Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

timid

  • 1 timidus

        timidus adj. with comp. and sup.    [2 TEM-], fearful, afraid, faint-hearted, cowardly, timid: refugere timido metu: nimium me timidum fuisse confiteor: non timidus ad mortem: spes, O.: tergum, H.: timido cursu Fugit, O.: mater timidi flere non solet, i. e. cautious, N.: timidiora mandata videbantur, quam, etc.: timidissime Phineu, O.: timidissima turba, columbae, O.: pro patriā non timidus mori, H.: timidus procellae, H.: deorum, O.— Plur m. as subst: timidos atque supplices odisse, cowards.
    * * *
    timida -um, timidior -or -us, timidissimus -a -um ADJ
    timid; cowardly; fearful, apprehensive; without courage; afraid to

    Latin-English dictionary > timidus

  • 2 formīdulōsus or formīdolōsus

        formīdulōsus or formīdolōsus adj. with comp. and sup.    [2 formido], producing fear, dreadful, terrible, terrific: loca, S.: alqs illi: silvae, H.: bellum formidulosissimum.— Afraid, timid, timorous: exercitus formidolosior hostium, Ta.

    Latin-English dictionary > formīdulōsus or formīdolōsus

  • 3 fugāx

        fugāx ācis, adj. with comp. and sup.    [2 FVG-], apt to flee, fleeing, timid, shy: lynces, H.: Caprea, V.: vir, H.: Pholoë, coy, H.: fugacissimus hostis, L.— Fleeing, swift, fleet: Lympha, H.: ventis fugacior, O.—Fig., fleeting, transitory: haec omnia: Labuntur anni, H.—With gen, fleeing, shunning, avoiding: ambitionis, O.: rerum, O.
    * * *
    (gen.), fugacis ADJ
    flying swiftly; swift; avoiding, transitory

    Latin-English dictionary > fugāx

  • 4 metuēns

        metuēns entis, adj. with comp.    [P. of metuo], fearing, afraid, fearful, timid, apprehensive, anxious: homines legum metuentes: futuri, H.: virgae, Iu.: me metuentem expendere casūs, anxiously, V.: metuentius ingenium, O.: metuentior deorum, more god-fearing, O.
    * * *
    metuentis (gen.), metuentior -or -us, - ADJ
    fearing; afraid

    Latin-English dictionary > metuēns

  • 5 ob-noxius

        ob-noxius adj.,    liable, addicted, guilty: animus lubidini, S.: Terra nulli obnoxia bello, exposed, O.: Obnoxium est (with infin.), it is dangerous, Ta. —Subject, submissive, obedient, complying, servile: vobis, L.: pars (hominum) pravis obnoxia, H.: Crasso ex privatis negotiis, under the influence of, S.: amori uxoris, Ta.—Servile, abject, weak, timid: facies obnoxia, O.: obnoxius videar, L.: pax, dishonorable, L.—Obliged, under obligation, indebted, responsible, answerable: uxori, T.: Graecia beneficio libertatis Romanis, L.: hominum non ulli curae, dependent on, V.: facies nullis obnoxia gemmis, indebted, Pr.

    Latin-English dictionary > ob-noxius

  • 6 pavidus

        pavidus adj.    [paveo], trembling, quaking, fearful, timid, timorous, shy: matres, V.: lepus, H.: aves, O.: ex somno mulier, startled out of her sleep, L.: oppidani pavidi, ne iam facta in urbem via esset, etc., in terror lest, etc., L.: offensionum, Ta.: ad omnes suspiciones, Ta.— Neut. As adv.: pavidum blandita, timorously, O.— Making timorous: metus, O.
    * * *
    pavida, pavidum ADJ
    fearful, terrified, panicstruck

