-
1 devolo
devolare, devolavi, devolatus Vfly down or away; hasten down, hasten away -
2 trāns-fugiō
trāns-fugiō fūgī, —, ere, to flee to the other side, go over to the enemy, desert: Romam, L.: ad hostes, N.—Fig.: non ab adflictā amicitiā transfugere atque ad florentem aliam devolare. -
3 adfligo
I.Lit., to strike or beat a thing to some point, to cast or throw down or against, to dash, somewhere by striking; esp. of ships which are driven or cast away by the wind. —Constr. with ad or dat.:II.te ad terram, scelus, adfligam,
I will dash thee to the earth, Plaut. Pers. 5, 2, 15, and id. Rud. 4, 3, 71:nolo equidem te adfligi,
id. Most. 1, 4, 19:statuam,
to throw down, overthrow, Cic. Pis. 38; so,monumentum,
id. Cael. 32: domum, id. pro Dom. 40: (alces) si quo adflictae casu conciderint, Caes. B. G. 6, 27:infirmas arbores pondere adfligunt,
id. ib.:tempestas naves Rhodias adflixit, ita ut, etc.,
dashed them about, shattered them, id. B. C. 3, 27.—So in descriptions of a battle:equi atque viri adflicti, etc.,
Sall. J.101,11:ubi scalae comminutae, qui supersteterant, adflicti sunt,
were thrown down, id. ib. 60, 7:ubi Mars communis et victum saepe erigeret et adfligeret victorem,
Liv. 28, 19:imaginem solo,
Tac. H. 1, 41:caput saxo,
to dash against, id. A. 4, 45:aquila duos corvos adflixit et ad terram dedit,
Suet. Aug. 96 Ruhnk.; so id. Dom. 23.— Poet., Ov. M. 12, 139; 14, 206; Sil. 9, 631.—Fig.A.To ruin, weaken, cast down, prostrate: cum prospero flatu ejus (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos;B.et cum reflavit, adfligimur,
Cic. Off. 2, 6:virtus nostra nos adflixit,
has ruined, id. Fam. 14, 4; id. Sest. 7:Pompeius ipse se adflixit,
id. Att. 2, 19:senectus enervat et adfligit homines,
id. Sen. 70:opes hostium,
Liv. 2, 16:aliquem bello,
id. 28, 39:Othonianas partes,
Tac. H. 2, 33:amicitias,
Suet. Tib. 51; so id. Aug. 66 et saep.—To reduce, lower, or lessen in value (syn. minuo):C.hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando, vituperandoque rursus adfligere,
to bring down, Cic. Brut. 12.— Trop., of courage, to cast down, dishearten, to diminish, lessen, impair:animos adfligere et debilitare metu,
Cic. Tusc. 4, 15, 34.—Adfligere causam susceptam, to let a lawsuit which has been undertaken fall through, to give up, abandon, Cic. Sest. 41, 89.—Hence, afflictus ( adf-), a, um, P. a.A.Cast down, ill used, wretched, miserable, unfortunate, distressed; lit. and trop.:B.naves,
damaged, shattered, Caes. B. G. 4, 31:Graecia perculsa et adflicta et perdita,
Cic. Fl. 7:ab adflictā amicitiā transfugere et ad florentem aliam devolare,
id. Quint. 30:non integra fortuna, at adflicta,
id. Sull. 31:adflictum erigere,
id. Imp. Pomp. 29.— Comp.:adflictiore condicione esse,
id. Fam. 6,1;hence: res adflictae (like accisae and adfectae),
disordered, embarrassed, ruined circumstances, affairs in a bad state, ill condition, Sall. J. 76, 6; so Luc. 1, 496; Just. 4, 5:copiae,
Suet. Oth. 9.—Fig.1.Of the mind: cast down, dejected, discouraged, desponding:2.aegritudine adflictus, debilitatus, jacens,
Cic. Tusc. 4, 16:luctu,
id. Phil. 9, 5:maerore,
id. Cat. 2, 1:adflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,
Verg. A. 2, 92; Suet. Oth. 9.— -
4 affligo
I.Lit., to strike or beat a thing to some point, to cast or throw down or against, to dash, somewhere by striking; esp. of ships which are driven or cast away by the wind. —Constr. with ad or dat.:II.te ad terram, scelus, adfligam,
I will dash thee to the earth, Plaut. Pers. 5, 2, 15, and id. Rud. 4, 3, 71:nolo equidem te adfligi,
