Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

apprehensive

  • 1 sollicitus

        sollicitus adj. with comp.    [sollus- (3 SAL-)+ citus], thoroughly moved, agitated, disturbed: mare, V.: Utile sollicitae sidus rati, tossed (by a storm), O.: Omnīs sollicitos habui, kept stirring, T.—Fig., of the mind, troubled, disturbed, afflicted, grieved, disquieted: ne sollicitus sis, lest you be troubled by cares: anxio animo aut sollicito fuisse, afflicted by remorse: sollicitae nuntius hospitae, H.: animum sollicitum efficere, uneasy, L.: de P. Sullae morte: morte Tigelli, H.—Of things, solicitous, full of care, anxious, restless, disturbed: scio quam sollicita sit cupiditas consulatūs: ut sit non sollicita rei cuiusque custodia, i. e. not full of apprehension: sollicito carcere dignus eras, carefully guarded, O.: frons, H.: vita, H.: senecta, O.: sedes, O.: terrae, O.— Causing distress, painful, disquieting: quid magis sollicitum dici potest, what more distressing fact?: in quā (tyrannorum) vitā, omnia semper suspecta atque sollicita, alarming: Sollicitumque aliquid laetis intervenit, O.: opes, H.: dolor, O.—Of animals, watchful, uneasy, restless: animal ad nocturnos strepitūs, L.: equi, O.: lepus, timid, O.— Full of anxiety, agitated, alarmed, apprehensive, solicitous, anxious: animus: sollicitum te habebat cogitatio periculi mei: senatus sollicitus petendum esse auxilium arbitrabatur: res, quae... sollicitam Italiam habebant, Cs.: solliciti et incerti rerum suarum, L.: civitas, L.: mentes, O.: civitas suspitione: de meo periculo: pro pluribus: pro vobis sollicitior, Ta.: propter iniquitatem locorum, L.: et propter itineris difficultatem et eorum vicem, for their fate, L.: vicem imperatoris milites, L.: (turba) ex temerariā regis fiduciā, Cu.: (mater) sollicita est ne eundem conspiciat, etc.: legati solliciti, ne avertissent, etc., apprehensive, L.: solliciti erant quo evasura esset res, L.: quam sum sollicitus, quidnam futurum sit.
    * * *
    sollicita, sollicitum ADJ
    concerned, worried; upset, troubled, disturbed, anxious, apprehensive

    Latin-English dictionary > sollicitus

  • 2 metuō

        metuō uī, —, ere    [metus], to fear, be afraid, stand in fear, be apprehensive: de suā vitā, for his life: metuens ab Hannibale, afraid of Hannibal, L.: inopi metuens formica senectae, anxious about, V.: suis iuvencis, H.: ne morbus adgravescat, T.: metuit ut eam (calamitatem) ipse posset sustinere, that he cannot bear: ut sis vitalis, H.: metuis ne non, quom velis, convincas esse illum tuom? T.: metui, quid futurum denique esset, awaited with fear, T.: quid agam, T.: quem metuunt oderunt, Enn. ap. C.: metuebant (senem) servi, verebantur liberi: Deos, T.: nihil nisi turpem famam, S.: nocentem corporibus Austrum, shun, H.: quis Rex metuatur, H.: a me insidias: supplicia a vobis, fear from you: periculum ex illis, S.: temptare spem certaminis, shrink from putting to the test, L.: reddere soldum, be averse, H.: nil iurare, Ct.: aequore tingui, shrinking from, V.: tantam molem sibi ac posteris, L.
    * * *
    metuere, metui, - V
    fear; be afraid; stand in fear of; be apprehensive, dread

    Latin-English dictionary > metuō

  • 3 metuo

    mĕtŭo, ŭi, ūtum (cf.:

    nimis ante metutum,

    Lucr. 5, 1140), 3, v. a. and n. [metus], to fear, be afraid of a person or thing; to hesitate, not to venture, not to wish (syn.: vereor, formido, timeo); with inf., with ne, to fear lest; with ui or ne non, to fear that not; also of inanimate things, with acc., to fear, revere, reverence one; as a v. n., to fear, be afraid, be in fear, be apprehensive, esp. as the effect of the idea of threatening evil (whereas timere usually denotes the effect of some external cause of terror); to dread, apprehend; with an indirect interrogation: non metuo quin, for non dubito quin, I doubt not but; to be anxious about any one; with dat. (class.).
    I.
    Act.: quem metuont oderunt, Enn. ap. Cic. Off. 2, 7, 23 (Trag. v. 403 Vahl.):

    deos et amo et metuo,

    Plaut. Poen. 1, 2, 73:

    male ego metuo milvos,

    id. ib. 5, 5, 13:

    metuebant (senem) servi, verebantur liberi,

    Cic. Sen. 11, 37:

    tu, qui crimen ais te metuisse,

    id. Verr. 2, 5, 30, § 78: nec pol istae metuunt Deos, Ter. Hec. 5, 2, 6:

    absentem patrem,

    id. Phorm. 1, 2, 68:

    nec metuit quemquam,

    id. Ad. 1, 2, 5.—With ab:

    quid a nobis metuit?

