Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

demonstrate

  • 1 coarguō

        coarguō uī, —, ere    [com- + arguo], to overwhelm with proof, refute, silence, expose, convict, prove guilty: refelli, coargui putat esse turpissimum: tot testibus coargui: Lentulum dissimulantem coarguunt sermonibus, S.: ut coram coarguebantur, fassi omnes, L.: aliquem avaritiae: commutati indicii. — To prove, demonstrate, show, establish, expose, refute: fuga laboris desidiam coarguit: crimen suspicionibus: improbitatem: Lacedaemoniorum tyrannidem, N.: quam (legem) usus coarguit, has proved injudicious, L.: domini aures, betrays, O.: Osos non esse Germanos, Ta.
    * * *
    coarguere, coargui, - V TRANS
    refute; show, demonstrate; overwhelm w/proof; silence; convict; prove guilty

    Latin-English dictionary > coarguō

  • 2 probō

        probō āvī, ātus, āre    [probus], to make good, esteem good, approve, esteem, commend: quis est, qui non probet: villam, L.: alqd in ipsis: Caesar maxime probat coactis navibus mare transire, Cs.: antequam civitas suffecturum (armis) probaverit, declared him capable of bearing arms, Ta.: Vercingetorigem imperatorem, Cs.: alquem iudicem.— To make good, represent as good, recommend, make acceptable, show: (libros) tibi: nostrum officium: quibus de meo celeri reditu non probabam: multis se probavit, won favor with: mihi egregie probata est oratio tua, has pleased.—To make credible, show, prove, demonstrate: iudicibus Verrem contra leges pecunias cepisse: perfacile factu esse illis probat, etc., Cs.: hoc difficile est probatu: patrio pater esse metu probor, my fatherly anxiety proves me your father, O.— To test, inspect, try, judge by trial: censores villam publicam probaverunt, accepted after inspection, L.: amicitias utilitate, O.— To represent, pass off for: alquem pro illo: pro eunucho (sc. te), pass for, T.
    * * *
    probare, probavi, probatus V TRANS
    approve (of), esteem/commend/recommend/certify; give assent/approval/sanction; let; show to be real/true; examine/test/try/prove/demonstrate; get accepted

    Latin-English dictionary > probō

  • 3 testificor

        testificor ātus, ārī, dep.    [testis+2 FAC-], to make a witness, call to witness: deos hominesque testificor, me tibi praedixisse, etc.: Stygiae numen aquae, O.— To bear witness, give evidence, attest, testify: ut statim testificati discederent: testificor, denuntio, ante praedico, nihil M. Antonium, etc.: testificaris, quid dixerim.— To show, demonstrate, exhibit, make certain, publish, bring to light: sententiam meam: antiquas opes, O.: Natalem tuum, O.— P. pass.: abs te testificata tua voluntas, make known: scaenā testificata loquar, O.
    * * *
    testificari, testificatus sum V DEP
    assert solemnly, testify (to a fact); demonstrate; invoke as a witness

    Latin-English dictionary > testificor

  • 4 conclūdō

        conclūdō sī, sus, ere    [com- + claudo], to shut up, close, imprison, enclose, confine: bestias: multitudinem: me in cellam cum illā, T.: illum aliquo, T.: locum sulco, V.: Suave locus voci resonat conclusus, H.: conclusum mare, Cs.—Fig., to include, compress, restrain, limit, restrict: tot res in unum diem, T.: omnia fere, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuerunt: Ut huc concludar, be shut up to this (marriage), T.: me miserum, T.: (orator) concludatur in ea, quae, etc.—Of language, to compress, include, condense, comprise: uno volumine vitam virorum complurium, N.: ea (vis) verbis interdicti non concluditur.—To end, close, conclude: facinus crudelitate perfectum atque conclusum — In discourse, to end, finish, conclude, complete: huius generis orationem: crimen (the discussion of) the charge: sententias, to round off: versum. — In philos., to conclude, infer, make an inference, argue, demonstrate: ex rebus concessis quod velis: argumentum: quo modo concludatur ratio: summum malum esse dolorem, etc.: hoc modo.
    * * *
    concludere, conclusi, conclusus V TRANS
    shut up, confine; contain, limit; close; include (limit); conceal, keep secret; conclude/finish; define; construct/compose (sentence); infer, deduce, imply

