Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

candida

  • 1 candida

    candĭdus, a, um, adj. [candeo], of a shining, dazzling white, white, clear, bright (opp. niger, a glistening black; while albus is a lustreless white, opp. ater, a lustreless black; cf. Serv. ad Verg. G. 3, 82; lsid. Orig. 12, 1, 51; Doed. Syn. III. p. 193 sq.) (class., and in the poets very freq.; in Cic. rare).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    1.
    Of shining objects, bright:

    stella splendens candida,

    Plaut. Rud. prol. 3:

    sidera,

    Lucr. 5, 1209:

    luna,

    Verg. A. 7, 8:

    lux clara et candida,

    Plaut. Am. 1, 3, 49; so,

    clarā loco luce,

    Lucr. 5, 777:

    stellae,

    Hor. C. 3, 15, 6:

    color candidus Saturni,

    Plin. 2, 18, 16, § 79:

    flamma,

    Val. Fl. 8, 247:

    Taurus (the constellation),

    Verg. G. 1, 217:

    dies,

    Ov. Tr. 2, 142: aqua, Mart, 6, 42, 19: lacte, Varr. ap. Non. p. 483, 6; cf. id. ib. p. 169, 14.—
    2.
    Hence, an epithet of the gods or persons transformed to gods:

    Cupido,

    radiant, Cat. 68, 134:

    Liber,

    Tib. 3, 6, 1:

    Bassareus,

    Hor. C. 1, 18, 11 (cf. id. ib. 1, 2, 31):

    Daphnis,

    Verg. E. 5, 56 Wagn.—
    3.
    Of birds, animals, etc., white:

    anser,

    Lucr. 4, 685:

    avis,

    i. e. the stork, Verg. G. 2, 320; cf. Ov. M. 6, 96:

    ales, i. e. cygnus,

    Auct. Aetn. 88:

    candidior cygnis,

    Verg. E. 7, 38:

    aries,

    id. G. 3, 387:

    agnus,

    Tib. 2, 5, 38:

    equi,

    Tac. G. 10.—
    4.
    Of the dazzling whiteness of snow:

    altā nive candidum Soracte,

    Hor. C. 1, 9, 1; 3, 25, 10; Ov. H. 16, 250; id. M. 8, 373.—
    5.
    Of resplendent beauty of person, splendid, fair, beautiful:

    Dido,

    Verg. A. 5, 571:

    Maia,

    id. ib. 8, 138 Serv.; cf. Serv. ad Verg. E. 5, 56:

    candidus et pulcher puer,

    Hor. Ep. 2, 2, 4:

    puella,

    Cat. 35, 8; Hor. Epod. 11, 27:

    dux,

    id. ib. 3, 9:

    Lampetie,

    Ov. M. 2, 349:

    membra,

    id. ib. 2, 607:

    cutis,

    Plin. 2, 78, 80, § 189:

    pes,

    Hor. C. 4, 1, 27:

    umeri,

    id. ib. 1, 13, 9:

    bracchia,

    Prop. 2 (3), 16, 24:

    colla,

    id. 3 (4), 17, 29:

    cervix,

    Hor. C. 3, 9, 2:

    ora,

    Ov. M. 2, 861:

    sinus,

    Tib. 1, 10, 68:

    dentes,

    Cat. 39, 1 (cf. candidulus) al.—
    6.
    Of the hair, hoary, white (more poet. than canus), Plaut. Most. 5, 2, 27:

    candidior barba,

    Verg. E. 1, 29:

    crinis,

    Val. Fl. 6, 60; cf.:

    inducto candida barba gelu,

    Ov. Tr. 3, 10, 22.—
    7.
    Of trees or plants: pōpulus, the white or silver poplar, Verg. E. 9, 41:

    lilia,

    id. ib. 6, 708; Prop. 1, 20, 38; Ov. M. 4, 355:

    folium nivei ligustri,

    id. ib. 13, 789:

    piper,

    Plin. 12, 7, 14, § 26. —
    8.
    Of textile fabrics, sails, dress, etc.:

    vela,

    Cat. 64, 235:

    tentoria,

    Ov. M. 8, 43:

    vestis,

    Liv. 9, 40, 9: toga, made brilliant by fulling (cf. Liv. 4, 25, 13;

    v. candidatus),

    Plin. 7, 34, 34, § 120; cf. Titinn. ap. Non. p. 536, 23.—So Cicero's oration: In Toga Candida, v. the fragments B. and K. vol. xi. p. 20-25; and the commentary of Asconius, Orell. vol. v. 2, p. 82 sq.— Sup.:

    candidissimus color,

    Vitr. 10, 7; cf. Varr. L. L. 8, § 17 Müll.—
    B.
    Opp. niger, Lucr. 2, 733; Verg. E. 2, 16; id. G. 3, 387; Plin. 12, 10, 42, § 92.—Prov.:

    candida de nigris et de candentibus atra facere,

    to make black white, Ov. M. 11, 315; so,

    acc. to some: nigrum in candida vertere,

    Juv. 3, 30.—
    C.
    In the neutr. absol.:

    ut candido candidius non est adversum,

    Quint. 2, 17, 35; and with a gen.:

    candidum ovi,

    the white of an egg, Plin. 29, 3, 11, § 40 (twice); cf.: album ovi, under album.—
    * D.
    Poet. and causative, of the winds, making clear, cloud-dis-pelling, purifying:

    Favonii,

    Hor. C. 3, 7, 1. —
    E.
    Also poet. for candidatus (= albatus), clothed in white:

    turba,

    Tib. 2, 1, 16:

    pompa,

    Ov. F. 2, 654; 4, 906:

    Roma, i. e. Romani,

    Mart. 8, 65, 6.—
    F.
    Candida sententia = candidi lapilli, Ov. M. 15, 47; v. the pass. in connection, and cf. albus, and calculus, II. D.—
    G.
    Candidus calculus, v. calculus, II. E.— Subst.: candĭda, ae, f., a game or play exhibited by a candidate for office (late Lat.):

    edere candidam,

    Ambros. Serm. 81.—
    II.
    Trop., pure, clear, serene, clean, spotless, etc.
    A.
    Of the voice, distinct, clear, pure, silver-toned (opp. fuscus), Quint. 11, 3, 15; Plin. 28, 6, 16, § 58; perh. also Cic. N. D. 2, 58, 146 (B. and K. with MSS. canorum; cf. Orell. N cr.).—
    B.
    Of discourse, clear, perspicuous, flowing, artless, unaffected:

    elaborant alii in puro et quasi quodam candido genere dicendi,

    Cic. Or. 16, 53. candidum et lene et speciosum dicendi genus, Quint. 10, 1, 121; Gell. 16, 19, 1.—And meton. of the orator himself:

    Messala nitidus et candidus,

    Quint. 10, 1, 113:

    dulcis et candidus et fusus Herodotus,

    id. 10, 1, 73:

    candidissimum quemque et maxime expositum,

    id. 2, 5, 19.—
    C.
    Of purity of mind, character ( poet. and in post-Aug. prose), unblemished, pure, guileless, honest, upright, sincere, fair, candid, frank, open:

    judex,

    Hor. Ep. 1, 4, 1 (integer, verax, purus, sine fuco, sine fallaciā, Schol. Crucq.):

    Maecenas,

    id. Epod. 14, 5:

    Furnius,

    id. S. 1, 10, 86:

    animae,

    id. ib. 1, 5, 41:

    pectore candidus,

    Ov. P. 4, 14, 43:

    ingenium,

    Hor. Epod. 11, 11:

    habet avunculum quo nihil verius, nihil simplicius, nihil candidius novi,

    Plin. Ep. 2, 9, 4; Vell. 2, 116, 5:

    candidissimus omnium magnorum ingeniorum aestimator,

    Sen. Suas. 6, 22:

    humanitas,

    Petr. 129, 11.—
    D.
    Of conditions of life, cheerful, joyous, happy, fortunate, prosperous, lucky:

    convivia,

    joyful, Prop. 4 (5), 6, 71:

    nox,

    id. 2 (3), 15, 1:

    omina,

    id. 4 (5), 1, 67:

    fata,

    Tib. 3, 6, 30, Ov. Tr. 3, 4, 34: dies. id. ib. 2, 142:

    pax,

    Tib. 1, 10, 45:

    natalis,

    id. 1, 7, 64; Ov. Tr. 5, 5, 14.—Hence, adv.: candĭdē.
    1.
    Acc. to I., in dazzling white' vestitus, Plaut. Cas. 4, 1, 10.—
    2.
    Acc. to II., clearly, candidly, sincerely: candide et simpliciter, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 1; Quint. 12, 11, 8; Petr. 107, 13.—
    III.
    As adj. propr: Candidum Promontorium, in Zeugitana, now C. Bianco, Mel. 1, 7, 2; Plin. 5, 4, 3, § 23.

