Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

serene

  • 1 serene

    sĕrēnē, adv. [serenus], clearly, brightly; trop., comp.:

    serenius videre,

    Aug. Trin. 8, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > serene

  • 2 serenum

    1.
    sĕrēnus, a, um, adj. [Sanscr. svar, sky; Gr. Seirios; cf. selas; Lat. sol], clear, fair, bright, serene (class.; esp. freq. in the poets; cf. sudus).
    I.
    Lit.: cum tonuit laevum bene tempestate serenā, Enn. ap. Cic. Div. 2, 39, 82 (Ann. v. 517 Vahl.):

    caelo sereno,

    Lucr. 6, 247; Cic. Fam. 16, 9, 2; Verg. G. 1, 260; 1, 487; id. A. 3, 518; Hor. Epod. 15, 1; id. S. 2, 4, 51; Ov. M. 1, 168; 2, 321 et saep.; cf.:

    de parte caeli,

    Lucr. 6, 99:

    in regione caeli,

    Verg. A. 8, 528.— Comp.:

    caelo perfruitur sereniore,

    Mart. 4, 64, 6; cf.

    also: o nimium caelo et pelago confise sereno,

    Verg. A. 5, 870:

    postquam ex tam turbido die serena et tranquilla lux rediit,

    Liv. 1, 16, 2:

    luce,

    Verg. A. 5, 104:

    lumen (solis),

    Lucr. 2, 150:

    nox,

    id. 1, 142; Cic. Rep. 1, 15, 23; Verg. G. 1, 426:

    sidera,

    Lucr. 4, 212:

    facies diei,

    Phaedr. 4, 16, 5:

    species mundi,

    Lucr. 4, 134:

    aër,

    Plin. 17, 24, 37, § 222:

    ver,

    Verg. G. 1, 340:

    aestas,

    id. A. 6, 707:

    stella,

    Ov. F. 6, 718 et saep.:

    color (opp. nubilus),

    bright, clear, Plin. 9, 35, 54, § 107:

    aqua (with candida),

    Mart. 6, 42, 19:

    vox,

    Pers. 1, 19.— Transf., of a wind that clears the sky, that brings fair weather: hic Favonius serenu'st, istic Auster imbricus, * Plaut. Merc. 5, 2, 35; hence, also, poet.:

    unde serenas Ventus agat nubes,

    Verg. G. 1, 461.—
    2.
    As subst.: sĕrēnum, i, n., a clear, bright, or serene sky, fair weather (not in Cic.):

    ponito pocillum in sereno noctu,

    during a fine night, Cato, R. R. 156, 3;

    more freq. simply sereno: Priverni sereno per diem totum rubrum solem fuisse,

    Liv. 31, 12, 5; 37, 3, 2:

    quare et sereno tonat,

    Sen. Q. N. 2, 18; Plin. 11, 24, 28, § 84 (opp. nubilo), Pall. 1, 30, 3; Luc. 1, 530:

    liquido ac puro sereno,

    Suet. Aug. 95:

    nitido sereno,

    Sil. 5, 58:

    cottidie serenum cum est,

    Varr. R. R. 3, 10, 4:

    laesique fides reditura sereni,

    Stat. S. 3, 1, 81:

    serenum nitidum micat,

    Mart. 6, 42, 8.— Plur.:

    caeli serena Concutiat sonitu,

    Lucr. 2, 1100:

    soles et aperta serena,

    Verg. G. 1, 393:

    nostra,

    Val. Fl. 1, 332.—
    II.
    Trop.
    1.
    Cheerful, glad, joyous, tranquil, serene (syn.:

    laetus, tranquillus, secundus): vita,

    Lucr. 2, 1094 Lachm.:

    horae (with albus dies),

    Sil. 15, 53: rebus serenis servare modum, in propitious or favorable circumstances, in good fortune, id. 8, 546:

    vultus,

    Lucr. 3, 293; Cat. 55, 8; Hor. C. 1, 37, 26; Ov. Tr. 1, 5, 27:

    frons tranquilla et serena,

    Cic. Tusc. 3, 15, 31:

    pectora processu facta serena tuo,

    Ov. Tr. 1, 9, 40:

    animus,

    id. ib. 1, 1, 39:

    oculi,

    Sil. 7, 461:

    Augustus,

    Ov. P. 2, 2, 65:

    laetitia,

    Just. 44, 2, 4:

    imperium,

    Sil. 14, 80:

    res,

    id. 8, 546:

    sereno vitae tempore,

    Auct. Her. 4, 48, 61:

    vita,

    Lucr. 2, 1094:

    temperatus (sanguis) medium quoddam serenum efficit,

    Quint. 11, 3, 78; cf.:

    tandem aliquid, pulsā curarum nube serenum Vidi,

    Ov. P. 2, 1, 5.—
    2.
    SERENVS, an epithet of Jupiter (whose brow was always serene), Inscr. Murat. 1978, 5; cf. Serenator;

    hence, Martial calls Domitian: Jovem serenum,

    Mart. 5, 6, 9; 9, 25, 3.—
    3.
    Serenissimus, a title of the Roman emperors, Cod. Just. 5, 4, 23.
    2.
    Sĕrēnus, i, m.; Sĕrēna, ae, f. [1. serenus], a proper name.
    I.
    Q. Serenus Sammonicus, a physician under Septimius Severus, Spart. Get. 5, 5; Macr. 3, 16, 6.—
    II.
    Q. Serenus Sammonicus, son of the preceding, author of a poem, De Medicina, still extant, Lampr. Alex. 30, 2; cf. Teuffel's Roem. Lit. 379, 4.—
    III.
    Serena, the wife of Stilicho, and mother-in-law of the emperor Honorius, celebrated by Claudian in a special poem (Laus Serenae Reginae).