    Plaut. Capt. 2, 1, 12:

    a me insidias,

    Cic. Fam. 5, 6, 2:

    supplicia a vobis metuere debent,

    to fear from you, id. Rosc. Am. 3, 8:

    a quo (Ajace) sibi non injuriā summum periculum metuebat,

    Auct. Her. 2, 19, 29:

    a quo domino sibi metuebat graves cruciatus,

    Aug. Lib. Arbitr. 1, 4, 9; Gregor. M. Homil. 1, 14, 2; Aug. cont. Acad. 2, 8.—With ex:

    si periculum ex illis metuit,

    Sall. C. 52, 16.—With de:

    de lanificio neminem metuo, una aetate quae sit,

    i. e. no one's competition in spinning, Plaut. Merc. 3, 1, 22.—Of inanim. subjects:

    quae res cotidie videntur, minus metuunt furem,

    Varr. R. R. 1, 22.—
    (β).
    With inf.:

    metuont credere omnes,

    Plaut. Ps. 1, 3, 70:

    ut tentare spem certaminis metuunt,

    Liv. 32, 31:

    nil metuunt jurare,

    Cat. 64, 146:

    reddere soldum,

    not to wish, be averse to, Hor. S. 2, 5, 65:

    praebere,

    id. Ep. 1, 18, 1.—Of nonpersonal subjects:

    illum aget pennā metuente solvi Fama superstes,

    Hor. C. 2, 2, 7. —
    (γ).
    With ne:

    nimis metuebam male, ne abiisses,

    Plaut. Ps. 4, 1, 8:

    male metuo ne... morbus aggravescat,

    Ter. Hec. 3, 2, 2:

    fratrem, ne intus sit (Gr. construction),

    id. Eun. 3, 5, 62.—
    (δ).
    With ut:

    ornamenta, quae locavi, metuo, ut possim recipere,

    Plaut. Curc. 4, 1, 3:

    metuo ut hodie possim emolirier,

    id. Bacch. 4, 5, 2:

    metuo ut substet hospes,

    Ter. And. 5, 4, 11:

    ut sis vitalis,

    Hor. S. 2, 1, 61.—
    (ε).
    With ne non:

    metuo ne non sit surda,

    Plaut. Cas. 3, 3, 12; id. Pers. 4, 6, 4:

    metuis ne non, quom velis, convincas esse illum tuom?

    Ter. Heaut. 5, 3, 15.—
    (ζ).
    With quin:

    non metuo meae quin uxori latae suppetiae sient,

    Plaut. Am. 5, 1, 54.—
    (η).
    With object-clause, to await with fear, anxiety; to be in apprehension, concerned about:

    metuo, patres quot fuerint,

    Plaut. Truc. 4, 3, 35:

    metui, quid futurum denique esset,

    I dreaded, awaited with fear, Ter. Heaut. 3, 3, 8: metuo quid agam. Sy. Metuis? quasi non ea potestas sit tua, etc., id. ib. 4, 3, 42:

    metuo qualem tu me esse hominem existumes,

    id. Eun. 4, 6, 20.—
    (θ).
    Pass. with dat.:

    jam maturis metuendus Juppiter uvis,

    Verg. G. 2, 419. —
    (ι).
    Absol.:

    se e contempto metuendum fecit,

    Sall. H. 1, 48, 3.—
    B.
    (Eccl. Lat.) Of religious fear, to revere, dread, hold in reverence:

    Deum,

    Vulg. Lev. 25, 43:

    Dominum Deum nostrum,

    id. Jer. 5, 24:

    sanctuarium meum,

    id. Lev. 19, 30.—
    II.
    Neutr., to fear, be afraid, be apprehensive, etc.
    (α).
    With de:

    neque tam de suā vitā, quam de me metuit,

    fears not so much for his own life as for me, Cic. Att. 10, 4, 6.—
    (β).
    With ab:

    metuens ab Hannibale,

    afraid of Hannibal, Liv. 23, 36.—
    (γ).
    With pro:

    metuere pro aliquo,

    Petr. 123.—
    (δ).
    With dat., to be anxious about or for a person or thing:

    metuens pueris,

    Plaut. Am. 5, 1, 60:

    inopi metuens formica senectae,

    Verg. G. 1, 186:

    tum decuit metuisse tuis,

    id. A. 10, 94.—Hence, mĕtŭens, entis, P. a., fearing, afraid of any thing; anxious for any person or thing; with gen. or absol. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    contentus parvo metuensque futuri,

    Hor. S. 2, 2, 110:

    metuens virgae,

    Juv. 7, 210.— Comp.:

    quo non metuentius ullum Numinis ingenium,

    Ov. F. 6, 259:

    Nero metuentior in posterum,

    Tac. A. 13, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > metuo

  • 4 ab-iungō

        ab-iungō iūnxī, iūnctus, ere,    to unyoke, loose from harness: iuvencum, V. — Fig., to remove, part: abiuncto Labieno vehementer timebat, was apprehensive for Labienus, cut off from him, Cs.

    Latin-English dictionary > ab-iungō

  • 5 metuēns

        metuēns entis, adj. with comp.    [P. of metuo], fearing, afraid, fearful, timid, apprehensive, anxious: homines legum metuentes: futuri, H.: virgae, Iu.: me metuentem expendere casūs, anxiously, V.: metuentius ingenium, O.: metuentior deorum, more god-fearing, O.
    * * *
    metuentis (gen.), metuentior -or -us, - ADJ
    fearing; afraid

    Latin-English dictionary > metuēns

  • 6 prae-metuēns

        prae-metuēns adj.    [P. of praemetuo], apprehensive: doli, Ph. (al. dolum).

    Latin-English dictionary > prae-metuēns

  • 7 prae-metuō

        prae-metuō —, —, ere,    to fear beforehand, be apprehensive: suis, Cs.: coniugis iras, V.