    Lewis & Short latin dictionary > candida

  • 2 candida

    games/play presented by a candidate for office

    Latin-English dictionary > candida

  • 3 Amazilia candida

    ENG white-bellied emerald

    Animal Names Latin to English > Amazilia candida

  • 4 Nigrita canicapilla candida

    ENG Kungwe Negrofinch

    Animal Names Latin to English > Nigrita canicapilla candida

  • 5 candidus

    candĭdus, a, um, adj. [candeo], of a shining, dazzling white, white, clear, bright (opp. niger, a glistening black; while albus is a lustreless white, opp. ater, a lustreless black; cf. Serv. ad Verg. G. 3, 82; lsid. Orig. 12, 1, 51; Doed. Syn. III. p. 193 sq.) (class., and in the poets very freq.; in Cic. rare).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    1.
    Of shining objects, bright:

    stella splendens candida,

    Plaut. Rud. prol. 3:

    sidera,

    Lucr. 5, 1209:

    luna,

    Verg. A. 7, 8:

    lux clara et candida,

    Plaut. Am. 1, 3, 49; so,

    clarā loco luce,

    Lucr. 5, 777:

    stellae,

    Hor. C. 3, 15, 6:

    color candidus Saturni,

    Plin. 2, 18, 16, § 79:

    flamma,

    Val. Fl. 8, 247:

    Taurus (the constellation),

    Verg. G. 1, 217:

    dies,

    Ov. Tr. 2, 142: aqua, Mart, 6, 42, 19: lacte, Varr. ap. Non. p. 483, 6; cf. id. ib. p. 169, 14.—
    2.
    Hence, an epithet of the gods or persons transformed to gods:

    Cupido,

    radiant, Cat. 68, 134:

    Liber,

    Tib. 3, 6, 1:

    Bassareus,

    Hor. C. 1, 18, 11 (cf. id. ib. 1, 2, 31):

    Daphnis,

    Verg. E. 5, 56 Wagn.—
    3.
    Of birds, animals, etc., white:

    anser,

    Lucr. 4, 685:

    avis,

    i. e. the stork, Verg. G. 2, 320; cf. Ov. M. 6, 96:

    ales, i. e. cygnus,

    Auct. Aetn. 88:

    candidior cygnis,

    Verg. E. 7, 38:

    aries,

    id. G. 3, 387:

    agnus,

    Tib. 2, 5, 38:

    equi,

    Tac. G. 10.—
    4.
    Of the dazzling whiteness of snow:

    altā nive candidum Soracte,

    Hor. C. 1, 9, 1; 3, 25, 10; Ov. H. 16, 250; id. M. 8, 373.—
    5.
    Of resplendent beauty of person, splendid, fair, beautiful:

    Dido,

    Verg. A. 5, 571:

    Maia,

    id. ib. 8, 138 Serv.; cf. Serv. ad Verg. E. 5, 56:

    candidus et pulcher puer,

    Hor. Ep. 2, 2, 4:

    puella,

    Cat. 35, 8; Hor. Epod. 11, 27:

    dux,

    id. ib. 3, 9:

    Lampetie,

    Ov. M. 2, 349:

    membra,

    id. ib. 2, 607:

    cutis,

    Plin. 2, 78, 80, § 189:

    pes,

    Hor. C. 4, 1, 27:

    umeri,

    id. ib. 1, 13, 9:

    bracchia,

    Prop. 2 (3), 16, 24:

    colla,

    id. 3 (4), 17, 29:

    cervix,

    Hor. C. 3, 9, 2:

    ora,

    Ov. M. 2, 861:

    sinus,

    Tib. 1, 10, 68:

    dentes,

    Cat. 39, 1 (cf. candidulus) al.—
    6.
    Of the hair, hoary, white (more poet. than canus), Plaut. Most. 5, 2, 27:

    candidior barba,

    Verg. E. 1, 29:

    crinis,

    Val. Fl. 6, 60; cf.:

    inducto candida barba gelu,

    Ov. Tr. 3, 10, 22.—
    7.
    Of trees or plants: pōpulus, the white or silver poplar, Verg. E. 9, 41:

    lilia,

    id. ib. 6, 708; Prop. 1, 20, 38; Ov. M. 4, 355:

    folium nivei ligustri,

    id. ib. 13, 789:

    piper,

    Plin. 12, 7, 14, § 26. —
    8.
    Of textile fabrics, sails, dress, etc.:

    vela,

    Cat. 64, 235:

    tentoria,

    Ov. M. 8, 43:

    vestis,

    Liv. 9, 40, 9: toga, made brilliant by fulling (cf. Liv. 4, 25, 13;

    v. candidatus),

    Plin. 7, 34, 34, § 120; cf. Titinn. ap. Non. p. 536, 23.—So Cicero's oration: In Toga Candida, v. the fragments B. and K. vol. xi. p. 20-25; and the commentary of Asconius, Orell. vol. v. 2, p. 82 sq.— Sup.:

    candidissimus color,

    Vitr. 10, 7; cf. Varr. L. L. 8, § 17 Müll.—
    B.
    Opp. niger, Lucr. 2, 733; Verg. E. 2, 16; id. G. 3, 387; Plin. 12, 10, 42, § 92.—Prov.:

    candida de nigris et de candentibus atra facere,

    to make black white, Ov. M. 11, 315; so,

    acc. to some: nigrum in candida vertere,

    Juv. 3, 30.—
    C.
    In the neutr. absol.:

    ut candido candidius non est adversum,

    Quint. 2, 17, 35; and with a gen.:

    candidum ovi,

    the white of an egg, Plin. 29, 3, 11, § 40 (twice); cf.: album ovi, under album.—
    * D.
    Poet. and causative, of the winds, making clear, cloud-dis-pelling, purifying:

    Favonii,

    Hor. C. 3, 7, 1. —
    E.
    Also poet. for candidatus (= albatus), clothed in white:

    turba,

    Tib. 2, 1, 16:

    pompa,

    Ov. F. 2, 654; 4, 906:

    Roma, i. e. Romani,

    Mart. 8, 65, 6.—
    F.
    Candida sententia = candidi lapilli, Ov. M. 15, 47; v. the pass. in connection, and cf. albus, and calculus, II. D.—
    G.
    Candidus calculus, v. calculus, II. E.— Subst.: candĭda, ae, f., a game or play exhibited by a candidate for office (late Lat.):

    edere candidam,

    Ambros. Serm. 81.—
    II.
    Trop., pure, clear, serene, clean, spotless, etc.
    A.
    Of the voice, distinct, clear, pure, silver-toned (opp. fuscus), Quint. 11, 3, 15; Plin. 28, 6, 16, § 58; perh. also Cic. N. D. 2, 58, 146 (B. and K. with MSS. canorum; cf. Orell. N cr.).—
    B.
    Of discourse, clear, perspicuous, flowing, artless, unaffected:

    elaborant alii in puro et quasi quodam candido genere dicendi,

    Cic. Or. 16, 53. candidum et lene et speciosum dicendi genus, Quint. 10, 1, 121; Gell. 16, 19, 1.—And meton. of the orator himself:

    Messala nitidus et candidus,

    Quint. 10, 1, 113:

    dulcis et candidus et fusus Herodotus,

    id. 10, 1, 73:

    candidissimum quemque et maxime expositum,

    id. 2, 5, 19.—
    C.
    Of purity of mind, character ( poet. and in post-Aug. prose), unblemished, pure, guileless, honest, upright, sincere, fair, candid, frank, open:

    judex,

    Hor. Ep. 1, 4, 1 (integer, verax, purus, sine fuco, sine fallaciā, Schol. Crucq.):

    Maecenas,

    id. Epod. 14, 5:

    Furnius,

    id. S. 1, 10, 86:

    animae,

    id. ib. 1, 5, 41:

    pectore candidus,

    Ov. P. 4, 14, 43:

    ingenium,

    Hor. Epod. 11, 11:

    habet avunculum quo nihil verius, nihil simplicius, nihil candidius novi,

    Plin. Ep. 2, 9, 4; Vell. 2, 116, 5:

    candidissimus omnium magnorum ingeniorum aestimator,

    Sen. Suas. 6, 22:

    humanitas,

    Petr. 129, 11.—
    D.
    Of conditions of life, cheerful, joyous, happy, fortunate, prosperous, lucky:

    convivia,

    joyful, Prop. 4 (5), 6, 71:

    nox,

    id. 2 (3), 15, 1:

    omina,

    id. 4 (5), 1, 67:

    fata,

    Tib. 3, 6, 30, Ov. Tr. 3, 4, 34: dies. id. ib. 2, 142:

    pax,

    Tib. 1, 10, 45:

    natalis,

    id. 1, 7, 64; Ov. Tr. 5, 5, 14.—Hence, adv.: candĭdē.
    1.
    Acc. to I., in dazzling white' vestitus, Plaut. Cas. 4, 1, 10.—
    2.
    Acc. to II., clearly, candidly, sincerely: candide et simpliciter, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 1; Quint. 12, 11, 8; Petr. 107, 13.—
    III.
    As adj. propr: Candidum Promontorium, in Zeugitana, now C. Bianco, Mel. 1, 7, 2; Plin. 5, 4, 3, § 23.

