Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

cĭtus

  • 1 citus

        citus adj.    [P. of cieo], quick, swift, rapid: classis, H.: navis, O.: mors, H.: incessus, S.: via, L.: quadrigae, V.: solvite vela citi (i. e. cito), V.: citus denatat, H.: ite citi, O.: equo, Ta.: remis, Ta.
    * * *
    cita -um, citior -or -us, citissimus -a -um ADJ
    quick, swift, rapid; moving/acting/passing/occurring quickly, speedy; early

    Latin-English dictionary > citus

  • 2 citus

    cĭtus, a, um, v. cieo, P. a.

    Lewis & Short latin dictionary > citus

  • 3 in-citus

        in-citus adj.    [P. of * in-cieo], in rapid motion, rapid, swift: Delphini: hasta, V.

    Latin-English dictionary > in-citus

  • 4 cieo

    cĭĕo, cīvi, cĭtum, 2 (from the primitive form cĭo, cīre, prevailing in the compounds accio, excio, etc. (cf. Prisc. pp. 865, 905, and 908 P.), are also found: pres. cio, Mart. 4, 90, 4:

    cit,

    Verg. Cul. 201; Col. 6, 5, 1 Schneid.:

    cimus,

    Lucr. 1, 213; 5, 211:

    ciunt,

    Lact. Ep. 4 dub.:

    ciant,

    App. Flor. 2, n. 17, p. 358; Mart. Cap. 1, § 91: ciuntur, id. de Mundo, 22, p. 67), v. a. [kindr. with kiô, to go; and by the addition of the causative signif. like kineô, causative from kiô; v. 1. ci.].
    I.
    Lit., to put in motion; hence, to move, stir, shake (syn.: moveo, commoveo, concito, excito al.;

    class. in prose and poetry): calcem,

    to make a move in the game of chess, Plaut. Poen. 4, 2, 86:

    natura omnia ciens et agitans,

    Cic. N. D. 3, 11, 27: inanimum est omne, quod pulsu agitatur externo;

    quod autem est animal, id motu cietur interiore et suo,

    id. Tusc. 1, 23, 54 (for which, in the same chapter, several times movere; cf. also id. N. D. 2, 9, 23):

    remos,

    Stat. Th. 6, 801:

    imo Nereus ciet aequora fundo,

    stirs up, Verg. A. 2, 419:

    puppes sinistrorsum citae,

    Hor. Epod. 9, 20.—
    B.
    In judic. lang. t. t.:

    ciere erctum (lit. to put in motion, i. e.),

    to divide the inheritance, Cic. de Or. 1, 56, 237; cf. erctum.—
    C.
    Trop., to put in motion, to rouse up, disturb: natura maris per se immobilis est, et venti et aurae cient, Liv. 28, 27, 11:

    saltum canibus ciere,

    Lucr. 5, 1250: fontes et stagna, Cic. poët. ap. Cic. Div. 1, 9, 15:

    tonitru caelum omne ciebo,

    Verg. A. 4, 122:

    loca sonitu cientur,

    Lucr. 4, 608; cf.:

    reboat raucum regio cita barbara bombum,

    id. 4, 544 Lachm. N. cr.
    II.
    With reference to the terminus ad quem, to move, excite, or call to ( poet. or in Aug. and post-Aug. prose for the common accire):

    ad sese aliquem,

    Cat. 68, 88:

    ad arma,

    Liv. 5, 47, 4; Sil. 7, 43:

    in pugnam,

    id. 4, 272:

    armatos ad pugnam,

    Vell. 2, 6, 6:

    aere ciere viros,

    Verg. A. 6, 165:

    quos e proximis coloniis ejus rei fama civerat,

    Tac. A. 15, 33:

    aliquem in aliquem,

    id. H. 1, 84, 5:

    ab ultimis subsidiis cietur miles (sc. in primam aciem),

    Liv. 9, 39, 8:

    ille cieri Narcissum postulat,

    Tac. A. 11, 30.—
    B.
    To call upon for help, to invoke; of invoking superior beings:

    nocturnos manes,

    Verg. A. 4, 490:

    luctificam Alecto dirarum ab sede sororum,

    id. ib. 7, 325:

    vipereasque ciet Stygiā de valle sorores (i. e. Furias),

    Ov. M. 6, 662:

    numina nota ciens,

    Val. Fl. 4, 549:

    foedera et deos,

    Liv. 22, 14, 7.—
    C.
    In gen., to call upon any one by name, to mention by name:

    erum,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 11:

    comites magnā voce,

    Lucr. 4, 578:

    animamque sepulcro Condimus et magnā supremum voce ciemus,

    Verg. A. 3, 68:

    lamentatione flebili majores suos ciens ipsumque Pompeium,

    Tac. A. 3, 23:

    singulos nomine,

    id. ib. 2, 81; so Suet. Ner. 46: triumphum nomine ciere, i. e. to call Io triumphe! Liv. 45, 38, 12.—Hence,
    2.
    In a civil sense: patrem, to name one ' s father, i. e. show one ' s free birth, Liv. 10, 8, 10.—
    III.
    To put any course of action in progress or any passion in motion, i. e. to excite, stimulate, rouse, to produce, effect, cause, occasion, begin (very freq., esp. in poetry):

    solis uti varios cursus lunaeque meatus Noscere possemus quae vis et causa cierent,

