-
41 foeniculum
faenĭcŭlum ( fēn-, foen-), i, n. [faenum, II.], fennel, Plin. 20, 23, 95, § 254; Pall. Febr. 24, 9. -
42 foenilia
faenīlĭa ( fēn-, foen-), ĭum, n. [faenum, I.], a hay-loft:nec totā claudes faenilia brumā,
Verg. G. 3, 321; cf. Col. 1, 6, 9; Plin. 18, 28, 67, § 258; Ov. M. 6, 457. -
43 foenisecta
faenĭ-secta ( fēn-, foen-), ōrum, n. [faenum, I.; seco], mown hay, Varr. L. L. 5, § 136 Müll. N. cr.; cf. faenisicia. -
44 glaeba
I.Prop., a small piece or lump of earth, a clod (cf. gramen, herba, faenum, caespes):II.ingens,
Lucr. 6, 553:glaebis terrarum saepe friatis,
id. 1, 887:fecundae,
id. 1, 212; so Verg. G. 1, 94; Hor. C. 3, 6, 39:si glaebis aut saxis aut fustibus aliquem de fundo praecipitem egeris... non esse arma cespites neque glaebas, etc.,
Cic. Caecin. 21, 60:omnes, qui ullam agri glaebam possiderent,
id. Verr. 2, 3, 11, § 28; so,nec ulli glaeba ulla agri assignaretur,
Liv. 4, 11; cf.also: non adimi cuiquam glaebam,
Cic. Agr. 3, 1, 3:nam priusquam in os injecta glaeba est, locus ille, ubi crematum est corpus, nihil habet religionis,
id. Leg. 2, 22, 57; cf. Varr. L. L. 5, 4, 9, § 23;and Fest. s. v. praecidanea, p. 223: ex fundo glaeba sumebatur,
Gai. Inst. 4, 17:ornare glaebam virentem,
i. e. an altar built of turf, Juv. 12, 85; v. also glaebula.—Transf.A.Land, soil:B.terra antiqua potens armis atque ubere glaebae,
Verg. A. 1, 531:glebae felices,
App. M. p. 102, 7.—Of other things, a piece, lump, mass:C.sevi ac picis glaebae,
Caes. B. G. 7, 25; so,turis,
Lucr. 3, 328; Stat. Th. 6, 60:marmoris,
Plin. 36, 6, 8, § 50:salis,
id. 31, 7, 39, z 73:sulphuris,
id. 35, 15, 50, § 175:lactis,
Nemes. Ecl. 3 fin. —(Late Lat.), = pensio or canon praedio incumbens, a tax imposed upon the land of senators, Cod. Th. 6, 2, 10; ib. 12, 1, 138; Symm. Ep. 4, 61. -
45 gramen
grāmen, ĭnis, n. [Sanscr. root gar-, to swallow; Gr. bor- in bibrôskô, bora; Lat. -vorus, in carnivorus, vorare, etc.; hence, fuller root gras-; Gr. grastis; Lat. grāmen for gras-men; cf. Germ. Gras; Engl. grass], grass (cf.: herba, faenum, cespes, glaeba).(α).Sing.:(β).prostrati in gramine molli,
Lucr. 2, 29; 5, 1392; Hor. Epod. 2, 24:cervus graminis immemor,
id. C. 1, 15, 30:aprici campi,
id. A. P. 162:graminis herba,
a blade of grass, Verg. E. 5, 26; Liv. 1, 24, 5:floreum,
flowery turf, Mart. 9, 91, 1:generosum,
Juv. 12, 40:quocumque de gramine (equus),
pasture, id. 8, 60.—Plur.:II.tondere gramina,
Lucr. 2, 660; Hor. C. 4, 7, 1; 4, 1, 39; Verg. E. 10, 29; id. G. 1, 56; 2, 200 et saep.—Transf., a plant, herb.A.In gen.:B.ignobile cerinthae,
Verg. G. 4, 63:Indum,
Indian aromatic herbs, Stat. S. 2, 1, 187; cf.:Arabum de gramine odores,
Prop. 2, 29 (3, 27), 17; Quint. 5, 8, 1:non illa feris incognita capris Gramina (i. e. dictamnus),
Verg. A. 12, 415:neve parum valeant a se data gramina,
Ov. M. 7, 137 (for which:accepit cantatas herbas,
id. ib. 7, 98).—In partic., dog's-grass, couch-grass, Plin. 24, 19, 118, § 178 sq. -
46 habeo
hăbĕo, ui, itum, 2 (archaic perf. subj. habessit, Cic. Leg. 2, 8, 19; inf. haberier, Plaut. Mil. 2, 6, 111), v. a. and n. [etym. dub.; cf. Gr. kôpê, handle; Lat. capio; Germ. haben, Haft; Engl. have], to have, in the widest sense of the word, to hold, keep, possess, cherish, entertain, occupy, enclose, contain (cf.: teneo, possideo, etc.).I.In gen.A.Of personal subjects.1.With persons or things as objects: SI INTESTATO MORITVR, CVI SVVS HERES NEC SIT, AGNATVS PROXIMVS FAMILIAM HABETO, Fragm. XII. Tab. ap. Ulp. Fragm. 26, 1: ex tui animi sententia tu uxorem habes? Cato ap. Cic. de Or. 2, 64, 260; cf.:2.aliquam habere in matrimonio, Cic. Scaur. § 8: ipsum ex Helvetiis uxorem habere,
Caes. B. G. 1, 18, 6:si et prudentes homines et non veteres reges habere voluerunt,
Cic. Rep. 1, 37 fin.:quae cum patrem clarissimum, amplissimos patruos, ornatissimum fratrem haberet,
id. Rosc. Am. 50, 147:cum ille haberet filium delicatiorem,
id. de Or. 2, 64, 257:quod non ingenuous habeat clarosque parentes,
Hor. S. 1, 6, 91:habebat saepe ducentos, saepe decem servos,
id. ib. 1, 3, 11:fundum habere, Cic. Tull. § 14: cur pecuniam non habeat mulier?
id. Rep. 3, 10:tantas divitias habet,
Plaut. Bacch. 2, 3, 99; so,aurum,
id. ib. 2, 3, 35; and:vectigalia magna Divitiasque,
Hor. S. 2, 2, 101:tantum opum,
Cic. Rep. 1, 48:classes,
id. Phil. 9, 2, 4:naves,
id. Verr. 2, 5, 40, § 104:denique sit finis quaerendi, cumque habeas plus, Pauperiem metuas minus,
Hor. S. 1, 1, 92:tacitus pasci si posset corvus, haberet Plus dapis,
id. Ep. 1, 17, 50:Dionysii equus quid attulit admirationis, quod habuit apes in juba?
Cic. Div. 2, 31, 67: faenum habet in cornu;longe fuge,
Hor. S. 1, 4, 34:leges in monumentis habere,
Cic. Rep. 2, 14:hostis habet muros,
Verg. A. 2, 290:hostis habet portus,
Val. Fl. 3, 45 al.:quam vellem Panaetium nostrum nobiscum haberemus,
Cic. Rep. 1, 10:Ciceronem secum,
id. Att. 4, 9, 2; cf.:ea legione, quam secum habebat,
Caes. B. G. 1, 8, 1:secum senatorem,
Cic. Verr. 2, 2, 31, § 77; cf.also: magnum numerum equitatus circum se,
Caes. B. G. 1, 18, 5:haec si habeat aurum, quod illi renumeret, faciat lubens,
Plaut. Bacch. 1, 1, 12; cf.:quid non habuisti quod dares? Habuisse se dicet, Cic. Scaur. § 19: quod non desit, habentem,
Hor. Ep. 2, 2, 52:qui in foro turbaque, quicum colloqui libeat, non habeant,
Cic. Rep. 1, 17.—With abstr. objects: quid illos, bono genere gnatos, opinanimi animi habuisse atque habituros dum vivent? Cato ap. Gell. 10, 3, 17:(β).quod uno et eodem temporis puncto nati dissimiles et naturas et vitas et casus habent,
Cic. Div. 2, 45, 95:febrim,
id. Fam. 7, 26, 1:instrumenta animi,
id. Rep. 3, 3:nec vero habere virtutem satis est, quasi artem aliquam, nisi utare,
id. ib. 1, 2:in populos perpetuam potestatem,
id. ib. 2, 27; cf.:in populum vitae necisque potestatem,
id. ib. 3, 14; so,potestatem,
id. ib. 2, 29; 32;36: eo plus auctoritatis,
id. ib. 3, 16:ornamenta dicendi,
id. de Or. 2, 28, 122; cf.:summam prudentiam summamque vim dicendi,
id. ib. 1, 20, 89:Q. Lucilius Balbus tantos progressus habebat in Stoicis, ut, etc.,
id. N. D. 1, 6, 15:neque quem usum belli haberent aut quibus institutis uterentur, reperiri poterat,
Caes. B. G. 4, 20 fin.:nonnullam invidiam ex eo, quod, etc.,
Cic. de Or. 2, 70, 283: nimiam spem, Cato ap. Gell. 13, 17, 1:spem in fide alicujus,
Cic. Inv. 1, 39, 71; cf.:tantum spei ad vivendum,
id. Att. 15, 20, 2; id. N. D. 3, 6, 14; cf.also: summam spem de aliquo,
id. Lael. 3, 11:odium in equestrem ordinem,
id. Clu. 55, 151:metum,
Prop. 3, 11 (4, 10), 6: consolationem [p. 834] semper in ore atque in animo, Cic. Fam. 5, 16, 2; cf. Varr. L. L. 6, § 56 Mull.:rogavi, ut diceret, quid haberet in animo,
Cic. Att. 8, 10:neque modum neque modestiam victores habere,
observe no bounds, Sall. C. 11, 4;v. modus: haec habebam fere, quae te scire vellem,
Cic. Att. 1, 6; cf.:haec habui de amicitia quae dicerem,
this is what I had to say, id. Lael. 27 fin.: fidem, gratiam, honorem, rationem; v. these nouns.—In a play on the word lumen: Arge, jaces; quodque in tot lumina lumen habebas Exstinctum est, the light for so many lights ( eyes), Ov. M. 1, 720.—With inf. (analog. to the Gr. echô), to have something to do, be able to do something:B.habeo etiam dicere quem contra morem majorum dejecerit, etc.,
Cic. Rosc. Am. 35, 100:de re publica nihil habeo ad te scribere,
id. Att. 2, 22, 6.—So with inf. or with the part. fut. pass. (ante-class. and post-Aug.), to have or be obliged to do something, I must do something:rogas, ut id mihi habeam curare,
Varr. R. R. 1, 1, 2:filius hominis, quod carne indui haberet in terra,
Lact. 4, 12, 15:habemus humiliare eum in signo,
id. 4, 18, 22:quod plurimae haereses haberent existere,
id. 4, 30, 2:etiam Filius Dei mori habuit,
Tert. Hab. Mul. 1:si inimicos jubemur diligere, quem habemus odisse?
id. Apol. 37:de spatiis ordinum eatenus praecipiendum habemus, ut intelligant agricolae, etc.,
Col. 5, 5, 3:praesertim cum enitendum haberemus, ut, etc.,
Plin. Ep. 1, 8, 12:si nunc primum statuendum haberemus,
Tac. A. 14, 44:cum respondendum haberent,
id. Or. 36.—Of inanim. or abstr. subjects:II.prima classis LXXXVIII. centurias habeat,
Cic. Rep. 2, 22:locus ille nihil habet religionis,
id. Leg. 2, 22, 57:humani animi eam partem, quae sensum habeat,
id. Div. 1, 32, 70:animus incorruptus agit atque habet cuncta, neque ipse habetur,
Sall. J. 2, 3:divinus animus mortale nihil habuit, Cic. Scaur. § 50: habet statum res publica de tribus secundarium,
id. Rep. 1, 42; cf.:nullum est genus illarum rerum publicarum, quod non habeat iter ad finitimum quoddam malum,
id. ib. 1, 28:ipsa aequabilitas est iniqua, cum habeat nullos gradus dignitatis,
id. ib. 1, 27:nulla alia in civitate...ullum domicilium libertas habet,
id. ib. 1, 31:nostri casus plus honoris habuerunt quam laboris,
id. ib. 1, 4; cf.:viri excellentis ancipites variique casus habent admirationem,
id. Fam. 5, 12, 5:habet etiam amoenitas ipsa illecebras multas cupiditatum,
id. Rep. 2, 4:quid habet illius carminis simile haec oratio?
id. ib. 1, 36:magnam habet vim disciplina verecundiae,
id. ib. 4, 6 et saep.:quomodo habere dicimur febrem, cum illa nos habeat,
Sen. Ep. 119 med.; cf.:animalia somnus habebat,
Verg. A. 3, 147; Ov. M. 7, 329:me somno gravatum Infelix habuit thalamus,
Verg. A. 6, 521; cf.:non me impia namque Tartara habent,
id. ib. 5, 734:habentque Tartara Panthoiden,
Hor. C. 1, 28, 9:qui (metus) major absentes habet,
id. Epod. 1, 18; Sen. Const. Sap. 7:et habet mortalia casus,
Luc. 2, 13:terror habet vates,
Stat. Th. 3, 549.In partic.A.Pregn., to have or possess property (mostly absol.):2.miserum istuc verbum et pessumum'st, habuisse et nihil habere,
Plaut. Rud. 5, 2, 34; cf. Ter. Ad. 4, 7, 10: qui habet, ultro appetitur: qui est pauper, aspernatur, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 792 P.:habet idem in nummis, habet idem in urbanis praediis,
Cic. Verr. 2, 3, 86, § 199; so,in nummis,
id. Att. 8, 10:in Salentinis aut in Brutiis,
i. e. to have possessions, id. Rosc. Am. 46, 132; cf. id. Verr. 2, 5, 18, § 45: nos quod simus, quod habeamus, etc., Curius ap. Cic. Fam. 7, 29, 1:et belli rabies et amor successit habendi,
Verg. A. 8, 327; cf.:amore senescit habendi,
Hor. Ep. 1, 7, 85; Phaedr. 3 prol. 21; Juv. 14, 207: quid habentibus auri nunquam exstincta sitis? Sil. 5, 264; so, habentes = hoi echontes, the wealthy, Lact. 5, 8, 7. —With an object - or relative-clause, to have the means, ability, or knowledge, i. e. to be in a condition, to be able, to know how to do or say any thing.(α).With an objectclause:(β).de Alexandrina re tantum habeo polliceri, me tibi cumulate satisfacturum,
Cic. Fam. 1, 5, 3:de re publica nihil habeo ad te scribere,
id. Att. 2, 22, 6:haec fere dicere habui de natura deorum,
this is the substance of what I had to say, id. N. D. 3, 39, 93; cf.:quid habes igitur dicere de Gaditano foedere?
id. Balb. 14, 33:habeo etiam dicere, quem de ponte in Tiberim dejecerit,
id. Rosc. Am. 35, 100:illud affirmare pro certo habeo, etc.,
Liv. 44, 22, 4:sic placet, an melius quis habet suadere?
