Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

bracchĭum

  • 1 bracchium

    bracchĭum (less correctly brāchĭ-um; gen. bracchi, Lucr. 6, 434), ii, n. [perh. kindr. with Gr. brachiôn; but cf. Sanscr. bāhu; like frango, Sanscr. bhang, Bopp, Gloss. p. 239 a], the arm; particularly,
    I.
    Lit., the forearm, from the hand to the elbow (while lacertus is the upper arm, from the elbow to the shoulder), Lucr. 4, 830; 6, 397:

    bracchia et lacerti,

    Ov. M. 1, 501; 1, 550 sq.:

    subjecta lacertis bracchia,

    id. ib. 14, 305; Curt. 8, 9, 21; 9, 1, 29:

    (feminae) nudae bracchia et lacertos,

    Tac. G. 17 (opp. umerus); Cels. 8, 1, § 79 sqq.; 8, 10, § 55 sqq.—Far oftener,
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., the arm, the whole arm, from the shoulder to the fingers, Pac. ap. Non. p. 87, 26, and Varr. L. L. 5, 7, p. 4 Müll.; id. ap. Gell. 16, 16, 4:

    quod eum bracchium fregisse diceret,

    Cic. de Or. 2, 62, 253; cf. Cels. 1, 10, 3:

    multi ut diu jactato bracchio praeoptarent scutum manu emittere et nudo corpore pugnare,

    Caes. B. G. 1, 25:

    bracchium (sc. dextrum) cohibere togā,

    Cic. Cael. 5, 11 (cf. Sen. Contr. 5, 6:

    bracchium extra togam exserere): eodem ictu bracchia ferro exsolvunt (i.e. venas incidunt, as, soon after, crurum et poplitum venas abrumpit),

    Tac. A. 15, 63; 1, 41.—Of embraces:

    collo dare bracchia circum,

    to throw the arms round the neck, Verg. A. 6, 700; cf.:

    circumdare collo,

    Ov. M. 9, 459:

    implicare collo,

    id. ib. 1, 762:

    inicere collo,

    id. ib. 3, 389:

    cervici dare,

    Hor. C. 3, 9, 2:

    lentis adhaerens bracchiis,

    id. Epod. 15, 6: Hephaestionis bracchium hastā ictum est, Curt. 4, 16, 31:

    ut in jaculando bracchia reducimus,

    Quint. 10, 3, 6:

    sinisteriore bracchio,

    Suet. Dom. 17:

    bracchia ad superas extulit auras,

    Verg. A. 5, 427:

    alternaque jactat Bracchia protendens (Dares),

    id. ib. 5, 377:

    juventus horrida bracchiis,

    Hor. C. 3, 4, 50.—Of a rower:

    si bracchia forte remisit,

    Verg. G. 1, 202:

    matri bracchia tendere,

    Ov. M. 3, 723:

    patrio tendens bracchia caelo,

    id. ib. 9, 210:

    tendens ad caelum bracchia,

    id. ib. 9, 293:

    precando Bracchia sustulerat,

    id. ib. 6, 262.—Prov.:

    dirigere bracchia contra Torrentem,

    to swim against the current, Juv. 4, 89.—
    2.
    Of the movement of the arms in speaking:

    bracchii projectione in contentionibus, contractione in remissis,

    Cic. Or. 18, 59; so Quint. 11, 3, 84:

    extento bracchio paululum de gestu addidit,

    Cic. de Or. 2, 59, 242:

    demissa bracchia,

    Quint. 2, 13, 9:

    a latere modice remota,

    id. 11, 3, 159:

    ut bracchio exserto introspiciatur latus,

    id. 11, 3, 118:

    aliqui transversum bracchium proferunt et cubito pronunciant,

    id. 11, 3, 93:

    bracchium in latus jactant,

    id. 4, 2, 39:

    si contendemus per continuationem, bracchio celeri, mobili vultu utemur,

    Auct. Her. 3, 15, 27.—
    3.
    Of the motion of the arms in dancing:

    bracchia in numerum jactare,

    Lucr. 4, 769;

    imitated by Ov.: numerosa bracchia jactat (ducit, Jahn),

    Ov. Am. 2,4,29, and id. R. Am. 754; Lucr. 4, 790; imitated in Ov. A. A. 1, 595; Prop. 2 (3), 22, 6; imitated in Stat. S. 3, 5, 66; cf.

    of the labors of the Cyclopes: illi inter sese magnā vi bracchia tollunt In numerum,

    Verg. G. 4, 174.—
    4.
    Trop.: levi or molli bracchio agere aliquid, to do any thing superficially, negligently, remissly (prob. peculiar to the lang. of conversation), Cic. Att. 4, 16, 6; so,

    molli bracchio aliquem objurgare,

    id. ib. 2, 1, 6.—Prov.:

    praebuerim sceleri bracchia nostra tuo,

    lend a hand, Ov. H. 7, 126.—
    B.
    The limbs of animals analogous to the arms of men; of the claws of crawfish, etc., Ov. M. 4, 625; 10, 127; 15, 369; Plin. 9, 31, 51, § 97: hence also of the sign Cancer, Ov. M. 2, 83; also of Scorpio, Verg. G. 1, 34; Ov. M. 2, 82; 2, 195.—Of the claws of the nautilus, Plin. 9, 29, 47, § 88, and other sea-fish, id. 11, 48, 108, § 258.—Of the lion:

    in feminum et bracchiorum ossibus,

    Plin. 11, 37, 86, § 214.—
    2.
    Comicé for armus or femur (as inversely armus = bracchium): Ar. Edepol vel elephanto in Indiā Quo pacto pugno perfregisti bracchium. Py. Quid? bracchium? Ar. Illud dicere volui femur, the shoulder, the shoulder-blade of the elephant, Plaut. Mil. 1, 1, 26 sq. Brix ad loc.—
    C.
    Objects resembling arms.
    1.
    The branches of trees (cf. Ov. M. 1, 550: in ramos bracchia crescunt;

    v. also manus and coma): vitem sub bracchia ungito,

    Cato, R. R. 95 fin.;

    of the vine,

    Verg. G. 2, 368; Col. 4, 24, 2; 7, 8 sq.; 5, 5, 9 sq.; Pall. Febr. 9, 6;

    id. Mai, 2, 1: quatiens bracchia Quercus,

    Cat. 64, 105:

    differt quod in bracchia ramorum spargitur,

    Plin. 13, 9, 18, § 62:

    (aesculus) Tum fortes late ramos et bracchia tendens, etc.,

    Verg. G. 2, 296; Ov. M. 14, 630; Val. Fl. 8, 114.—
    2.
    An arm of the sea:

    nec bracchia longo Margine terrarum porrexerat Amphitrite,

    Ov. M. 1, 13; Curt. 6, 4, 16.—
    3.
    The collateral branches or ridges of a mountain:

    Taurus ubi bracchia emittit,

    Plin. 5, 27, 27, § 98.—
    4.
    Poet., = antenna, the sail-yards:

    jubet intendi bracchia velis,

    Verg. A. 5, 829; cf. Stat. S. 5, 1, 244.—
    5.
    In milit. lang., a ( natural or artificial) outwork or line for connecting two points in fortifications, etc.; Gr. skelê:

    aliā parte consul muro Ardeae bracchium injunxerat,

    a line of communication, Liv. 4, 9, 14; 38, 5, 8; 22, 52, 1 Drak.; 44, 35, 13; Hirt. B. Alex. 30; id. B. Afr. 38; 49; 51; 56; id. B. Hisp. 5; 6; 13; Curt. 6, 4, 16; Luc. 3, 387; 4, 266.—So of the side-works, moles, dikes, in the fortification of a harbor, Liv. 31, 26, 8; cf. Just. 5, 8, 5 Gron.; Plin. Ep. 6, 31, 15; Suet. Claud. 20.—
    6.
    The arm of a catapult or ballista, Vitr. 1, 1; 10, 15 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > bracchium

  • 2 bracchium

    arm; lower arm, forearm; claw; branch, shoot; earthwork connecting forts

    Latin-English dictionary > bracchium

  • 3 bracchium (brāch-)

        bracchium (brāch-) ī, n, βραχίων, the forearm, lower arm: bracchia et lacerti, O.: (feminae) nudae bracchia et lacertos, Ta.—In gen., the arm: bracchium fregisse: diu iactato bracchio scutum emittere, Cs.: collo dare bracchia circum, V.: bracchia Cervici dabat, H.: Bracchia ad superas extulit auras, V.: iuventus horrida bracchiis, H.: matri bracchia tendere, O.: tendens ad caelum bracchia, O.: diversa bracchia ducens, i. e. separating widely, V.—Prov.: dirigere bracchia contra Torrentem, to swim against the current, Iu.— Of gesture: extento bracchio.—Of the Cyclopes at work: bracchia tollunt In numerum, keeping time, V.—Fig.: aliquid levi bracchio agere, to do negligently: me molli bracchio obiurgas, gently: Praebuerim sceleri bracchia nostra tuo, lend a hand, O.—Meton., of animals, the claws of crawfish, O.—The claws of the constellations Scorpio and Cancer, V., O.—Of trees, the branches: in ramos bracchia crescunt, O.—Of the vine, V.—An arm of the sea: nec bracchia porrexerat Amphitrite, O.—A ship's yard: iubet intendi bracchia velis, V.—A leg (of a pair of dividers): duo ferrea bracchia, O.—In fortifications, an outwork: bracchio obiecto, L.: muro bracchium iniunxerat, a line of communication, L.: bracchiis duobis Piraeum Athenis iungere, walls, L.

