Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

face

  • 21 cōpulō

        cōpulō āvī, ātus, āre    [copula], to couple, bind, tie together, join, connect, unite: hominem cum beluā: altera ratis huic copulata est, L.: copulati in ius pervenimus, face to face. — Fig., to join, connect, unite: verba: voluntates nostras, to unite: concordiam, L.: futura cum praesentibus: se cum inimico: naturae copulatum somnium.
    * * *
    copulare, copulavi, copulatus V TRANS
    connect, join physically, couple; bind/tie together, associate, unite, ally

    Latin-English dictionary > cōpulō

  • 22 faciēs

        faciēs acc. em, abl. ē, nom. and acc plur. ēs    [1 FAC-], appearance, form, figure, shape, build: decora (equorum), H.: faciem mutatus et ora, V.: parentis Anchisae, shade, V.: longa quibus facies ovis erit, H.: Adparent dirae facies, apparitious, V.: verte omnīs tete in facies, i. e. try every expedient, V.— A face, visage, countenance, look: non novi hominis faciem, know by sight, T.: egregia, of rare beauty, T.: insignis facie, V.: faciem eius ignorare, S.: in facie voltuque vecordia inerat, S.: mea laudata, beauty, O.: adfers faciem novam: (nymphe) Rara facie, O.: nec faciem litore demovet, H.: rectā facie loqui, boldly, Iu.: (volucris) armata, beaked, O. — Fig., external form, look, condition, appearance, aspect: senatus faciem secum attulerat P. R.: contra belli faciem, as if there were no war, S.: publici consilii facie, pretext, Ta.: urbis, S.: maris, V.: noctis, O.: arbos faciem simillima lauro, V. — A kind, sort, class: Quae scelerum facies? V.: laborum, V.: scelerum, V.: pugnae, Ta.
    * * *
    shape, face, look; presence, appearance; beauty; achievement

    Latin-English dictionary > faciēs

  • 23 fax

        fax facis, f    [1 FAC-], a torch, firebrand, flambeau, link: faces de muro eminus iaciebant, Cs.: faces undique ex agris conlectae, L.: ambulare cum facibus, H.: faces iam accensas ad urbis incendium exstinxi: ardens: faces ferro inspicare, V.: dilapsa in cineres fax, H.: arcana, i. e. carried in the Eleusinian mysteries, Iu.— A nuptial-torch (carried in the wedding procession): novas incide faces, tibi ducitur uxor, V.: face nuptiali digna, i. e. of marriage, H.: nuptiales: maritae, O.— A funeral-torch (with which the pyre was kindled): Funereas rapuere faces, V.—As an attribute of Cupid, the torch of love, O., Tb., Pr.—As an attribute of the Furies, the torch of wrath: madefacta sanguine, O.—Of the heavenly bodies, a light, orb: Phoebi fax, C. poët.— A fiery meteor, fire-ball, shooling-star, comet: visae nocturno tempore faces: Stella facem ducens, i. e. a torch-like train, V.: stellae, a comet, L.: faces visae ardere sub astris, meteors, O.—Fig., a torch, light: facem praeferre pudendis, i. e. make deeds of shame conspicuous, Iu.: studii mei, guide, O.: adulescentulo ad libidinem facem praeferre.— A torch, fire, flame, incitement, stimulus, cause of ruin, destruction: corporis facibus inflammari ad cupiditates: me torret face mutuā Calais, flame of love, H.: dicendi faces, flaming eloquence: subicere faces invidiae alicuius: inde faces ardent (a dote), Iu.: Antonius incendiorum, instigator: belli, L.
    * * *
    torch, firebrand, fire; flame of love; torment

    Latin-English dictionary > fax

  • 24 ob-viam or ob viam

        ob-viam or ob viam adv.,    in the way, towards, against, to meet, in face of: obviam conabar tibi, was hurrying to meet you, T.: si obviam contra veniretur, an advance should be made, Cs.: fit obviam Clodio, meets: obviam ire hostibus, S.: Caesari obviam processisti, went out to meet: exire, Cs.: se offere, meet, T.: effundi, pour out to meet, L.: de obviam itione ita faciam.—In the phrase, obviam ire, to meet, oppose, resist, contend against: periculis, face, S.: Gracchorum actionibus, resist, S.: cupiditati hominum, oppose: irae, L.: crimini, meet the charge, L.: obviam itum fraudibus, Ta.