Hor. Epod. 16, 23.—With a relat.-clause (usually with a negative: non habeo, quid faciam;B.or: nihil habeo, quod faciam, dicam, etc.): de quibus habeo ipse, quid sentiam: non habeo autem, quid tibi assentiar,
Cic. N. D. 3, 25, 64:de pueris quid agam, non habeo,
id. Att. 7, 19:usque eo quid arguas non habes,
id. Rosc. Am. 15, 45:quid huic responderet, non habebat,
id. Mur. 12, 26:nec quid faceret habebat,
id. Verr. 2, 4, 23, § 51; id. Off. 2, 2, 7:qui, quo se reciperent, non haberent,
Caes. B. G. 4, 38, 2:nihil habeo, quod ad te scribam,
Cic. Att. 7, 19:nil habeo, quod agam,
Hor. S. 1, 9, 19; and:nihil habeo, quod cum amicitia Scipionis possim comparare,
Cic. Lael. 27, 103.—To have in use, make use of, use (very rare, for the usual uti, opp. abuti):2.anulus in digito subter tenuatur habendo,
i. e. by use, by wearing, Lucr. 1, 312; cf.:aera nitent usu: vestis bona quaerit haberi,
Ov. Am. 1, 8, 51:quippe quas (divitias) honeste habere licebat, abuti per turpitudinem properabant,
Sall. C. 13, 2 Kritz; cf.:magnae opes innocenter paratae et modeste habitae,
Tac. A. 4, 44.—Hence,To hold, use, wield, handle, manage:C.nec inmensa barbarorum scuta, enormis hastas, inter truncos arborum perinde haberi quam pila,
Tac. A. 2, 14.— Trop.:quo modo rem publicam habuerint (majores), disserere,
Sall. C. 5, 9; cf.:reipublicae partes,
Tac. A. 4, 6 init. —To hold or keep a person or thing in any condition; to have, hold, or regard in any light:2.aliquem in obsidione,
Caes. B. C. 3, 31, 3:aliquem in liberis custodiis,
Sall. C. 47, 3; so,aliquem in custodiis,
id. ib. 52, 14:aliquem in vinculis,
id. ib. 51 fin.;for which also: in custodiam habitus,
i. e. put into prison and kept there, Liv. 22, 25; Tac. H. 1, 87; cf.:quo facilius omne Hadriaticum mare in potestatem haberet,
Caes. B. C. 1, 25 Oud. N. cr. (al. in potestate):cum talem virum in potestatem habuisset,
Sall. J. 112 fin. Kritz N. cr.:quae res eos in magno diuturnoque bello inter se habuit,
id. ib. 79, 3:alios in ea fortuna haberent, ut socii esse quam cives mallent,
Liv. 26, 24:aegros in tenebris,
Cels. 3, 18:aquam caelestem sub dio in sole,
Col. 12, 12, 1:in otio militem,
Liv. 39, 2, 6; cf.:legiones habebantur per otium,
Tac. H. 1, 31:externa sine cura habebantur,
id. A. 1, 79 init.:exercitus sine imperio et modestia habitus,
Sall. J. 44, 1:quos ille postea magno in honore habuit,
Caes. B. C. 1, 77, 2;for which: quos praecipuo semper honore Caesar habuit,
id. B. G. 5, 54, 4:habeo Junium (mensem) et Quintilem in metu,
i. e. I fear, Cic. Att. 6, 1, 14.— So with an adj. or a perf. part., to denote a lasting condition:ita me mea forma habet sollicitum,
Plaut. Most. 4, 2, 95 Lorenz; id. Men. 4, 2, 12; 21:miserrimum ego hunc habebo amasium,
id. Cas. 3, 3, 27 al.:laetum Germanicum,
Tac. A. 2, 57; 65:sollicitum habebat cogitatio,
Cic. Fam. 7, 3, 1; 2, 16, 2.—Hence,With a double object, esp. freq. with the part. perf. pass., to have, hold, or possess a person or thing in any quality or capacity, as any thing; to have, hold, or possess an action as completed, finished (a pregn. circumlocution for the perf.):3.cum haberet collegam in praetura Sophoclem,
Cic. Off. 1, 40, 144; cf. Quint. 10, 1, 93:an heredem habuerit eum, a quo, etc.,
id. 7, 2, 37:istaec illum perdidit assentatio, nam absque te esset, ego illum haberem rectum ad ingenium bonum,
Plaut. Bacch. 3, 3, 8:cur ergo unus tu Apollonidenses miseriores habes quam pater tuus habuit umquam?
Cic. Fl. 29, 71:obvium habuerunt patrem,
Quint. 7, 1, 29:reliquas civitates stipendiarias,
Caes. B. G. 1, 30, 3:quod (cognomen) habes hereditarium,
Cic. Rep. 6, 11:quae habuit venalia,
id. Verr. 2, 3, 62, § 144; Brut. ap. Cic. Fam. 11, 11, 1:qui auro habeat soccis suppactum solum,
Plaut. Bacch. 2, 3, 98:me segregatum habuisse, uxorem ut duxit, a me Pamphilum,
have kept him away, aloof, Ter. Hec. 5, 1, 25; cf.:inclusum in curia senatum habuerunt,
Cic. Att. 6, 2, 8:(Romulus) habuit plebem in clientelas principum descriptam,
id. Rep. 2, 9: satis mihi videbar habere cognitum Scaevolam ex iis rebus, quas, etc., id. Brut. 40, 147; cf.:si nondum eum satis habes cognitum,
id. Fam. 13, 17, 3; ib. 15, 20 fin.: fidem spectatam jam et diu cognitam, id. Div. ap. Caecil. 4, 11:decumas ad aquam deportatas,
id. Verr. 2, 3, 14, § 36:domitas habere libidines,
id. de Or. 1, 43, 194:omnes philosophiae notos et tractatos locos,
id. Or. 33, 118; id. Rep. 2, 6:innumerabilia, quae collecta habent Stoici,
id. Div. 2, 70, 145: quantum in acie tironi sit committendum, nimium saepe expertum habemus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 3:quare velim ita statutum habeas, me, etc.,
Cic. Fam. 6, 2, 1: habeo absolutum suave epos ad Caesarem, id. Q. Fr. 3, 9, 6:in adversariis scriptum habere (nomen),
id. Rosc. Com. 3, 9:de Caesare satis dictum habebo,
id. Phil. 5, 19, 52:bellum habere susceptum,
id. Agr. 2, 6, 14:quam (domum) tu iam dimensam et exaedificatam animo habebas,
id. Att. 1, 6, 1:ut omnes labores, pericula consueta habeam,
Sall. J. 85, 7:compertum ego habeo,
id. Cat. 58, 1; cf. Nep. Att. 17 fin.; 18, 1: neque ea res falsum ( part. perf. pass.) me habuit, Sall. J. 10, 1 al. From this use is derived the compound perf. of the Romance languages: ho veduto, j'ai vu, qs. habeo visum, I have seen).—Also, with a double object, to make, render:4.praecipit ut dent operam, uti eos quam maxime manifestos habeant,
Sall. C. 41, 5:qui pascua publica infesta habuerant,
Liv. 39, 29, 9; 34, 36, 3:necdum omnia edita facinora habent,
id. 39, 16, 3; 31, 42, 1:anxium me et inquietum habet petitio Sexti,
Plin. Ep. 2, 9, 1:sed Pompeium gratia impunitum habuit,
kept, Vell. 2, 1, 5.—Hence:5.in aliquo (aliqua re), aliquem (aliquid) habere (rare): ea si fecissem, in vestra amicitia exercitum, divitias, munimenta regni me habiturum,
Sall. J. 14, 1:in vobis liberos, parentes, consanguineos habeo,
Curt. 6, 9, 12:majora in eo obsequia habiturus,
Just. 8, 6, 6; cf. Cic. Fam. 2, 16, 5.—To have or hold a person in any manner, to treat, use:6.is, uti tu me hic habueris, proinde illum illic curaverit,
Plaut. Capt. 2, 2, 64:equitatu agmen adversariorum male habere et carpere,
Caes. B. C. 1, 63, 2; cf. Cels. 3, 20; 3, 21:exercitum luxuriose nimisque liberaliter habere,
Sall. C. 11, 5 Kritz; cf.:eos ille non pro vanis hostibus, ut meriti erant, sed accurate et liberaliter habuit,
id. J. 103, 5; 113, 2:Fabiis plurimi (saucii) dati, nec alibi majore cura habiti,
Liv. 2, 47, 12; 29, 8, 6; 37, 34, 5:video quam molliter tuos habeas,
Plin. Ep. 5, 19, 1:militant vobiscum, qui superbe habiti rebellassent,
Curt. 8, 8, 11:virgines tam sancte habuit,
id. 3, 12, 21; 4, 10, 33:male habere aliquem,
Nep. Eum. 12, 1:neque conjugem et filium ejus hostiliter haberi,
Tac. A. 2, 10.—With se, and sometimes mid. or neut., to hold or keep himself or itself in a certain manner, i. e. to be constituted or situated, to find one's self, to be, in any manner.(α).Habere se:(β).Tironem Patris aegrum reliqui...et quamquam videbatur se non graviter habere, tamen sum sollicitus, etc.,
Cic. Att. 7, 2, 3:praeclare te habes, cum, etc.,
id. Verr. 2, 2, 61, § 149:ipsi se hoc melius habent quam nos, quod, etc.,
id. Att. 11, 7, 4:Bene habemus nos,
id. ib. 2, 8, 1:ego me bene habeo,
am well, Tac. A. 14, 51: praeclare se res habeat ( is well), si, etc., Cic. de Or. 1, 25, 114:male se res habet, cum, quod virtute effici debet, id tentatur pecunia,
id. Off. 2, 6, 22; cf. id. de Or. 2, 77, 313:quae cum ita se res haberet, tamen, etc.,
id. Verr. 2, 2, 50, § 124; cf.:ita se res habet, ut ego, etc.,
id. Quint. 1, 2:sic profecto res se habet,
id. de Or. 2, 67, 271:scire aveo, quomodo res se habeat,
id. Att. 13, 35, 2; cf. id. de Or. 2, 32, 140:ut se tota res habeat,
id. Verr. 2, 2, 5, § 15; cf.:ut meae res sese habent,
Ter. Phorm. 5, 4, 1.—Mid.:(γ).virtus clara aeternaque habetur,
exhibits itself, is, continues, Sall. C. 1, 4:sicuti pleraque mortalium habentur,
as for the most part happens in human affairs, id. ib. 6, 3.—Neutr. (as also the Gr echô): Tullia nostra recte valet: Terentia minus belle habuit, Dolab. ap. Cic. Fam. 9, 9, 1:D.volui animum tandem confirmare hodie meum, Ut bene haberem filiae nuptiis,
I might enjoy myself, Plaut. Aul. 2, 8, 2: qui bene habet suisque amicis est volup, id. [p. 835] Mil. 3, 1, 130:bene habent tibi principia,
Ter. Phorm. 2, 3, 82:bene habet: jacta sunt fundamenta defensionis,
it is well, Cic. Mur. 6, 14; Liv. 8, 6:magnum narras, vix credibile! atqui sic habet,
so it is, it is even so, Hor. S. 1, 9, 53: illasce sues sanas esse habereque recte licere spondesne? Formula emendi, ap. Varr. R. R. 2, 4, 5; 2, 3, 5.—To hold, account, esteem, consider, regard a person or thing in any manner or as any thing; to think or believe a person or thing to be so or so:2.aliquem fidelem sibi habere,
Plaut. Bacch. 3, 3, 87:deos aeternos et beatos,
Cic. N. D. 1, 17, 45:id habent hodie vile et semper habuerunt,
id. Balb. 22, 51:maximam illam voluptatem habemus, quae, etc.,
id. Fin. 1, 11, 37:eum nos ut perveterem habemus... nec vero habeo quemquam antiquiorem,
id. Brut. 15, 61:Ut et rex et pater habereter omnium,
id. Rep. 1, 36; 2, 21:parentem Asiae et dici et haberi,
id. Q. Fr. 1, 1, 10 fin.:eos dicit esse habitos deos, a quibus, etc.,
id. N. D. 1, 15, 38:cum esset habendus rex, quicumque genere regio natus esset,
id. Rep. 1, 33; cf. id. ib. 2, 12 fin.: non habeo nauci Marsum augurem, Poet. ap. Cic. Div. 1, 58, 132:cujus auctoritas in iis regionibus magni habebatur,
Caes. B. G. 4, 21, 7:nihil pensi habere,
Quint. 11, 1, 29; cf.also: an perinde habenda sit haec atque illa,
id. 7, 3, 11:sese illum non pro amico, sed pro hoste habiturum,
Caes. B. G. 1, 44, 19; so,aliquem pro hoste,
