Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

cōpulō

  • 1 cōpulō

        cōpulō āvī, ātus, āre    [copula], to couple, bind, tie together, join, connect, unite: hominem cum beluā: altera ratis huic copulata est, L.: copulati in ius pervenimus, face to face. — Fig., to join, connect, unite: verba: voluntates nostras, to unite: concordiam, L.: futura cum praesentibus: se cum inimico: naturae copulatum somnium.
    * * *
    copulare, copulavi, copulatus V TRANS
    connect, join physically, couple; bind/tie together, associate, unite, ally

    Latin-English dictionary > cōpulō

  • 2 copulo

    cōpŭlo, āvi, ātum, 1 ( part. perf., contr. cōplata, Lucr. 6, 1088; dep. collat. form cō-pŭlor, āri, v. I. A. b. infra), v. a. [copula], to couple, bind, or tie together, to join, connect, unite (class.; most freq. in Cic.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    With cum:

    hominem cum beluā,

    Cic. Ac. 2, 45, 139 fin.:

    caput et corpus cum aliquo,

    Plaut. Poen. 1, 2, 130. —
    (β).
    With inter se:

    inter se quaedam possint coplata teneri,

    Lucr. 6, 1088.—
    (γ).
    With dat.:

    aurum auro,

    Lucr. 6, 1078:

    utrimque Armeniae majori Sophene copulatur,

    Plin. 6, 13, 16, § 41.—
    (δ).
    With ad:

    caput animalis ad pedem,

    Veg. 3, 49, 2.—
    (ε).
    With simple acc.:

    diversae insociabilesque arborum naturae copulantur,

    Plin. 17, 19, 30, § 137; Mart. 12, 43, 8.—
    b.
    In dep. form:

    adeunt, consistunt, copulantur dexteras,

    Plaut. Aul. 1, 2, 38 Wagn. ad loc.; cf. Non. p. 476, 16; 479, 24, and Prisc. p. 797 P., and Ussing ad loc. (others explain dexteras as acc. of the part, or Gr. acc.).—
    B.
    Esp., to confront:

    copulati in jus pervenimus,

    Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148.—
    2.
    Mid., to associate with:

    cave siris cum filiā meā copulari hanc,

    Plaut. Ep. 3, 3, 20.—
    II.
    Trop., to join, connect, unite.
    (α).
    With cum:

    sermonem cum aliquo,

    Plaut. Poen. 3, 3, 42:

    futura cum praesentibus,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    honestatem cum voluptate,

    id. Ac. 2, 45, 139:

    equestrem ordinem cum senatu,

    id. Phil. 2, 8, 19:

    se cum inimico,

    id. Sest. 64, 133.—
    (β).
    With inter se:

    ah haec inter se jungi copularique possint?

    Cic. de Or. 1, 51. 222.—
    (γ).
    With dat.:

    quid naturae copulatum habuit Alcibiadis somnium?

    Cic. Div. 2, 69, 143.—
    (δ).
    With acc. only:

    libenter copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, etc.,

    Cic. Or. 45, 154; cf.:

    verba copulata (opp. simplicia),

    id. ib. 32, 115:

    constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur,

    id. Part. Or. 6, 21; Quint. 2, 4, 30; cf.

    id. prooem. § 13: voluntates nostras,

    to unite, Cic. Fam. 3, 4, 2; cf.

    concordiam,

    Liv. 4, 43, 11:

    matrimonium,

    Just. 1, 10 pr.; Dig. 12, 4, 6 pr.; cf.:

    copulari matrimonio,

    ib. 24, 1, 32; cf. ib. 1, 9, 8;

    and, taedis,

    Sen. Herc. Fur. 493.—Hence,
    1.
    cōpŭlātus, a, um, P. a., joined together, united, connected:

    nihil est animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71: verba, v. supra, II. d.—
    * Comp.:

    nihil amabilius nec copulatius quam morum similitudo bonorum,

    Cic. Off. 1, 17, 56.—‡ Sup., Inscr. de Lyon, p. 477, 3.— Adv.: cōpŭlātē, connectedly (late Lat.):

    copulate dictum est (diequinti),

    Gell. 10, 24, 1; 17, 7 fin.
    2.
    cōpŭlātum, i, n., a joint sentence, the Gr. sumpeplegmenon, called also conjunctum, Gell. 16, 8, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > copulo

