Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

confusus

  • 1 cōnfūsus

        cōnfūsus adj. with comp.    [P. of confundo], mingled, confused, perplexed, disorderly: strages, V.: oratio: verba, O.: suffragium, L.: clamor, of doubtful origin, L. — Disordered, confused: mens, V.: animo, L.: variā imagine rerum, V.: animi, L.: os, blushing, O.: confusior facies, Ta.: ex recenti morsu animi, L.
    * * *
    confusa -um, confusior -or -us, confusissimus -a -um ADJ
    mixed together/jumbled/disordered; in disorder; indistinct; inarticulate; confused/perplexed, troubled; vague/indefinite, obscure; embarrassed/blushing

    Latin-English dictionary > cōnfūsus

  • 2 confusus

    confūsus, a, um, v. confundo, P. a.

    Lewis & Short latin dictionary > confusus

  • 3 confusus

    confused, disorderly / embarassed, troubled, confounded.

    Latin-English dictionary of medieval > confusus

  • 4 confundo

    con-fundo, fūdi, fūsum, 3, v. a.
    I.
    To pour, mingle, or mix together (class. in prose and poetry).
    A.
    Prop.:

    unā multa jura (cocos),

    Plaut. Most. 1, 3, 120; cf.:

    jus confusum sectis herbis,

    Hor. S. 2, 4, 67:

    (venenum) in poculo, cum ita confusum esset ut secerni nullo modo posset,

    Cic. Clu. 62, 173; Dig. 6, 1, 3, § 2:

    cum ignis oculorum cum eo igne, qui est ob os offusus, se confudit et contulit,

    Cic. Univ. 14:

    cumque tuis lacrimis lacrimas confundere nostras,

    Ov. H. 2, 95:

    confundere crebroque permiscere mel, acetum, oleum,

    Plin. 29, 3, 11, § 50:

    omnia arenti ramo (Medea),

    Ov. M. 7, 278:

    (Alpheus) Siculis confunditur undis,

    mingles, Verg. A. 3, 696:

    mixtum flumini subibat mare,

    Curt. 9, 9, 7:

    (cornua cervi contrita) pulvereae confusa farinae,

    Ov. Med. Fac. 61:

    aes auro,

    Plin. 34, 2, 3, § 5.—
    B.
    Meton.
    1.
    In gen., to mingle, unite, join, combine (rare):

    (decorum) totum illud quidem est cum virtute confusum, sed mente cogitatione distinguitur,

    Cic. Off. 1, 27, 95; so,

    vera cum falsis,

    id. Ac. 2, 19, 61:

    est id quidem in totam orationem confundendum,

    id. de Or. 2, 79, 322:

    vis quaedam sentiens quae est toto confusa mundo,

    id. Div. 1, 52, 118:

    sermones in unum,

    Liv. 7, 12, 14; cf. id. 40, 46, 13:

    duo populi in unum confusi,

    id. 1, 23, 2: diversum confusa genus panthera camelo ( = camelopardalis, the giraffe), Hor. Ep. 2, 1, 195:

    rusticus urbano confusus,

    id. A. P. 213; cf.:

    quinque continuos dactylos,

    Quint. 9, 4, 49:

    subjecta sibi vocalis in unum sonum coalescere et confundi nequiret,

    id. 1, 7, 26.—Of bringing together in speech:

    cuperem equidem utrumque (una dijudicare), sed est difficile confundere,

    Cic. Tusc. 1, 11, 23; cf. id. Brut. 26, 100.— Poet.:

    proelia cum aliquo,

    Hor. C. 1, 17, 23 al. —More freq.,
    2.
    Esp., with the idea of confounding, disarranging, to confound, confuse, jumble together, bring into disorder:

    an tu haec ita confundis et perturbas, ut quicumque velit, quod velit, quo modo velit possit dedicare?

    Cic. Dom. 49, 127:

    omnis corporis atque animi sensus,

    Lucr. 2, 946; cf. id. 2, 439:

    aëra per multum confundi verba necesse'st Et conturbari vocem,

    id. 4, 558: confusa venit vox inque pedita, id. 4, 562 sq.:

    censeo omnis in oratione esse quasi permixtos et confusos pedes,

    Cic. Or. 57, 195:

    particulae primum confusae postea in ordinem adductae a mente divinā,

    id. Ac. 2, 37, 118:

    signa et ordines peditum atque equitum,

    Liv. 9, 27, 10:

    jura gentium,

    id. 4, 1, 2:

    priora,

    Quint. 10, 5, 23:

    ordinem disciplinae,

    Tac. H. 1, 60; cf.:

    ordinem militiae,

    id. ib. 2, 93:

    lusum,

    Suet. Claud. 33:

    annum (together with conturbare),

    id. Aug. 31 et saep.: foedus, to violate (suncheein, Hom. Il. 4, 269), Verg. A. 5, 496; 12, 290:

    summa imis,

    Curt. 8, 8, 8:

    imperium, promissa, preces confundit in unum,

    mingles together, Ov. M. 4, 472:

    jura et nomina,

    id. ib. 10, 346:

    fasque nefasque,

    id. ib. 6, 585:

    in chaos,

    id. ib. 2, 299:

    mare caelo,

    Juv. 6, 283 (cf.:

    caelum terris miscere,

    id. 2, 25):

    ora fractis in ossibus,

    i. e. to disfigure the features, make them undistinguishable, Ov. M. 5, 58; Sen. Troad. 1117; cf.:

    omnia corporis lineamenta,

    Petr. 105, 10; Just. 3, 5, 11;

    and vultus,

    Luc. 2, 191; 3, 758; Stat. Th. 2, 232:

    oris notas,

    Curt. 8, 3, 13:

    si irruptione fluminis fines agri confudit inundatio,

    Dig. 19, 2, 31:

    ossa Non agnoscendo confusa reliquit in ore,

    Ov. M. 12, 251:

    vultum Lunae,

    to cloud, obscure, id. ib. 14, 367.—Of disordered health:

    neque apparet, quod corpus confuderit,

    Cels. 3, 5, 3.—
    b.
    Trop., of intellectual confusion, to disturb, disconcert, confound, perplex (freq. after the Aug. per.;

    perh. not in Cic.): audientium animos, etc.,

    Liv. 45, 42, 1; 34, 50, 1:

    cum confusa memoria esset,

    id. 5, 50, 6:

    nos (fulmina),

    Quint. 8, 3, 5; Plin. Ep. 3, 10, 2:

    me gravi dolore (nuntius),

    id. ib. 5, 5, 1; Quint. 1, 12, 1:

    intellectum,

    Plin. 21, 18, 70, § 117:

    inmitem animum imagine tristi,

    Tac. H. 1, 44:

    Alexander pudore confusus,

    Curt. 7, 7, 23:

    illum ingens confundit honos inopinaque turbat gloria,

    Stat. Th. 8, 283; Juv. 7, 68:

    diligentiam monitoris confundit multitudo,

    Col. 1, 9, 7.—
    II.
    To diffuse, suffuse, spread over (rare).
    A.
    Prop.:

    cibus in eam venam, quae cava appellatur, confunditur,

    diffuses itself, Cic. N. D. 2, 55, 137:

    vinum in ea (vasa),

    Col. 12, 28 fin.:

    cruorem in fossam,

    Hor. S. 1, 8, 28.—
    2.
    Poet., to throw in great numbers:

    tela per foramina muri,

    Sil. 14, 333.—
    B.
    Trop.:

    aliquid in totam orationem,

    Cic. de Or. 2, 79, 322:

    vim quandam sentientem atque divinam, quae toto confusa mundo sit,

    id. Div. 2, 15, 35: rosa ingenuo confusa rubore, suffused with, etc., Col. poët. 10, 260.—Hence, confūsus, a, um, P. a. (acc. to I. B. 2.), brought into disorder, confused, perplexed, disorderly (class. in prose and poetry):

    ruina mundi,

    Lucr. 6, 607; cf.

    natura,

    id. 6, 600:

    vox,

    id. 4, 562; 4, 613; cf.:

    oratio confusa, perturbata,

    Cic. de Or. 3, 13, 50:

    stilus,

    Quint. 1, 1, 28:

    verba,

    Ov. M. 2, 666; 12, 55; 15, 606:

    suffragium,

    Liv. 26, 18, 9 Drak. ad loc. (cf.:

    confusio suffragiorum,

    Cic. Mur. 23, 47):

    confusissimus mos,

    Suet. Aug. 44:

    clamor,

    Liv. 30, 6, 2.—With abl.:

    ipse confusus animo,

    Liv. 6, 6, 7; cf. id. 35, 35, 18:

    maerore,

    id. 35, 15, 9:

    eodem metu,

    Quint. 1, 10, 48:

    somnio,

    Suet. Caes. 7:

    irā, pudore,

    Curt. 7, 7, 23; cf. Ov. H. 21, 111; id. Tr. 3, 1, 81:

    fletu,

    Petr. 134, 6:

    turbā querelarum,

    Just. 32, 2, 3 al.:

    ex recenti morsu animi,

    Liv. 6, 34, 8.— Absol.:

    Masinissa ex praetorio in tabernaculum suum confusus concessit,

    Liv. 30, 15, 2:

    nunc onusti cibo et vino perturbata et confusa cernimus,

    Cic. Div. 1, 29, 60; Petr. 74, 10; 91, 1 al.:

    confusus atque incertus animi,

    Liv. 1, 7, 6:

    rediit confuso voltu,

    id. 41, 15, 1; Ov. Tr. 3, 5, 11:

    ore confuso,

    Curt. 6, 7, 18; cf.:

    confusior facies,

    Tac. A. 4, 63:

    pavor confusior,

    Plin. 7, prooem. 1, § 5.— Hence, confūsē, adv., confusedly, without order, disorderly (several times in Cic.; elsewh. rare;

    not in Quint.): confuse et permiste dispergere aliquid,

    Cic. Inv. 1, 30, 49:

    loqui,

    id. Fin. 2, 9, 27; cf.:

    confuse varieque sententias dicere,

    Gell. 14, 2, 17:

    agere,

    Cic. N. D. 3, 8, 19:

    utraque res conjuncte et confuse comparata est, Auct. her. 4, 47, 60: universis mancipiis constitutum pretium,

    in the lump, Dig. 21, 1, 36.—
    * Comp.:

    confusius acta res est,

    Cic. Phil. 8, 1, 1.— Sup. not in use.

    Lewis & Short latin dictionary > confundo

  • 5 cōn-fundō

        cōn-fundō fūdī, fūsus, ere,    to pour together, mingle, mix, blend: ius confusum sectis herbis, H.: (venenum) in poculo confusum: Cumque tuis lacrimis nostras, O.: (Alpheus) Siculis confunditur undis, mingles, V.—To pour out: cruor in fossam confusus, H.—Fig., to mingle, unite, join, combine, blend: vera cum falsis: vis toto confusa mundo: res p. ex tribus generibus confusa: duo populi in unum confusi, L.: Diversum confusa genus panthera camelo, i. e. the giraffe, H.: Rusticus urbano confusus, H.—Poet.: proelia cum Marte, H.—To confound, confuse, jumble together, disorder: signa et ordines peditum atque equitum, L.: foedus, to violate, V.: Imperium, promissa, preces in unum, mingles together, O.: fasque nefasque, O.: mare caelo, Iu.: ora fractis in ossibus, i. e. make undistinguishable, O.: voltum Lunae, to obscure, O.—To disturb, disconcert, confound, perplex: confusa memoria, L.: Rutulum, Iu.—To diffuse, suffuse, spread over: cibus in venam confunditur, diffuses itself: aliquid in totam orationem.