Liv. 2, 20; Curt. 6, 2 al.:nisi in provincia relictas rationes pro relatis haberem,
Cic. Fam. 5, 20, 2:licet omnia Italica pro Romanis habeam,
Quint. 1, 5, 56; 12, 10, 73:istuc jam pro facto habeo,
Cic. Att. 13, 1, 2:Pompeium pro certo habemus per Illyricum proficisci in Galliam,
to consider as certain, id. ib. 10, 6 fin.:id obliviscendum, pro non dicto habendum,
Liv. 23, 22, 9:hoc velim in maximis rebus et maxime necessariis habeas,
Cic. Att. 5, 5 fin.:aliquem in deorum numero,
id. N. D. 1, 14, 36:aliquem in hostium numero,
Caes. B. G. 1, 28, 1:aliquem suorum In numero,
Hor. S. 2, 6, 41;for which also: hostium numero haberi,
Cic. Att. 11, 6, 6:numero impiorum ac sceleratorum haberi,
Caes. B. G. 6, 13, 7; cf. also Quint. 3, 7, 2:quem Aegyptii nefas habent nominare,
Cic. N. D. 3, 22, 56:mutare nefas habent,
Quint. 12, 8, 6:nec tamen est habendum religioni, nocentem aliquando defendere,
to scruple, make a conscience of, Cic. Off. 2, 14, 51; cf.:nec eam rem habuit religioni,
id. Div. 1, 35, 77:quando tu me bene merentem tibi habes despicatui,
you despise, Plaut. Men. 4, 3, 19:non sic ludibrio tuis factis habitus essem,
Ter. Hec. 4, 1, 11.—Hence: sic habeto, or sic habeas aliquid, or with an object-clause, hold or judge thus, be convinced or persuaded, believe, know:sed hoc nihil ad te: illud velim sic habeas, uod intelliges, etc.,
Cic. Fam. 3, 13, 2:unum hoc sic habeto: si, etc.,
id. ib. 2, 6 fin.:sic habeto: omnibus, etc.,
id. Rep. 6, 13:enitere et sic habeto, non esse te mortalem, sed corpus hoc,
id. ib. 6, 24; so with an object-clause, id. Fam. 2, 10, 1; 16, 4, 4.—Without sic:id primum ergo habeto, non sine magna causa, etc.,
Cic. Fam. 13, 29, 2:tantum habeto, civem egregium esse Pompeium, etc.,
id. ib. 2, 8, 2.—To take, accept, bear, submit to, endure:E.neque cuiquam mortalium injuriae suae parvae videntur: multi eas gravius aequo habuere,
Sall. C. 51, 11:egestas facile habetur sine damno,
id. ib. 6, 37:quae in praesens Tiberius civiliter habuit, sed, etc.,
Tac. A. 4, 21:neque tantum maleficium impune habendum,
id. ib. 3, 70;12, 48: nec ita aegre habuit filium id pro parente ausum,
Liv. 7, 5, 7 Weissenb.—To hold, have possession of, occupy, a place:2.urbem Romam condidere atque habuere initio Trojani,
Sall. C. 6, 1:qui mortales initio Africam habuerint,
id. J. 17, 7; 18, 1; cf.Siciliam et Sardiniam per legatos habuit,
rule, administer, Flor. 4, 2, 22:urbem Romanam a principio reges habuere,
Tac. A. 1, 1:Hispaniae tribus legionibus habebantur,
id. ib. 4, 5; 12, 54.—More freq. neutr., to dwell, live anywhere (perh. only ante-class.; in good prose habito is used instead): quae Corinthum arcem altam habetis, Enn. ap. Cic. Fam. 7, 6, 1 (Trag. v. 294 Vahl.):F. G.ille geminus qui Syracusis habet,
Plaut. Men. prol. 69: quis istic habet? id. Bacch. 1, 2, 6:ubi nunc adulescens habet?
id. Trin. 1, 2, 156:apud aedem Junonis Lucinae, ubi aeditumus habere solet,
Varr. L. L. 5, § 50 Mull.; cf.:situm formamque et universorum castrorum et partium, qua Poeni, qua Numidae haberent...specularentur,
Liv. 30, 4, 2 (but v. Weissenb. ad loc.).—To have in one's mind, to know, be acquainted with:H.siquidem istius regis (Anci) matrem habemus, ignoramus patrem,
Cic. Rep. 2, 18 fin.: habes consilia nostra;nunc cognosce de Bruto,
there you have, such are, id. Att. 5, 21, 10:habetis igitur primum ortum tyranni,
id. Rep. 2, 27:habetis sermonem bene longum hominis,
id. de Or. 2, 88, 361; cf.also: habes nostras sententias,
Suet. Claud. 4:habes, quae fortissime de beata vita dici putem,
Cic. Tusc. 5, 28 fin.; cf. id. de Or. 2, 71, 291. —To have as a habit, peculiarity, or characteristic:K.habebat hoc omnino Caesar: quem plane perditum aere alieno egentemque cognorat, hunc in familiaritatem libentissime recipiebat,
Cic. Phil. 2, 32, 78; id. Pis. 32, 81.—To hold, to make, do, perform, prepare, utter, pronounce, produce, cause:L.alium quaerebam, iter hac habui,
made, directed, Ter. Eun. 5, 9, 35; cf.:ex urbe profectus iter ad legiones habebat,
Caes. B. C. 1, 14, 3; so,iter,
id. ib. 1, 51, 1; 3, 11, 2; 3, 106, 1; Cic. Q. Fr. 2, 6, 2:vias,
Luc. 2, 439:C. Cato contionatus est, comitia haberi non siturum, si, etc.,
to be held, Cic. Q. Fr. 2, 6, 6:senatum,
id. ib. 2, 13, 3; id. Fam. 1, 4, 1; Caes. B. C. 1, 2, 1:concilia,
id. B. G. 5, 53, 4:contionem,
Cic. Att. 4, 1, 6:censum,
id. Verr. 2, 2, 55, § 138:delectum (militum),
id. Phil. 5, 12, 31; id. Fam. 15, 1 fin.; Caes. B. G. 6, 1;v. delectus: ludos,
Suet. Rhet. 1:sermonem,
Cic. Tusc. 1, 24, 57; cf.:orationem,
to deliver, id. Rep. 1, 46:multis verbis ultro citroque habitis,
id. ib. 6, 9 fin.:disputationem,
id. ib. 1, 7; Caes. B. G. 5, 30, 1:dialogum,
Cic. Att. 2, 9, 1:verba,
id. de Or. 2, 47, 190:querelam de aliquo apud aliquem,
id. Q. Fr. 1, 2, 1, § 2:controversiam de fundo cum aliquo,
id. Fam. 13, 69, 2 et saep.:deinde adventus in Syriam primus equitatus habuit interitum,
caused, occasioned, Cic. Prov. Cons. 4, 9; cf. id. Div. 2, 46, 96:latrocinia nullam habent infamiam, quae extra fines cujusque civitatis fiunt,
Caes. B. G. 6, 23, 6.—Habere in animo (or simply animo), with an objectclause, to have in mind, to intend, to be disposed, inclined to do any thing (=propositum habere, constituisse, decrevisse):M.istum exheredare in animo habebat,
Cic. Rosc. Am. 18, 52; id. Att. 1, 17, 11:hoc (flumen) neque ipse transire in animo habebat neque hostes transituros existimabat,
Caes. B. G. 6, 7, 5:neque bello eum invadere animo habuit,
Liv. 44, 25, 1 dub (al. in animo), v. Drak. ad h. l.—Habere sibi or secum aliquid, to keep to one's self (lit. and trop.):N.clamare coeperunt, sibi ut haberet hereditatem,
Cic. Verr. 2, 2, 19, § 47:per vindicationem his verbis legamus: DO LEGO, CAPITO, SUMITO, SIBI HABETO,
Ulp. Fragm. 24, 3; cf. ib. § 5; Gai. Inst. 2, 209.—So the formula used in divorces:res tuas tibi habeas or habe,
Plaut. Am. 3, 2, 47; Sen. Suas. 1, § 7:illam suam suas res sibi habere jussit ex duodecim tabulis,
Cic. Phil. 2, 28, 69. —Comic. transf.:apage sis amor: tuas tibi res habeto,
Plaut. Trin. 2, 1, 32.— Trop.:secreto hoc audi, tecum habeto, ne Apellae quidem liberto tuo dixeris,
Cic. Fam. 7, 25, 2:verum haec tu tecum habeto,
id. Att. 4, 15, 6.—Of a sweetheart, to have, to possess, enjoy:O.postquam nos Amaryllis habet, Galatea reliquit,
Verg. E. 1, 31; Tib. 1, 2, 65; Prop. 3, 8 (4, 7), 22:duxi, habui scortum,
Plaut. Bacch. 4, 10, 6; Ter. And. 1, 1, 58: cum esset objectum, habere eum Laida;habeo, inquit, non habeor a Laide,
Cic. Fam. 9, 26, 2.—Gladiatorial t. t., of a wounded combatant: hoc habet or habet, he has that (i. e. that stroke), he is hit:2.desuper altus equo graviter ferit atque ita fatur: Hoc habet,
Verg. A. 12, 296; Prud. Psych. 53.—Transf.:A.hoc habet: reperi, qui senem ducerem,
Plaut. Most. 3, 2, 26; id. Rud. 4, 4, 99: egomet continuo mecum;Certe captus est! Habet!
Ter. And. 1, 1, 56 (id est vulneratus est. Habet enim qui percussus est: et proprie de gladiatoribus dicitur, Don.).—Hence: hăbĭtus, a, um, P. a., held or kept in a certain condition, state, humor (ante-class.).In gen.1.Lit.: equus nimis strigosus et male habitus, Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11; v. in the foll.—2.Trop.:B.ut patrem tuum vidi esse habitum, diu etiam duras (lites) dabit,
Ter. Heaut. 2, 4, 22.—In partic., physically, well kept, well conditioned, fleshy, corpulent:corpulentior videre atque habitior,
Plaut. Ep. 1, 1, 8:si qua (virgo) est habitior paulo, pugilem esse aiunt, deducunt cibum,
Ter. Eun. 2, 3, 23: (censores) equum nimis strigosum et male habitum, sed equitem ejus uberrimum et habitissimum viderunt, etc., Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11. -
47 herba
herba, ae, f. [old Lat. forb-ea; Gr. phorbê; Sanscr. root bhar-, to nourish], springing vegetation, grass, green stalks or blades, green crops, herbage, an herb (cf.:II.gramen, faenum, caespes, glaeba): herba cubile Praebebat, multa et molli lanugine abundans,
Lucr. 5, 816:in molli consedimus herba,
Verg. E. 3, 55:cum ceteris in campo exercentibus in herba ipse recubuisset,
Cic. de Or. 2, 71, 287:abicere se in herba,
id. ib. 1, 7, 28:fusus per herbam (agricola),
Verg. G. 2, 527 al.:invitant (Pecudes) herbae gemmantes rore recenti,
Lucr. 2, 319; so,gemmantes rore,
id. 5, 461:herbae rore vigentes,
id. 2, 361:teneras per herbas Ludere,
id. 1, 260:nova tum tellus herbas virgultaque primum Sustulit,
id. 5, 790:ex quibusdam stirpibus et herbis,
Cic. N. D. 2, 64, 161:corona ex asperis herbis et agrestibus,
id. Div. 1, 34, 75; cf. ib. 2, 32, 68:quas herbas pecudes non edunt, homines edunt,
Plaut. Ps. 3, 2, 23 sq.; cf.:fungos, helvellas, herbas omnes ita condiunt, ut nihil possit esse suavius,
Cic. Fam. 7, 26, 2:herbis vivis et urticā,
Hor. Ep. 1, 12, 7:solstitialis herba,
Plaut. Ps. 1, 1, 36:interim mores mali Quasi herba irrigua succreverunt uberrume,
id. Trin. 1, 1, 9:fallax veneni,
a poisonous plant, Verg. E. 4, 24:nulla neque amnem Libavit quadrupes, nec graminis attigit herbam,
a blade, id. ib. 5, 26; cf. Ov. M. 10, 87:et sulcis frumenti quaereret herbam,
young crop, Verg. G. 1, 134:novitates si spem afferunt, ut tamquam in herbis non fallacibus fructus appareat, etc.,
Cic. Lael. 19, 68; cf.:primis segetes moriuntur in herbis,
Ov. M. 5, 4:Ceres dominum primis fallebat in herbis,
id. F. 4, 645.—So prov.: saepe audivi, inter os atque offam multa intervenire posse; verum vero inter offam atque herbam, ibi vero longum intervallum est, Cato ap. Gell. 13, 17, 1; cf.:sed nimium properas et adhuc tua messis in herba est,
Ov. H. 17, 263; and:egone, qui indolem ingenii tui in germine etiam tum et in herba et in flore dilexerim, nunc frugem ipsam maturae virtutis nonne multo multoque amplius diligam?