    Lucr. 5, 773:

    motus,

    id. 3, 379; Cic. Tusc. 1, 10, 20:

    varias voces,

    Lucr. 5, 1059:

    lamenta virum commoliri atque ciere,

    id. 6, 242 Lachm. N. cr.:

    tinnitus aere,

    Cat. 64, 262; Verg. G. 4, 64 (cie tinnitus):

    singultus ore,

    Cat. 64, 131:

    gemitus,

    Verg. G. 3, 517:

    fletus,

    id. A. 3, 344:

    lacrimas,

    id. ib. 6, 468:

    mugitus,

    id. ib. 12, 103:

    murmur,

    id. G. 1, 110; Liv. 9, 7, 3:

    bellum,

    id. 5, 37, 2; Vell. 2, 54; Tac. H. 3, 41 fin.; Verg. A. 1, 541:

    belli simulacra,

    id. ib. 5, 674:

    seditiones,

    Liv. 4, 52, 2:

    tumultum,

    id. 28, 17, 16; 41, 24, 18:

    vires intimas molemque belli,

    Tac. A. 15, 2 fin.; cf. id. H. 3, 1:

    pugnam,

    Liv. 1, 12, 2; 2, 47, 1; 9, 22, 7; Tac. A. 3, 41:

    proelium,

    Liv. 2, 19, 10; 4, 33, 3; 7, 33, 12;

    10, 28, 8: Martem,

    Verg. A. 9, 766:

    acies, stragem,

    id. ib. 6, 829; cf. Liv. 22, 39, 7:

    rixam,

    Vell. 1, 2 al. —
    B.
    In medic.:

    alvum,

    to cause evacuation, Plin. 20, 9, 38, § 96:

    urinam,

    id. 27, 7, 28, § 48:

    menses,

    to cause menstruation, id. 26, 15, 90, § 151 sq. al.—Hence, cĭtus, a, um, P. a., lit. put in motion; hence, quick, swift, rapid (opp. tardus, Cic. de Or. 3, 57, 216; Sall. C. 15, 5; class.; esp. freq. in poetry;

    rare in Cic.): ad scribendum citus,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 86:

    quod jubeat citis quadrigis citius properet persequi,

    id. Aul. 4, 1, 14; Verg. A. 8, 642:

    bigae,

    Cat. 55, 26:

    puppis,

    id. 64, 6; Tib. 4, 1, 69:

    classis,

    Hor. C. 1, 37, 24:

    navis,

    Ov. M. 15, 732; Tac. A. 2, 6:

    axis,

    Ov. M. 2, 75:

    fugae,

    id. ib. 1, 543:

    plantae,

    id. ib. 10, 591:

    incessus,

    Sall. C. 15, 5:

    via,

    Liv. 33, 48, 1:

    venator,

    Hor. C. 1, 37, 18:

    cum militibus,

    Tac. A. 11, 1:

    legionibus,

    id. ib. 14, 26:

    agmine,

    id. ib. 1, 63;

    4, 25: cohortes,

    id. ib. 12, 31:

    mors,

    Hor. C. 2, 16, 29; id. S. 1, 1, 8:

    pes, i. e. iambus,

    id. A. P. 252.— Comp.: nullam ego rem citiorem apud homines esse quam famam reor, Plaut. Fragm. ap. Fest. p. 61 Müll.; Val. Max. 3, 8, ext. 1.— Sup., Quint. 6, 4, 14 dub.; v. Spald. and Zumpt in h. l.—
    B.
    In the poets very freq. (also a few times in Tac.) instead of the adv. cito:

    citi ad aedis venimus Circae, Liv. And. ap. Fest. s. v. topper, p. 352, 6 Müll.: equites parent citi,

    Plaut. Am. 1, 1, 88; id. Stich. 2, 2, 70; Lucr. 1, 386:

    somnus fugiens citus abiit,

    Cat. 63, 42: solvite vela citi, Verg, A. 4, 574; cf. id. ib. 9, 37; 12, 425; Hor. S. 1, 10, 92; cf. id. C. 3, 7, 27:

    ite citi,

    Ov. M. 3, 562; Tac. H. 2, 40:

    si citi advenissent,

    id. A. 12, 12.—Hence,
    1.
    cĭto, adv.
    a.
    Quickly, speedily, soon (freq. in prose and poetry of all periods):

    quam tarda es! non vis citius progredi?