    Lewis & Short latin dictionary > candidus

  • 6 candidus

        candidus adj. with comp.    [candeo], shining white, clear, bright: luna, V.: stellae, H.: Taurus (the constellation), V.: Daphnis, V.: Cupido, Ct.: avis, i. e. the stork, V.: candidior cygnis, V.: agnus, Tb.: equi, Ta.: altā nive candidum Soracte, H.: nive candidiores equi, O.: pōpulus, the white or silver poplar, V.: lilia, V.: folium nivei ligustri, O.: tentoria, O.: vestis, L.—Prov.: Candida de nigris facere, to make black white, O.: nigrum in candida vertere, Iu. — Splendid, fair, beautiful, comely: Dido, V.: puer, H.: puella, Ct.: cervix, H.: ora, O.—Poet., of the winds: Favonii, clearing, H.— Clothed in white: pompa, O.: Candida sententia, i. e. a white stone counted for acquittal, O. — Fig., unblemished, pure, guileless, honest, upright, sincere, fair, candid, frank, open: iudex, H.: Maecenas, H.: ingenium, H. — Happy, fortunate, prosperous: fata, Tb.: dies, O. — Of discourse, clear, perspicuous, artless: genus dicendi.
    * * *
    candida -um, candidior -or -us, candidissimus -a -um ADJ
    bright, clear, transparent; clean/spotless; lucid; candid; kind; innocent, pure; radiant, unclouded; (dressed in) white; of light color; fair skinned, pale

    Latin-English dictionary > candidus

  • 7 niger

        niger gra, grum, adj. with (poet.) comp. nigrior and sup. nigerrimus    [1 NEC-], black, sable, dark, dusky: quae alba sint, quae nigra, dicere: hederae, V.: Silvae, gloomy, H.: lucus, O.: caelum pice nigrius, O.: nigerrimus Auster, gloomy, V.: nigros efferre maritos, i. e. kill by poison, Iu.—With acc: (avis) nigra pedes, O.—Prov.: Candida de nigris facere, O.: nigrum in candida vertere, make black white, Iu.—Fig., gloomy, unlucky, ill-omened: hun<*>ine solem Tam nigrum surrexe mihi? H.: ignes, i. e. funeral, H.: hora, of death, Tb.— Black, bad, wicked: nec minus niger, quam Phormio, a blackleg: delectatus sale nigro, malicious, H.
    * * *
    nigra, nigrum ADJ
    black, dark; unlucky

    Latin-English dictionary > niger

  • 8 diduco

    dī-dūco, xi, ctum, 3, v. a., to draw apart; to part, split, separate, sever, sunder, divide (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    ventus eas (sc. nubes) leviter diducit,

    Lucr. 6, 215:

    cum compresserat digitos pugnumque fecerat... cum autem diduxerat et manum dilataverat, etc.,

    Cic. Or. 32, 113;

    of the graceful movements of the arms in dancing: molli diducit candida gestu brachia,

    Prop. 3, 15, 5 (Müll. al. deducit):

    candida seu molli diducit brachia motu,

    Stat. S. 3, 5, 66; cf.

    oculum,

    Cels. 7, 7, 4:

    supercilium volnere diductum,

    Plin. 11, 37, 57, § 157:

    pedem et crus in diversa,

    Cels. 8, 22:

    os,

    Plin. 32, 4, 14, § 36:

    nares, Quint 11, 3, 80: labra,

    ib. 81:

    fauces immani hiatu,

    to stretch, Sil. 3, 194:

    rictum risu,

    Hor. S. 1, 10, 7 et saep.:

    nodos manu,

    Ov. M. 2, 560; cf.:

    complexus vestros,

    Prop. 1, 13, 19:

    humum,

    Ov. M. 8, 588; cf.:

    arva et urbes,

    Verg. A. 3, 419:

    terram,

    id. G. 2, 354:

    scopulos (Hannibal),

    Juv. 10, 153; cf.

    of natural cleavings of the earth,

    Tac. A. 2, 47; 12, 69: cibum, i. e. to digest = digerere, Cels. 3, 4 fin.; v. the foll.:

    mixti neque inter se diducti colores,

    Cels. 2, 8 et saep.—With in:

    crudam materiam in corpus omne diduci, Cels. praef.: maxima flumina in rivos diducuntur,

    Quint. 5, 13, 13; cf.:

    domum in multos diductam recessus,

    id. 11, 2, 18. —
    B.
    In partic. milit. t. t., to separate the forces, in a good or (more freq.) in a bad sense; to divide, distribute; to disperse, scatter:

    diductis nostris paullatim navibus,

    Caes. B. C. 2, 6, 2:

    instruunt aciem diductam in cornua,

    Liv. 5, 38, 1 Drak.; cf.:

    diducta propere in cornua levis armatura est,

    id. 21, 55, 5:

    diductis in latera viribus,

    Front. Strat. 2, 3, 8 Oud.:

    ordines,

    id. ib. 2, 3, 12;

    2, 6, 4: copias,

    Caes. B. C. 3, 111, 2:

    cornua,

    Liv. 31, 21, 14:

    robur,

    Luc. 3, 584 Cort.; and poet.:

    choros,

    Verg. A. 5, 581:

    ubi Crassus animadvertit, suas copias propter exiguitatem non facile diduci,

    Caes. B. G. 3, 23, 7; 6, 34, 5; id. B. C. 3. 40, 2; Sall. J. 25, 9; Liv. 26, 41; Tac. A. 2, 11; 4, 2; Front. Strat. 4, 7, 31 et saep.—
    II.
    Trop. (mostly post-Aug.):

    cum diducaris ab eo, quicum libentissime vixeris,

    Cic. Inv. 1, 55 fin.; cf.:

    amicitias cohaerentes, Sen. de Ira, 2, 29: nuptias,

    id. Contr. 2, 13; cf.

    matrimonium,

    Suet. Oth. 3; and:

    si repudio diducta fuerit,

    Sen. Contr. 2, 10:

    diducta civitas ut civili bello,

    divided into parties, Tac. A. 4, 17; cf.

    below: in sterili jejunaque materia, eandem speciem laudis diducere ac spargere,

    Plin. Pan. 66, 1; cf.

    argumenta,

    Quint. 4, 2, 82; 5, 13, 12:

    nomina,

    id. 6, 3, 17 Spald.:

    litem domini et conductoris,

    i. e. to settle, adjust, Col. 3, 13, 12 et saep.—With in:

    assem in partes centum,

    Hor. A. P. 326:

    in tres partes medicina diducta est, Cels. praef.: haec omnia rursus in species,

    Quint. 2, 14, 5; cf. id. 5, 10, 61; 94 al.:

    divisionem in digitos,

    to tell off on one's fingers, id. 4, 5, 24 (coupled with partiri); cf.

    argumenta,

    id. 11, 1, 53:

    animum in tam multiplex officium,

    id. 20, 7, 9:

    ultio senatum in studia diduxerat,

    Tac. H. 4, 6; 2, 68; cf.:

    seditio in diversa consilia diduxerat vulgum,

    Curt. 9, 1; of classification, to divide: in tres partes medicinam, Cels. praef.

