-
1 lingua
lingua (ante-class. form dingua, like dagrima for lacrima, Mar. Victorin. p. 2457 and 2470 P.; cf. the letter D), ae, f. [Sanscr. jihvā; original Lat. form. dingua; A. -S. tunga; Germ. Zunge; Engl. tongue. Not from the root lih, lich, v. lingo], the tongue.I.Lit.:II.fac proserpentem bestiam me duplicem ut habeam linguam (of a kiss in which the tongues touched each other),
Plaut. As. 3, 3, 105:lingua haeret metu,
Ter. Eun. 5, 5, 7:in ore sita lingua est, finita dentibus,
Cic. N. D. 2, 59, 149:linguā haesitantes,
id. de Or. 1, 25, 115:linguā properanti legere,
Ov. P. 3, 5, 9:linguā titubante loqui,
id. Tr. 3, 1, 21:quo facilius verba ore libero exprimeret, calculos lingua volvens dicere domi solebat (Demosthenes),
Quint. 11, 3, 54: linguam exserere, to thrust out the tongue, in token of derision or contempt, Liv. 7, 10: so,lingua ejecta,
Cic. de Or. 2, 66, 266:lingua minor,
the epiglottis, Plin. 11, 37, 66, § 175.—Comically, as mock term of endearment:hujus voluptas, te opsecro, hujus mel, hujus cor, hujus labellum, hujus lingua,
Plaut. Poen. 1, 2, 178; cf. v. 175.—In mal. part.: homo malae linguae, a fellow with a bad tongue, i. q. fellator, Mart. 3, 80, 2; Min. Fel. Oct. 28.—Transf.A.Since the tongue is an organ of speech, a tongue, utterance, speech, language:2.largus opum, lingua melior,
Verg. A. 11, 338:facilem benevolumque lingua tua jam tibi me reddidit,
Ter. Hec. 5, 1, 35:non tu tibi istam praetruncari linguam largiloquam jubes?
Plaut. Mil. 2, 3, 47:Latium beare divite linguā,
Hor. Ep. 2, 2, 120:lingua quasi flabello seditionis contionem ventilare,
Cic. Fl. 23, 54:linguam continere,
id. Q. Fr. 1, 1, 13:tenere,
Ov. F. 2, 602:moderari,
Sall. J. 84:linguae solutio,
Cic. de Or. 1, 25, 114:linguam solvere ad jurgia,
Ov. M. 3, 261:quidam operarii linguā celeri et exercitatā,
Cic. de Or. 1, 18, 83:ut vitemus linguas hominum,
id. Fam. 9, 2, 2:Aetolorum linguas retundere,
to check their tongues, bring them to silence, Liv. 33, 3; cf.:claudente noxarum conscientiā linguam,
Amm. 16, 12, 61:si mihi lingua foret,
Ov. H. 21, 205:ne vati noceat mala lingua futuro,
Verg. E. 7, 28: favete linguis, i. e. give attention, " be silent that you may hear," Hor. C. 3, 1, 2; Ov. F. 1, 71:linguis animisque faventes,
Juv. 12, 83:nam lingua mali pars pessima servi,
id. 9, 121:mercedem imponere linguae,
i. e. to speak for pay, id. 7, 149:usum linguae reciperare,
Amm. 17, 12, 10:linguā debili esse,
to stammer, Gell. 1, 12, 2.—Comically: os habeat, linguam, perfidiam, tongue, i. e. readiness in speech, Plaut. Mil. 2, 2, 33. —The tongue or language of a people:b.lingua Latina, Graeca,
Cic. Fin. 1, 3, 10:Graeca et Latina lingua,
Varr. R. R. 2, 1, 6:(Massilia) tam procul a Graecorum regionibus, disciplinis linguāque divisa,
Cic. Fl. 26, 63:quod quidem Latina lingua sic observat, ut, etc.,
id. Or. 44, 150:Gallicae linguae scientiam habere,
Caes. B. G. 1, 47:qui ipsorum lingua Celtae, nostra Galli, appellantur,
id. ib. 1, 1:dissimili linguā,
Sall. C. 6, 2:linguā utrāque,
i. e. Greek and Latin, Hor. S. 1, 10, 23; so, auctores utriusque linguae, Quint. prooem. 1;1, 1, 14: Mithridates, cui duas et viginti linguas notas fuisse,
id. 11, 2, 50:haud rudis Graecae linguae,
Curt. 5, 11, 4; 5, 4, 4; Nep. Milt. 3, 2:Syrus in Tiberim Orontes et linguam et mores vexit,