    Latin-English dictionary > bracchium (brāch-)

  • 4 brachium

    bracchĭum (less correctly brāchĭ-um; gen. bracchi, Lucr. 6, 434), ii, n. [perh. kindr. with Gr. brachiôn; but cf. Sanscr. bāhu; like frango, Sanscr. bhang, Bopp, Gloss. p. 239 a], the arm; particularly,
    I.
    Lit., the forearm, from the hand to the elbow (while lacertus is the upper arm, from the elbow to the shoulder), Lucr. 4, 830; 6, 397:

    bracchia et lacerti,

    Ov. M. 1, 501; 1, 550 sq.:

    subjecta lacertis bracchia,

    id. ib. 14, 305; Curt. 8, 9, 21; 9, 1, 29:

    (feminae) nudae bracchia et lacertos,

    Tac. G. 17 (opp. umerus); Cels. 8, 1, § 79 sqq.; 8, 10, § 55 sqq.—Far oftener,
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., the arm, the whole arm, from the shoulder to the fingers, Pac. ap. Non. p. 87, 26, and Varr. L. L. 5, 7, p. 4 Müll.; id. ap. Gell. 16, 16, 4:

    quod eum bracchium fregisse diceret,

    Cic. de Or. 2, 62, 253; cf. Cels. 1, 10, 3:

    multi ut diu jactato bracchio praeoptarent scutum manu emittere et nudo corpore pugnare,

    Caes. B. G. 1, 25:

    bracchium (sc. dextrum) cohibere togā,

    Cic. Cael. 5, 11 (cf. Sen. Contr. 5, 6:

    bracchium extra togam exserere): eodem ictu bracchia ferro exsolvunt (i.e. venas incidunt, as, soon after, crurum et poplitum venas abrumpit),

    Tac. A. 15, 63; 1, 41.—Of embraces:

    collo dare bracchia circum,

    to throw the arms round the neck, Verg. A. 6, 700; cf.:

    circumdare collo,

    Ov. M. 9, 459:

    implicare collo,

    id. ib. 1, 762:

    inicere collo,

    id. ib. 3, 389:

    cervici dare,

    Hor. C. 3, 9, 2:

    lentis adhaerens bracchiis,

    id. Epod. 15, 6: Hephaestionis bracchium hastā ictum est, Curt. 4, 16, 31:

    ut in jaculando bracchia reducimus,

    Quint. 10, 3, 6:

    sinisteriore bracchio,

    Suet. Dom. 17:

    bracchia ad superas extulit auras,

    Verg. A. 5, 427:

    alternaque jactat Bracchia protendens (Dares),

    id. ib. 5, 377:

    juventus horrida bracchiis,

    Hor. C. 3, 4, 50.—Of a rower:

    si bracchia forte remisit,

    Verg. G. 1, 202:

    matri bracchia tendere,

    Ov. M. 3, 723:

    patrio tendens bracchia caelo,

    id. ib. 9, 210:

    tendens ad caelum bracchia,

    id. ib. 9, 293:

    precando Bracchia sustulerat,

    id. ib. 6, 262.—Prov.:

    dirigere bracchia contra Torrentem,

    to swim against the current, Juv. 4, 89.—
    2.
    Of the movement of the arms in speaking:

    bracchii projectione in contentionibus, contractione in remissis,

    Cic. Or. 18, 59; so Quint. 11, 3, 84:

    extento bracchio paululum de gestu addidit,

    Cic. de Or. 2, 59, 242:

    demissa bracchia,

    Quint. 2, 13, 9:

    a latere modice remota,

    id. 11, 3, 159:

    ut bracchio exserto introspiciatur latus,

    id. 11, 3, 118:

    aliqui transversum bracchium proferunt et cubito pronunciant,

    id. 11, 3, 93:

    bracchium in latus jactant,

    id. 4, 2, 39:

    si contendemus per continuationem, bracchio celeri, mobili vultu utemur,

    Auct. Her. 3, 15, 27.—
    3.
    Of the motion of the arms in dancing:

    bracchia in numerum jactare,

    Lucr. 4, 769;

    imitated by Ov.: numerosa bracchia jactat (ducit, Jahn),

    Ov. Am. 2,4,29, and id. R. Am. 754; Lucr. 4, 790; imitated in Ov. A. A. 1, 595; Prop. 2 (3), 22, 6; imitated in Stat. S. 3, 5, 66; cf.

    of the labors of the Cyclopes: illi inter sese magnā vi bracchia tollunt In numerum,

    Verg. G. 4, 174.—
    4.
    Trop.: levi or molli bracchio agere aliquid, to do any thing superficially, negligently, remissly (prob. peculiar to the lang. of conversation), Cic. Att. 4, 16, 6; so,

    molli bracchio aliquem objurgare,

    id. ib. 2, 1, 6.—Prov.:

    praebuerim sceleri bracchia nostra tuo,

    lend a hand, Ov. H. 7, 126.—
    B.
    The limbs of animals analogous to the arms of men; of the claws of crawfish, etc., Ov. M. 4, 625; 10, 127; 15, 369; Plin. 9, 31, 51, § 97: hence also of the sign Cancer, Ov. M. 2, 83; also of Scorpio, Verg. G. 1, 34; Ov. M. 2, 82; 2, 195.—Of the claws of the nautilus, Plin. 9, 29, 47, § 88, and other sea-fish, id. 11, 48, 108, § 258.—Of the lion:

    in feminum et bracchiorum ossibus,

    Plin. 11, 37, 86, § 214.—
    2.
    Comicé for armus or femur (as inversely armus = bracchium): Ar. Edepol vel elephanto in Indiā Quo pacto pugno perfregisti bracchium. Py. Quid? bracchium? Ar. Illud dicere volui femur, the shoulder, the shoulder-blade of the elephant, Plaut. Mil. 1, 1, 26 sq. Brix ad loc.—
    C.
    Objects resembling arms.
    1.
    The branches of trees (cf. Ov. M. 1, 550: in ramos bracchia crescunt;

    v. also manus and coma): vitem sub bracchia ungito,

    Cato, R. R. 95 fin.;

    of the vine,

    Verg. G. 2, 368; Col. 4, 24, 2; 7, 8 sq.; 5, 5, 9 sq.; Pall. Febr. 9, 6;

    id. Mai, 2, 1: quatiens bracchia Quercus,

    Cat. 64, 105:

    differt quod in bracchia ramorum spargitur,

    Plin. 13, 9, 18, § 62:

    (aesculus) Tum fortes late ramos et bracchia tendens, etc.,

    Verg. G. 2, 296; Ov. M. 14, 630; Val. Fl. 8, 114.—
    2.
    An arm of the sea:

    nec bracchia longo Margine terrarum porrexerat Amphitrite,

    Ov. M. 1, 13; Curt. 6, 4, 16.—
    3.
    The collateral branches or ridges of a mountain:

    Taurus ubi bracchia emittit,

    Plin. 5, 27, 27, § 98.—
    4.
    Poet., = antenna, the sail-yards:

    jubet intendi bracchia velis,

    Verg. A. 5, 829; cf. Stat. S. 5, 1, 244.—
    5.
    In milit. lang., a ( natural or artificial) outwork or line for connecting two points in fortifications, etc.; Gr. skelê:

    aliā parte consul muro Ardeae bracchium injunxerat,

    a line of communication, Liv. 4, 9, 14; 38, 5, 8; 22, 52, 1 Drak.; 44, 35, 13; Hirt. B. Alex. 30; id. B. Afr. 38; 49; 51; 56; id. B. Hisp. 5; 6; 13; Curt. 6, 4, 16; Luc. 3, 387; 4, 266.—So of the side-works, moles, dikes, in the fortification of a harbor, Liv. 31, 26, 8; cf. Just. 5, 8, 5 Gron.; Plin. Ep. 6, 31, 15; Suet. Claud. 20.—
    6.
    The arm of a catapult or ballista, Vitr. 1, 1; 10, 15 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > brachium