    Lewis & Short latin dictionary > diduco

  • 9 niger

    1.
    nĭger, gra, grum ( gen. fem. nigraï, Lucr. 4, 537; comp. nigrior, Ov. H. 18, 7), adj., black, sable, dark, dusky (cf.: ater, pullus).
    I.
    Lit.:

    quae alba sint, quae nigra, dicere,

    Cic. Div. 2, 3, 9:

    quamvis ille niger, quamvis tu candidus esses,

    Verg. E. 2, 16:

    hederae nigrae,

    id. G. 2, 258:

    silvae (= umbrosae),

    Hor. C. 1, 21, 7:

    frons,

    id. ib. 4, 4, 58:

    collis,

    id. ib. 4, 12, 11:

    lucus,

    Ov. F. 3, 295 (for which atrum nemus, Verg. A. 1, 165):

    caelum pice nigrius,

    Ov. H. 18, 7:

    nigerrimus Auster,

    i. e. causing darkness, Verg. G. 3, 278; so,

    venti,

    Hor. C. 1, 5, 7:

    Eurus,

    id. Epod. 10, 5:

    nigros efferre maritos,

    i. e. killed by poison, Juv. 1, 71; cf.:

    pocula nigra,

    poisoned, Prop. 2, 20, 68 (3, 23, 10).—Prov.: facere candida de nigris;

    nigra in candida vertere,

    to turn black into white, Juv. 3, 29; cf. Ov. M. 11, 315.— Subst.: nĭgrum, i, n., a black spot, Ov. A. A. 1, 291.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of or pertaining to death:

    nigrorumque memor, dum licet, ignium (= lugubris rogi),

    of the funeral pile, Hor. C. 4, 12, 26:

    hora,

    Tib. 3, 5, 5:

    dies,

    the day of death, Prop. 2 (3), 19, 19:

    Juppiter niger,

    i. e. Pluto, Sen. Herc. Oet. 1705.—
    B.
    Sad, mournful:

    domus,

    Stat. S. 5, 1, 18; Val. Fl. 3, 404.—
    C.
    Unlucky, ill-omened: huncine solem Tam nigrum surrexe mihi? Hor. S. 1, 9, 72; Prop. 2, 21, 38 (3, 25, 4): lapis, the spot in the Comitium where Romulus or one of his adherents was slain, Paul. ex Fest. p. 177 Müll.—
    D.
    Of character, black, bad, wicked:

    Phormio, nec minus niger, nec minus confidens, quam ille Terentianus est Phormio,

    Cic. Caecin. 10, 27:

    hic niger est, hunc tu, Romane, caveto,

    Hor. S. 1, 4, 85.
    2.
    Nĭger, gri, m., a Roman surname:

    Aquilius Niger,

    Suet. Aug. 11.
    3.
    Nĭger, gris, m., a river in Africa, Mart. Cap. 6, § 673; v. Nigris.

    Lewis & Short latin dictionary > niger

  • 10 nigrum

    1.
    nĭger, gra, grum ( gen. fem. nigraï, Lucr. 4, 537; comp. nigrior, Ov. H. 18, 7), adj., black, sable, dark, dusky (cf.: ater, pullus).
    I.
    Lit.:

    quae alba sint, quae nigra, dicere,

    Cic. Div. 2, 3, 9:

    quamvis ille niger, quamvis tu candidus esses,

    Verg. E. 2, 16:

    hederae nigrae,

    id. G. 2, 258:

    silvae (= umbrosae),

    Hor. C. 1, 21, 7:

    frons,

    id. ib. 4, 4, 58:

    collis,

    id. ib. 4, 12, 11:

    lucus,

    Ov. F. 3, 295 (for which atrum nemus, Verg. A. 1, 165):

    caelum pice nigrius,

    Ov. H. 18, 7:

    nigerrimus Auster,

    i. e. causing darkness, Verg. G. 3, 278; so,

    venti,

    Hor. C. 1, 5, 7:

    Eurus,

    id. Epod. 10, 5:

    nigros efferre maritos,

    i. e. killed by poison, Juv. 1, 71; cf.:

    pocula nigra,

    poisoned, Prop. 2, 20, 68 (3, 23, 10).—Prov.: facere candida de nigris;

    nigra in candida vertere,

    to turn black into white, Juv. 3, 29; cf. Ov. M. 11, 315.— Subst.: nĭgrum, i, n., a black spot, Ov. A. A. 1, 291.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of or pertaining to death:

    nigrorumque memor, dum licet, ignium (= lugubris rogi),

    of the funeral pile, Hor. C. 4, 12, 26:

    hora,

    Tib. 3, 5, 5:

    dies,

    the day of death, Prop. 2 (3), 19, 19:

    Juppiter niger,

    i. e. Pluto, Sen. Herc. Oet. 1705.—
    B.
    Sad, mournful:

    domus,

    Stat. S. 5, 1, 18; Val. Fl. 3, 404.—
    C.
    Unlucky, ill-omened: huncine solem Tam nigrum surrexe mihi? Hor. S. 1, 9, 72; Prop. 2, 21, 38 (3, 25, 4): lapis, the spot in the Comitium where Romulus or one of his adherents was slain, Paul. ex Fest. p. 177 Müll.—
    D.
    Of character, black, bad, wicked:

    Phormio, nec minus niger, nec minus confidens, quam ille Terentianus est Phormio,

    Cic. Caecin. 10, 27:

    hic niger est, hunc tu, Romane, caveto,

    Hor. S. 1, 4, 85.
    2.
    Nĭger, gri, m., a Roman surname:

    Aquilius Niger,

    Suet. Aug. 11.
    3.
    Nĭger, gris, m., a river in Africa, Mart. Cap. 6, § 673; v. Nigris.

    Lewis & Short latin dictionary > nigrum

  • 11 avis

        avis is (abl. avī or ave), f    [3 AV-], a bird: cantūs avium: Velatur avibus, i. e. clothed with feathers, O. — Collect.: candida venit avis, the birds, V.—Meton., since omens were taken from birds, a sign, omen, portent: malā ducis avi, H.: Ite bonis avibus, O.: secundis avibus, L.
    * * *
    bird; sign, omen, portent

    Latin-English dictionary > avis

  • 12 faciō

        faciō fēcī (old fut perf. faxo; subj. faxim), factus, ere; imper. fac (old, face); pass. fīō, fierī; pass imper. fī    [2 FAC-], to make, construct, fashion, frame, build, erect, produce, compose: Lectulos faciundos dedit, T.: navīs: candelabrum factum e gemmis: de marmore signum, O.: pontem in Arare, Cs.: (fanum) a civitatibus factum, founded, L.: duumviri ad aedem faciendam, L.: statuam faciendam locare: (valvae) ad cludendum factae: comoedias, T.: sermonem: epigramma: verbum, speak: carmina, Iu.: scutis ex cortice factis, Cs.: auri pondera facti, wrought, V.—Of actions, to do, perform, make, carry on, execute: Opus, T.: officium, T.: Si tibi quid feci quod placeat, T.: proelium, join, Cs.: iter, Cs.: clamores: clamor fit: eruptiones ex oppido, Cs.: gradum: imperata, Cs.: promissum, fulfil: iudicium: deditionem, S.: fac periclum in litteris, put (him) to the test, T.: me advorsum omnia, oppose me in everything, T.: omnia amici causā: multa crudeliter, N.: initium, begin: praeter aetatem Facere, work too hard for your years, T.: perfacile factu esse, conata perficere, Cs.— To make, produce, cause, occasion, bring about, bring to pass: turbam, T.: ignem ex lignis: iniuriam, Cs.: causas morae, S.: ducis admirationem, excite, L.: luxuriae modum, impose, S.: fugam ex ripā fecit (i. e. fugavit), L.: somnum, induce, Iu.: metum insidiarum, excite, L.: silentio facto, L.: ne qua eius adventūs significatio fiat, become known, Cs.: faciam ut intellegatis: facito, ut sciam: putasne te posse facere, ut, etc.?: fieri potest, ut recte quis sentiat, it may happen: ita fit, ut adsint, it happens: faciendum mihi est, ut exponam, is incumbent: me Facit ut te moneam, compels, T.: facere non possum, quin mittam, etc., I cannot forbear: di faxint ne sit alter (cui, etc.): fac ne quid aliud cures, take care: domi adsitis, facite, T.: ita fac cupidus sis, ut, etc., be sure: iam faxo scies, T.: nulla res magis talīs oratores videri facit, quales, etc. (i. e. ut viderentur): hoc me Flere facit, O.— To make, acquire, obtain, gather, accumulate, gain, take, receive, incur, suffer: rem, T.: praedam, Cs.: pecuniam: stipendia, earn, S.: corhortīs, form, Cs.: corpus, grow fat, Ph.: viam sibi, force, L.: alqm suum, win as a friend, T.: terram suam, i. e. conquer, Cs.: vitae iacturam, Cs.: naufragium: damnum.— To make, render, grant, give, impart, confer: arbitria, H.: potestatem dicendi: sibi iure iurando fidem, give assurance, Cs.: Romanis animum, inspire, L.: copiam pugnandi militibus, L.: audientiam orationi: cui si libido Fecerit auspicium, i. e. if the whim seize him, H.: cognomen colli, L.: mihi medicinam, administer: nobis otia, V.: alcui dolorem: desiderium decemviros creandi, L.— To celebrate, conduct, give, perform, represent: cenas: res divinas: sacra pro civibus: cui (Iunoni), make offerings: vitulā pro frugibus, make sacrifice, V.: cum pro populo fieret: ut fieret, edere, L. — To practise, follow: naviculariam: mercaturas.— To make, depict, represent, assert, say, pretend: in libro se exeuntem e senatu: pugnam ex auro, V.: me unum ex iis feci, qui, etc., pretended to be: ex industriā factus ad imitationem stultitiae, L.: inpendere apud inferos saxum Tantalo: Fecerat et fetam Procubuisse lupam, V.: facio me alias res agere, make as if.—To suppose, assume, grant, admit (only imper. with obj clause): fac audisse (Glauciam): fac ita esse: fac (me) velle, V.— To make, constitute, choose, appoint, render: senatum firmiorem vestrā auctoritate: heredem filiam: exercitum sibi fidum, S.: iter factum conruptius imbri, H.: hi consules facti sunt: ex coriis utres fierent, S.: Candida de nigris, O.: si ille factus esset, had been chosen (consul): alqm certiorem facere, inform ; see certus: ne hoc quidem sibi reliqui facit, ut, etc., does not leave himself so much character.—Pass., to become, be turned into, be made: fit Aurum ingens coluber, V.: sua cuique deus fit dira cupido? V.— To put in possession of, subject to, refer to: omnia quae mulieris fuerunt, viri fiunt: omnem oram Romanae dicionis fecit, L.: dicionis alienae facti, L.— To value, esteem, regard, appraise, prize: parum id facio, S.: te maxumi, T.: quos plurimi faciunt: voluptatem minimi: dolorem nihili: istuc Aequi bonique facio, am content with, T.— To do (resuming the meaning of another verb): cessas ire ac facere, i. e. do as I say, T.: oppidani bellum parare: idem nostri facere, S.: ‘evolve eius librum’—‘Feci mehercule:’ bestiae simile quiddam faciunt (i. e. patiuntur): aut facere aut non promisse, Ct.: Sicuti fieri consuevit, to happen, S.— To do, act, deal, conduct oneself: Facere contra huic aegre, T.: tuis dignum factis feceris, will act like yourself, T.: bene: adroganter, Cs.: per malitiam, with malice: aliter, S.: facere quam dicere malle, act, S.: mature facto opus est, prompt action, S. — To act, take part, take sides: idem plebes facit, S.: idem sentire et secum facere Sullam: cum veritas cum hoc faciat, is on his side: nihilo magis ab adversariis quam a nobis: eae res contra nos faciunt: adversus quos fecerint, N.— To arrange, adjust, set: Vela, spread, V.: pedem, brace, V.— To be fit, be useful, make, serve, answer, do: Ad talem formam non facit iste locus, O.: ad scelus omne, O.: Stemmata quid faciunt? avail, Iu.
    * * *
    I
    facere, additional forms V
    do, make; create; acquire; cause, bring about, fashion; compose; accomplish
    II
    facere, feci, factus V
    do, make; create; acquire; cause, bring about, fashion; compose; accomplish