    Latin-English dictionary > pavidus

  • 7 sollicitus

        sollicitus adj. with comp.    [sollus- (3 SAL-)+ citus], thoroughly moved, agitated, disturbed: mare, V.: Utile sollicitae sidus rati, tossed (by a storm), O.: Omnīs sollicitos habui, kept stirring, T.—Fig., of the mind, troubled, disturbed, afflicted, grieved, disquieted: ne sollicitus sis, lest you be troubled by cares: anxio animo aut sollicito fuisse, afflicted by remorse: sollicitae nuntius hospitae, H.: animum sollicitum efficere, uneasy, L.: de P. Sullae morte: morte Tigelli, H.—Of things, solicitous, full of care, anxious, restless, disturbed: scio quam sollicita sit cupiditas consulatūs: ut sit non sollicita rei cuiusque custodia, i. e. not full of apprehension: sollicito carcere dignus eras, carefully guarded, O.: frons, H.: vita, H.: senecta, O.: sedes, O.: terrae, O.— Causing distress, painful, disquieting: quid magis sollicitum dici potest, what more distressing fact?: in quā (tyrannorum) vitā, omnia semper suspecta atque sollicita, alarming: Sollicitumque aliquid laetis intervenit, O.: opes, H.: dolor, O.—Of animals, watchful, uneasy, restless: animal ad nocturnos strepitūs, L.: equi, O.: lepus, timid, O.— Full of anxiety, agitated, alarmed, apprehensive, solicitous, anxious: animus: sollicitum te habebat cogitatio periculi mei: senatus sollicitus petendum esse auxilium arbitrabatur: res, quae... sollicitam Italiam habebant, Cs.: solliciti et incerti rerum suarum, L.: civitas, L.: mentes, O.: civitas suspitione: de meo periculo: pro pluribus: pro vobis sollicitior, Ta.: propter iniquitatem locorum, L.: et propter itineris difficultatem et eorum vicem, for their fate, L.: vicem imperatoris milites, L.: (turba) ex temerariā regis fiduciā, Cu.: (mater) sollicita est ne eundem conspiciat, etc.: legati solliciti, ne avertissent, etc., apprehensive, L.: solliciti erant quo evasura esset res, L.: quam sum sollicitus, quidnam futurum sit.
    * * *
    sollicita, sollicitum ADJ
    concerned, worried; upset, troubled, disturbed, anxious, apprehensive

    Latin-English dictionary > sollicitus

  • 8 metuculosus

    metuculosa, metuculosum ADJ
    timid; frightful

    Latin-English dictionary > metuculosus

  • 9 pusillanimis

    pusillanimis, pusillanime ADJ
    fainthearted, timid, pusillanimous; discouraged/worried (Souter); meanspirited

    Latin-English dictionary > pusillanimis

  • 10 pusillanimus

    pusillanima, pusillanimum ADJ
    fainthearted, timid, pusillanimous; discouraged/worried (Souter); meanspirited

    Latin-English dictionary > pusillanimus

  • 11 pusillianimis

    pusillianimis, pusillianime ADJ
    fainthearted, timid, pusillanimous; discouraged/worried (Souter); meanspirited

    Latin-English dictionary > pusillianimis

  • 12 Canis timidus vehementius latrat quam mordet

    A timid dog barks more violently than it bites. (Curtius Rufus)

    Latin Quotes (Latin to English) > Canis timidus vehementius latrat quam mordet

  • 13 timidus

    fearful, timid.

    Latin-English dictionary of medieval > timidus

  • 14 formidolosus

    formīdŭlōsus ( formīdŏlōsus, v. Corss. Ausspr. 2, 145), a, um, adj. [2. formido], full of fear, fearful.
    I.
    Act., producing fear, dreadful, terrible, terrific (class.):

    nimis formidulosum facinus praedicas,

    Plaut. Am. 5, 1, 65:

    loca tetra, inculta, foeda, formidulosa,

    Sall. C. 55, 13:

    hunc locum consessumque vestrum, quem illi horribilem A. Cluentio ac formidulosum fore putaverunt,

