Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

alae

  • 1 ala

    āla, ae, f. [for axla, contr. from axilla, Cic. Or. 45, 153; cf. anchos = ômos (Hesych.) = shoulder = O. H. Germ. Ahsala; Germ. Achsel].
    I.
    Lit., a wing, as of a bird: galli plausu premunt alas, Enn. ap. Cic. Div. 2, 26; Verg. A. 3, 226 al.: Me. Vox mihi ad aurīs advolavit. So. Ne ego homo infelix fui, qui non alas intervelli, that I did not pluck off its wings, Plaut. Am. 1, 1, 170.— Poet., of the gods:

    Mors atris circumvolat alis,

    Hor. S. 2, 1, 58:

    volucris Fati Tardavit alas,

    id. C. 2, 17, 25:

    bibulae Cupidinis alae,

    Ov. A. A. 1, 233:

    furvis circumdatus alis Somnus,

    Tib. 2, 1, 89:

    me jocundis Sopor impulit alis,

    Prop. 1, 3, 45:

    Madidis Notus evolat alis,

    Ov. M. 1, 264.—Of sails:

    velorum pandimus alas,

    Verg. A. 3, 520.—Of oars:

    classis centenis remiget alis,

    Prop. 4, 6, 47:

    remigium alarum,

    Verg. A. 1, 301 (cf. Hom. Od. 11, 125);

    so inversely remi is used of wings: super fluctus alarum insistere remis,

    Ov. M. 5, 558 (cf. pterois eressei, Eur. Iphig. Taur. 289; Aeschyl. Agam. 52; and cf. Lucr. 6, 743). —Of wind and lightning:

    Nisus Emicat et ventis et fulminis ocior alis,

    Verg. A. 5, 319 al. —
    II.
    Transf.
    A.
    In man, the upper and under part of the arm, where it unites with the shoulder; the armpit, Liv. 9, 41; 30, 34:

    aliquid sub alā portare,

    Hor. Ep. 1, 13, 12:

    hirquinae,

    Plaut. Poen. 4, 2, 51:

    hirsutae,

    Hor. Epod. 12, 5:

    halitus oris et alarum vitia,

    Plin. 21, 20, 83, § 142:

    virus alarum et sudores,

    id. 35, 15, 52, § 185:

    sudor alarum,

    Petr. 128 (many Romans were accustomed to pluck out the hair from the armpits, Sen. Ep. 114; Juv. 11, 157; v. alipilus).—
    B.
    In animals, the hollow where the foreleg is joined to the shoulder; the shoulder - blade. —Of elephants, Plin. 11, 40, 95, § 324.—Of frogs, Plin. 9, 51, 74, § 159.—
    C.
    In trees and plants, the hollow where the branch unites with the stem, Plin. 16, 7, 10, § 29; so id. 22, 18, 21, § 45; 25, 5, 18, § 38 al.—
    D.
    In buildings, the wings, the side apartments on the right and left of the court, the side halls or porches, the colonnades; called also in Gr. ptera, Vitr. 6, 4, 137; 4, 7, 92.—
    E.
    In milit. lang., the wing of an army (thus conceived of as a bird of prey), commonly composed of the Roman cavalry and the troops of the allies, esp. their horsemen; hence, alarii in contrast with legionarii, and separated from them in enumeration, also having a leader, called praefectus alae, Tac. H. 2, 59 al.; cf. Lips. de Milit. Rom. 1, 10 Manut.; Cic. Fam. 2, 17 fin.; Herz. ad Caes. B. G. 1, 51; Smith, Dict. Antiq.; Cincius ap. Gell. 16, 4, 6; cf. Gell. 10, 9, 1:

    Alae, equites: ob hoc alae dicti, quia pedites tegunt alarum vice,

    Serv. ad Verg. A. 4, 121: peditatu, equitibus atque alis cum hostium legionibus pugnavit, Cato ap. Gell. 15, 9, 5; Cic. Off. 2, 13, 45:

    dextera ala (in alas divisum socialem exercitum habebat) in primā acie locata est,

    Liv. 31, 21; Vell. 2, 117 al.—An ala, as a military division, usu. consisted of about 500 men, Liv. 10, 29.
    Such alae gave names to several towns, since they were either levied from them, quartered in them, or, after the expiration of their time of service, received the lands of such towns.
    —So, Ala Flaviana, Ala Nova, et saep. (cf. castrum, II. 1. fin.).