    Latin-English dictionary > faciō

  • 13 in

       in    [old indu], prep. with acc. or abl.    I. With acc., in space, with verbs implying entrance, into, to: in Epirum venire: in flumen deicere: in Ubios legatos mittere, Cs.: Thalam pervenit, in oppidum magnum, S.—Fig.: in memoriam reducere: in animum inducere, L.: dicam quod mi in mentemst, T.—With verbs of motion, up to, to, into, down to: in caelum ascendere: in aram confugitis ad deum, up to the altar: vas in manūs sumere, into his hands: se in manūs Romanis tradidisse, L.—With verbs of rest or placing, in: adesse in senatum iussit: Minucius in custodiam habitus, thrown into prison and kept there, L.: propinquas suas nuptum in alias civitates conlocasse, Cs.—Of direction or local relation, towards, in front of, over against: in orientem Germaniae obtenditur, Ta.: coram in os te laudare, T.: castra movet in Arvernos versus, towards, Cs.: in Galliam versus movere, S.—In time, into, till, for: dormiet in lucem, till broad day, H.: in multum diei, L.: e somno, quem in diem extrahunt, Ta.: indutias in triginta annos impetraverunt, for thirty years, L.: in omne tempus, forever: hominem invitavit in posterum diem, for the following day.— In adverbial expressions with words of time: sancit in posterum, ne quis, etc., hereafter: res dilata est in posterum, to a later day: et in praesentia hi et in futurum metum ceperunt, L.: in perpetuum fore: non in tempus aliquod, sed in aeternum, L.: ex raptis in diem commeatibus, for immediate use, L.: fundum emere in diem, i. e. a fixed day of payment, N.: in dies singulos, each succeeding day: in dies, day by day, L.: nos in diem vivimus, for the moment: in diem et horam, every day, H.: in horas, hourly, H.—Of reference, in relation to, about, respecting, towards, against: id, quod est in philosophos dictum, concerning: carmen, quod in eum scripsisset: in liberos nostros indulgentia: impietates in deos, against: in dominum quaeri, as a witness against: invehi in Thebanos, N.: hominis definitio una in omnīs valet, applies to: in obsequium pronus, H.: in utrumque paratus, V.: in incertum, ne, etc., in view of the uncertainty, whether, L.—Of purpose, for, with a view to: haec civitas mulieri in redimiculum praebeat: Regium in praesidium missa legio, as a garrison, L.: in gratiam sociorum, to gratify, L.: Quos audere in proelia vidi, V.: praemia, in quorum spem pugnarent, L.: in spem pacis solutis animis, L.: Ingrata misero vita ducenda est in hoc, ut, etc., H.: satis in usum, for immediate wants, L. —Of result, to, unto, so as to produce: in familiae luctum nupsit: Excisum Euboicae latus ingens rupis in antrum, V.: commutari ex veris in falsa. —In the phrases, in tantum, so far, so greatly: nec In tantum spe tollet avos, V.: in tantum suam felicitatem enituisse, L.—In rem esse, to be useful, avail: si in rem est Bacchidis, T.: imperat, quae in rem sunt, L.: in rem fore credens universos adpellare, S.—Of manner, according to, after: ille in eam sententiam versus, to this effect: in utramque partem disputat, on both sides: cives servilem in modum cruciati, like slaves: vaticinantis in modum canere, L.: virtutem in maius celebrare, S.: in hanc formulam iudicia: sc. in haec verba factum, L.: in universum, in general, L.: in universum aestimanti, upon a general view, Ta.—Of distribution, into, for, according to: Gallia divisa est in partīs trīs, Cs.: describebat censores binos in singulas civitates, i. e. for each state: sextantibus conlatis in capita, a head, L.—Praegn.: in eorum potestatem portum futurum intellegebant. would fall: in potestatem Locrensium esse, L.    II. With abl., of space, in, within: in cerebro animi esse sedem: quae res in nostris castris gererentur, Cs.: in foro palam Syracusis: (caedes) in viā facta: nupta in domo, L.: copias in castris continent, Cs.: in tuā sedeculā sedere: Heri coīmus in Piraeo, T.: navis et in Caietā parata.—Of position, on, upon, over, among, before, in, under: in equo sedens, on horseback: in eo flumine pons erat, over, Cs.: multā te in rosā urget, H.: Caesaris in barbaris erat nomen obscurius, among, Cs.: in Brutiis praeesse, L.: in manu poculum tenens: est in manibus oratio: gloria in oculis sita, S.: populari in oculis eius agros, under, L.—In, with, wearing, under, clad, covered: in veste candidā, L.: in lugubri veste, Cu.: homines in catenis Romam mittere, L.: in violā aut in rosā, garlanded: legiones in armis, Cs.—Of a multitude or number, in, among, of: In his poëta hic nomen profitetur suom, T.: sapientissimus in septem: eum in tuis habere: iustissimus unus in Teucris, V.—Of writings, in: in populorum institutis aut legibus: in Timaeo dicit: perscribit in litteris, hostīs ab se discessisse, Cs.: in Thucydide orbem modo orationis desidero, in the style of.—Fig., of mind or character, in: in animo habere: quanta auctoritas fuit in Metello!: in omni animante est summum aliquid.—In phrases, with manibus or manu, at hand, under control, within reach: quamcunque rem habent in manibus: neque mihi in manu fuit Iugurtha qualis foret, in my power, S.: cum tantum belli in manibus esset, on their hands, L.: quorum epistulas in manu teneo.—With loco: in eo loco, in that state, in such a condition: in eo enim loco res sunt nostrae, ut, etc., L.: quo in loco res esset, cognoscere, Cs.: quod ipse, si in eodem loco esset, facturus fuerit, L.—In eo esse ut, etc., to be in such a condition, etc.: cum in eo esset, ut, etc., the situation was such, L.—Of time, in, during, in the course of, within: in tempore hoc, T.: in tali tempore, L.: in diebus paucis, T.: Tam in brevi spatio, T.: in omni aetate: in totā vitā inconstans.—In, while, during: fit, ut distrahatur in deliberando animus: in dividendo partem in genere numerare: in agris vastandis, in laying waste, Cs.: cum in immolandā Iphigeniā tristis Calchas esset.—In phrases, in tempore, in time, at the right time, seasonably: ipsum video in tempore huc se recipere, T.: spreta in tempore gloria interdum cumulatior redit, L.—In praesentiā, at present, now, for the moment, under existing circumstances: sic enim mihi in praesentiā occurrit: id quod unum maxime in praesentiā desiderabatur, L.—In praesenti, for the present: haec ad te in praesenti scripsi, ut, etc.: talenta centum in praesenti, down, L.—Of condition or occupation, in, subject to, affected by, experiencing, engaged in, involved in: magno in aere alieno: torpescentne dextrae in amentiā illā? L.: diem in laetitiā degere, T.: civitas, quae tibi in amore fuit, beloved: in invidiā esse, L.: quod in summis tuis occupationibus voluisti, etc., when engrossed by: in eo magistratu pari diligentiā se praebuit, N.: esse in vitio, in the wrong: hoc est in vitio, perhorrescere, etc., is wrong.—In the case of, in relation to: numcubi meam Benignitatem sensisti in te claudier? in your case (i. e. towards you), T.: facere in eo, cuius, etc., in the case of the man, Cs.: in furibus aerari, S.: Achilles talis in hoste fuit, V.: in hoc homine saepe a me quaeris, etc., in the case of.— In phrases, with summā, in all, in a word, in fine: in omni summā me ad pacem converto.—With neut. sing. of an adj. (expressing more abstractly the quality): cum exitūs haud in facili essent (i. e. haud faciles), L.: in obscuro vitam habere, S.: in dubio esse, L.: in integro esse: in tuto esse, L.: in aequo esse, L.: in aperto esse, S.: in promisco esse, L.: in incerto haberi, S.    III. In composition, in retains its n before vowels, and before h, c, d, f, g, consonant i, n, q, s, t, v, usually also before l and r, and very frequently before m, b, p. But the n is usually assimilated before m, b, p, and often before l, r.
    * * *
    I
    in, on, at (space); in accordance with/regard to/the case of; within (time)
    II
    into; about, in the mist of; according to, after (manner); for; to, among