    Phaedr. 3, 6, 2; [p. 331] Plaut. Mil. 2, 6, 44:

    eloquere,

    id. Cist. 4, 2, 83:

    abi cito et suspende te,

    Ter. And. 1, 5, 20; 3, 1, 16:

    labascit victus uno verbo: quam cito!

    id. Eun. 1, 2, 98:

    quod eum negasti, qui non cito quid didicisset, umquam omnino posse perdiscere,

    Cic. de Or. 3, 36, 146; cf. Hor. A. P. 335; Quint. 12, 8, 3; 11, 2, 2; 10, 6, 2:

    non multum praestant sed cito,

    id. 1, 3, 4 et saep.: sat cito si sat bene, a moral saying of Cato in Hier. Ep. 66, n. 9:

    cito rumpes arcum, semper si tensum habueris,

    Phaedr. 3, 14, 10:

    ad paenitendum properat cito qui judicat, Publ. Syr. Sent. 6: scribere,

    Quint. 10, 3, 10:

    nimis cito diligere,

    Cic. Lael. 21, 78:

    cito absolvere, tarde condemnare,

    id. Verr. 2, 1, 9, § 26.— Comp.:

    citius,

    Plaut. Aul. 4, 1, 14; Pers. 3, 3, 31; Ter. Eun. 3, 5, 23; Lucr. 1, 557; 2, 34; Cic. Sen. 2, 4:

    Noto citius, Verg.A.5, 242 et saep.: dicto,

    Hor. S. 2, 2, 80; Verg. A. 1, 142:

    supremā die, i. e. ante supremam diem,

    Hor. C. 1, 13, 20:

    serius aut citius sedem properamus ad unam (for which serius ocius,

    id. ib. 2, 3, 26), sooner or later, Ov. M. 10, 33.— Sup.:

    citissime,

    Caes. B. G. 4, 33 fin. al.—
    b.
    With the negative, sometimes equivalent to non facile, not easily (cf. the Gr. tacha):

    haud cito,

    Ter. Ad. 3, 3, 89:

    neque verbis aptiorem cito alium dixerim, neque sententiis crebriorem,

    Cic. Brut. 76, 264: quem tu non tam cito rhetorem dixisses quam politikon, id. ib. § 265.—
    c.
    Sometimes in comp. without the negative, = potius, sooner, rather:

    ut citius diceres, etc.,

    Cic. Brut. 67, 238 fin.:

    citius dixerim, jactasse se aliquos, etc.,

    id. Phil. 2, 11, 25; id. Fam. 5, 2, 10; id. Off. 1, 18, 59; Hor. S. 2, 5, 35.—
    * 2.
    cĭtē, quickly, Scrib. Comp. 198.

    Lewis & Short latin dictionary > cieo

  • 5 cieō

        cieō cīvī, citus, ēre    [1 CI-], to cause to go, move, stir, drive: natura omnia ciens et agitans: animal motu cietur suo: imo aequora fundo, stirs up, V: alquos e municipiis, Ta.: puppes sinistrorsum citae, H.—In law: ciere erctum, to divide the inheritance.—Fig., to put in motion, rouse, disturb: aurae cient (mare), L.: tonitru caelum omne ciebo, V.— To call by name, name, call, invoke. magnā supremum voce ciemus, i. e. utter the last invocation to the Manes, V.: numina, O.: triumphum nomine, i. e. to call Io triumphe! L.: patrem, i. e. show one's free birth, L. — To summon, rouse, stir, call. ad arma, L.: aere viros, V.: ad sese alqm, Ct.: ille cieri Narcissum postulat, Ta.—To call upon for help, invoke, appeal to: nocturnos manes, V.: vipereas sorores, the Furies, O.: foedera et deos, L.— To excite, stimulate, rouse, enliven, produce, cause, occasion, begin: motūs: tinnitūs aere, Ct.: fletūs, V.: murmur, V.: pugnam, L.: pugnam impigre, Ta.: bellum, L.: belli simulacra, V.: tumultum, L.: Martem, V.
    * * *
    ciere, civi, citus V TRANS
    move; shake; rouse, stir/call up; disturb; provoke; invoke; produce; discharge

    Latin-English dictionary > cieō

  • 6 incita

    1.
    in-cĭtus, a, um, adj., set in rapid motion, rapid, swift, violent ( poet.):

    venti vis,

    Lucr. 1, 271:

    inciti atque alacres Delphini, Cic. poët. N. D. 2, 35, 89: hasta,

    Verg. A. 12, 492:

    silex,

    Sil. 1, 491:

    longis Porticibus conjux fugit,

    Val. Fl. 1, 728.
    2.
    incĭtus, a, um, adj. [2. in-citus, unmoved; hence], of a chessman that cannot be moved, immovable:

    (calculi) qui moveri omnino non possunt, incitos dicunt. Unde et egentes homines inciti vocantur, quibus spes ultra procedendi nulla restat,

    Isid. Orig. 18, 67.—As substt.
    1.
    incĭtae, ārum (sc. calces), f., and
    2.
    incĭta, ōrum, n. Used only in the ante- and post-class. authors in the transf. phrase, ad incita or ad incitas aliquem redigere, deducere, redire, etc., to bring to a stand-still, reduce to extremity: Sy. Profecto ad incitas lenonem rediget, si eas abduxerit. Mi. Quin prius disperibit faxo, quam unam calcem civerit, Plaut. Poen. 4, 2, 85:

    ut ad incitast redactus,

    id. Trin. 2, 4, 136 Brix: vilicum corrupit, ad incita redegit, Lucil. ap. Non. 123, 27:

    illud ad incita cum redit atque internecionem,

    id. ib. 25:

    Epirotae ad incitas intolerandi tributi mole depressi,

    Mamert. Grat. Act. ad Jul. 9.
    3.
    incĭtus, ūs, m. [in-cieo], quick motion:

    adsiduo mundi incitu,

    Plin. 2, 45, 45, § 116.

    Lewis & Short latin dictionary > incita

  • 7 incitae

    1.
    in-cĭtus, a, um, adj., set in rapid motion, rapid, swift, violent ( poet.):

    venti vis,

    Lucr. 1, 271:

    inciti atque alacres Delphini, Cic. poët. N. D. 2, 35, 89: hasta,

    Verg. A. 12, 492:

    silex,

    Sil. 1, 491:

    longis Porticibus conjux fugit,

    Val. Fl. 1, 728.
    2.
    incĭtus, a, um, adj. [2. in-citus, unmoved; hence], of a chessman that cannot be moved, immovable:

    (calculi) qui moveri omnino non possunt, incitos dicunt. Unde et egentes homines inciti vocantur, quibus spes ultra procedendi nulla restat,

    Isid. Orig. 18, 67.—As substt.
    1.
    incĭtae, ārum (sc. calces), f., and
    2.
    incĭta, ōrum, n. Used only in the ante- and post-class. authors in the transf. phrase, ad incita or ad incitas aliquem redigere, deducere, redire, etc., to bring to a stand-still, reduce to extremity: Sy. Profecto ad incitas lenonem rediget, si eas abduxerit. Mi. Quin prius disperibit faxo, quam unam calcem civerit, Plaut. Poen. 4, 2, 85:

    ut ad incitast redactus,

    id. Trin. 2, 4, 136 Brix: vilicum corrupit, ad incita redegit, Lucil. ap. Non. 123, 27:

    illud ad incita cum redit atque internecionem,

    id. ib. 25:

    Epirotae ad incitas intolerandi tributi mole depressi,

    Mamert. Grat. Act. ad Jul. 9.
    3.
    incĭtus, ūs, m. [in-cieo], quick motion:

    adsiduo mundi incitu,

    Plin. 2, 45, 45, § 116.

    Lewis & Short latin dictionary > incitae

  • 8 incitus

    1.
    in-cĭtus, a, um, adj., set in rapid motion, rapid, swift, violent ( poet.):

    venti vis,

    Lucr. 1, 271:

    inciti atque alacres Delphini, Cic. poët. N. D. 2, 35, 89: hasta,

    Verg. A. 12, 492:

    silex,

    Sil. 1, 491:

    longis Porticibus conjux fugit,

    Val. Fl. 1, 728.
    2.
    incĭtus, a, um, adj. [2. in-citus, unmoved; hence], of a chessman that cannot be moved, immovable:

    (calculi) qui moveri omnino non possunt, incitos dicunt. Unde et egentes homines inciti vocantur, quibus spes ultra procedendi nulla restat,

    Isid. Orig. 18, 67.—As substt.
    1.
    incĭtae, ārum (sc. calces), f., and
    2.
    incĭta, ōrum, n. Used only in the ante- and post-class. authors in the transf. phrase, ad incita or ad incitas aliquem redigere, deducere, redire, etc., to bring to a stand-still, reduce to extremity: Sy. Profecto ad incitas lenonem rediget, si eas abduxerit. Mi. Quin prius disperibit faxo, quam unam calcem civerit, Plaut. Poen. 4, 2, 85:

    ut ad incitast redactus,

    id. Trin. 2, 4, 136 Brix: vilicum corrupit, ad incita redegit, Lucil. ap. Non. 123, 27:

    illud ad incita cum redit atque internecionem,

    id. ib. 25:

    Epirotae ad incitas intolerandi tributi mole depressi,

    Mamert. Grat. Act. ad Jul. 9.
    3.
    incĭtus, ūs, m. [in-cieo], quick motion:

    adsiduo mundi incitu,

    Plin. 2, 45, 45, § 116.