    Lewis & Short latin dictionary > ala

  • 2 āla

        āla ae, f    [for * axla; dim. of axis], a wing: aquila suspensis demissa leniter alis, L.: stridentes, V. — Fig.: mors alis circumvolat atris, H.: furva, Tb.: iocunda, Pr.: fulminis ocior alis, V.: timor addidit alas, i. e. speed, V.—Of sails: velorum pandimus alas, V.—In man, the armpit, L.: aliquid sub alā portare, H.—Of an army, the wing, usu. including the cavalry and the auxiliaries, C., L. — A division of cavalry: Campanorum, L.: mille ferme equitum, L.—Poet.: Dum trepidant alae, while the troops are in hot pursuit, V.
    * * *
    wing; upper arm/foreleg/fin; armpit; squadron (cavalry), flank, army's wing

    Latin-English dictionary > āla

  • 3 āter

        āter tra, trum, adj.    [AID-], black, coal-black, gloomy, dark (cf. niger, glossy-black): panis, T.: carbo, T.: alba et atra discernere: noctes, Ta.: tempestas, V.: mare, gloomy, H.: lictores, clothed in black, H.: corvus atro gutture, Ct. — Fig., black, dark, gloomy, sad, dismal, unfortunate: timor, V.: mors, H.: fila trium sororum, H.: alae (mortis), H.: serpens, V. — Esp.: dies atri, unlucky days (marked in the calendar with coal): si atro die faxit insciens, probe factum esto, L.— Malevolent, malicious, virulent: versus, H.: dens, poisonous, H.
    * * *
    atra -um, atrior -or -us, aterrimus -a -um ADJ
    black, dark; dark-colored (hair/skin); gloomy/murky; unlucky; sordid/squalid; deadly, terrible, grisly (esp. connected with underworld); poisonous; spiteful

    Latin-English dictionary > āter

  • 4 fuscus

        fuscus adj.    [FVR-], dark, swarthy, dusky, tawny: purpura: cornix: Andromede, O.: alae (noctis), V.— Husky, hoarse: vocis (genus).
    * * *
    fusca, fuscum ADJ
    dark, swarthy, dusky; husky; hoarse

    Latin-English dictionary > fuscus

  • 5 īnsīgnis

        īnsīgnis e, adj. with comp.    [1 in+signum], distinguished by a mark, remarkable, noted, eminent, distinguished, prominent, extraordinary: alae, V.: vestis, L.: insigniora monumenta, L.: virtus: vis: studium erga me: insignis totā cantabitur urbe, notorious, H.: calamitas, Cs.: honorum pagina, glorious, Iu.: insigne aliquid facere eis, i. e. make an example of, T.: maculus insignis et albo (i. e. maculis albis), V.: notis turpitudinis: praeclaro nomine, Iu.
    * * *
    insignis, insigne ADJ
    conspicuous, manifest, eminent, notable, famous, distinguished, outstanding

    Latin-English dictionary > īnsīgnis

  • 6 nigrāns

        nigrāns antis, adj.    [P. of nigro, from niger], black, dark, dusky: alae, O.: aegis, i. e. gathering clouds, V.: nigrantes terga iuvenci, V.
    * * *
    (gen.), nigrantis ADJ
    black, dark colored; shadowy; murky

    Latin-English dictionary > nigrāns

  • 7 olōrīnus

        olōrīnus adj.    [olor], of swans: pennae, V.: alae, O.
    * * *
    olorina, olorinum ADJ
    of/belonging to swan/swans

    Latin-English dictionary > olōrīnus

  • 8 praeceptum

        praeceptum ī, n    [P. n. of praecipio], a maxim, rule, precept, order, direction, command, injunction: praeceptorum plenus istorum, T.: praecepto ab iis observato, Cs.: sine praecepto ullius suā sponte struebatur acies, L.: transvectae praecepto ducis alae, Ta.: hoc praeceptum offici diligenter tenendum est: praecepta philosophiae: deūm praecepta secuti, commands, V.
    * * *
    teaching, lesson, precept; order, command