Juv. 3, 63.—Dialect, idiom, mode of speech (post-Aug.): illis non verborum modo, sed. linguarum etiam se inter differentium copia est. Quint. 12, 10, 34:3.Crassus quinque Graeci sermonis differentias sic tenuit, ut, qua quisque apud eum linguā postulasset, eadem jus sibi redditum ferret,
id. 11, 2, 50:utar enim historicā linguā,
Sen. Q. N. 1, 13, 3:si philosophorum linguā uti voluissem,
id. ib. 2, 2, 4.—Poet. of animals. the voice, note, song, bark, etc.:4. B.linguae volucrum,
Verg. A. 3, 361; 10, 177:linguam praecludere (canis),
Phaedr. 1, 22, 5.—Of tongue-shaped things.1.A plant, also called lingulaca, Plin. 24, 19, 108, § 170.—2.Lingua bubula, a plant, oxtongue, bugloss, Cato, R. R. 40; Plin. 17, 14, 24, § 112.—3.Lingua canina, Cels. 5, 27, 18 init.;4.and lingua canis,
App. Herb. 96, the plant hound's-tongue, also called cynoglossos; q. v.—A tongue of land: id promontorium, Cujus lingua in altum proicit, Pac. ap. Gell. 4, 17 fin.:5.lingua in altum mille passuum excurrens,
Liv. 37, 31, 9; Weissenb. ad Liv. 25, 15, 12:eminet in altum lingua, in qua urbs sita est,
Liv. 44, 11:tenuem producit in aequora linguam,
Luc. 2, 614; cf.: lingua dicitur promontorii genus non excellentis sed molliter in planum devexi, Paul. ex Fest. p. 121 Müll.—A spoonful, as a measure, Plin. 26, 11, 73, § 119 (al. lingulis).—6.The tongue or reed of a flute, Plin. 10, 29, 43, § 84.—7.The short arm of a lever:vectis lingua sub onus subdita,
Vitr. 10, 8 (cf. ligula, VII.). -
2 nubo
nūbo, psi, ptum, 3, v. a. and n. (acc. to Prisc. p. 789 P., the ancients used the construction nubere aliquem; hence part. pass.: nuptus, a, um; v. fin.) [root in Sanscr. nabhas; Germ. Nebei; Gr. nephos, nephelê; Lat.: nubes, nebula, nimbus; cf. numphê], to cover, veil.I.In gen. (very rare):II.jubet ut udae virgines nubant rosae. Auct. Pervig. Ven. 22: quod aqua nubat terram,
Arn. 3, 118.—In partic., of a bride: alicui, to cover, veil herself for the bridegroom, i. e. to be married to him; to marry, wed (class. and freq.); constr. with dat. or absol.: nuptam esse; also with cum; post-class. also with apud:B.quo illae nubent divites Dotatae?
Plaut. Aul. 3, 5, 15:virgo nupsit ei, cui Caecilia nupta fuerat,
Cic. Div. 1, 46, 104:deam homini nubere, Aug. Civ. Dei, 4, 27: locuples quae nupsit avaro,
Juv. 6, 141; 591:regis Parthorum filius, quocum esset nupta regis Armeniorum soror,
Cic. Fam. 15, 3, 1:Amphitruo... Quicum Alcumenast nupta,
Plaut. Am. prol. 99:dum cum illo nupta eris,
id. As. 5, 2, 20:cum in familiam clarissimam nupsisses,
Cic. Cael. 14, 34:in familiae luctum,
id. Clu. 66, 188:ut una apud duos nupta esset,
Gell. 1, 23, 8:si qua voles apte nubere, nube pari,
Ov. H. 9, 32:posse ipsam Liviam statuere nubendum post Drusum,
Tac. A. 4, 40:tu nube atque tace,
Juv. 2, 61.—In the sup.:nam quo dedisti nuptum, abire nolumus,
Plaut. Stich. 1, 2, 83; cf.:uxor, invita quae ad virum nuptum datur,
id. ib. 1, 2, 85:Mamilio filiam nuptum dat,
Liv. 1, 49:ultro nuptum ire,
Plaut. Cas. prol. 86:nuptum locare virginem,
Ter. Phorm. 5, 1, 25:propinquas suas nuptum in alias civitates collocāsse,
Caes. B. G. 1, 18: nuptum mitti, Sall. Fragm. ap. Arus. Mess.— Impers. pass.:cujusmodi hic cum famā facile nubitur,
Plaut. Pers. 3, 1, 58: praestruxit, hic quidem nubi, ubi sit et mori, Tert. c. Marc. 4, 38.— Pers.:neque nubent neque nubentur,
