Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

acquisition

  • 1 ēmptiō

        ēmptiō ōnis, f    [EM-], a buying, purchase: falsa: bonorum: mancipiorum, Ta.— A purchase, thing bought: illae emptionis.
    * * *
    purchase/acquisition, thing bought; deed of purchase; act of buying/purchasing

    Latin-English dictionary > ēmptiō

  • 2 iniūria

        iniūria ae, f    [iniurius], an injustice, wrong, outrage, injury, insult: (filius) carens patriā ob meas iniurias, harsh treatment, T.: paterna, T.: iniuriam sibi imponere: privatas iniurias ultus est, Cs.: in populum R., L.: a praetore iniurias accipere: imperatoris iniurias defendere, Cs.: Suebos ab Cheruscis iniuriis prohibere, protect from outrage on the side of, etc., Cs.: neque cuiquam iniuriae suae parvae videntur, his wrongs, S.: Turni, threatened by, V.: vos nostrae iniuria caedis subigat, etc., i. e. as its punishment, V.: tantine iniuria cenae? the insult of a dinner, Iu.: Helvetiorum iniuriae populi R., to Rome, Cs.: quarum (mulierum), L.: spretae formae, V.: thalami nostri, O.—In law, unlawful violence, assault, trespass: iniuriarum mihi scripta dica, T.: iniuriarum damnatus.—In language, an insult, affront, abuse: me onerare iniuriis, T.—With per: servos abducebat per iniuriam, unjustly, outrageously: per summam iniuriam.— Abl, unjustly, undeservedly, causelessly, wrongfully: me meis civibus iniuriā suspectum videre: non iniuriā (gaudebas), T.— An unjust acquisition: ad obtinendam iniuriam, L.—A damage, harm, injury: Curandum ne magna iniuria fiat Fortibus, Iu.

    Latin-English dictionary > iniūria

  • 3 inventum

        inventum ī, n    [P. n. of invenio], an acquisition: inventis abstinet, H.—A device, contrivance, invention: te omnes di cum istoc invento perduint, T.: inventa Zenonis: medicina meum est, O.
    * * *
    invention, discovery

    Latin-English dictionary > inventum

  • 4 partus

        partus adj.    [P. of pario], gained, acquired: parta bona.—As subst n., an acquisition, possession, store: Frigoribus parto fruuntur, V.: dedecus est parta amittere, S.: tantis Parta malis curā Servantur, Iu.: parta a Lucullo, the conquests of, Ta.: retinere parta, Ta.
    * * *
    birth; offspring

    Latin-English dictionary > partus

  • 5 quaesītus

        quaesītus adj. with comp. and sup.    [P. of quaero], sought out, select, special: leges quaesitiores, Ta.: quaesitior adulatio, Ta.: quaesitissimi honores, Ta.—As subst n., an acquisition, earnings, store: mus Asper et attentus quaesitis, H.: genus Quaesitique tenax, et qui quaesita reservent, O.— Sought out, inquired ; as subst n., a question, inquiry: Accipe quaesiti causam, O.— Artificial, far-fetched, studied, affected, assumed: vitabit etiam quaesita nec ex tempore ficta: ut numerus non quaesitus, sed ipse secutus esse videatur.
    * * *
    quaesita -um, quaesitior -or -us, quaesitissimus -a -um ADJ
    special, sought out, looked for; select; artificial, studied, affected

    Latin-English dictionary > quaesītus

  • 6 quaestus

        quaestus ūs (old gen. quaestuis, T.; quaestī, T.), m    a gaining, acquiring, gain, acquisition, profit, advantage: ad quaestūs pecuniae mercaturasque vis, Cs.: consequendi quaestūs studio: quaestus ac lucrum unius anni et unius agri: quibus fides, decus, omnia quaestui sunt, are venal, S.: quaestui habere rem p., to use public office for personal gain: iudicio abuti ad quaestum: pecuniam in quaestu relinquere, to let money at interest: hos quaestūs recipere: decumanorum nomine ad suos quaestūs esse abusum.—A way of making money, business, occupation, employment, trade: meretricius: de quaestibus, qui liberales habendi. —Of courtesans: quaestum corpore facere, L.: quaestum occipit, T.: in quaestu pro meretrice sedet, O.—Fig., gain, profit, advantage: qui sui quaestūs causā fictas suscitant sententias, Enn. ap. C.: nullum in eo facio quaestum.
    * * *
    gain, profit