id. Most. 1, 4, 19:statuam,
to throw down, overthrow, Cic. Pis. 38; so,monumentum,
id. Cael. 32: domum, id. pro Dom. 40: (alces) si quo adflictae casu conciderint, Caes. B. G. 6, 27:infirmas arbores pondere adfligunt,
id. ib.:tempestas naves Rhodias adflixit, ita ut, etc.,
dashed them about, shattered them, id. B. C. 3, 27.—So in descriptions of a battle:equi atque viri adflicti, etc.,
Sall. J.101,11:ubi scalae comminutae, qui supersteterant, adflicti sunt,
were thrown down, id. ib. 60, 7:ubi Mars communis et victum saepe erigeret et adfligeret victorem,
Liv. 28, 19:imaginem solo,
Tac. H. 1, 41:caput saxo,
to dash against, id. A. 4, 45:aquila duos corvos adflixit et ad terram dedit,
Suet. Aug. 96 Ruhnk.; so id. Dom. 23.— Poet., Ov. M. 12, 139; 14, 206; Sil. 9, 631.—Fig.A.To ruin, weaken, cast down, prostrate: cum prospero flatu ejus (fortunae) utimur, ad exitus pervehimur optatos;B.et cum reflavit, adfligimur,
Cic. Off. 2, 6:virtus nostra nos adflixit,
has ruined, id. Fam. 14, 4; id. Sest. 7:Pompeius ipse se adflixit,
id. Att. 2, 19:senectus enervat et adfligit homines,
id. Sen. 70:opes hostium,
Liv. 2, 16:aliquem bello,
id. 28, 39:Othonianas partes,
Tac. H. 2, 33:amicitias,
Suet. Tib. 51; so id. Aug. 66 et saep.—To reduce, lower, or lessen in value (syn. minuo):C.hoc oratoris esse maxime proprium, rem augere posse laudando, vituperandoque rursus adfligere,
to bring down, Cic. Brut. 12.— Trop., of courage, to cast down, dishearten, to diminish, lessen, impair:animos adfligere et debilitare metu,
Cic. Tusc. 4, 15, 34.—Adfligere causam susceptam, to let a lawsuit which has been undertaken fall through, to give up, abandon, Cic. Sest. 41, 89.—Hence, afflictus ( adf-), a, um, P. a.A.Cast down, ill used, wretched, miserable, unfortunate, distressed; lit. and trop.:B.naves,
damaged, shattered, Caes. B. G. 4, 31:Graecia perculsa et adflicta et perdita,
Cic. Fl. 7:ab adflictā amicitiā transfugere et ad florentem aliam devolare,
id. Quint. 30:non integra fortuna, at adflicta,
id. Sull. 31:adflictum erigere,
id. Imp. Pomp. 29.— Comp.:adflictiore condicione esse,
id. Fam. 6,1;hence: res adflictae (like accisae and adfectae),
disordered, embarrassed, ruined circumstances, affairs in a bad state, ill condition, Sall. J. 76, 6; so Luc. 1, 496; Just. 4, 5:copiae,
Suet. Oth. 9.—Fig.1.Of the mind: cast down, dejected, discouraged, desponding:2.aegritudine adflictus, debilitatus, jacens,
Cic. Tusc. 4, 16:luctu,
id. Phil. 9, 5:maerore,
id. Cat. 2, 1:adflictus vitam in tenebris luctuque trahebam,
Verg. A. 2, 92; Suet. Oth. 9.— -
5 devolo
I.Lit.(α).To fly down:(β).devolant angues jubati deorsum in impluvium,
Plaut. Am. 5, 1, 56:Iris per caelum,
Verg. A. 4, 702:sibi de caelo devolaturam in sinum victoriam,
Liv. 7, 12, 13.—To fly away:II.turdus devolet illuc, ubi, etc.,
Hor. S. 2, 5, 11:phoenicem devolavisse in Aegyptum,
Plin. 10, 2, 2, § 5.—Transf., to hasten down, to fly or hasten away:de tribunali,
Liv. 2, 29:in terram,
Lucr. 6, 205:praecipites in forum,
Liv. 3, 15; cf.:raptim ad puerum,
Petr. 105, 8: ab afflicta amicitia transfugere atque ad florentem aliam devolare, * Cic. Quint. 30, 93; cf. absol. Auct. Her. 4, 17, 24. -
6 proclivis
prōclīvis, e (ante- and post-class. and poet.; collat. form prōclīvus, a, um, Plaut. Mil. 4, 2, 27; Varr. R. R. 2, 2, 7; Cat. 64, 270; Front. Strat. 2, 2, 2; v. Neue, Formenl. 2, p. 91), adj. [proclivus], sloping, steep, going downwards or downhill.I.Lit. (rare;II.not in Cic. or Cæs.: solum,