Front. Ep. ad Anton. 1, 5 Mai.:omnis illa laus... velut in herba vel flore praecerpta ad nullam certam et solidam pervenit frugem,
Tac. Dial. 9, 5.—Prov.: herbam dare, to own one's self beaten: herbam do cum ait Plautus, significat: victum me fateor; quod est antiquae et pastoralis vitae indicium. Nam qui in prato cursu aut viribus contendebant, cum superati erant, ex eo solo, in quo certamen erat, decerptam herbam adversario tradebant, Paul. ex Fest. p. 99 Müll.; cf. Serv. Verg. A. 8, 128; Varr. ib.; Plin. 22, 4, 4, § 8; Att. and Afran. ap. Non. 317, 18 and 20.—Transf., weeds, useless plants:officiant laetis ne frugibus herbae,
Verg. G. 1, 69; 2, 251; cf. id. ib. 2, 411; Plin. 18, 30, 72, § 300. -
48 pratensis
prātensis, e, adj. [id.], growing or found in meadows, meadow-:fungi,
Hor. S. 2, 4, 20:faenum,
Col. 6, 3:flores,
Plin. 21, 8, 25, § 49:pastinaca,
id. 21, 15, 50, § 86. -
49 satis
sătis, and abbreviated, săt (cf. the letter S.: satin', contr. for satisne; v.the foll.), adv. [root in Gr. adên, hadên, orig. a comp. form, weakened from satius; cf.: magis, nimis, etc.], enough, sufficiently (objectively, so that one needs nothing more; whereas affatim subjectively, so that one wishes nothing more).I.Posit.1. a.Form sătis:(β).quod (faenum et pabulum) bubus satis siet, qui illic sient,
Cato, R. R. 137: cui, si conjuret populus, vix totu' satis sit, were enough, adequate, Lucil. ap. Charis. p. 193 P.: libram aiebant satis esse ambobus farris Intritae, Titin. ap. Non. 81, 13; Hor. S. 1, 5, 68:duo talenta pro re nostrā ego esse decrevi satis,
Ter. Heaut. 5, 1, 67; id. Ad. 5, 3, 24:dies mihi hic ut sit satis vereor Ad agendum,
id. And. 4, 2, 22; cf. Liv. 21, 17:quicquid adjecissent ipsi terroris satis ad perniciem fore rati,
id. 21, 33; cf. Quint. 12, 11, 19:animo satis haec vestigia parva sagaci Sunt, per quae possis cognoscere cetera tute,
Lucr. 1, 402:satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidium,
Cic. Fin. 2, 26, 84:ut semper vobis auxilium adversus inimicos satis sit,
Liv. 6, 18:satis esse Italiae unum consulem censebat,
id. 34, 43; Cic. Planc. 38, 92; cf.:ipse Romam venirem, si satis consilium quādam de re haberem,
id. Att. 12, 50:id modo si mercedis Datur mihi... satis Mihi esse ducam,
will content myself, Plaut. Am. 2, 2, 16:satis hoc tibi est,
Ter. Eun. 4, 7, 40:animo istuc satis est, auribus non satis,
Cic. Or. 63, 215:dicebant de re publicā quod esset illis viris et consulari dignitati satis,
id. Brut. 35, 135; hence, in a play on the word: Le. Jam satis est mihi. Li. Tum igitur tu dives es factus? Plaut. As. 2, 2, 64:quidvis satis est, dum vivat modo,
Ter. Heaut. 4, 1, 28; id. Hec. 5, 2, 17:qui non sentirent, quid esset satis,
Cic. Or. 22, 73:sum avidior etiam, quam satis est, gloriae,
id. Fam. 9, 14, 2:plus quam satis doleo,
id. Verr. 2, 5, 46, § 123:semel fugiendi si data est occasio, Satis est,
Plaut. Capt. 1, 2, 9:satis esse deberet, si, etc.,
Cic. de Or. 2, 41, 174:satin' habes, si feminarum nulla'st, quam aeque diligam?
Plaut. Am. 1, 3, 11:ars satis praestat, si, etc.,
Quint. 7, 10, 15:non satis efficit oratio, si, etc.,
id. 8, 3, 62:satis superque est,
Plaut. Am. 1, 1, 14:poenas dedit usque superque Quam satis est,
Hor. S. 1, 2, 66:satis superque habere dicit, quod sibi ab arbitrio tribuatur,
Cic. Rosc. Com. 4, 11:tanta repente caelo missa vis aquae, ut ea modo exercitui satis superque foret,
Sall. J. 75, 7; cf.:satis una excidia,
Verg. A. 2, 642 (v. infra, g and 2. b); cf.:plura quam satis est,
Hor. Ep. 1, 10, 46:ultra quam satis est,
id. ib. 1, 6, 16.—Satis est (habeo, credo, etc.), with inf. or a subject- ( object-) clause:(γ).huic satis illud erit planum facere atque probare,
Lucr. 2, 934; Cic. de Or. 1, 28, 127:satis erat respondere Magnas: ingentes, inquit,
id. Lael. 26, 98:velut satis sit, scire ipsos,
Quint. 8, 2, 19:si oratori satis esset docere,
id. 10, 1, 78:nunc libertatem repeti satis est,
Liv. 3, 53 fin.:vos satis habebatis animam retinere,
Sall. J. 31, 20:illud satis habeo dicere,
Quint. 6, 5, 11: satis habeo with si, Nep. Them. 8, 4; id. Timol. 2, 4; Liv. 5, 21, 9; Tac. A. 2, 37; 4, 38.—With quod, Liv. 40, 29, 13; Just. 22, 8, 14:satis putant vitio carere,
Quint. 2, 4, 9:si res nudas atque inornatas indicare satis videretur,
id. 2, 4, 3:Herennium et Numisium legatos vinciri satis visum,
Tac. H. 4, 59. —Rarely with ut:Fabio satis visum, ut ovans urbem iniret,
Liv. 7, 11, 9.—Negatively:quarum (rerum) unam dicere causam Non satis est, verum plures,
Lucr. 6, 704:nec vero habere virtutem satis est, nisi utare,
Cic. Rep. 1, 2, 2:opera exstruentibus satis non est, saxa atque materiam congerere,
Quint. 7, prooem. §1: non satis est, pulchra esse poëmata,
Hor. A. P. 99 et saep.—With inf. perf. (not freq. till after the Aug. period; cf.Zumpt, Gram. § 590): nunc satis est dixisse: ego mira poëmata pango, etc.,
Hor. A. P. 416:quod hactenus ostendisse satis est,
Quint. 6, 3, 62:atque id viro bono satis est, docuisse quod sciret,
id. 12, 11, 8:illud notasse satis habeo,
id. 9, 4, 15.—Negatively:non ille satis cognosse Sabinae Gentis habet ritus,
Ov. M. 15, 4:non satis credunt excepisse quae relicta erant,
Quint. 2, 1, 2.— Absol.: gaudeo. Ch. Satis credo, Ter. Eun. 5, 8, 21.—With gen.: As. Salve. St. Satis mihi est tuae salutis, Plaut. Truc. 2, 2, 4:b.satis historiarum est,
id. Bacch. 1, 2, 48:verborum,
id. Capt. 1, 2, 16:satis mihi id habeam supplicii,
Ter. Ad. 3, 2, 15:ea amicitia non satis habet firmitatis,
Cic. Lael. 5, 19:ad dicendum temporis satis habere,
id. Verr. 2, 2, 1, § 2; cf. Quint. 10, 2, 15: satis praesidii, Cic. Fin. 2, 26, 84 Madv. N. cr.:satis poenarum dedisse,
Quint. 7, 4, 18:jam satis terris nivis atque dirae Grandinis misit pater,
Hor. C. 1, 2, 1:satis superque esse sibi suarum cuique rerum,
Cic. Lael. 13, 45; so, satis superque, with gen.:vitae,
Liv. 2, 42, 6; 63, 67, 3; 25, 32, 6; 28, 29, 7; Hor. Epod. 17, 19.— Comp.: satius; v. infra, B. —Form săt (most freq. in the poets):(β).quibus (dis) sat esse non queam?
to be sufficient, equal to, Plaut. Pers. 1, 1, 27:pol vel legioni sat est (obsonium),
id. Aul. 3, 6, 24:in jure causam dicito, hic verbum sat est,
id. Rud. 3, 6, 28; cf. id. Bacch. 4, 8, 37; id. Truc. 2, 8, 14:tantum quantum sat est,
Cic. Sen. 14, 48:tantum sat habes?
Ter. Heaut. 4, 3, 40:si hoc sat est,
Quint. 2, 11, 7:amabo jam sat est,
Plaut. As. 3, 3, 117; Ter. And. 1, 1, 143; id. Eun. 4, 4, 38; id. Phorm. 1, 4, 34:paene plus quam sat erat,
id. ib. 5, 3, 14:sat habeo,
id. And. 2, 1, 35; 4, 2, 22 et saep.—Sat est (habeo, credo, etc.), with inf. or a subject- ( object-) clause:(γ).nonne id sat erat, Accipere ab illo injuriam?
Ter. Phorm. 5, 2, 3:perdere posse sat est,
Ov. H. 12, 75: qui non sat habuit conjugem illexe in stuprum, Poët. ap. Cic. N. D. 3, 27, 68.—With gen.:2.sat habet favitorum semper, qui recte facit,
Plaut. Am. prol. 79: Ar. Mater salve. Art. Sat salutis't, id. As. 5, 2, 61:vocis,
id. Truc. 2, 3, 29:signi,
Ter. Hec. 2, 1, 39:poenae,
Prop. 1, 17, 10 et saep.—Adverb., enough, sufficiently.a.Form sătis.(α).With verbs:(β).si sis sanus, aut sapias satis,
Plaut. Am. 3, 2, 23:satis deludere,
id. ib. 5, 1, 45:satis jam dolui ex animo et curā me satis Et lacrimis maceravi,
id. Capt. 5, 1, 7:satin' me illi hodie scelesti ceperunt dolo?
id. ib. 3, 4, 120:ego istuc satis scio,
Ter. Hec. 5, 4, 37; Cic. Rep. 1, 34, 53:satis ostenderit, reliquos, etc.,
id. ib. 2, 31, 54 et saep.: quod bruti nec satis sardare queunt, Naev. ap. Fest. p. 322 Müll.:neque audio neque oculis prospicio satis,
Plaut. Am. 5, 1, 7:contra Epicurum satis superque dictum est,
Cic. N. D. 2, 1, 2; id. Tusc. 1, 45, 110; Hor. Epod. 1, 31; cf.:quidque furor valeat, Penthea caede satisque Ac super ostendit,
Ov. M. 4, 429 (v. in the foll. II. D. 1. a).—With adjectives:(γ).satis dives,
Plaut. Aul. 2, 1, 44; id. Capt. 2, 2, 74:dotata,
id. Aul. 2, 2, 62:dicacula,
id. As. 3, 1, 8:satis multa restant,
Cic. Rep. 2, 44, 71:video te testimoniis satis instructum,
id. ib. 1, 38, 59:rura tibi magna satis,
Verg. E. 1, 48 et saep.:satis superque humilis est, qui, etc.,
Liv. 3, 53 fin. —Sometimes, like the Engl. enough, it denotes diminution, tolerably, moderately:videor mihi nostrum illum consularem exercitum bonorum omnium, etiam satis bonorum, habere firmissimum,
Cic. Att. 2, 19, 4:satis litteratus (with nec infacetus),
id. Off. 3, 14, 58:satis bonus (locus),
Cato, R. R. 136:res satis amplae,
Just. 2, 1, 1; cf. the foll. g and b. b.—With adverbs or adverbial phrases:b.satis audacter,
Plaut. Am. 2, 2, 208:satis certo scio,
id. Ps. 4, 5, 5:satis superbe illuditis me,
Ter. Phorm. 5, 7, 22:satis scite,
id. Heaut. 4, 4, 7:non satis honeste,
Cic. Lael. 16, 57:satis cum periculo,
Ter. And. 1, 1, 104: et quidem hercle formā luculentā (haec meretrix). Ch. Sic satis, id. Heaut. 3, 2, 12:satis opportune occidisse,
Caes. B. G. 4, 22:satis recte,
Plaut. Pers. 4, 4, 53:satis saepe,
Sall. J. 62, 1:satis bene ornatae,
dressed well enough, Plaut. Poen. 1, 2, 73; hence satis bene sometimes, like the Engl. well enough, = tolerably, moderately, or pretty well:a quo (Catone) cum quaereretur, quid maxime in re familiari expediret? respondit: Bene pascere. Quid secundum? Satis bene pascere. Quid tertium? Male pascere. Quid quartum? Arare,
Cic. Off. 2, 25, 89 (for which, in the same narration, mediocriter pascere, Col. 6, praef. § 4; and Plin. 18, 5, 6, § 30); cf. supra, a. b, and infra, b. b.—Form săt.(α).With verbs:(β).sat scio,
Plaut. Aul. 3, 6, 25; Ter. Eun. 3, 2, 34; id. Ad. 3, 2, 41; 3, 3, 6; 4, 1, 10; id. Phorm. 4, 3, 31:sat prata biberunt,
Verg. E. 3, 111.—With adjectives:(γ).accusator sat bonus,
Cic. Rosc. Am. 32, 89:non sat idoneus Pugnae,
Hor. C. 2, 19, 26: sat planum. Liv. 6, 18 fin. —Signifying diminution, like the Engl. enough, tolerably, moderately, passably:laetantibus omnibus bonis, etiam sat bonis,
Cic. Att. 14, 10, 1; so, sat bonus (less than bonus): [p. 1634] sl me voltis esse oratorem, si etiam sat bonum, si bonum denique, non repugnabo, id. de Or. 3, 22, 84.—With adverbs:B. 1.qui sat diu vixisse sese arbitrabitur,
Plaut. Capt. 4, 2, 12:sat commode,
Ter. And. 3, 1, 17:sat recte,
id. Heaut. 5, 2, 43.—Adject., in the phrase satius est, with a subject-clause (cf. supra, 1. a. b, and b. b) followed by quam:* 2.scire satius est quam loqui Servum hominem,
Plaut. Ep. 1, 1, 57; id. Bacch. 3, 2, 11; id. Cas. 1, 24; Ter. Heaut. 3, 1, 66; 5, 2, 16; id. Ad. 1, 1, 33; Cic. Att. 7, 1, 4; id. Inv. 2, 32, 100; Liv. 26, 29; 42, 23 fin. al.; cf.:nimio satius est, ut opu'st, te ita esse, quam ut animo lubet,
Plaut. Trin. 2, 2, 30:quanto satius est, te id dare operam... Quam id loqui, etc.,
Ter. And. 2, 1, 7; cf.also: satius multo fuisse, non moveri bellum adversus eum, quam omitti motum,
Liv. 34, 33:nonne fuit satius tristis Amaryllidis iras pati?