    Latin-English dictionary > ob-viam or ob viam

  • 25 ōscillum

        ōscillum ī, n dim.    [1 os], a little face, little mask (of Bacchus; a charm to protect the vineyard), V.
    * * *
    small face; (mask hung on trees); small mouth (in a seed); swing; (Cal)

    Latin-English dictionary > ōscillum

  • 26 praesēns

        praesēns entis (abl. of persons usu. ente; of things, entī), adj. with comp.    [P. of praesum], at hand, in sight, present, in person: quia ades praesens, because you are here, T.: quo praesente, in whose presence: pauca praesenti consilio locutus, before a council of war, S.: tecum egi, in person: sermo, face to face: adgnoscere praesentia ora, i. e. in plain view, V.: hanc sibi videbit praesens praesentem eripi, T.: in rem praesentem venire, to the very spot: in re praesenti, on the spot, L.—Of time, present, contemporary, existing: res: non solum inopiā praesentis, sed etiam futuri temporis timore, Cs.: fortuna pristina viri, praesenti fortunae conlata, L.: praesenti bello, during hostilities, N.: et praesens aetas et posteritas, Cu.: praesens in tempus omittere, for the present, H.: praesenti tempore, now, O.—As subst n. (sc. tempus), the present: laetus in praesens animus, H.: haec in praesenti scripsi.— Plur, present circumstances, the present state of affairs: amor fastidio praesentium accensus est, Cu.— Happening at once, immediate, instant, prompt, impending: praesens quod fuerat malum in diem abiit, T.: poena: tuā praesenti ope servata urbs, L.: pecunia, cash: praesentibus insidiis liberare, imminent: iam praesentior res erat, more imminent, L.— Operating at once, instant, prompt, efficacious, powerful, influential: auxilium: non ulla magis praesens fortuna laborum est, more effective cure, V.: adeo iniuriae Samnitium quam benefici Romanorum memoria praesentior erat, L.: si quid praesentius audes, more effective, V.: o diva... Praesens vel tollere corpus, vel, etc., H. — Present, collected, resolute: Animo virili praesentique esse, T.: si cui virtus animusque in pectore praesens, V.: animus: praesentioribus animis, L. — Present, aiding, favoring, propitious: deus, T.: praesentes saepe di vim suam declarant: Tu, dea, tu praesens, nostro succurre labori, V.
    * * *
    (gen.), praesentis ADJ
    present; at hand; existing; prompt, in person; propitious

    Latin-English dictionary > praesēns

  • 27 voltus (vult-)

        voltus (vult-) ūs, m    an expression of countenance, countenance, visage, features, looks, air, mien, expression, aspect: is qui appellatur voltus, qui nullo in animante esse praeter hominem potest, indicat mores: voltus denique totus, qui sermo quidam tacitus mentis est: perturbatus: maestus, H.: tali voltu gemens, O.: qui spiritus illi, Qu<*> voltus, V.: voltūs mehercule tuos mihi expressit omnīs: tenere voltūs mutantem Protea, H.: voltūs boni, kindly, O.: (iustum virum) Non voltus instantis tyranni Mente quatit solidā, the fierce look: aufer Me voltu terrere, by an angry look, H.—The face, countenance: voltum teretīsque suras laudo, H.: Petamque voltūs umbra curvis unguibus, H.: Saxificos voltūs tolle Medusae, O. —The face, look, appearance: voltūs capit illa priores, O.: Unus erat toto naturae voltus in orbe, O.: salis placidi, V.

    Latin-English dictionary > voltus (vult-)

  • 28 advorsum

    I
    opposite, against, in opposite direction; in opposition; (w/ire go to meet)
    II
    facing, opposite, against, towards; contrary to; face to face, in presence of

    Latin-English dictionary > advorsum

  • 29 advorsus

    I
    opposite, against, in opposite direction; in opposition; (w/ire go to meet)
    II
    facing, opposite, against, towards; contrary to; face to face, in presence of
    III
    advorsa -um, advorsior -or -us, advorsissimus -a -um ADJ
    opposite, directly facing, ranged against; adverse, evil, hostile; unfavorable
    IV
    person/foe opposite/directly facing (w/hostile intent); political opponent

    Latin-English dictionary > advorsus

  • 30 lomentum

    face-cream (of bean-meal); face power, blue pigment; loment, bean-meal; soap; (Cal)