    Latin-English dictionary > praeceptum

  • 9 praefectus

        praefectus ī, m    [P. of praeficio], an overseer, director, superintendent: morum, N.: nec vero mulieribus praefectus praeponatur: annonae, L.: praefecti libidinum suarum.—In public life, a president, superintendent, commander, governor, deputy: qui Aemilio legati et praefecti fuerunt: Lydiae, governor of the province, N.: classis, admiral: legionis, commander, Ta.: alae, Ta.: arcis, L.: custodum, N.: fabrūm, chief engineer: (timor) ortus est a tribunis militum, praefectis reliquisque, etc., colonels of cavalry, Cs.: praefecti regii, commanders of armies, L.: praefecti regis, S.
    * * *
    commander; prefect

    Latin-English dictionary > praefectus

  • 10 spatior

        spatior ātus, ārī, dep.    [spatium], to spread abroad, spread out, expand: spatiantia Bracchia, O.: spatiantes alae, spreading wings, O.— To go about, take a walk, walk about, promenade: in xysto: Aggere in aprico, H.: summā harenā, O. — To walk, march along, stride, go, proceed: ad aras, V.: lato arvo, O.
    * * *
    spatiari, spatiatus sum V DEP
    take a walk, promenade

    Latin-English dictionary > spatior

  • 11 strix

        strix strigis, f, στρίγξ, a screech-owl (superstitiously regarded as a vampire or harpy): volucres... Est illis strigibus nomen, O.: strigis infames alae (used in incantations), O.
    * * *
    I
    furrow, channel, grove, flute
    II
    screech owl (bird of ill omen); vampire/evil spirit; (sucks children's blood)
    III

    Latin-English dictionary > strix

  • 12 trāns-vehō or trāvehō

        trāns-vehō or trāvehō vēxī, vectus, ere,    to carry across, convey over, bear to the other side, transport: quid militum transvexisset, Cs.: ut iam Hispanos omnes inflati travexerint utres, L.— Pass: legiones ex Siciliā in Africam transvectae, S.: transvectae (sc. equo) a fronte pugnantium alae, crossed in front of the line of battle, Ta.: haec transvectus caerula cursu, traversed; cf. cum quinqueremibus Corcyram travectus, crossed to Corcyra, L.—To carry in triumph, display: arma spoliaque multa Gallica carpentis travecta, L.— To ride in procession, parade: ut equites idibus Quinctilibus transveherentur, L.—Fig., of time, to pass, elapse: transvecta aestas, Ta.

    Latin-English dictionary > trāns-vehō or trāvehō

  • 13 trepidō

        trepidō āvī, ātus, āre    [trepidus].—Of persons, to hurry with alarm, be in confusion, be agitated, be disturbed: festinare, trepidare, S.: Quid est quod trepidas, T.: trepidante totā civitate ad excipiendum Poenum, L.: artos circum cavos (mures), Ph.: nobis trepidandum in acie instruendā erat, L.: Dum trepidant alae, V.: lymphati trepidare coeperunt, Cu.: recenti mens trepidat metu, H.: formidine belli, O.: ultra Fas, H.: Trepidari sentio et cursari rursum prorsum, T.: totis trepidatur castris, Cs.— To tremble at, be afraid of: harundinis umbram, Iu.: Ne trepidate meas, Teucri, defendere naves, V.: trepidat, ne Suppositus venias, Iu.—Of persons, to waver, hesitate, tremble, be at a loss: per alia atque alia pavida consilia, L. —Of things, to tremble, waver, shake, flicker, palpitate: (aqua) per pronum trepidat cum murmure rivum, H.: flammae trepidant, H.: Sic aquilam pennā fugiunt trepidante columbae, O.: cuius octavum trepidavit aetas Claudere lustrum, has hastened, H.
    * * *
    trepidare, trepidavi, trepidatus V
    tremble, be afraid, waver

    Latin-English dictionary > trepidō

  • 14 ventōsus

        ventōsus adj. with comp. and sup.    [ventus], full of wind, windy: folles, V.: mare, H.: Alpes, O.: cucurbita, i. e. cupping-glass, Iu.: terra ventosior, Ta.: ventosissima regio, L.—Like wind, light, swift, nimble: alae, V.: equi, O.—Fig., light, changeable, inconstant, fickle: homo ventosissimus: Tu levis es multoque tuis ventosior alis (of Cupid), O.: plebs, H.: ingenium, L.: extraordinarium imperium populare atque ventosum est.—Windy, puffed up, vain, conceited: ventoso gloria curru, H.: lingua, V.: ingenium, L.
    * * *
    ventosa, ventosum ADJ
    windy; swift (as the wind); fickle, changeable; vain, puffed up