Verg. E. 2, 14:hos te satius est docere, ut, quando agas, quid agant, sciant,
Plaut. Poen. 3, 1, 49:mori me satius est,
Ter. Eun. 4, 7, 2; id. Phorm. 5, 7, 63; cf.:repertus est nemo, qui mori diceret satius esse,
Cic. Verr. 2, 2, 36, § 88:mortuom hercle me duco satius,
Plaut. Truc. 5, 34:terga impugnare hostium satius visum est,
Liv. 3, 70; Plaut. Ps. 1, 5, 34.—In a positive signif., it serves, benefits, is of use: nihil phluarein satius est, miles (perh. in reference to the preceding speech of the miles:mortuum me duco satius),
Plaut. Truc. 5, 36: satius putare, with an object-clause, to believe it to be better, Nep. Paus. 5, 1.—Adverb., with a verb, rather (syn. potius):II.ego quod magis pertineat ad Fundanii valetudinem, satius dicam,
Varr. R. R. 1, 2, 26.Particular phrases.A.Sat agito (also in one word, satagito), and sat agere suarum rerum, to have enough to do, have one ' s hands full; to be busy, be troubled (only in the foll. passages):B.nunc agitas sat tute tuarum rerum,
Plaut. Bacch. 4, 3, 23:is quoque suarum rerum sat agitat, tamen, etc.,
Ter. Heaut. 2, 1, 13 Bentl., followed by Umpfenb.; and so ap. Charis. p. 193 P. (Fleck. sat agit, tamen).—Satis ago or sat ago (also in one word, satago).1. 2. (α).Form satis ago (class.): jam apud vallum nostri satis agebant, Cato ap. Charis. p. 193 P.:(β).cum Pyrrhus rex in terrā Italiā esset satisque agerent Romani,
Gell. 3, 8, 1:ego nocte hac proximā In somnis egi satis et fui homo exercitus,
Plaut. Merc. 2, 1, 4:complorantibus omnibus nostris atque in sentinā satis agentibus,
Gell. 19, 1, 3; 9, 11, 4:satis agentes rerum suarum,
App. M. 8, p. 209, 6.— Impers. pass.:pugnatur acriter: agitur tamen satii,
Cic. Att. 4, 15, 9.—Form sat ago (satago) (very rare): Caesar alte-ram alam mittit, qui satagentibus celeriter occurrerent, Auct. B. Afr. 78, 7; cf. supra, II. A.—3.To bustle about, make a to-do, be full of business, polupragmoneuô (postAug. and very rare):C.(Domitius) Afer venuste Mallium Suram multum in agendo discursantem, salientem, manus jactantem, etc.... non agere dixit, sed satagere. Est enim dictum per se urbanum satagere, etc.,
Quint. 6, 3, 54; cf. id. 11, 3, 126:curris, stupes, satagis tamquam mus in matellā,
Petr. 58, 9.—Also act.: interea haec satagens, busily doing or performing, Petr. 137, 10.—Satis accipio, caveo, do, exigo, peto, offero, etc., t: t. of business lang., to take, give, ask, offer, etc., sufficient bail or security:D.satis accipio,
Cic. Quint. 13, 44 sq.; id. Rosc. Com. 14, 40; id. Verr. 2, 1, 45, § 115; Plaut. Stich. 4, 1, 4; Dig. 36, 4, 5; 45, 1, 4; 46, 1, 33.— Pass., Cato, R. R. 2, 6:satis acceptum habere,
to be fully assured, Plaut. Most. 1, 3, 90; 1, 3, 67:satis caveo,
Dig. 7, 1, 60 (cf. caveo, II. 2.):satis do (also as one word, satisdo),
Cic. Quint. 13, 44 sq.; id. Verr. 2, 1, 56, § 146; 2, 2, 24, § 60; id. Rosc. Com. 12, 35; id. Fam. 13, 28, a, 2; id. Att. 5, 1, 2; Dig. 1, 2, 8; 1, 2, 7 fin.; 36, 4, 1; 36, 4, 5; 46, 6, 1.—With gen.:judicatae pecuniae,
Val. Max. 4, 1, 8:damni infecti,
Plin. 36, 2, 2, § 6:fidei commissi,
Dig. 36, 4, 5; 46, 4, 5: satisdato (caveo, promitto, debeo, etc.), by giving bail or security, ib. 5, 1, 2 fin.; 2, 11, 4 fin.; 40, 5, 4; Cic. Att. 16, 15, 2:satis exigo,
Dig. 26, 7, 45 fin.; 36, 3, 18:satis offero,
to tender security, ib. 26, 10, 5; 36, 4, 3; 48, 17, 1:satis peto,
to demand security, ib. 35, 1, 70.—Sătis făcĭo, or, in one word, sătisfăcĭo ( pass. satisfacitur, Varr. ap. Prisc. p. 789 P.), to give satisfaction, to satisfy, content:1.satisfacere dicimur ei, cujus desiderium implemus,
Dig. 2, 8, 1 (very freq. and class.).In gen.(α).With dat.:(β).ut illis satis facerem ex disciplinā,
Plaut. Ps. 5, 1, 28:Siculis,
Cic. Verr. 2, 5, 53, § 139:alicui petenti,
id. Or. 41, 140:operam dabo ut tibi satisfaciam,
id. Att. 2, 4, 3:deo pie et caste,
id. Fam. 14, 7, 1:domino vel populo (gladiatores),
id. Tusc. 2, 17, 41.—In mal. part., Petr. 75; 77.—Of things:cum aut morte aut victoriā se satisfacturum rei publicae spopondisset,
Cic. Phil. 14, 9, 26:cui (vitae meae) satis feci vel aetate vel factis,
id. Fam. 10, 1, 1:me omnibus satis esse facturum,
id. Balb. 1, 2:causae atque officio satis facere,
id. Div. in Caecil. 14, 47; cf.:satis officio meo, satis illorum voluntati, qui a me hoc petiverunt, factum esse arbitrabor,
id. Verr. 2, 5, 49, § 130:gravibus seriisque rebus,
id. Off. 1, 29, 103:etsi nullo modo poterit oratio mea satis facere vestrae scientiae,
id. Phil. 2, 23, 57; cf.:qui et naturae et legibus satis fecit,
id. Clu. 10, 29:amicitiae nostrae,
id. Fam. 10, 1, 3:me plus satis nostrae conjunctioni amorique facturum,
id. ib. 4, 8, 2:ut omnium vel suspicioni vel malevolentiae vel crudelitati satis fiat,
id. Rab. Post. 17, 45:mihi vero satis superque abs te videtur istorum studiis... esse factum,
id. de Or. 1, 47, 204:se avarissimi hominis cupiditati satis facere posse,
id. Verr. 1, 14, 41:odio alicujus,
Suet. Tib. 66 fin.:libidini alicujus,
Lact. 6, 11, 23:voluntati voluntate satisfecimus,
Sen. Ben. 2, 35, 1:condicioni,
Dig. 36, 1, 77.—With in aliquā re:(γ).qui (histriones) in dissimillimis personis satisfaciebant,
Cic. Or. 31, 109; so,in historiā,
id. Leg. 1, 2, 5:in jure civili,
id. de Or. 1, 37, 170:in omni genere,
id. Att. 16, 5, 2.—With dat. and obj.-clause (rare):(δ).quibus quoniam satisfeci me nihil reliqui fecisse, quod ad sanandum me pertineret, reliquum est, ut, etc.,
Nep. Att. 21, 5.—Absol.:2.quamobrem tandem non satisfacit?
Cic. Fin. 1, 5, 15.—With de:nos plene et statim de eo satis esse facturos,
Quint. 4, 5, 18.—In partic.a.T. t. of business lang., to satisfy, content (by payment or security), to pay or secure a creditor:b.pecunia petitur ab Hermippo: Hermippus ab Heraclide petit, ipse tamen Fufiis satisfacit absentibus et fidem suam liberat,
Cic. Fl. 20, 47:cum de visceribus tuis et filii tui satis facturus sis quibus debes,
id. Q. Fr. 1, 3, 7: ut si mihi in pecuniā minus satisfecisset, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12, 2; Caes. B. C. 3, 60 fin.; Dig. 40, 1, 4:omnis pecunia exsoluta esse debet aut eo nomine satisfactum esse: satisfactum autem accipimus, quemadmodum voluit creditor, licet non sit solutum, etc.,
ib. 13, 7, 9; so (opp. solvere) ib. 18, 1, 19:Stichus servus meus heredi meo mille nummos si solverit, satisve fecerit, etc.,
ib. 40, 4, 41; 40, 7, 39, § 1.—With gen. of the thing:cui ususfructus legatus esset, donec ei totius dotis (sc. nomine) satis fieret, etc.,
Dig. 33, 2, 30.—To give satisfaction (by word or deed); to make amends or reparation; to make excuse; to ask pardon, apologize to a person offended, injured, etc.(α).With dat.:(β).aut satisfaciat mihi ille, etc.,
Plaut. Am. 3, 2, 8:si Aeduis de injuriis... item si Allobrogibus satisfaciant,
Caes. B. G. 1, 14:deinde reliquae legiones per tribunos militum egerunt, ut Caesari satisfacerent, etc.,
id. ib. 1, 41:acceperam jam ante Caesaris litteras, ut mihi satisfieri paterer a te,
Cic. Phil. 2, 20, 49.—With de and abl.:(γ).omnibus rationibus de injuriis,
Caes. B. G. 5, 1, 7.—With gen.:(δ).injuriarum satisfecisti L. Labieno,
Auct. Her. 4, 27, 37.—Absol.:c.missis ad Caesarem satisfaciundi causā legatis,
Caes. B. G. 5, 54:in quā civitate legatus populi Romani aliquā ex parte violatus sit, nisi publice satis factum sit, el civitati bellum indici atque inferri solere,
Cic. Verr. 2, 1, 31, § 79:satisfacientes aut supplicantes summittimus (manus),
Quint. 11, 3, 115 et saep.—To give satisfaction by suffering a penalty: saepe satisfecit praedae venator, Mart. 12, 14, 3. -
50 sementivus
sēmentīvus, a, um, adj. [sementis], of or belonging to seed or sowing:feriae,
that occur at seed-time, Varr. R. R. 1, 2, 1; cf. id. L. L. 6, § 26 Müll.; Macr. S. 1, 16; Fest. p. 337 Müll.;called also sementiva dies,
Ov. F. 1, 658:pira, perh.,
that are not ripe till late in autumn, late pears, frost-pears, Cato, R. R. 7, 3; Varr. R. R. 1, 59, 3; Plin. 15, 15, 16, § 56: pirum sementivum serum, Cloat. ap. Macr. S. 2, 15 fin.: genera frumenti, that are sown in autumn (opp. verna):sementiva autem (appellant) triticum, hordeum, fabam,
Plin. 18, 7, 10, § 50:faenum,
proper for sowing, Tert. Jejun. 4. -
51 silicia
sĭlĭcĭa, ae, f., a plant, also called faenum Graecum, fenugreek, Plin. 18, 16, 39, § 140; 24, 19, 120, § 184;called also siliqua,
Col. 2, 10, 33; 11, 2, 71. -
52 siliqua
sĭlĭqua, ae, f.I.Lit., a pod or husk of leguminous plants, Varr. R. R. 1, 23, 3; Plin. 18, 12, 30, § 120; Verg. G. 1, 74.—B. II.Siliqua Graeca, the carob-tree, a carob, St. John's bread, Col. 5, 10, 20; 7, 9, 6; id. Arb. 25, 1;III.also simply siliqua,
Plin. 15, 24, 26, § 95; 23, 8, 79, § 151; Pall. Febr. 25, 27; id. Insit. 117.—A variety of the same is called siliqua Syriaca, Plin. 23, 8, 79, § 151; Scrib. Comp. 121.—The same as faenum Graecum; v. silicia.—IV.The name of a very small weight or measure, Rhem. Fan. Pond. 10; Veg. 1, 20, 2.—As a coin, the twenty-fourth part of a solidus, Cod. Just. 4, 32, 26 fin. -
53 siliquae
sĭlĭqua, ae, f.I.Lit., a pod or husk of leguminous plants, Varr. R. R. 1, 23, 3; Plin. 18, 12, 30, § 120; Verg. G. 1, 74.—B. II.Siliqua Graeca, the carob-tree, a carob, St. John's bread, Col. 5, 10, 20; 7, 9, 6; id. Arb. 25, 1;III.also simply siliqua,
Plin. 15, 24, 26, § 95; 23, 8, 79, § 151; Pall. Febr. 25, 27; id. Insit. 117.—A variety of the same is called siliqua Syriaca, Plin. 23, 8, 79, § 151; Scrib. Comp. 121.—The same as faenum Graecum; v. silicia.—IV.The name of a very small weight or measure, Rhem. Fan. Pond. 10; Veg. 1, 20, 2.—As a coin, the twenty-fourth part of a solidus, Cod. Just. 4, 32, 26 fin. -
54 submisse
I.With the force of sub predominating (mostly poet. and in post- Aug. prose; cf. subicio).1.In gen.a.To set, put, or place under or below:b.singuli agni binis nutricibus submittuntur: nec quicquam subtrahi submissis expedit,
Col. 7, 4, 3:vaccas tauris (for breeding),
Pall. Jul. 4:vaccas in feturam,
id. ib. 4, 1:equas alternis annis,
id. Mart. 13, 6:canterium vitibus,
Col. 4, 14, 1.—To send or put forth below, or from below, to cause to spring forth, to send up, produce, raise:2.tellus submittit flores,
puls forth, produces, Lucr. 1, 8: fetus (tellus), id. 1, 193:pabula pascendis equis (tellus),
Luc. 4, 411:quo colores (humus formosa),
Prop. 1, 2, 9; cf. poet.: non monstrum summisere Colchi Majus, did not produce (from the sowing of the dragon's teeth), Hor. C. 4, 4, 63:summissas tendunt alta ad Capitolia dextras,
upraised, Sil. 12, 640; so,palmas,
id. 4, 411:manus,
Sen. Oedip. 226; cf.in a Gr. construction: summissi palmas,
Sil. 1, 673.—In partic., an econom. t. t., of animals or plants, to bring up, rear, raise; to let grow, not kill or cut off (cf. alo):3.arictes,
Varr. R. R. 2, 2, 18; 2, 3, 4; 2, 3, 8:tauros,
Verg. E. 1, 46:pullos equorum,
id. G. 3, 73:vitulos,
id. ib. 3, 159; Col. 7, 9, 4; Dig. 7, 1, 70:materiam vitis constituendae causā,
Col. Arb. 5, 1:frutices in semen,
id. ib. 11, 3, 36; 4, 31, 2; 4, 14, 3;3, 10, 15: prata in faenum,
to let grow for hay, Cato, R. R. 8, 1; Varr. R. R. 1, 49, 1; Col. 11, 2, 27.—Trop.(α).To put in the place of, substitute for, supersede (rare):(β). B. 1.huic vos non summittetis? hunc diutius manere patiemini?