  • 5 circumduco

    circum-dūco, xi, ctum, 3, v. a. ( imper. circumduce, Plaut. As. 1, 1, 83; id. Most. 3, 2, 159; id. Mil. 2, 2, 66), to lead or draw around (class.; esp. freq. in milit. lang.; in Cic. perh. only once).
    I.
    Prop.:

    circumduce exercitum,

    Plaut. Mil. 2, 2, 66; cf. Liv. 1, 27, 8; 8, 13, 8:

    miles aliquo circumducitur,

    Plaut. Truc. 4, 4, 21:

    quattuor cohortibus longiore itinere circumductis,

    Caes. B. G. 3, 26:

    alas ad latus Samnitium,

    Liv. 10, 29, 9:

    agmen per invia circa, etc.,

    id. 21, 36, 4:

    pars devio saltu circumducta,

    id. 41, 19, 8; cf. id. 36, 24, 8:

    captos Vitellii exploratores circumductos, ut robora exercitus noscerent, remittendo,

    Tac. H. 3, 54:

    aliquem per totam civitatem,

    Petr. 141.— Also like the simple verb absol.:

    praeter castra hostium circumducit,

    marches around, avoids, Liv. 34, 14, 1:

    aliquem vicatim,

    Suet. Calig. 35:

    per coetus epulantium,

    id. ib. 32:

    quosdam per organa hydraulica,

    id. Ner. 41. —With two accs.:

    eho istum, puer, circumduce hasce aedis et conclavia,

    Plaut. Most. 3, 2, 159:

    quos Pompeius... omnia sua praesidia circumduxit atque ostentavit,

    Caes. B. C. 3, 61 Kraner ad loc.; cf. Verg. A. 6, 517 sq.—

    And in tmesis: circum in quaestus ducere Asinum,

    Phaedr. 4, 1, 4.—
    B.
    Of things: Casilinum coloniam deduxisti, ut vexillum tolleres, ut aratrum circumduceres (as usu. in founding a new city; v. aratrum), * Cic. Phil. 2, 40, 102; cf.:

    oppida, quae prius erant circumducta aratro,

    Varr. L. L. 5, § 143 Müll.: bracchium (v. bracchium), Auct. B. Hisp. 6; Suet. Claud. 20:

    flumen Dubis, ut circino circumductum, paene totum oppidum cingit,

    Caes. B. G. 1, 38:

    utro modo vero id circumductum est (of a round hole),

    Cels. 8, 3, 16:

    litteras subicere et circumducere,

    i. e. when a line is filled, to place the remaining letters of a word below the line, and draw circular marks around them, to indicate that they belong above, Suet. Aug. 87 fin.; cf. Serv. ad Verg. A. 3, 204 and 226:

    umbra hominis lineis circumducta,

    i.e. represented by outlines, sketched, Plin. 35, 3, 5, § 15.—
    II.
    Trop.
    A.
    In conversat. language, aliquem aliqua re or absol., to deceive, cheat, impose upon (syn.:

    circumvenio, decipio, fraudo, fallo): aliquem argento,

    Plaut. Ps. 2, 2, 39; 1, 5, 16:

    quadrigentis Philippis filius me et Chrusalus circumduxerunt,

    id. Bacch. 5, 2, 64; cf. id. ib. 2, 3, 77:

    quā me potes, circumduce, aufer,

    id. As. 1, 1, 84; id. Poen. 5, 5, 8; 5, 2, 16; id. Ps. 1, 5, 115; Dig. 42, 33, 1 al.—
    B.
    Of discourse, to use circumlocution, to prolong:

    cum sensus unus longiore ambitu circumducitur,

    Quint. 9, 4, 124; cf. id. 10, 2, 17.—
    C.
    In prosody, to speak drawlingly, to drawl out; only in Quint. 11, 3, 172; 12, 10, 33; 1, 5, 23 Spald. and Zumpt.—
    D.
    In jurid. Lat., to draw lines around a law, i. e. to cancel, annul, abrogate (cf. cancello, II., and circumscribo, II. D.), Dig. 5, 1, 73; 40, 12, 27; 49, 1, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > circumduco

  • 6 sinister

    sĭnister, tra, trum ( comp. sinisterior; sup. sinistimus, Prisc. pp. 605 and 607 P.; Fest. s. v. dextimum, p. 74; and s. v. sinistrae, p. 339 Müll.), adj. [etym. dub.; perh. from sinus (i. e. togae); cf. Pott, Etym. Forsch. 2, 555; the ending is a double comp. -is and -ter; cf.: magister, minister].
    I.
    Left, on the left, on the left hand or side (syn.:

    laevus, scaevus): manus sinistra (opp. dextra),

    Quint. 11, 3, 114:

    manus,

    Nep. Dat. 3; Quint. 11, 3, 159:

    bracchium,

    id. 11, 3, 141:

    latus,

    id. 11, 3, 99:

    numerus,

    id. 11, 3, 93; 11, 3, 113; 11, 3, 140:

    pes,

    id. 11, 3, 125; 11, 3, 159:

    cornu (opp. dextrum),

    Ter. Eun. 4, 7, 5; Caes. B. G. 7, 62; id. B. C. 2, 34; 3, 67 al.:

    pars,

    id. B. G. 2, 23; id. B. C. 2, 4 fin.:

    angulus castrorum,

    id. ib. 3, 66:

    ripa,

    Hor. C. 1, 2, 18:

    calceus,

    Suet. Aug. 92:

    tibia,

    Phaedr. 5, 7, 7 et saep.—As substt.
    1.
    sĭnistrum, i, n. (sc. latus), the left side:

    reicere a sinistro togam,

    Quint. 11, 3, 144; so,

    in sinistrum,

    id. 11, 3, 109; 11, 3, 113; 11, 3, 114; 11, 3, 135.—
    2.
    sĭnistra, ae, f. (sc. manus), the left hand, the left:

    sinistrā impeditā satis commode pugnare non poterant,

    Caes. B. G. 1, 25; id. B. C. 1, 75 fin.; Quint. 11, 3, 131; 11, 3, 160; Suet. Claud. 21; Ov. M. 12, 89 et saep.—Used in stealing:

    natae ad furta sinistrae,

    Ov. M. 13, 111; cf. Cat. 12, 1;

    hence, of a thief's accomplices: Porci et Socration, duae sinistrae Pisonis,

    id. 47, 1.—As bearing the shield and defending:

    idem (Afer) per allegoriam M. Caelium melius obicientem crimina quam defendentem, Bonam dextram, malam sinistram habere dicebat,

    Quint. 6, 3, 69 —
    B.
    Transf., the left side:

    cur a dextrā corvus, a sinistrā cornix faciat ratum?

    Cic. Div. 1, 39, 85:

    aspicite a sinistrā,

    id. Phil. 6, 5, 12:

    aspice nunc ad sinistram,

    Plaut. Merc. 5, 2, 38:

    sub sinistrā Britanniam relictam conspexit,

    Caes. B. G. 5, 8:

    miles dexterā ac sinistrā muro tectus,

    id. B. C. 2, 15; cf.:

    innumerabiles supra infra, dextrā sinistrā, ante post ejusmodi mundos esse,

    Cic. Ac. 2, 40, 125.— Rarely in plur.: sinistris repentino consilio Poetelii consulis additae vires (opp. dextra [p. 1708] pars), Liv. 9, 27, 9.— Comp.:

    in sinisteriore parte (= sinistrā),

    Varr. L. L. 9, § 34 Müll.; so, cornu (opp. dexterius), Galb. ap. Cic. Fam. 10, 30, 4:

    bracchium,

    Suet. Dom. 17:

    mamma,

    Cels. 4, 1 med.:

    equus funalis,

    Suet. Tib. 6 fin.:

    rota,

    Ov. M. 2, 139.— Sup., v. supra init.
    II.
    Trop.
    A.
    Awkward, wrong, perverse, improper ( poet. and in post-Aug. prose):

    mores,

    Verg. A. 11, 347:

    liberalitas,

    Cat. 29, 16:

    instituta (Judaeorum),

    Tac. H. 5, 5:

    natura (with prava),

    Curt. 7, 4, 10.—
    B.
    Unlucky, injurious, adverse, unfavorable, ill, bad, etc. ( poet. and in post-Aug. prose):

    arboribus satisque Notus pecorique sinister,

    Verg. G. 1, 444:

    interpretatio,

    Tac. Agr. 5 fin.; cf.:

    sermones de Tiberio,

    id. A. 1, 74; so,

    sermones,

    Plin. Ep. 1, 9, 5:

    fama eo de homine,

    Tac. A. 6, 32; 11, 19; id. H. 1, 51 fin.:

    rumor lenti itineris,

    id. ib. 2, 93 fin.:

    diligentia,

    Plin. Ep. 7, 28, 3 et saep.:

    pugna Cannensis,

    Prop. 3, 3 (4, 2), 9:

    studii signa sinistra mei,

    Ov. Tr. 5, 7, 64; v. also infra, C. fin. —With gen.:

    (Hannibal) fidei sinister,

    faithless, Sil. 1, 56 (cf.:

    pravos fidei,

    id. 3, 253).— Subst.: sĭnistrum, i, n., evil:

    (matrona) studiosa sinistri,

    Ov. Tr. 2, 257.—
    C.
    With respect to auspices and divination, acc. to the Roman notions, lucky, favorable, auspicious (because the Romans on these occasions turned the face towards the south, and so had the eastern or fortunate side on the left; while the Greeks, turning to the north, had it on their right; cf.

    dexter, II. 2.): ita nobis sinistra videntur, Graiis et barbaris dextra, meliora. Quamquam haud ignoro, quae bona sint, sinistra nos dicere, etiam si dextra sint, etc.,

    Cic. Div. 2, 39, 82; cf.:

    fulmen sinistrum auspicium optimum habemus ad omnes res praeterquam ad comitia,

    id. ib. 2, 35, 74 (with this cf. id. Phil. 2, 38, 99):

    liquido exeo foras Auspicio, avi sinistra,

    Plaut. Ep. 2, 2, 2; so,

    avi sinistra,

    id. Ps. 2, 4, 72; cf.

    cornix,

    Verg. E. 9, 15:

    volatus avium,

    Plin. Pan. 5, 3:

    tonitrus,

    Ov. Tr. 1, 9, 49.—Sometimes in the Greek sense (or in direct reference to the signif. B.), unlucky, unfavorable, inauspicious:

    di, precor, a nobis omen removete sinistrum,

    Ov. H. 13, 49:

    avibus sinistris,

    id. ib. 2, 115:

    sinistris auspiciis,

    Val. Max. 4, 7, 2 fin.:

    fulmen,

    Cic. Phil. 2, 38, 99:

    sinistram approbationem (opp. dextram),

    Cat. 45, 8 and 17;

    cf: sinistro pede proficisci,

    App. M. 1, p. 104, 23.—Hence, adv.: sĭnistrē, badly, wrongly, perversely:

    derisum semel exceptumque sinistre,

    Hor. A. P. 452:

    accipere,

    Tac. H. 1, 7; 3, 52 fin.:

    non tam sinistre constitutum est,

    Plin. Pan. 45, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > sinister

  • 7 sinistrum

    sĭnister, tra, trum ( comp. sinisterior; sup. sinistimus, Prisc. pp. 605 and 607 P.; Fest. s. v. dextimum, p. 74; and s. v. sinistrae, p. 339 Müll.), adj. [etym. dub.; perh. from sinus (i. e. togae); cf. Pott, Etym. Forsch. 2, 555; the ending is a double comp. -is and -ter; cf.: magister, minister].
    I.
    Left, on the left, on the left hand or side (syn.:

    laevus, scaevus): manus sinistra (opp. dextra),

    Quint. 11, 3, 114:

    manus,

    Nep. Dat. 3; Quint. 11, 3, 159:

    bracchium,

    id. 11, 3, 141:

    latus,

    id. 11, 3, 99:

    numerus,

    id. 11, 3, 93; 11, 3, 113; 11, 3, 140:

    pes,

    id. 11, 3, 125; 11, 3, 159:

    cornu (opp. dextrum),

    Ter. Eun. 4, 7, 5; Caes. B. G. 7, 62; id. B. C. 2, 34; 3, 67 al.:

    pars,

    id. B. G. 2, 23; id. B. C. 2, 4 fin.:

    angulus castrorum,

    id. ib. 3, 66:

    ripa,

    Hor. C. 1, 2, 18:

    calceus,

    Suet. Aug. 92:

    tibia,

    Phaedr. 5, 7, 7 et saep.—As substt.
    1.
    sĭnistrum, i, n. (sc. latus), the left side:

    reicere a sinistro togam,

    Quint. 11, 3, 144; so,

    in sinistrum,

    id. 11, 3, 109; 11, 3, 113; 11, 3, 114; 11, 3, 135.—
    2.
    sĭnistra, ae, f. (sc. manus), the left hand, the left:

    sinistrā impeditā satis commode pugnare non poterant,

    Caes. B. G. 1, 25; id. B. C. 1, 75 fin.; Quint. 11, 3, 131; 11, 3, 160; Suet. Claud. 21; Ov. M. 12, 89 et saep.—Used in stealing:

    natae ad furta sinistrae,

    Ov. M. 13, 111; cf. Cat. 12, 1;

    hence, of a thief's accomplices: Porci et Socration, duae sinistrae Pisonis,

    id. 47, 1.—As bearing the shield and defending:

    idem (Afer) per allegoriam M. Caelium melius obicientem crimina quam defendentem, Bonam dextram, malam sinistram habere dicebat,

    Quint. 6, 3, 69 —
    B.
    Transf., the left side:

    cur a dextrā corvus, a sinistrā cornix faciat ratum?

    Cic. Div. 1, 39, 85:

    aspicite a sinistrā,

    id. Phil. 6, 5, 12:

    aspice nunc ad sinistram,

    Plaut. Merc. 5, 2, 38:

    sub sinistrā Britanniam relictam conspexit,

    Caes. B. G. 5, 8:

    miles dexterā ac sinistrā muro tectus,

    id. B. C. 2, 15; cf.:

    innumerabiles supra infra, dextrā sinistrā, ante post ejusmodi mundos esse,

    Cic. Ac. 2, 40, 125.— Rarely in plur.: sinistris repentino consilio Poetelii consulis additae vires (opp. dextra [p. 1708] pars), Liv. 9, 27, 9.— Comp.:

    in sinisteriore parte (= sinistrā),

    Varr. L. L. 9, § 34 Müll.; so, cornu (opp. dexterius), Galb. ap. Cic. Fam. 10, 30, 4:

    bracchium,

    Suet. Dom. 17:

    mamma,

    Cels. 4, 1 med.:

    equus funalis,

    Suet. Tib. 6 fin.:

    rota,

    Ov. M. 2, 139.— Sup., v. supra init.
    II.
    Trop.
    A.
    Awkward, wrong, perverse, improper ( poet. and in post-Aug. prose):

    mores,

    Verg. A. 11, 347:

    liberalitas,

    Cat. 29, 16:

    instituta (Judaeorum),

    Tac. H. 5, 5:

    natura (with prava),

    Curt. 7, 4, 10.—
    B.
    Unlucky, injurious, adverse, unfavorable, ill, bad, etc. ( poet. and in post-Aug. prose):

    arboribus satisque Notus pecorique sinister,

    Verg. G. 1, 444:

    interpretatio,

    Tac. Agr. 5 fin.; cf.:

    sermones de Tiberio,

    id. A. 1, 74; so,

    sermones,

    Plin. Ep. 1, 9, 5:

    fama eo de homine,

    Tac. A. 6, 32; 11, 19; id. H. 1, 51 fin.:

    rumor lenti itineris,

    id. ib. 2, 93 fin.:

    diligentia,

    Plin. Ep. 7, 28, 3 et saep.:

    pugna Cannensis,

    Prop. 3, 3 (4, 2), 9:

    studii signa sinistra mei,

    Ov. Tr. 5, 7, 64; v. also infra, C. fin. —With gen.:

    (Hannibal) fidei sinister,

    faithless, Sil. 1, 56 (cf.:

    pravos fidei,

    id. 3, 253).— Subst.: sĭnistrum, i, n., evil:

    (matrona) studiosa sinistri,

    Ov. Tr. 2, 257.—
    C.
    With respect to auspices and divination, acc. to the Roman notions, lucky, favorable, auspicious (because the Romans on these occasions turned the face towards the south, and so had the eastern or fortunate side on the left; while the Greeks, turning to the north, had it on their right; cf.

    dexter, II. 2.): ita nobis sinistra videntur, Graiis et barbaris dextra, meliora. Quamquam haud ignoro, quae bona sint, sinistra nos dicere, etiam si dextra sint, etc.,