    Lewis & Short latin dictionary > serenum

  • 3 Serenus

    1.
    sĕrēnus, a, um, adj. [Sanscr. svar, sky; Gr. Seirios; cf. selas; Lat. sol], clear, fair, bright, serene (class.; esp. freq. in the poets; cf. sudus).
    I.
    Lit.: cum tonuit laevum bene tempestate serenā, Enn. ap. Cic. Div. 2, 39, 82 (Ann. v. 517 Vahl.):

    caelo sereno,

    Lucr. 6, 247; Cic. Fam. 16, 9, 2; Verg. G. 1, 260; 1, 487; id. A. 3, 518; Hor. Epod. 15, 1; id. S. 2, 4, 51; Ov. M. 1, 168; 2, 321 et saep.; cf.:

    de parte caeli,

    Lucr. 6, 99:

    in regione caeli,

    Verg. A. 8, 528.— Comp.:

    caelo perfruitur sereniore,

    Mart. 4, 64, 6; cf.

    also: o nimium caelo et pelago confise sereno,

    Verg. A. 5, 870:

    postquam ex tam turbido die serena et tranquilla lux rediit,

    Liv. 1, 16, 2:

    luce,

    Verg. A. 5, 104:

    lumen (solis),

    Lucr. 2, 150:

    nox,

    id. 1, 142; Cic. Rep. 1, 15, 23; Verg. G. 1, 426:

    sidera,

    Lucr. 4, 212:

    facies diei,

    Phaedr. 4, 16, 5:

    species mundi,

    Lucr. 4, 134:

    aër,

    Plin. 17, 24, 37, § 222:

    ver,

    Verg. G. 1, 340:

    aestas,

    id. A. 6, 707:

    stella,

    Ov. F. 6, 718 et saep.:

    color (opp. nubilus),

    bright, clear, Plin. 9, 35, 54, § 107:

    aqua (with candida),

    Mart. 6, 42, 19:

    vox,

    Pers. 1, 19.— Transf., of a wind that clears the sky, that brings fair weather: hic Favonius serenu'st, istic Auster imbricus, * Plaut. Merc. 5, 2, 35; hence, also, poet.:

    unde serenas Ventus agat nubes,

    Verg. G. 1, 461.—
    2.
    As subst.: sĕrēnum, i, n., a clear, bright, or serene sky, fair weather (not in Cic.):

    ponito pocillum in sereno noctu,

    during a fine night, Cato, R. R. 156, 3;

    more freq. simply sereno: Priverni sereno per diem totum rubrum solem fuisse,

    Liv. 31, 12, 5; 37, 3, 2:

    quare et sereno tonat,

    Sen. Q. N. 2, 18; Plin. 11, 24, 28, § 84 (opp. nubilo), Pall. 1, 30, 3; Luc. 1, 530:

    liquido ac puro sereno,

    Suet. Aug. 95:

    nitido sereno,

    Sil. 5, 58:

    cottidie serenum cum est,

    Varr. R. R. 3, 10, 4:

    laesique fides reditura sereni,

    Stat. S. 3, 1, 81:

    serenum nitidum micat,

    Mart. 6, 42, 8.— Plur.:

    caeli serena Concutiat sonitu,

    Lucr. 2, 1100:

    soles et aperta serena,

    Verg. G. 1, 393:

    nostra,

    Val. Fl. 1, 332.—
    II.
    Trop.
    1.
    Cheerful, glad, joyous, tranquil, serene (syn.:

    laetus, tranquillus, secundus): vita,

    Lucr. 2, 1094 Lachm.:

    horae (with albus dies),

    Sil. 15, 53: rebus serenis servare modum, in propitious or favorable circumstances, in good fortune, id. 8, 546:

    vultus,

    Lucr. 3, 293; Cat. 55, 8; Hor. C. 1, 37, 26; Ov. Tr. 1, 5, 27:

    frons tranquilla et serena,

    Cic. Tusc. 3, 15, 31:

    pectora processu facta serena tuo,

    Ov. Tr. 1, 9, 40:

    animus,

    id. ib. 1, 1, 39:

    oculi,

    Sil. 7, 461:

    Augustus,

    Ov. P. 2, 2, 65:

    laetitia,

    Just. 44, 2, 4:

    imperium,

    Sil. 14, 80:

    res,

    id. 8, 546:

    sereno vitae tempore,

    Auct. Her. 4, 48, 61:

    vita,

    Lucr. 2, 1094:

    temperatus (sanguis) medium quoddam serenum efficit,

    Quint. 11, 3, 78; cf.:

    tandem aliquid, pulsā curarum nube serenum Vidi,

    Ov. P. 2, 1, 5.—
    2.
    SERENVS, an epithet of Jupiter (whose brow was always serene), Inscr. Murat. 1978, 5; cf. Serenator;

    hence, Martial calls Domitian: Jovem serenum,

    Mart. 5, 6, 9; 9, 25, 3.—
    3.
    Serenissimus, a title of the Roman emperors, Cod. Just. 5, 4, 23.
    2.
    Sĕrēnus, i, m.; Sĕrēna, ae, f. [1. serenus], a proper name.
    I.
    Q. Serenus Sammonicus, a physician under Septimius Severus, Spart. Get. 5, 5; Macr. 3, 16, 6.—
    II.
    Q. Serenus Sammonicus, son of the preceding, author of a poem, De Medicina, still extant, Lampr. Alex. 30, 2; cf. Teuffel's Roem. Lit. 379, 4.—
    III.
    Serena, the wife of Stilicho, and mother-in-law of the emperor Honorius, celebrated by Claudian in a special poem (Laus Serenae Reginae).