    Latin-English dictionary > ventōsus

  • 15 vīscātus

        vīscātus adj.    [viscum], smeared with birdlime: virgae, limed twigs, O.: alae, O.
    * * *
    viscata, viscatum ADJ

    Latin-English dictionary > vīscātus

  • 16 attraho

    at-trăho, traxi, tractum, 3, v. a., to draw to or toward, to attract, drag with force, draw (rare but class.; syn.: traho, duco, adduco).
    I.
    Lit.: adducitur a Veneriis atque adeo attrahitur Lollius, is dragged by force, Cic. Verr. 2, 3, 25:

    te ipsum putare me attractum iri, si de pace agatur,

    id. Att. 10, 1, 3:

    aliquem Romam,

    id. Fam. 7, 10 fin.:

    tribunos attrahi ad se jussit,

    Liv. 29, 9 fin.:

    uncus alae iniciendus paulatimque attrahendus est,

    Cels. 7, 29:

    magnes attrahens ferrum,

    Plin. 36, 16, 25, § 128:

    pulmo attrahens ac reddens animam,

    id. 11, 37, 72, § 188; so,

    spiritum attrahere,

    Vulg. Psa. 118, 131:

    vultus tuus colligit rugas et attrahit frontem,

    contracts, Sen. Ben. 6, 7 al.:

    quae causa attraxerit Arpos,

    Verg. A. 11, 250:

    sed quos fugit, attrahit unā,

    Ov. M. 14, 63:

    ducem Attrahite huc vinctum,

    id. ib. 3, 563:

    arcus,

    id. R. Am. 435:

    amnes attrahere auxilio sitientibus hortis,

    Col. 10, 24:

    attraxit eum in siccum,

    Vulg. Tob. 6, 4; ib. Ezech. 32, 20:

    jugum attrahere,

    to draw, bear, ib. Eccli. 28, 23.—
    II.
    Trop., to draw, lead, bring, move, attract, etc.:

    nihil esse quod ad se rem ullam tam inliciat et tam attrahat quam ad amicitiam similitudo,

    Cic. Lael. 14, 50: recepi causam Siciliae;

    ea me ad hoc negotium provincia attraxit,

    prompted, moved, incited, id. Verr. 2, 2, 1:

    quandoquidem in partes, ait, attrahor,

    I am drawn by force to take sides, Ov. M. 5, 93 (Merk., abstrahor):

    discipulos,

    id. F. 3, 830:

    ideo attraxi te miserans,

    Vulg. Jer. 31, 3.—Hence, * attractus, a, um, P. a., drawn or attracted; of the brow, contracted, knit:

    frons attractior,

    Sen. Ben. 4, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > attraho

  • 17 barbaricus

    barbărĭcus, a, um, adj., = barbarikos [barbarus].
    I.
    Foreign, strange, outlandish, barbarous, in opp. to Grecian or Roman ( poet. and in post - Aug. prose).
    A.
    In gen.:

    alae,

    Luc. 1, 476:

    sermo,

    Amm. 18, 2, 1:

    pyra,

    Plin. 15, 15, 16, § 56:

    equi,

    Veg. 6, 7, 1.—Hence,
    2.
    Subst.: barbărĭcum, i, n.
    a.
    A foreign land (post-class.):

    Albis in barbarico, longe ultra Rhenum est,

    Eutr. 7, 8; 9, 4; Spart. Sev. 47.—
    b.
    Barbaricum appellatur clamor exercitus, quod eo genere barbari utantur, Paul. ex Fest. p. 31 Müll.—
    B.
    Esp., of a particular country, in opp. to Greece or Rome.
    1.
    Freq. for Phrygian (v. barbarus): astante ope barbaricā, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 120 Müll.):

    vestes,

    Lucr. 2, 500:

    barbarico postes auro spoliisque superbi,

    Verg. A. 2, 504.—
    2.
    (In the mouth of a Greek.) For Italian, Roman (only in Plaut.):

    urbes,

    Plaut. Capt. 4, 2, 104:

    lex,

    id. ib. 3, 1, 32:

    cenare lepide nitideque volo: nihil moror barbarico ritu esse,

    after the frugal manner of the ancient Romans, id. Cas. 3, 6, 19.—
    3.
    For German, Germanic:

    nomina,

    Suet. Calig. 47.—
    II.
    (Acc. to barbarus, II.) Rough, rude, unpolished (very rare):

    vita,

    Claud. Eutr. 2, 226. — Trop.:

    silva barbarica id est conseminea,

    Col. 11, 2, 83; cf. Mart. 3, 58, 5.—Hence, adv.
    a.
    barbărĭcum, barbarously:

    barbaricum atque immane gemens,

    Sil. 12, 418.—
    b.
    barbărĭcē, like a foreigner:

    barba barbarice demissa,

    Capitol. Ver. 10, § 6.

    Lewis & Short latin dictionary > barbaricus

  • 18 extraordinarie

    extră-ordĭnārĭus, a, um, adj., out of the common order, extraordinary (class.):

    fructuum species,

    Varr. R. R. 2, 1, 28:

    hinc illae extraordinariae pecuniae, quas nullo duce investigamus,

    Cic. Verr. 2, 1, 39, § 100: id. ib. 2, 2, 70, §

    170: pecunia,

    id. Rosc. Com. 1, 4:

    reus,

    one to be tried out of the usual order, id. Fam. 8, 8, 1:

    equites sinistrae alae,

    Liv. 40, 31, 3:

    cohortes,

    id. 40, 27, 3; 34, 47, 4:

    porta,

    id. 40, 27, 3:

    cura,

    id. 26, 18, 3: honor, * Caes. B. C. 1, 32, 2:

    petitio consulatus,

    Cic. Brut. 63, 226:

    imperium, praesidium,

    id. Phil. 11, 8, 20:

    munus,

    id. Att. 5, 9, 1:

    cupiditates,

    id. Verr. 2, 5, 14, § 35:

    crimina,

    respecting which the law contains no enactments, Dig. 47, tit. 11:

    cognitiones,

    ib. 50, 13:

    coërcitio,

    ib. 47, 20, 2.— Hence, adv.: extrăordĭnārĭē, with excessive frequency (late Lat.):

    ut eum quem diligebat, extraordinarie nominaret,

    Hier. in Eph. I. ad 2, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > extraordinarie

  • 19 extraordinarius

    extră-ordĭnārĭus, a, um, adj., out of the common order, extraordinary (class.):

    fructuum species,

    Varr. R. R. 2, 1, 28:

    hinc illae extraordinariae pecuniae, quas nullo duce investigamus,

    Cic. Verr. 2, 1, 39, § 100: id. ib. 2, 2, 70, §

    170: pecunia,

    id. Rosc. Com. 1, 4:

    reus,

    one to be tried out of the usual order, id. Fam. 8, 8, 1:

    equites sinistrae alae,

    Liv. 40, 31, 3:

    cohortes,

    id. 40, 27, 3; 34, 47, 4:

    porta,

    id. 40, 27, 3:

    cura,

    id. 26, 18, 3: honor, * Caes. B. C. 1, 32, 2:

    petitio consulatus,

    Cic. Brut. 63, 226:

    imperium, praesidium,

    id. Phil. 11, 8, 20:

    munus,

    id. Att. 5, 9, 1:

    cupiditates,

    id. Verr. 2, 5, 14, § 35:

    crimina,

    respecting which the law contains no enactments, Dig. 47, tit. 11:

    cognitiones,

    ib. 50, 13:

    coërcitio,

    ib. 47, 20, 2.— Hence, adv.: extrăordĭnārĭē, with excessive frequency (late Lat.):

    ut eum quem diligebat, extraordinarie nominaret,

    Hier. in Eph. I. ad 2, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > extraordinarius

  • 20 Fuscus

    1.
    fuscus, a, um, adj. [for fur-scus; cf. furvus, v. Curt. Gr. Etym. p. 304], dark, swarthy, dusky, tawny (class.; cf.:

    pullus, niger): purpura plebeia ac paene fusca,

    Cic. Sest. 8, 19:

    cornix, id. poët. Div. 1, 8, 14: illi sint comites fusci, quos India torret,

    Tib. 2, 3, 55; cf.