Vulg. Matt. 22, 30. —Transf.1.Of a man, to marry, be married ( poet. and in post-class. prose):2.pontificem maximum rursus nubere nefas est,
Tert. ad Uxor. 1, 7:nec filii sine consensu patrum rite et jure nubent,
id. ib. 2, 11; Hier. Ep. 22, n. 19; Vulg. Luc. 20, 34: viri nupti, Varr. ap. Non. 480. 3.—So, comically, of a man who is ruled by his wife, Non. 143, 24 sq.:uxorem quare locupletem ducere nolim, Quaeritis? uxori nubere nolo meae,
will not be my wife's wife, Mart. 8, 12, 2.—Also of unnatural vice:nubit amicus, Nec multos adhibet,
Juv. 2, 134; Mart. 12, 42; Lampr. Heliog. 10; Cod. Just. 9, 9, 31.—In mal. part.:3.haec cotidie viro nubit,
Plaut. Cist. 1, 1, 45; cf. id. Cas. 2, 8, 45 sqq.; Mart. 1, 24, 4.—Of plants, to be wedded, i. e. tied to others:vites in Campano agro populis nubunt,
Plin. 14, 1, 3, § 10:et te, Bacche, tuos nubentem junget ad ulmos,
Manil. 5, 238:populus alba vitibus nupta,
Plin. 18, 28, 68, § 266.—Hence, nuptus, a, um, P. a., married, wedded:ex quā hic est puer et nupta jam filia,
Cic. Sest. 3, 6.— Subst.: nūpta, ae, f., a married woman, bride, wife:nova nupta,
Ter. Ad. 4, 7, 33; Juv. 2, 120:pudica,
Liv. 3, 45, 6; Ov. F. 2, 794:nupta virum timeat,
id. A. A. 3, 613; Tac. G. 18; Sen. Contr. 3, 21, 9; Juv. 6, 269; 3, 45.—Comically, in the masc.:novus nuptus, of a man married in jest as a woman to another man,
Plaut. Cas. 5, 1, 6 (cited in Prisc. p. 789 P.).— Transf.: nupta verba, which should not be spoken by the unmarried, Paul. ex Fest. p. 170 Müll. -
3 armamentarium
armāmentārĭum, ii, n. [armamenta], an arsenal, armory:ex aedibus sacris armamentariisque publicis arma populo Romano dantur,
Cic. Rab. Perd. 7:qui (Philo) Atheniensibus armamentarium fecit,
id. de Or. 1, 14, 62; Plin. 7, 37, 38, § 125; Vulg. 3 Reg. 14, 28; ib. 2 Par. 11, 12; Liv. 26, 43; 29, 35; 31, 23; 42, 12; Inscr. Orell. 975 al.—Comically:quidquid habent telorum armamentaria caeli,
the arsenals of heaven, Juv. 13, 83. -
4 augeo
augĕo, auxi, auctum, 2, v. a. and n. ( perf subj. auxitis = auxeritis, Liv. 29, 27: auceta: saepe aucta, Paul. ex Fest. p. 25 Müll.; v. Müll. ad h. l.) [Gr. auxô auxanô; Lith. augu, and augmu = growth; Sanscr. vaksh; Goth. vahsjan, and auka = growth; Germ. wachsen; Engl. wax; also allied to vegeo vegetus, vigeo vigor, vigil [p. 204] v. Curt. pp. 67, 186 sq., and Bopp, Gloss. p. 304 b].I.Act., to increase, to nourish (orig., to produce, bring forth that not already in existence; in which signification only the derivative auctor is now found).A.1.. To increase, enlarge, augment, strengthen, advance that which is already in existence (class. in prose and poetry; syn.: adaugeo, amplio, amplifico): Quicquid est hoc, omnia animat, format, alit, auget, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57, 131:2.cibus auget corpus alitque,
Lucr. 1, 859:redductum (animale genus) daedala tellus alit atque auget generatim pabula praebens,
id. 1, 229; 5, 220; 5, 322;6, 946: virīs,
id. 6, 342:in augendā re,
Cic. Rab. Post. 2; 14; so,in augendā obruitur re,
Hor. Ep. 1, 16, 68:rem strenuus auge,
increase your gains, id. ib. 1, 7, 71:opes,
Nep. Thras. 2, 4:possessiones,
id. Att. 12, 2:divitias,
Vulg. Prov 22, 16:dotem et munera,
ib. Gen. 34, 12:rem publicam agris,
Cic. Rosc. Am. 18; so Tac. H 1, 79:aerarium,
id. A. 3, 25:vallum et turres,
id. H. 4, 35:classem,
Suet. Ner. 3:tributa,
id. Vesp. 16:pretium,
Vulg. Ezech. 16, 31:numerum,