    Latin-English dictionary > cōn-fundō

  • 6 cōnfūsē

        cōnfūsē adv. with comp.    [confusus], confusedly, in disorder: loqui: agere: confusius acta res.
    * * *
    confusius, confusissime ADV
    in a confused/disorderly/perplexed way, fumblingly; indiscriminately; vaguely

    Latin-English dictionary > cōnfūsē

  • 7 cōnfūsiō

        cōnfūsiō ōnis, f    [confusus], a mingling, mixing, blending: virtutum. — A confounding, confusion, disorder: temporum: suffragiorum: vitae: oris, i. e. a blush, Ta.
    * * *
    mingling/mixture/union; confusion/confounding/disorder; trouble; blushing/shame

    Latin-English dictionary > cōnfūsiō

  • 8 fossa

        fossa ae, f    [fossus], a dilch, trench, fosse: fodere fossam, L.: ut aditus fossā cingeretur: vallo atque fossā moenia circumdat, S.: vallo fossāque munire, Cs.: cingebant oppida fossae, O.: fossas inplere, V.: institutae fossae, Cs.: cruor in fossam confusus, H.— A river-bed, water-course: Rheni.— A gutter, water-way, V.— A furrow (to mark foundations): designat moenia fossā, V.
    * * *
    ditch, trench

    Latin-English dictionary > fossa

  • 9 honestus

        honestus adj. with comp. and sup.    [honos], regarded with honor, respected, honored, of high birth, distinguished, honorable, respectable, noble: is mihi videtur, etc.: imago, L.: cum honesto aliquo homine: loco natus honesto, of good family, Cs.: eques in primis, eminent: milites honestissimi sui generis, Cs.: quia deus auctor culpae honestior erat, L.: dies honestissimus nobis: omnium honestarum rerum egens, befitting his rank, S.—As subst m.: turpis honesto (confusus), H.— Noble, fine, handsome, beautiful: facies, T.: formā praeter ceteras, T.: caput, V.—Fig., deserving honor, honorable, respectable, creditable, worthy, decent, proper, becoming: ut (civium vita) virtute honesta sit: postulatio: praescriptio, Cs.: certatio: homines honestissimi: censor, conscientious, H.: soror, chaste, H.: mors, Ta.: honestius est laborare, quam, etc.: neque quicquam nisi honestum postulare: feminis lugere honestum est, Ta.: mores honestos tradere, Iu.
    * * *
    honesta -um, honestior -or -us, honestissimus -a -um ADJ
    distinguished, reputable, respected, honorable, upright, honest; worthy

    Latin-English dictionary > honestus

  • 10 confundo

    confundere, confudi, confusus V TRANS
    pour/mix/mass/bring together; combine/unite/blend/merge; spread over, diffuse; upset/confuse; blur/jumble; bring disorder/ruin; disfigure; bewilder, dismay

    Latin-English dictionary > confundo

  • 11 confusaneus

    confūsānĕus, a, um, adj. [confusus], [p. 418] mingled, miscellaneous: doctrina, Gell. prooem. § 5.

    Lewis & Short latin dictionary > confusaneus

  • 12 confusim

    confūsim, adv. [confusus], in a confused, perplexed manner, = confuse, Varr. L. L. 9, § 4 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > confusim

  • 13 conturbo

    con-turbo, āvi, ātum, 1, v. a., to throw into disorder or confusion, to confuse, derange, disorder, confound (rare, but class. in prose and poetry; most freq. in Lucr. and Cic.; not in Verg., Hor., or Quint.).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    posituras principiorum corporis atque animi,

    Lucr. 4, 943; cf. id. 4, 958; 3, 483 al.:

    ordines Romanorum (militum),

    Sall. J. 50, 4; cf. id. ib. 98, 4:

    equites tormentis,

    Curt. 7, 2, 4:

    rempublicam,

    Sall. C. 37, 10; 48, 8; cf.

    rem,

    id. J. 79, 7: annus neglegentiā conturbatus atque confusus, * Suet. Aug. 31:

    vocem,

    Lucr. 4, 559:

    prima vulnera novis plagis,

    id. 4, 1070: basia, i. e. to exchange in confused multitudes, * Cat. 5, 11.—In mal. part.:

    pedes, i. e. implicare,

    Plaut. Cas. 2, 8, 24.—
    B.
    Trop., to disturb, disquiet in mind or feeling:

    valetudo tua me valde conturbat,

    Cic. Att. 7, 2, 2:

    quid est? num conturbo te?

    id. Phil. 2, 13, 32:

    incidunt multae causae, quae conturbent animos utilitatis specie,

    id. Off. 3, 10, 40; cf.:

    vemens violentia vini Conturbare animum consuevit,

    Lucr. 3, 483.— Absol.:

    haec sunt, quae conturbent in deliberatione non numquam, etc.,

    Cic. Off. 3, 20, 81.—
    II.
    In partic., t. t. in the lang. of business: conturbare rationes or rationem, or absol. conturbare, to bring one's pecuniary affairs into disorder, to become bankrupt.
    A.
    Lit.:

    rationem sibi commissam,

    Dig. 11, 3, 1 fin.:

    nihil esse, quod posthac arcae nostrae fiducia conturbaret,

    bring into pecuniary embarrassment, Cic. Q. Fr. 2, 10 (12), 5:

    fac me multis debere, et in his Plancio: utrum igitur me conturbare oportet?

    id. Planc. 28, 68:

    homo Graecus, qui conturbat et idem putat sibi licere quod equitibus Romanis,

    id. Att. 4, 7, 1; Dig. 14, 3, 5, § 9; 15, 3, 16; cf. ib. 11, 3, 1, § 5; Juv. 7, 129 al.—
    B.
    Trop.:

    neque edepol quid nunc consili capiam scio De virgine istac: ita conturbasti mihi Rationes omnes,

    you have so disturbed all my plans, Ter. Eun. 5, 2, 29.—Hence, contur-bātus, a, um, P a. (acc. to I. B.), distracted, disturbed, confused, disquieted (very rare):

    oculus,

    diseased, disordered, Cic. Tusc. 3, 7, 15:

    homo tristis et conturbatus,

    id. Verr. 2, 4, 14, § 32:

    eram in scribendo conturbatior,

    id. Att. 1, 12, 4:

    animus,

    id. Tusc. 3, 7, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > conturbo

  • 14 fossa

    fossa, ae, f. [fodio, i. e. fossa terra], a ditch, trench, fosse (syn.: fovea, scrobs, fossio).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    salso suffudit gurgite fossas,