Cic. Prov. Cons. 4, 8:interim tamen, quamdiu summittantur et suppleantur capita quae demortua sunt,
Dig. 7, 1, 70, § 1:necesse habebit alios fetus summittere,
ib. 7, 1, 70, §§ 2 and 5.—Lit.:2.se ad pedes,
Liv. 45, 7:se patri ad genua,
Suet. Tib. 20:latus in herbā,
Ov. M. 3, 23:caput in herbā,
id. ib. 3, 502; cf.verticem,
id. ib. 8, 638:genu,
id. ib. 4, 340; Plin. 8, 1, 1, § 3; cf.:poplitem in terrā,
Ov. M. 7, 191:aures (opp. surrigere),
Plin. 10, 48, 67, § 132:oculos,
Ov. F. 3, 372:faciem,
Suet. Calig. 36; cf. id. Aug. 79:fasces,
Plin. 7, 30, 31, § 112; cf. Cic. Brut. 6, 22:capillum,
to let grow, Plin. Ep. 7, 27, 14; Sen. Cons. ad Pol. 36, 5:crinem barbamque,
Tac. G. 31; Suet. Caes. 67; id. Aug. 23; id. Calig. 47.—Mid.:Tiberis aestate summittitur,
sinks, falls, Plin. Ep. 5, 6, 12.—Trop., to lower, let down, make lower, reduce, moderate, etc.:II.ut ii, qui superiores sunt, summittere se debent in amicitiā: sic quodammodo inferiores extollere,
condescend, Cic. Lael. 20, 72:tributim summisi me et supplicavi,
id. Planc. 10, 24:summittere se in humilitatem causam dicentium,
Liv. 38, 52, 2:summittere se in privatum fastigium,
id. 27, 31, 6:ut in actoribus Graecis fieri videmus, saepe illum, qui est secundarum aut tertiarum partium, cum possit aliquanto clarius dicere, quam ipse primarium, multum summittere, ut ille princeps quam maxime excellat,
to moderate his efforts, restrain himself, Cic. Div. in Caecil. 15, 48:inceptum frustra submitte furorem,
Verg. A. 12, 832: orationem tam summittere quam attollere decet, to sink, i. e. speak in a plain style, Plin. Ep. 3, 13, 4:ut illud lene aut ascendit ad fortiora aut ad tenuiora summittitur,
Quint. 12, 10, 67; cf.:quando attollenda vel summittenda sit vox,
id. 1, 8, 1:(soni) cum intentione summittendā sunt temperandi,
id. 11, 3, 42: (praeceptorem) summittentem se ad mensuram discentis, accommodating his instructions to the capacity, etc., id. 2, 3, 7:ad calamitates animos,
to submit, bow, Liv. 23, 25: animum periculo, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 3:animos amori,
to surrender, Verg. A. 4, 414:se temporibus,
Sen. Tranq. An. 4, 1:verba summittere,
to speak humbly, id. Ep. 11, 7; id. Vit. Beat. 17, 1:alicui se,
to yield precedence, Just. 13, 2, 3:se culpae,
i. e. to commit, Ov. H. 4, 151:furorem,
to put down, quell, Verg. A. 12, 832:neque enim pudor sed aemuli pretia submittunt,
Plin. 29, 1, 8, § 21:proinde ne submiseris te,
be not disheartened, Sen. Cons. Marc. 5, 6.—With dat.:nimis videtur submisisse temporibus se Athenodorus,
yielded, Sen. Tranq. An. 4, 1:neutri fortunae se submittere,
id. Ep. 66, 6:animum saevienti fortunae,
Tac. A. 2, 72:ut ei aliquis se submitteret,
accept his sovereignty, Just. 13, 2, 3.The signif. of the verb predominating, to send or despatch secretly, provide secretly:B.summittebat iste Timarchidem, qui moneret eos, si, etc.,
secretly despatched, Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69.— Absol.:iste ad pupillae matrem summittebat,
Cic. Verr. 2, 1, 41, § 105:summissis consularibus viris, qui peierarent,
suborned, Suet. Ner. 28 init. —In gen., to send, send off, despatch, supply (class.):A.summittit cohortes equitibus praesidio,
Caes. B. G. 5, 58:subsidium alicui,
id. ib. 2, 6; so,subsidium,
id. ib. 2, 25; 4, 26; id. B. C. 1, 43:auxilium laborantibus,
id. ib. 7, 85: quoad exercitus huc summittatis, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6; Juv. 1, 36:sibi destinatum in animo esse, imperium alicui,
to transfer, resign, Liv. 6, 6, 7:vinea summittit capreas non semper edules,
furnishes, supplies, Hor. S. 2, 4, 43. —Hence, summissus ( subm-), a, um, P. a. (acc. to I. B.).Lit., let down, lowered, low (very rare):B.scutis super capita densatis, stantibus primis, secundis submissioribus,
stooping lower, Liv. 44, 9, 6:Caelicolae Summisso humiles intrarunt vertice postes,
Ov. M. 8, 638:bracchia,
id. P. 3, 1, 150; Col. 6, 30, 5:capillo summissiore,
hanging lower down, Suet. Tib. 68:purpura,
Quint. 11, 3, 159:oculi,
Plin. 11, 37, 54, § 145.—Trop. (class. and freq.).1.Of the voice or of speech in gen., low, soft, gentle, calm, not vehement (syn.:2.lenis, suppressus): et contentā voce atrociter dicere et summissa leniter,
Cic. Or. 17, 56:vox (with lenis),
Quint. 11, 3, 63; Ov. M. 7, 90 al.:murmur,
Quint. 11, 3, 45:oratio placida, summissa, lenis,
Cic. de Or. 2, 43, 183; so,oratio,
Caes. B. C. 3, 19; Quint. 11, 1, 9. — Comp.:lenior atque summissior oratio,
Quint. 11, 1, 64:(sermo) miscens elata summissis,
id. 11, 3, 43:actio,
id. 7, 4, 27. — Transf., of an orator:forma summissi oratoris,
Cic. Or. 26, 90; so (with humilis) id. ib. 23, 76:in prooemiis plerumque summissi,
Quint. 9, 4, 138.—Of character or disposition.a.In a bad sense, low, mean, grovelling, abject (syn. abjectus):b.videndum est, ne quid humile, summissum, molle, effeminatum, fractum abjectumque faciamus,
Cic. Tusc. 4, 30, 64:vivere neque summissum et abjectum, neque se efferentem,
id. Off. 1, 34, 124:adulatio,
Quint. 11, 1, 30. —In a good sense, humble, submissive (syn.:2.humilis, supplex): submissi petimus terram,
Verg. A. 3, 93:causae reorum,
Quint. 11, 3, 154:civitates calamitate summissiores,
Hirt. B. G. 8, 31, 2:preces,
Luc. 8, 594; cf.:summissa precatur,
Val. Fl. 7, 476:tristem viro summissus honorem Largitur vitae,
yielding, overcome, Stat. Th. 1, 662.—The sup. seems not to occur.—Hence, subst.: summissa, ōrum, n. (acc. to I. A. 3. supra), substitutes (sc. capita), Dig. 7, 1, 70, § 5. —(Sc. verba.) Calm passages, quiet sayings:1.summissa, qualia in epilogis sunt,
Quint. 9, 4, 137.— Adv.: sum-missē ( subm-).Of speech, softly, gently, calmly, not loudly or harshly:2.dicere,
Cic. de Or. 2, 53, 215.— Comp., Cic. de Or. 3, 55, 212 (opp. contentius):sciscitari,
Petr. 105 fin. —Of character, calmly, quietly, modestly, humbly, submissively:alicui summisse supplicare,
Cic. Planc. 5, 12:scribere alicui,
Tac. H. 3, 9 fin.:loqui (opp. aspere),
Quint. 6, 5, 5:agere (opp. minanter),
Ov. A. A. 3, 582.— Comp.:summissius se gerere,
Cic. Off. 1, 26, 90:dolere,
Claud. B. Gild. 247.—No sup. -
55 submitto
I.With the force of sub predominating (mostly poet. and in post- Aug. prose; cf. subicio).1.In gen.a.To set, put, or place under or below:b.singuli agni binis nutricibus submittuntur: nec quicquam subtrahi submissis expedit,
Col. 7, 4, 3:vaccas tauris (for breeding),
Pall. Jul. 4:vaccas in feturam,
id. ib. 4, 1:equas alternis annis,
id. Mart. 13, 6:canterium vitibus,
Col. 4, 14, 1.—To send or put forth below, or from below, to cause to spring forth, to send up, produce, raise:2.tellus submittit flores,
puls forth, produces, Lucr. 1, 8: fetus (tellus), id. 1, 193:pabula pascendis equis (tellus),
Luc. 4, 411:quo colores (humus formosa),
Prop. 1, 2, 9; cf. poet.: non monstrum summisere Colchi Majus, did not produce (from the sowing of the dragon's teeth), Hor. C. 4, 4, 63:summissas tendunt alta ad Capitolia dextras,
upraised, Sil. 12, 640; so,palmas,
id. 4, 411:manus,
Sen. Oedip. 226; cf.in a Gr. construction: summissi palmas,
Sil. 1, 673.—In partic., an econom. t. t., of animals or plants, to bring up, rear, raise; to let grow, not kill or cut off (cf. alo):3.arictes,
Varr. R. R. 2, 2, 18; 2, 3, 4; 2, 3, 8:tauros,
Verg. E. 1, 46:pullos equorum,
id. G. 3, 73:vitulos,
id. ib. 3, 159; Col. 7, 9, 4; Dig. 7, 1, 70:materiam vitis constituendae causā,
Col. Arb. 5, 1:frutices in semen,
id. ib. 11, 3, 36; 4, 31, 2; 4, 14, 3;3, 10, 15: prata in faenum,
to let grow for hay, Cato, R. R. 8, 1; Varr. R. R. 1, 49, 1; Col. 11, 2, 27.—Trop.(α).To put in the place of, substitute for, supersede (rare):(β). B. 1.huic vos non summittetis? hunc diutius manere patiemini?