    Lewis & Short latin dictionary > Serenus

  • 4 serenus

    1.
    sĕrēnus, a, um, adj. [Sanscr. svar, sky; Gr. Seirios; cf. selas; Lat. sol], clear, fair, bright, serene (class.; esp. freq. in the poets; cf. sudus).
    I.
    Lit.: cum tonuit laevum bene tempestate serenā, Enn. ap. Cic. Div. 2, 39, 82 (Ann. v. 517 Vahl.):

    caelo sereno,

    Lucr. 6, 247; Cic. Fam. 16, 9, 2; Verg. G. 1, 260; 1, 487; id. A. 3, 518; Hor. Epod. 15, 1; id. S. 2, 4, 51; Ov. M. 1, 168; 2, 321 et saep.; cf.:

    de parte caeli,

    Lucr. 6, 99:

    in regione caeli,

    Verg. A. 8, 528.— Comp.:

    caelo perfruitur sereniore,

    Mart. 4, 64, 6; cf.

    also: o nimium caelo et pelago confise sereno,

    Verg. A. 5, 870:

    postquam ex tam turbido die serena et tranquilla lux rediit,

    Liv. 1, 16, 2:

    luce,

    Verg. A. 5, 104:

    lumen (solis),

    Lucr. 2, 150:

    nox,

    id. 1, 142; Cic. Rep. 1, 15, 23; Verg. G. 1, 426:

    sidera,

    Lucr. 4, 212:

    facies diei,

    Phaedr. 4, 16, 5:

    species mundi,

    Lucr. 4, 134:

    aër,

    Plin. 17, 24, 37, § 222:

    ver,

    Verg. G. 1, 340:

    aestas,

    id. A. 6, 707:

    stella,

    Ov. F. 6, 718 et saep.:

    color (opp. nubilus),

    bright, clear, Plin. 9, 35, 54, § 107:

    aqua (with candida),

    Mart. 6, 42, 19:

    vox,

    Pers. 1, 19.— Transf., of a wind that clears the sky, that brings fair weather: hic Favonius serenu'st, istic Auster imbricus, * Plaut. Merc. 5, 2, 35; hence, also, poet.:

    unde serenas Ventus agat nubes,

    Verg. G. 1, 461.—
    2.
    As subst.: sĕrēnum, i, n., a clear, bright, or serene sky, fair weather (not in Cic.):

    ponito pocillum in sereno noctu,

    during a fine night, Cato, R. R. 156, 3;

    more freq. simply sereno: Priverni sereno per diem totum rubrum solem fuisse,

    Liv. 31, 12, 5; 37, 3, 2:

    quare et sereno tonat,

    Sen. Q. N. 2, 18; Plin. 11, 24, 28, § 84 (opp. nubilo), Pall. 1, 30, 3; Luc. 1, 530:

    liquido ac puro sereno,

    Suet. Aug. 95:

    nitido sereno,

    Sil. 5, 58:

    cottidie serenum cum est,

    Varr. R. R. 3, 10, 4:

    laesique fides reditura sereni,

    Stat. S. 3, 1, 81:

    serenum nitidum micat,

    Mart. 6, 42, 8.— Plur.:

    caeli serena Concutiat sonitu,

    Lucr. 2, 1100:

    soles et aperta serena,

    Verg. G. 1, 393:

    nostra,

    Val. Fl. 1, 332.—
    II.
    Trop.
    1.
    Cheerful, glad, joyous, tranquil, serene (syn.:

    laetus, tranquillus, secundus): vita,

    Lucr. 2, 1094 Lachm.:

    horae (with albus dies),

    Sil. 15, 53: rebus serenis servare modum, in propitious or favorable circumstances, in good fortune, id. 8, 546:

    vultus,

    Lucr. 3, 293; Cat. 55, 8; Hor. C. 1, 37, 26; Ov. Tr. 1, 5, 27:

    frons tranquilla et serena,

    Cic. Tusc. 3, 15, 31:

    pectora processu facta serena tuo,

    Ov. Tr. 1, 9, 40:

    animus,

    id. ib. 1, 1, 39:

    oculi,

    Sil. 7, 461:

    Augustus,

    Ov. P. 2, 2, 65:

    laetitia,

    Just. 44, 2, 4:

    imperium,

    Sil. 14, 80:

    res,

    id. 8, 546:

    sereno vitae tempore,

    Auct. Her. 4, 48, 61:

    vita,

    Lucr. 2, 1094:

    temperatus (sanguis) medium quoddam serenum efficit,

    Quint. 11, 3, 78; cf.:

    tandem aliquid, pulsā curarum nube serenum Vidi,

    Ov. P. 2, 1, 5.—
    2.
    SERENVS, an epithet of Jupiter (whose brow was always serene), Inscr. Murat. 1978, 5; cf. Serenator;

    hence, Martial calls Domitian: Jovem serenum,

    Mart. 5, 6, 9; 9, 25, 3.—
    3.
    Serenissimus, a title of the Roman emperors, Cod. Just. 5, 4, 23.
    2.
    Sĕrēnus, i, m.; Sĕrēna, ae, f. [1. serenus], a proper name.
    I.
    Q. Serenus Sammonicus, a physician under Septimius Severus, Spart. Get. 5, 5; Macr. 3, 16, 6.—
    II.
    Q. Serenus Sammonicus, son of the preceding, author of a poem, De Medicina, still extant, Lampr. Alex. 30, 2; cf. Teuffel's Roem. Lit. 379, 4.—
    III.
    Serena, the wife of Stilicho, and mother-in-law of the emperor Honorius, celebrated by Claudian in a special poem (Laus Serenae Reginae).