Varr. R. R. 2, 2, 7:per proclivem viam duci,
Liv. 35, 30: omnia procliva sunt;facile descenditur,
Sen. Apoc. 13.— Subst.: prō-clīve, is (or prōclīvum, i), n., a slope, descent, declivity:pelli per proclive,
downhill, downwards, Liv. 5, 43, 2:adjuvante proclivo impetum militum,
Front. Strat. 2, 2, 2 (al. proclivio):in proclive detrudi, Auct. B. Alex. 76: per proclivia devolare,
Col. 9, 5, 1.—Of persons, going downwards or downhill ( poet.), Claud. III. Cons. Honor. 178.—Trop.A.Downwards, descending, downhill, declining (rare but class.):B.proclivi cursu et facili delabi,
Cic. Rep. 1, 28, 44:jam proclivi senectute,
declining, drawing to a close, App. Fl. 4, p. 361; cf.:Junius mensis est jam proclivus in Julium,
Sen. Ep. 86, 16.— Absol.:proclivi currit oratio,
flows precipitately, Cic. Fin. 5, 28, 84; v. Madv. ad h. l.—Inclined or disposed to a thing, liable, prone, subject; ready, willing (freq. and class.; mostly in a bad sense; cf. Cic. Tusc. 4, 12, 27, s. v. proclivitas; syn. propensus); constr. usually ad aliquid, more rarely with dat. or circa.(α).With ad:(β).ingenium Hominum proclive ad lubidinem,
Ter. And. 1, 1, 50:ad aliquem morbum proclivior,
Cic. Tusc. 4, 37, 81:ergo et invidi et malevoli...quia proclives ad eas perturbationes,
id. ib. 4, 12, 28:amicitia debet esse ad omnem comitatem facilitatemque proclivior,
id. Lael. 18, 66.—With dat. ( poet.):(γ).sceleri proclivis egestas,
Sil. 13, 585.—With circa (post-Aug.):C.eritque judex circa modestiam juris probatione proclivior,
Quint. 4, 5, 21.—Steep, unsafe, untrustworthy; and hence, obscure, unintelligible:2.fecisti modo mi ex proclivo planum,
you make it plain, Plaut. Mil. 4, 2, 28:faciam hanc rem planam ex proclivā tibi,
id. Rud. 4, 4, 90:nam iste proclive'st quod jubes me plane conlocare,
id. As. 3, 3, 73.—Transf., easy to be done:A.proclivia anteponuntur laboriosis,
Cic. Top. 18, 69:illa facilia, proclivia, jucunda,
id. Part. 27, 95:ut fingendi proclivis esset ratio,
id. Rep. 2, 10, 17:proclivus impetus,
Lucr. 6, 728:cum proclivior faciliorque jactus sit ex supernis in infima,
Gell. 9, 1, 2:dictu quidem est proclive,
easy to be said, Cic. Off. 2, 20, 69:quod est multo proclivius,
much easier, id. Rep. 1, 6, 11.— Absol.: in proclivi, easy:tam hoc quidem tibi in proclivi, quam imber est, quando pluit,
as easy, Plaut. Capt. 2, 2, 86:id. faciam, in proclivi quod est,
Ter. And. 4, 2, 18:alia omnia in proclivi erunt,
will be easy, Sall. Or. ad Caes. 2, 8; v. planum.—Hence, adv., in two forms, prōclīvē and prō-clīvĭter (cf. Gell. 10, 24; Macr. S. 1, 4).Downwards:B.proclive labuntur,
rush downwards, Cic. Tusc. 4, 18, 42 Kühn. and Moser N. cr. (B. and K. proclivi); Lucr. 2, 455 Lachm.; cf. sublime ferri, under sublimis.— Comp.:labi verba proclivius,
i. e. more rapidly, Cic. Or. 57, 191; cf.:quin proclivius hic iras decurrat ad acris,
Lucr. 3, 311.—Easily: facile et procliviter persuadere, Castric. ap. Gell. 1, 6, 6.— Comp.:multo proclivius,
Lucr. 2, 792. -
7 proclivum
prōclīvis, e (ante- and post-class. and poet.; collat. form prōclīvus, a, um, Plaut. Mil. 4, 2, 27; Varr. R. R. 2, 2, 7; Cat. 64, 270; Front. Strat. 2, 2, 2; v. Neue, Formenl. 2, p. 91), adj. [proclivus], sloping, steep, going downwards or downhill.I.Lit. (rare;II.not in Cic. or Cæs.: solum,
Varr. R. R. 2, 2, 7:per proclivem viam duci,
Liv. 35, 30: omnia procliva sunt;facile descenditur,
Sen. Apoc. 13.— Subst.: prō-clīve, is (or prōclīvum, i), n., a slope, descent, declivity:pelli per proclive,