Cic. Prov. Cons. 4, 8:interim tamen, quamdiu summittantur et suppleantur capita quae demortua sunt,
Dig. 7, 1, 70, § 1:necesse habebit alios fetus summittere,
ib. 7, 1, 70, §§ 2 and 5.—Lit.:2.se ad pedes,
Liv. 45, 7:se patri ad genua,
Suet. Tib. 20:latus in herbā,
Ov. M. 3, 23:caput in herbā,
id. ib. 3, 502; cf.verticem,
id. ib. 8, 638:genu,
id. ib. 4, 340; Plin. 8, 1, 1, § 3; cf.:poplitem in terrā,
Ov. M. 7, 191:aures (opp. surrigere),
Plin. 10, 48, 67, § 132:oculos,
Ov. F. 3, 372:faciem,
Suet. Calig. 36; cf. id. Aug. 79:fasces,
Plin. 7, 30, 31, § 112; cf. Cic. Brut. 6, 22:capillum,
to let grow, Plin. Ep. 7, 27, 14; Sen. Cons. ad Pol. 36, 5:crinem barbamque,
Tac. G. 31; Suet. Caes. 67; id. Aug. 23; id. Calig. 47.—Mid.:Tiberis aestate summittitur,
sinks, falls, Plin. Ep. 5, 6, 12.—Trop., to lower, let down, make lower, reduce, moderate, etc.:II.ut ii, qui superiores sunt, summittere se debent in amicitiā: sic quodammodo inferiores extollere,
condescend, Cic. Lael. 20, 72:tributim summisi me et supplicavi,
id. Planc. 10, 24:summittere se in humilitatem causam dicentium,
Liv. 38, 52, 2:summittere se in privatum fastigium,
id. 27, 31, 6:ut in actoribus Graecis fieri videmus, saepe illum, qui est secundarum aut tertiarum partium, cum possit aliquanto clarius dicere, quam ipse primarium, multum summittere, ut ille princeps quam maxime excellat,
to moderate his efforts, restrain himself, Cic. Div. in Caecil. 15, 48:inceptum frustra submitte furorem,
Verg. A. 12, 832: orationem tam summittere quam attollere decet, to sink, i. e. speak in a plain style, Plin. Ep. 3, 13, 4:ut illud lene aut ascendit ad fortiora aut ad tenuiora summittitur,
Quint. 12, 10, 67; cf.:quando attollenda vel summittenda sit vox,
id. 1, 8, 1:(soni) cum intentione summittendā sunt temperandi,
id. 11, 3, 42: (praeceptorem) summittentem se ad mensuram discentis, accommodating his instructions to the capacity, etc., id. 2, 3, 7:ad calamitates animos,
to submit, bow, Liv. 23, 25: animum periculo, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 3:animos amori,
to surrender, Verg. A. 4, 414:se temporibus,
Sen. Tranq. An. 4, 1:verba summittere,
to speak humbly, id. Ep. 11, 7; id. Vit. Beat. 17, 1:alicui se,
to yield precedence, Just. 13, 2, 3:se culpae,
i. e. to commit, Ov. H. 4, 151:furorem,
to put down, quell, Verg. A. 12, 832:neque enim pudor sed aemuli pretia submittunt,
Plin. 29, 1, 8, § 21:proinde ne submiseris te,
be not disheartened, Sen. Cons. Marc. 5, 6.—With dat.:nimis videtur submisisse temporibus se Athenodorus,
yielded, Sen. Tranq. An. 4, 1:neutri fortunae se submittere,
id. Ep. 66, 6:animum saevienti fortunae,
Tac. A. 2, 72:ut ei aliquis se submitteret,
accept his sovereignty, Just. 13, 2, 3.The signif. of the verb predominating, to send or despatch secretly, provide secretly:B.summittebat iste Timarchidem, qui moneret eos, si, etc.,
secretly despatched, Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69.— Absol.:iste ad pupillae matrem summittebat,
Cic. Verr. 2, 1, 41, § 105:summissis consularibus viris, qui peierarent,
suborned, Suet. Ner. 28 init. —In gen., to send, send off, despatch, supply (class.):A.summittit cohortes equitibus praesidio,
Caes. B. G. 5, 58:subsidium alicui,
id. ib. 2, 6; so,subsidium,
id. ib. 2, 25; 4, 26; id. B. C. 1, 43:auxilium laborantibus,
id. ib. 7, 85: quoad exercitus huc summittatis, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6; Juv. 1, 36:sibi destinatum in animo esse, imperium alicui,
to transfer, resign, Liv. 6, 6, 7:vinea summittit capreas non semper edules,
furnishes, supplies, Hor. S. 2, 4, 43. —Hence, summissus ( subm-), a, um, P. a. (acc. to I. B.).Lit., let down, lowered, low (very rare):B.scutis super capita densatis, stantibus primis, secundis submissioribus,
stooping lower, Liv. 44, 9, 6:Caelicolae Summisso humiles intrarunt vertice postes,
Ov. M. 8, 638:bracchia,
id. P. 3, 1, 150; Col. 6, 30, 5:capillo summissiore,
hanging lower down, Suet. Tib. 68:purpura,
Quint. 11, 3, 159:oculi,
Plin. 11, 37, 54, § 145.—Trop. (class. and freq.).1.Of the voice or of speech in gen., low, soft, gentle, calm, not vehement (syn.:2.lenis, suppressus): et contentā voce atrociter dicere et summissa leniter,
Cic. Or. 17, 56:vox (with lenis),
Quint. 11, 3, 63; Ov. M. 7, 90 al.:murmur,
Quint. 11, 3, 45:oratio placida, summissa, lenis,
Cic. de Or. 2, 43, 183; so,oratio,
Caes. B. C. 3, 19; Quint. 11, 1, 9. — Comp.:lenior atque summissior oratio,
Quint. 11, 1, 64:(sermo) miscens elata summissis,
id. 11, 3, 43:actio,
id. 7, 4, 27. — Transf., of an orator:forma summissi oratoris,
Cic. Or. 26, 90; so (with humilis) id. ib. 23, 76:in prooemiis plerumque summissi,
Quint. 9, 4, 138.—Of character or disposition.a.In a bad sense, low, mean, grovelling, abject (syn. abjectus):b.videndum est, ne quid humile, summissum, molle, effeminatum, fractum abjectumque faciamus,
Cic. Tusc. 4, 30, 64:vivere neque summissum et abjectum, neque se efferentem,
id. Off. 1, 34, 124:adulatio,
Quint. 11, 1, 30. —In a good sense, humble, submissive (syn.:2.humilis, supplex): submissi petimus terram,
Verg. A. 3, 93:causae reorum,
Quint. 11, 3, 154:civitates calamitate summissiores,
Hirt. B. G. 8, 31, 2:preces,
Luc. 8, 594; cf.:summissa precatur,
Val. Fl. 7, 476:tristem viro summissus honorem Largitur vitae,
yielding, overcome, Stat. Th. 1, 662.—The sup. seems not to occur.—Hence, subst.: summissa, ōrum, n. (acc. to I. A. 3. supra), substitutes (sc. capita), Dig. 7, 1, 70, § 5. —(Sc. verba.) Calm passages, quiet sayings:1.summissa, qualia in epilogis sunt,
Quint. 9, 4, 137.— Adv.: sum-missē ( subm-).Of speech, softly, gently, calmly, not loudly or harshly:2.dicere,
Cic. de Or. 2, 53, 215.— Comp., Cic. de Or. 3, 55, 212 (opp. contentius):sciscitari,
Petr. 105 fin. —Of character, calmly, quietly, modestly, humbly, submissively:alicui summisse supplicare,
Cic. Planc. 5, 12:scribere alicui,
Tac. H. 3, 9 fin.:loqui (opp. aspere),
Quint. 6, 5, 5:agere (opp. minanter),
Ov. A. A. 3, 582.— Comp.:summissius se gerere,
Cic. Off. 1, 26, 90:dolere,
Claud. B. Gild. 247.—No sup. -
56 summissa
I.With the force of sub predominating (mostly poet. and in post- Aug. prose; cf. subicio).1.In gen.a.To set, put, or place under or below:b.singuli agni binis nutricibus submittuntur: nec quicquam subtrahi submissis expedit,
Col. 7, 4, 3:vaccas tauris (for breeding),
Pall. Jul. 4:vaccas in feturam,
id. ib. 4, 1:equas alternis annis,
id. Mart. 13, 6:canterium vitibus,
Col. 4, 14, 1.—To send or put forth below, or from below, to cause to spring forth, to send up, produce, raise:2.tellus submittit flores,
puls forth, produces, Lucr. 1, 8: fetus (tellus), id. 1, 193:pabula pascendis equis (tellus),
Luc. 4, 411:quo colores (humus formosa),
Prop. 1, 2, 9; cf. poet.: non monstrum summisere Colchi Majus, did not produce (from the sowing of the dragon's teeth), Hor. C. 4, 4, 63:summissas tendunt alta ad Capitolia dextras,
upraised, Sil. 12, 640; so,palmas,
id. 4, 411:manus,
Sen. Oedip. 226; cf.in a Gr. construction: summissi palmas,
Sil. 1, 673.—In partic., an econom. t. t., of animals or plants, to bring up, rear, raise; to let grow, not kill or cut off (cf. alo):3.arictes,
Varr. R. R. 2, 2, 18; 2, 3, 4; 2, 3, 8:tauros,
Verg. E. 1, 46:pullos equorum,
id. G. 3, 73:vitulos,
id. ib. 3, 159; Col. 7, 9, 4; Dig. 7, 1, 70:materiam vitis constituendae causā,
Col. Arb. 5, 1:frutices in semen,
id. ib. 11, 3, 36; 4, 31, 2; 4, 14, 3;3, 10, 15: prata in faenum,
to let grow for hay, Cato, R. R. 8, 1; Varr. R. R. 1, 49, 1; Col. 11, 2, 27.—Trop.(α).To put in the place of, substitute for, supersede (rare):(β). B. 1.huic vos non summittetis? hunc diutius manere patiemini?
Cic. Prov. Cons. 4, 8:interim tamen, quamdiu summittantur et suppleantur capita quae demortua sunt,
Dig. 7, 1, 70, § 1:necesse habebit alios fetus summittere,
ib. 7, 1, 70, §§ 2 and 5.—Lit.:2.se ad pedes,
Liv. 45, 7:se patri ad genua,
Suet. Tib. 20:latus in herbā,
Ov. M. 3, 23:caput in herbā,
id. ib. 3, 502; cf.verticem,
id. ib. 8, 638:genu,
id. ib. 4, 340; Plin. 8, 1, 1, § 3; cf.:poplitem in terrā,
Ov. M. 7, 191:aures (opp. surrigere),
Plin. 10, 48, 67, § 132:oculos,
Ov. F. 3, 372:faciem,
Suet. Calig. 36; cf. id. Aug. 79:fasces,
Plin. 7, 30, 31, § 112; cf. Cic. Brut. 6, 22:capillum,
to let grow, Plin. Ep. 7, 27, 14; Sen. Cons. ad Pol. 36, 5:crinem barbamque,
Tac. G. 31; Suet. Caes. 67; id. Aug. 23; id. Calig. 47.—Mid.:Tiberis aestate summittitur,
sinks, falls, Plin. Ep. 5, 6, 12.—Trop., to lower, let down, make lower, reduce, moderate, etc.:II.ut ii, qui superiores sunt, summittere se debent in amicitiā: sic quodammodo inferiores extollere,
condescend, Cic. Lael. 20, 72:tributim summisi me et supplicavi,
id. Planc. 10, 24:summittere se in humilitatem causam dicentium,
Liv. 38, 52, 2:summittere se in privatum fastigium,
id. 27, 31, 6:ut in actoribus Graecis fieri videmus, saepe illum, qui est secundarum aut tertiarum partium, cum possit aliquanto clarius dicere, quam ipse primarium, multum summittere, ut ille princeps quam maxime excellat,
to moderate his efforts, restrain himself, Cic. Div. in Caecil. 15, 48:inceptum frustra submitte furorem,
Verg. A. 12, 832: orationem tam summittere quam attollere decet, to sink, i. e. speak in a plain style, Plin. Ep. 3, 13, 4:ut illud lene aut ascendit ad fortiora aut ad tenuiora summittitur,
Quint. 12, 10, 67; cf.:quando attollenda vel summittenda sit vox,
id. 1, 8, 1:(soni) cum intentione summittendā sunt temperandi,
id. 11, 3, 42: (praeceptorem) summittentem se ad mensuram discentis, accommodating his instructions to the capacity, etc., id. 2, 3, 7:ad calamitates animos,
to submit, bow, Liv. 23, 25: animum periculo, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 3:animos amori,
to surrender, Verg. A. 4, 414:se temporibus,
Sen. Tranq. An. 4, 1:verba summittere,
to speak humbly, id. Ep. 11, 7; id. Vit. Beat. 17, 1:alicui se,
to yield precedence, Just. 13, 2, 3:se culpae,
i. e. to commit, Ov. H. 4, 151:furorem,
to put down, quell, Verg. A. 12, 832:neque enim pudor sed aemuli pretia submittunt,
Plin. 29, 1, 8, § 21:proinde ne submiseris te,
be not disheartened, Sen. Cons. Marc. 5, 6.—With dat.:nimis videtur submisisse temporibus se Athenodorus,
yielded, Sen. Tranq. An. 4, 1:neutri fortunae se submittere,
id. Ep. 66, 6:animum saevienti fortunae,
Tac. A. 2, 72:ut ei aliquis se submitteret,
accept his sovereignty, Just. 13, 2, 3.The signif. of the verb predominating, to send or despatch secretly, provide secretly:B.summittebat iste Timarchidem, qui moneret eos, si, etc.,
secretly despatched, Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69.— Absol.:iste ad pupillae matrem summittebat,
Cic. Verr. 2, 1, 41, § 105:summissis consularibus viris, qui peierarent,
suborned, Suet. Ner. 28 init. —In gen., to send, send off, despatch, supply (class.):A.summittit cohortes equitibus praesidio,
Caes. B. G. 5, 58:subsidium alicui,
id. ib. 2, 6; so,subsidium,
id. ib. 2, 25; 4, 26; id. B. C. 1, 43:auxilium laborantibus,
id. ib. 7, 85: quoad exercitus huc summittatis, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6; Juv. 1, 36:sibi destinatum in animo esse, imperium alicui,
to transfer, resign, Liv. 6, 6, 7:vinea summittit capreas non semper edules,
furnishes, supplies, Hor. S. 2, 4, 43. —Hence, summissus ( subm-), a, um, P. a. (acc. to I. B.).Lit., let down, lowered, low (very rare):B.scutis super capita densatis, stantibus primis, secundis submissioribus,