    Latin-English dictionary > lomentum

  • 31 praesenter

    face to face; in the presence

    Latin-English dictionary > praesenter

  • 32 praesentialiter

    face to face; in the presence

    Latin-English dictionary > praesentialiter

  • 33 vultus

    I.
    expression of the face, countenance, look, aspect.
    II.
    the face.

    Latin-English dictionary of medieval > vultus

  • 34 adtero

    at-tĕro ( adt-, Dietsch), trīvi, trītum, 3, v. a. ( perf. inf. atteruisse, Tib. 1, 4, 48; cf. Vell. Long. p. 2234 P.), to rub one thing against another; hence, in gen., to rub away, wear out or diminish by rubbing, to waste, wear away, weaken, impair, exhaust.
    I.
    Lit. (most freq. after the Aug. per.; in Cic. only once as P. a.; v. infra): insons Cerberus leniter atterens caudam, rubbing against or upon (sc. Herculi), * Hor. C. 2, 19, 30:

    asinus spinetis se scabendi causā atterens,

    Plin. 10, 74, 95, § 204: aures, * Plaut. Pers. 4, 9, 11 (cf. antestor):

    bucula surgentes atterat herbas,

    tramples upon, Verg. G. 4, 12:

    opere insuetas atteruisse manus,

    Tib. 1, 4, 48; so Prop. 5, 3, 24, and Plin. 2, 63, 63, § 158; so,

    dentes usu atteruntur,

    id. 7, 16, 15, § 70:

    attrivit sedentis pedem,

    Vulg. Num. 22, 25:

    vestem,

    Dig. 23, 3, 10; Col. 11, 2, 16;

    Cels. praef.: vestimenta,

    Vulg. Deut. 29, 5; ib. Isa. 51, 6.— Poet., of sand worn by the water flowing over it:

    attritas versabat rivus harenas,

    Ov. M. 2, 456.—
    II.
    Trop., to destroy, waste, weaken, impair:

    postquam utrimque legiones item classes saepe fusae fugataeque et alteri alteros aliquantum adtriverant,

    Sall. J. 79, 4:

    magna pars (exercitūs) temeritate ducum adtrita est,

    id. ib. 85, 46:

    Italiae opes bello,

    id. ib. 5, 4; so Tac. H. 1, 10; 1, 89; 2, 56; Curt. 4, 6 fin.; cf. Sil. 2, 392 Drak.:

    nec publicanus atterit (Germanos),

    exhausts, drains, Tac. G. 29:

    famam atque pudorem,

    Sall. C. 16, 2:

    et vincere inglorium et atteri sordidum arbitrabatur,

    and to suffer injury in his dignity, Tac. Agr. 9 Rupert.:

    eo tempore, quo praecipue alenda ingenia atque indulgentiā quādam enutrienda sunt, asperiorum tractatu rerum atteruntur,

    are enfeebled, Quint. 8, prooem. 4:

    filii ejus atterentur egestate,

    Vulg. Job, 20, 10:

    Nec res atteritur longo sufflamine litis,

    Juv. 16, 50.— Hence, attrītus, a, um, P. a., rubbed off, worn off or away, wasted.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: ut rictum ejus (simulacri) ac mentum paulo sit attritius, * Cic. Verr. 2, 4, 43:

    ansa,

    Verg. E. 6, 17:

    vomer,

    worn bright, id. G. 1, 46; cf. Juv. 8, 16 Rupert.:

    caelaturae,

    Plin. 33, 12, 55, § 157; Petr. 109, 9.—
    2.
    In medicine, attritae partes or subst. attrita, ōrum, n. (sc. membra), bruised, excoriated parts of the body:

    medetur et attritis partibus sive oleo etc.,

    Plin. 24, 7, 28, § 43:

    attritis medetur cinis muris silvatici etc.,

    id. 30, 8, 22, § 70.—
    B.
    Trop.: attrita frons, a shameless, impudent face (lit. a smooth face, to which shame no longer clings; cf. perfrico), Juv. 13, 242 Rupert.; so,

    domus Israël attritā fronte,

    Vulg. Ezech. 3, 7.— Sup. and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > adtero

  • 35 attero

    at-tĕro ( adt-, Dietsch), trīvi, trītum, 3, v. a. ( perf. inf. atteruisse, Tib. 1, 4, 48; cf. Vell. Long. p. 2234 P.), to rub one thing against another; hence, in gen., to rub away, wear out or diminish by rubbing, to waste, wear away, weaken, impair, exhaust.
    I.
    Lit. (most freq. after the Aug. per.; in Cic. only once as P. a.; v. infra): insons Cerberus leniter atterens caudam, rubbing against or upon (sc. Herculi), * Hor. C. 2, 19, 30:

    asinus spinetis se scabendi causā atterens,

    Plin. 10, 74, 95, § 204: aures, * Plaut. Pers. 4, 9, 11 (cf. antestor):

    bucula surgentes atterat herbas,

    tramples upon, Verg. G. 4, 12:

    opere insuetas atteruisse manus,

    Tib. 1, 4, 48; so Prop. 5, 3, 24, and Plin. 2, 63, 63, § 158; so,

    dentes usu atteruntur,

    id. 7, 16, 15, § 70:

    attrivit sedentis pedem,

    Vulg. Num. 22, 25:

    vestem,

    Dig. 23, 3, 10; Col. 11, 2, 16;