    Lewis & Short latin dictionary > serenus

  • 5 serēnus

        serēnus adj.    [2 SER-], clear, fair, bright, serene: tempestate serenā, Enn. ap. C.: caelo sereno, V., H., O.: lux, L.: Faciem ad serenam mutatur dies, Ph.: ver, V.: stella, O.: unde serenas Ventus agat nubīs, V.—As subst n., a clear sky, fair weather: sereno, in a cloudless sky, L.: soles et aperta serena, V.—Fig., cheerful, glad, joyous, tranquil, bright, serene: Voltus, H.: frons: animus, O.: aliquid serenum videre, O.
    * * *
    serena, serenum ADJ
    clear, fair, bright; serene, tranquil; cheerful, glad

    Latin-English dictionary > serēnus

  • 6 tranquillus

        tranquillus adj.    with comp. and sup, quiet, calm, still, tranquil: mare, quod naturā suā tranquillum sit: tranquillo mari gubernare, L.: aquae, O.—As subst n., a quiet sea, calm: te ad scopulum e tranquillo auferre, T.: in tranquillo tempestatem adversam optare dementis est: tranquillo pervectus Chalcidem, on the calm sea, L.: non tranquillo navigamus, L.—Of the countenance, calm, undisturbed, serene: frons tranquilla et serena.—Fig., calm, quiet, peaceful, placid, composed, untroubled, undisturbed, serene, tranquil: ut appetitūs sint tranquilli: tutae tranquillaeque res omnes, S.: senectus, H.: tranquillior in plebem fecerunt, L.: tranquillior animo esse: in transferendis faciendisque verbis tranquillior: tranquillae tuae quidem litterae, i. e. bring peaceful tidings: tranquillissima res, T.: tranquillissimus animus. —As subst n., calmness, quiet, tranquillity, peace: esse amorem in tranquillo, T.: in urbe ex tranquillo moles discordiarum... exorta est, L.: videre nihil tranquilli.
    * * *
    tranquilla, tranquillum ADJ
    quiet, calm

    Latin-English dictionary > tranquillus

  • 7 defaecatus

    dē-faeco ( dēfēco, or defīco; cf. Ritschl ad Plaut. Most. 1, 3, 2), āvi, ātum, 1, v. a. [faex], to cleanse from dregs; to refine, purify, defecate, clarify (ante-class. and post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    vinum,

    Col. 12, 33; Plin. 18, 26, 63, § 232:

    vindemiam,

    Vulg. Isa. 25, 6.—
    B.
    In gen., to cleanse, purify, wash:

    se,

    Plaut. Most. 1, 3, 2:

    membra,

    Prud. Cath. 7, 74:

    aërem,

    Veg. Vet. 1, 20, 3. —
    II.
    Trop., to purify; to make clear, serene; to set at ease:

    quicquid incerti mi in animo prius aut ambiguum fuit, nunc liquet, nunc defaecatum est,

    Plaut. Ps. 2, 4, 70:

    animus purgatus defaecatusque,

    Macr. Somn. Scip. 1, 8:

    mens,

    id. ib. 2, 12:

    literae defaecandae,

    Sid. Ep. 1, 1:

    caro ab omni defaecata labe vitiorum,

    Ambros. in Luc. 7, 141 fin.:

    nunc defaecato demum animo egredior domo,

    undisturbed, serene, Plaut. Aul. 1, 2, 1.— P. a.: dēfaecātus, a, um. — Comp.:

    caelum defaecatius ab omni labe,

    Ambros. in Psa. 118; Serm. 8;

    vindemiae,

    refined, Vulg. Isa. 25, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > defaecatus

  • 8 defaeco

    dē-faeco ( dēfēco, or defīco; cf. Ritschl ad Plaut. Most. 1, 3, 2), āvi, ātum, 1, v. a. [faex], to cleanse from dregs; to refine, purify, defecate, clarify (ante-class. and post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    vinum,

    Col. 12, 33; Plin. 18, 26, 63, § 232:

    vindemiam,

    Vulg. Isa. 25, 6.—
    B.
    In gen., to cleanse, purify, wash:

    se,

    Plaut. Most. 1, 3, 2:

    membra,

    Prud. Cath. 7, 74:

    aërem,

    Veg. Vet. 1, 20, 3. —
    II.
    Trop., to purify; to make clear, serene; to set at ease:

    quicquid incerti mi in animo prius aut ambiguum fuit, nunc liquet, nunc defaecatum est,

    Plaut. Ps. 2, 4, 70:

    animus purgatus defaecatusque,

    Macr. Somn. Scip. 1, 8:

    mens,

    id. ib. 2, 12:

    literae defaecandae,

    Sid. Ep. 1, 1:

    caro ab omni defaecata labe vitiorum,

    Ambros. in Luc. 7, 141 fin.:

    nunc defaecato demum animo egredior domo,

    undisturbed, serene, Plaut. Aul. 1, 2, 1.— P. a.: dēfaecātus, a, um. — Comp.:

    caelum defaecatius ab omni labe,

    Ambros. in Psa. 118; Serm. 8;

    vindemiae,

    refined, Vulg. Isa. 25, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > defaeco

  • 9 defeco

    dē-faeco ( dēfēco, or defīco; cf. Ritschl ad Plaut. Most. 1, 3, 2), āvi, ātum, 1, v. a. [faex], to cleanse from dregs; to refine, purify, defecate, clarify (ante-class. and post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    vinum,

    Col. 12, 33; Plin. 18, 26, 63, § 232:

    vindemiam,

    Vulg. Isa. 25, 6.—
    B.
    In gen., to cleanse, purify, wash:

    se,

    Plaut. Most. 1, 3, 2:

    membra,

    Prud. Cath. 7, 74:

    aërem,

    Veg. Vet. 1, 20, 3. —
    II.
    Trop., to purify; to make clear, serene; to set at ease:

    quicquid incerti mi in animo prius aut ambiguum fuit, nunc liquet, nunc defaecatum est,