    Latin-English dictionary > conclūdō

  • 5 cōn-fīrmō

        cōn-fīrmō āvī, ātus, āre,    to make firm, make strong, establish, strengthen: vires nervosque, Cs.: confirmandi causā, Cs.—Fig., to strengthen, establish, reinforce, confirm: se, to recover: valetudinem: cum civitatibus pacem, Cs.: societatem, S.: suam manum: sese auxiliis, Cs.: Galliam praesidiis: regnum Persarum, N.: decretum, to ratify: acta Caesaris.—To confirm, animate, inspirit, cheer, encourage, make bold: animos verbis, Cs.: confirmato animo, iubet, etc., S.: timentes, Cs.: diffidentem rebus suis: territos, S.: sese, Cs.: eos multa pollicendo, uti pergerent, to persuade, S.: gladiatores spe libertatis, Cs.: confirmant ipsi se, one another. — To confirm, strengthen (in purpose or fidelity): Oppianicum accusatorem filio: confirmandorum hominum causā, Cs. — To corroborate, prove, demonstrate, support, establish: nostra argumentis: hoc visum (esse), Cs.: hoc de omnibus: crimen commenticium: his confirmatis rebus, Cs. —To assert, affirm, protest, give assurance, assure solemnly: ut possum confirmare: hoc, quod intellego: de re tantā nihil frustra, Cs.: illud iure iurando daturum, etc., Cs.: fidem inviolatam fore, S.: hoc, vitam mihi prius defuturam, etc.: inter se, Cs.: iure iurando confirmari oportere, ne, etc., Cs.

    Latin-English dictionary > cōn-fīrmō

  • 6 con-vincō

        con-vincō vīcī, vīctus, ere,    to overcome, convict, refute, expose: me teste: paulatim convictus veris, L.: convicti mulctantur, when convicted, Ta.: te amentiae: convicti maleficii servi: facinoris, S.: manifestis criminibus: iudicio legatorum, S.: conscientiā: in hoc scelere: aliquid fecisse convinci, L.—To prove incontestably, show clearly, demonstrate, expose: convincam si negas: inauditum facinus voce convinci: haec poëtarum portenta: avaritiam, Cs.: convicta (praedia), proved to be stolen: quod apud patres convictum, Ta.: quod sive fateris sive convinceris: ne convincas esse illum tuom, T.: nihil te didicisse.

    Latin-English dictionary > con-vincō

  • 7 dē-clārō

        dē-clārō āvī, ātus, āre,    to disclose, make evident, reveal: praesentiam saepe divi suam declarant: ducis nave declaratā suis, N.—To announce, proclaim, declare (as chosen to office): hominis voce declaratus consul: ad bellum Gallicum alquos consules, L.: declaratus rex Numa, L.: tribunatum militarem, S.: Victorem magnā praeconis voce Cloanthum, V.—Fig., to make clear, manifest, demonstrate, reveal, disclose, prove, show, explain: ut declarat cicatrix: tot signis quid velit: volatibus avium declarari res futuras putant: gaudia voltu, Ct.: omnia per nuntios consuli, S.: se non terrorem inferre: quoiusque ingenium ut sit, T.: his lacrimis quā sit pietate: utrum, etc., Cs.: quanti fecerit pericula mea, S.—Of language, to express, mean, signify: verbum quod satis declararet utrasque res: propriam cuiusque (generis) vim definitione: alqd Latine.

    Latin-English dictionary > dē-clārō

  • 8 dē-mōnstrō

        dē-mōnstrō āvī, ātus, āre,    to point out, indicate, designate, show: figuram digito: ubi habitet (mihi) demonstrarier, T.: itinera: quid ubique esset: finīs, i. e. to deliver possession (of land): demonstrant astra salebras, Pr.—Fig., to designate, indicate, show, prove, demonstrate, establish: audisti quam villam demonstravit? T.: alterius peccata: istius cupiditatem: causā illis demonstratā: earum (navium) modum formamque, Cs.: sibi nihil esse reliqui, Cs.: culpam in te fuisse: quanta praedae faciendae facultas daretur, si, etc., Cs.: quā iste oratione usus esset: verba demonstrantia ea, quae, etc., expressing.—To mention, speak of, name, describe: cum essent in quibus demonstravi angustiis, Cs.: res, quam ante demonstravi: cum esset Caesar in hibernis, ita uti supra demonstravimus, Cs.: naves, de quibus supra demonstratum est, Cs.: quem missum in Hispaniam demonstratum est, Cs.: flumen, quod esse post castra demonstratum est, Cs.

    Latin-English dictionary > dē-mōnstrō

  • 9 obtineō (opt-)

        obtineō (opt-) tinuī, tentus, ēre    [ob+teneo], to hold fast, have, occupy, possess, preserve, keep, maintain: quas (regiones) Suebi obtinerent, Cs.: Galliam armis, L.: cum imperio Hispaniam citeriorem, be governor in: ex quā insulā nummus nullus, me obtinente, erogabatur, during my administration.—To maintain, keep, preserve, uphold: ad obtinendos exercitūs evocari, Cs.: necessitudinem cum publicanis: pol Crito antiquom obtines, your old self, T.: causam, maintain, Cs.: noctem insequentem eadem caligo obtinuit, prevailed during, L.: quae (fama) plerosque obtinet, is generally accepted, S.: quod fama obtinuit, L.: proverbi locum, i. e. to become proverbial: numerum deorum, be numbered among: pontem, would not yield, L.—To assert, maintain, show, prove, demonstrate: possumus hoc teste... quod dicimus, obtinere?: duas contrarias sententias.—To get possession of, gain, acquire, obtain: malas causas, gained: Romani si rem obtinuerint, gained the victory, Cs.— To bring about, bring to pass, obtain: ut consulerentur patres, L.