  • 3 copulatum

    cōpŭlo, āvi, ātum, 1 ( part. perf., contr. cōplata, Lucr. 6, 1088; dep. collat. form cō-pŭlor, āri, v. I. A. b. infra), v. a. [copula], to couple, bind, or tie together, to join, connect, unite (class.; most freq. in Cic.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    With cum:

    hominem cum beluā,

    Cic. Ac. 2, 45, 139 fin.:

    caput et corpus cum aliquo,

    Plaut. Poen. 1, 2, 130. —
    (β).
    With inter se:

    inter se quaedam possint coplata teneri,

    Lucr. 6, 1088.—
    (γ).
    With dat.:

    aurum auro,

    Lucr. 6, 1078:

    utrimque Armeniae majori Sophene copulatur,

    Plin. 6, 13, 16, § 41.—
    (δ).
    With ad:

    caput animalis ad pedem,

    Veg. 3, 49, 2.—
    (ε).
    With simple acc.:

    diversae insociabilesque arborum naturae copulantur,

    Plin. 17, 19, 30, § 137; Mart. 12, 43, 8.—
    b.
    In dep. form:

    adeunt, consistunt, copulantur dexteras,

    Plaut. Aul. 1, 2, 38 Wagn. ad loc.; cf. Non. p. 476, 16; 479, 24, and Prisc. p. 797 P., and Ussing ad loc. (others explain dexteras as acc. of the part, or Gr. acc.).—
    B.
    Esp., to confront:

    copulati in jus pervenimus,

    Cic. Verr. 2, 4, 66, § 148.—
    2.
    Mid., to associate with:

    cave siris cum filiā meā copulari hanc,

    Plaut. Ep. 3, 3, 20.—
    II.
    Trop., to join, connect, unite.
    (α).
    With cum:

    sermonem cum aliquo,

    Plaut. Poen. 3, 3, 42:

    futura cum praesentibus,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    honestatem cum voluptate,

    id. Ac. 2, 45, 139:

    equestrem ordinem cum senatu,

    id. Phil. 2, 8, 19:

    se cum inimico,

    id. Sest. 64, 133.—
    (β).
    With inter se:

    ah haec inter se jungi copularique possint?

    Cic. de Or. 1, 51. 222.—
    (γ).
    With dat.:

    quid naturae copulatum habuit Alcibiadis somnium?

    Cic. Div. 2, 69, 143.—
    (δ).
    With acc. only:

    libenter copulando verba jungebant, ut sodes pro si audes, etc.,

    Cic. Or. 45, 154; cf.:

    verba copulata (opp. simplicia),

    id. ib. 32, 115:

    constructio verborum tum conjunctionibus copuletur, tum dissolutionibus relaxetur,

    id. Part. Or. 6, 21; Quint. 2, 4, 30; cf.

    id. prooem. § 13: voluntates nostras,

    to unite, Cic. Fam. 3, 4, 2; cf.

    concordiam,

    Liv. 4, 43, 11:

    matrimonium,

    Just. 1, 10 pr.; Dig. 12, 4, 6 pr.; cf.:

    copulari matrimonio,

    ib. 24, 1, 32; cf. ib. 1, 9, 8;

    and, taedis,

    Sen. Herc. Fur. 493.—Hence,
    1.
    cōpŭlātus, a, um, P. a., joined together, united, connected:

    nihil est animis admixtum, nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, nihil duplex,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71: verba, v. supra, II. d.—
    * Comp.:

    nihil amabilius nec copulatius quam morum similitudo bonorum,

    Cic. Off. 1, 17, 56.—‡ Sup., Inscr. de Lyon, p. 477, 3.— Adv.: cōpŭlātē, connectedly (late Lat.):

    copulate dictum est (diequinti),

    Gell. 10, 24, 1; 17, 7 fin.
    2.
    cōpŭlātum, i, n., a joint sentence, the Gr. sumpeplegmenon, called also conjunctum, Gell. 16, 8, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > copulatum

  • 4 copulatus

    1.
    cōpŭlātus, a, um, Part. and P. a., from copulo. [p. 468]
    2.
    cōpŭlātus, ūs, m. [copulo] (only in abl. sing.), a connecting or joining together:

    rationum consequentium,

    Arn. 1, p. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > copulatus

  • 5 cōpulātiō

        cōpulātiō ōnis, f    [copulo], a coupling, connecting: atomorum inter se.—Fig., association.
    * * *
    connecting, combining, joining, uniting; union, synthesis, association

