lit.: per amoenam urbem leni fluit agmine flumen, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 177 ed. Vahl.); cf.:

    ut flumina in contrarias partes fluxerint,

    Cic. Div. 1, 35, 78:

    flumen quod inter eum et Domitii castra fluebat,

    Caes. B. C. 3, 37, 1; cf.

    also: aurea tum dicat per terras flumina vulgo Fluxisse,

    Lucr. 5, 911:

    fluvius Eurotas, qui propter Lacedaemonem fluit,

    Cic. Inv. 2, 31, 96:

    Helvetiorum inter fines et Allobrogum Rhodanus fluit,

    Caes. B. G. 1, 6, 2:

    Arar in utram partem fluat,

    id. ib. 1, 12, 1:

    ea, quae natura fluerent atque manarent, ut aqua,

    Cic. N. D. 1, 15, 39: fluens unda, water from a stream (opp.: putealis unda, spring-water), Col. 1, 5, 1:

    in foveam,

    Lucr. 2, 475; cf. id. 5, 271:

    fluxit in terram Remi cruor,

    Hor. Epod. 7, 19; cf. Luc. 6, 61:

    imber,

    Ov. P. 4, 4, 2:

    sanguis,

    id. M. 12, 312:

    fluit de corpore sudor,

    id. ib. 9, 173; cf.:

    sudor fluit undique rivis,

    Verg. A. 5, 200:

    aes rivis,

    id. ib. 8, 445:

    nudo sub pede musta fluunt,

    Ov. R. Am. 190:

    madidis fluit unda capillis,

    drips, id. M. 11, 656:

    cerebrum molle fluit,

    id. ib. 12, 435:

    fluunt lacrimae more perennis aquae,

    id. F. 2, 820:

    fluens nausea,

    Hor. Epod. 9, 35; cf.:

    alvus fluens,

    Cels. 2, 6:

    fluit ignibus aurum,

    becomes fluid, melts, Ov. M. 2, 251.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of bodies, to flow, overflow, run down, drip with any fluid.— With abl.:

    cum fluvius Atratus sanguine fluxit,

    Cic. Div. 1, 43, 98; Ov. M. 8, 400:

    cruore fluens,

    id. ib. 7, 343:

    sudore fluentia brachia,

    id. ib. 9, 57; cf.:

    fluunt sudore et lassitudine membra,

    Liv. 38, 17, 7; 7, 33, 14; cf. id. 10, 28, 4:

    pingui fluit unguine tellus,

    Val. Fl. 6, 360:

    vilisque rubenti Fluxit mulctra mero,

    overflows, Sil. 7, 190. —Without abl.:

    madidāque fluens in veste Menoetes,

    Verg. A. 5, 179:

    fluentes cerussataeque buccae,

    dripping with paint, Cic. Pis. 11, 25 (cf. Cic. de Or. 2, 66, 266, 2. b. infra):

    Graeculae vites acinorum exiguitate minus fluunt,

    i. e. yield but little wine, Col. 3, 2, 24; 3, 2, 5; 12, 52, 1.—With acc. of kin. signif.:

    Oenotria vina fluens,

    Claud. Laud. Stil. 2, 264.—
    2.
    To move in the manner of fluids, to flow, stream, pour:

    inde alium (aëra) supra fluere,

    to flow, Lucr. 5, 514 and 522:

    unde fluens volvat varius se fluctus odorum,

    id. 4, 675 sq.; cf.:

    principio omnibus a rebus, quascumque videmus, Perpetuo fluere ac mitti spargique necesse est Corpora, quae feriant oculos visumque lacessant: Perpetuoque fluunt certis ab rebus odores, Frigus ut a fluviis, calor a sole, aestus ab undis Aequoris,

    id. 6, 922 sq.:

    aestus e lapide,

    id. 6, 1002:

    venti,

    id. 1, 280:

    fluit undique victor Mulciber,

    Sil. 17, 102:

    comae per levia colla fluentes,

    flowing, spreading, Prop. 2, 3, 13; cf.:

    blanditiaeque fluant per mea colla rosae,

    id. 4 (5), 6, 72:

    vestis fluens,

    flowing, loose, id. 3, 17 (4, 16), 32:

    tunicisque fluentibus,

    Ov. A. A. 3, 301:

    nodoque sinus collecta fluentes,

    Verg. A. 1, 320; cf.