    Latin-English dictionary > obtineō (opt-)

  • 10 ostendō

        ostendō dī, tus, ere    [obs (old for ob)+tendo], to stretch out, spread before, expose to view, show, point out, exhibit, display: os suum populo R.: se, appear, T.: hostium aciem, display, L.: equites sese ostendunt, show themselves, Cs.: Paucis ostendi gemis, H.: ‘quis Ille locus?’ digitoque ostendit, O.: vocem, make heard, Ph.: Aquilone glaebas, expose, V.: rapinae Caelo ostenduntur, are brought to light, V.—Fig., to show, hold out, disclose, exhibit, manifest: potestatem, T.: tum spem, tum metum, now promise, now threaten: Rem tibi, furnish ideas, H.: palma exstitisse ostendebatur, Cs.: sed quaedam mihi praeclara eius defensio ostenditur, is paraded as.—To show, express, indicate, declare, say, tell, make known: ut ostendimus supra, as we showed above, N.: innocentiam, demonstrate: quem profugisse supra ostendimus, S.: quam sis callidus, T.: quid sui consili sit, ostendit, Cs.
    * * *
    I
    ostendere, ostendi, ostensus V
    show; reveal; make clear, point out, display, exhibit
    II
    ostendere, ostendi, ostentus V
    show; reveal; make clear, point out, display, exhibit

    Latin-English dictionary > ostendō

  • 11 testor

        testor ātus, ārī    [1 testis], to cause to testify, call as a witness, invoke, appeal to: Confiteor; testere licet (sc. me), i. e. you may cite me as avowing it, O.: vos testor, me defendere, etc.: omnīs homines deosque: Lucretia testata civīs, se ipsa interemit: consulibus deos hominesque testantibus, L.: Iovem et aras, V.: id testor deos, T.: hoc vos, iudices, testor.— To make known, show, prove, demonstrate, declare, aver, assert, bear witness to: ego quod facio, me pacis causā facere, clamo atque testor: nunc illa testabor, non me sortilegos... agnoscere: testatus, quae praestitisset civibus eorum, etc., L.: Adsiduoque suos gemitu testata dolores, O.: Campus sepulcris proelia Testatur, H.: saepe enim hoc testandum est: nihil religione testatum, nihil... reperientur.— To publish a testament, make a will, provide by will: de quā (pecuniā) is testatus non est: cum immemor in testundo nepotis decessisset, L.
    * * *
    testari, testatus sum V DEP
    give as evidence; bear witness; make a will; swear; testify

    Latin-English dictionary > testor

  • 12 vincō

        vincō vīcī, vīctus, ere    [1 VIC-].—In war, to conquer, overcome, get the better of, defeat, subdue, vanquish, be victorious: ut qui vicissent, iis quos vicissent imperarent, Cs.: navalibus pugnis Carthaginiensīs.—To prevail, succeed, overcome, win: iudicio: Fabio vel indice vincam, H.: factum est; vincimur, T.: Vicit iter durum pietas, made easy, V.: virgam, to win, V.: vicit tamen in Senatu pars illa, quae, etc., S.: cum in senatu vicisset sententia, quae, etc., L.: Othonem vincas volo, to outbid. —To overcome, overwhelm, prevail over: (naves) neu turbine venti Vincantur, V.: flammam gurgitibus, extinguish, O.: Vincunt aequora navitae, master, H.: Victaque concessit prisca moneta novae, O.: Blanda quies furtim victis obrepsit ocellis, O.: ubi aëra vincere summum Arboris... potuere sagittae, i. e. surmount, V.: viscera flammā, i. e. to cook, V.—To outlast, survive: (Aesculus) Multa virum volvens durando saecula vincit, V.: vivendo vici mea fata, V.—Fig., to prevail, be superior, convince, refute, constrain, overcome: naturam studio, Cs.: vincit ipsa rerum p. natura saepe rationem: vinci a voluptate: peccavi, fateor, vincor, T.: victus patris precibus lacrimisque, L.: est qui vinci possit, H.: Victus amore pudor, O.: victus animi respe<*>t, V.: Ergo negatum vincor ut credam, am constrained, H.: verbis ea vincere, i. e. to express worthily, V.—To overmatch, surpass, exceed, excel: terrae magnitudinem: morum inmanitate beluas: mulierculam mollitiā, H.: Scribere, quod Cassi opuscula vincat, H.—To prove triumphantly, show conclusively, demonstrate: si doceo non ab Habito, vinco ab Oppianico, prove (the fact): vici unam rem... vici alteram, I have established one point: vince deinde, bonum virum fuisse Oppianicum: Vincet enim stultos ratio insanire nepotes, H.: Nec vincet ratio hoc, tantumdem ut peccet idemque Qui, etc., H.—To prevail, gain the point, carry the day: cui si esse in urbe tuto licebit, vicimus: Vicimus et meus est, O.: vincite, si ita voltis, have your way, Cs.: viceris, enjoy your victory, T.
    * * *
    vincere, vici, victus V
    conquer, defeat, excel; outlast; succeed