    Lucr. 5, 482:

    fodere fossam,

    Liv. 3, 26, 9:

    ut unus aditus maximo aggere objecto fossa cingeretur vastissima,

    Cic. Rep. 2, 6:

    (oppidum) vallo et fossa circumdedi,

    id. Fam. 15, 4, 10:

    pomarium circummunire fossă praecipiti,

    Col. 5, 10, 1:

    circumdare moenia vallo atque fossā,

    Sall. J. 23, 1;

    and, in a different construction: circumdare fossam latam cubiculari lecto,

    Cic. Tusc. 5, 20, 59:

    vallo fossaque munire,

    Caes. B. G. 2, 5 fin.; cf.:

    Rheni fossam immanissimis gentibus objicere et opponere,

    Cic. Pis. 33, 81:

    fossa et vallo aliquem septum tenere,

    id. Att. 9, 12, 3:

    fossam pedum XX. directis lateribus duxit,

    Caes. B. G. 7, 72, 1; so,

    fossam ducere,

    id. ib. 7, 73, 2:

    transversam fossam obducere,

    id. ib. 2, 8, 3:

    praeducere,

    id. B. C. 1, 27, 3:

    institutae fossae,

    id. ib. 3, 46, 5:

    ut flumen nullam in partem depressis fossis derivari posset,

    sunk deeper, Hirt. B. G. 8, 40, 3:

    deprimere fossam,

    id. ib. 8, 9, 3; cf. Tac. A. 15, 42; 1, 65; Ov. F. 4, 821:

    cruor in fossam confusus,

    Hor. S. 1, 8, 28.—
    B.
    In partic.
    1.
    A gutter, waterway, = colliciae, Verg. G. 1, 326; 1, 372.—
    2.
    A furrow drawn to mark foundations, etc.:

    ipse humili designat moenia fossa,

    Verg. A. 7, 157; Ov. F. 4, 839; cf. Varr. L. L. 5, 32, § 143.—
    3.
    A grave (late Lat.):

    FILETIVS VSQVE AT FOTSA (ad fossam),

    Inscr. Orell. 4794, v. fossor.—
    4.
    In mal. part.:

    pudenda muliebria,

    Auct. Priap. 84; cf.:

    inter Socraticos notissima fossa cinaedos,

    Juv. 2, 10.—
    5.
    Fos-sa Drūsiāna, v. Drusus.—
    * II.
    Trop., a boundary:

    alicui fossam determinare,

    Tert. adv. Haer. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > fossa

  • 15 Fossa Drusiana

    fossa, ae, f. [fodio, i. e. fossa terra], a ditch, trench, fosse (syn.: fovea, scrobs, fossio).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    salso suffudit gurgite fossas,

    Lucr. 5, 482:

    fodere fossam,

    Liv. 3, 26, 9:

    ut unus aditus maximo aggere objecto fossa cingeretur vastissima,

    Cic. Rep. 2, 6:

    (oppidum) vallo et fossa circumdedi,

    id. Fam. 15, 4, 10:

    pomarium circummunire fossă praecipiti,

    Col. 5, 10, 1:

    circumdare moenia vallo atque fossā,

    Sall. J. 23, 1;

    and, in a different construction: circumdare fossam latam cubiculari lecto,

    Cic. Tusc. 5, 20, 59:

    vallo fossaque munire,

    Caes. B. G. 2, 5 fin.; cf.:

    Rheni fossam immanissimis gentibus objicere et opponere,

    Cic. Pis. 33, 81:

    fossa et vallo aliquem septum tenere,

    id. Att. 9, 12, 3:

    fossam pedum XX. directis lateribus duxit,

    Caes. B. G. 7, 72, 1; so,

    fossam ducere,

    id. ib. 7, 73, 2:

    transversam fossam obducere,

    id. ib. 2, 8, 3:

    praeducere,

    id. B. C. 1, 27, 3:

    institutae fossae,

    id. ib. 3, 46, 5:

    ut flumen nullam in partem depressis fossis derivari posset,

    sunk deeper, Hirt. B. G. 8, 40, 3:

    deprimere fossam,

    id. ib. 8, 9, 3; cf. Tac. A. 15, 42; 1, 65; Ov. F. 4, 821:

    cruor in fossam confusus,

    Hor. S. 1, 8, 28.—
    B.
    In partic.
    1.
    A gutter, waterway, = colliciae, Verg. G. 1, 326; 1, 372.—
    2.
    A furrow drawn to mark foundations, etc.:

    ipse humili designat moenia fossa,

    Verg. A. 7, 157; Ov. F. 4, 839; cf. Varr. L. L. 5, 32, § 143.—
    3.
    A grave (late Lat.):

    FILETIVS VSQVE AT FOTSA (ad fossam),

    Inscr. Orell. 4794, v. fossor.—
    4.
    In mal. part.:

    pudenda muliebria,

    Auct. Priap. 84; cf.:

    inter Socraticos notissima fossa cinaedos,

    Juv. 2, 10.—
    5.
    Fos-sa Drūsiāna, v. Drusus.—
    * II.
    Trop., a boundary:

    alicui fossam determinare,

    Tert. adv. Haer. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > Fossa Drusiana

  • 16 inconfusibilis

    inconfūsĭbĭlis, e, adj. [2. in-confusus], that cannot be embarrassed or confused (late Lat.):

    operarius,

    Vulg. 2 Tim. 2, 15.— Adv.: inconfūsĭbĭlĭter, without confusion:

    misceri,

    Claud. Mam. Stat. An. 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > inconfusibilis