    Cic. Div. 2, 39, 82; cf.:

    fulmen sinistrum auspicium optimum habemus ad omnes res praeterquam ad comitia,

    id. ib. 2, 35, 74 (with this cf. id. Phil. 2, 38, 99):

    liquido exeo foras Auspicio, avi sinistra,

    Plaut. Ep. 2, 2, 2; so,

    avi sinistra,

    id. Ps. 2, 4, 72; cf.

    cornix,

    Verg. E. 9, 15:

    volatus avium,

    Plin. Pan. 5, 3:

    tonitrus,

    Ov. Tr. 1, 9, 49.—Sometimes in the Greek sense (or in direct reference to the signif. B.), unlucky, unfavorable, inauspicious:

    di, precor, a nobis omen removete sinistrum,

    Ov. H. 13, 49:

    avibus sinistris,

    id. ib. 2, 115:

    sinistris auspiciis,

    Val. Max. 4, 7, 2 fin.:

    fulmen,

    Cic. Phil. 2, 38, 99:

    sinistram approbationem (opp. dextram),

    Cat. 45, 8 and 17;

    cf: sinistro pede proficisci,

    App. M. 1, p. 104, 23.—Hence, adv.: sĭnistrē, badly, wrongly, perversely:

    derisum semel exceptumque sinistre,

    Hor. A. P. 452:

    accipere,

    Tac. H. 1, 7; 3, 52 fin.:

    non tam sinistre constitutum est,

    Plin. Pan. 45, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > sinistrum

  • 8 cohibeō

        cohibeō uī, (itus), ēre    [com- + habeo], to hold together, hold, contain, confine, embrace, comprise: omnīs naturas: Scyllam caecis cohibet spelunca latebris, V.: nodo crinem, H.: marem cohibent (ova) vitellum, H.: auro lacertos, to encircle, O.: bracchium togā: parietibus deos, Ta. — To hold, keep, keep back, hinder, stay, restrain, stop: muris Turnum, V.: ventos in antris, O.: cervos arcu, i. e. to kill, H.: nec Stygiā cohibebor undā, H.: ab aliquā re, L.: cohiberi quo minus, etc., Ta.—Fig., to stop, to hold in check, restrain, limit, confine, control, keep back, repress, tame, subdue: motūs animi: eius furorem: iras, V.: bellum, L.: non tu te cohibes? control yourself, T.: manūs, animum ab auro: suas libidines a liberis.
    * * *
    cohibere, cohibui, cohibitus V TRANS
    hold together, contain; hold back, restrain, curb, hinder; confine; repress

    Latin-English dictionary > cohibeō

  • 9 con-calefaciō

        con-calefaciō fēcī, factus, ere,    to warm thoroughly: bracchium: (concursio corporum) concalefacta.

    Latin-English dictionary > con-calefaciō

  • 10 frangō

        frangō frēgi, frāctus, ere    [FRAG-], to break in pieces, dash to pieces, shiver, shatter, fracture: ova: anulus fractus est: navibus fractis, Cs.: navem, suffer shipwreck, T.: Ianua frangatur, H.: corpora Ad saxum, V.: laqueo gulam, strangle, S.: bracchium: Si fractus inlabatur orbis, H.: in arbore cornu, O.: te, tigris ut aspera, tear in pieces, H.: diem mero, shorten, H.— To break up, grind, bruise, crush: glaebam Bidentibus, V.: fruges saxo, V. — To break (of waves): tamquam fluctum a saxo frangi: arcus aquarum Frangitur, O.—Fig., to break down, subdue, overcome, crush, dishearten, weaken, diminish, violate, soften: alqm, ut, etc.: Danaūm fractae vires, V.: quem series inmensa laborum Fregerit, O.: proeliis fracti, Cs.: te ut ulla res frangat?: pudore: alqm patientiā: omnis res mea fracta est, my fortune was lost, H.: res fractae, calamities, V.: Frangimur fatis, V.: frangi aspectu pignorum suorum, Ta.: bellum proeliis: praedonis audaciam: consilium alicuius: doli frangentur inanes, come to naught, V.: foedus: mandata, fail in, H.: dum se calor frangat, subsides.
    * * *
    frangere, fregi, fractus V
    break, shatter, crush; dishearten, subdue, weaken; move, discourage

    Latin-English dictionary > frangō

  • 11 in-torqueō

        in-torqueō torsī, tortus, ēre,    to twist, wind about, fold, wrench, distort: paludamento circa bracchium intorto, L.: mentum in dicendo: oculos, V.: intorti capillis angues, entwined, H.: intorti funes, twisted, O.—Fig.: verbo ac litterā ius omne intorqueri.—To hurl, launch, cast, aim: telum in hostem, V.: tergo hastam, at the back, V. —Fig.: alternis versibus intorquentur inter fratres contumeliae.

    Latin-English dictionary > in-torqueō

  • 12 (prōcērē)

       (prōcērē) adv.    [procerus], extensively.—Only comp: bracchium procerius proiectum, stretched out farther.

    Latin-English dictionary > (prōcērē)

  • 13 abscido

    abs-cīdo, cīdi, cīsum, 3, v. a. [caedo], to cut off with a sharp instrument (diff. from ab-scindo, to break or tear off as with the hand); the former corresponds to praecidere, the latter to avellere, v. Liv. 31, 34, 4 Drak.
    I.
    Lit.:

    caput,

    Cic. Phil. 11, 2, 5; Liv. 4, 19; Verg. A. 12, 511 al.; so,

    membra,

    Lucr. 3, 642:

    bracchium,

    Liv. 4, 28, 8:

    collum,

    Sil. 15, 473:

    dextram,

    Suet. Caes. 68:

    linguam,

    Plaut. Am. 2, 1, 7; Suet. Calig. 27 al.:

    comas alicui,

    Luc. 6, 568:

    truncos arborum et ramos,

    Caes. B. G. 7, 73, 2.—
    II.
    Trop., to cut off, deprive of; to detract:

    spem (alicui),

    Liv. 4, 10, 4; 24, 30, 12; 35, 45, 6:

    orationem alicui,

    id. 45, 37, 9:

    omnium rerum respectum sibi,

    id. 9, 23, 12:

    omnia praesidia,

    Tac. H. 3, 78:

    vocem,

    Vell. 2, 66; cf. Quint. 8, 3, 85.— Absol.:

    quarum (orationum) alteram non libebat mihi scribere, quia abscideram,

    had broken off, Cic. Att. 2, 7.—Hence, abscīsus, a, um, P. a., cut off.
    A.
    Of places, steep, precipitous (cf. abruptus):

    saxum undique abscisum,

    Liv. 32, 4, 5; so id. 32, 25, 36:

    rupes,

    id. 32, 5, 12.—
    B.
    Of speech, abrupt, concise, short:

    in voce aut omnino suppressā, aut etiam abscisā,

    Quint. 8, 3, 85; 9, 4, 118 Halm (al. abscissa):

    asperum et abscisum castigationis genus,

    Val. Max. 2, 7, 14:

    responsum,

    id. 3, 8, 3:

    sententia,

    id. 6, 3, 10; cf. in comp.:

    praefractior atque abscisior justitia,

    id. 6, 5, ext. 4.— Sup. prob. not used.— Adv.: abscīsē, cut off; hence, of speech, concisely, shortly, distinctly, Val. Max. 3, 7, ext. 6; Dig. 50, 6, 5, § 2.

    Lewis & Short latin dictionary > abscido

  • 14 adlevo

    1.
    al-lĕvo ( adl-), āvi, ātum, 1, v. a. [1. lĕvo].
    I.
    Lit., to lift up, to raise on high, to raise, set up (in the ante-Aug. per. very rare, perh. only twice in Sall. and Hirt.; later often, esp. in Quint. and the histt.): quibus (laqueis) adlevati milites facilius ascenderent, * Sall. J. 94, 2: pauci elevati scutis, borne up on their shields (others: adlevatis scutis, with uplifted shields, viz. for protection against the darts of the enemy), Auct. B. Alex. 20:

    gelidos complexibus adlevat artus,

    Ov. M. 6, 249:

    cubito adlevat artus,

    id. ib. 7, 343:

    naves turribus atque tabulatis adlevatae,

    Flor. 4, 11, 5:

    supercilia adlevare,

    Quint. 11, 3, 79 (cf. the Gr. tas ophrus anaspan); so,

    bracchium,

    id. 11, 3, 41:

    pollicem,

    id. 11, 3, 142:

    manum,

    id. 11, 3, 94; Vulg. Eccli. 36, 3:

    oculos,

    Curt. 8, 14:

    faciem alicujus manu,

    Suet. Calig. 36: adlevavit eum, lifted him up (of the lame man), Vulg. Act. 3, 7 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    To lighten, alleviate, mitigate physical or mental troubles; or, referring to the individual who suffers, to lift up, sustain, comfort, console (class.): aliorum aerumnam dictis adlevans, old poet in Cic. Tusc. 3, 29, 71 (cf. Sophocl. Fragm. ap. Brunck. p. 588: Kalôs kakôs prassonti sumparainesas): ubi se adlevat, ibi me adlevat, * Plaut. Pers. 2, 5, 3:

    Allevat Dominus omnes, qui corruunt,

    Vulg. Psa. 144, 14:

    dejecistis eos, dum adlevarentur,

    ib. ib. 72, 18:

    onus, aliquā ex parte,

    Cic. Rosc. Am. 4, 10:

    sollicitudines,

    id. Brut. 3, 12:

    adlevor cum loquor tecum absens,

    id. Att. 12, 39: adlevare corpus, id. ib. 7, 1; Ov. Tr. 3, 8, 31: adlevor animum ( poet.), Tac. A. 6, 43.—
    B.
    To diminish the force or weight of a thing, to lessen, lighten:

    adversariorum confirmatio diluitur aut infirmatur aut adlevatur,

    Cic. Inv. 1, 42, 78:

    adlevatae notae,

    removed, Tac. H. 1, 52.—
    C.
    To raise up, i. e. to make distinguished; pass., to be or become distinguished:

    C. Caesar eloquentiā et spiritu et jam consulatu adlevabatur,

    Flor. 4, 2, 10.
    2.
    al-lēvo ( adl-), less correctly al-laevo, āre, v. a., to make smooth, to smooth off or over (only in Col.):

    nodos et cicatrices adlevare,

    Col. 3, 15, 3:

    vitem ferro,

    id. 4, 24, 4:

    ea plaga uno vestigio adlevatur,

    id. 4, 24, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > adlevo

  • 15 allevo

    1.
    al-lĕvo ( adl-), āvi, ātum, 1, v. a. [1. lĕvo].
    I.
    Lit., to lift up, to raise on high, to raise, set up (in the ante-Aug. per. very rare, perh. only twice in Sall. and Hirt.; later often, esp. in Quint. and the histt.): quibus (laqueis) adlevati milites facilius ascenderent, * Sall. J. 94, 2: pauci elevati scutis, borne up on their shields (others: adlevatis scutis, with uplifted shields, viz. for protection against the darts of the enemy), Auct. B. Alex. 20:

    gelidos complexibus adlevat artus,

    Ov. M. 6, 249:

    cubito adlevat artus,

    id. ib. 7, 343:

    naves turribus atque tabulatis adlevatae,

    Flor. 4, 11, 5:

    supercilia adlevare,

    Quint. 11, 3, 79 (cf. the Gr. tas ophrus anaspan); so,

    bracchium,

    id. 11, 3, 41:

    pollicem,

    id. 11, 3, 142:

    manum,

    id. 11, 3, 94; Vulg. Eccli. 36, 3:

    oculos,

    Curt. 8, 14:

    faciem alicujus manu,

    Suet. Calig. 36: adlevavit eum, lifted him up (of the lame man), Vulg. Act. 3, 7 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    To lighten, alleviate, mitigate physical or mental troubles; or, referring to the individual who suffers, to lift up, sustain, comfort, console (class.): aliorum aerumnam dictis adlevans, old poet in Cic. Tusc. 3, 29, 71 (cf. Sophocl. Fragm. ap. Brunck. p. 588: Kalôs kakôs prassonti sumparainesas): ubi se adlevat, ibi me adlevat, * Plaut. Pers. 2, 5, 3:

    Allevat Dominus omnes, qui corruunt,

    Vulg. Psa. 144, 14:

    dejecistis eos, dum adlevarentur,

    ib. ib. 72, 18:

    onus, aliquā ex parte,

    Cic. Rosc. Am. 4, 10:

    sollicitudines,

    id. Brut. 3, 12:

    adlevor cum loquor tecum absens,

    id. Att. 12, 39: adlevare corpus, id. ib. 7, 1; Ov. Tr. 3, 8, 31: adlevor animum ( poet.), Tac. A. 6, 43.—
    B.
    To diminish the force or weight of a thing, to lessen, lighten:

    adversariorum confirmatio diluitur aut infirmatur aut adlevatur,

    Cic. Inv. 1, 42, 78:

    adlevatae notae,

    removed, Tac. H. 1, 52.—
    C.
    To raise up, i. e. to make distinguished; pass., to be or become distinguished:

    C. Caesar eloquentiā et spiritu et jam consulatu adlevabatur,

    Flor. 4, 2, 10.
    2.
    al-lēvo ( adl-), less correctly al-laevo, āre, v. a., to make smooth, to smooth off or over (only in Col.):

    nodos et cicatrices adlevare,

    Col. 3, 15, 3:

    vitem ferro,

    id. 4, 24, 4:

    ea plaga uno vestigio adlevatur,

    id. 4, 24, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > allevo

  • 16 Ancus

    1.
    ancus appellatur, qui aduncum bracchium habet et exporrigi non potest, Paul. ex Fest. p. 19 Müll. [v. ango].
    2.
    Ancus ( Marcius), i, m. [v. ango] (prop. a servant, as bending, crouching; hence = ancus Martius = therapôn Areôs, servant of Mars), the fourth king of Rome, A.U.C. 116-140, said to have been the grandson of Numa by Pompilia, Cic. Rep. 2, 18, 33; 2, 3, 5; Varr. Fragm. p. 241 Bip.; Liv. 1, 32 sqq.; Verg. A. 6, 815; Hor. C. 4, 7, 15; Ov. F. 6, 803 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Ancus

  • 17 ancus

    1.
    ancus appellatur, qui aduncum bracchium habet et exporrigi non potest, Paul. ex Fest. p. 19 Müll. [v. ango].
    2.
    Ancus ( Marcius), i, m. [v. ango] (prop. a servant, as bending, crouching; hence = ancus Martius = therapôn Areôs, servant of Mars), the fourth king of Rome, A.U.C. 116-140, said to have been the grandson of Numa by Pompilia, Cic. Rep. 2, 18, 33; 2, 3, 5; Varr. Fragm. p. 241 Bip.; Liv. 1, 32 sqq.; Verg. A. 6, 815; Hor. C. 4, 7, 15; Ov. F. 6, 803 al.

    Lewis & Short latin dictionary > ancus

  • 18 Ancus Marcius

    1.
    ancus appellatur, qui aduncum bracchium habet et exporrigi non potest, Paul. ex Fest. p. 19 Müll. [v. ango].
    2.
    Ancus ( Marcius), i, m. [v. ango] (prop. a servant, as bending, crouching; hence = ancus Martius = therapôn Areôs, servant of Mars), the fourth king of Rome, A.U.C. 116-140, said to have been the grandson of Numa by Pompilia, Cic. Rep. 2, 18, 33; 2, 3, 5; Varr. Fragm. p. 241 Bip.; Liv. 1, 32 sqq.; Verg. A. 6, 815; Hor. C. 4, 7, 15; Ov. F. 6, 803 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Ancus Marcius

  • 19 ariditas

    ārĭdĭtas, ātis, f. [aridus], dryness, drought.
    I.
    A.. Lit.:

    ariditatem ampliare,

    Plin. 11, 35, 41, § 117:

    myrtus siccata usque in ariditatem,

    id. 15, 29, 37, § 123:

    ariditas aquae,

    Vulg. Judith, 11, 10.—In the plur.:

    ariditatibus temperamenta ferre,

    Arn. 2, 69.—
    B.
    In Pall. meton. (abstr. pro concr.), any thing dry, withered, or parched:

    cum fimi ariditate miscenda est, i. e. fimo arido,

    Pall. 3, 4:

    ariditatem recidere,

    the dry, dead wood, id. 3, 21, 2.—
    II.
    Trop., a being withered, dryness:

    stipula ariditate plena,

    Vulg. Nah. 1, 10:

    bracchium ejus ariditate siccabitur,

    ib. Zach. 11, 17; and meton. (abstr. for concr.), of meagre, scanty food, Salv. 1, 1 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > ariditas

  • 20 autem

    autem, conj. [v. aut init. ], on the other hand, but, yet, however, nevertheless; sometimes an emphasized and (it is never found at the beginning of a clause, but after one or more words; v. fin.; like at, it joins to a preceding thought a new one, either entirely antithetical or simply different; it differs from the restricting sed in like manner with at; v. at init., and cf.: [Popilius imperator tenebat provinciam;

    in cujus exercitu Catonis filius tiro militabat. Cum autem Popilio videretur unam dimittere legionem, Catonis quoque filium... dimisit. Sed cum amore pugnandi in exercitu permansisset, Cato ad Popilium scripsit, etc.],