    also: balteus nec strangulet nec fluat,

    Quint. 11, 3, 140:

    nec mersa est pelago, nec fluit ulla ratis,

    floats, is tossed about, Mart. 4, 66, 14:

    ramos compesce fluentes,

    floating around, spreading out, Verg. G. 2, 370:

    ad terram fluit devexo pondere cervix,

    droops, id. ib. 3, 524:

    omnisque relictis Turba fluit castris,

    pour forth, id. A. 12, 444:

    olli fluunt ad regia tecta,

    id. ib. 11, 236;

    so of a multitude or crowd of men: densatis ordinibus effuse fluentem in se aciem excepere,

    Curt. 6, 1, 6.—
    b.
    Pregn., of bodies, to pass away, fall away, to fall off or out, to vanish:

    excident gladii, fluent arma de manibus,

    Cic. Phil. 12, 3, 8:

    capilli fluunt,

    Cels. 6, 1; Plin. 27, 4, 5, § 17:

    sponte fluent (poma) matura suā,

    Ov. Am. 2, 14, 25:

    quasi longinquo fluere omnia cernimus aevo,

    Lucr. 2, 69; cf.:

    cuncta fluunt omnisque vagans formatur imago,

    Ov. M. 15, 178: dissolvuntur enim tum demum membra fluuntque, Lucr. 4, 919:

    surae fluxere,

    Luc. 9, 770:

    buccae fluentes,

    fallen in, lank, Cic. de Or. 2, 66, 266.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to flow, spring, arise, come forth; to go, proceed:

    ex ejus (Nestoris) lingua melle dulcior fluebat oratio,

    Cic. de Sen. 10, 31:

    carmen vena pauperiore fluit,

    Ov. Pont. 4, 2, 20:

    Calidii oratio ita libere fluebat, ut nusquam adhaeresceret,

    Cic. Brut. 79, 274:

    in Herodoto omnia leniter fluunt,

    Quint. 9, 4, 18; cf.

    also: grammatice pleno jam satis alveo fluit,

    id. 2, 1, 4:

    quae totis viribus fluit oratio,

    id. 9, 4, 7:

    oratio ferri debet ac fluere,

    id. 9, 4, 112.— Transf., of the writer himself:

    alter (Herodotus) sine ullis salebris quasi sedatus amnis fluit,

    Cic. Or. 12, 39; cf.:

    (Lucilius) cum flueret lutulentus,

    Hor. S. 1, 4, 11; 1, 10, 50; 1, 7, 28:

    facetiis,

    Plaut. Mil. 4, 8, 12:

    multa ab ea (luna) manant et fluunt, quibus animantes alantur augescantque,

    Cic. N. D. 2, 19, 50:

    haec omnia ex eodem fonte fluxerunt,

    id. ib. 3, 19, 48:

    dicendi facultatem ex intimis sapientiae fontibus fluere,

    Quint. 12, 2, 6; 5, 10, 19; 5, 9, 14:

    omnia ex natura rerum hominumque fluere,

    id. 6, 2, 13:

    nomen ex Graeco fluxisse,

    id. 3, 4, 12:

    ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum,

    Cic. Fin. 2, 11, 34; Quint. 1, 1, 12:

    unde id quoque vitium fluit,

    id. 11, 3, 109; 7, 3, 33:

    Pythagorae doctrina cum longe lateque flueret,

    spread itself, Cic. Tusc. 4, 1, 2:

    multum fluxisse video de libris nostris variumque sermonem,

    id. N. D. 1, 3, 6:

    sic mihi tarda fluunt ingrataque tempora,

    flow, pass, Hor. Ep. 1, 1, 23:

    in rebus prosperis et ad voluntatem nostram fluentibus,

    going, Cic. Off. 1, 26, 90: rebus supra votum fluentibus, Sall. H. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 2, 169 (Hist. 1, 101 Dietsch); Tac. H. 3, 48; Just. 23, 3; cf.:

    rebus prospere fluentibus,

    succeeding, prospering, Tac. Or. 5; id. A. 15, 5: illius rationes quorsum fluant, proceed, Attic. ap. Cic. Att. 9, 10, 4; cf.:

    res fluit ad interregnum,

    Cic. Att. 4, 16, 11;

    cuncta in Mithridatem fluxere,

    Tac. A. 11, 9.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of speech, etc., to flow uniformly, be monotonous:

    efficiendum est ne fluat oratio, ne vagetur, etc.,

    Cic. de Or. 3, 49, 190:

    quod species ipsa carminum docet, non impetu et instinctu nec ore uno fluens,

    Tac. A. 14, 16; cf. Cic. Brut. 79.—Pregn., to dissolve, vanish, perish:

    qua (voluptate) cum liquescimus fluimusque mollitia,

    Cic. Tusc. 2, 22, 52:

    fluens mollitiis,

    Vell. 1, 6, 2; 2, 88, 2:

    cetera nasci, occidere, fluere, labi, nec diutius esse uno et eodem statu,

    Cic. Or. 3, 10:

    fluit voluptas corporis et prima quaeque avolat,

    id. Fin. 2, 32, 106:

    fluentem procumbentemque rem publicam populi Romani restituere,

    Vell. 2, 16 fin. —Hence,
    1.
    fluens, entis, P. a.
    A.
    Lax, relaxed, debauched, enervated, effeminate:

    inde soluti ac fluentes non accipiunt e scholis mala ista, sed in scholas afferunt,