  • 17 inconfusibiliter

    inconfūsĭbĭlis, e, adj. [2. in-confusus], that cannot be embarrassed or confused (late Lat.):

    operarius,

    Vulg. 2 Tim. 2, 15.— Adv.: inconfūsĭbĭlĭter, without confusion:

    misceri,

    Claud. Mam. Stat. An. 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > inconfusibiliter

  • 18 rudis

    1.
    rŭdis, e, adj. [cf. crudus], unwrought, untilled, unformed, unused, rough, raw, wild (cf. crudus): omnis fere materia non deformata, rudis appellatur, sicut vestimentum rude, non perpolitum: sic aes infectum rudusculum, Cincius ap. Fest. p. 265 Müll. (class.; esp. freq. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    terra (opp. restibilis),

    Varr. R. R. 1, 44, 2; so,

    terra,

    id. ib. 1, 27, 2:

    ager,

    Col. 3, 11, 1:

    campus,

    Verg. G. 2, 211:

    humus,

    Ov. M. 5, 646:

    rudis atque infecta materies,

    Petr. 114, 13; cf.:

    rudis indigestaque moles (Chaos),

    Ov. M. 1, 7:

    marmor,

    Quint. 2, 19, 3:

    saxum,

    id. 9, 4, 27; cf.:

    signa (de marmore coepto),

    Ov. M. 1, 406:

    aes (opp. signatum),

    Plin. 33, 3, 13:

    hasta,

    rudely finished, ill-made, Verg. A. 9, 743; cf.:

    novacula (with retusa),

    Petr. 94, 14:

    circumjectus parietum,

    Plin. 11, 51, 112, § 270:

    caementum,

    Tac. Or. 20 (with informes tegulae):

    lana,

    Ov. M. 6, 19:

    textum,

    rough, coarse, id. ib. 8, 640; so,

    vestis,

    id. F. 4, 659:

    herba,

    wild, Mart. 2, 90, 8: cf.

    uva,

    unripe, green, hard, id. 13, 68.— Neutr. plur. as subst.: detrahit doctrina aliquid, ut lima rudibus et cotes hebetibus, Quint. 2, 12, 8. —
    B.
    Poet., transf., young, new (cf. integer):

    illa (carina, sc. Argo) rudem cursu prima imbuit Amphitriten,

    untried, not yet sailed on, Cat. 64, 11;

    hence, also, Argo,

    Luc. 3, 193:

    agna,

    Mart. 9, 71, 6:

    filia,

    id. 7, 95, 8:

    dextram cruore regio imbuit,

    Sen. Troad. 217:

    pannas,

    new, Vulg. Matt. 9, 16. —
    II.
    Trop., rude, unpolished, uncultivated, unskilled, awkward, clumsy, ignorant; hence (like ignarus), with gen., unacquainted with, inexperienced in, etc. (cf. imperitus).
    (α).
    Absol.:

    consilium,

    Plaut. Poen. 1, 1, 61; cf.:

    forma ingenii impolita et plane rudis,

    Cic. Brut. 85, 294:

    incohata ac rudia,

    id. de Or. 1, 2, 5:

    quae rudia atque imperfecta adhuc erant,

    Quint. 3, 1, 7:

    rudia et incomposita,

    id. 9, 4, 17:

    vox surda, rudis, immanis, dura, etc.,

    id. 11, 3, 32:

    modulatio,

    id. 1, 10, 16; cf.:

    modus (tibicinis),

    Ov. A. A. 1, 111:

    rude et Graecis intactum carmen,

    Hor. S. 1, 10, 66:

    stilus (with confusus),

    Quint. 1, 1, 28; 12, 10, 3:

    animi,

    id. 1, 10, 9 (with agrestes);

    1, 1, 36: adhuc ingenia,

    id. 1, 2, 27; cf.

    ingenium,

    Hor. A. P. 410:

    rudis fuit vita priscorum et sine litteris,

    Plin. 18, 29, 69, § 284:

    saeculum,

    Quint. 2, 5, 23; 12, 11, 23; Tac. H. 1, 86:

    anni,

    i. e. young, early, Quint. 1, 1, 5; Tac. A. 13, 16 fin.; cf.:

    adhuc aetas,

    id. ib. 4, 8:

    rudem me et integrum discipulum accipe et ea, quae requiro, doce,

    Cic. N. D. 3, 3, 7; Quint. 2, 3, 3; 3, 6, 83:

    Aeschylus rudis in plerisque et incompositus,

    id. 10, 1, 66:

    tam eram rudis? tam ignarus rerum? etc.,

    Cic. Sest. 21, 47; so (with ignarus) Quint. 1, 8, 4:

    rudis ac stultus,

    id. 11, 3, 76:

    illi rudes homines primique,

    id. 8, 3, 36; 10, 2, 5:

    illi rudes ac bellicosi,

    id. 1, 10, 20:

    nescit equo rudis Haerere ingenuus puer,

    Hor. C. 3, 24, 54.—
    (β).
    With in and abl.:

    cum superiores alii fuissent in disputationibus perpoliti, alii in disserendo rudes,

    Cic. Rep. 1, 8, 13:

    (oratorem) nullā in re tironem ac rudem esse debere,

    id. de Or. 1, 50, 218; (with hebes) id. ib. 1, 58, 248:

    rudis in re publicā,

    id. Phil. 6, 6, 17:

    in causā,

    id. Fam. 4, 1, 1:

    in jure civili,

    id. de Or. 1, 10, 40:

    in minoribus navigiis,

    id. ib. 1, 38, 174:

    omnino in nostris poëtis,

    id. Fin. 1, 2, 5:

    sermo nullā in re,

    id. de Or. 1, 8, 32.—With simple abl. (very rare):