Suet. Aug. 37, and Vulg. Deut. 20, 19 al.:morbum,
Ter. Hec. 3, 1, 54:suspitionem,
id. Eun. 3, 1, 46; Suet. Tit. 5:industriam,
Ter. Ad. prol. 25:molestiam,
Cic. Fl. 12:dolorem alicui,
id. Att. 11, 22 vitium ventris, id. Cael. 19:peccatum,
Vulg. Exod. 9, 34:furorem,
ib. Num. 32, 14:benevolentiam,
Cic. Lael. 9, 30: animum alicujus, to increase one ' s courage, id. Att. 10, 14; so,animos,
Stat. Th. 10, 23:vocem,
to strengthen, raise, Suet. Claud. 33; id. Ner. 20' hostias, to increase, multiply, id. Aug. 96:ego te augebo et multiplicabo,
Vulg. Gen. 48, 4 al. — Poet.:nuper et istae Auxerunt volucrum victae certamine turbam,
i. e. have been changed into birds, Ov. M. 5, 301.—Trop., to magnify, to exalt, to extol, embellish, to praise (syn.:B.laudo, laude afficere, verbis extollere, orno): homo tenuis non verbis auget suum munus, sed etiam extenuat,
Cic. Off. 2, 20, 70:aliquid augere atque ornare,
id. de Or. 1, 21, 94; so,rem laudando,
id. Brut. 12, 47:munus principis,
Plin. Pan. 38 al. —Aliquem (aliquid) aliquā re, to furaish abundantly with something, to heap upon, give to, to enrich, endow, bless, load with: lunae pars ignibus aucta, the part that is entirely filled with fire, Lucr 5, 722: 3. 630: Tantā laetitiā auctus sum, ut nil constet, poët, ap. Cic. Fin. 2, 4, 14 oaque vos omnia bene juvetis, bonis auctibus auxitis, old form of prayer in Liv. 29, 27:C.alter te scientia augere potest, altera exemplis,
the one can enrich you with learning, the other furnish you with examples, Cic. Off. 1, 1, 1:aliquid divitiis,
id. Agr. 2, 26, 69:commodis,
id. Phil. 11, 14 fin.:senectus augeri solet consilio, auctoritate, sententiā,
id. Sen. 6, 17:gratulatione,
id. Phil. 14, 6:honore,
id. ib. 9, 6:honoribus,
Hor. S. 1, 6, 11; so Tac. A. 6, 8:honoribus praemiisque,
Suet. Caes. 52; id. Vit. 5: augeri damno, to be enriched with a loss (said comically), Ter. Heaut. 4, 1, 15:liberalitate,
Tac. A. 3, 8:largitione,
id. ib. 13, 18:nomine imperatorio,
id. ib. 1, 3:cognomento Augustae,
id. ib. 12, 26 et saep.—Also without abl.:Di me equidem omnes adjuvant, augent, amant,
Plaut. Men. 3, 3, 27, and id. Ep. 2, 2, 8:aliquem augere atque ornare,
to advance, Cic. Fam. 7, 17:aut augendi alterius aut minuendi sui causā aliquid dicere,
id. Part. Or. 6, 22 solum te commendat augetque temporis spatium, honors, Plin. Pan. 24; so id. ib. 26; Suet. Claud. 12.—In the lang. of religion, t. t. (like mactare, adolere, etc.), to honor, reverence, worship by offerings:II.Aliquid cedo, Qui vicini hanc nostram augeam aram [Apoliinis],
Plaut. Merc. 4, 1, 10:si quā ipse meis venatibus auxi, etc.,
Verg. A. 9, 407.—Neutr., to grow, increase, become greater (rare; syn.: augesco, cresco, incresco; on this use of vbs. com. act., v. Ellis ad Cat. 22, 11): eo res eorum auxit, Cato ap. Gell. 18, 12, 7:usque adeo parcunt fetus augentque labore,
Lucr. 2, 1163:ignoscendo populi Romani magnitudinem auxisse,
Sall. H. 1 (Fragm. Orat. Philipp. contra Lepid. §6): O decus eximium magnis virtutibus augens,
Cat. 64, 323:balnea Romae ad infinitum auxere numerum,
Plin. 36, 15, 24, § 122; 2, 16, 13, § 71:veram potentiam augere,
Tac. A. 4, 41 (Halm, augeri).—Hence, auctus, a, um, P. a., enlarged, increased, great, abundant; in posit. only as subst.:auctum vocabatur spatium, quod super definitum modum victoriae adjungitur,