    Latin-English dictionary > vincō

  • 13 commento

    commentare, commentavi, commentatus V TRANS
    delineate, sketch; (humorously) demonstrate on face (cudgel/beat)

    Latin-English dictionary > commento

  • 14 convinco

    convincere, convici, convictus V TRANS
    conquer, establish; convince; overcome, demonstrate, prove clearly; grant; find guilty/against, convict; prove wrong, refute (person/statement); expose

    Latin-English dictionary > convinco

  • 15 demonstro

    demonstrare, demonstravi, demonstratus V TRANS
    point out/at/to, draw attention to; explain/describe/show, give an account of; reveal, mention, refer to; allege; prove, demonstrate; represent; recommend

    Latin-English dictionary > demonstro

  • 16 convinco

    to overcome, to demonstrate

    Latin-English dictionary of medieval > convinco

  • 17 probo

    to show, prove, demonstrate, approve, find good, judge.

    Latin-English dictionary of medieval > probo

  • 18 adprobo

    ap-prŏbo ( adp-, Fleck., Bait., Halm, Weissenb.; app-, Kayser), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To assent to as good, to regard as good, to approve, to favor (freq. and class.; syn.: probo, laudo): id si non fama adprobat, * Ter. Phorm. 4, 5, 12:

    (populus Romanus) meum jus jurandum unā voce et consensu approbavit,

    Cic. Pis. 3, 7:

    approbatā laudatāque Cottae sententiā,

    id. Sest. 34, 74:

    aliquid magno clamore,

    id. Arch. 10, 24:

    legiones clamore donum adprobantes,

    Liv. 7, 37; 7, 41:

    consilium vehementer adprobare,

    Cic. ad Q. Fr. 3, 4 et saep.—So of the gods, to allow a thing to take place, to favor (cf. admitto, II. B.):

    quod actum est di adprobent,

    Cic. Fam. 2, 15; 1, 9, 19:

    musis omnibus adprobantibus,

    id. ib. 7, 23, 2; cf. Plaut. Am. prol. 13.—
    II.
    To show as being good and true, to make evident, to prove, demonstrate, confirm, establish:

    hoc autem nihil attinet approbari,

    Cic. Inv. 1, 36 fin.:

    innocentiam adprobare,

    Tac. A. 1, 44:

    excusationem,

    id. Agr. 42.—With acc. and inf.:

    vivere eos approbant,

    Plin. 9, 57, 83:

    quo magis degenerāsse eum a civili more approbaret,

    Suet. Aug. 17:

    Cajo talem et se et exercitum approbavit, ut, etc.,

    Suet. Galb. 6 al. —
    III.
    Aliquid alicui adprobare, to make good to one, to render acceptable, satisfactory:

    opus manu factum regi adprobavit,

    Vitr. 9, 3:

    prima castrorum rudimenta duci adprobavit,

    his first military duties he learned to the satisfaction of his commander, Tac. Agr. 5; Dig. 19, 2, 24; cf. Herz. ad Caes. B. G. 7, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > adprobo

  • 19 adsevero

    as-sĕvēro ( ads-, Ritschl, B. and K., Halm), āvi, ātum, 1, v. a. [severus].
    I.
    A.. Lit., to do any thing with earnestness, [p. 179] to do or pursue earnestly (opp. jocari, Cic. Brut. 85, 293; rare in early Latin;

    syn.: affirmo, confirmo, assero, dico): quae est ista defensio? utrum adseveratur in hoc an tentatur?

    is this matter conducted in earnest? Cic. Verr. 2, 2, 10.—Hence, of discourse, to assert strongly or firmly, to declare positively, to affirm (in the class. per. only in prose; with this word in this sense, cf. the Engl. to assure; the Germ. versichern; the Gr. ischurizomai, bebaioô; and the Lat. confirmo, adfirmo): neminem eorum haec adseverare audias, * Plaut. Mil. 3, 1, 164:

    pulchre adseverat sese ab Oppianico destitutum,

    Cic. Clu. 26, 72:

    unum illud firmissime adseverabat in exsilium se iturum,

    id. Att. 10, 14:

    periti rerum adseverant non ferre (Arabiam) tantum, etc.,

    Plin. 12, 18, 41, § 83 Jan (others adstruxerunt, v. astruo fin.):

    Halicarnasii mille et ducentos per annos nullo motu terrae nutavisse sedes suas adseveraverant,

    Tac. A. 4, 55; 6, 28; 12, 42; 14, 16; id. H. 2, 80:

    constantissime adseveravit fore, ut etc.,

    Suet. Vesp. 5.—Also, de aliquā re:

    neque hoc meum, de quo tanto opere hoc libro adseveravi, umquam adfirmabo esse verius quam tuum,