    Lewis & Short latin dictionary > incitus

  • 9 acciō (ad-c-)

        acciō (ad-c-) cīvī, cītus, īre,    to call, summon, send for, invite: si accierit, accurram: Aenean acciri omnes Exposcunt, V.: ex Latio fortissimum quemque, S.: acciti ibant, they went at the summons, S.: in regnum Romam, summoned to reign at Rome, L.: bello acciti reges, V.: alqm filio doctorem.—Supin. acc.: auxilia accitum mittit.

    Latin-English dictionary > acciō (ad-c-)

  • 10 cito (old citō)

       cito (old citō) adv. with comp. citius, and sup. citissimē    [citus], quickly, speedily, soon: abi, T.: discere: dicta Percipere, H.: tacitus citius audies, T.: obrepere eam (senectutem) citius quam putavissent: non vis citius progredi? Ph.: dicto, H.: Serius aut citius, sooner or later, O.: se in currūs citissime recipere, Cs.— Comp, sooner, rather: citius dixerim, iactasse se aliquos: Eripiet quivis oculos citius mihi, quam, etc., H.—With a negative, not soon, not easily: Haud cito mali quid ortum ex hoc, T.: neque verbis aptiorem cito alium dixerim.

    Latin-English dictionary > cito (old citō)

  • 11 coërceō

        coërceō cuī, citus, ēre    [com- + arceo], to enclose on all sides, hold together, surround, encompass: (mundus) omnia coërcet: Vitta coercebat capillos, O.: virgā coërces turbam, H. — To restrain, confine, shut in, hold, repress, control: (amnis) nullis coërcitus ripis, L.: Bucina coërcuit (undas), O.: frenisque coërcuit ora, O.: vitem ferro amputans coërcet: (operibus) intra muros coërcetur hostis, L.: (mortuos) Styx coërcet, V.: Tantalum coërcet (Orcus), H.: Messapus primas acies, controls, V.—Fig., of discourse, to control, confine, restrain, limit: (nos) quasi extra ripas diffluentes.—To hold in check, curb, restrain, tame, correct: cupiditates: procacitatem hominis manibus, N.: suppliciis delicta, H.: in praetore coërcendo fortes: quibus rebus coërceri milites soleant, Cs.: pueros fuste, H.: animum, Ta.: coërcendi ius (in contione), of maintaining order, Ta.: carmen, quod non Multa dies coërcuit, corrected, H.
    * * *
    coercere, coercui, coercitus V TRANS
    enclose, confine; restrain, check, curb, repress; limit; preserve; punish

    Latin-English dictionary > coërceō

  • 12 conciō, or concieō

       conciō, or concieō cīvī, citus, īre or ēre    [com- + cieo], to bring together, call together, collect: homines, L.: multitudinem ad se, L.: nunc concienda plebs, L.—To move violently, shake, stir up: concitus imbribus amnis, O.: navis concita, O.: concita Tormento saxa, V.: hostem concitus aufert, at full speed, V.—Fig., to rouse, excite, stir up, provoke, inspire, instigate: quantas turbas, T.: inter eos iram hanc, T.: Etruriam in arma, L.: bellum, L.: immani concitus irā, V.: pulso Thyias concita tympano, H.: insano concita cursu, O.

    Latin-English dictionary > conciō, or concieō

  • 13 incessus

        incessus ūs, m    [1 in+1 CAD-], a going, walking, pace, gait: Seplasiā dignus: citus, tardus, S.: vera incessu patuit dea, V.: incessum fingere: Turbonis in armis, H.: morbum incessu fateri, Iu.: tot hominum iumentorumque incessu dilapsa est (nix), tread, L.: incessu tacito progressus, step, V.: Exprimit incessūs, peculiarities of gait, O.— An advance, approach: sacerdotes incessu furiali militem turbaverunt, L.: incessūs hostis claudere, Ta.—An attack, hostile approach: Parthorum, Ta.
    * * *
    walking; advance; procession