downhill, downwards, Liv. 5, 43, 2:adjuvante proclivo impetum militum,
Front. Strat. 2, 2, 2 (al. proclivio):in proclive detrudi, Auct. B. Alex. 76: per proclivia devolare,
Col. 9, 5, 1.—Of persons, going downwards or downhill ( poet.), Claud. III. Cons. Honor. 178.—Trop.A.Downwards, descending, downhill, declining (rare but class.):B.proclivi cursu et facili delabi,
Cic. Rep. 1, 28, 44:jam proclivi senectute,
declining, drawing to a close, App. Fl. 4, p. 361; cf.:Junius mensis est jam proclivus in Julium,
Sen. Ep. 86, 16.— Absol.:proclivi currit oratio,
flows precipitately, Cic. Fin. 5, 28, 84; v. Madv. ad h. l.—Inclined or disposed to a thing, liable, prone, subject; ready, willing (freq. and class.; mostly in a bad sense; cf. Cic. Tusc. 4, 12, 27, s. v. proclivitas; syn. propensus); constr. usually ad aliquid, more rarely with dat. or circa.(α).With ad:(β).ingenium Hominum proclive ad lubidinem,
Ter. And. 1, 1, 50:ad aliquem morbum proclivior,
Cic. Tusc. 4, 37, 81:ergo et invidi et malevoli...quia proclives ad eas perturbationes,
id. ib. 4, 12, 28:amicitia debet esse ad omnem comitatem facilitatemque proclivior,
id. Lael. 18, 66.—With dat. ( poet.):(γ).sceleri proclivis egestas,
Sil. 13, 585.—With circa (post-Aug.):C.eritque judex circa modestiam juris probatione proclivior,
Quint. 4, 5, 21.—Steep, unsafe, untrustworthy; and hence, obscure, unintelligible:2.fecisti modo mi ex proclivo planum,
you make it plain, Plaut. Mil. 4, 2, 28:faciam hanc rem planam ex proclivā tibi,
id. Rud. 4, 4, 90:nam iste proclive'st quod jubes me plane conlocare,
id. As. 3, 3, 73.—Transf., easy to be done:A.proclivia anteponuntur laboriosis,
Cic. Top. 18, 69:illa facilia, proclivia, jucunda,
id. Part. 27, 95:ut fingendi proclivis esset ratio,
id. Rep. 2, 10, 17:proclivus impetus,
Lucr. 6, 728:cum proclivior faciliorque jactus sit ex supernis in infima,
Gell. 9, 1, 2:dictu quidem est proclive,
easy to be said, Cic. Off. 2, 20, 69:quod est multo proclivius,
much easier, id. Rep. 1, 6, 11.— Absol.: in proclivi, easy:tam hoc quidem tibi in proclivi, quam imber est, quando pluit,
as easy, Plaut. Capt. 2, 2, 86:id. faciam, in proclivi quod est,
Ter. And. 4, 2, 18:alia omnia in proclivi erunt,
will be easy, Sall. Or. ad Caes. 2, 8; v. planum.—Hence, adv., in two forms, prōclīvē and prō-clīvĭter (cf. Gell. 10, 24; Macr. S. 1, 4).Downwards:B.proclive labuntur,
rush downwards, Cic. Tusc. 4, 18, 42 Kühn. and Moser N. cr. (B. and K. proclivi); Lucr. 2, 455 Lachm.; cf. sublime ferri, under sublimis.— Comp.:labi verba proclivius,
i. e. more rapidly, Cic. Or. 57, 191; cf.:quin proclivius hic iras decurrat ad acris,
Lucr. 3, 311.—Easily: facile et procliviter persuadere, Castric. ap. Gell. 1, 6, 6.— Comp.:multo proclivius,
Lucr. 2, 792. -
8 transfugio
trans-fŭgĭo, fūgi, 3, v. a., to flee over to the other side, go over to the enemy, desert (very rare; syn. transeo).I.Lit.:II.multi proximā nocte funibus per murum demissi ad Romanos transfugerunt,
Liv. 34, 25, 12: cf. Suet. Ner. 3; Nep. Dat. 6, 3; id. Ages. 6, 2; Auct. B. Hisp. 7, 4; 11, 3; Tac. A. 3, 13; 4, 16.—In a comical transf.: Ep. Ubi arma sunt Stratippocli? Th. Pol illa ad hostes transfugerunt, Plaut. Ep. 1, 1, 28. —Trop.:non ab afflictā amicitiā transfugere atque ad florentem aliam devolare,
Cic. Quint. 30, 93:illius oculi atque aures atque opinio Transfugere ad nos,
Plaut. Mil. 2, 6, 107.
См. также в других словарях:
devolieren — de|vo|lie|ren [...v...] <aus gleichbed. lat. devolare> (veraltet) fortfliegen … Das große Fremdwörterbuch