    Cic. Or. 71, 237:

    quem ad modum adversarius de quāque re adseveret,

    id. Brut. 57, 208:

    neminem ullā de re posse contendere neque adseverare,

    id. Ac. 2, 11, 35.—Of inanimate things, to make known, to show, prove, demonstrate:

    adseverant magni artus Germanicam originem,

    Tac. Agr. 11.—
    B.
    In Tac., of conduct (cf. asseveratio):

    viri gravitatem adseverantes,

    assuming an air of gravity, Tac. A. 13, 18. —
    II.
    In App., to make grave or serious:

    frontem,

    App. M. 3, p. 135, 10, and 8, p. 203, 24.— Advv.: adsĕvēranter and adsĕ-vērātē, with asseveration, earnestly, emphatically.
    A.
    Form adsĕvēranter:

    loqui valde adseveranter,

    Cic. Att. 15, 19, 2. — Comp.:

    Haec Antiochus fere multo etiam adseverantius (dixit),

    Cic. Ac. 2, 19, 61.—
    B.
    Form adsĕvērātē:

    tragoedias scite atque adseverate actitavit,

    earnestly, Gell. 6, 5, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > adsevero

  • 20 aperio

    ăpĕrĭo, ĕrŭi, ertum, 4, v. a. ( fut. aperibo, Plaut. Truc. 4, 2, 50; Pompon. ap. Non. p. 506, 30) [ab-pario, to get from, take away from, i.e. to uncover, like the opp. operio, from obpario, to get for, to put upon, i. e. to cover; this is the old explanation, and is received by Corssen, Ausspr. I. p. 653; II. p. 410, and by Vanicek, p. 503], to uncover, make or lay bare.
    I.
    Lit.:

    patinas,

    Plaut. Ps. 3, 2, 51: apertae surae, Turp. ap. Non. p. 236, 16:

    apertis lateribus,

    Sisenn. ib. p. 236, 26:

    capite aperto esse,

    Varr. ib. p. 236, 25;

    p. 236, 28: ut corporis partes quaedam aperiantur,

    Cic. Off. 1, 35, 129:

    caput aperuit,

    id. Phil. 2, 31; Sall. H. Fragm. ap. Non. p. 236, 20:

    capita,

    Plin. 28, 6, 17, § 60:

    aperto pectore,

    Ov. M. 2, 339; and poet. transf. to the person:

    apertae pectora matres,

    id. ib. 13, 688:

    ramum,

    Verg. A. 6, 406 al. — Trop., to make visible, to show, reveal, Liv. 22, 6:

    dispulsā nebulā diem aperuit,

    id. 26, 17 (cf. just before:

    densa nebula campos circa intexit): dies faciem victoriae,

    Tac. Agr. 38:

    lux aperuit bellum ducemque belli,

    Liv. 3, 15:

    novam aciem dies aperuit,

    Tac. H. 4, 29:

    his unda dehiscens Terram aperit,

    opens to view, Verg. A. 1, 107.—From the intermediate idea of making visible,
    II.
    Metaph.
    A.
    1.. To unclose, open: aperto ex ostio Alti Acheruntis, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:

    aperite aliquis ostium,

    Ter. Ad. 4, 4, 26; so id. Heaut. 2, 3, 35:

    forem aperi,

    id. Ad. 2, 1, 13:

    fores,

    id. Eun. 2, 2, 52; Ov. M. 10, 457; Suet. Aug. 82:

    januas carceris,

    Vulg. Act. 5, 19:

    fenestram,

    ib. Gen. 8, 6:

    liquidas vias,

    to open the liquid way, Lucr. 1, 373; so Verg. A. 11, 884:

    sucum venis fundere apertis,

    to pour out moisture from its open veins, Lucr. 5, 812:

    saccum,

    Vulg. Gen. 42, 27:

    os,

    ib. ib. 22, 28:

    labia, ib. Job, 11, 5: oculos,

    ib. Act. 9, 8:

    accepi fasciculum, in quo erat epistula Piliae: abstuli, aperui, legi,

    Cic. Att. 5, 11 fin.; so id. ib. 1, 13;

    6, 3: aperire librum,

    Vulg. Apoc. 5, 5; 20, 12:

    testamentum,

    Plin. 7, 52, 53, § 177 (cf.:

    testamentum resignare,

    Hor. Ep. 1, 7, 9); Suet. Caes. 83; id. Aug. 17:

    sigillum aperire,

    to break, Vulg. Apoc. 6, 3 al.:

    ferro iter aperiundum est,

    Sall. C. 58, 7:

    locum... asylum,

    to make it an asylum, Liv. 1, 8:

    subterraneos specus,

    Tac. G. 16:

    navigantibus maria,

    Plin. 2, 47, 47, § 122:

    arbor florem aperit,

    id. 12, 11, 23, § 40 et saep.: aperire parietem, to open a wall, in order to put a door or window in it, Dig. 8, 2, 40: alicui oculos aperire, to give sight to (after the Heb.), Vulg. Joan. 9, 10; 9, 14 al.; so,

    aures aperire,

    to restore hearing to, ib. Marc. 7, 35.—
    2.
    Trop.:

    nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit,

    Cic. Off. 2, 15, 54: amicitiae fores. id. Fam. 13, 10:

    multus apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6 fin.:

    tibi virtus tua reditum ad tuos aperuit,

    id. Fam. 6, 11:

    philosophiae fontes,

    id. Tusc. 1, 3, 6; id. Mil. 31, 85 et saep.: alicujus oculos aperire, to open one's eyes, make him discern (after the Heb.), Vulg. Gen. 3, 5; 3, 7; ib. Act. 26, 18; so,

    alicujus cor aperire,

    ib. ib. 16, 14: ventus [p. 136] incendio viam aperuit, Liv. 6, 2:

    occasionem ad invadendum,

    id. 4, 53; so id. 9, 27: si hanc fenestram aperueritis (i.e. if you enter upon the way of complaint), nihil aliud agi sinetis, Suet. Tib. 28 (cf. Ter. Heaut. 3, 1, 72:

    Quantam fenestram ad nequitiem patefeceris!): quia aperuisset gentibus ostium fidei,

    Vulg. Act. 14, 27; ib. Col. 4, 3.— So of the new year, to open it, i.e. begin:

    annum,

    Verg. G. 1, 217:

    contigit ergo privatis aperire annum (since the consul entered upon his office the first of January),

    Plin. Pan. 58, 4 Gierig and Schaef.—So also of a school, to establish, set up, begin, or open it:

    Dionysius tyrannus Corinthi dicitur ludum aperuisse,

    Cic. Fam. 9, 18; so Suet. Gram. 16; id. Rhet. 4.— Poet.:

    fuste aperire caput,

    i.e. to cleave, split the head, Juv. 9, 98.—
    B.
    Aperire locum (populum, gentes, etc.), to lay open a place, people, etc., i.e. to open an entrance to, render accessible (cf. patefacio);

    most freq. in the histt., esp. in Tacitus: qui aperuerint armis orbem terrarum,

    Liv. 42, 52; 42, 4:

    Syriam,

    Tac. A. 2, 70:

    omnes terras fortibus viris natura aperuit,

    id. H. 4, 64:

    novas gentes,

    id. Agr. 22:

    gentes ac reges,

    id. G. 1:

    Britanniam tamdiu clausam aperit,

    Mel. 3, 6, 4; Luc. 1, 465 Cort.:

    Eoas,

    id. 4, 352:

    pelagus,

    Val. Fl. 1, 169.—
    C.
    Transf. to mental objects, to disclose something unknown, to unveil, reveal, make known, unfold, to prove, demonstrate; or gen. to explain, recount, etc.:

    occulta quaedam et quasi involuta aperiri,

    Cic. Fin. 1, 9, 30:

    explicanda est saepe verbis mens nostra de quāque re atque involutae rei notitia definiendo aperienda est,

    id. Or. 33, 116:

    alicui scripturas aperire,

    Vulg. Luc. 24, 32:

    tua probra aperibo omnia,

    Plaut. Truc. 4, 2, 50: ne exspectetis argumentum fabulae;

    hi partem aperient,

    Ter. Ad. prol. 23:

    non quo aperiret sententiam suam, sed etc.,

    Cic. de Or. 1, 18, 84:

    eo praesente conjurationem aperit,

    Sall. C. 40, 6:

    naturam et mores,

    id. ib. 53 fin.; so id. ib. 45, 1; 47, 1; id. J. 33, 4:

    lux fugam hostium aperuit,

    Liv. 27, 2:

    aperiri error poterat,

    id. 26, 10:

    casus aperire futuros,

    to disclose the future, Ov. M. 15, 559:

    futura aperit,

    Tac. H. 2, 4.—So also, se aperire or aperiri, to reveal one's true disposition, character:

    tum coacti necessario se aperiunt,

    show themselves in their true light, Ter. And. 4, 1, 8:

    studio aperimur in ipso,

    Ov. A. A. 3, 371:

    exspectandum, dum se ipsa res aperiret,

    Nep. Paus. 3, 7; Quint. prooem. § 3.—Sometimes constr. with acc. and inf., a rel.-clause, or de:

    cum jam directae in se prorae hostes appropinquare aperuissent,

    Liv. 44, 28:

    domino navis, quis sit, aperit,

    Nep. Them. 8, 6; so id. Eum. 13, 3: de clementiā, Auct. ad Her. 2, 31.—In a gen. sense (freq. in epistt.) in Cic. Att. 5, 1, 2: de Oppio factum est, ut volui, et maxime, quod DCCC. aperuisti, you promised, i.e. that it should be paid to him (= ostendisti te daturum, Manut.); cf.