    Latin-English dictionary > incessus

  • 14 modo

        modo (modō, C. poët.), adv. (sometimes passing into a conj.)    [abl. of modus].    I. In gen., by a measure, with a limit ; hence, only, merely, solely, simply, but, no more than: unum modo: oppido modo potiti, the bare town, S.: parvam modo causam timoris adferre, Cs.: delectationem modo habere, nunc vero etiam salutem: circi modo spectaculum fuerat, L.: modo ut haec nobis loca tenere liceat; see also dum, solum, tantum.—In urgent commands or wishes, only: modo facito ut illam serves, only be sure to, T.: modo fac, ne quid aliud cures: tu modo... impende laborem, V.: vos modo animos mihi adhibete, Cu.—In the phrase, modo non, only not, almost: modo non montīs auri pollicens, T.—In the phrase, non modo, much less: quos clientīs nemo habere velit, non modo illorum cliens esse.—Usu. followed by sed or verum, not only... but: non modo ceteri, sed tu ipse: ne non modo intrare, verum aspicere possim: non modo non credibiliter, sed ne suspi<*> ciose quidem: non modo honeste, verum etiam communi luce.—But non modo usu. stands for non modo non, before ne... quidem, when both clauses have the same predicate: non modo proditori, sed ne perfugae quidem locus fuit: ut id non modo neglegentiae meae, sed ne occupation<*> quidem tribuas.—    II. In conditions, with ut and subj, if but, provided only, on condition that: scies Modo ut tacere possis, T.: concede, ut impune emerit, modo ut bonā ratione emerit.—As conj, if only, provided that, on condition that: manent ingenia senibus, modo permaneat industria: ea mihi probantur, modo ne illa exceptio incurrat, etc.—Elliptic, but, but yet, if only, however: decerne, modo recte: bonis viris faciendum est modo pro facultatibus: veniam quo vocas, modo adiutore te.—With relatives, in any degree, at all, only, merely, even: servus, qui modo tolerabili condicione sit servitutis: philosophus, in quo modo esset auctoritas: primi, quā modo praeirent duces, tamen signa sequebantur, wherever, L.—With si, if only, if but: tu si modo es Romae: scis, si modo meministi, etc.: Persequar inferius, modo si licet ordine ferre, O.—    III. Of time, just now, just: La. advenis modo? Pa. admodum, T.: modo nunc, V.: modo iam, Tb.— Just now, but this moment, a little while ago, lately, recently: quid dico nuper?: immo vero modo ac plane paulo ante: quae modo consulem osculata filium suum, nunc cruciatur: si hodie bella sint, quale Gallicum modo, L.— Presently, immediately, directly, in a moment: domum modo ibo, T.: modo prohiberi etiam se senatūs consulto diceret, L.—In correlation, with modo repeated, or with another adv.: modo... modo, now... now, at one moment... at another, sometimes... sometimes: modo ait, modo negat, at times he says yes, at times no, T.: Cotta meus modo hoc, modo illud: citus modo, modo tardus incessus, S.: nunc... modo, L.: modo... Nunc, O.: nobilitas perculsa modo per socios, interdum per equites, S.: saepe cum anellis, modo laevā inani, H.: modo... modo... saepe, S.—With tum or deinde, at first... then, at one time... at another: sol modo accedens, tum autem recedens: dicere modo unum, tum autem plurīs deos: ilex, paulum modo prona, deinde flexa, S.
    * * *
    I
    only, merely; just now/recently, lately; presently
    II
    but, if only; but only

    Latin-English dictionary > modo

  • 15 placeō

        placeō cuī or placitus sum, citus, ēre    [PLAC-], to please, give pleasure, be approved, be pleasing, be agreeable, be acceptable, suit, satisfy: si placeo, utere, if I suit you, T.: Quid placet aut odio est, H.: non placet Antonio consulatus meus: quae vobis placita est condicio, datur, T.: quin quod placitum sit, abstulerit, whatever he fancied: exspecto quid istis placeat de epistulā, I await their pleasure: Dis, quibus septem placuere colles, H.: sibi non placere, quod laborasset, etc., N.: ego numquam mihi minus placui, was less satisfied with: tu tibi tunc places, are full of complacency, Iu.—On the stage, to find favor, give satisfaction, be applauded: Primo actu placeo, T.: Populo ut placerent quas fecisset fabulas, T.— Impers, it is believed, is settled, is agreed, seems right: adde illud, si placet, if you please: venio ad comitia, sive magistratuum placet, sive legum, i. e. no matter which: placitum est, ut considerent, etc., they determined: placet enim esse quiddam in re p. praestans, it is agreed: ut ipsi auctori huius disciplinae placet, as the founder holds: ut doctissimis placuit, have taught: duo placet esse Carneadi genera visorum: Quīs paria esse fere placuit peccata, who have made up their minds that, etc., H.: quin etiam, si dis placet, aiunt, etc., please the gods! L.— It is resolved, is determined, is decided, is purposed: deliberatur, incendi placeret an defendi, Cs.: quid placet, dic, your decision, Iu.: quando vobis ita placet, S.: se natui placere, ut C. Pansa, etc., that the senate de cree, etc.: mihi placuit, ut orationes explicarem, I resolved: Venus, cui placet mittere, etc., who likes to send, H.
    * * *
    placere, placui, placitus V DAT
    please, satisfy, give pleasure to (with dat.)

