Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

debauched

  • 1 asōtus

        asōtus ī, m, ἄσωτοσ, a libertine.
    * * *
    I
    asota, asotum ADJ
    debauched, dissipated, profligate
    II
    debaucher, dissolute man

    Latin-English dictionary > asōtus

  • 2 morbōsus

        morbōsus adj.    [morbus], debauched, Ct.
    * * *
    morbosa, morbosum ADJ
    sickly/unhealthy/diseased/prone to illness; morbidly lustful; keen on/mad about

    Latin-English dictionary > morbōsus

  • 3 fluo

    flŭo, xi, xum, 3 (archaic form of the sup.: FLUCTUM, acc. to Prisc. p. 817 P.; cf.: fluo, fluctum, Not. Tir. From this form are derived fluctio and fluctus. In Lucr. 6, 800, the correct read. is laveris, not flueris, v. Lachm. ad h. l.), v. n. [Gr. phlu-, phlusai, anaphluô, etc.; Lat. fleo, fletus; flumen, fluctus, etc.; orig. one root with fla-, to blow, q. v. and cf. Curt. Gr. Etym. p. 302], to flow (cf.: mano, labor, etc.).
    I.
    Lit.: per amoenam urbem leni fluit agmine flumen, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 177 ed. Vahl.); cf.:

    ut flumina in contrarias partes fluxerint,

    Cic. Div. 1, 35, 78:

    flumen quod inter eum et Domitii castra fluebat,

    Caes. B. C. 3, 37, 1; cf.

    also: aurea tum dicat per terras flumina vulgo Fluxisse,

    Lucr. 5, 911:

    fluvius Eurotas, qui propter Lacedaemonem fluit,

    Cic. Inv. 2, 31, 96:

    Helvetiorum inter fines et Allobrogum Rhodanus fluit,

    Caes. B. G. 1, 6, 2:

    Arar in utram partem fluat,

    id. ib. 1, 12, 1:

    ea, quae natura fluerent atque manarent, ut aqua,

    Cic. N. D. 1, 15, 39: fluens unda, water from a stream (opp.: putealis unda, spring-water), Col. 1, 5, 1:

    in foveam,

    Lucr. 2, 475; cf. id. 5, 271:

    fluxit in terram Remi cruor,

    Hor. Epod. 7, 19; cf. Luc. 6, 61:

    imber,

    Ov. P. 4, 4, 2:

    sanguis,

    id. M. 12, 312:

    fluit de corpore sudor,

    id. ib. 9, 173; cf.:

    sudor fluit undique rivis,

    Verg. A. 5, 200:

    aes rivis,

    id. ib. 8, 445:

    nudo sub pede musta fluunt,

    Ov. R. Am. 190:

    madidis fluit unda capillis,

    drips, id. M. 11, 656:

    cerebrum molle fluit,

    id. ib. 12, 435:

    fluunt lacrimae more perennis aquae,

    id. F. 2, 820:

    fluens nausea,

    Hor. Epod. 9, 35; cf.:

    alvus fluens,

    Cels. 2, 6:

    fluit ignibus aurum,

    becomes fluid, melts, Ov. M. 2, 251.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of bodies, to flow, overflow, run down, drip with any fluid.— With abl.:

    cum fluvius Atratus sanguine fluxit,

    Cic. Div. 1, 43, 98; Ov. M. 8, 400:

    cruore fluens,

    id. ib. 7, 343:

    sudore fluentia brachia,

    id. ib. 9, 57; cf.:

    fluunt sudore et lassitudine membra,

    Liv. 38, 17, 7; 7, 33, 14; cf. id. 10, 28, 4:

    pingui fluit unguine tellus,

    Val. Fl. 6, 360:

    vilisque rubenti Fluxit mulctra mero,

    overflows, Sil. 7, 190. —Without abl.:

    madidāque fluens in veste Menoetes,

    Verg. A. 5, 179:

    fluentes cerussataeque buccae,

    dripping with paint, Cic. Pis. 11, 25 (cf. Cic. de Or. 2, 66, 266, 2. b. infra):

    Graeculae vites acinorum exiguitate minus fluunt,

    i. e. yield but little wine, Col. 3, 2, 24; 3, 2, 5; 12, 52, 1.—With acc. of kin. signif.:

    Oenotria vina fluens,

    Claud. Laud. Stil. 2, 264.—
    2.
    To move in the manner of fluids, to flow, stream, pour:

    inde alium (aëra) supra fluere,

    to flow, Lucr. 5, 514 and 522:

    unde fluens volvat varius se fluctus odorum,

    id. 4, 675 sq.; cf.:

    principio omnibus a rebus, quascumque videmus, Perpetuo fluere ac mitti spargique necesse est Corpora, quae feriant oculos visumque lacessant: Perpetuoque fluunt certis ab rebus odores, Frigus ut a fluviis, calor a sole, aestus ab undis Aequoris,

    id. 6, 922 sq.:

    aestus e lapide,

    id. 6, 1002:

    venti,

    id. 1, 280:

    fluit undique victor Mulciber,

    Sil. 17, 102:

    comae per levia colla fluentes,

    flowing, spreading, Prop. 2, 3, 13; cf.:

    blanditiaeque fluant per mea colla rosae,

    id. 4 (5), 6, 72:

    vestis fluens,

    flowing, loose, id. 3, 17 (4, 16), 32:

    tunicisque fluentibus,

    Ov. A. A. 3, 301:

    nodoque sinus collecta fluentes,

    Verg. A. 1, 320; cf.

    also: balteus nec strangulet nec fluat,

    Quint. 11, 3, 140:

    nec mersa est pelago, nec fluit ulla ratis,

    floats, is tossed about, Mart. 4, 66, 14:

    ramos compesce fluentes,

    floating around, spreading out, Verg. G. 2, 370:

    ad terram fluit devexo pondere cervix,

    droops, id. ib. 3, 524:

    omnisque relictis Turba fluit castris,

    pour forth, id. A. 12, 444:

    olli fluunt ad regia tecta,

    id. ib. 11, 236;

    so of a multitude or crowd of men: densatis ordinibus effuse fluentem in se aciem excepere,

    Curt. 6, 1, 6.—
    b.
    Pregn., of bodies, to pass away, fall away, to fall off or out, to vanish:

    excident gladii, fluent arma de manibus,

    Cic. Phil. 12, 3, 8:

    capilli fluunt,

    Cels. 6, 1; Plin. 27, 4, 5, § 17:

    sponte fluent (poma) matura suā,

    Ov. Am. 2, 14, 25:

    quasi longinquo fluere omnia cernimus aevo,

    Lucr. 2, 69; cf.:

    cuncta fluunt omnisque vagans formatur imago,

    Ov. M. 15, 178: dissolvuntur enim tum demum membra fluuntque, Lucr. 4, 919:

    surae fluxere,

    Luc. 9, 770:

    buccae fluentes,

    fallen in, lank, Cic. de Or. 2, 66, 266.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to flow, spring, arise, come forth; to go, proceed:

    ex ejus (Nestoris) lingua melle dulcior fluebat oratio,

    Cic. de Sen. 10, 31:

    carmen vena pauperiore fluit,

    Ov. Pont. 4, 2, 20:

    Calidii oratio ita libere fluebat, ut nusquam adhaeresceret,

    Cic. Brut. 79, 274:

    in Herodoto omnia leniter fluunt,

    Quint. 9, 4, 18; cf.

    also: grammatice pleno jam satis alveo fluit,

    id. 2, 1, 4:

    quae totis viribus fluit oratio,

    id. 9, 4, 7:

    oratio ferri debet ac fluere,

    id. 9, 4, 112.— Transf., of the writer himself:

    alter (Herodotus) sine ullis salebris quasi sedatus amnis fluit,

    Cic. Or. 12, 39; cf.:

    (Lucilius) cum flueret lutulentus,

    Hor. S. 1, 4, 11; 1, 10, 50; 1, 7, 28:

    facetiis,

    Plaut. Mil. 4, 8, 12:

    multa ab ea (luna) manant et fluunt, quibus animantes alantur augescantque,

    Cic. N. D. 2, 19, 50:

    haec omnia ex eodem fonte fluxerunt,

    id. ib. 3, 19, 48:

    dicendi facultatem ex intimis sapientiae fontibus fluere,

    Quint. 12, 2, 6; 5, 10, 19; 5, 9, 14:

    omnia ex natura rerum hominumque fluere,

    id. 6, 2, 13:

    nomen ex Graeco fluxisse,

    id. 3, 4, 12:

    ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum,

    Cic. Fin. 2, 11, 34; Quint. 1, 1, 12:

    unde id quoque vitium fluit,

    id. 11, 3, 109; 7, 3, 33:

    Pythagorae doctrina cum longe lateque flueret,

    spread itself, Cic. Tusc. 4, 1, 2:

    multum fluxisse video de libris nostris variumque sermonem,

    id. N. D. 1, 3, 6:

    sic mihi tarda fluunt ingrataque tempora,

    flow, pass, Hor. Ep. 1, 1, 23:

    in rebus prosperis et ad voluntatem nostram fluentibus,

    going, Cic. Off. 1, 26, 90: rebus supra votum fluentibus, Sall. H. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 2, 169 (Hist. 1, 101 Dietsch); Tac. H. 3, 48; Just. 23, 3; cf.:

    rebus prospere fluentibus,

    succeeding, prospering, Tac. Or. 5; id. A. 15, 5: illius rationes quorsum fluant, proceed, Attic. ap. Cic. Att. 9, 10, 4; cf.:

    res fluit ad interregnum,

    Cic. Att. 4, 16, 11;

    cuncta in Mithridatem fluxere,

    Tac. A. 11, 9.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of speech, etc., to flow uniformly, be monotonous:

    efficiendum est ne fluat oratio, ne vagetur, etc.,

    Cic. de Or. 3, 49, 190:

    quod species ipsa carminum docet, non impetu et instinctu nec ore uno fluens,

    Tac. A. 14, 16; cf. Cic. Brut. 79.—Pregn., to dissolve, vanish, perish:

    qua (voluptate) cum liquescimus fluimusque mollitia,

    Cic. Tusc. 2, 22, 52:

    fluens mollitiis,

    Vell. 1, 6, 2; 2, 88, 2:

    cetera nasci, occidere, fluere, labi, nec diutius esse uno et eodem statu,

    Cic. Or. 3, 10:

    fluit voluptas corporis et prima quaeque avolat,

    id. Fin. 2, 32, 106:

    fluentem procumbentemque rem publicam populi Romani restituere,

    Vell. 2, 16 fin. —Hence,
    1.
    fluens, entis, P. a.
    A.
    Lax, relaxed, debauched, enervated, effeminate:

    inde soluti ac fluentes non accipiunt e scholis mala ista, sed in scholas afferunt,

    Quint. 1, 2, 8:

    Campani fluentes luxu,

    Liv. 7, 29, 5:

    incessu ipso ultra muliebrem mollitiem fluentes,

    Sen. Tranq. 15:

    fluentibus membris, incessu femineo,

    Aug. Civ. D. 7, 26.—
    B.
    Of speech,
    1.
    Flowing, fluent:

    sed in his tracta quaedam et fluens expetitur, non haec contorta et acris oratio,

    Cic. Or. 20, 66:

    lenis et fluens contextus,

    Quint. 9, 4, 127.—
    2.
    Lax, unrestrained:

    ne immoderata aut angusta aut dissoluta aut fluens sit oratio,

    Cic. Or. 58, 198:

    dissipata et inculta et fluens oratio,

    id. ib. 65, 220;

    and transf. of the speaker: in locis ac descriptionibus fusi ac fluentes sumus,

    Quint. 9, 4, 138.— Adv.: flŭenter, in a flowing, waving manner (very rare):

    res quaeque fluenter fertur,

    Lucr. 6, 935 (but not ib. 520, where the correct read. is cientur;

    v. Lachm.): capillo fluenter undante,

    App. M. 2, p. 122, 7. —
    2.
    fluxus, a, um, P. a. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Lit., flowing, fluid:

    elementa arida atque fluxa, App. de Mundo: sucus,

    Plin. 9, 38, 62, § 133:

    vas fluxum pertusumque,

    i. e. leaking, Lucr. 6, 20.—
    2.
    Transf., flowing, loose, slack:

    ipsa crine fluxo thyrsum quatiens,

    Tac. A. 11, 31:

    habena,

    Liv. 38, 29, 6:

    amictus,

    Luc. 2, 362; cf.:

    ut cingeretur fluxiore cinctura,

    Suet. Caes. 45 fin.:

    fluxa arma,

    hanging slack, loose, Tac. H. 2, 99.—
    (β).
    Pregn., frail, perishable, weak:

    corpora,

    Tac. H. 2, 32; cf.:

    spadone eviratior fluxo,

    Mart. 5, 41, 1:

    (murorum) aevo fluxa,

    Tac. H. 2, 22. —
    B.
    Trop.
    1.
    Lax, loose, dissolute, careless:

    animi molles et aetate fluxi dolis haud difficulter capiebantur,

    Sall. C. 14, 5: cf.:

    animi fluxioris esse,

    Suet. Tib. 52:

    duces noctu dieque fluxi,

    Tac. H. 3, 76:

    spectaculum non enerve nec fluxum,

    Plin. Pan. 33, 1:

    fluxa atque aperta securitas,

    Gell. 4, 20, 8.—
    2.
    Pregn., frail, weak, fleeting, transient, perishable:

    res nostrae ut in secundis fluxae, ut in adversis bonae,

    decayed, impaired, disordered, Cic. Att. 4, 2, 1: hujus belli fortuna, ut in secundis, fluxa;

    ut in adversis, bona,

    id. ad Brut. 1, 10, 2:

    res humanae fluxae et mobiles,

    Sall. J. 104, 2:

    divitiarum et formae gloria fluxa atque fragilis est,

    id. C. 1, 4; cf.:

    instabile et fluxum,

    Tac. A. 13, 19:

    fluxa auctoritas,

    id. H. 1, 21:

    cave fidem fluxam geras,

    Plaut. Capt. 2, 3, 79:

    fides,

    Sall. J. 111, 2; Liv. 40, 50, 5; cf.:

    fluxa et vana fides,

    unreliable, unstable, id. 28, 6, 11; Tac. H. 2, 75; 4, 23:

    studia inania et fluxa,

    id. A. 3, 50 fin.:

    fluxa senio mens,

    id. ib. 6, 38.— Adv.: fluxē, remissly, negligently (post-class. and rare):

    more vitae remissioris fluxius agens,

    Amm. 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > fluo

  • 4 intemperans

    in-tempĕrans, antis, adj., intemper, ate, immoderate.
    I.
    Lit.:

    intemperans atque immoderata permixtio,

    App. Dogm. Plat. 1, p. 11.— Comp., Sen. Cons. ad Helv. 6, 3.—
    II.
    Trop.
    A.
    That cannot govern himself, without moderation, extravagant, immoderate, intemperate:

    intemperantis esse arbitror scribere, quod occultari velit,

    Cic. Ac. 1, 1:

    fui paulo intemperantior fortasse, quam debui,

    i. e. I ought to have exhibited more moderation, id. Vatin. 1:

    intemperans sum in ejus rei cupiditate,

    id. Att. 13, 26:

    intemperans militaris in forti viro gloria,

    id. Tusc. 2, 17:

    in augendo eo non alius intemperantior est,

    Liv. 36, 38:

    avidi atque intemperantes animi,

    id. 24, 25:

    in voluptates,

    Sen. Ira, 1, 3:

    ad vescendum,

    Aur. Vict. Epit. 6.—
    B.
    Incontinent, profligate, debauched:

    inter impudicas mulieres, et intemperantes viros versari,

    Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:

    libidinosa et intemperans adulescentia,

    id. de Sen. 9, 29:

    impurissima atque intemperantissima pecus,

    id. Pis. 29.— Adv.: intempĕranter, immoderately, extravagantly, intemperately:

    nimis iracunde hoc quidem, et valde intemperanter,

    Cic. Phil. 1, 5: intemperanter abuti et otio et litteris, [p. 975] id. Tusc. 1, 3:

    lacerare aliquem,

    Plin. Ep. 1, 5.— Comp.:

    ne intemperantius opibus suis utatur,

    Cic. Phil. 5, 18:

    insequi,

    Liv. 31, 37:

    amare,

    Plin. Pan. 68: adesse adversus aliquem. Suet. Claud. 38.— Sup.:

    intemperantissime gloriari,

    App. Mag. p. 321, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > intemperans