    Latin-English dictionary > cōpulātiō

  • 6 cōpulātus

        cōpulātus adj. with comp.    [P. of copulo], joined, united, connected: quaedam (opp. simplicia): verba: nihil copulatius quam, etc.
    * * *
    I
    copulata -um, copulatior -or -us, copulatissimus -a -um ADJ
    closely connected/associated/joined (blood/marriage); intimate; compound/complex
    II
    connecting/joining together

    Latin-English dictionary > cōpulātus

  • 7 concopulo

    con-cōpŭlo, āre, v. a., to join, unite:

    argentum auro,

    Lucr. 6, 1077 (al.: auro aurum).

    Lewis & Short latin dictionary > concopulo

  • 8 copulabilis

    cōpŭlābĭlis, e, adj. [copulo], that can be connected (eccl. Lat.):

    pedes,

    Aug. Music. 4, 16 med.

    Lewis & Short latin dictionary > copulabilis

  • 9 copulate

    cōpŭlātē, adv., v. copulo, P. a. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > copulate

  • 10 copulatim

    cōpŭlātim, adv. [copulo], in union, Diom. p. 402 P.

    Lewis & Short latin dictionary > copulatim

  • 11 copulativus

    cōpŭlātīvus, a, um, adj. [copulo], of or pertaining to connecting, copulative (late Lat.):

    modus,

    Cod. Just. 6, 38, 4:

    conjunctiones,

    Mart. Cap. 3, § 286, and other gramm. —
    * Adv.: cōpŭlātīvē, connectedly:

    dicere (diequinti),

    Macr. S. 1, 4 med.

    Lewis & Short latin dictionary > copulativus

  • 12 copulor

    cōpŭlor, āri, v. dep., v. copulo, I. A. b.

    Lewis & Short latin dictionary > copulor

См. также в других словарях:

  • copulo — [L. copulare, to couple] In copulo correct form for describing copulation …   Dictionary of invertebrate zoology

  • in copulo — in the act of mating …   Dictionary of ichthyology

  • копулировка — и; ж. [от лат. copulare сочетать, соединять] Сад. Один из способов прививки растений, применяемый, когда сращиваемые привой и подвой имеют одинаковую толщину. ◁ Копулировочный, ая, ое. К. нож. * * * копулировка (от лат. copulo  соединяю), один из …   Энциклопедический словарь

  • Árbol de Apoala — El Árbol de Apoala es el ser del que nacieron los primeros ancestros del pueblo mixteco. Los mixtecos de la época prehispánica creían que el mundo había sido creado por voluntad de Uno Venado, pero el Árbol de Apoala es el origen del pueblo… …   Wikipedia Español

  • copular — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: copular copulando copulado     Indicativo   presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. copulo copulas copula copulamos copuláis …   Wordreference Spanish Conjugations Dictionary

  • КОПУЛИРОВКА — (от лат. copulo соединяю) один из способов прививки, чаще яблони и груши; сращивание привоя (черенка) и подвоя (1 2 летней ветви дерева), имеющих одинаковую толщину …   Большой Энциклопедический словарь

  • Копулировка — (от лат. Copulo соединяю)         способ прививки черенком, когда Привой и подвой (См. Подвои) имеют одинаковую толщину. При К. делают одинаковые косые срезы на прививаемых компонентах и прикладывают их один к другому так, чтобы совпали… …   Большая советская энциклопедия

  • Phasmatodea — Temporal range: 55.8–0 Ma …   Wikipedia

  • Sciomyzidae — Imago of unidentified species, Brseč (Croatia) Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • КОПУЛИРОВКА — КОПУЛИРОВКА, копулировки, жен. (от лат. copulo связываю) (сад.). Прививка черенками (косой срез черенка привязывается к косому срезу дичка и обмазывается замазкой). Толковый словарь Ушакова. Д.Н. Ушаков. 1935 1940 …   Толковый словарь Ушакова

  • Abeja zángano — Los zánganos son las abejas machos de una colmena; se desarrollan en celdas más grandes que las obreras, de 8 milímetros de diámetro y proceden de huevos sin fecundar (partenogénesis). Nacen a los 24 días de la puesta, la celda operculada es… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»