    Quint. 1, 2, 8:

    Campani fluentes luxu,

    Liv. 7, 29, 5:

    incessu ipso ultra muliebrem mollitiem fluentes,

    Sen. Tranq. 15:

    fluentibus membris, incessu femineo,

    Aug. Civ. D. 7, 26.—
    B.
    Of speech,
    1.
    Flowing, fluent:

    sed in his tracta quaedam et fluens expetitur, non haec contorta et acris oratio,

    Cic. Or. 20, 66:

    lenis et fluens contextus,

    Quint. 9, 4, 127.—
    2.
    Lax, unrestrained:

    ne immoderata aut angusta aut dissoluta aut fluens sit oratio,

    Cic. Or. 58, 198:

    dissipata et inculta et fluens oratio,

    id. ib. 65, 220;

    and transf. of the speaker: in locis ac descriptionibus fusi ac fluentes sumus,

    Quint. 9, 4, 138.— Adv.: flŭenter, in a flowing, waving manner (very rare):

    res quaeque fluenter fertur,

    Lucr. 6, 935 (but not ib. 520, where the correct read. is cientur;

    v. Lachm.): capillo fluenter undante,

    App. M. 2, p. 122, 7. —
    2.
    fluxus, a, um, P. a. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Lit., flowing, fluid:

    elementa arida atque fluxa, App. de Mundo: sucus,

    Plin. 9, 38, 62, § 133:

    vas fluxum pertusumque,

    i. e. leaking, Lucr. 6, 20.—
    2.
    Transf., flowing, loose, slack:

    ipsa crine fluxo thyrsum quatiens,

    Tac. A. 11, 31:

    habena,

    Liv. 38, 29, 6:

    amictus,

    Luc. 2, 362; cf.:

    ut cingeretur fluxiore cinctura,

    Suet. Caes. 45 fin.:

    fluxa arma,

    hanging slack, loose, Tac. H. 2, 99.—
    (β).
    Pregn., frail, perishable, weak:

    corpora,

    Tac. H. 2, 32; cf.:

    spadone eviratior fluxo,

    Mart. 5, 41, 1:

    (murorum) aevo fluxa,

    Tac. H. 2, 22. —
    B.
    Trop.
    1.
    Lax, loose, dissolute, careless:

    animi molles et aetate fluxi dolis haud difficulter capiebantur,

    Sall. C. 14, 5: cf.:

    animi fluxioris esse,

    Suet. Tib. 52:

    duces noctu dieque fluxi,

    Tac. H. 3, 76:

    spectaculum non enerve nec fluxum,

    Plin. Pan. 33, 1:

    fluxa atque aperta securitas,

    Gell. 4, 20, 8.—
    2.
    Pregn., frail, weak, fleeting, transient, perishable:

    res nostrae ut in secundis fluxae, ut in adversis bonae,

    decayed, impaired, disordered, Cic. Att. 4, 2, 1: hujus belli fortuna, ut in secundis, fluxa;

    ut in adversis, bona,

    id. ad Brut. 1, 10, 2:

    res humanae fluxae et mobiles,

    Sall. J. 104, 2:

    divitiarum et formae gloria fluxa atque fragilis est,

    id. C. 1, 4; cf.:

    instabile et fluxum,

    Tac. A. 13, 19:

    fluxa auctoritas,

    id. H. 1, 21:

    cave fidem fluxam geras,

    Plaut. Capt. 2, 3, 79:

    fides,

    Sall. J. 111, 2; Liv. 40, 50, 5; cf.:

    fluxa et vana fides,

    unreliable, unstable, id. 28, 6, 11; Tac. H. 2, 75; 4, 23:

    studia inania et fluxa,

    id. A. 3, 50 fin.:

    fluxa senio mens,

    id. ib. 6, 38.— Adv.: fluxē, remissly, negligently (post-class. and rare):

    more vitae remissioris fluxius agens,

    Amm. 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > fluo

  • 12 habenula

    hăbēnŭla, ae, f. dim. [habena, II. A.], a small strip of diseased flesh which is cut out from the body:

    tum ab ora vel vulsella vel hamo apprehensam tamquam habenulam excidere,

    Cels. 7, 28; id. 7, 7, 8 fin.; 20 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > habenula