    Latin-English dictionary > placeō

  • 16 prōrsus

        prōrsus adv.    [pro+vorsus], forward, right onward: prorsus ibat res: huc prorsus se inruere, rush right in on us, T.—Fig., by all means, certainly, utterly, absolutely, entirely: tacere, T.: nullo modo prorsus adsentior, by no means: verbum prorsus nullum intellego, not a single word: vehementer: set ea prorsus opportuna Catilinae, precisely, S.— In short, in fine, in a word, in fact: citus modo, modo tardus incessus; prorsus in facie voltuque vaecordia inerat, S.
    * * *
    I
    forwards, right onward; absolutely, entirely, utterly, by all means; in short
    II
    prorsa, prorsum ADJ

    Latin-English dictionary > prōrsus

  • 17 sollicitus

        sollicitus adj. with comp.    [sollus- (3 SAL-)+ citus], thoroughly moved, agitated, disturbed: mare, V.: Utile sollicitae sidus rati, tossed (by a storm), O.: Omnīs sollicitos habui, kept stirring, T.—Fig., of the mind, troubled, disturbed, afflicted, grieved, disquieted: ne sollicitus sis, lest you be troubled by cares: anxio animo aut sollicito fuisse, afflicted by remorse: sollicitae nuntius hospitae, H.: animum sollicitum efficere, uneasy, L.: de P. Sullae morte: morte Tigelli, H.—Of things, solicitous, full of care, anxious, restless, disturbed: scio quam sollicita sit cupiditas consulatūs: ut sit non sollicita rei cuiusque custodia, i. e. not full of apprehension: sollicito carcere dignus eras, carefully guarded, O.: frons, H.: vita, H.: senecta, O.: sedes, O.: terrae, O.— Causing distress, painful, disquieting: quid magis sollicitum dici potest, what more distressing fact?: in quā (tyrannorum) vitā, omnia semper suspecta atque sollicita, alarming: Sollicitumque aliquid laetis intervenit, O.: opes, H.: dolor, O.—Of animals, watchful, uneasy, restless: animal ad nocturnos strepitūs, L.: equi, O.: lepus, timid, O.— Full of anxiety, agitated, alarmed, apprehensive, solicitous, anxious: animus: sollicitum te habebat cogitatio periculi mei: senatus sollicitus petendum esse auxilium arbitrabatur: res, quae... sollicitam Italiam habebant, Cs.: solliciti et incerti rerum suarum, L.: civitas, L.: mentes, O.: civitas suspitione: de meo periculo: pro pluribus: pro vobis sollicitior, Ta.: propter iniquitatem locorum, L.: et propter itineris difficultatem et eorum vicem, for their fate, L.: vicem imperatoris milites, L.: (turba) ex temerariā regis fiduciā, Cu.: (mater) sollicita est ne eundem conspiciat, etc.: legati solliciti, ne avertissent, etc., apprehensive, L.: solliciti erant quo evasura esset res, L.: quam sum sollicitus, quidnam futurum sit.
    * * *
    sollicita, sollicitum ADJ
    concerned, worried; upset, troubled, disturbed, anxious, apprehensive

    Latin-English dictionary > sollicitus

  • 18 taceō

        taceō cuī, citus, ēre    [TAC-], to be silent, not speak, say nothing, hold one's peace: praedicemne an taceam? T.: tacendo loqui videbantur: nobis tacentibus: taceamus, L.: in iis rebus, in quibus, etc.: Vere prius volucres taceant, aestate cicadae, O.: Cum tacet omnis ager, V.: Plectra dolore tacent, O.: loca tacentia, the silent land, V.— To pass over in silence, keep quiet, leave unsaid, not speak: Quae vera audivi, taceo, T.: multa: quid tacuit? H.: Ut alios taceam, not to speak of others, O.: Ignotumst, tacitumst, creditumst, T.: in medio Marte tacetur Amor, O.: quoquo pacto tacitost opus, it must be kept quiet, T.
    * * *
    tacere, tacui, tacitus V
    be silent; pass over in silence; leave unmentioned, be silent about something

    Latin-English dictionary > taceō

  • 19 cit.

    abb. ADJ
    cited, named (refereence); abb. for citus

    Latin-English dictionary > cit.

  • 20 alveus

    alvĕus, i, m. (alveum, n., ap. Paul. ex Fest. s. v. naustibulum, p. 169 Müll.) [alvus], a hollow, a cavity.
    I.
    In gen.:

    vitiosae ilicis alveo,

    Verg. G. 2, 453.—
    II.
    Esp.
    A.
    A hollow, deep vessel, a basket, trough, tray; also, a deep cavity, excavation, Cato, R. R. 11, 5:

    in alveo,

    id. ib. 11, 81:

    fluitans alveus,

    Liv. 1, 4; Plin. 11, 10, 10, § 22:

    alveus scrobis,

    Col. 4, 4, 2 al. —
    B.
    The hold or hull of a ship:

    alveos navium,

    Sall. J. 18, 5:

    alvei navium quassati,

    Liv. 23, 34.—Hence (pars pro toto), a small ship, a boat, skiff:

    cavatus ex materiā alveus,

    Vell. 2, 107:

    accipit alveo Aeneam,

    Verg. A. 6, 412.—
    C.
    A hollowed gaming-board, Varr. ap. Non. 108, 33:

    alveus cum tesseris lusorius,

    Plin. 37, 2, 6, § 13; Suet. Claud. 33:

    alveo et calculis vacare,

    Val. Max. 8, 8, n. 2.—
    D.
    = alvus and alvearium, a beehive (in Pliny, alvus (Jan), q. v. II. C.):

    gens universa totius alvei consumitur,

    Col. 9, 4, 3; so id. 9, 4, 1; 9, 9, 4; App. M. 4, p. 150, 37.—
    E.
    A bathing-tub: in balneum venit... ut in alveum descenderet, etc., Auct. ad Her. 4, 10; Cic. Cael. 28.—
    F.
    The channel or bed of a river:

    fluminis alveo,

    Verg. A. 7, 33; id. G. 1, 203:

    fluminis Ritu feruntur, nunc medio alveo Cum pace delabentis etc.,

    Hor. C. 3, 29, 34:

    nec quisquam citus aeque Tusco denatat alveo,

    id. ib. 3, 7, 28 Müll. (not elsewhere):

    pleno alveo fluere,

    Quint. 2, 1, 4:

    alveo navigabile perfodere angustias,

    i. e. a canal, Plin. 4, 4, 5, § 10:

    per crepidinem alvei,

    Vulg. Exod. 2, 5:

    reversae sunt aquae in alveum suum,

    ib. Jos. 4, 18 al.

    Lewis & Short latin dictionary > alveus

См. также в других словарях:

  • Feuer — 1. Bedecktes Feuer glimmt unter der Asche. Frz.: Peu bien couvert, comme dit ma bru, par sa cendre est entretenu. 2. Bedecktes – Feuer, grössre Hitze. – Winckler, XX, 42. 3. Bedecktes Feuer hitzt am meisten. – Winckler, XI, 96. Frz.: Le feu plus… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Hasarius adansoni — Adanson s House Jumper male H. adansoni Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • kēi- —     kēi     English meaning: to move     Deutsche Übersetzung: “in Bewegung setzen, in Bewegung sein”     Note: (: kǝi : kī̆ ); eu basis (partly with n Infix) kī (n )eu ; heavy basis kiǝ (: kiē ?)     Material: Gk. κίω “go away, travel” is late… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

  • Citigradae — Cit i*gra d[ae], n. pl. [NL., fr. L. citus swift (p. p. of cire, ciere, to move) + gradi to walk. See {Cite}.] (Zo[ o]l.) A suborder of Arachnoidea, including the European tarantula and the wolf spiders ({Lycosidae}) and their allies, which… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Solicit — So*lic it, v. t. [imp. & p. p. {Solicited}; p. pr. & vb. n. {Soliciting}.] [F. sollicier, L. sollicitare, solicitare, atum, fr. sollicitus wholly (i. e., violently) moved; sollus whole + citus, p. p. of ciere to move, excite. See {Solemn}, {Cite} …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Solicited — Solicit So*lic it, v. t. [imp. & p. p. {Solicited}; p. pr. & vb. n. {Soliciting}.] [F. sollicier, L. sollicitare, solicitare, atum, fr. sollicitus wholly (i. e., violently) moved; sollus whole + citus, p. p. of ciere to move, excite. See {Solemn} …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Soliciting — Solicit So*lic it, v. t. [imp. & p. p. {Solicited}; p. pr. & vb. n. {Soliciting}.] [F. sollicier, L. sollicitare, solicitare, atum, fr. sollicitus wholly (i. e., violently) moved; sollus whole + citus, p. p. of ciere to move, excite. See {Solemn} …   The Collaborative International Dictionary of English

  • solicit — verb Etymology: Middle English, to disturb, promote, from Anglo French solliciter, from Latin sollicitare to disturb, from sollicitus anxious, from sollus whole (from Oscan; akin to Greek holos whole) + citus, past participle of ciēre to move… …   New Collegiate Dictionary

  • Park Trammell — Infobox Governor name = Park Trammell order = 21st office = Governor of Florida term start = January 7, 1913 term end = January 2, 1917 lieutenant = predecessor = Albert W. Gilchrist successor = Sidney J. Catts birth date = April 9, 1876 birth… …   Wikipedia

  • Blue Ox — is an energy drink brand that was produced by the Blue Ox Company of Austria. It was introduced in 2002 to compete with Red Bull. The beverage was discontinued in 2005 due to poor sales and distribution. It came packaged in 8.4 fl oz (ml) and 16… …   Wikipedia

  • Papilio aegeus — Orchard Swallowtail Butterfly Female, Lamington NP, SE Queensland …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»