    Latin-English dictionary > in

  • 14 inguen

        inguen inis, n    [ANG-], the groin: destillat ab inguine virus, V.: candida succincta inguina (Scylla), V.: ventrem atque inguina hausit, L.—A swelling, tumor.—The privy parts, H., O., Iu.
    * * *
    groin; the sexual organs, privy parts

    Latin-English dictionary > inguen

  • 15 līlium

        līlium ī, n     a lily: candida, V.: candens, O.: breve, short-lived, H.—In war, a series of ditches armed with low stakes, Cs.
    * * *
    lily; "lily" trap

    Latin-English dictionary > līlium

  • 16 pars

        pars partis (acc. partim or partem), f    [2 PAR-], a part, piece, portion, share, division, section: ne expers partis esset de nostris bonis, T.: duabus partibus amplius frumenti, twice as much: inferior fluminis, Cs.: copias in quattuor partīs distribuerat, S.: in partem praedae suae vocatos deos, L.: in partem veniat mea gloria tecum, be shared with thee, O.: multa pars mei, a great part, H.: Scorpios, pars violentior Natalis horae, i. e. influence, H.— Collect., some, part, several, many (out of a greater number): pars levem ducere equitum iacturam; pars, etc., L.: pars triumphos suos ostentantes, S.: maior pars populi, the majority: Maxima pars hominum, most men, H.: minor pars populi, a minority.—Of one person: pars Niliacae plebis, Crispinus, Iu.— Abl sing. adverb., in part, partly: (poma) quae candida parte, Parte rubent, O.: ab semisomnis ac maximā parte inermibus refringi, mostly, L.: exercitus magnā parte pestilentiā absumptus, in large part, L.: nullā parte, by no means, O.: omni parte virium impar, utterly, L.: omni parte laborare, wholly, H.—With pro: ut eidem pro parte conferrent, etc., for their share: pro suā parte, for his own part: pro meā parte adiuvi, ut, etc., with my best efforts: pro virili parte adnitendum, L.: Quisquis adest operi, plus quam pro parte laborat, O.—With ex: onus ex parte adlevare, partly: decemviri ex parte de plebe creandi, L.: ullā ex parte, in any degree: ex parte magnā tibi adsentior, to a large extent: ne minimā quidem ex parte, not in the slightest degree: omnia ex alterā parte conlocata, i. e. in opposition: ex alterā parte cernere, on the other hand, L.—With ab: ab omni parte beatus, in all respects, H.: omnique a parte placebam, wholly, O.— Abl plur., with multis or omnibus: non multis partibus malit, by a great deal: numero multis partibus inferior, far, Cs.: in Hortensi sententiam multis partibus plures ituros, the great majority: omnibus partibus, in all respects.—Acc. sing., with magnam or maximam, in great part, for the most part: magnam partem ex iambis nostra constat oratio: maximam partem lacte vivunt, Cs.— Acc sing., with in: in eam partem accipio, i. e. in that sense, T.: in eam partem peccant, direction: moveor his rebus omnibus, sed in eam partem, ut, etc., in such manner: has litteras scripsi in eam partem, ne, etc., to the end: Rapere in peiorem partem, put the worst construction on, T.: in utramque partem, in both directions: id tuā nullam in partem interesse, in no way: Quodsi pudica mulier in partem iuvet Domum, i. e. filling her place, H.— Acc plur., with in: Brundusi iacere in omnes partīs est molestum, in every way.—Meton., a party, faction, side: nostrae timeo parti, T.: studia partium, S.: nullius partis esse: ut alius in aliam partem mente traheretur, Cs.: erat illarum partium: in duas partīs discedunt Numidae, S.—Plur., on the stage, a part, character, assumed person: primas partīs agere, the principal <*>aracter, T.: partīs seni dare quae sunt adulescentium, a youthful part, T.: secundae, inferior, H.: ad partīs parati, L.— A part, function, office, duty: priores partīs apud me habere, T.: legati partes, Cs.: partīs accusatoris obtinere: Antoni audio esse partīs, ut de totā eloquentiā disserat: haec igitur tibi reliqua pars est... ut rem p. constituas, etc.— A part, place, region, district, country: quālibet In parte regnanto, H.: Orientis partes: in extremis ignoti partibus orbis, O.—In enumeration, a part, fraction: tres iam copiarum partes, fourths, Cs.: agri partes duae, thirds, L.: mulctae novem partes, tenths, N.— A part of the body, member: lingua mali pars pessima servi, Iu. —Esp., the private parts, O., Ph.
    * * *
    part, region; share; direction; portion, piece; party, faction, side; role (of actor); office/function/duty (usu. pl.)

    centesima pars -- 1% monthly

    Latin-English dictionary > pars

  • 17 toga

        toga ae, f    [TEG-], a toga, gown, outer garment, citizen's cloak (a flowing robe in a single piece of white woollen stuff): pacis est insigne et oti toga: praetexta, the bordered toga of magistrates and free-born children: pura, the plain toga (assumed on coming of age): virilis, the toga of manhood: libera, of a freeman, O.: picta, worn in a triumph, L.: purpurea, i. e. royal, L.: candida, of white fulled cloth (worn by candidates for office), L.: pulla, a dark-gray toga (worn by mourners).— Fig., peace: cedant arma togae.— The Roman character, Rome: togae Oblitus, H.— A courtesan (who might wear the toga but not the stola), Tb.
    * * *
    toga; (outer garment of Roman citizen)