    Plaut. Ps. 2, 4, 70:

    animus purgatus defaecatusque,

    Macr. Somn. Scip. 1, 8:

    mens,

    id. ib. 2, 12:

    literae defaecandae,

    Sid. Ep. 1, 1:

    caro ab omni defaecata labe vitiorum,

    Ambros. in Luc. 7, 141 fin.:

    nunc defaecato demum animo egredior domo,

    undisturbed, serene, Plaut. Aul. 1, 2, 1.— P. a.: dēfaecātus, a, um. — Comp.:

    caelum defaecatius ab omni labe,

    Ambros. in Psa. 118; Serm. 8;

    vindemiae,

    refined, Vulg. Isa. 25, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > defeco

  • 10 defico

    dē-faeco ( dēfēco, or defīco; cf. Ritschl ad Plaut. Most. 1, 3, 2), āvi, ātum, 1, v. a. [faex], to cleanse from dregs; to refine, purify, defecate, clarify (ante-class. and post-Aug.).
    I.
    Lit.:

    vinum,

    Col. 12, 33; Plin. 18, 26, 63, § 232:

    vindemiam,

    Vulg. Isa. 25, 6.—
    B.
    In gen., to cleanse, purify, wash:

    se,

    Plaut. Most. 1, 3, 2:

    membra,

    Prud. Cath. 7, 74:

    aërem,

    Veg. Vet. 1, 20, 3. —
    II.
    Trop., to purify; to make clear, serene; to set at ease:

    quicquid incerti mi in animo prius aut ambiguum fuit, nunc liquet, nunc defaecatum est,

    Plaut. Ps. 2, 4, 70:

    animus purgatus defaecatusque,

    Macr. Somn. Scip. 1, 8:

    mens,

    id. ib. 2, 12:

    literae defaecandae,

    Sid. Ep. 1, 1:

    caro ab omni defaecata labe vitiorum,

    Ambros. in Luc. 7, 141 fin.:

    nunc defaecato demum animo egredior domo,

    undisturbed, serene, Plaut. Aul. 1, 2, 1.— P. a.: dēfaecātus, a, um. — Comp.:

    caelum defaecatius ab omni labe,

    Ambros. in Psa. 118; Serm. 8;

    vindemiae,

    refined, Vulg. Isa. 25, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > defico

  • 11 liquidum

    lī̆quĭdus, a, um (the first syll. usually short; long in Lucr. 1, 349; 3, 427; while in the line id. 4, 1259 it is used both as long and short; v. infra), adj. [liqueo], flowing, fluid, liquid.
    I.
    Lit.:

    aqua bona et liquida,

    Cato, R. R. 73:

    crassaque conveniant liquidis et liquida crassis,

    Lucr. 4, 1259:

    liquida moles,

    the sea, id. 6, 405:

    iter,

    a voyage, Prop. 3, 20 (4, 21), 14:

    palaestra (because there liquid unguents were used),

    Luc. 9, 661:

    odores,

    liquid unguents, Hor. C. 1, 5, 2: sorores, fountain-nymphs, Ov. M. 1, 704:

    venter,

    loose, Cels. 2, 8:

    alvus,

    watery, loose, id. 2, 6.— Subst.: lī̆quĭdum, i, n., a liquid, water:

    tibi si sit opus liquidi non amplius urna,

    Hor. S. 1, 1, 54:

    cum liquido mixtā polentā,

    Ov. M. 5, 454.—
    B.
    Transf., clear, bright, transparent, limpid, pure:

    lumen,

    Lucr. 5, 281:

    fontes,

    Verg. E. 2, 59:

    ignis,

    id. ib. 6, 33:

    aër,

    id. G. 1, 404:

    aether,

    id. A. 7, 65; Hor. C. 2, 20, 2:

    Baiae,

    id. ib. 3, 4, 24:

    color,

    id. ib. 4, 8, 7:

    liquidior lux,

    Curt. 7, 11, 22:

    liquidissima caeli tempestas,

    Lucr. 4, 168:

    nox,

    Verg. A. 10, 272:

    aestas,

    id. G. 4, 59: iter, serene way (through the air), id. A. 5, 217.—
    2.
    Esp. of sounds.
    (α).
    Of the voice: vox, a clear voice or song:

    variae volucres liquidis loca vocibus opplent,

    Lucr. 2, 146; Verg. G. 1, 410:

    cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit,

    Hor. C. 1, 24, 3:

    carmen citharae,

    Lucr. 4, 981.—
    (β).
    Liquidae consonantes, the liquids, i. e. the letters l, m, n, r, Prisc. 1, 2, 11; 2, 2, 13: liquidae dictae sunt (litterae) quia liquescunt in metro aliquoties et pereunt, Cledon. p. 1882 P. al.; cf. liquesco, I. B. 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    Flowing, continuing without interruption:

    genus sermonis,

    Cic. de Or. 2, 38, 159.—
    B.
    Clear, calm, serene, peaceful:

    tam liquidus est, quam liquida esse tempestas solet,

    Plaut. Most. 3, 2, 64:

    animo liquido et tranquillo es,

    id. Ep. 5, 1, 36:

    liquido's animo,

    id. Ps. 1, 3, 3:

    mens,

    Cat. 63, 46:

    somnus,

    Val. Fl. 4, 16.—
    C.
    Unmixed, unadulterated:

    ut quicquid inde haurias, purum liquidumque te haurire sentias,

    Cic. Caecin. 27, 78:

    voluptas liquida puraque,

    Lucr. 3, 40; cf.:

    voluptas et libera,

    Cic. Fin. 1, 18, 58.—
    D.
    Clear, evident, certain:

    auspicium,

    Plaut. Ps. 2, 4, 72.—Hence, lī̆quĭdum, i, n., clearness, certainty:

    redigere aliquid ad liquidum,

    Sen. Ep. 71, 32:

    ad liquidum confessumque perducere aliquid,

    Quint. 5, 14, 28:

    res ad liquidum ratione perducta,

    Vell. 1, 16, 1.—Hence, adv., in two forms: lĭquĭdō and lĭquĭdē, clearly.
    1.
    Lit.:

    caelum liquide serenum,

    Gell. 2, 21, 2.— Comp.:

    liquidius audiunt talpae,

    Plin. 10, 69, 88, § 191.—
    2.
    Clearly, plainly, evidently, certainly:

    aliquid liquido audire,

    Cic. Verr. 2, 3, 59, § 136; so,

    confirmare,

    id. ib. 2, 4, 56, §

    124: negare,

    id. Fam. 11, 27, 7:

    si liquido appareat,

    Dig. 44, 5, 1:

    si liquido constiterit,

    ib. 29, 4, 4.—In the form liquide:

    consistere,

    Gell. 14, 1, 7.— Comp.:

    liquidius judicare,

    Cic. Fam. 10, 10, 1:

    liquidius facere,

    id. Fin. 2, 12, 38:

    aliquid liquidius absolvere,

    Macr. Somn. Scip. 1, 20.— Sup.:

    liquidissime atque invictissime defendere,

    Aug. Ep. 28 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > liquidum

  • 12 liquidus

    lī̆quĭdus, a, um (the first syll. usually short; long in Lucr. 1, 349; 3, 427; while in the line id. 4, 1259 it is used both as long and short; v. infra), adj. [liqueo], flowing, fluid, liquid.
    I.
    Lit.:

    aqua bona et liquida,

    Cato, R. R. 73:

    crassaque conveniant liquidis et liquida crassis,

    Lucr. 4, 1259:

    liquida moles,

    the sea, id. 6, 405:

    iter,

    a voyage, Prop. 3, 20 (4, 21), 14:

    palaestra (because there liquid unguents were used),

    Luc. 9, 661:

    odores,

    liquid unguents, Hor. C. 1, 5, 2: sorores, fountain-nymphs, Ov. M. 1, 704:

    venter,

    loose, Cels. 2, 8:

    alvus,

    watery, loose, id. 2, 6.— Subst.: lī̆quĭdum, i, n., a liquid, water:

    tibi si sit opus liquidi non amplius urna,

    Hor. S. 1, 1, 54:

    cum liquido mixtā polentā,

    Ov. M. 5, 454.—
    B.
    Transf., clear, bright, transparent, limpid, pure:

    lumen,

    Lucr. 5, 281:

    fontes,

    Verg. E. 2, 59:

    ignis,

    id. ib. 6, 33:

    aër,

    id. G. 1, 404:

    aether,

    id. A. 7, 65; Hor. C. 2, 20, 2:

    Baiae,

    id. ib. 3, 4, 24:

    color,

    id. ib. 4, 8, 7:

    liquidior lux,

    Curt. 7, 11, 22:

    liquidissima caeli tempestas,

    Lucr. 4, 168:

    nox,

    Verg. A. 10, 272:

    aestas,

    id. G. 4, 59: iter, serene way (through the air), id. A. 5, 217.—
    2.
    Esp. of sounds.
    (α).
    Of the voice: vox, a clear voice or song:

    variae volucres liquidis loca vocibus opplent,

    Lucr. 2, 146; Verg. G. 1, 410:

    cui liquidam pater Vocem cum cithara dedit,

    Hor. C. 1, 24, 3:

    carmen citharae,

    Lucr. 4, 981.—
    (β).
    Liquidae consonantes, the liquids, i. e. the letters l, m, n, r, Prisc. 1, 2, 11; 2, 2, 13: liquidae dictae sunt (litterae) quia liquescunt in metro aliquoties et pereunt, Cledon. p. 1882 P. al.; cf. liquesco, I. B. 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    Flowing, continuing without interruption:

    genus sermonis,

    Cic. de Or. 2, 38, 159.—
    B.
    Clear, calm, serene, peaceful:

    tam liquidus est, quam liquida esse tempestas solet,

    Plaut. Most. 3, 2, 64:

    animo liquido et tranquillo es,

    id. Ep. 5, 1, 36:

    liquido's animo,

    id. Ps. 1, 3, 3:

    mens,

    Cat. 63, 46:

    somnus,

    Val. Fl. 4, 16.—
    C.
    Unmixed, unadulterated:

    ut quicquid inde haurias, purum liquidumque te haurire sentias,

    Cic. Caecin. 27, 78:

    voluptas liquida puraque,

    Lucr. 3, 40; cf.:

    voluptas et libera,

    Cic. Fin. 1, 18, 58.—
    D.
    Clear, evident, certain:

    auspicium,

    Plaut. Ps. 2, 4, 72.—Hence, lī̆quĭdum, i, n., clearness, certainty:

    redigere aliquid ad liquidum,

    Sen. Ep. 71, 32:

    ad liquidum confessumque perducere aliquid,

    Quint. 5, 14, 28:

    res ad liquidum ratione perducta,

    Vell. 1, 16, 1.—Hence, adv., in two forms: lĭquĭdō and lĭquĭdē, clearly.
    1.
    Lit.:

    caelum liquide serenum,

    Gell. 2, 21, 2.— Comp.:

    liquidius audiunt talpae,

    Plin. 10, 69, 88, § 191.—
    2.
    Clearly, plainly, evidently, certainly:

    aliquid liquido audire,

    Cic. Verr. 2, 3, 59, § 136; so,

    confirmare,

    id. ib. 2, 4, 56, §

    124: negare,

    id. Fam. 11, 27, 7:

    si liquido appareat,

    Dig. 44, 5, 1:

    si liquido constiterit,

    ib. 29, 4, 4.—In the form liquide:

    consistere,

    Gell. 14, 1, 7.— Comp.:

    liquidius judicare,

    Cic. Fam. 10, 10, 1:

    liquidius facere,

    id. Fin. 2, 12, 38:

    aliquid liquidius absolvere,

    Macr. Somn. Scip. 1, 20.— Sup.:

    liquidissime atque invictissime defendere,

    Aug. Ep. 28 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > liquidus

  • 13 serenitas

    sĕrēnĭtas, ātis, f. [serenus], clearness, serenity.
    I.
    Lit., of the weather, clear, fair, or serene weather; with gen.: cum sit tum serenitas, tum perturbatio caeli, * Cic. Div. 2, 45, 94:

    diei solisque, Auct. B. Hisp. 29, 4: auctumni,

    Plin. 18, 35, 80, § 353.— Absol.:

    tranquilla serenitas (opp. foeda tempestas),

    Liv. 2, 62, 2; 2, 26, 11:

    serenitatem praesagire,

    Plin. 18, 35, 87, § 362; 10, 67, 86, § 188.— Plur.:

    (vinea) imbribus magis quam serenitatibus offenditur,

    Col. 3, 1, 10.—
    II.
    Trop.
    1.
    Fairness, serenity of fortune, of disposition, etc. (rare;

    perh. not ante-Aug.): praesentis fortunae,

    Liv. 42, 62, 4:

    minor es, quam ut serenitatem meam obducas,

    Sen. Ira, 3, 25, 4:

    quantam tempestatem subitā serenitate discussit (principis ortus),

    Curt. 10, 9, 5.—
    2.
    Serenitas, a title of the Roman emperors, = Serene Highness, Veg. Mil. 3 epil.; Inscr. Grut. 286, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > serenitas

  • 14 cōn-stō

        cōn-stō stitī, statūrus, āre,    to agree, accord, be consistent, correspond, fit: constetne, oratio cum re: humanitati tuae: ut idem omnibus sermo constet, L.: sibi, to be consistent: mihi, H.: sibi et rei iudicatae: auri ratio constat, the account is correct.—To stand firm, be immovable: priusquam constaret acies, closed their ranks, L.—Fig., to be firm, be unmoved, abide, be unchanged, last, persevere, endure: uti numerus legionum constare videretur, Cs.: utrimque constitit fides, kept faith, L.: dum sanitas constabit, Ph.: animo constat sententia, V.: mente: auribus, L.: summā omnia constant, remain the same, O.: cuncta caelo sereno, a perfectly serene sky, V.: non in te constitit idem Exitus, with a different result in your case, O.—To be certain, be ascertained, be known, be settled, be established: quae opinio constat ex litteris, is supported by: praeceptori verborum regula constet, be familiar to, Iu.: cum hoc constet, Siculos petisse: dum haec de Oppianico constabunt: quod inter omnīs constat, as everybody knows: constare res incipit ex eo tempore, L.: momenta per cursores nuntiata constabant, Ta.: quod nihil nobis constat, we have no positive information, Cs.: ante quam plane constitit: Caesarem esse bellum gesturum constabat, there was no doubt, Cs.: mihi virtutem cuncta patravisse, became satisfied, S.: omnibus constabat oportere, etc., were convinced, Cs.: quae (maleficia) in eo constat esse, certainly are: inter Hasdrubalem et Magonem constabat, fore, etc., L.: in fontīs vitium venisse, O.: apud animum, utrum, etc., L.—To be fixed, be determined, be resolved: quae nunc animo sententia constet, V.: mihi quidem constat, ferre, etc., I am resolved: neque Bruto constabat, quid agerent, had fully decided, Cs.: probarentne parum constabat, could not decide, S.—To exist, be extant, remain: si ipsa mens constare potest: ut ad alterum R litterae constarent integrae. — To consist of, be composed of: conventus, qui ex variis generibus constaret, Cs.: Asia constat ex Phrygiā, Mysiā, etc.: (virtus) ex hominibus tuendis: (ius) e dulci olivo, H.: pecuniae reditus constabat in urbanis possessionibus, was derived from, N.: domūs amoenitas silvā constabat, N.—To depend, be dependent: victoriam in cohortium virtute, Cs.: suum periculum in alienā salute, Cs.—To stand at, cost: prope dimidio minoris: quanti subsellia constent, Iu.: navis gratis: quot virorum morte constare victoriam, Cs.: constat leviori belua sumptu, Iu.

    Latin-English dictionary > cōn-stō

  • 15 liquidus

        liquidus adj. with comp. and sup.    [LIQV-], flowing, fluid, liquid: venenum, O.: odores, liquid unguents, H.: sorores, fountain-nymphs, O.: iter, a voyage, Pr.—As subst n.: liquidi urna, water, H.: Cum liquido mixtā polentā, O.— Clear, bright, transparent, limpid, pure: fontes, V.: Falernum, H.: aër, V.: liquidior lux, Cu.: ros, O.: liquidissimus amnis, O.: nox, V.: iter, serene way (through the air), V.—Of sounds, clear, pure: voces, V.: vox, H.—Fig., flowing, continuing without interruption: genus sermonis.— Unmixed, unadulterated: alqd purum liquidumque haurire: voluptas.
    * * *
    liquida -um, liquidior -or -us, liquidissimus -a -um ADJ
    clear, limpid, pure, unmixed; liquid; flowing, without interruption; smooth

    Latin-English dictionary > liquidus

  • 16 sēcūrus

        sēcūrus adj. with comp.    [2 se+cura].—Of persons, free from care, careless, unconcerned, untroubled, fearless, quiet, easy, composed: ut securus bellum Nabidi inferam, L.: securus Temnum proficiscitur: securae peragebant otia gentes, O.: Ceres natā receptā, relieved of anxiety, O.: de linguā Latinā securi es animi: securior ab Samnitibus, L.: Romani securi pro salute de gloriā certabant, Ta.: futuri, O.: pelagi atque mei, unconcerned about, V.: poenae, H.: odi, Ta.: periculi, Cu.: cadat an recto stet fabula talo, H.: ne quis errore labatur vestrūm, L.— Free from care, untroubled, tranquil, serene, cheerful, bright: aevom, H.: Otia, V.: summa malorum, careless, O.: holus, i. e. a peaceful meal, H.: latices, driving away care, V.: vota repulsae, safe against, O.— Free from danger, safe, secure: nullum locum securum esse sinere, L.: mare, Ta.: materia, Ta.— Easy, off-hand, summary: castrensis iurisdictio, Ta.
    * * *
    secura, securum ADJ
    secure, safe, untroubled, free from care