    Latin-English dictionary > prae-metuō

  • 8 reverēns

        reverēns entis, adj. with comp.    [P. of revereor], respectful, reverent: sermo erga patrem, Ta.: reverentius visum credere, quam, etc., Ta.
    * * *
    reverentis (gen.), reverentior -or -us, reverentissimus -a -um ADJ
    reverent; feeling /showing restraint before superiors; shy/apprehensive/uneasy

    Latin-English dictionary > reverēns

  • 9 sub-vereor

        sub-vereor —, ērī, dep.,    to have a little anxiety, be somewhat apprehensive: ne te delectet.

    Latin-English dictionary > sub-vereor

  • 10 terreō

        terreō uī, itus, ēre    [2 TER-], to frighten, affright, put in fear, cause to dread, alarm, terrify, scare, dismay: vi: ultro succlamationibus, L.: nec me ista terrent: suae malae cogitationes terrent: multum ad terrendos nostros valuit clamor, Cs.: metu, L.: Territus hoste novo, O.: maxime territi, ne opprimerentur, apprehensive, L.: Terruit gentīs, ne rediret Saeculum Pyrrhae, H.: territus animi, L.— To drive away by terror, frighten off, scare away: profugam per totum orbem, O.: volucres (harundo), H.: Terret ambustus Phaethon avaras Spes, H.— To deter by terror, scare, frighten: ut, quo minus libere hostes insequerentur, terreret, Cs.: memoria exempli terrebat, ne rem committerent eo, L.
    * * *
    terrere, terrui, territus V
    frighten, scare, terrify, deter

    Latin-English dictionary > terreō

  • 11 timeō

        timeō uī, —, ēre    [2 TEM-], to fear, be afraid, be fearful, be apprehensive, be afraid of, dread, apprehend: timentibus ceteris propter ignorationem locorum: timentes confirmat, Cs.: cottidie aliquid fit lenius quam timebamus: de re p. valde: a quo quidem genere ego numquam timui: pro eo, Cu.: timuere dei pro vindice terrae, O.: tibi timui, for you, T.: sibi, Cs.: nihil magis quam perfidiam timemus: quos aliquamdiu inermes timuissent, Cs.: nomen absentis, Cs.: numinis iram, O.: Peius leto flagitium, H.: furem Caulibus, a thief for his cabbages, Iu.: de suo ac legionis periculo nihil, Cs.: quod pro quoque timendum, aut a quoque petendum sit: timeo quidnam eloqui possim: misera timeo, ‘incertum’ hoc quorsum accidat, T.: haec quo sint eruptura: tantae magnitudinis flumini exercitum obicere, etc., Cs.: inventis uti, H.: latebras intrare, O.: ni cedenti instaturum alterum timuissent, L.: neque timerent, ne circumvenirentur, Cs.: timuit, ne non succederet, H.: timeo, ut sustineas, I am afraid you cannot stand it: ut satis commode supportari posset (res frumentaria), timere dicebant, Cs.— To show fear, express terror (poet.): timuit exterrita pennis Ales, expressed its fear, i. e. fluttered, V.
    * * *
    timere, timui, - V
    fear, dread, be afraid (ne + SUB = lest; ut or ne non + SUB = that... not)

    Latin-English dictionary > timeō

  • 12 timidus

        timidus adj. with comp. and sup.    [2 TEM-], fearful, afraid, faint-hearted, cowardly, timid: refugere timido metu: nimium me timidum fuisse confiteor: non timidus ad mortem: spes, O.: tergum, H.: timido cursu Fugit, O.: mater timidi flere non solet, i. e. cautious, N.: timidiora mandata videbantur, quam, etc.: timidissime Phineu, O.: timidissima turba, columbae, O.: pro patriā non timidus mori, H.: timidus procellae, H.: deorum, O.— Plur m. as subst: timidos atque supplices odisse, cowards.
    * * *
    timida -um, timidior -or -us, timidissimus -a -um ADJ
    timid; cowardly; fearful, apprehensive; without courage; afraid to

    Latin-English dictionary > timidus

  • 13 vereor

        vereor itus, ērī, dep.    [1 VEL-], to reverence, revere, respect, stand in awe: quem (patrem) ut deum: gratia et eloquentia; quarum alteram vereor, alteram metuo: veremur vos... etiam timemus, L.—To fear, be afraid, dread, apprehend, shrink: hostem, Cs.: patris adventum, T.: reprehensionem doctorum: pauperiem, H.: maius, something serious, H.: invidiam, N.: Vereor dicere, hesitate, T.: vereor committere, ut, etc.: Insanos qui inter vereare insanus haberi, H.: quos non est veritum in voluptate summum bonum ponere, who did not shrink from, etc.: huius feminae, T.: tui testimoni: eo minus veritus navibus, quod, etc., with the less anxiety for the ships, Cs.— With ne, lest, that: sed vereor, ne videatur oratio mea, etc.: ne Divitiaci animum offenderet verebatur, Cs.: vereor ne cui plus credas, etc., H.: si... vereor ne barbarorum rex fuerit (Romulus), I suspect that.—With ne... non: intellexi te vereri ne superiores (litterae) mihi redditae non essent. —After a negat. expressed or implied (instead of ut): non vereor ne hoc officium meum P. Servilio non probem: non vereor, ne non scribendo te expleam.—With ut, that not: vereris ut possis contendere?: qui vereri videntur ut habeam satis praesidi.—Poet.: ut ferulā caedas meritum maiora subire Verbera non vereor (i. e. ne caedas), H.—To await with fear, fear, dread: heri semper lenitas Verebar quorsum evaderet, T.: Pomptinum quod scribis in urbem introisse, vereor, quid sit, am apprehensive what it may mean: de quā (Carthagine) vereri.
    * * *
    vereri, veritus sum V DEP
    revere, respect; fear; dread