    Ennius ingenio maximus, arte rudis,

    Ov. Tr. 2, 424:

    arte,

    Stat. Th. 6, 437:

    studiis,

    Vell. 2, 73, 1.—
    (γ).
    With gen.:

    imperiti homines rerum omnium rudes ignarique,

    Cic. Fl. 7, 16:

    dicat se non imperitum foederis, non rudem exemplorum, non ignarum belli fuisse,

    id. Balb. 20, 47:

    provinciae rudis,

    id. Verr. 2, 2, 6, § 17:

    Graecarum litterarum,

    id. Off. 1, 1, 1; Nep. Pelop. 1, 1:

    rei militaris,

    Cic. Ac. 2, 1, 2:

    harum rerum,

    id. Verr. 2, 2, 35, § 87:

    artium,

    Liv. 1, 7:

    bonarum artium,

    Tac. A. 1, 3:

    facinorum,

    id. ib. 12, 51:

    agminum,

    Hor. C. 3, 2, 9:

    civilis belli,

    id. Ep. 2, 2, 47; cf.:

    bellorum (elephanti),

    Flor. 4, 2, 67:

    operum conjugiique,

    Ov. F. 4, 336:

    somni,

    i. e. sleepless, id. M. 7, 213:

    dicendi,

    Tac. A. 1, 29.—
    (δ).
    With ad (very rare):

    rudem ad pedestria bella Numidarum gentem esse,

    Liv. 24, 48, 5:

    ad quae (spectacula) rudes tum Romani erant,

    id. 45, 32, 10; 10, 22, 6; 21, 25, 6:

    ad partus,

    Ov. H. 11, 48:

    ad mala,

    id. P. 3, 7, 18:

    rudes adhuc ad resistendum populos,

    Just. 1, 1, 5:

    rudis natio ad voluptates,

    Curt. 6, 21, 9; 8, 8, 24.—
    (ε).
    With dat. (very rare):

    fontes rudes puellis,

    i. e. strange, Mart. 6, 42, 4.—
    (ζ).
    With inf.:

    nec ferre rudis medicamina,

    Sil. 6, 90:

    Martem rudis versare,

    id. 8, 262.— Comp., sup., and adv. do not occur.
    2.
    rŭdis, is, f. ( abl. sing. rudi, Capitol. Opil. Macr. 4, 5), a slender stick or rod.
    I.
    To stir with in cooking; a stirring-stick, spatula:

    versato crebro duabus rudibus,

    Cato, R. R. 79; so,

    ferreae,

    Plin. 34, 18, 50, § 170; cf. rudicula.—
    II.
    A staff used by soldiers and gladiators in their exercises (perh. a wooden sword), answering to a quarter-staff, a foil (freq. and class.):

    (milites) rudibus inter se in modum justae pugnae concurrerunt,

    Liv. 26, 51; 40, 6 and 9 Drak. N. cr. (al. sudibus); Ov. Am. 2, 9, 22; id. A. A. 3, 515:

    rudibus batuere,

    Suet. Calig. 32.—Hence, transf.: PRIMA or SVMMA RVDIS (also in one word, SVMMARVDIS), the first or head fencer, the fencing-master, Inscr. Orell. 2575; 2584: SECVNDA RVDIS, the second fencer, the fencing-master ' s assistant, ib. 2573 sq.—A gladiator received such a rudis when honorably discharged (whence he was called rudiarius):

    tam bonus gladiator rudem tam cito accepisti?

    Cic. Phil. 2, 29, 74:

    acceptā rude,

    Juv. 6, 113:

    essedario rudem indulgere,

    Suet. Claud. 21.—And hence transf. to other persons who receive an honorable discharge:

    tardā vires minuente senectā, Me quoque donari jam rude tempus erat,

    i. e. to dismiss, discharge, Ov. Tr. 4, 8, 24; id. Am. 2, 9, 22; cf.:

    spectatum satis et donatum jam rude,

    Hor. Ep. 1, 1, 2 (v. Orell. ad h. l.):

    ergo sibi dabit ipse rudem,

    Juv. 7, 171; Mart. 3, 36, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > rudis

  • 19 stilus

    stĭlus (not stylus), i, m. [for stiglus; Gr. stizô, to stick, puncture; stigma, mark, point; Sanscr. tig, to be sharp; tigmas, sharp; cf. Engl. stick, sting; Lat. stimulus; not connected with stulos].
    I.
    In gen., a stake, pale: extra vallum stili caeci, concealed stakes, Auct. B. Afr. 31, 5; cf. Sil. 10, 415 (for which stimuli, Caes. B. G. 7, 73 fin.):

    ligneus,

    Amm. 23, 4, 5; 15, 10, 5.—In agriculture, a pointed instrument for freeing plants from worms or from shoots which grow too rankly, etc., Col. 11, 3, 53; Pall. Mart. 10, 20.—Of the stem or stalk of many plants (e. g. of the asparagus), Col. 11, 3, 46; 11, 3, 58; 5, 10, 13; 5, 10, 21.—
    II.
    In partic.
    A.
    A style used by the Romans for writing on waxen tablets (pointed, and usually made of iron):

    effer cito stilum, ceram et tabellas et linum,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 64; cf. id. ib. 4, 4, 76; 4, 9, 73; Quint. 1, 1, 27:

    cum otiosus stilum prehenderat, flaccebat oratio,

    Cic. Brut. 24, 93:

    orationes paene Attico stilo scriptae,

    with an Attic pen, id. ib. 45, 167; so,

    (comoediae quaedam) resipiant stilum Plautinum,

    Gell. 3, 3, 13.—And with reference to the ecenomical use, in a double sense, Cic. de Or. 2, 23, 96.—Writing on wax was erased with the broad upper end of the style; hence the phrase stilum vertere, for to erase what one has written, Cic. Verr. 2, 2, 41, § 101:

    saepe stilum vertas, iterum quae digna legi sint, Scripturus,

    Hor. S. 1, 10, 73.—But cf.:

    et mihi vertenti stilum in Gallias,

    i. e. turning to write of, Amm. 29, 3, 1.—Comically:

    stilis me totum usque ulmeis conscribito,

    i. e. with elm switches, Plaut. Ps. 1, 5, 131 (cf. conscribo).—
    B.
    Transf.
    1.
    = scriptio and scriptura, a setting down in writing, composing, composition; the practice of composing; manner of writing, mode of composition:

    stilus optimus et praestantissimus dicendi effector ac magister,

    Cic. de Or. 1, 33, 150; 1, 60, 257; cf. id. ib. 3, 49, 190; Quint. 1, 9, 2; cf.:

    multus stilus et assidua lectio,

    id. 10, 7, 4:

    stilus exercitatus,

    i. e. a practised pen, Cic. Or. 44, 150:

    tardior stilus cogitationem moratur,

    Quint. 1, 1, 28:

    neglegens,

    id. 2, 4, 13:

    multus,

    id. 10, 1, 1:

    tardus,

    id. 10, 3, 5:

    rudis et confusus,

    id. 1, 1, 28:

    fidelis,

    id. 10, 7, 7:

    stilo incumbere,

    Plin. Ep. 7, 29, 9:

    aliquid stilo prosequi,

    id. ib. 1, 8, 8;

    2, 3, 3: signare stilo,

    Vell. 1, 16, 1:

    non ita dissimili sunt argumento, sed tamen Dissimili oratione sunt factae ac stilo,

    in speech and writing, Ter. And. prol. 12 (for which:

    oratione et scripturā,

    id. Phorm. prol. 5); cf.:

    unus sonus est totius orationis et idem stilus,

    the same tone and the same style of composition run through the whole speech, Cic. Brut. 26, 100:

    artifex stilus,

    an artistic style, id. ib. 25, 96:

    familiares opes velut supremo distribuens stilo,

    i. e. by his last will, Amm. 25, 3, 21.—
    2.
    A manner of speaking, mode of expression, style in speaking (post-Aug. and very rare; not as early as Quint.;

    in class. Lat. sermo, oratio, dictio, dicendi modus, ars, genus or forma): stilus pressus demissusque,

    Plin. Ep. 1, 8, 5:

    pugnax et quasi bellatorins,

    id. ib. 7, 9, 7:

    laetior,

    id. ib. 3, 18, 10; cf.:

    diligentis stili anxietas,

    Tac. Or. 39:

    (Octavius) tragoediam magno impetu exorsus, non succedente stilo, abolevit,

    Suet. Aug. 85:

    affectatione obscurabat stilum,

    id. Tib. 70:

    stili dicendi duo sunt: unus est maturus et gravis, alter ardens erectus et infensus, etc.,

    Macr. S. 5, 1; 6, 3.—
    * 3.
    A decision, verdict, opinion, App. M. 10, p. 242, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > stilus

  • 20 unde

    undĕ, adv., from which place, whence.
    I.
    Lit., of place.
    A.
    Correlatively:

    petere inde coronam Unde prius nulli velarint tempora musae,

    Lucr. 4, 5:

    nec enim inde venit, unde mallem,

    Cic. Att. 13, 39, 2:

    ibi, unde huc translata essent,

    id. Rep. 2, 16, 30:

    ut eo restituerentur (Galli), unde dejecti essent,

    id. Caecin. 30, 88; cf.:

    te redigam eodem, unde orta es,

    Plaut. As. 1, 2, 13:

    eodem, unde erant profectae (naves),

    Caes. B. G. 4, 28; 5, 5;

    so too, eodem, unde,

    id. ib. 5, 11:

    ad idem, unde profecta sunt, redire,

    Cic. Rep. 6, 22, 24:

    fontes, unde hauriretis,

    id. de Or. 1, 46, 203:

    Latobrigos in fines suos, unde erant profecti, reverti jussit,

    Caes. B. G. 1, 28:

    loca superiora, unde erat propinquus despectus in mare,

    id. ib. 3, 14:

    ad summi fastigia culminis unde Tela jactabant Teucri,

    Verg. A. 2, 458:

    regna, Unde genus ducis,

    id. ib. 5, 801:

    arbor, unde auri aura refulsit,

    id. ib. 6, 204:

    montis sublime cacumen Occupat, unde sedens partes speculetur in omnes,

    Ov. M. 1, 667. —
    2.
    Pregn.: e majoribus castris, unde antea cessatum fuerat, brevi spatio circumductae copiae, i. e. from the place at which, etc., Liv. 5, 13, 10:

    in arcem perfugere, unde biduo post deditio facta,

    id. 31, 46, 16. —
    B.
    Absol.
    1.
    In a direct interrog.:

    hoc verbum unde utrumque declarat, et ex quo loco et a quo loco. Unde dejectus est Cinna? Ex urbe... Unde dejecti Galli? A Capitolio. Unde qui cum Graccho fuerunt? Ex Capitolio, etc.,

    Cic. Caecin. 30, 87: Pa. Unde is? Chae. Egone? nescio hercle, neque unde eam, neque quorsum eam, Ter. Eun. 2, 3, 14: Mn. Unde eam (mulierem) esse aiunt? Ly. Ex Samo, Plaut. Bacch. 3, 3, 68:

    qui genus? unde domo?

    from what country? Verg. A. 8, 114.—With gentium:

    unde haec igitur gentium est?