    Cels. praef.: vestimenta,

    Vulg. Deut. 29, 5; ib. Isa. 51, 6.— Poet., of sand worn by the water flowing over it:

    attritas versabat rivus harenas,

    Ov. M. 2, 456.—
    II.
    Trop., to destroy, waste, weaken, impair:

    postquam utrimque legiones item classes saepe fusae fugataeque et alteri alteros aliquantum adtriverant,

    Sall. J. 79, 4:

    magna pars (exercitūs) temeritate ducum adtrita est,

    id. ib. 85, 46:

    Italiae opes bello,

    id. ib. 5, 4; so Tac. H. 1, 10; 1, 89; 2, 56; Curt. 4, 6 fin.; cf. Sil. 2, 392 Drak.:

    nec publicanus atterit (Germanos),

    exhausts, drains, Tac. G. 29:

    famam atque pudorem,

    Sall. C. 16, 2:

    et vincere inglorium et atteri sordidum arbitrabatur,

    and to suffer injury in his dignity, Tac. Agr. 9 Rupert.:

    eo tempore, quo praecipue alenda ingenia atque indulgentiā quādam enutrienda sunt, asperiorum tractatu rerum atteruntur,

    are enfeebled, Quint. 8, prooem. 4:

    filii ejus atterentur egestate,

    Vulg. Job, 20, 10:

    Nec res atteritur longo sufflamine litis,

    Juv. 16, 50.— Hence, attrītus, a, um, P. a., rubbed off, worn off or away, wasted.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.: ut rictum ejus (simulacri) ac mentum paulo sit attritius, * Cic. Verr. 2, 4, 43:

    ansa,

    Verg. E. 6, 17:

    vomer,

    worn bright, id. G. 1, 46; cf. Juv. 8, 16 Rupert.:

    caelaturae,

    Plin. 33, 12, 55, § 157; Petr. 109, 9.—
    2.
    In medicine, attritae partes or subst. attrita, ōrum, n. (sc. membra), bruised, excoriated parts of the body:

    medetur et attritis partibus sive oleo etc.,

    Plin. 24, 7, 28, § 43:

    attritis medetur cinis muris silvatici etc.,

    id. 30, 8, 22, § 70.—
    B.
    Trop.: attrita frons, a shameless, impudent face (lit. a smooth face, to which shame no longer clings; cf. perfrico), Juv. 13, 242 Rupert.; so,

    domus Israël attritā fronte,

    Vulg. Ezech. 3, 7.— Sup. and adv. not used.

    Lewis & Short latin dictionary > attero

  • 36 facies

    făcĭes, ēi (old form facies, rarely facii, Gell. 8, 14, 1:

    facie,

    Plaut. Mil. 4, 4, 36; dat. facie, facii, Gell. l. l.; plur. very rare; nom. and acc. facies, Vulg. Thren. 5, 12; id. Jer. 42, 12; dat. faciebus, Hier. Eph. 3, 5), f. [root fa- of fari, strengthened fac-; cf. fax, facetus].
    I.
    Orig., make, form, configuration, figure, shape.
    A.
    In gen. (= universa corporis forma; cf.: figura, species): Quidam faciem esse hominis putant os tantum et oculos et genas, quod Graeci prosôpon dicunt: quando facies sit forma omnis et modus et factura quaedam corporis totius, etc., Gell. 13, 29: Sardinia in Africo mari facie vestigii humani, Sall. H. ap. Gell. l. l.; Plaut. Poen. 5, 2, 151 sq.; cf. Non. 52, 27 sq.:

    non est formosa, cujus crus laudatur aut brachium, sed illa, cujus universa facies admirationem singulis partibus abstulit,

    Sen. Ep. 33; cf. Lucr. 5, 1169 sq.; Hor. S. 1, 2, 87.—
    2.
    Of things: Dae. Dicito, quid insit, et qua facie, memorato onmia... Pa. Sunt crepundia. Dae. Qua facie sunt? Plaut. Rud. 4, 4, 105 and 111:

    curvata in montis faciem circumstetit unda,

    Verg. G. 4, 361:

    haec facies Trojae, cum caperetur, erat,

    Ov. Tr. 1, 3, 26; cf.