    Latin-English dictionary > sēcūrus

  • 17 serēnō

        serēnō —, —, āre    [serenus], to make clear, clear up, make serene: Luce serenanti, growing clear: caelum tempestatesque (Iuppiter), V.— Fig.: spem fronte, V.
    * * *
    serenare, serenavi, serenatus V
    clear up, brighten; lighten

    Latin-English dictionary > serēnō

  • 18 sūdus

        sūdus adj.,    cloudless, bright, clear, serene: ver, V.—As subst n., a bright sky, clear weather: si erit sudum: Arma Per sudum rutilare vident, V.
    * * *
    suda, sudum ADJ

    Latin-English dictionary > sūdus

  • 19 Aethra

    1.
    aethra, ae, f., = aithra [v. aestas], the upper, pure air, the bright, clear, serene sky:

    aetheris splendor, qui sereno caelo conspicitur,

    Serv. ad Verg. A. 3, 585 ( poet.): flammea, Jul. ap. Macr. 6, 4 (Trag. Rel. p. 228 Rib.):

    siderea,

    Verg. A. 3, 585.—
    II.
    Transf., like aether, the sky, air, heavens:

    surgere in aethram,

    Lucr. 6, 467:

    volans rubrā ales in aethrā,

    Verg. A. 12, 247; so Sil. 4, 103; Stat. S. 1, 2, 135 al. (but in Cic. N. D. 2, 15, 42, the correct read. is aethere, B. and K.).
    2.
    Aethra, ae, f., = Aithra.
    I.
    Daughter of Oceanus and Tethys, mother of Hyas (in Hyg. Fab. 192 called Pleione), Ov. F. 5, 171.—
    II.
    Daughter of Piltheus and mother of Theseus, acc. to Ov. H. 10, 131, and Hyg. Fab. 37.

    Lewis & Short latin dictionary > Aethra

  • 20 aethra

    1.
    aethra, ae, f., = aithra [v. aestas], the upper, pure air, the bright, clear, serene sky:

    aetheris splendor, qui sereno caelo conspicitur,

    Serv. ad Verg. A. 3, 585 ( poet.): flammea, Jul. ap. Macr. 6, 4 (Trag. Rel. p. 228 Rib.):

    siderea,

    Verg. A. 3, 585.—
    II.
    Transf., like aether, the sky, air, heavens:

    surgere in aethram,

    Lucr. 6, 467:

    volans rubrā ales in aethrā,

    Verg. A. 12, 247; so Sil. 4, 103; Stat. S. 1, 2, 135 al. (but in Cic. N. D. 2, 15, 42, the correct read. is aethere, B. and K.).
    2.
    Aethra, ae, f., = Aithra.
    I.
    Daughter of Oceanus and Tethys, mother of Hyas (in Hyg. Fab. 192 called Pleione), Ov. F. 5, 171.—
    II.
    Daughter of Piltheus and mother of Theseus, acc. to Ov. H. 10, 131, and Hyg. Fab. 37.

    Lewis & Short latin dictionary > aethra

См. также в других словарях:

  • Serène — Caractéristiques Longueur 32 2 km Bassin 103 km2 Bassin collecteur …   Wikipédia en Français

  • Serene — Se*rene , a. [L. serenus to grow dry, Gr. ??? hot, scorching.] 1. Bright; clear; unabscured; as, a serene sky. [1913 Webster] The moon serene in glory mounts the sky. Pope. [1913 Webster] Full many a gem of purest ray serene The dark unfathomed… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Serene — may refer to:*Serene (phone), jointly developed by Samsung and Bang Olufsen *Serene Husseini Shahid, a member of the influential Husayni family *Serene, Colorado, a company town in Colorado no longer in existence *Serene Garden, part of the Hong… …   Wikipedia

  • Serene — Die Serene in Imperia, Italien (3. September 2011) p1 …   Deutsch Wikipedia

  • Serene — Se*rene , n. 1. Serenity; clearness; calmness. [Poetic.] The serene of heaven. Southey. [1913 Webster] To their master is denied To share their sweet serene. Young. [1913 Webster] 2. [F. serein evening dew or damp. See {Serein}.] Evening air;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • serene — [sə rēn′] adj. [L serenus < IE * ksero , dry (> Gr xēros, dry, OHG serawēn, to dry out) < base * ksā , to burn] 1. clear; bright; unclouded [a serene sky] 2. not disturbed or troubled; calm, peaceful, tranquil, etc. 3. [S ] exalted; high …   English World dictionary

  • Serene — Se*rene , v. t. [L. serenare.] To make serene. [1913 Webster] Heaven and earth, as if contending, vie To raise his being, and serene his soul. Thomson. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • serene — index complacent, patient, peaceable, phlegmatic, placid Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • serene — c.1500, clear, calm, from L. serenus peaceful, calm, clear (of weather), of unknown origin. Applied to persons since 1630s …   Etymology dictionary

  • serene — tranquil, *calm, peaceful, placid, halcyon Analogous words: *still, stilly, silent, noiseless, quiet: *cool, collected, composed: smooth, effortless, *easy Contrasted words: disturbed, disquieted, agitated, upset (see DISCOMPOSE) …   New Dictionary of Synonyms

  • serene — [adj] calm, undisturbed at peace, clear, collected, comfortable, composed, content, cool*, cool as a cucumber*, dispassionate, easy, easygoing, fair, halcyon, imperturbable, laid back*, limpid, patient, peaceful, pellucid, phlegmatic, placid,… …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»