    Latin-English dictionary > vereor

  • 14 subvereor

    subvereri, subveritus sum V DEP
    be somewhat afraid/fearful/apprehensive; be rather anxious (Cas)

    Latin-English dictionary > subvereor

  • 15 sollicitus

    sollĭcĭtus ( sōlĭcĭtus), a, um, adj. [sollus-cieo; cf. sollicito], thoroughly moved, agitated, disturbed.
    I.
    Of physical motion ( poet. and rare).
    1.
    As attrib. of motus, restless, unceasing:

    quae sollicito motu carerent, referring to the elements in constant motion, as air, water, etc.,

    Lucr. 1, 343: sic igitur penitus qui in ferro'st abditus aër Sollicito motu semper jactatur, i. e. an unceasing air-current within the iron, to explain its attraction by the magnet, id. 6, 1038.—
    2.
    Of the sea agitated by storms:

    ut mare sollicitum stridet,

    Verg. G. 4, 262. —
    3.
    Pregn., with the idea of distress (v. II. B.):

    utile sollicitae sidus utrumque rati,

    to a ship in distress, Ov. F. 5, 720: sollicitae porro plenaeque sonoribus aures, agitated, vibrating ( by disease), Lucr. 6, 1185:

    corpus,

    Sen. Herc. Fur. 1299.—
    4.
    Sollicitum habere (cf. II. A. and B. infra), = sollicitare:

    omnes sollicitos habui,

    kept them busy, on the move, Ter. Heaut. 3, 1, 52 Donat. ad loc.
    II.
    Of mental affections, full of anxiety, excitement, distracted by cares, engaged, troubled, disturbed (opp. quietus).
    A.
    Of cares of business; esp. sollicitum habere, to keep busy, engaged (Plaut. and Ter.):

    (clientes) qui neque leges colunt, neque, etc., sollicitos patronos habent,

    Plaut. Men. 4, 2, 12 Brix ad loc.;

    4, 2, 21: quorum negotiis nos absentum sollicitae noctes et dies sumus semper,

    id. Stich. 1, 1, 6:

    hem, tot mea Solius solliciti sunt curā, of servants busy in attending their master,

    Ter. Heaut. 1, 1, 77: numquid vis? Py. Ne magis sim pulcer quam sum:

    ita me mea forma habet sollicitum,

    Plaut. Mil. 4, 2, 95; cf.:

    Hispaniae armis sollicitae,

    Sall. H. 1, 48 Dietsch. —
    B.
    Of restlessness from fear, suspense, etc., full of anxiety, agitated, alarmed, solicitous, anxious (opp. securus; freq. and class.): sollicitum habere, to fill with apprehension and fear, keep in anxiety; constr.,
    1.
    Absol.:

    in quibus si non erunt insidiae... animus tamen erit sollicitus,

    Cic. Phil. 12, 11, 36:

    diutius videtur velle eos habere sollicitos a quibus se putat diuturnioribus esse molestiis conflictatum,

    id. Fam. 6, 13, 3:

    quae maxime angere atque sollicitam habere vestram aetatem videtur,

    id. Sen. 19, 66:

    sollicitum te habebat cogitatio periculi mei,

    id. Fam. 7, 3, 1; so id. Att. 2, 18, 1; id. Sest. 11, 25:

    initia rerum quae... sollicitam Italiam habebant,

    Caes. B. C. 3, 22:

    cum satis per se ipsum Samnitium bellum et,... sollicitos haberet patres,

    Liv. 8, 29, 1:

    solliciti et incerti rerum suarum Megaram referre signa jubent,

    id. 24, 23, 5:

    sollicitae ac suspensae civitati,

    id. 27, 50 med.:

    quid illis nos sollicitis ac pendentibus animi renuntiare jubetis,

    id. 7, 30, 22:

    sollicitae mentes,

    Ov. F 3, 362:

    pectus,

    id. M. 2, 125:

    mens,

    Curt. 4, 13, 2:

    animi,

    Hor. Ep. 1, 5, 18:

    ego percussorem meum securum ambulare patiar, me sollicito?

    Sen. Clem. 1, 9, 4:

    sollicitus est et incertus sui quem spes aliqua proritat,

    id. Ep. 23, 2:

    ut sollicitus sim cum Saturnus et Mars ex contrario stabunt,

    alarmed, id. ib. 88, 14:

    fertur sollicitas tenuisse deas,

    kept them in anxious suspense, Stat. Achill. 2, 338:

    nunc sollicitam timor anxius angit,

    Verg. A. 9, 89.—And opposed to securus and securitas:

    quid est turpius quam in ipso limine securitatis esse sollicitum?