Paul. Ex Fest. p. 14 Müll. — Comp.:tanto mi aegritudo auctior est in animo,
Plaut. Capt. 4, 2, 2:auctior est animi vis,
Lucr. 3, 450:auctior et amplior majestas,
Liv. 4, 2; 3, 68; 25, 16:auctius atque Di melius fecere,
Hor. S. 2, 6, 3.—* Sup.: auctissima basis, Treb. Gall. 18.— Adv. probably not in use, for in App. Met. 4, p. 290 Oud., altius is the correct reading. -
5 avis
ăvis, is, f. ( abl. sing. avi and ave; cf. Varr. L. L. 8, § 66 Müll.; Prisc. p. 765 P.; Rhem. Palaem. p. 1374 P.; Neue, Formenl. I. pp. 218, 222; in the lang. of religion, the form avi is most common; v. infra) [cf. Sanscr. vā (which may imply av), to blow (to wave); vis, a bird; Zend, vi; with which Curt. compares oi-ônos, a large bird, and Benfey ai-etos, an eagle].I.Lit., a bird; or collect., the winged tribe:II.Liber captivos avis ferae consimilis est,
Plaut. Capt. 1, 2, 7:videmus novis avibus canere undique silvas,
Lucr. 1, 256:arguta,
Prop. 1, 18, 30:istā enim avi (sc. aquilā) volat nulla vehementius,
Cic. Div. 2, 70, 144:ave ad perfugia litorum tendente,
Plin. 10, 3, 3, § 9; Vulg. Gen. 1, 2; ib. Deut. 4, 17; ib. Marc. 4, 32; ib. Luc. 13, 34 et saep.—In Varr. once of bees:de incredibili earum avium naturā audi,
Varr. R. R. 3, 16, 3.—A description of birds is found ap. Plin. lib. 10; of their habits, ap. Varr. R. R. 3, 3 sq. and ap. Col. 8, 1 sq.—Transf.A.Esp., in reference to auguries, since the Romans took their omens or auguries from birds (v. augurium and auspicium): post quam avem aspexit templo Anchises, Naev. ap. Prob. ad Verg. E. 6, 31.—Hence, avis, meton., = omen a sign, omen, portent, freq. with the epithets bona, mala, sinistra ( = bona;B.v. sinister), adversa, etc.: liquido exeo foras Auspicio avi sinistrā,
Plaut. Ep. 2, 2, 2:ducam legiones meas Avi sinistrā, auspicio liquido atque ex sententiā,
id. Ps. 2, 4, 72: solvere secundo rumore aversāque avi, poët. ap. Cic. Div. 1, 16, 29, where B. and K. read adversā:malā ducis avi domum,
with a bad omen, Hor. C. 1, 15, 5:este bonis avibus visi natoque mihique,
Ov. F. 1, 513; so id. M. 15, 640:di, qui secundis avibus in proelium miserint,
Liv. 6, 12, 9:Quā ego hunc amorem mihi esse avi dicam datum?
Plaut. Cas. 3, 4, 26:Hac veniat natalis avi,
Tib. 2, 2, 21.—In abl., form ave:tunc ave deceptus falsā,
Ov. M. 5, 147.—Comically, for a man in the garb of a bird:C.Sed quae nam illaec est avis, quae huc cum tunicis advenit?
Plaut. Poen. 5, 2, 15.—Avis alba, v. albus, I. B. 3. e. -
6 Bibesia
-
7 Clutomestoridysarchides
Clŭtŏmestōrĭdysarchĭdes, ae, m., a comically formed name, Plaut. Mil. 1, 1, 14 Brix (by Lorenz written as Greek). -
8 emico
ē-mĭco, cŭi (cf. Quint. 1, 6, 17), cātum, 1, v. n., to spring out, spring forth, to break forth, appear quickly (not freq. till after the Aug. per.; in Cic. and Caes. not at all).A.Lit.:2. B.emicat ex oculis, spirat quoque pectore flamma,
Ov. M. 8, 356:flamma ex monte,
Plin. 2, 88, 89, § 203:multi calami ex una radice,
id. 27, 8, 40, § 62:dracones de extis,
id. 11, 37, 77, § 197:fulgura ab omni parte caeli,
Curt. 8, 4: corpore sanguis (so Lachm.;Munro, e corpore),
Lucr. 2, 195:uterque pronus carcere,
Ov. M. 10, 652:scaturigines,
Liv. 44, 33:cruor alte,
Ov. M. 4, 121:sanguis per foramen,
id. ib. 9, 130:scintillae inter fumum,
Quint. 8, 5, 29:sol super terras,
Val. Fl. 4, 96; cf.dies,
id. 1, 655:telum nervo,
Ov. M. 5, 67; cf.:saxa tormento,