    urbium,

    Plin. Ep. 2, 17 fin.:

    antequam Vesuvius faciem loci verteret,

    Tac. A. 4, 67:

    arboris,

    Plin. 12, 14, 31, § 55:

    vehiculi,

    Gell. 15, 30, 3:

    alia illi caeli,

    Plin. 6, 17, 21, § 58:

    ossa contusa in faciem pulveris,

    Gell. 10, 18, 3:

    longa quibus facies ovis erit,

    Hor. S. 2, 4, 12 et saep. —
    3.
    Prov.: verte omnes tete in facies, i. e. resort to every expedient (an expression borrowed from, and alluding to, the changes of Proteus), Verg. A. 12, 891.—
    B.
    In partic., face, visage, countenance (most freq. in class. Lat.;

    syn.: os, vultus, frons, lineamenta): facies homini tantum: ceteris os aut rostra,

    Plin. 11, 37, 51, § 138:

    in facie vultuque nostro cum sint decem aut paulo plura membra, etc.,

    id. 7, 1, 1, § 8:

    non quaeruntur ea, quae nobis non possumus fingere, facies, vultus, sonus,

    Cic. de Or. 1, 28, 127:

    prorsus in facie vultuque vecordia inerat,

    Sall. C. 15, 5:

    qua facie, qua statura,

    Cic. Phil. 2, 16, 41: uretur facies;

    urentur sole capilli,

    Tib. 1, 9, 15: cf. id. 1, 5, 43:

    sumit utrumque Inde habitum facies,

    Juv. 9, 20:

    peregrina,

    Plaut. Ps. 4, 2, 9; cf.:

    affers faciem novam,

    Cic. Fl. 29, 70:

    liberali (homo),

    Ter. Eun. 3, 2, 20:

    egregiā (virgo),

    of rare beauty, id. Phorm. 1, 2, 50:

    hispida,

    Hor. C. 4, 10, 5:

    cicatricosa,

    Quint. 4, 1, 61:

    adversa,

    id. 2, 13, 9:

    curvo nec faciem litore demovet,

    Hor. C. 4, 5, 14:

    de facie quidem nosti,

    Cic. Pis. 32, 81:

    recta facie loqui,

    i. e. boldly, Juv. 6, 401 et saep.— Poet.:

    cura dabit faciem, facies neglecta peribit,

    a beautiful face, beauty, Ov. A. A. 3, 105.— Prov.: perfricare faciem, to lay aside shame, Plin. H. N. praef. § 4; cf. Quint. 11, 3, 160.
    II.
    Trop., external form, look, condition, appearance (class.):

    set qua faciest tuus sodalis,

    Plaut. Capt. 3, 4, 113; id. Rud. 2, 7, 7:

    fateantur, in Maeandrii persona esse expressam faciem civitatis,

    Cic. Fl. 22, 13; cf.:

    (C. Popilius) senatus faciem secum attulerat auctoritatemque Populi Romani,

    id. Phil. 8, 8, 23:

    una senum facies, cum voce trementia membra, etc.,

    Juv. 10, 198:

    quibus rebus immutata facies urbis erat,

    Sall. C. 31, 1:

    loci,

    Tac. A. 4, 67:

    formam quidem ipsam et tamquam faciem honesti vides,

    Cic. Off. 1, 5, 14; Quint. 3, 6, 88; 4, 1, 42 Spald.:

    quarum (causarum) varia ac nova semper est facies,

    id. 2, 4, 28:

    plures eloquentiae facies,

    id. 12, 10, 69:

    (inventiunculae) facie ingenii blandiuntur,

    id. 8, 5, 22:

    nec ulla facies mali erat,

    Curt. 3, 11, 22:

    ad istam faciem est morbus qui me macerat,

    has that form, is of such a nature, Plaut. Cist. 1, 1, 73.—
    2.
    In partic., in Tac. for the class. species, external appearance, as opposed to reality, a pretence, pretext; publici consilii facie (= specie), Tac. H. 2, 54; id. A. 13, 28; Amm. 20, 5.—
    B.
    Transf., poet. and in post-Aug. prose, for the class. aspectus, look, sight, aspect: quae scelerum [p. 715] facies? Verg. A. 6, 560:

    subita,

    Sil. 7, 367:

    decora,

    Plin. Pan. 56, 5:

    memoranda,

    id. ib. 35, 1:

    foeda,

    id. ib. 82, 8:

    vineae unam faciem contexunt,

    id. Ep. 5, 6, 9:

    exceptio, quae prima facie justa videatur,

    at first sight, Gai. Inst. 4, 1:

    prima facie,

    Dig. 16, 1, 13; Sen. Ep. 87, 1; id. Contr. 5, 10, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > facies