  • 13 laevus

    laevus, a, um, adj. [cf. Gr. laios], left, on the left side (mostly poet.; syn.: sinister, scaevus).
    I.
    Lit.: ut idem nunc sit laevus;

    et e laevo sit mutua dexter,

    Lucr. 4, 301 (325):

    manus,

    Cic. Ac. 2, 47, 145:

    ab laeva manu,

    Plaut. Aul. 4, 3, 1: habeo equidem hercle oculum. Py. At laevom dico, Plaut. Mil. 4, 7, 24:

    latus,

    Ov. M. 12, 415: auris id. ib. 12, 336:

    pes,

    id. ib. 12, 101:

    umerus,

    id. H. 9, 62:

    Pontus,

    lying to the left, id. P. 4, 9, 119:

    iter,

    Verg. A. 5, 170:

    habena,

    Hor. Ep. 1, 15, 12:

    amnis,

    the left bank, Tac. A. 2, 8:

    laevā in parte mamillae,

    Juv. 7, 159. —
    B. 1.
    laeva, ae, f.
    (α).
    (Sc. manus.) The left hand:

    opsecro te hanc per dexteram, perque hanc sororem laevam,

    Plaut. Poen. 3, 1, 9:

    Ilionea petit dextrā, laevāque Serestum,

    Verg. A. 1, 611; id. ib. 2, 552;

    7, 188: cognovi clipeum laevae gestamina nostrae,

    Ov. M. 15, 163; id. ib. 4, 782;

    8, 321: hinc factum est ut usus anulorum exemtus dexterae, in laevam relegaretur,

    Macr. S. 7, 13, 11; so,

    dextera laevaque,

    Juv. 6, 561; 658.—
    (β).
    (Sc. pars.) The left side:

    laevam cuncta cohors remis ventisque petivit,

    Verg. A. 3, 563:

    laevam pete,

    go to the left, Ov. M. 3, 642.—Esp. freq. adv.: laevā, on the left side, on the left:

    dextrā montibus, laevā Tiberi amne saeptus,

    on the left, Liv. 4, 32:

    dextrā laevāque duo maria claudunt,

    id. 21, 43: so, a laevā: Diana facem jacit a laeva, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89 (Trag. Rel. v. 55 Vahl.); Vulg. Exod. 14, 22.—So, ad laevam, in laevam, to the left, on the left: ante, et pone;

    ad laevam, et ad dexteram,

    Cic. Univ. 13:

    si in laevam detorserit,

    Plin. 28, 8, 27, § 93.—
    2.
    In neutr.: laevum, on the left ( poet.):

    intonuit laevum,

    Verg. A. 2, 693; 9, 631:

    laevum extendere comas,

    Juv. 6, 495: in laevum, adverbially, to the left:

    fleximus in laevum cursus,

    Ov. Tr. 1, 10, 17:

    dixit in laevum conversus,

    Juv. 4, 120 (Jahn, in laevam).— Plur.: laeva, ōrum, n., places lying on the left:

    laeva tenent Thetis et Melite,

    Verg. A. 5, 825:

    Thracen et laeva Propontidos intrat,

    Ov. F. 5, 257.—
    II.
    Trop.
    A.
    Awkward, stupid, foolish, silly:

    si mens non laeva fuisset,

    Verg. E. 1, 16; id. A. 2, 54:

    o ego laevus, Qui purgor bilem sub verni temporis horam,

    Hor. A. P. 301.—
    B.
    Of ill omen, unfavorable, inconvenient; unfortunate, unlucky, bad, pernicious:

    Sirius laevo contristat lumine caelum,

    Verg. A. 10, 275:

    peccatum fateor, cum te sic tempore laevo Interpellarim,

    Hor. S. 2, 4, 4:

    teque nec laevus vetat ire picus,

    id. C. 3, 27, 15:

    laevo monitu pueros producit avaros,

    Juv. 14, 228:

    omen,

    Val. Fl. 6, 70:

    ignis,

    i. e. a pestilence, Stat. Th. 1, 634; Claud. Idyll. 2, 92; Sil. 1, 464 Rupert; so,

    numina laeva (opp. dextra or propitia),

    unfavorable gods, hostile deities, Verg. G. 4, 7 Jahn and Forbig. ad loc.:

    impia Cappadocum tellus et numine laevo Visa tibi,

    Mart. 6, 85, 3; Sil. 14, 494; 15, 512; Arn. adv. Gent. 3, 26.—
    C.
    In the language of augurs, fortunate, lucky, propitious (because the Romans, by turning their faces to the south, had the eastern signs on their left hand;

    v. sinister): laeva prospera existimantur, quoniam laevā parte mundi ortus est,

    Plin. 2, 54, 55, § 142; cf. Liv. 1, 18:

    omina,

    Phaedr. 3, 18, 12:

    tonitru dedit omina laevo Juppiter,

    Ov. F. 4, 833; cf. Verg. A. 2, 693; 9, 631 (I. B. 2 supra).—Hence, adv.: laevē, awkwardly, wrongly ( poet.), Hor. Ep. 1, 7, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > laevus

  • 14 scutale

    scūtāle, is, n. [scutum], the thong of a sling for throwing stones, etc. (corresp. with habena), Liv. 38, 29, 6 (also cited ap. Prisc. p. 726 P.); 42, 65, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > scutale

  • 15 spatium

    spătĭum, ii, n. [root spa-, to draw; Gr. spaô; span-, to stretch; Gr. spanis, want; cf.: penomai, penês; Germ. spannen; Dor. spadion (=stadion), race-course; cf. Lat. penuria], room, a space (very freq. and class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: est natura loci spatiumque profundi, Quod neque percurrere flumina possint, Nec, etc.... Usque adeo passim patet ingens copia rebus;

    Finibus exemptis,

    Lucr. 1, 1002; 5, 370; 1, 389:

    locus ac spatium, quod inane vocamus,

    id. 1, 426; cf. id. 1, 523:

    per totum caeli spatium diffundere sese (solis lux),

    id. 4, 202; cf.:

    tres pateat caeli spatium non amplius ulnas,

    Verg. E. 3, 105:

    flumen Dubis paene totum oppidum cingit: reliquum spatium, quā flumen intermittit, mons continet,

    Caes. B. G. 1, 38:

    temporibus rerum et spatiis locorum animadversis,

    id. B. C. 3, 61 fin.:

    quod spatium non esset agitandi,

    Nep. Eum. 5, 4:

    spatium loci,

    Quint. 8, 3, 84:

    spatio distante,

    Ov. M. 11, 715.—
    B.
    In partic.
    1.
    A (limited) space, distance, interval (syn. intervallum):

    siderum genus spatiis immutabilibus ab ortu ad occasum commeans,

    Cic. N. D. 2, 19, 49:

    magno spatio paucis diebus confecto,

    Caes. B. G. 3, 29:

    itineris spatium,

    id. B. C. 1, 24 fin.:

    viae spatium,

    the distance, length, Ov. M. 8, 794:

    trabes paribus intermissae spatiis (shortly before: paribus intervallis),

    Caes. B. G. 7, 23; cf.:

    alios ineunt cursus aliosque recursus Adversi spatiis,

    Verg. A. 5, 584 Coningt. ad loc.:

    hic locus aequo fere spatio ab castris utrisque aberat,

    Caes. B. G. 1, 43:

    inter duas acies tantum erat relictum spatii, ut, etc.,

    id. B. C. 3, 92:

    cum Viridorix contra eum duum milium spatio consedisset,

    id. B. G. 3, 17:

    magnum spatium abesse,

    id. ib. 2, 17:

    quo tanta machinatio ab tanto spatio institueretur?

    id. ib. 2, 30:

    tormentorum usum spatio propinquitatis interire,

    id. B. C. 2, 16 fin.:

    jamque tenebat Nox medium caeli spatium,

    Hor. S. 2, 6, 101:

    illi medio in spatio chorus Occurrit,

    Verg. A. 10, 219:

    dimidium fere spatium confecerat, cum, etc.,

    Nep. Eum. 9, 1:

    spatium discrimina fallit,

    the distance, Ov. M. 8, 577.—
    b.
    Size, bulk, extent:

    dum spatium victi considerat hostis (serpentis),

    Ov. M. 3, 95:

    elephantis,

    Luc. 9, 732:

    oris Et colli, ov. M. 2, 672: dat spatium collo,

    id. ib. 3, 195:

    breve lateris,

    Juv. 6, 503; cf.:

    quod sit homini spatium a vestigio ad verticem,

    Plin. 7, 17, 17, § 77:

    spatia montis,

    id. 35, 1, 1, § 2:

    spatium admirabile rhombi,

    very large, Juv. 4, 39:

    vasti corporis,

    Sen. Hippol. 806:

    plantae Herculis,

    Gell. 1, 1, 2: trahit aures in spatium, in length, i. e. lengthens them out, Ov. M. 11, 176; so,

    in spatium,

    id. ib. 2, 197; 7, 783; Sil. 13, 562.—
    2.
    An open space for walking, racing, etc., in.
    a.
    A walk, promenade; a public place or square, etc. (cf. ambulatio):

    urbs delubris distincta spatiisque communibus,

    Cic. Rep. 1, 26, 41:

    templaque et innumeris spatia interstincta columnis,

    i. e. colonnades, porticos, Stat. S. 3, 5, 90:

    quin igitur ad illa spatia nostra sedesque pergimus, ubi cum satis erit deambulatum, requiescemus,

    Cic. Leg. 1, 4, 14:

    spatia silvestria,

    id. ib. 1, 5, 15:

    orator ex Academiae spatiis,

    id. Or. 3, 12 (quoted by Quint. 12, 2, 23, and by Tac. Or. 32):

    Academiae non sine causā nobilitata spatia,

    Cic. Fin. 5, 1, 1: locus planis Porrectus spatiis, in level spaces, i. e. plains, Hor. Ep. 1, 7, 42:

    ille actus habenā Curvatis fertur spatiis,

    Verg. A. 7, 381.—
    b.
    A race-course, track:

    sicut fortis equus, spatio qui saepe supremo Vicit Olympia,

    Enn. Ann. 18, 22:

    nec vero velim quasi decurso spatio a calce ad carceres revocari,

    Cic. Sen. 23, 83:

    amat spatiis obstantia rumpere claustra,

    Hor. Ep. 1, 14, 9:

    cum carceribus sese effudere quadrigae, Addunt in spatia,

    Verg. G. 1, 513 Forbig. ad loc.:

    hic ad Elei metas et maxuma campi Sudabit spatia,

    id. ib. 3, 202: signoque repente Corripiunt spatia [p. 1736] audito, id. A. 5, 316:

    tritumque relinquunt Quadrijugi spatium,

    Ov. M. 2, 168; cf.:

    equi Pulsabant pedibus spatium declivis Olympi,

    id. ib. 6, 487:

    abstulere me velut de spatio Graeciae res immixtae Romanis,

    Liv. 35, 40, 1:

    nobilis equos cursus et spatia probant,

    Tac. Or. 39.—
    c.
    Poet., in gen., room or space in a building:

    Phocus in interius spatium pulchrosque recessus Cecropidas ducit,

    the inner space, the interior, Ov. M. 7, 670.—
    3.
    Transf., the action of walking, a walk, promenade; a turn, course:

    cum in ambulationem ventum esset, Scaevolam, duobus spatiis tribusve factis, dixisse, etc.,

    Cic. de Or. 1, 7, 28; cf. id. Rep. 1, 12, 18; Suet. Aug. 83:

    si interdum ad forum deducimur, si uno basilicae spatio honestamur,

    Cic. Mur. 34, 70:

    septem spatiis circo meruere coronam,

    Ov. Hal. 68:

    (agitatores) septimo spatio palmae appropinquant,

    Sen. Ep. 30, 13.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of time.
    1.
    In gen., a space of time, interval, period:

    spatia omnis temporis non numero dierum sed noctium finiunt,

    Caes. B. G. 6, 18:

    spatium praeteriti temporis,

    Cic. Arch. 1, 1:

    quantum fuit diei spatium,

    as the portion of the day allowed, Caes. B. G. 2, 11 fin.:

    annuum spatium,

    id. B. C. 3, 3:

    annuum, menstruum, diurnum, nocturnum,

    Cic. Inv. 1, 26, 39:

    dierum triginta,

    id. Verr. 2, 2, 39, § 96:

    parvo dilexit spatio Minoida Theseus,

    Prop. 2, 24, 43 (3, 19, 27):

    spatio brevi,

    Hor. C. 1, 11, 6:

    in brevi spatio mutantur secla animantum,

    Lucr. 2, 77; so,

    in brevi spatio,

    Ter. Heaut. 5, 2, 2:

    aliquid longo spatio tenere,

    Cic. Off. 2, 23, 81:

    me ex comparato et constituto spatio defensionis in semihorae curriculum coëgisti,

    id. Rab. Perd. 2, 6:

    hoc interim spatio conclave illud concidisse,

    id. de Or. 2, 86, 353:

    spatia annorum,

    Prop. 3 (4), 21, 31:

    spatium juventae Transire,

    Ov. M. 15, 225:

    illa dies... incerti spatium mihi finiat aevi,

    id. ib. 15, 874:

    post sexagesimum vitae spatium,

    i. e. after the sixtieth year, Plin. 7, 50, 51, § 170.—
    2.
    In partic.
    a.
    Of a portion of time in which to do any thing, space, time, leisure, opportunity:

    neque, ut celari posset, tempus spatium ullum dabat,

    Ter. Hec. 3, 3, 14:

    nisi tempus et spatium datum sit,

    Cic. Quint. 1, 4:

    irae suae spatium et consilio tempus dare,

    Liv. 8, 32:

    ubicumque datum erat spatium solitudinis,

    Ter. Hec. 1, 2, 55:

    quantum spatii nobis datur,

    Cic. de Or. 1, 59, 252:

    tempus inane peto, requiem spatiumque furori,

    Verg. A. 4, 433: ne properes, oro;

    spatium pro munere posco,

    Ov. R. Am. 277:

    proin quicquid est, da tempus ac spatium tibi. Quod ratio non quit, saepe sanavit mora,

    Sen. Agam. 2, 129.—Esp.: spatium (aliquid, nihil spatii, etc.) alicui faciendi or ad faciendum aliquid, time to do a thing:

    breve spatium'st perferundi quae minitas mihi,

    Plaut. Capt. 3, 5, 85:

    ut Ne esset spatium cogitandi ad disturbandas nuptias,

    Ter. And. 1, 2, 11:

    quam longum spatium amandi amicam tibi dedi!

    id. Hec. 4, 4, 62:

    dare alicui spatium ad se colligendum,

    Cic. Caecin. 2, 6:

    ad scribendum,

    id. Fam. 15, 17, 1:

    pila in hostes coniciendi,

    Caes. B. G. 1, 52; 4, 13; Ov. M. 10, 163:

    nec fuit spatium ad contrahenda castra,

    Caes. B. G. 7, 40:

    cum erit spatium, utrumque praestabo,

    Cic. Att. 5, 14, 1:

    si spatium ad dicendum habuissemus,

    id. Verr. 1, 18, 56:

    spatium sumamus ad cogitandum,

    id. Fin. 4, 1, 1; id. de Or. 1, 33, 150:

    sex dies ad eam rem conficiendam spatii postulant,

    Caes. B. C. 1, 3 fin.:

    vix explicandi ordines spatium Etruscis fuit,

    Liv. 2, 46, 3:

    spatium Vitellianis datum refugiendi,

    Tac. H. 2, 25.—Rarely with dat.:

    spatium quidem tandem adparandis nuptiis, vocandi, sacruficandi dabitur paululum,

    Ter. Phorm. 4, 4, 20.—
    b.
    A year of life:

    quosdam (morbos) post sexagesimum vitae spatium non accidere,

    Plin. 7, 50, 51, § 170. —
    c.
    Metrical time, measure, quantity:

    trochaeus, qui est eodem spatio quo choreus,

    Cic. Or. 57, 193; cf. Quint. 1, 5, 18:

    neu sermo subsultet imparibus spatiis ac sonis, miscens longa brevibus, etc.,

    id. 11, 3, 43; cf. id. 11, 3, 40; 11, 3, 17 al.—
    B.
    (Acc. to I. B.) A path, course, race, track:

    ut eadem spatia quinque stellae dispari motu cursuque conficiant,

    Cic. de Or. 3, 45, 178:

    quid mihi opu'st, decurso aetatis spatio, cum meis gerere bellum?

    Plaut. Stich. 1, 2, 14:

    prope jam excurso spatio,

    Ter. Ad. 5, 4, 6:

    te vero, mea quem spatiis propioribus aetas Insequitur,

    Verg. A. 9, 275: deflexit jam aliquantulum de spatio curriculoque consuetudo majorum, Cic. Lael. 12, 40; cf.:

    quemadmodum simus in spatio Q. Hortensium ipsius vestigiis persecuti,

    id. Brut. 90, 307:

    currenti spatium praemonstra,

    Lucr. 6, 93:

    pede inoffenso spatium decurrere vitae,

    Ov. Tr. 3, 4, 33; Sen. Troad. 398.