stooping lower, Liv. 44, 9, 6:Caelicolae Summisso humiles intrarunt vertice postes,
Ov. M. 8, 638:bracchia,
id. P. 3, 1, 150; Col. 6, 30, 5:capillo summissiore,
hanging lower down, Suet. Tib. 68:purpura,
Quint. 11, 3, 159:oculi,
Plin. 11, 37, 54, § 145.—Trop. (class. and freq.).1.Of the voice or of speech in gen., low, soft, gentle, calm, not vehement (syn.:2.lenis, suppressus): et contentā voce atrociter dicere et summissa leniter,
Cic. Or. 17, 56:vox (with lenis),
Quint. 11, 3, 63; Ov. M. 7, 90 al.:murmur,
Quint. 11, 3, 45:oratio placida, summissa, lenis,
Cic. de Or. 2, 43, 183; so,oratio,
Caes. B. C. 3, 19; Quint. 11, 1, 9. — Comp.:lenior atque summissior oratio,
Quint. 11, 1, 64:(sermo) miscens elata summissis,
id. 11, 3, 43:actio,
id. 7, 4, 27. — Transf., of an orator:forma summissi oratoris,
Cic. Or. 26, 90; so (with humilis) id. ib. 23, 76:in prooemiis plerumque summissi,
Quint. 9, 4, 138.—Of character or disposition.a.In a bad sense, low, mean, grovelling, abject (syn. abjectus):b.videndum est, ne quid humile, summissum, molle, effeminatum, fractum abjectumque faciamus,
Cic. Tusc. 4, 30, 64:vivere neque summissum et abjectum, neque se efferentem,
id. Off. 1, 34, 124:adulatio,
Quint. 11, 1, 30. —In a good sense, humble, submissive (syn.:2.humilis, supplex): submissi petimus terram,
Verg. A. 3, 93:causae reorum,
Quint. 11, 3, 154:civitates calamitate summissiores,
Hirt. B. G. 8, 31, 2:preces,
Luc. 8, 594; cf.:summissa precatur,
Val. Fl. 7, 476:tristem viro summissus honorem Largitur vitae,
yielding, overcome, Stat. Th. 1, 662.—The sup. seems not to occur.—Hence, subst.: summissa, ōrum, n. (acc. to I. A. 3. supra), substitutes (sc. capita), Dig. 7, 1, 70, § 5. —(Sc. verba.) Calm passages, quiet sayings:1.summissa, qualia in epilogis sunt,
Quint. 9, 4, 137.— Adv.: sum-missē ( subm-).Of speech, softly, gently, calmly, not loudly or harshly:2.dicere,
Cic. de Or. 2, 53, 215.— Comp., Cic. de Or. 3, 55, 212 (opp. contentius):sciscitari,
Petr. 105 fin. —Of character, calmly, quietly, modestly, humbly, submissively:alicui summisse supplicare,
Cic. Planc. 5, 12:scribere alicui,
Tac. H. 3, 9 fin.:loqui (opp. aspere),
Quint. 6, 5, 5:agere (opp. minanter),
Ov. A. A. 3, 582.— Comp.:summissius se gerere,
Cic. Off. 1, 26, 90:dolere,
Claud. B. Gild. 247.—No sup. -
57 summitto
I.With the force of sub predominating (mostly poet. and in post- Aug. prose; cf. subicio).1.In gen.a.To set, put, or place under or below:b.singuli agni binis nutricibus submittuntur: nec quicquam subtrahi submissis expedit,
Col. 7, 4, 3:vaccas tauris (for breeding),
Pall. Jul. 4:vaccas in feturam,
id. ib. 4, 1:equas alternis annis,
id. Mart. 13, 6:canterium vitibus,
Col. 4, 14, 1.—To send or put forth below, or from below, to cause to spring forth, to send up, produce, raise:2.tellus submittit flores,
puls forth, produces, Lucr. 1, 8: fetus (tellus), id. 1, 193:pabula pascendis equis (tellus),
Luc. 4, 411:quo colores (humus formosa),
Prop. 1, 2, 9; cf. poet.: non monstrum summisere Colchi Majus, did not produce (from the sowing of the dragon's teeth), Hor. C. 4, 4, 63:summissas tendunt alta ad Capitolia dextras,
upraised, Sil. 12, 640; so,palmas,
id. 4, 411:manus,
Sen. Oedip. 226; cf.in a Gr. construction: summissi palmas,
Sil. 1, 673.—In partic., an econom. t. t., of animals or plants, to bring up, rear, raise; to let grow, not kill or cut off (cf. alo):3.arictes,
Varr. R. R. 2, 2, 18; 2, 3, 4; 2, 3, 8:tauros,
Verg. E. 1, 46:pullos equorum,
id. G. 3, 73:vitulos,
id. ib. 3, 159; Col. 7, 9, 4; Dig. 7, 1, 70:materiam vitis constituendae causā,
Col. Arb. 5, 1:frutices in semen,
id. ib. 11, 3, 36; 4, 31, 2; 4, 14, 3;3, 10, 15: prata in faenum,
to let grow for hay, Cato, R. R. 8, 1; Varr. R. R. 1, 49, 1; Col. 11, 2, 27.—Trop.(α).To put in the place of, substitute for, supersede (rare):(β). B. 1.huic vos non summittetis? hunc diutius manere patiemini?
Cic. Prov. Cons. 4, 8:interim tamen, quamdiu summittantur et suppleantur capita quae demortua sunt,
Dig. 7, 1, 70, § 1:necesse habebit alios fetus summittere,
ib. 7, 1, 70, §§ 2 and 5.—Lit.:2.se ad pedes,
Liv. 45, 7:se patri ad genua,
Suet. Tib. 20:latus in herbā,
Ov. M. 3, 23:caput in herbā,
id. ib. 3, 502; cf.verticem,
id. ib. 8, 638:genu,
id. ib. 4, 340; Plin. 8, 1, 1, § 3; cf.:poplitem in terrā,
Ov. M. 7, 191:aures (opp. surrigere),
Plin. 10, 48, 67, § 132:oculos,
Ov. F. 3, 372:faciem,
Suet. Calig. 36; cf. id. Aug. 79:fasces,
Plin. 7, 30, 31, § 112; cf. Cic. Brut. 6, 22:capillum,
to let grow, Plin. Ep. 7, 27, 14; Sen. Cons. ad Pol. 36, 5:crinem barbamque,
Tac. G. 31; Suet. Caes. 67; id. Aug. 23; id. Calig. 47.—Mid.:Tiberis aestate summittitur,
sinks, falls, Plin. Ep. 5, 6, 12.—Trop., to lower, let down, make lower, reduce, moderate, etc.:II.ut ii, qui superiores sunt, summittere se debent in amicitiā: sic quodammodo inferiores extollere,
condescend, Cic. Lael. 20, 72:tributim summisi me et supplicavi,
id. Planc. 10, 24:summittere se in humilitatem causam dicentium,
Liv. 38, 52, 2:summittere se in privatum fastigium,
id. 27, 31, 6:ut in actoribus Graecis fieri videmus, saepe illum, qui est secundarum aut tertiarum partium, cum possit aliquanto clarius dicere, quam ipse primarium, multum summittere, ut ille princeps quam maxime excellat,
to moderate his efforts, restrain himself, Cic. Div. in Caecil. 15, 48:inceptum frustra submitte furorem,
Verg. A. 12, 832: orationem tam summittere quam attollere decet, to sink, i. e. speak in a plain style, Plin. Ep. 3, 13, 4:ut illud lene aut ascendit ad fortiora aut ad tenuiora summittitur,
Quint. 12, 10, 67; cf.:quando attollenda vel summittenda sit vox,
id. 1, 8, 1:(soni) cum intentione summittendā sunt temperandi,
id. 11, 3, 42: (praeceptorem) summittentem se ad mensuram discentis, accommodating his instructions to the capacity, etc., id. 2, 3, 7:ad calamitates animos,
to submit, bow, Liv. 23, 25: animum periculo, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 3, 3:animos amori,
to surrender, Verg. A. 4, 414:se temporibus,
Sen. Tranq. An. 4, 1:verba summittere,
to speak humbly, id. Ep. 11, 7; id. Vit. Beat. 17, 1:alicui se,
to yield precedence, Just. 13, 2, 3:se culpae,
i. e. to commit, Ov. H. 4, 151:furorem,
to put down, quell, Verg. A. 12, 832:neque enim pudor sed aemuli pretia submittunt,
Plin. 29, 1, 8, § 21:proinde ne submiseris te,
be not disheartened, Sen. Cons. Marc. 5, 6.—With dat.:nimis videtur submisisse temporibus se Athenodorus,
yielded, Sen. Tranq. An. 4, 1:neutri fortunae se submittere,
id. Ep. 66, 6:animum saevienti fortunae,
Tac. A. 2, 72:ut ei aliquis se submitteret,
accept his sovereignty, Just. 13, 2, 3.The signif. of the verb predominating, to send or despatch secretly, provide secretly:B.summittebat iste Timarchidem, qui moneret eos, si, etc.,
secretly despatched, Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69.— Absol.:iste ad pupillae matrem summittebat,
Cic. Verr. 2, 1, 41, § 105:summissis consularibus viris, qui peierarent,
suborned, Suet. Ner. 28 init. —In gen., to send, send off, despatch, supply (class.):A.summittit cohortes equitibus praesidio,
Caes. B. G. 5, 58:subsidium alicui,
id. ib. 2, 6; so,subsidium,
id. ib. 2, 25; 4, 26; id. B. C. 1, 43:auxilium laborantibus,
id. ib. 7, 85: quoad exercitus huc summittatis, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6; Juv. 1, 36:sibi destinatum in animo esse, imperium alicui,
to transfer, resign, Liv. 6, 6, 7:vinea summittit capreas non semper edules,
furnishes, supplies, Hor. S. 2, 4, 43. —Hence, summissus ( subm-), a, um, P. a. (acc. to I. B.).Lit., let down, lowered, low (very rare):B.scutis super capita densatis, stantibus primis, secundis submissioribus,
stooping lower, Liv. 44, 9, 6:Caelicolae Summisso humiles intrarunt vertice postes,
Ov. M. 8, 638:bracchia,
id. P. 3, 1, 150; Col. 6, 30, 5:capillo summissiore,
hanging lower down, Suet. Tib. 68:purpura,
Quint. 11, 3, 159:oculi,
Plin. 11, 37, 54, § 145.—Trop. (class. and freq.).1.Of the voice or of speech in gen., low, soft, gentle, calm, not vehement (syn.:2.lenis, suppressus): et contentā voce atrociter dicere et summissa leniter,
Cic. Or. 17, 56:vox (with lenis),
Quint. 11, 3, 63; Ov. M. 7, 90 al.:murmur,
Quint. 11, 3, 45:oratio placida, summissa, lenis,
Cic. de Or. 2, 43, 183; so,oratio,
Caes. B. C. 3, 19; Quint. 11, 1, 9. — Comp.:lenior atque summissior oratio,
Quint. 11, 1, 64:(sermo) miscens elata summissis,
id. 11, 3, 43:actio,
id. 7, 4, 27. — Transf., of an orator:forma summissi oratoris,
Cic. Or. 26, 90; so (with humilis) id. ib. 23, 76:in prooemiis plerumque summissi,
Quint. 9, 4, 138.—Of character or disposition.a.In a bad sense, low, mean, grovelling, abject (syn. abjectus):b.videndum est, ne quid humile, summissum, molle, effeminatum, fractum abjectumque faciamus,
Cic. Tusc. 4, 30, 64:vivere neque summissum et abjectum, neque se efferentem,
id. Off. 1, 34, 124:adulatio,
Quint. 11, 1, 30. —In a good sense, humble, submissive (syn.:2.humilis, supplex): submissi petimus terram,
Verg. A. 3, 93:causae reorum,
Quint. 11, 3, 154:civitates calamitate summissiores,
Hirt. B. G. 8, 31, 2:preces,
Luc. 8, 594; cf.:summissa precatur,
Val. Fl. 7, 476:tristem viro summissus honorem Largitur vitae,
yielding, overcome, Stat. Th. 1, 662.—The sup. seems not to occur.—Hence, subst.: summissa, ōrum, n. (acc. to I. A. 3. supra), substitutes (sc. capita), Dig. 7, 1, 70, § 5. —(Sc. verba.) Calm passages, quiet sayings:1.summissa, qualia in epilogis sunt,
Quint. 9, 4, 137.— Adv.: sum-missē ( subm-).Of speech, softly, gently, calmly, not loudly or harshly:2.dicere,
Cic. de Or. 2, 53, 215.— Comp., Cic. de Or. 3, 55, 212 (opp. contentius):sciscitari,
Petr. 105 fin. —Of character, calmly, quietly, modestly, humbly, submissively:alicui summisse supplicare,
Cic. Planc. 5, 12:scribere alicui,
Tac. H. 3, 9 fin.:loqui (opp. aspere),
Quint. 6, 5, 5:agere (opp. minanter),
Ov. A. A. 3, 582.— Comp.:summissius se gerere,
Cic. Off. 1, 26, 90:dolere,
Claud. B. Gild. 247.—No sup.
См. также в других словарях:
fenugreek — An annual plant indigenous to western Asia and cultivated in Africa and parts of Europe; the mucilaginous seeds are used as food and in the preparation of culinary spices (curry). [L. faenum graecum, f., fr. faenum, hay, + Graecus, Greek] * * *… … Medical dictionary
Anthemis Cotula — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English
Azorean fennel — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English
Dog's fennel — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English
Faeniculum dulce — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English
Faeniculum vulgare — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English
Fennel — Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having very… … The Collaborative International Dictionary of English
Fennel flower — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English
Fennel water — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English
Fenugreek — Fen u*greek (? or ?), n. [L. faenum Graecum, lit., Greek hay: cf. F. fenugrec. Cf. {Fennel}.] (Bot.) A plant ({trigonella F[oe]num Gr[ae]cum}) cultivated for its strong smelling seeds, which are now only used for giving false importance to horse… … The Collaborative International Dictionary of English
Ferula communis — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English