  • 37 facultas

    făcultas, ātis ( gen. plur.:

    facultatum,

    Cic. Off. 1, 9, 29 al.:

    facultatium,

    Dig. 32, 1, 78, § 1; Col. 1, 4, 8), f. [facul, facilis; cf.: difficultas, simultas], capability, possibility, power, means, opportunity; skill, ability to do any thing easily (class.; syn.: dotes, virtutes, [p. 719] ingenium, indoles).
    I.
    Lit.:

    facultates sunt, aut quibus facilius fit, aut sine quibus aliquid confici non potest,

    Cic. Inv. 1, 27, 41.—Constr. with gen., ad, ut, inf., or absol.
    (α).
    With gen. of gerund.:

    facultas pariendi,

    Ter. And. 1, 4, 5:

    summa copia facultasque dicendi,

    Cic. Quint. 2, 8:

    sibi facultatem dicendi parare,

    Quint. 11, 2, 49:

    Miloni manendi nulla facultas,

    Cic. Mil. 17, 45:

    suscipiendi maleficii,

    id. Rosc. Am. 33, 92:

    laedendi,

    id. Fl. 8, 19:

    redimendi,

    id. de Imp. Pomp. 7, 18:

    facultatem judicandi facere,

    id. Verr. 2, 2, 73, § 179 et saep.—So with ellipsis of dicendi:

    extemporalis facultas,

    of extemporaneous speaking, Suet. Aug. 84; cf.:

    facultas summa,

    Plin. Ep. 1, 20, 18; id. ib. 6, 29, 5.—With a gen. subst.:

    talium sumptuum facultatem fructum divitiarum putat,

    Cic. Off. 2, 16, 56:

    quod reliquis fugae facultas daretur,

    Caes. B. G. 1, 32 fin.:

    Demostheni facultatem defuisse hujus rei,

    Quint. 6, 3, 2: si facultas tui praesentis esset, if I could but meet you face to face, Planc. in Cic. Fam. 10, 4:

    facultates medicamentorum,

    virtue, efficacy, Cels. 5 praef. init.; id. ib. 17.—
    (β).
    With ad:

    ne irato facultas ad dicendum data esse videatur,

    Cic. Font. 10, 22 (6, 12); cf.:

    ad explicandas tuas litteras,

    id. Rep. 1, 9; and:

    ad ducendum bellum,

    Caes. B. G. 1, 38, 4.— In plur.:

    ingenii facultates,

    Cic. Att. 3, 10:

    multae mihi ad satis faciendum reliquo tempore facultates dabuntur,

    Cic. Clu. 4, 10.—Rarely with dat.:

    si facultas sit alendis sarmentis,

    Col. 4, 29, 1.—
    (γ).
    With in:

    modica in dicendo facultas,

    Suet. Galb. 3. —
    (δ).
    With ut:

    nonnumquam improbo facultas dari, ut, etc.,

    Cic. Caecin. 25, 71; id. Rab. Perd. 6, 18:

    L. Quintius oblatam sibi facultatem putavit, ut, etc.,

    id. Clu. 28, 77; id. Fam. 1, 7, 4:

    erit haec facultas in eo, quem volumus esse eloquentem, ut, etc.,

    id. Or. 33, 117.—
    (ε).
    With inf. (post-Aug. and very rare):

    nobis saevire facultas,

    Stat. Th. 4, 513; 12, 36; Val. Fl. 3, 16; Auct. B. Afr. 78.—
    (ζ).
    Absol.:

    cave quicquam, quod ad meum commodum attineat, nisi maximo tuo commodo et maxima tua facultate cogitaris,

    Cic. Q. Fr. 3, 9, 4:

    urges istam occasionem et facultatem,

    id. Fam. 7, 8, 2:

    poëtica quaedam,

    id. Rep. 1, 14:

    facultas ex ceteris rebus comparata,

    id. de Or. 2, 12, 50:

    si facultas erit,

    id. de Inv. 1, 46 fin.; cf.:

    hinc abite, dum est facultas,

    while you can, Caes. B. G. 7, 50 fin.:

    quoad facultas feret,

    Cic. Inv. 2, 3, 10.
    II.
    Transf., concr., for copia, opes, a sufficient or great number, abundance, plenty, supply, stock, store; plur., goods, riches, property (syn.: opes, bona, silva, divitiae, fortunae, copia, vis).
    (α).
    Sing.:

    nummorum facultas,

    Cic. Quint. 4, 16:

    cujus generis (virorum) erat in senatu facultas maxima,

    id. Sull. 14, 42:

    facultas vacui ac liberi temporis,

    id. de Or. 3, 15, 57:

    omnium rerum, quae ad bellum usui erant, summa erat in eo oppido facultas,

    Caes. B. G. 1, 38, 3:

    navium,

    id. ib. 3, 9, 6:

    si facultas ejus succi sit copiosior,

    Col. 12, 38, 8 al.: pro facultate quisque, in proportion to his ability or wealth, Suet. Aug. 29.—
    (β).
    Plur.:

    anquirunt ad facultates rerum atque copias, ad potentiam, etc.,

    Cic. Off. 1, 3, 9:

    mutandis facultatibus et commodis,

    id. ib. 2, 4, 15:

    facultates commodorum praetermittere,

    id. Att. 1, 17, 5:

    me tuae facultates sustinent,

    id. Q. Fr. 1, 3, 7:

    videndum ne major benignitas sit quam facultates,

    id. Off. 1, 14, 42:

    facultates ad largiendum magnas comparasse,

    Caes. B. G. 1, 18, 4:

    facultates patrimonii nostri aliis relinquemus,

    Quint. 6 praef. §

    16: Gaius attritis facultatibus urbe cessit,

    Suet. Galb. 3:

    modicus facultatibus,

    Plin. Ep. 6, 32, 2 et saep.:

    Tantas videri Italiae facultates, ut, etc.,

    supplies, resources, Caes. B. G. 6, 1, 3;

    with copia,

    id. B. C. 1, 49, 2:

    ministrare alicui de facultatibus suis,

    Vulg. Luc. 8, 3:

    qui facultates suas suspectas habet,

    i. e. doubts his own solvency, Gai. Inst. 2, 154.

    Lewis & Short latin dictionary > facultas

  • 38 mala

    māla, ae, f. [mando, like scala, from scando], the cheek-bone, jaw; in the stricter anatomical sense, the upper bones of the face, between the eyes, nose, and mouth, in which the teeth are fixed (usually in plur.):

    maxilla est mobile os. Malae cum toto osse, quod superiores dentes excipit, immobiles sunt,

    Cels. 8, 1:

    dentium pars maxillae, pars superiori ossi malarum haeret,

    id. ib.: ut meos malis miser manderem natos, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 58, 215; Lucr. 2, 638:

    ambesas subigat malis absumere mensas,

    Verg. A. 3, 257.—Of the dog, Verg. A. 12, 755;

    of the horse,

    id. G. 3, 268;

    of the wolf,

    id. A. 11, 681;

    of the lion: horribilique malā,

    Hor. C. 2, 19, 23.—
    II.
    Transf., the corresponding external part of the face, a cheek (mostly in plur.):

    infra oculos malae homini tantum, quas prisci genas vocabant Pudoris haec sedes: ibi maxime ostenditur rubor,

    Plin. 11, 37, 58, § 157:

    pugno malam si tibi percussero mox,

    Plaut. As. 2, 2, 104; id. Mil. 2, 5, 35:

    feri malam illi rursum,

    slap his cheek again, id. Cas. 2, 6, 55:

    (juventas) molli vestit lanugine malas,

    Lucr. 5, 889; Ov. M. 12, 391; Verg. A. 10, 324:

    impubes,

    id. ib. 9, 751:

    tenerae,

    Ov. M. 13, 753:

    Quod Aulo Agerio a Numerio Negidio pugno mala percussa est, Vet. Form. in Mos. et Rom. Leg. Coll. 2, 7, 4: paucae sine vulnere malae,

    Juv. 15, 54.

    Lewis & Short latin dictionary > mala

  • 39 perfrico

    per-frĭco, cui, cātum, and ctum, āre, v. a.
    I.
    Lit., to rub all over, to rub or scratch (class.):

    caput unguento,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:

    totam faciem fuligine,

    Petr. 22; Cels. 3, 14:

    totum corpus,

    id. 1, 3; Plin. 28, 12, 51, § 190: perfrictis oculis, App. M. 2, p. 125, 28:

    dentes,

    Ov. A. A. 3, 216:

    caput sinistrā manu perfricans,

    scratching his head, Cic. Pis. 25, 61.—
    II.
    Transf.: frontem, faciem, os, to rub one's forehead or face, in order to make one's blushes disappear; hence, to lay aside all sense of shame, to cast off shame, summon one's assurance, put on a bold face (class.):

    cum os perfricuisti,

    Cic. Tusc. 3, 18, 41:

    vitiosa sunt illa... perfricare faciem et quasi improbam facere,

    Quint. 11, 3, 160:

    cum perfricuit frontem posuitque pudorem,

    Mart. 11, 27, 7: perfrica frontem et dic, Calv. ap. Quint. 9, 2, 25: perfricui faciem, Plin. H. N. praef. § 4.