Liv. 44, 10: hostem rati, emicant, sine discrimine insultant, rush forth, Flor. 1, 18, 4 et saep.:(sanguis) in illam partem,
Lucr. 4, 1050:juvenum manus emicat ardens in litus,
Verg. A. 6, 5; cf.:in currum,
id. ib. 12, 327:Nisus ante omnia corpora,
id. ib. 5, 319:sanguis in altum,
Ov. M. 6, 260:rami in excelsum,
Plin. 12, 5, 11, § 23 al.; cf. comically: cor coepit in pectus emicare, to leap, * Plaut. Aul. 4, 3, 4.—Trop., to be prominent or conspicuous, to become apparent:inter quae verbum emicuit si forte decorum,
Hor. Ep. 2, 1, 73:Agrippinae is pavor, ea consternatio mentis emicuit, ut, etc.,
Tac. A. 13, 16.—Esp. of good qualities, etc.:quos et magnitudine animi et claritate rerum longe emicuisse,
to have shone forth, Curt. 7, 6, 20:egregia virtus Scaevae centurionis emicuit,
Flor. 4, 2, 40; cf.:inter ceteros Themistoclis gloria emicuit,
Just. 2, 9, 15. -
9 exballisto
ex-ballisto, āre, v. a. [ballista], a comically formed word, to put an end to, to finish or conquer with the ballista:Ballionem exballistabo lepide,
Plaut. Ps. 2, 1, 10. -
10 exheres
ex-hēres, ēdis, adj., disinherited.— Subst., a disinherited person:paternorum bonorum exheres filius,
Cic. de Or. 1, 38, 175; Plaut. Most. 1, 3, 77; Quint. 5, 10, 107; 7, 1, 42 sq. al.—Comically:nive exheredem fecero vitae suae,
i. e. deprive him of life, Plaut. Bacch. 4, 8, 8. -
11 exorno
I.In gen. (rare;II. A.not in Cic.): nullae magis res duae plus negoti habent (sc. quam navis et mulier) forte si occeperis exornare,
to give them an outfit, Plaut. Poen. 1, 2, 3 sq.:dum vicinitatem armis exornat,
Sall. C. 36, 1; so,classem,
Just. 5, 6:aliquem veste, nummis, familia,
Phaedr. 4, 22, 23; cf.:is homo exornetur graphice in peregrinum modum,
be fitted out, dressed, Plaut. Trin. 3, 3, 38:rebus paratis atque exornatis nuptiis,
set out, arranged, id. Aul. 4, 10, 54:convivium omni opulentiā,
Sall. J. 85, 39:aciem,
id. ib. 52, 5.— Absol.:consul omnibus exploratis, credo dis fretus... tamen pro rei copia satis providenter exornat,
provides, Sall. J. 90, 1 Kritz. — Transf.:hominem exornavit, mulierem qui abduceret,
has employed, fitted out, Plaut. Ps. 4, 7, 110 Ritschl N. cr.; cf.:utrum aliquem exornari oportuit, qui istaec prohiberet,
Auct. Her. 4, 15, 22 fin. —Lit.:B.ea signa emere soleo, quae ad similitudinem gymnasiorum exornent mihi in palaestra locum,
Cic. Fam. 7, 23, 2; cf.:domum ejus exornatam atque instructam iste reddiderat nudam atque inanem,
id. Verr. 2, 2, 34, § 84:triclinium ample magnificeque,
id. ib. 2, 4, 27, §62: aliquem veste regia,
Curt. 8, 13 fin.:tibi me exorno ut placeam,
Plaut. Most. 1, 3, 135; cf. id. Stich. 5, 4, 3; id. Trin. 4, 2, 15.— Transf., comically: adeo exornatum dabo, adeo depexum, ut dum vivat, meminerit mei, I'll give him such a dressing, i. e. beating, Ter. Heaut. 5, 1, 77.—Trop.:III.quin tu te exornas moribus lepidis?
Plaut. Most. 1, 3, 12:Pythagoras exornavit eam Graeciam, quae magna dicta est, praestantissimis artibus,
Cic. Tusc. 5, 4, 10; cf.:philosophiam falsa gloria,
id. ib. 2, 5, 12; and:L. Fulvius eodem honore (i. e. consulatu) exornatus,
Plin. 7, 43, 44, § 136:ad illustrandam atque exornandam orationem,
Cic. de Or. 3, 38, 152; cf.:mea ratio in dicendo haec esse solet, ut boni quod habeat, id amplectar, exornem, exaggerem, etc.,
id. ib. 2, 72, 292:quid exornamus philosophiam? aut quid ejus nomine gloriosi sumus?