  • 5 intemperanter

    in-tempĕrans, antis, adj., intemper, ate, immoderate.
    I.
    Lit.:

    intemperans atque immoderata permixtio,

    App. Dogm. Plat. 1, p. 11.— Comp., Sen. Cons. ad Helv. 6, 3.—
    II.
    Trop.
    A.
    That cannot govern himself, without moderation, extravagant, immoderate, intemperate:

    intemperantis esse arbitror scribere, quod occultari velit,

    Cic. Ac. 1, 1:

    fui paulo intemperantior fortasse, quam debui,

    i. e. I ought to have exhibited more moderation, id. Vatin. 1:

    intemperans sum in ejus rei cupiditate,

    id. Att. 13, 26:

    intemperans militaris in forti viro gloria,

    id. Tusc. 2, 17:

    in augendo eo non alius intemperantior est,

    Liv. 36, 38:

    avidi atque intemperantes animi,

    id. 24, 25:

    in voluptates,

    Sen. Ira, 1, 3:

    ad vescendum,

    Aur. Vict. Epit. 6.—
    B.
    Incontinent, profligate, debauched:

    inter impudicas mulieres, et intemperantes viros versari,

    Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:

    libidinosa et intemperans adulescentia,

    id. de Sen. 9, 29:

    impurissima atque intemperantissima pecus,

    id. Pis. 29.— Adv.: intempĕranter, immoderately, extravagantly, intemperately:

    nimis iracunde hoc quidem, et valde intemperanter,

    Cic. Phil. 1, 5: intemperanter abuti et otio et litteris, [p. 975] id. Tusc. 1, 3:

    lacerare aliquem,

    Plin. Ep. 1, 5.— Comp.:

    ne intemperantius opibus suis utatur,

    Cic. Phil. 5, 18:

    insequi,

    Liv. 31, 37:

    amare,

    Plin. Pan. 68: adesse adversus aliquem. Suet. Claud. 38.— Sup.:

    intemperantissime gloriari,

    App. Mag. p. 321, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > intemperanter

  • 6 stuprosus

    stū̆prōsus, a, um, adj. [id.], unchaste, debauched, corrupt:

    mens,

    Val. Max. 6, 1, n. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > stuprosus

См. также в других словарях:

  • Debauched — De*bauched , a. Dissolute; dissipated. A coarse and debauched look. Ld. Lytton. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • debauched — index bad (offensive), decadent, depraved, dissolute, gluttonous, immoral, lascivious, lecherous …   Law dictionary

  • debauched — corrupted, depraved, perverted, debased, vitiated (see under DEBASE) Analogous words: dissolute, reprobate, *abandoned, profligate: *licentious, libertine, lascivious, libidinous, lecherous, lewd, wanton …   New Dictionary of Synonyms

  • debauched — [adj] violated, corrupted abandoned, corrupt, debased, defiled, degenerate, degraded, depraved, deteriorated, dissipated, dissolute, fast, gone bad*, gone to the dogs*, immoral, in the gutter*, licentious, perverted, profligate, reprobate,… …   New thesaurus

  • Debauched — Debauch De*bauch , v. t. & i. [imp. & p. p. {Debauched}; p. pr. & vb. n. {Debauching}.] [F. d[ e]baucher, prob. originally, to entice away from the workshop; pref. d[ e] (L. dis or de) + OF. bauche, bauge, hut, cf. F. bauge lair of a wild boar;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • debauched — debauchedly /di baw chid lee/, adv. debauchedness, n. /di bawcht /, adj. 1. displaying the effect of excessive indulgence in sensual pleasure: a flabby and debauched face. 2. corrupted; debased: debauched morals. [1590 1600; DEBAUCH + ED2] Syn. 2 …   Universalium

  • debauched — [[t]dɪbɔ͟ːtʃt[/t]] ADJ GRADED (disapproval) If you describe someone as debauched, you mean they behave in a way that you think is socially unacceptable, for example because they drink a lot of alcohol or have sex with a lot of people. [OLD… …   English dictionary

  • debauched — de|bauched [dıˈbo:tʃt US ˈbo:tʃt, ˈba:tʃt] adj formal someone who is debauched behaves in a bad or immoral way, for example by drinking too much alcohol, taking drugs, or having sex with many people …   Dictionary of contemporary English

  • debauched — de|bauched [ dı bɔtʃt ] adjective someone who is debauched is considered to be immoral, because their way of life involves a lot of sex, alcohol, or illegal drugs …   Usage of the words and phrases in modern English

  • debauched — adjective someone who is debauched is immoral because they drink a lot of alcohol, take drugs, or have an immoral attitude to sex …   Longman dictionary of contemporary English

  • debauched — adjective a fleet commanded by debauched young men Syn: dissolute, dissipated, degenerate, corrupt, depraved, sinful, unprincipled, immoral; lascivious, lecherous, lewd, lustful, libidinous, licentious, promiscuous, loose, wanton, abandoned; …   Thesaurus of popular words

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»