    Andromede,

    Ov. H. 15, 36:

    Hydaspes,

    Hor. S. 2, 8, 14;

    also transf.: Syene,

    Mart. 9, 36, 7:

    nubila,

    Ov. M. 5, 286; cf.:

    alae noctis,

    Verg. A. 8, 369;

    and transf.: amictus (somni),

    Tib. 3, 4, 55:

    Falerna,

    Mart. 2, 40, 6.— Comp.:

    altera (fraxinus), brevis, durior fusciorque,

    Plin. 16, 13, 24, § 63:

    laterna,

    i. e. dark, Mart. 14, 62.—As denoting misfortune:

    fuscis avibus Larissam accessi,

    App. M. 2, 124.—
    B.
    Transf., of the voice, indistinct, husky, hoarse (opp. candidus):

    et vocis genera permulta: candidum (al. canorum) fuscum, leve asperum, grave acutum, etc.,

    Cic. N. D. 2, 58, 146 Mos. and Orell. N. cr.; cf.:

    est (vox) et candida et fusca et plena et exilis, etc.,

    Quint. 11, 3, 15; Plin. 28, 6, 16, § 58:

    hic etiam fusca illa vox, qualem, etc.,

    Quint. 11, 3, 171 (for which Cic. Brut. 38, 141, subrauca).
    2.
    Fuscus, i, m., a Roman surname; e. g.,
    1.
    Aristius Fuscus, an intimate friend of Horace; v. Aristius.—
    2.
    Fuscus, a soldier, courtier, and sensualist of the time of Domitian, Tac. H. 2, 86; Mart. 6, 76; Juv. 4, 112.—
    II.
    Deriv.: Fuscī-nus, a, um, adj., of or belonging to a Fuscus:

    explicationes,

    Sen. Suas. 4 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Fuscus

См. также в других словарях:

  • Alae — (lat.), Mehrzahl von Ala, s.d …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Alae —   [lateinisch »Flügel«], Singular Ala die, , im römischen Wohnhaus zwei Räume ohne Eingangswand seitlich des Atriums …   Universal-Lexikon

  • ALAE — I. ALAE Araphenides, Graece, Α᾿λαὶ Α᾿ραφηνίδες, locus itidem Atticae, pars Aegeidis tribus, Braurone, et Marathone non procul, ubi Templum olim et statua Dianae Tauricae, cuius meminêre Euripides et Callimachus. Ibid. II. ALAE Urbs Ciliciae,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Alae — Original name in latin Alae Name in other language Alae, Alai State code PH Continent/City Asia/Manila longitude 8.42444 latitude 124.81278 altitude 420 Population 5121 Date 2012 01 17 …   Cities with a population over 1000 database

  • Alae de Shia — Personaje de Memorias de Idhún Creador(es) Laura Gallego García Información Raza Humana …   Wikipedia Español

  • ALAE Aexonides — locus Atticae, ad Tribum Cecropidem pertinens, haud procul Athenis, prope Aexonem, unde ei nomen. Graece Α᾿λαὶ Αἰξονίδες, unde Α᾿λαιὲυς, qui de hoc demo. Inscr. Athenis in theatro Bacchi, Ν Ι Κ Ω Ν Λ Υ Σ Ι Ο Υ Α Λ Α Ι Ε Υ Σ. Vide quoque… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ALAE Cursorum — occurrunt primum apud Spartian. in Aelio Vero Imperat. c. 5. ubi Cursoribus suis exemplo Cupidinum alas apposuisse, cosque ventorum nominibus saepe vocitavisse, Boream alium, alium Notum, et item Aquiloncm aut Circium, coeterisque nominibus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ALAE Draconum — vide infra, Alati Dracones …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ALAE Flaviae — vide Arae Flaviae …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ALAE in Templis — proprie sunt ad latera Aedis, columnarum ordines sive porticus, apud Vitruvium, l. 6. c. 4. Unde hodieque columnata Templorum latera Alas Galli vocant, les Ailes des Eglises. Strabo parietes sic vocat, qui utrimque pronaum circumcludebant, de… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ALAE in Vestibus — Graecis πτερὰ et πτέρυγες, anguli dicuntur, seu γωνίαι, cuiusmodi duas ab utroque latere pallium habebat, in parte inferiori, duas in superiori, inde quadrangulum vel τετράγωνον: Proprie tamen sic vocabantur anguli, qui circa imum vestis, ab… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»