    Cic. Clu. 3, 7:

    ferae,

    Hor. Epod. 5, 55:

    seu me Scorpius aspicit Formidolosus,

    id. C. 2, 17, 18:

    herbae formidolosae dictu, non esu modo,

    Plaut. Ps. 3, 2, 35:

    facinus,

    id. Am. 5, 1, 65:

    dubia et formidulosa tempora,

    Cic. Verr. 2, 5, 1, § 1:

    formidulosissimum bellum,

    id. Pis. 24, 58; id. de Imp. Pomp. 21, 62:

    in vulgus,

    Tac. A. 1, 76.—
    II.
    Pass., experiencing fear, afraid, timid, timorous (rare;

    not in Cic.): mancipia esse oportet neque formidolosa neque animosa,

    Varr. R. R. 1, 17, 3:

    num formidolosus, obsecro, es?

    Ter. Eun. 4, 6, 18 sq.:

    (boyes) ad ingredienda flumina aut pontes formidolosi,

    Col. 6, 2, 14:

    equus,

    Sen. Clem. 17.— Comp.:

    exercitum formidolosiorem hostium credere,

    Tac. A. 1, 62.—Hence, adv.: formīdŭlōse.
    * 1.
    Fearfully, dreadfully, terribly, Cic. Sest. 19, 42.—
    * 2.
    Fearfully, timidly, timorously: formidolosius, Cato ap. Charis. p. 196 P.

    Lewis & Short latin dictionary > formidolosus

  • 15 formidulose

    formīdŭlōsus ( formīdŏlōsus, v. Corss. Ausspr. 2, 145), a, um, adj. [2. formido], full of fear, fearful.
    I.
    Act., producing fear, dreadful, terrible, terrific (class.):

    nimis formidulosum facinus praedicas,

    Plaut. Am. 5, 1, 65:

    loca tetra, inculta, foeda, formidulosa,

    Sall. C. 55, 13:

    hunc locum consessumque vestrum, quem illi horribilem A. Cluentio ac formidulosum fore putaverunt,

    Cic. Clu. 3, 7:

    ferae,

    Hor. Epod. 5, 55:

    seu me Scorpius aspicit Formidolosus,

    id. C. 2, 17, 18:

    herbae formidolosae dictu, non esu modo,

    Plaut. Ps. 3, 2, 35:

    facinus,

    id. Am. 5, 1, 65:

    dubia et formidulosa tempora,

    Cic. Verr. 2, 5, 1, § 1:

    formidulosissimum bellum,

    id. Pis. 24, 58; id. de Imp. Pomp. 21, 62:

    in vulgus,

    Tac. A. 1, 76.—
    II.
    Pass., experiencing fear, afraid, timid, timorous (rare;

    not in Cic.): mancipia esse oportet neque formidolosa neque animosa,

    Varr. R. R. 1, 17, 3:

    num formidolosus, obsecro, es?

    Ter. Eun. 4, 6, 18 sq.:

    (boyes) ad ingredienda flumina aut pontes formidolosi,

    Col. 6, 2, 14:

    equus,

    Sen. Clem. 17.— Comp.:

    exercitum formidolosiorem hostium credere,

    Tac. A. 1, 62.—Hence, adv.: formīdŭlōse.
    * 1.
    Fearfully, dreadfully, terribly, Cic. Sest. 19, 42.—
    * 2.
    Fearfully, timidly, timorously: formidolosius, Cato ap. Charis. p. 196 P.