    Plaut. Ep. 3, 4, 47.—
    2.
    In an indirect interrog.:

    ego instare, ut mihi responderet, quis esset, ubi esset, unde esset,

    Cic. Verr. 2, 2, 77, § 188: quaere unde domo (sit), what his home is, or where he lives, Hor. Ep. 1, 7, 53:

    qualis et unde genus.. Quaeris,

    from what stock, of what family, Prop. 1, 22, 1:

    non recordor, unde ceciderim, sed unde surrexerim,

    Cic. Att. 4, 16, 10:

    unde initium belli fieret, explorabant,

    Caes. B. G. 5, 53:

    unde domo quisque sit quaere,

    Sen. Cons. Helv. 6, 3:

    sciscitari unde natalium provenerit,

    App. M. 5, p. 165, 32.—
    II.
    Transf.
    A.
    Apart from relations of place, and referring to persons or things, from which as an origin, source, cause, means, reason, etc., something proceeds, from whom, from which.
    1.
    Correlatively:

    (narratio) brevis erit, si, unde necesse est, inde initium sumetur,

    Cic. Inv. 1, 20, 28; cf. Auct. Her. 1, 9, 14:

    unde jumenta nomen traxere,

    Col. 6, praef. 3:

    praedonibus, Unde emerat,

    Ter. Eun. 1, 2, 35:

    qui eum necasset, unde ipse natus esset,

    Cic. Rosc. Am. 26, 71:

    potest fieri, ut is, unde te audisse dicis, iratus dixerit,

    id. de Or. 2, 70, 285; cf.:

    de eā (re) multo dicat ornatius, quam ille ipse, unde cognorit,

    id. ib. 1, 15, 67:

    illo exstincto Jove, unde discerem,

    id. Sen. 4, 12:

    hem, mea lux, unde omnes opem petere solebant,

    id. Fam. 14, 2, 2:

    hi, unde ne hostium quidem legati arcentur, pulsi,

    Liv. 21, 10, 6:

    non ut ingenium et eloquentiam meam perspicias, unde longe absum,

    Cic. Brut. 92, 318: est unde haec fiant, Ter. Ad. 1, 2, 42:

    tenuit permagnam Sextilius hereditatem, unde nummum nullum attigisset,

    Cic. Fin. 2, 17, 55:

    si habuerit, unde tibi solvat,

    id. Har. Resp. 13, 29:

    quod, unde agger omnino comportari posset, nihil erat reliquum,

    Caes. B. C. 2, 15:

    tardior stilus cogitationem moratur, rudis et confusus intellectu caret: unde sequitur alter dictandi labor,

    Quint. 1, 1, 28; 12, 3, 4:

    sciat (orator) quam plurima: unde etiam senibus auctoritas major est, quod, etc.,

    id. 12, 4, 2:

    unde jus stabat, ei victoriam dedit (= a quā parte stabat),

    Liv. 21, 10, 9; cf.:

    turbam, nec satis fido animo, unde pugnabat, stantem, in fugam averterunt,

    id. 25, 15, 13:

    ut unde stetisset, eo se victoria transferret,

    on whose side, Just. 5, 4, 12.—
    b.
    In partic., jurid. t. t.: unde petitur, of whom demand is made, i. e. the defendant: si ambo pares essent, illi, unde petitur, potius credendum esse, Cato ap. Gell. 14, 2, 26; cf.:

    causam dicere Prius unde petitur, aurum quare sit suom, Quam ille qui petit, unde is sit thesaurus sibi,

    Ter. Eun. prol. 11 sq.:

    ego omnibus, unde petitur, hoc consilium dederim,

    Cic. Fam. 7, 11, 1:

    postulabat ut illi, unde peteretur, vetus exceptio daretur,

    id. de Or. 1, 37, 168. —
    2.
    Absol.
    a.
    In a direct interrog.:

    unde haec (patera) igitur est?

    Plaut. Am. 2, 2, 158; cf. id. Bacch. 3, 6, 10: redde, ut huic reddatur. Strob. Unde? id. Aul. 5, 20: Pi. Bonum habe animum. Mn. Unde habeam? id. ib. 4, 3, 17; id. Cas. 2, 2, 25:

    unde iste amor tam improvisus,

    Cic. Agr. 2, 22, 60; Quint. 11, 1, 54:

    unde sed hos novi?

    Ov. M. 9, 508.—With gentium: De. Face id ut paratum jam sit. Li. Unde gentium? De. Me defraudato, Plaut. As. 1, 1, 77; Tert. Pall. 4.—
    b.
    In an indirect interrog.:

    ut ex ipsā quaeras, unde hunc (anulum) habuerit,

    Ter. Heaut. 4, 1, 45:

    quaerere, unde se ac suos tueri possit,

    Liv. 5, 4, 5:

    unde concilietur risus... difficillimum dicere,

    Quint. 6, 3, 35:

    si cogitaverimus, unde et quousque jam provecta sit orandi facultas,

    id. 2, 16, 18:

    unde sit infamis... Discite,

    Ov. M. 4, 285; cf. flor. 3, 12, 8 sqq.—
    B.
    Indef.: unde unde for undecumque, from wherever, whencesoever, from whatever quarter (only poet. and in post-class. prose):

    et quaerendum unde unde foret nervosius illud,

    Cat. 67, 27:

    qui nisi... Mercedem aut numos unde unde extricat, etc.,

    Hor. S. 1, 3, 88:

    nec tamen vindictae solacium unde unde spernendum est,

    App. M. 5, p. 165:

    qui malum etsi ipse non fecit, tamen a quocumque et unde unde passus est fieri,

    Tert. adv. Herm. 10.—
    2.
    So, unde alone (late Lat.;

    perh. only in Tert.): certe unde sunt ista, signis potius et ostentis deputanda,

    Tert. Anim. 51 fin.:

    quamquam possimus unde illas prolatas aestimare, dum ne ex nihilo,

    id. adv. Herm. 22 med.

    Lewis & Short latin dictionary > unde

См. также в других словарях:

  • Coregonus confusus — Conservation status Vulnerable (IUCN 3.1) Scientific classification …   Wikipedia

  • Anomaloglossus confusus — Anomaloglossus confusus …   Wikipédia en Français

  • Nicrophorus confusus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: In …   Wikipedia

  • Hellinsia confusus — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta …   Wikipedia

  • Juncus confusus — Scientific classification Kingdom: Plantae (unranked) …   Wikipedia

  • Nicrophorus confusus —   Nicrophorus confusus …   Wikipedia Español

  • Aegognathus confusus —   Aegognathus confusus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Haania confusus —   Haania confusus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Lucanus confusus —   Lucanus confusus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Oratemnus confusus —   Oratemnus confusus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Tyrannochthonius confusus —   Tyrannochthonius confusus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»