    Lewis & Short latin dictionary > spatium

  • 16 teres

    tĕrĕs, ĕtis, adj. [tero; cf. Gr. terên, tender], rounded off, rounded, well-turned, round, smooth, etc.:

    teres est in longitudine rotundatum, quales asseres natura ministrat,

    Fest. p. 363 Müll. (class.; syn. rotundus).
    I.
    Lit.:

    stipites,

    Caes. B. G. 7, 73:

    palus,

    Col. 4, 33, 4:

    trunci arborum,

    Verg. A. 6, 207:

    oliva,

    id. E. 8, 16:

    virga,

    Ov. M. 2, 135:

    fusus,

    id. ib. 6, 22:

    hastile,

    Liv. 21, 8, 10: mucro, Verg. A. 7, 665:

    lapillus,

    Ov. M. 10, 260:

    (fundae) habena,

    Verg. A. 11, 579.—Of parts of the body:

    cervix,

    round, slender, Lucr. 1, 35, Verg. A. 8, 633; so,

    collum,

    Ov. M. 10, 113:

    brachiolum,

    Cat. 61, 181. surae, Hor. C. 2, 4, 21, Ov. M. 11, 80:

    membra,

    Suet. Caes. 45:

    digiti,

    Ov. A. A. 1, 622, hence, of the form:

    puer,

    Hor. Epod. 11, 28.—Of other objects:

    plagae,

    tightly twisted, firmly woven, Hor. C. 1, 1, 28 strophium, Cat. 64, 65:

    zona,

    Ov. F. 2, 320:

    gemma,

    Verg. A. 5, 313:

    iaspis, Claud Rapt. Pros. 2, 40: catena,

    Luc. 3, 565:

    filum,

    Plin. 11, 24, 28, § 80:

    mitra,

    Claud. in Eutr. 2, 185: coma, curling, curly, Varr. ap Non. 328, 12.—
    II.
    Trop., in gen., smooth, polished, elegani:

    (sapiens) teres atque rotundus,

    Hor. S. 2, 7, 86, imitated by Aus. Idyll. 16, 4:

    Atticorum aures teretes et religiosae,

    Cic. Or. 9, 27:

    teretes aures intellegensque judicium,

    id. Opt. Gen. 4, 11:

    vox in disputationibus,

    smooth, without impediment, Quint. 11, 3, 64:

    oratio plena, sed tamen teres,

    rounded off, polished, Cic. de Or. 3, 52, 199:

    Ciceroni mollius teretiusque visum est, fretu scribere quam freto,

    Gell. 13, 20, 15.— Sup. and adv. seem not to occur.

    Lewis & Short latin dictionary > teres

См. также в других словарях:

  • Habēna — (lat.), 1) Riemen als Halter; 2) Zügel, Zaum …   Pierer's Universal-Lexikon

  • habena — |ê| s. f. [Linguagem poética] Rédea; chicote …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • habena — 1. A frenum or restricting fibrous band. 2. A restraining bandage. 3. SYN: habenula (2). [L. strap] * * * ha·be·na (hə beґnə) pl. habeґnae [L. “rein”] any straplike anatomic structure; cf. habenula …   Medical dictionary

  • habena — …   Useful english dictionary

  • Helcogramma habena —   Helcogramma habena Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • habenula — 1. SYN: frenulum. 2. [TA] In neuroanatomy, the term originally denoted the stalk of the pineal gland (pineal h.; pedunculus of pineal body), but gradually came to refer to a neighboring group of nerve cells with which the …   Medical dictionary

  • CESTROSPHENDONAE — teli genus, de quo sic Liv. l. 42. c. 65. ubi de bello Romanorum cum Perseo, ultimo Macedonum Rege: Anceps Romanos terror circumstabat Maxime cestrosphendonis vulnerabantur, hoc illô bellô novum genus teli inventum est. Bipalme spiculum hastili… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • 1,000 Guineas Stakes — For races of a similar name, see Thousand Guineas (disambiguation). Group 1 race 1,000 Guineas Stakes Location Rowley Mile Newmarket, England Inaugurated 1814 Race type Flat / Thoroughbred Sponsor QIPCO …   Wikipedia

  • Habenula — Infobox Brain Name = PAGENAME Latin = GraySubject = GrayPage = Caption = Mesal aspect of a brain sectioned in the median sagittal plane. Habenula is not labeled directly, but after expanding, look to region with habenular commissure , pineal body …   Wikipedia

  • Maribyrnong Plate — The Maribyrnong Plate is a Victoria Racing Club Group 3 Australian Thoroughbred horse race for two year olds, at set weights, over a distance of 1000 metres, at Flemington Racecourse in Melbourne in November each year. Total prize money for the… …   Wikipedia

  • Helcogramma — Taxobox name = Helcogramma image width = 240px image caption = Tropical striped triplefin, Helcogramma striatum regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Actinopterygii ordo = Perciformes subordo = Blennioidei familia = Tripterygiidae genus …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»