    Sen. Ep. 22, 5:

    securo nihil est te pejus, eodem Sollicito nihil est te melius,

    Mart. 4, 83, 1; so id. 5, 31, 8; Sen. Ep. 124, 19; Quint. 11, 3, 151; Tac. H. 4, 58.—
    2.
    With abl.:

    sollicitam mihi civitatem suspitione, suspensam metu... tradidistis,

    Cic. Agr. 1, 8, 23:

    Sophocles, ancipiti sententiarum eventu diu sollicitus,

    Val. Max. 9, 12, 5 ext.
    3.
    With de:

    sollicitus eram de rebus urbanis,

    Cic. Fam. 2, 12, 1:

    de tuā valetudine,

    id. ib. 16, 7, 1:

    sollicita civitas de Etruriae defectione fuit,

    Liv. 27, 21 med.:

    sollicitum te esse scribis de judicii eventu,

    Sen. Ep. 24, 1:

    desii jam de te esse sollicitus,

    id. ib. 82, 1.—
    4.
    With pro:

    ne necesse sit unum sollicitum esse pro pluribus,

    Cic. Lael. 13, 45.—
    5.
    With propter: sollicitus propter iniquitatem locorum, Liv. 38, 40, 9; 44, 3, 5 infra.—
    6.
    With adverb. acc. vicem, for the fate of:

    sollicito consuli et propter itineris difficultatem et eorum vicem,... nuntius occurrit,

    Liv. 44, 3, 5:

    ut meam quoque, non solum reipublicae vicem videretur sollicitus,

    id. 28, 43, 9:

    clamor undique ab sollicitis vicem imperatoris militibus sublatus,

    id. 28, 19, 17.—
    7.
    With gen.:

    non sollicitus futuri, pendet (filius tuus mortuus),

    Sen. Cons. Marc. 19, 6.—
    8.
    With dat. (late Lat.):

    ne solliciti sitis animae vestrae, neque corpori vestro,

    Vulg. Matt. 6, 25.—
    9.
    With ex:

    ex hoc misera sollicita'st, diem Quia olim in hunc, etc.,

    Ter. And. 1, 5, 33:

    haec turba sollicita ex temerariā regis fiduciā,

    Curt. 3, 1, 17.—
    10.
    With ne, like verbs of fearing:

    (mater) sollicita est ne eundem conspiciat, etc.,

    Cic. Mur. 41, 88:

    legati Romanorum circuire urbes, solliciti ne Aetoli partis alicujus animos ad Antiochum avertissent,

    apprehensive, Liv. 35, 31, 1:

    sollicitis populis ne suas operiant terras,

    Plin. 11, 29, 35, § 104:

    sollicitus Solon, ne tacendo parum reipublicae consuleret,

    Just. 2, 7, 9; Front. Strat. 1, 1, 6.—
    11.
    With interrog.-clause:

    solliciti erant quo evasura esset res,

    Liv. 30, 21 init.:

    quam sim sollicitus, quidnam futurum sit,

    Cic. Att. 8, 6, 3.—
    C.
    In gen., troubled, disturbed, afflicted, grieved; constr. absol., with abl. alone, or with de:

    sollicitus mihi nescio quā re videtur,

    Plaut. Merc. 2, 3, 30:

    neque est consentaneum ullam honestam rem, ne sollicitus sis... deponere,

    lest you be troubled by cares, Cic. Lael. 13, 47:

    vehementer te esse sollicitum et praecipuo quodam dolore angi,

    id. Fam. 4, 3, 1:

    vehementer populum sollicitum fuisse de P. Sullae morte,

    id. ib. 9, 10, 3:

    num eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse,

    afflicted by remorse, id. Fin. 2, 17, 55:

    hoc genus omne Maestum ac sollicitum est cantoris morte Tigelli,

    Hor. S. 1, 2, 3.—
    D.
    Excited, passionate (rare):

    qui, ut sint pudici, solliciti tamen et anxii sunt,

    Cic. Tusc. 4, 33, 70:

    atqui sollicitae nuntius hospitae, Suspirare Chloen.. Dicens, etc.,

    Hor. C. 3, 7, 9; so, = avidus, with gen. or de ( poet. and post-class.):

    hominem cuppedinis sollicitum,

    Lucr. 5, 46:

    de regno sollicitus ( = avidus regni potiundi),

    Just. 1, 10, 6.—
    E.
    Very careful for, concerned in, punctilious, particular about (post-Aug.; freq.); constr. absol., with de, circa, in, or obj.-inf.:

    ne decet quidem, ubi maxima rerum monumenta versantur, de verbis esse sollicitum,

    Quint. 8, 3, 13:

    de quorum sumus judicio solliciti,

    for whose judgment we care, id. 10, 7, 24:

    dixit Cicero, non se de ingenii famā, sed de fide esse sollicitum,

    id. 11, 1, 74:

    nec sum in hoc sollicitus, dum res ipsa appareat,

    id. 8, 4, 15:

    eloquentia non in verba sollicita,

    Sen. Ben. 7, 8, 2:

    si tamen contingere eloquentia non sollicito potest,

    id. Ep. 75, 5:

    cur abis, non sollicitus prodesse bonis, nocere malis?

    id. Hippol. 976; cf.

    in double sense,

    Mart. 4, 83, 2 and 5.—
    F.
    = sollicitatus (v. sollicito; poet.):

    solliciti jaceant terrāque premantur iniquā qui, etc.,

    without repose, Ov. Am. 2, 16, 15.
    III.
    Of abstr. and inanim. things.
    1.
    In gen., solicitous, mournful, full of or connected with cares and anxiety, anxious, disturbed (class.;

    often approaching the signif. II.): scio quam timida sit ambitio, et quam sollicita sit cupiditas consulatūs,

    how full of cares is the desire for the consulship, Cic. Mil. 16, 42:

    id est proprium civitatis ut sit libera et non sollicita rei cujusque custodia,

    i. e. that nobody be disturbed in the quiet possession of his property, id. Off. 2, 22, 78:

    est enim metus futurae aegritudinis sollicita exspectatio,

    id. Tusc. 5, 18, 52:

    quam sit omnis amor sollicitus et anxius,

    fraught with solicitude, id. Att. 2, 24, 1: assentior, sollicitam et periculosam justitiam non esse sapientis, id. Fragm. Rep. ap. Prisc. p. 801 P. (Rep. 3, 27, 39): sollicitam lucem rapuisti Ciceroni, the mournful light, i. e. life, Vell. 2, 66:

    in sollicito civitatis statu,

    Quint. 6, 1, 16:

    Hermagoras, vir diligentiae nimium sollicitae,

    evercareful, id. 3, 11, 22:

    sollicitum dicendi propositum,

    anxiously accurate, id. 11, 1, 32:

    sollicita parentis diligentia,

    earnest care, id. 6, prooem. 1; so id. 6, 12, 16:

    sollicitae actiones,

    carefully elaborated, id. 4, 1, 57: causae sollicitae (opp. securae), [p. 1723] very doubtful cases, i. e. in which there is anxious suspense about the issue, id. 11, 3, 151: captarum (ferarum) sollicita possessio;

    saepe enim laniant dominos,

    Sen. Vit. Beat. 14, 2:

    maxima quaeque bona sollicita sunt,

    id. ib. 17, 4; id. Ep. 14, 18:

    noctes, id. Ira, 2, 20, 1: tutela,

    id. Cons. Marc. 11, 3:

    sollicitos fecisti, Romule, ludos,

    Ov. A. A. 1, 101:

    quisque, sibi quid sit Utile, sollicitis supputat articulis,

    id. P. 2, 3, 18:

    sollicito carcere dignus eras,

    a prison carefully guarded, id. Am. 1, 6, 64:

    Cressa... sollicito revocavit Thesea filo,

    Stat. S. 2, 6, 26:

    pudor,

    Mart. 11, 45, 7:

    amor,

    Ov. H. 19 (18), 196:

    os,

    id. P. 4, 9, 130:

    frons,

    Hor. C. 3, 29, 16:

    manus,

    Ov. Tr. 5, 2, 2:

    preces,

    id. P. 3, 1, 148:

    prex,

    Hor. C. 1, 35, 5:

    vita,

    id. S. 2, 6, 62:

    lux,

    Ov. Tr. 4, 10, 116:

    senecta,

    id. M. 6, 500:

    libelli,

    Mart. 9, 58, 5:

    saccus,

    id. 12, 60 b, 3:

    fuga,

    Ov. Tr. 4, 1, 50:

    sedes,

    id. ib. 4, 1, 85:

    via,

    id. ib. 1, 11, 2:

    terrae,

    id. M. 15, 786.— Hence,
    2.
    = sollicitum habens, that causes distress, distressing, trying:

    quid magis sollicitum dici potest,

    what more distressing fact can be mentioned? Cic. Mil. 2, 5:

    in quā (tyrannorum) vitā nulla... potest esse fiducia, omnia semper suspecta atque sollicita,

    causing alarm, id. Lael. 15, 52:

    sollicitumque aliquid laetis intervenit,

    Ov. M. 7, 454:

    o mihi sollicitum decus ac suprema voluptas,

    Stat. Th. 7, 363; so,

    opes,

    Hor. S. 2, 6, 79:

    aurum,

    Sen. Hippol. 519:

    pretia,

    id. Herc. Fur. 461:

    timor or metus,

    Ov. H. 1, 12; 8, 76; 13, 124; id. P. 3, 2, 12; id. Tr. 3, 11, 10:

    cura,

    id. P. 1, 5, 61; Sen. Thyest. 922:

    dolor,

    Ov. A. A. 3, 374:

    taedium,

    Hor. C. 1, 14, 17:

    fatum,

    Ov. P. 4, 10, 11.
    IV.
    Of animals (rare): sollicitum animal (canis) ad nocturnos strepitus, very attentive to, i. e. watchful, Liv. 5, 47, 3; so Ov. M. 11, 599:

    solliciti terrentur equi,

    id. F. 6, 741:

    lepus,

    timid, id. ib. 5, 372.
    V.
    Comp.: sollicitior (mostly post-Aug.; for which Cic. has magis sollicitus; v. III. 2. supra) homo, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 3:

    nos circa lites raras sollicitiores,

    too particular about, Quint. 7, 1, 43:

    sollicitior rei familiaris diligentia,

    id. 12, 1, 6:

    innocentiam sollicitiore habituri loco,

    Sen. Ben. 3, 13, 1:

    (pauperes) sollicitiores divitibus,

    id. Cons. Helv. 12, 1:

    quod est sollicitius,

    id. Tranq. 1, 15:

    qui non sollicitior de capitis sui decore sit quam de salute,

    id. Brev. Vit. 12, 3:

    pro vobis sollicitior,

    Tac. H. 4, 58.— Sup. (post-Aug. and rare):

    illorum brevissima ac sollicitissima aetas est,

    Sen. Brev. Vit. 16, 1.— Adv.: sollĭcĭtē (post-Aug.).
    1.
    Carefully, punctiliously, anxiously: vestis nec servata, nec sumenda sollicite, Ser. Samm. ap. Sen. Tranq. 1, 5:

    in conviviis lingua sollicite etiam ebriis custodienda est,

    Sen. Clem. 1, 26, 2:

    recitare,

    Plin. Ep. 6, 15, 4:

    exspectatus,

    Front. Strat. 3, 12, 1; id. Aquaed. 103:

    sollicitius et intentius,

    Plin. Ep. 1, 4, 2:

    custodiendus est honor,

    id. ib. 1, 19, 4:

    cavere,

    App. Mag. p. 274, 35.— Sup.:

    urbis curam sollicitissime agere,

    Suet. Claud. 18.—
    2.
    With grief, solicitude (class.:

    sollicito animo): sollicite possidentur,

    their possession is connected with solicitude, Sen. Ep. 76, 30:

    laetus,

    Sil. 6, 572.— Sup., Sen. Ep. 93, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > sollicitus