    Lewis & Short latin dictionary > formidulose

  • 16 formidulosus

    formīdŭlōsus ( formīdŏlōsus, v. Corss. Ausspr. 2, 145), a, um, adj. [2. formido], full of fear, fearful.
    I.
    Act., producing fear, dreadful, terrible, terrific (class.):

    nimis formidulosum facinus praedicas,

    Plaut. Am. 5, 1, 65:

    loca tetra, inculta, foeda, formidulosa,

    Sall. C. 55, 13:

    hunc locum consessumque vestrum, quem illi horribilem A. Cluentio ac formidulosum fore putaverunt,

    Cic. Clu. 3, 7:

    ferae,

    Hor. Epod. 5, 55:

    seu me Scorpius aspicit Formidolosus,

    id. C. 2, 17, 18:

    herbae formidolosae dictu, non esu modo,

    Plaut. Ps. 3, 2, 35:

    facinus,

    id. Am. 5, 1, 65:

    dubia et formidulosa tempora,

    Cic. Verr. 2, 5, 1, § 1:

    formidulosissimum bellum,

    id. Pis. 24, 58; id. de Imp. Pomp. 21, 62:

    in vulgus,

    Tac. A. 1, 76.—
    II.
    Pass., experiencing fear, afraid, timid, timorous (rare;

    not in Cic.): mancipia esse oportet neque formidolosa neque animosa,

    Varr. R. R. 1, 17, 3:

    num formidolosus, obsecro, es?

    Ter. Eun. 4, 6, 18 sq.:

    (boyes) ad ingredienda flumina aut pontes formidolosi,

    Col. 6, 2, 14:

    equus,

    Sen. Clem. 17.— Comp.:

    exercitum formidolosiorem hostium credere,

    Tac. A. 1, 62.—Hence, adv.: formīdŭlōse.
    * 1.
    Fearfully, dreadfully, terribly, Cic. Sest. 19, 42.—
    * 2.
    Fearfully, timidly, timorously: formidolosius, Cato ap. Charis. p. 196 P.

    Lewis & Short latin dictionary > formidulosus

  • 17 meticulosus

    mĕtĭcŭlōsus, a, um, adj. [metus], full of fear.
    I.
    Fearful, timid (ante- and postclass.):

    nullus est hoc meticulosus aeque,

    Plaut. Am. 1, 1, 137; Dig. 4, 2, 7:

    lepus,

    App. Flor. p. 341, 9.—
    * II.
    Frightful, terrible:

    res,

    Plaut. Most. 5, 1, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > meticulosus

  • 18 muricatus

    mūrĭcātus, a, um, adj. [id.], shaped like a purple-fish, pointed.
    I.
    Lit.:

    folia spinosa, muricatis cacuminibus,

    Plin. 20, 23, 99, § 262.—
    II.
    Transf. (acc. to murex, II. B. 3.), fearful, timid, as if walking over caltrops:

    gressus,

    Fulg. Myth. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > muricatus

  • 19 obnoxius

    ob-noxĭus, a, um, adj.
    I.
    Lit.
    A.
    Subject, liable to punishment, obnoxious to punishment, punishable: obnoxius poenae obligatus ob delictum, Paul. ex Fest. p. 191 Müll.:

    ego tibi me obnoxium esse fateor culpae compotem,

    Plaut. Truc. 4, 3, 61; Dig. 48, 15, 1:

    ego lege Aquiliā obnoxius sum,

    ib. 11, 3, 14.—
    B.
    Liable or addicted to a fault or failing, guilty of it (cf.: deditus, addictus); constr.
    1.
    With dat.:

    animus neque delicto neque lubidini obnoxius,

    not addicted to vice or to sensual pleasures, Sall. C. 52, 21:

    communi culpae,

    Ov. A. A. 1, 395:

    facto,

    Tib. 3, 4, 15.—
    2.
    With gen.:

    obnoxios criminum, digno supplicio subjectos, sepulturae tradi non vetamus,

    for, on account of, Cod. Just. 3, 44, 11.—
    II.
    Transf., in gen.
    A.
    Subject, submissive, obedient, complying:

    dum illos obnoxios fidosque sibi faceret,

    Sall. C. 14, 6:

    obnoxium atque subjectum esse alicui,

    Liv. 7, 30, 2; 6, 28, 7; 23, 12, 9; 37, 53, 4; 42, 46, 3; Flor. 4, 4, 2. —
    B.
    Obliged, under obligation, beholden, indebted, responsible, answerable:

    uxori obnoxius sum,

    Ter. Hec. 3, 1, 22:

    totam Graeciam beneficio libertatis obnoxiam Romanis esse,

    Liv. 35, 31:

    fratris radiis obnoxia Luna,

    Verg. G. 1, 396:

    facies nullis obnoxia gemmis,

    not indebted to any jewels, Prop. 1, 2, 21:

    tantum in eo obnoxius est, si quid ipse dolo fecerit,

    Gai. Inst. 3, 207.—
    C.
    Exposed to a person, humbled before one:

    ne obnoxius filio sim et servo,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 80.—
    D.
    Submissive, abject, servile, slavish, mean-spirited, timid, cowardly, etc.:

    non quibus ego essem obnoxius,

    Plaut. Mil. 3, 1, 150:

    summissaeque manus, faciesque obnoxia mansit,

    Ov. M. 5, 235:

    si aut superbus, aut obnoxius videar,

    Liv. 23, 12:

    pax,

    servile, dishonorable, id. 9, 10.—
    2.
    Subject, liable, exposed, obnoxious to any thing; with dat., ad, or in and acc.
    (α).
    With dat.:

    infidis consiliis obnoxius,

    Tac. H. 3, 55:

    insidiis,

    id. A. 14, 40:

    infelici fecunditate fortunae,

    exposed, id. ib. 2, 75:

    aemulationi, odio, privatis affectionibus,

    id. ib. 3, 58:

    morbo,

    Plin. 17, 24, 37, § 221:

    contumeliis,

    Suet. Tib. 63:

    bello,

    Ov. P. 1, 8, 73:

    plerique Crasso ex negotiis privatis obnoxii,

    Sall. C. 48, 5:

    urbs artis itineribus (sc. incendiis),

    Tac. A. 15, 38.—
    (β).
    With ad: terra solida ad tales casus obnoxia, exposed to such accidents (viz. earthquakes), Plin. 2, 82, 84, § 197.—
    (γ).
    With in and acc.:

    in omnia obnoxius,

    exposed to every thing, Flor. 3, 20, 1. —
    3.
    In gen., exposed or liable to injury, danger, or misfortune, weak, infirm, frail:

    in hoc obnoxio domicilio animus liber habitat,

    Sen. Ep. 65, 21:

    supplex et obnoxius,

    Cic. ad Brut. 1, 17, 6:

    corpora,

    sickly, weakly, Plin. 31, 6, 32, § 60:

    flos,

    which soon falls off, soon suffers injury, frail, delicate, id. 14, 2, 4, § 27.—
    b.
    Obnoxium est, it is hazardous, dangerous, Tac. Or. 10.— Comp.:

    obnoxior (al. noxior),

    Sen. Clem. 1, 13.—Hence, adv.: obnoxĭē (only in Plaut. and Liv.).
    A.
    Guiltily, culpably:

    nihil obnoxie perire,

    quite innocently, Plaut. Stich. 3, 2, 41.—
    B.
    Submissively, slavishly, timidly:

    sententias dicere,

    Liv. 3, 39, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > obnoxius

  • 20 pavidus

    păvĭdus, a, um, adj. [paveo], trembling, quaking, fearful, terrified, alarmed, timid, timorous (perhaps not in Cic.).
    I.
    Lit.:

    timida atque pavida,

    Plaut. Curc. 5, 2, 49; Lucr. 5, 973:

    castris se pavidus tenebat,

    Liv. 3, 26:

    matres,

    Verg. A. 2, 489:

    miles,

    Tac. A. 2, 23:

    pavidus semper atque anxius,

    Suet. Dom. 4:

    lepus,

    Hor. Epod. 2, 35:

    aves,

    Ov. F. 1, 400:

    pavida ex somno mulier,

    startled out of her sleep, Liv. 1, 58, 3:

    ad omnes suspiciones pavidus,

    Tac. H. 2, 68:

    oppidani pavidi, ne jam facta in urbem via esset, fossam ducere instituunt,

    Liv. 37, 7, 7.— Comp.: quos pavidiores accepimus, Plin. 11, 37, 54, § 144.— Sup.:

    intra mens pavidissima,

    Sen. Ira, 1, 16, 27; Sil. 10, 65.—
    (β).
    With gen.:

    nandi pavidus,

    Tac. H. 4, 14:

    offensionum non pavidus,

    id. A. 4, 38:

    maris,

    Luc. 8, 811:

    lucis,

    Sen. Herc. Fur. 293:

    leti,

    id. ib. 1076.—
    (γ).
    With inf. ( poet.):

    Carthalo non pavidus fetas mulcere leaenas,

    Sil. 1, 406.—
    b.
    In neutr. adverbially:

    pavidum blandita,

    with fear, timorously, Ov. M. 9, 568.—
    II.
    Transf.
    A.
    Accompanied with fear or anxiety, anxious, disturbed:

    pavidum murmur,

    Luc. 5, 255:

    furtum,

    id. 2, 168:

    fuga,

    Sil. 13, 133:

    quies pavida imaginibus,

    Suet. Calig. 50. —
    B.
    That produces fear, fearful, terrible, dreadful:

    metus,

    Ov. F. 1, 16:

    lucus,

    Stat. Th. 5, 567.— Adv.: păvĭdē, with fear, fearfully, timorously (rare):

    timefactae religiones effugiunt animo pavide,

    Lucr. 2, 45:

    fugere,

    Liv. 5, 39:

    dicere,

    Quint. 11, 3, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > pavidus

См. также в других словарях:

  • timid — TIMÍD, Ă, timizi, de, adj. (Despre oameni; adesea substantivat) Lipsit de îndrăzneală, de încredere în sine; sfios, ruşinos; (despre însuşirile sau acţiunile oamenilor) care dovedeşte, trădează o astfel de fire. – Din fr. timide, lat. timidus.… …   Dicționar Român

  • timid — timid, *timorous both mean so fearful and apprehensive as to hesitate or hold back. Timid stresses lack of courage and daring and usually implies extreme cautiousness and fearfulness of change or of venture into the unknown or uncertain {a timid… …   New Dictionary of Synonyms

  • Timid — Tim id, a. [L. timidus, fr. timere to fear; cf. Skr. tam to become breathless, to become stupefief: cf. F. timide.] Wanting courage to meet danger; easily frightened; timorous; not bold; fearful; shy. [1913 Webster] Poor is the triumph o er the… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • timid — [adj] shy afraid, ambivalent, apprehensive, badgered, bashful, browbeaten, bullied, capricious, cowardly, cowed, cowering, coy, daunted, demure, diffident, fainthearted, fearful, feeble, frightened, gentle, having cold feet*, humble, intimidated …   New thesaurus

  • timid — [tim′id] adj. [L timidus < timere, to fear] 1. easily frightened; lacking self confidence; shy; timorous 2. showing fear or lack of self confidence; hesitant [a timid reply] SYN. AFRAID timidity [tə mid′ə tē] n. timidness timidly adv …   English World dictionary

  • Timīd — (lat.), schüchtern, zaghaft …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Timid — Timīd (lat.), furchtsam, schüchtern, zaghaft …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Timid — Timid, vom lat. timidus, furchtsam, schüchtern; Timidität, Furchtsamkeit …   Herders Conversations-Lexikon

  • timid — index diffident, hesitant, irresolute, recreant Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • timid — (adj.) 1540s, from M.Fr. timide easily frightened, shy, from L. timidus fearful, from timere to fear. Related: Timidly; timidness …   Etymology dictionary

  • timid — ► ADJECTIVE (timider, timidest) ▪ lacking in courage or confidence. DERIVATIVES timidity noun timidly adverb timidness noun. ORIGIN Latin timidus, from timere to fear …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»