    Lewis & Short latin dictionary > perfrico

  • 40 resupinus

    I.
    Lit.: resupinum in caelo contueri, i. e. lying on [p. 1585] one ' s back, face upwards, supine, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44:

    fertur equis curruque haeret resupinus inani,

    Verg. A. 1, 476:

    eque tuo pendet resupino spiritus ore,

    Lucr. 1, 37; Ov. H. 16, 255; id. M. 2, 267:

    jacuit resupinus humi,

    id. ib. 4, 121;

    12, 324: hunc ego resupinum fudi,

    id. ib. 13, 86 al.:

    retro lentas tendo resupinus habenas,

    bent back, id. ib. 15, 520:

    collum,

    id. ib. 1, 730:

    pectus,

    id. ib. 12, 138:

    caput,

    Plin. 8, 25, 38, § 93 et saep. — Of an arrogant gait or manner: (Niobe) mediam tulerat gressus resupina per urbem, with head thrown back, i. e. proudly, Ov. M. 6, 275; cf. Sen. Ep. 80, 7;

    Cod. Th. 9, 3, 6: si non resupini spectantesque tectum expectaverimus, quid obveniat,

    Quint. 10, 3, 15:

    spectat resupino sidera vultu,

    Mart. 9, 44, 3.—
    B.
    Transf., of things turned or bent back:

    Elis,

    spread out on a hill, Stat. Th. 4, 237:

    labra lilii,

    Plin. 21, 5, 11, § 23:

    vomer,

    id. 18, 18, 48, § 171.—
    II.
    Trop., lazy, slothful, effeminate, careless, negligent:

    voluptas,

    Quint. 5, 12, 20; cf. id. 11, 3, 167:

    qui solvit, numquam ita resupinus est, ut facile suas pecunias jactet,

    Dig. 22, 3, 25:

    existimatio,

    ib. 43, 24, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > resupinus

См. также в других словарях:

  • face — face …   Dictionnaire des rimes

  • face — [ fas ] n. f. • XIIe; lat. pop. °facia, class. facies 1 ♦ Partie antérieure de la tête humaine. ⇒ figure, tête, visage. « La face est le moyen d expression du sentiment » (Malraux). Une face large, pleine, colorée. « dans sa face rasée, ronde,… …   Encyclopédie Universelle

  • face — FÁCE, fac, vb. III. a. tranz. I. 1. A întocmi, a alcătui, a făuri, a realiza, a fabrica un obiect. Face un gard. ♢ A procura un obiect, dispunând confecţionarea lui de către altcineva. Îşi face pantofi. 2. A construi, a clădi; a ridica, a aşeza.… …   Dicționar Român

  • Face — (f[=a]s), n. [F., from L. facies form, shape, face, perh. from facere to make (see {Fact}); or perh. orig. meaning appearance, and from a root meaning to shine, and akin to E. fancy. Cf. {Facetious}.] 1. The exterior form or appearance of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Face of a — Face Face (f[=a]s), n. [F., from L. facies form, shape, face, perh. from facere to make (see {Fact}); or perh. orig. meaning appearance, and from a root meaning to shine, and akin to E. fancy. Cf. {Facetious}.] 1. The exterior form or appearance… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • face — FACE. s. f. Visage. Se couvrir la face. destourner sa face. regarder quelqu un en face. voir la face de Dieu. le voir face à face. Face, se dit aussi De la superficie des choses corporelles. La face de la terre. En ce sens on dit. en termes de l… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • face — [fās] n. [ME < OFr < VL facia < L facies, the face, appearance < base of facere, DO1] 1. the front of the head from the top of the forehead to the bottom of the chin, and from ear to ear; visage; countenance 2. the expression of the… …   English World dictionary

  • face — ► NOUN 1) the front part of a person s head from the forehead to the chin, or the corresponding part in an animal. 2) an expression on someone s face. 3) the surface of a thing, especially one presented to the view or with a particular function.… …   English terms dictionary

  • face — n Face, countenance, visage, physiognomy, mug, puss denote the front part of a human or, sometimes, animal head including the mouth, nose, eyes, forehead, and cheeks. Face is the simple and direct word {your face is dirty} {she struck him in the… …   New Dictionary of Synonyms

  • face — n 1 a: outward appearance b: the surface or superficial reading or meaning of something (as a document or statute) that does not take into account outside information the face of [the] deed reveals that she had two purposes in mind State v. Rand …   Law dictionary

  • Face — (f[=a]s), v. t. [imp. & p. p. {Faced}; p. pr. & vb. n. {Facing}.] 1. To meet in front; to oppose with firmness; to resist, or to meet for the purpose of stopping or opposing; to confront; to encounter; as, to face an enemy in the field of battle …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»