    Latin-English dictionary > toga

  • 18 adsuesco

    as-sŭesco ( ads-, B. and K., Rib., Halm, Weissenb.; ads- and ass-, Merk.), ēvi, ētum, 3 (adsuëtus, four syll., Phaedr. 3, prol. 14), v. a., to use or accustom one to something, to habituate; or, more freq., v. n., to accustom one's self to, to be wont, to be accustomed to.
    I.
    In gen.; constr. usu. with abl. or inf.; after the Aug. per. also with ad, in with acc., or dat.
    (α).
    With abl. (a constr. unjustly censured by Wunder, Rhein. Mus. 1829, II. p. 288 sq. The idea of the ad, which would require the acc. or dat. case, is not, as at a later period, prominent in the word, but that of suesco; accordingly, pr., to adopt some custom, to addict or apply one's self to a custom or habit, to become accustomed to something; so that the abl. of specification, as in amore affici, pedibus laborare, etc., only designates more specifically the object which is the subject of that custom; cf. Gron. and Drak. ad Liv. 31, 35, 3; Kritz. ad Sall. C. 2, 9; Rudd. II. p. 137 sq.; Ramsh. p. 427;

    v. also assuefacio): homines labore adsiduo et cotidiano adsueti,

    Cic. de Or. 3, 15, 58; so,

    vicinitas non infuscata malevolentiā, non adsueta mendaciis,

    id. Planc. 9, 22:

    gens adsueta multo Venatu nemorum,

    Verg. A. 7, 746:

    Odrysius praedae assuetus amore,

    Ov. M. 13, 554:

    genus pugnae, quo adsuērant,

    Liv. 31, 35 Gron.:

    adsuetae sanguine et praedā aves,

    Flor. 1, 1, 7; 4, 12, 17:

    adsuetus imperio et inmoderatā licentiā militari,

    Just. 31, 1, 8:

    gentes alterius imperio ac nomine adsuetas,

    Curt. 6, 3, 8; Front. Princ. Hist. Fragm. 2, p. 341.—
    (β).
    With inf.:

    fremitum voce vincere,

    Cic. Fin. 5, 2, 5:

    votis jam nunc adsuesce vocari,

    Verg. G. 1, 42:

    adsueti muros defendere,

    id. A. 9, 511:

    Candida de nigris et de candentibus atra Qui facere adsuērat,

    Ov. M. 11, 315; 10, 533; id. Tr. 2, 504; id. M. 8, 335:

    adsuetus graecari,

    Hor. S. 2, 2, 11:

    auditor adsuevit jam exigere laetitiam,

    Tac. Or. 20; 34; id. H. 4, 34; Vell. 2, 33:

    (polypus) adsuetus exire e mari in lacus,

    Plin. 9, 30, 48, § 92:

    reliquas (legiones) in hiberna dimittere assuerat,

    Suet. Aug. 49.—
    (γ).
    With ad or in with acc.:

    uri adsuescere ad homines ne parvuli quidem possunt,

    Caes. B. G. 6, 28; Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 707 P.:

    manus adsuetae ad sceptra,

    Sen. Troad. 152:

    jam inde a puero in omnia familiaria jura adsuetus,

    Liv. 24, 5; Flor. 4, 12, 43.—
    (δ).
    With dat.:

    mensae adsuetus erili,

    Verg. A. 7, 490:

    Adsuescent Latio Partha tropaea Jovi,

    Prop. 4, 3, 6:

    caritas ipsius soli, cui longo tempore adsuescitur,

    to which one is accustomed, Liv. 2, 1:

    ex more, cui adsuerunt,

    Quint. 4, 2, 29:

    ut quieti et otio per voluptates adsuescerent,

    Tac. Agr. 21:

    adsuetus expeditionibus miles,

    id. ib. 16:

    adsueti juventae Neronis,

    id. H. 1, 7:

    quo celerius (libri senatorum) rei publicae assuescerent,

    Suet. Aug. 38:

    Jurationi non adsuescat os tuum,

    Vulg. Eccli. 23, 9.—Acc. to a rare constr.,
    (ε).
    With acc. rei in the Gr. manner, eithismai ti:

    ne pueri, ne tanta animis adsuescite bella (for bellis),

    accustom not your minds to such great wars, Verg. A. 6, 833:

    Galli juxta invia ac devia adsueti,

    Liv. 21, 33:

    frigora atque inediam caelo solove adsuerunt,

    Tac. G. 4 Baumst.—
    (ζ).
    With gen.:

    Romanis Gallici tumultūs adsuetis,

    Liv. 38, 17.—
    II.
    Esp.:

    alicui, in mal. part.,

    Curt. 6, 5.— Hence, assŭētus ( ads-), a, um, P. a., accustomed, customary, usual:

    Tempus et adsuetā ponere in arte juvat,

    Ov. P. 1, 5, 36:

    otium des corpori, adsueta vicis,

    Phaedr. 3, prol. 14:

    adsuetos potare fontes,

    Plin. 8, 43, 68, § 169:

    adsuetam sibi causam suscipit,

    Vell. 2, 120.—Hence with a comp. and abl.:

    longius adsueto lumina nostra vident,

    Ov. H. 6, 72:

    adsueto propior,

    Stat. Th. 12, 306.

    Lewis & Short latin dictionary > adsuesco

  • 19 adsuetus

    as-sŭesco ( ads-, B. and K., Rib., Halm, Weissenb.; ads- and ass-, Merk.), ēvi, ētum, 3 (adsuëtus, four syll., Phaedr. 3, prol. 14), v. a., to use or accustom one to something, to habituate; or, more freq., v. n., to accustom one's self to, to be wont, to be accustomed to.
    I.
    In gen.; constr. usu. with abl. or inf.; after the Aug. per. also with ad, in with acc., or dat.
    (α).
    With abl. (a constr. unjustly censured by Wunder, Rhein. Mus. 1829, II. p. 288 sq. The idea of the ad, which would require the acc. or dat. case, is not, as at a later period, prominent in the word, but that of suesco; accordingly, pr., to adopt some custom, to addict or apply one's self to a custom or habit, to become accustomed to something; so that the abl. of specification, as in amore affici, pedibus laborare, etc., only designates more specifically the object which is the subject of that custom; cf. Gron. and Drak. ad Liv. 31, 35, 3; Kritz. ad Sall. C. 2, 9; Rudd. II. p. 137 sq.; Ramsh. p. 427;

    v. also assuefacio): homines labore adsiduo et cotidiano adsueti,

    Cic. de Or. 3, 15, 58; so,

    vicinitas non infuscata malevolentiā, non adsueta mendaciis,

    id. Planc. 9, 22:

    gens adsueta multo Venatu nemorum,

    Verg. A. 7, 746:

    Odrysius praedae assuetus amore,

    Ov. M. 13, 554:

    genus pugnae, quo adsuērant,

    Liv. 31, 35 Gron.:

    adsuetae sanguine et praedā aves,

    Flor. 1, 1, 7; 4, 12, 17:

    adsuetus imperio et inmoderatā licentiā militari,

    Just. 31, 1, 8:

    gentes alterius imperio ac nomine adsuetas,

    Curt. 6, 3, 8; Front. Princ. Hist. Fragm. 2, p. 341.—
    (β).
    With inf.:

    fremitum voce vincere,

    Cic. Fin. 5, 2, 5:

    votis jam nunc adsuesce vocari,

    Verg. G. 1, 42:

    adsueti muros defendere,

    id. A. 9, 511:

    Candida de nigris et de candentibus atra Qui facere adsuērat,

    Ov. M. 11, 315; 10, 533; id. Tr. 2, 504; id. M. 8, 335:

    adsuetus graecari,

    Hor. S. 2, 2, 11:

    auditor adsuevit jam exigere laetitiam,

    Tac. Or. 20; 34; id. H. 4, 34; Vell. 2, 33:

    (polypus) adsuetus exire e mari in lacus,

    Plin. 9, 30, 48, § 92:

    reliquas (legiones) in hiberna dimittere assuerat,

    Suet. Aug. 49.—
    (γ).
    With ad or in with acc.:

    uri adsuescere ad homines ne parvuli quidem possunt,

    Caes. B. G. 6, 28; Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 707 P.:

    manus adsuetae ad sceptra,

    Sen. Troad. 152:

    jam inde a puero in omnia familiaria jura adsuetus,

    Liv. 24, 5; Flor. 4, 12, 43.—
    (δ).
    With dat.:

    mensae adsuetus erili,

    Verg. A. 7, 490:

    Adsuescent Latio Partha tropaea Jovi,

    Prop. 4, 3, 6:

    caritas ipsius soli, cui longo tempore adsuescitur,

    to which one is accustomed, Liv. 2, 1:

    ex more, cui adsuerunt,

    Quint. 4, 2, 29:

    ut quieti et otio per voluptates adsuescerent,

    Tac. Agr. 21:

    adsuetus expeditionibus miles,

    id. ib. 16:

    adsueti juventae Neronis,

    id. H. 1, 7:

    quo celerius (libri senatorum) rei publicae assuescerent,

    Suet. Aug. 38:

    Jurationi non adsuescat os tuum,

    Vulg. Eccli. 23, 9.—Acc. to a rare constr.,
    (ε).
    With acc. rei in the Gr. manner, eithismai ti:

    ne pueri, ne tanta animis adsuescite bella (for bellis),

    accustom not your minds to such great wars, Verg. A. 6, 833:

    Galli juxta invia ac devia adsueti,

    Liv. 21, 33:

    frigora atque inediam caelo solove adsuerunt,

    Tac. G. 4 Baumst.—
    (ζ).
    With gen.:

    Romanis Gallici tumultūs adsuetis,

    Liv. 38, 17.—
    II.
    Esp.:

    alicui, in mal. part.,

    Curt. 6, 5.— Hence, assŭētus ( ads-), a, um, P. a., accustomed, customary, usual:

    Tempus et adsuetā ponere in arte juvat,

    Ov. P. 1, 5, 36:

    otium des corpori, adsueta vicis,

    Phaedr. 3, prol. 14:

    adsuetos potare fontes,

    Plin. 8, 43, 68, § 169:

    adsuetam sibi causam suscipit,

    Vell. 2, 120.—Hence with a comp. and abl.:

    longius adsueto lumina nostra vident,

    Ov. H. 6, 72:

    adsueto propior,

    Stat. Th. 12, 306.