set off with praises, extol, id. Tusc. 2, 14, 33.—To despoil of ornament, Tert. Cult. Fem. 2, 9. —Hence, exornātus, a, um, P. a., decked out, adorned (rare):candide vestitus, laute exornatusque,
Plaut. Cas. 4, 1, 10:cithara exornatissima,
Auct. Her. 4, 47, 60: ornatu nullo potest exornatior esse, Poët. in Anth. Lat. 1, 692 Burm. -
12 exoticum
I.Adj.:* II.unguenta,
Plaut. Most. 1, 1, 41:vinum,
Gell. 13, 5, 5:jus (piscium),
App. M. 10, p. 246, 28:pulvis,
id. Mag. p. 278, 4:sermo,
id. Met. 1 init. —Comically:Graecia, i. q. magna,
Plaut. Men. 2, 1, 11.— -
13 exoticus
I.Adj.:* II.unguenta,
Plaut. Most. 1, 1, 41:vinum,
Gell. 13, 5, 5:jus (piscium),
App. M. 10, p. 246, 28:pulvis,
id. Mag. p. 278, 4:sermo,
id. Met. 1 init. —Comically:Graecia, i. q. magna,
Plaut. Men. 2, 1, 11.— -
14 farcio
farcĭo, farsi, fartum, sometimes farctum (post-class. form farsum, Petr. 69; Apic. 4, 2; 8, 8;I.and farcītum,
Cassiod. Inst. Div. Litt. 22), 4, v. a. [Gr. phrak-, phrassô, to shut in; cf. Lat. frequens; Germ. Berg, Burg], to stuff, cram, fill full (class.).Lit.A.In gen.:B.pulvinus perlucidus Melitensi rosa fartus,
Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27:medios parietes farcire fractis caementis,
Plin. 36, 22, 51, § 172:intestinum,
Apic. 2, 3:mustelae ventriculus coriandro fartus,
Plin. 29, 4, 16, § 60: Jovis satelles jecore opimo farta et satiata, etc., Cic. Poët. Tusc. 2, 10, 24; cf.:edaces et se ultra quam capiunt farcientes,
Sen. Ep. 108.—In partic., to fatten an animal, = saginare:II.gallinas et anseres sic farcito,
Cato, R. R. 89; Varr. R. R. 3, 9 fin.; Col. 8, 7, 4.—Transf. (rare; not in Cic.).A.In gen., to fill, cram with any thing:B.fartum totum theatrum,
filled, App. Flor. p. 353, 37:infinitis vectigalibus (rex) erat fartus,
Vitr. 2, 8 med.; Cat. 28, 12.—To stuff or cram into:in os farciri pannos imperavit,
Sen. Ira, 3, 19:totum lignum in gulam,
id. Ep. 70 med.:ischaemon in nares,
Plin. 25, 8, 45, § 83:hinc farta premitur angulo Ceres omni,
i. e. copious, abundant, Mart. 3, 58, 6.—Hence, fartum ( farctum), i, n., stuffing, filling, inside:intestina et fartum eorum, cum id animal nullo cibo vivat, etc.,
Plin. 28, 8, 29, § 117; Col. 5, 10, 11; id. Arb. 21, 2 (for which:pulpa fici,
Pall. 4, 10):viaticum,
a filling for the journey, Plaut. Trin. 5, 2, 45, acc. to Ritschl.—Comically:fartum vestis, i. q. corpus,
Plaut. Most. 1, 3, 13 (but in Plaut. Mil. 1, 1, 8, read stragem, v. Ritschl ad h. l.). -
15 farctum
farcĭo, farsi, fartum, sometimes farctum (post-class. form farsum, Petr. 69; Apic. 4, 2; 8, 8;I.and farcītum,
Cassiod. Inst. Div. Litt. 22), 4, v. a. [Gr. phrak-, phrassô, to shut in; cf. Lat. frequens; Germ. Berg, Burg], to stuff, cram, fill full (class.).Lit.A.In gen.:B.pulvinus perlucidus Melitensi rosa fartus,
Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27:medios parietes farcire fractis caementis,
Plin. 36, 22, 51, § 172:intestinum,
Apic. 2, 3:mustelae ventriculus coriandro fartus,
Plin. 29, 4, 16, § 60: Jovis satelles jecore opimo farta et satiata, etc., Cic. Poët. Tusc. 2, 10, 24; cf.:edaces et se ultra quam capiunt farcientes,
Sen. Ep. 108.—In partic., to fatten an animal, = saginare:II.gallinas et anseres sic farcito,
Cato, R. R. 89; Varr. R. R. 3, 9 fin.; Col. 8, 7, 4.—Transf. (rare; not in Cic.).A.In gen., to fill, cram with any thing:B.fartum totum theatrum,
filled, App. Flor. p. 353, 37:infinitis vectigalibus (rex) erat fartus,
Vitr. 2, 8 med.; Cat. 28, 12.—To stuff or cram into:in os farciri pannos imperavit,
Sen. Ira, 3, 19:totum lignum in gulam,
id. Ep. 70 med.:ischaemon in nares,
Plin. 25, 8, 45, § 83:hinc farta premitur angulo Ceres omni,
i. e. copious, abundant, Mart. 3, 58, 6.—Hence, fartum ( farctum), i, n., stuffing, filling, inside:intestina et fartum eorum, cum id animal nullo cibo vivat, etc.,
Plin. 28, 8, 29, § 117; Col. 5, 10, 11; id. Arb. 21, 2 (for which:pulpa fici,
Pall. 4, 10):viaticum,
a filling for the journey, Plaut. Trin. 5, 2, 45, acc. to Ritschl.—Comically:fartum vestis, i. q. corpus,