    the more definite expression: de Oppio bene curāsti, quod ei DCCC. exposuisti,

    id. ib. 5, 4, 3.—Hence, ăpertus, a, um, P. a.; pr., opened; hence, open, free.
    A.
    Lit.
    1.
    Without covering, open, uncovered (opp. tectus):

    naves apertae,

    without deck, Cic. Verr. 2, 5, 40; Liv. 31, 22 fin.; cf. id. 32, 21, 14: centum tectae naves et quinquaginta leviores apertae, et saep.; v. navis.—Also, without covering or defence, unprotected, exposed:

    locus,

    Caes. B. C. 3, 84.— Poet., of the sky, clear, cloudless:

    caelo invectus aperto,

    Verg. A. 1, 155:

    aether,

    id. ib. 1, 587:

    aperta serena prospicere,

    id. G. 1, 393.—
    2.
    Unclosed, open, not shut (opp. clausus):

    Janua cum per se transpectum praebet apertum,

    since this affords an open view through it, Lucr. 4, 272:

    oculi,

    id. 4, 339:

    oculorum lumine aperto,

    id. 4, 1139 et saep.:

    nihil tam clausum, neque tam reconditum, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset,

    Cic. Verr. 2, 4, 20:

    caelum patens atque apertum,

    id. Div. 1, 1 (diff. from 1.); so Ov. M. 6, 693:

    vidit caelos apertos,

    Vulg. Marc. 1, 10:

    apertus et propatulus locus,

    Cic. Verr. 2, 4, 49:

    iter,

    Liv. 31, 2:

    apertior aditus ad moenia,

    id. 9, 28:

    campi,

    id. 38, 3:

    per apertum limitem (viae),

    Tac. H. 3, 21; Ov. M. 1, 285:

    fenestrae,

    Vulg. Dan. 6, 10:

    ostia,

    ib. ib. 13, 39:

    aequor,

    Ov. M. 4, 527; so id. ib. 8, 165; 11, 555 et saep. — Poet., of a battle: nec aperti copia Martis Ulla fuit, an action in the open field, Ov. M. 13, 208.—Very freq. ăpertum, subst., that which is open, free; an open, clear space:

    in aperto,

    Lucr. 3, 604:

    per apertum fugientes,

    Hor. C, 3, 12, 10:

    impetum ex aperto facerent,

    Liv. 35, 5:

    castra in aperto posita,

    id. 1, 33; so id. 22, 4:

    volantem in aperto,

    Plin. 10, 8, 9, § 22:

    in aperta prodeunt,

    id. 8, 32, 50, § 117:

    disjecit naves in aperta Oceani,

    Tac. A. 2, 23.—
    B.
    Trop.
    1.
    a.. Opp. to that which is concealed, covered, dark, open, clear, plain, evident, manifest, unobstructed:

    nam nihil aegrius est quam res secernere apertas ab dubiis,

    nothing is, indeed, more difficult than to separate things that are evident from those that are doubtful, Lucr. 4, 467; so id. 4, 596; 1, 915; 5, 1062:

    cum illum ex occultis insidiis in apertum latrocinium conjecimus,

    Cic. Cat. 2, 1:

    simultates partim obscurae, partim apertae,

    id. Manil. 24:

    quid enim potest esse tam apertum tamque perspicuum?

    id. N. D. 2, 2, 4:

    quid rem apertam suspectam facimus?

    Liv. 41, 24:

    non furtim, sed vi aperta,

    id. 25, 24:

    apertus animi motus,

    Quint. 10, 3, 21:

    invidia in occulto, adulatio in aperto,

    Tac. H. 4, 4 et saep.—So, in rhet., of clear, intelligible discourse:

    multo apertius ad intellegendum est, si, etc.... apertam enim narrationem tam esse oportet quam, etc.,

    Cic. de Or. 2, 80, 328; cf. id. Inv. 1, 20.—Hence,
    b.
    Esp. as subst.: in aperto esse,
    (α).
    To be clear, evident, well known, notorious, en tôi phanerôi einai:

    ad cognoscendum omnia illustria magis magisque in aperto,

    Sall. J. 5, 3.—
    (β).
    To be easily practicable, easy, facile (the figure taken from an open field or space):

    agere memoratu digna pronum magisque in aperto erat,

    there was a greater inclination and a more open way to, Tac. Agr. 1:

    hostes aggredi in aperto foret,

    id. H. 3, 56:

    vota virtusque in aperto omniaque prona victoribus,

    id. Agr. 33.—
    2.
    Of character, without dissimulation, open, frank, candid:

    animus apertus et simplex,

    Cic. Fam. 1, 9; id. Off. 3, 13, 57:

    pectus,

    id. Lael. 26, 97. —Hence, ironically: ut semper fuit apertissimus, as he has always been very open, frank (for impudent, shameless), Cic. Mur. 35.—Hence, ăpertē, adv., openly, clearly, plainly.
    I.
    In gen.:

    tam aperte irridens,

    Ter. Phorm. 5, 8, 62:

    ab illo aperte tecte quicquid est datum, libenter accepi,

    Cic. Att. 1, 14, 4; id. Or. 12, 38; id. Am. 18, 67:

    cum Fidenae aperte descissent,

    Liv. 1, 27:

    aperte quod venale habet ostendit,

    Hor. S. 1, 2, 83:

    aperte revelari,

    Vulg. 1 Reg. 2, 27:

    non jam secretis colloquiis, sed aperte fremere,

    Tac. A. 11, 28:

    aperte adulari,

    Cic. Am. 26, 99:

    aperte mentiri,

    id. Ac. 2, 6, 18:

    aperte pugnare, id. ap. Aquil. Rom. 10: aperte immundus est,

    Vulg. Lev. 13, 26.— Comp.:

    cum ipsum dolorem hic tulit paulo apertius,

    Cic. Planc. 34; id. Att. 16, 3, 5; Curt. 6, 1, 11:

    ab his proconsuli venenum inter epulas datum est apertius quam ut fallerent,

    Tac. A. 13, 1.— Sup.:

    hinc empta apertissime praetura,

    Cic. Verr. 1, 100:

    equite Romano per te apertissime interfecto,

    id. Har. Resp. 30:

    largiri,

    id. ib. 56:

    praedari,

    id. Verr. 1, 130.—
    II.
    Esp. of what is set forth in words or writing, plainly, clearly, freely, without reserve:

    nempe ergo aperte vis quae restant me loqui?

    Ter. And. 1, 2, 24; id. Phorm. 4, 3, 49:

    aperte indicat (lex) posse rationem habere non praesentis,

    Cic. ad Brut. 1, 5, 3:

    Non tu istuc mihi dictura aperte es, quicquid est?

    Ter. Eun. 5, 1, 3:

    narrare,

    id. Heaut. 4, 3, 24:

    scribere,

    Cic. Fam. 5, 7, 3; Quint. 1, 5, 43.— Comp.:

    Planius atque apertius dicam,

    Cic. Rosc. Com. 14, 43:

    distinguere,

    Quint. 3, 6, 45.— Sup.:

    istius injurias quam apertissime vobis planissimeque explicare,

    Cic. Verr. 2, 64, 156:

    aliquid apertissime ostendere,

    Quint. 5, 12, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > aperio

См. также в других словарях:

  • Demonstrate — Dem on*strate (?; 277), v. t. [L. demonstratus, p. p. of demonstrare to demonstrate; de + monstrare to show. See {Monster}.] 1. To point out; to show; to exhibit; to make evident. Shak. [1913 Webster] 2. To show, or make evident, by reasoning or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • demonstrate — UK US /ˈdemənstreɪt/ verb [T] ► to show something, or show someone how to do something, or how a system or product works: »They demonstrated how big savings could be made with the help of the new machinery. demonstrate sth to sb » We asked them… …   Financial and business terms

  • demonstrate — [v1] display, show authenticate, determine, establish, evidence, evince, exhibit, expose, flaunt, indicate, make evident, make out, manifest, prove, roll out*, show and tell*, test, testify to, trot out*, try, validate; concept 97 Ant. conceal,… …   New thesaurus

  • demonstrate — I (establish) verb authenticate, circumstantiate, clarify, confirm, corroborate, display, elucidate, evince, exemplify, exhibit, illuminate, illustrate, indicate, instruct, lay out, make clear, make evident, make plain, manifest, perform, point… …   Law dictionary

  • demonstrate — 1550s, to point out, from L. demonstratus, pp. of demonstrare (see DEMONSTRATION (Cf. demonstration)). Meaning to point out by argument or deduction is from 1570s. Related: Demonstrated; demonstrating …   Etymology dictionary

  • demonstrate — 1 manifest, evince, *show, evidence Analogous words: *reveal, disclose, discover, betray: display, exhibit, parade, flaunt, expose, *show Contrasted words: *hide, conceal, secrete: dissemble, cloak, mask, *disguise …   New Dictionary of Synonyms

  • demonstrate — ► VERB 1) clearly show that (something) exists or is true. 2) give a practical exhibition and explanation of. 3) express or reveal (a feeling or quality) by one s actions. 4) take part in a public demonstration. DERIVATIVES demonstrator noun.… …   English terms dictionary

  • demonstrate — [dem′ən strāt΄] vt. demonstrated, demonstrating [< L demonstratus, pp. of demonstrare, to point out, show < de , out, from + monstrare, to show: see MUSTER] 1. to show by reasoning; prove 2. to explain or make clear by using examples,… …   English World dictionary

  • demonstrate — [[t]de̱mənstreɪt[/t]] ♦♦♦ demonstrates, demonstrating, demonstrated 1) VERB To demonstrate a fact means to make it clear to people. [V n] The study also demonstrated a direct link between obesity and mortality... [V that] You have to demonstrate… …   English dictionary

  • demonstrate — v. 1) to demonstrate convincingly 2) (B) ( to explain by showing ) they demonstrated the new invention to us 3) (D; intr.) ( to protest by marching ) to demonstrate against (the students demonstrated against the government) 4) (D; intr.) ( to… …   Combinatory dictionary

  • demonstrate — dem|on|strate W2 [ˈdemənstreıt] v [Date: 1500 1600; : Latin; Origin: demonstratus, past participle of demonstrare, from monstrare to show ] 1.) [T] to show or prove something clearly ▪ The study demonstrates the link between poverty and… …   Dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»