    Cic. Off. 1, 11, 36 B. and K. (most freq. in philos. lang.; rare in the histt., being used by Caes. only 59 times, by Sall. 23, and by Tac. 31; and very rare in the poets).
    I.
    In joining an entirely antithetical thought, on the contrary, but = at quidem, at vero, se sê, esp. freq. with the pronouns ego, tu, ille, qui, etc.:

    Ait se obligāsse crus fractum Aesculapio, Apollini autem bracchium,

    Plaut. Men. 5, 3, 9:

    Nam injusta ab justis impetrari non decet, Justa autem ab injustis petere insipientiast,

    id. Am. prol. 35:

    ego hic cesso, quia ipse nihil scribo: lego autem libentissime,

    Cic. Fam. 16, 22; id. de Or. 1, 25, 115; Plaut. Men. 2, 1, 43: i sane cum illo, Phrygia;

    tu autem, Eleusium, Huc intro abi ad nos,

    id. Aul. 2, 5, 7; id. Capt. 2, 3, 4; id. Bacch. 4, 8, 58; id. Mil. 4, 4, 13; id. Ep. 5, 2, 7; Cic. Ac. 2, 19, 61:

    mihi ad enarrandum hoc argumentumst comitas, Si ad auscultandum vostra erit benignitas. Qui autem auscultare nolit, exsurgat foras,

    Plaut. Mil. 2, 1, 3; so id. Ep. 2, 2, 95; id. Capt. 3, 4, 24:

    Quid tu aïs, Gnatho? Numquid habes quod contemnas? Quid tu autem, Thraso?

    Ter. Eun. 3, 2, 22: e principio oriuntur omnia;

    ipsum autem nullā ex re aliā nasci potest,

    Cic. Tusc. 1, 23, 54.—
    II.
    In joining a thought that is simply different.
    A.
    In gen., on the other hand, but, moreover.
    a.
    Absol., as the Gr. se:

    Vehit hic clitellas, vehit hic autem alter senex,

    Plaut. Most. 3, 2, 91:

    cum Speusippum, sororis filium, Plato philosophiae quasi heredem reliquisset, duo autem praestantissimos studio atque doctrinā, Xenocratem Chalcedonium et Aristotelem Stagiritem, etc.,

    Cic. Ac. 1, 4, 17; id. Off. 1, 5, 16:

    Alexandrum consultum, cui relinqueret regnum, voluisse optimum deligi, judicatum autem ab ipso optimum Perdiccam, cui anulum tradidisset,

    Curt. 10, 6, 16:

    Atque haec in moribus. De benevolentiā autem, quam etc.,

    Cic. Off. 1, 15, 46 sq.; 1, 23, 81: Sed poëtae quid quemque deceat ex personā judicabunt;

    nobis autem personam imposuit natura etc.,

    id. ib. 1, 28, 97; 1, 28, 98; 1, 43, 152: Quod semper movetur aeternum est;

    quod autem motum adfert alicui etc.,

    id. Tusc. 1, 23, 53; 1, 28, 68 sq.; 1, 30, 74; 1, 36, 87.—So sometimes when one conditional sentence is opposed to another, si—sin autem, in Gr. ei men— ei se:

    Nam si supremus ille dies non exstinctionem, sed commutationem adfert loci, quid optabilius? Sin autem etc.,

    Cic. Tusc. 1, 49, 117; 1, 49, 118 al.—In adducing an example of a rule:

    Et Demosthenes autem ad Aeschinem orationem in prooemio convertit, et M. Tullius etc.,

    Quint. 4, 1, 66 Spald.;

    also in passing from a particular to a general thought: Et sane plus habemus quam capimus. Insatiabilis autem avaritia est etc.,

    Curt. 8, 8, 12.—
    b.
    Preceded by quidem, as in Gr. men—se (perh. most freq. in Cicero's philosophical works, under the influence of Greek style): Et haec quidem hoc modo;

    nihil autem melius extremo,

    Cic. Tusc. 1, 41, 99:

    Sed nunc quidem valetudini tribuamus aliquid, cras autem etc.,

    id. ib. 1, 49, 119; id. Off. 1, 7, 24; and thus in Tac. several times, but only in Ann. and Or.: bene intellegit ceteros quidem iis niti... Marcellum autem et Crispum attulisse etc., Or. 8; 18 bis; 25; A. 3, 53; 3, 73;

    4, 28.—So often in transitions from one subject to another: Ac de inferendā quidem injuriā satis dictum est. Praetermittendae autem defensionis etc.,

    Cic. Off. 1, 8, 27 sq.; 1, 13, 41; 1, 45, 160.—So very often in Vulg. in direct reproduction of men—se: Ego quidem baptizo vos in aquā in paenitentiam; qui autem post me etc., Matt. 3, 11; 9, 37; 13, 23; 13, 32; 17, 11 sq.; 23, 28; 25, 33; 26, 24. —
    B.
    Esp.
    1.
    In any kind of transition:

    M. Antonius in eo libro, quem unum reliquit, disertos ait se vidisse multos, eloquentem omnino neminem. Vir autem acerrimo ingenio (sic enim fuit) multa etc.,

    Cic. Or. 5, 18:

    hic (pater) prout ipse amabat litteras, omnibus doctrinis, quibus puerilis aetas impertiri debet, filium erudivit: erat autem in puero summa suavitas oris,

    Nep. Att. 1, 2;

    also in questions: Quid autem magno opere Oppianicum metuebat, etc.,

    Cic. Clu. 60, 167. Freq. several times repeated:

    Expetuntur autem divitiae cum ad usus vitae necessarios, tum ad perfruendas voluptates: in quibus autem major est animus, in iis pecuniae cupiditas spectat ad opes, etc.,

    Cic. Off. 1, 8, 24 and 25; cf. Wopkens, Lectt. Tull. pp. 53 and 122: Orbis situm dicere adgredior... Dicam autem alias plura et exactius, Mel. prooem. 2.—
    2.
    In repeating a word from a previous clause, in continuing a train of thought:

    admoneri me satis est: admonebit autem nemo alius nisi rei publicae tempus,

    Cic. Pis. 38, 94: disces quam diu voles;

    tam diu autem velle debebis, quoad etc.,

    id. Off. 1, 1, 2:

    nunc quod agitur, agamus: agitur autem, liberine vivamus an mortem obeamus,

    id. Phil. 11, 10, 24. —So esp. in impassioned discourse, Plant. Mil. 3, 1, 84:

    humanum amare est, humanum autem ignoscere est,

    id. Merc. 2, 2, 48; id. Ps. 4, 8, 1:

    quot potiones mulsi! quot autem prandia!

    id. Stich. 1, 3, 68; id. Ep. 5, 2, 6:

    quā pulchritudine urbem, quibus autem opibus praeditam, servitute oppressam tenuit civitatem,

    Cic. Tusc. 5, 20, 57.—
    3.
    Like sed, vero, igitur, etc., in resuming a train of thought interrupted by a parenthesis:

    Omnino illud honestum, quod ex animo excelso magnificoque quaerimus, animi efficitur non corporis viribus: exercendum tamen corpus et ita adficiendum est, ut oboedire consilio rationique possit in exsequendis negotiis et in labore tolerando: honestum autem id, quod exquirimus, totum est positum in animi curā, etc.,

    Cic. Off. 1, 23, 79; 1, 43, 153.—
    4.
    In introducing a parenthetical clause itself: quae autem nos ut recta aut recte facta dicamus, si placet (illi autem appellant katorthômata) omnes numeros virtutis continent, Cic. Fin. 3, 7, 24:

    quod vitium effugere qui volet (omnes autem velle debent) adhibebit etc.,

    id. Off. 1, 6, 18; 1, 33, 120; id. Tusc. 1, 33, 80; 1, 36, 88:

    In primis foedera ac leges (erant autem eae duodecim tabuiae et quaedam regiae leges) conquiri etc.,

    Liv. 6, 1, 10; Curt. 4, 6, 2:

    ex hoc Quodcumque est (minus est autem quam rhetoris aera) Discipuli custos praemordet,

    Juv. 7, 217.—
    5.
    In enumerations, for the purpose of adding an important circumstance:

    magnus dicendi labor, magna res, magna dignitas, summa autem gratia,

    but, and indeed, Cic. Mur. 13, 29:

    animis omnes tenduntur insidiae... vel ab eā, quae penitus in omni sensu implicata insidet, imitatrix boni, voluptas, malorum autem mater omnium,

    yea, the parent of all evil, id. Leg. 1, 17, 47; id. N. D. 2, 22, 58:

    docet ratio mathematicorum, luna quantum absit a proxumā Mercurii stellā, multo autem longius a Veneris,

    id. Div. 2, 43, 91.—
    6.
    In the syllogism, to introduce the minor proposition (the assumptio or propositio minor; cf. atque, IV. 9., and atqui, II. D.), now, but; but now:

    Aut hoc, aut illud: hoc autem non, igitur illud. Itemque: aut hoc, aut illud: non autem hoc: illud igitur,

    Cic. Top. 14, 56:

    Si lucet, lucet: lucet autem, lucet igitur,

    id. Ac. 2, 30, 96:

    Si dicis te mentiri verumque dicis, mentiris: dicis autem te mentiri verumque dicis: mentiris igitur,

    id. ib.; id. Top. 2, 9; id. Tusc. 5, 16, 47.—
    7.
    Like the Gr. se or sê in adding an emphatic question (freq. in the comic poets), but, indeed.
    a.
    In gen.:

    Quem te autem deum nominem?