Plaut. Most. 1, 3, 13 (but in Plaut. Mil. 1, 1, 8, read stragem, v. Ritschl ad h. l.). -
16 feriae
fērĭae, ārum (in the sing.: FERIA a feriendis victimis vocata, Paul. ex Fest. p. 85, 12 Müll.), f. [for fes-iae, same root with festus], days of rest, holidays, festivals (syn. justitium), a great number of which, both private and public, were kept by the Romans; the latter being either stativae, fixed, regularly recurring on certain days; or conceptivae, movable, settled every year anew; or imperativae, temporary, ordained by the consuls on account of some particular occurrence;II.or, lastly, the Nundinae,
Macr. S. 1, 16; Varr. L. L. 6, § 13 Müll.; Cic. Leg. 2, 12, 29; 2, 22, 57; Plaut. Capt. 4, 1, 3 et saep.:feriae Domini,
Vulg. Levit. 23, 2: feriae denicales, Latinae, novendiales, privatae, etc., v. sub h. vv.—Transf., rest, peace, leisure: indutiae sunt belli feriae, Varr. ap. Gell. 1, 25, 2:praestare Hesperiae longas ferias,
i. e. peace, Hor. C. 4, 5, 37.—Comically: venter gutturque resident esuriales ferias, keep hunger-holidays, i. e. fast, Plaut. Capt. 3, 1, 8:tuas possidebit mulier faxo ferias,
shall fill, amuse your leisure, id. Ep. 3, 4, 37.—Prov.:sine ullis feriis,
i. e. without rest, incessantly, Arn. 1, 9; cf.: feriis caret necessitas, necessity has no law, Pall. 1, 6, 7.— Sing. (eccl. Lat.):feria,
a week-day, Tert. Jejun. 2. -
17 ferratilis
ferrātĭlis, e, adj. [ferratus], furnished with iron; comically said of slaves who are ironed, fettered, Plaut. Most. 1, 1, 18; cf. the foll. art. -
18 ferricrepinus
ferrĭcrĕpĭnus, a, um, adj. [ferrum + crepo], resounding with the clanking of irons or fetters; comically formed:apud fustitudinas ferricrepinas insulas, i. e. ergastula,
Plaut. As. 1, 1, 18. -
19 ferriterium
ferrĭtĕrĭum, ii, n. [ferrum + tero], the place of those who are galled with irons; a comically formed word for ergastulum, Plaut. Most. 3, 2, 55. -
20 ferruumino
ferrūumĭno ( fērū-), āvi, ātum, 1, v. a. [ferrumen, I.], to cement, solder, glue, unite, bind, join.I.Lit. (mostly post-Aug.):* II.ita (bitumine) feruminatis Babylonis muris,
Plin. 35, 15, 51, § 182:si tuum scyphum alieno plumbo plumbaveris aut alieno argento feruminaveris,
Dig. 41, 1, 27:quare (ossa) fracta non feruminantur,
Plin. 11, 37, 86, § 214; cf.:navium commissuras,
to caulk the seams, id. 16, 36, 64, § 158.—Transf., comically:labra in labris feruminat,
glues his lips, Plaut. Mil. 4, 8, 25 (dub.; Lorenz, labra ab labellis fer mihi).
См. также в других словарях:
comically — adv. Comically is used with these adjectives: ↑inept … Collocations dictionary
comically — comical ► ADJECTIVE ▪ causing laughter, especially through being ludicrous. DERIVATIVES comically adverb … English terms dictionary
comically — adverb in a comical manner (Freq. 1) the tone was comically desperate • Derived from adjective: ↑comical … Useful english dictionary
Comically — Comical Com ic*al, a. 1. Relating to comedy. [1913 Webster] They deny it to be tragical because its catastrophe is a wedding, which hath ever been accounted comical. Gay. [1913 Webster] 2. Exciting mirth; droll; laughable; as, a comical story.… … The Collaborative International Dictionary of English
comically — adverb see comical … New Collegiate Dictionary
comically — See comicality. * * * … Universalium
comically — adverb In a comical manner … Wiktionary
comically — com·i·cal·ly … English syllables
comically — See: comical … English dictionary
Trag-comically — Tragi comic Trag i com ic, Tragi comical Trag i com ic*al, a. [Cf. F. tragi comique.] Of or pertaining to tragi comedy; partaking of grave and comic scenes. {Trag com ic*al*ly}, adv. [1913 Webster] Julian felt toward him that tragi comic… … The Collaborative International Dictionary of English
Pink Lady (manhwa) — Infobox manhwa name = Pink Lady imagesize=200 caption = Cover, Pink Lady volume 1 (Joongang edition) ko hangul = 핑크레이디 romanized = genre = Education, Romance Romance = y author = Yeon Woo publisher = flagicon|South Korea Joongang publisher en =… … Wikipedia