    Lewis & Short latin dictionary > adsuetus

  • 20 assuesco

    as-sŭesco ( ads-, B. and K., Rib., Halm, Weissenb.; ads- and ass-, Merk.), ēvi, ētum, 3 (adsuëtus, four syll., Phaedr. 3, prol. 14), v. a., to use or accustom one to something, to habituate; or, more freq., v. n., to accustom one's self to, to be wont, to be accustomed to.
    I.
    In gen.; constr. usu. with abl. or inf.; after the Aug. per. also with ad, in with acc., or dat.
    (α).
    With abl. (a constr. unjustly censured by Wunder, Rhein. Mus. 1829, II. p. 288 sq. The idea of the ad, which would require the acc. or dat. case, is not, as at a later period, prominent in the word, but that of suesco; accordingly, pr., to adopt some custom, to addict or apply one's self to a custom or habit, to become accustomed to something; so that the abl. of specification, as in amore affici, pedibus laborare, etc., only designates more specifically the object which is the subject of that custom; cf. Gron. and Drak. ad Liv. 31, 35, 3; Kritz. ad Sall. C. 2, 9; Rudd. II. p. 137 sq.; Ramsh. p. 427;

    v. also assuefacio): homines labore adsiduo et cotidiano adsueti,

    Cic. de Or. 3, 15, 58; so,

    vicinitas non infuscata malevolentiā, non adsueta mendaciis,

    id. Planc. 9, 22:

    gens adsueta multo Venatu nemorum,

    Verg. A. 7, 746:

    Odrysius praedae assuetus amore,

    Ov. M. 13, 554:

    genus pugnae, quo adsuērant,

    Liv. 31, 35 Gron.:

    adsuetae sanguine et praedā aves,

    Flor. 1, 1, 7; 4, 12, 17:

    adsuetus imperio et inmoderatā licentiā militari,

    Just. 31, 1, 8:

    gentes alterius imperio ac nomine adsuetas,

    Curt. 6, 3, 8; Front. Princ. Hist. Fragm. 2, p. 341.—
    (β).
    With inf.:

    fremitum voce vincere,

    Cic. Fin. 5, 2, 5:

    votis jam nunc adsuesce vocari,

    Verg. G. 1, 42:

    adsueti muros defendere,

    id. A. 9, 511:

    Candida de nigris et de candentibus atra Qui facere adsuērat,

    Ov. M. 11, 315; 10, 533; id. Tr. 2, 504; id. M. 8, 335:

    adsuetus graecari,

    Hor. S. 2, 2, 11:

    auditor adsuevit jam exigere laetitiam,

    Tac. Or. 20; 34; id. H. 4, 34; Vell. 2, 33:

    (polypus) adsuetus exire e mari in lacus,

    Plin. 9, 30, 48, § 92:

    reliquas (legiones) in hiberna dimittere assuerat,

    Suet. Aug. 49.—
    (γ).
    With ad or in with acc.:

    uri adsuescere ad homines ne parvuli quidem possunt,

    Caes. B. G. 6, 28; Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 707 P.:

    manus adsuetae ad sceptra,

    Sen. Troad. 152:

    jam inde a puero in omnia familiaria jura adsuetus,

    Liv. 24, 5; Flor. 4, 12, 43.—
    (δ).
    With dat.:

    mensae adsuetus erili,

    Verg. A. 7, 490:

    Adsuescent Latio Partha tropaea Jovi,

    Prop. 4, 3, 6:

    caritas ipsius soli, cui longo tempore adsuescitur,

    to which one is accustomed, Liv. 2, 1:

    ex more, cui adsuerunt,

    Quint. 4, 2, 29:

    ut quieti et otio per voluptates adsuescerent,

    Tac. Agr. 21:

    adsuetus expeditionibus miles,

    id. ib. 16:

    adsueti juventae Neronis,

    id. H. 1, 7:

    quo celerius (libri senatorum) rei publicae assuescerent,

    Suet. Aug. 38:

    Jurationi non adsuescat os tuum,

    Vulg. Eccli. 23, 9.—Acc. to a rare constr.,
    (ε).
    With acc. rei in the Gr. manner, eithismai ti:

    ne pueri, ne tanta animis adsuescite bella (for bellis),

    accustom not your minds to such great wars, Verg. A. 6, 833:

    Galli juxta invia ac devia adsueti,

    Liv. 21, 33:

    frigora atque inediam caelo solove adsuerunt,

    Tac. G. 4 Baumst.—
    (ζ).
    With gen.:

    Romanis Gallici tumultūs adsuetis,

    Liv. 38, 17.—
    II.
    Esp.:

    alicui, in mal. part.,

    Curt. 6, 5.— Hence, assŭētus ( ads-), a, um, P. a., accustomed, customary, usual:

    Tempus et adsuetā ponere in arte juvat,

    Ov. P. 1, 5, 36:

    otium des corpori, adsueta vicis,

    Phaedr. 3, prol. 14:

    adsuetos potare fontes,

    Plin. 8, 43, 68, § 169:

    adsuetam sibi causam suscipit,

    Vell. 2, 120.—Hence with a comp. and abl.:

    longius adsueto lumina nostra vident,

    Ov. H. 6, 72:

    adsueto propior,

    Stat. Th. 12, 306.

    Lewis & Short latin dictionary > assuesco

См. также в других словарях:

  • Candida — Saltar a navegación, búsqueda ? Candida Clasificación científica …   Wikipedia Español

  • candida — [ kɑ̃dida ] n. m. inv. • XXe; mot lat. « blanche » ♦ Méd. Genre de levures, dont la plus importante (Candida albicans) provoque des affections de la peau et des muqueuses, chez l être humain (⇒ candidose). ⊗ HOM. Candidat. ● candida nom masculin… …   Encyclopédie Universelle

  • Candida — ist ein weiblicher Vorname. Herkunft und Bedeutung Candida kommt aus dem Lateinischen und bedeutet „weiß glänzend“. Namensträgerinnen Candida die Ältere († 78), Heilige Cándida María de Jesús, Ordensname von Juana Josefa Cipitria y Barriola… …   Deutsch Wikipedia

  • Candida (AV) — Saltar a navegación, búsqueda Candida Archivo:Candida (AV) Stemma.png Escudo …   Wikipedia Español

  • candida — n. 1. any of the yeastlike imperfect fungi of the genus {Candida}. [WordNet 1.5] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • candida — género de hongos semejantes a levaduras. La C. albicans es causante de moniliasis o candidiasis mucocutáneas o generalizadas Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010. Candida Género de hongos levadurifo …   Diccionario médico

  • Cándida — Cándida, la mujer del año Saltar a navegación, búsqueda Cándida, la mujer del año es una película argentina, perteneciente al género de la comedia producida en 1943, dirigida y escrita por Enrique Santos Discépolo quién fue el primer director de… …   Wikipedia Español

  • Candida — См. Кандиды (Источник: «Словарь терминов микробиологии») …   Словарь микробиологии

  • Candĭda — (röm. Alterth.), 1) weißes Kleid; 2) die von Candidaten der Prätur, Quästur etc. veranstaltete Feier von Spielen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Candida — f English: from Late Latin, meaning ‘white’. The colour was associated in Christian imagery with purity and salvation (cf. Revelation 3: 4 ‘thou hast a few names even in Sardis which have not defiled their garments; and they shall walk with me in …   First names dictionary

  • candida — [kan′di də] n. CANDIDIASIS candidal adj …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»