  • 16 subvereor

    sub-vĕrĕor, ēri, v. dep. n., to be somewhat fearful or apprehensive:

    subvereri ne te delectet, etc.,

    Cic. Fam. 4, 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > subvereor

  • 17 timeo

    tĭmĕo, ŭi, 2, v. a. and n. [root tam-; Sanscr. tam-yati, to be stupefied; tamas, darkness; cf. temulentus], to fear, be afraid of, to dread, apprehend; to be afraid or in fear, to be fearful, apprehensive, or anxious; constr. with acc., rel.-clause, inf., ne or ut, and absol.
    1.
    With acc. (class.;

    syn.: vereor, metuo, paveo): quamquam omnia sunt metuenda, nihil magis quam perfidiam timemus,

    Cic. Fam. 1, 5, a, 2:

    timeo meos,

    Plaut. Truc. 5, 63; cf.:

    quos aliquamdiu inermes timuissent,

    Caes. B. G. 1, 40:

    oppidanos,

    Hirt. B. G. 8, 27:

    saxum Tantalus,

    Lucr. 3, 981 sq.:

    portus omnes,

    Caes. B. C. 3, 6:

    reliquos casus,

    id. ib. 3, 10:

    nomen atque imperium absentis,

    id. ib. 1, 61:

    numinis iram,

    Ov. M. 6, 314:

    flagitium pejus leto,

    Hor. C. 4, 9, 50:

    cuncta (amantes),

    Ov. M. 7, 719:

    aeternas poenas timendum'st,

    Lucr. 1, 111.—In pass.:

    morbos esse timendos,

    Lucr. 3, 41; so, si ipse fulgor timeretur, Quint. 8, 3, 5:

    si Cn. Pompeius timeretur,

    id. 4, 2, 25. — Pregn., to have to fear, i. e. to be exposed to, contend against:

    pro telis gerit quae timuit et quae fudit,

    Sen. Herc. Fur. 40 sq.; 793:

    feras,

    id. Herc. Oet. 270. — With dat. of the object for which one fears something:

    nostrae causae nihil nos timere,

    Quint. 11, 1, 75:

    patronum justitiae suae,

    id. 4, 1, 9:

    furem caulibus aut pomis,

    Juv. 6, 17:

    noxiam vini aegris,

    Plin. 14, 16, 19, § 101. — With de:

    de suo ac legionis periculo nihil timebat,

    Caes. B. G. 5, 57:

    nihil de bello,

    id. ib. 3, 3:

    de se nihil timere,

    Cic. Sest. 1, 1. — With pro and abl.:

    quid pro quoque timendum, aut a quoque timendum sit,

    Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 2: pro amicis omnia timui, pro me nihil. Sen. Q. N. 4, praef. § 15. —
    2.
    With rel.-clause (class.):

    misera timeo, quid hoc sit negotii,

    Plaut. Poen. 5, 4, 79:

    timeo, quid rerum gesserim,

    id. Mil. 2, 4, 44:

    quid possem, timebam,

    Cic. Att. 12, 24, 1:

    nunc istic quid agatur, magnopere timeo,

    id. ib. 3, 8, 2;

    jam nunc timeo, quidnam... pro exspectatione omnium eloqui possim,

    id. Div. in Caecil. 13, 42:

    misera timeo, incertum hoc quorsum accidat,

    Ter. And. 1, 5, 29; cf.:

    haec quo sint eruptura timeo,

    Cic. Att. 2, 20, 5. — With dat.:

    nunc nostrae timeo parti, quid hic respondeat,

    Ter. And. 2, 5, 8. —
    3.
    With inf. (freq. since the Aug. per.;

    not in Cic.): Caesar etsi timebat tantae magnitudinis flumini exercitum obicere, etc.,

    Caes. B. C. 1, 64:

    equites cum intrare fumum et flammam densissimam timerent,

    Hirt. B. G. 8, 16:

    timebant prisci truncum findere,

    Plin. 17, 14, 24, § 102:

    nec jurare time,

    Tib. 1, 4, 21; Hor. C. 1, 8, 8; 3, 24, 56; id. S. 1, 4, 23; id. Ep. 1, 5, 2; 1, 7, 4; 1, 19, 27; 2, 1, 114; id. A. P. 170; 197; Ov. M. 1, 593; 12, 246.— Rarely with acc. and inf.:

    ni cedenti instaturum alterum timuissent,

    Liv. 10, 36, 3.—
    4.
    With ne or ut (class.):

    metuo et timeo, ne hoc tandem propalam fiat,

    Plaut. Mil. 4, 8, 38:

    timeo, ne malefacta mea sint inventa omnia,

    id. Truc. 4, 2, 61: haec timeo ne impediantur, D. Brut. ap. Cic. Fam. 11, 10, 4:

    neque timerent, ne circumvenirentur,

    Caes. B. G. 2, 26:

    non times, ne locum perdas,

    Quint. 6, 3, 63:

    timuit, ne non succederet,

    Hor. Ep. 1, 17, 37:

    timere, ne non virtute hostium, sed lassitudine suā vincerentur,

    Curt. 3, 17, 9:

    timeo, ut sustineas,

    Cic. Fam. 14, 2, 3:

    ut satis commode supportari posset (res frumentaria), timere dicebant,

    Caes. B. G. 1, 39. —
    5.
    Absol. (freq. in prose and poetry):

    fac, ego ne metuam igitur et ut tu meam timeas vicem,

    Plaut. Most. 5, 2, 24:

    salva est navis, ne time,

    id. Merc. 1, 2, 64; so,

    ne time,

    id. Am. 2, 2, 42; 5, 1, 12; id. Cas. 4, 4, 13; id. Curc. 4, 2, 34:

    timentibus ceteris propter ignorationem locorum,

    Cic. Rep. 1, 17, 29; cf.:

    timentes confirmat,

    Caes. B. G. 7, 7:

    cottidie aliquid fit lenius quam timebamus,

    Cic. Fam. 6, 10, 5:

    timere et admirari,

    Quint. 9, 2, 26; 9, 2, 86.—With de:

    de re publicā valde timeo,

    Cic. Att. 7, 6, 2.—With ab:

    a quo quidem genere ego numquam timui,

    Cic. Sull. 20, 59. — With pro ( poet. and post-Aug.):

    pro eo timebam,

    Curt. 6, 10, 27:

    timentem pro capite amicissimo,

    Plin. Ep. 3, 17, 3:

    quamvis pericliter, plus tamen pro te timeo,

    Sen. Contr. 7, 20, 1:

    indulgentia pro suis timentium,

    id. ib. 9, 26, 2, B:

    qui pro illo nimium timet,

    id. Ep. 14, 1:

    qui eget divitiis timet pro illis,

    id. ib. 14, 18;

    90, 43: pro Aristippi animā,

    Gell. 19, 1, 10:

    timuere dei pro vindice terrae,

    Ov. M. 9, 241.—Pregn., with abl. ( poet.):

    timuit exterrita pennis Ales,

    expressed its fear, Verg. A. 5, 505. — Freq. with dat. of the object for which one fears:

    tibi timui,

    Ter. Heaut. 3, 2, 20; cf.:

    qui sibi timuerant,

    Caes. B. C. 3, 27:

    alicui,

    Quint. 8, 5, 15; Verg. A. 2, 729; Hor. C. 3, 27, 7; id. S. 2, 1, 23:

    suis rebus,

    Caes. B. G. 4, 16:

    huic loco,

    id. ib. 7, 44:

    receptui suo,

    id. B. C. 3, 69:

    urbi,

    Hor. C. 3, 29, 26.— Impers. pass.:

    urbi timetur,

    Luc. 7, 138: Sen. Med. 885.—
    * 6.
    Timens like timidus, with gen.:

    mortis timentes,

    Lucr. 6, 1239.

    Lewis & Short latin dictionary > timeo

См. также в других словарях:

  • Apprehensive — Ap pre*hen sive, a. [Cf. F. appr[ e]hensif. See {Apprehend}.] 1. Capable of apprehending, or quick to do so; apt; discerning. [1913 Webster] It may be pardonable to imagine that a friend, a kind and apprehensive . . . friend, is listening to our… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • apprehensive — I adjective afraid, agitated, alarmed, anticipative of evil, anxious, aware, bothered, cognizant, concerned, conscious, disquieted, distrustful, expectant, fearful, hesitant, leery, mindful, mistrustful, nervous, perceptive, pusillanimous,… …   Law dictionary

  • apprehensive — (adj.) late 14c., capable of perceiving, fitted for mental impression, from M.L. apprehensivus, from L. apprehensus, pp. of apprehendere (see APPREHEND (Cf. apprehend)). Meaning fearful of what is to come is recorded from 1718, via notion of… …   Etymology dictionary

  • apprehensive — *fearful, afraid Analogous words: anxious, worried, solicitous (see under CARE n): nervous, uneasy, jittery (see IMPATIENT) Antonyms: confident Contrasted words: assured, sanguine, sure (see CONFIDENT): unruffled, imperturbable, unflappable,… …   New Dictionary of Synonyms

  • apprehensive — [adj] anxious, fearful afraid, alarmed, biting nails*, butterflies*, concerned, disquieted, doubtful, feel in bones*, foreboding, frozen*, get vibes*, have a hunch*, have cold feet*, have funny feeling*, have stage fright*, hung up*, in a cold… …   New thesaurus

  • apprehensive — ► ADJECTIVE ▪ anticipating something with anxiety or fear. DERIVATIVES apprehensively adverb apprehensiveness noun …   English terms dictionary

  • apprehensive — [ap΄rəhen′siv] adj. [ME < ML apprehensivus < pp. of L apprehendere, APPREHEND] 1. able or quick to apprehend or understand 2. having to do with perceiving or understanding 3. anxious or fearful about the future; uneasy apprehensively adv.… …   English World dictionary

  • apprehensive — adj. 1) apprehensive about, for, of (apprehensive about recent developments) 2) apprehensive that + clause (we were apprehensive that they might forget) * * * [ˌæprɪ hensɪv] for of (apprehensive about recent developments) apprehensive about… …   Combinatory dictionary

  • apprehensive — ap|pre|hen|sive [ˌæprıˈhensıv] adj worried or nervous about something that you are going to do, or about the future apprehensive about/of ▪ We d been a little apprehensive about their visit. apprehensive that ▪ I was apprehensive that something… …   Dictionary of contemporary English

  • apprehensive — adj. VERBS ▪ be, feel, look, seem, sound ▪ become, get, grow ▪ remain …   Collocations dictionary

  • apprehensive — ap|pre|hen|sive [ ,æprı hensıv ] adjective slightly worried or nervous: apprehensive of: It s a strategy that many teachers are apprehensive of using. apprehensive about: Leonora felt very apprehensive about his visit. ╾ ap|pre|hen|sive|ly adverb …   Usage of the words and phrases in modern English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»