    Plaut. As. 3, 3, 126:

    Perii: quid hoc autemst mali?

    Ter. Eun. 5, 7, 5:

    Quī istuc? Quae res te sollicitat autem?

    id. Heaut. 2, 3, 10:

    Quae autem divina? Vigere, sapere, invenire, meminisse,

    Cic. Tusc. 1, 26, 65: Quo modo autem moveri animus ad appetendum potest, si id, quod videtur, non percipitur? pôs sê, id. Ac. 2, 8, 25:

    Quo modo autem tibi placebit JOVEM LAPIDEM jurare, cum scias etc.,

    id. Fam. 7, 12, 2:

    Veni ad Caesarem: quis est autem Caesar?

    Flor. 3, 10, 11.—So in exclamations:

    Quantā delectatione autem adficerer, cum etc.,

    Cic. Tusc. 1, 41, 98.—
    b.
    In questions implying rebuke, reproach: Ba. Metuo credere. Ps. Credere autem? eho, etc., Plaut. Ps. 1, 3, 70: Th. Ego non tangam meam? Ch. Tuam autem, furcifer? yours do you say? yours indeed! Ter. Eun. 4, 7, 28.—
    c.
    In a question where a correction is made: Num quis testis Postumum appellavit? testis autem? ( witness did I say?) num accusator? Cic. Rab. Post. 5, 10:

    Alio me vocat numerosa gloria tua: alio autem? quasi vero etc.,

    Plin. Pan. 28:

    Quid tandem isti mali in tam tenerā insulā non fecissent? non fecissent autem? imo quid ante adventum meum non fecerunt?

    Cic. Att. 6, 2; 5, 13; 7, 1: Adimas etiam Hispanias? Et si inde cessero, in Africam transcendes. Transcendes autem dico? Liv. 21, 44, 7 Weissenb.—
    8.
    And in questions sed autem are sometimes both used, especially by the comic poets, but indeed, but now, like the Gr. alla—se Alla pou se boulei kathezomenoi anagnômen; Plat. Phaedr. 228 E.):

    Sed autem quid si hanc hinc apstulerit quispiam Sacram urnam Veneris?

    Plaut. Rud. 2, 5, 15;

    and separated: Sed quid haec hic autem tam diu ante aedīs stetit?

    id. Truc. 2, 3, 14:

    Attat Phaedriae Pater venit. Sed quid pertimui autem, belua?

    Ter. Phorm. 4, 2, 11: Sed quid ego haec autem nequiquam ingrata revolvo? * Verg. A. 2, 101.—Once ast autem: ast autem tenui [p. 212] quae candent lumine Phatnae, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 1170 P. (IV. 2, p. 555 Orell.).—
    9.
    With interjections:

    Heia autem inimicos!

    Plaut. Am. 3, 2, 20:

    Ecce autem litigium,

    but lo! id. Men. 5, 2, 34; so id. Curc. 1, 2, 41; id. Most. 2, 1, 35; id. Mil. 2, 2, 48; id. Most. 3, 1, 131; 3, 1, 146:

    Ecce autem alterum,

    Ter. Eun. 2, 3, 6 Ruhnk.:

    Ecce autem subitum divortium,

    Cic. Clu. 5, 14; so id. Verr. 2, 5, 34; id. Leg. 1, 2, 5; id. Rep. 1, 35, 55; id. Or. 9, 30:

    Ecce autem aliud minus dubium,

    Liv. 7, 35, 10:

    Eccere autem capite nutat,

    Plaut. Mil. 2, 2, 52; so id. Pers. 2, 4, 29:

    eccui autem non proditur [revertenti]?

    Cic. Mur. 33, 68.
    In good prose writers autem is usu.
    placed after the first word of a clause; but if several words, a subst. and prep., the verb esse with the predicate, a word with a negative, etc., together form one idea, then autem stands after the second or third word. But the poets, especially the comic poets, allow themselves greater liberty, and sometimes place this particle, without any necessity in the nature of the clause, in the third, fourth, or fifth place; but autem is never found in good writers at the beginning of a clause or sentence; cf. Quint. 1, 5, 39. See more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 558-588.

    Lewis & Short latin dictionary > autem

См. также в других словарях:

  • bras — [ bra ] n. m. • braz 1080; lat. pop. °bracium, class. bracchium, gr. brakhiôn 1 ♦ Anat. Segment du membre supérieur compris entre l épaule et le coude (opposé à avant bras). Du bras. ⇒ brachial. Os du bras. ⇒ humérus. Mouvement du bras :… …   Encyclopédie Universelle

  • pretzel — pret·zel (prĕt’səl) n. ▸ A soft or brittle glazed biscuit that is usually salted on the outside and baked in the form of a loose knot or stick. ╂ [German Brezel, from Middle High German brēzel, prēzel, from Old High German brēzila, brezzitella,… …   Word Histories

  • List of Latin words with English derivatives — This is a list of Latin words with derivatives in English (and other modern languages). Ancient orthography did not distinguish between i and j or between u and v. Many modern works distinguish u from v but not i from j. In this article both… …   Wikipedia

  • braquer — [ brake ] v. tr. <conjug. : 1> • 1546; var. dial. brater; probablt lat. pop. °brachitare, de bracchium « bras » 1 ♦ Tourner (une arme à feu, un instrument d optique) en visant. ⇒ diriger, 1. pointer. Braquer un revolver, une lorgnette sur… …   Encyclopédie Universelle

  • βραχίονας — Στον όρο αυτό αντιστοιχούν γενικά οι ανατομικές περιοχές του κυρίως β., του αγκώνα και του αντιβραχίονα, που μαζί με τον ώμο, τον καρπό και το ακράχερο αποτελούν το άνω άκρο. Στον κυρίως β., ο σκελετός του οποίου αποτελείται από το βραχιόνιο οστό …   Dictionary of Greek

  • Brachialgewalt — »rohe Gewalt«: Das Bestimmungswort dieser seit Ende des 19. Jh.s belegten Zusammensetzung ist das von lat. bracchium »Arm« abgeleitete Adjektiv lat. bracchialis »den Arm betreffend«. Das Wort meint also eigentlich »Gewaltanwendung unter… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Brezel — Brezel: Mhd. prēzel, prēzile, brēzel, ahd. brezzila, brezzitel‹la› gehen wahrscheinlich auf eine Verkleinerungsbildung zu lat. bracchium »‹Unter›arm« zurück, dessen roman. Folgeform etwa in it. bracciatello »Brezel« fassbar wird. Diese… …   Das Herkunftswörterbuch

  • merk-1, merĝ-, merǝk-, merǝĝ - —     merk 1, merĝ , merǝk , merǝĝ     English meaning: to rot     Deutsche Übersetzung: “morschen, faulen, einweichen”     Note: originally = (mer ), merk “aufreiben” (see 737), though already grundsprachlich through die relationship auf die… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

  • Angle brace — Brace Brace, n. [OF. brace, brasse, the two arms, embrace, fathom, F. brasse fathom, fr. L. bracchia the arms (stretched out), pl. of bracchium arm; cf. Gr. ?.] 1. That which holds anything tightly or supports it firmly; a bandage or a prop.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Bracchia — Brachium Brach i*um, n.; pl. {Bracchia}. [L. brachium or bracchium, arm.] (Anat.) The upper arm; the segment of the fore limb between the shoulder and the elbow. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Brace — Brace, n. [OF. brace, brasse, the two arms, embrace, fathom, F. brasse fathom, fr. L. bracchia the arms (stretched out), pl. of bracchium arm; cf. Gr. ?.] 1. That which holds anything tightly or supports it firmly; a bandage or a prop. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»