    Latin-English dictionary > quaestus

  • 7 ūsūcapiō

        ūsūcapiō ōnis, f    [abl. of 2 usus+CAP-], an acquisition of ownership by use, prescriptive possession, usucaption: fundi.
    * * *
    usucapere, usucepi, usucaptus V

    Latin-English dictionary > ūsūcapiō

  • 8 acquisitio

    acquisition; additional source of supply

    Latin-English dictionary > acquisitio

  • 9 adquisitio

    acquisition; additional source of supply

    Latin-English dictionary > adquisitio

  • 10 adsumptio

    adoption; acquisition, assumption, claim; minor premise; introduction (point)

    Latin-English dictionary > adsumptio

  • 11 assumptio

    adoption; acquisition, assumption, claim; minor premise; introduction (point)

    Latin-English dictionary > assumptio

  • 12 quaesitum

    question, inquiry; gain, acquisition, earnings

    Latin-English dictionary > quaesitum

  • 13 Maior risus, acrior ensis: quadragesima octava regula quaesitus

    The bigger the smile, the sharper the knife: the 48th rule of acquisition

    Latin Quotes (Latin to English) > Maior risus, acrior ensis: quadragesima octava regula quaesitus

  • 14 acquisitio

    acquīsītĭo, ōnis, f. [acquiro], acquisition.
    I.
    In abstr., Dig. 44, 4, 4, § 31; Tert. Exh. Cast. 12.—
    II.
    Concr., an increase, accession, Frontin. Aquaed. 10; 69 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > acquisitio

  • 15 adquisitio

    acquīsītĭo, ōnis, f. [acquiro], acquisition.
    I.
    In abstr., Dig. 44, 4, 4, § 31; Tert. Exh. Cast. 12.—
    II.
    Concr., an increase, accession, Frontin. Aquaed. 10; 69 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > adquisitio

  • 16 injuria

    injūrĭa, ae, f. [injurius], any thing that is done contrary to justice and equity, injury, wrong, violence:

    injuria ex eo dicta est, quod non jure fiat! omne enim, quod non jure fit, injuria fieri dicitur: hoc generaliter. Specialiter autem injuria dicitur contumelia. Interdum injuriae appellatione damnum culpa datum significatur: interdum iniquitatem injuriam dicimus, etc.,

    Dig. 47, 10, 1:

    cum autem duobis modis, id est aut vi aut fraude, fiat injuria,

    Cic. Off. 1, 13, 41:

    injuriae sunt, quae aut pulsatione corpus, aut convicio aures, aut aliqua turpitudine vitam cujuspiam violant,

    Auct. Her. 4, 25, 35.
    I.
    Lit.:

    tibi a me nulla orta est injuria,

    Ter. Ad. 2, 1, 35:

    alienum est a sapiente non modo injuriam cui facere, verum etiam nocere,

    Cic. Fin. 3, 21, 71:

    injuriam inferre,

    id. Off. 1, 7, 24:

    injurias contumeliasque imponere,

    id. Verr. 2, 4, 9, § 20:

    injuriam jacere et immittere in aliquem,

    id. Par. 4, § 28:

    in populum Romanum,

    Liv. 44, 1, 10:

    accipere ab aliquo,

    Cic. Div. in Caecil. 18, 60:

    propulsare,

    id. Rosc. Am. 50, 145:

    defendere,

    Caes. B. C. 1, 7:

    condonare alicui,

    id. B. G. 1, 20:

    persequi,

    id. ib. 7, 38:

    ulcisci,

    id. ib. 1, 12:

    injuriis onerare,

    Ter. And. 5, 1, 8:

    per injuriam,

    in an unjust manner, unjustly, Cic. Verr. 2, 3, 97, § 226.—The abl. injuriā is used adverb., unjustly, undeservedly, without cause:

    ne palma detur cuiquam artifici injuriā,

    Plaut. Poen. prol. 37:

    dispertivisti,

    id. Aul. 2, 5, 4:

    si me meis civibus injuriā suspectum viderem,

    Cic. Cat. 1, 7, 17:

    hoc horret Milo: nec injuriā,

    id. Q. Fr. 3, 8, 6.
    II.
    Transf., injurious, unlawful, or unjust conduct.
    A. 1.
    Act., injustice, wrongdoing:

    vostrā hercle factum injuriā,

    Plaut. Truc. 1, 2, 66:

    quocumque aspexisti, ut furiae, sic tuae tibi occurrunt injuriae,

    Cic. Par. 2, 18:

    ut meum jus teneam et injuriam tuam persequar,

    id. Caecin. 11, 32. —
    2.
    Pass.:

    pro veteribus Helvetiorum injuriis populi Romani,

    Caes. B. G. 1, 30:

    Sabinae mulieres, quarum ex injuria bellum ortum,

    Liv. 1, 13, 1; cf., so of dishonoring, deflowering a virgin, Plaut. Aul. 4, 10, 64; id. Cist. 1, 3, 32.—
    B.
    An injurious act, injury, outrage, insult, affront:

    injuriarum multam dicere,

    Plaut. Poen. 5, 5, 57:

    injuriarum dicam alicui scribere,

    Ter. Phorm. 2, 2, 15: actio injuriarum, an action for a personal injury or affront, Cic. Caecin. 12, 35:

    periculum injuriae muliebris,

    Liv. 26, 49, 12:

    agere injuriarum,

    Dig. 47, tit. 10:

    teneri injuriarum,

    ib. 11: injuriarum experiri, ib. fin.:

    injuriarum judicio convenire quempiam,

    ib. 13:

    tantine injuria cenae?

    the insult of a dinner, Juv. 5, 9.—
    C.
    Unjust severity, harshness, rigor:

    (filius) carens patriā ob meas injurias,

    Ter. Heaut. 1, 1, 85; cf.

    paterna,

    id. ib. 5, 2, 39.—
    D.
    Revenge or punishment for injury inflicted:

    injuria consulis, etiam si justa, non tamen in magistratu exercenda,

    Liv. 42, 1, 12:

    injuria caedis nostrae,

    Verg. A. 3, 256.—
    E.
    An unjust acquisition:

    injuriam obtinere,

    Liv. 29, 1, 17.—
    F.
    A damage, harm, injury of any kind, even that which proceeds from inanimate things:

    ab injuria oblivionis aliquem asserere,

    Plin. Ep. 3, 5, 4:

    pluviarum,

    Col. 11, 3, 7:

    ignis,

    id. ib.:

    frigorum, grandinum aut nivis,

    Plin. 13, 24, 47, § 134:

    puellam vinculis onerat, ex quorum injuria decessit,

    Just. 43, 2:

    comparere incolumem ac sine injuria,

    Suet. Aug. 14:

    haerens injuria lumbis,

    pain, disease, Ser. Samm. 38, 452:

    curandum ne magna injuria fiat fortibus,

    Juv. 8, 121.

    Lewis & Short latin dictionary > injuria

  • 17 lucrativus

    lū̆crātīvus, a, um, adj. [id.], gaining, attended with gain.
    I.
    In gen., gainful, profitable, lucrative (rare but class.):

    apricatio in illo lucrativo sole,

    Cic. Att. 7, 11, 1 B. and K.:

    opera,

    Quint. 10, 7, 27; Spald. N. cr.:

    lucrativa in tantis negotiis tempora,

    Front. ad Anton. Ep. 2 Mai.:

    potu,

    Ambros. in Luc. 2, § 72.—
    II.
    In partic., in jurid. Lat.: res lucrativae, things bequeathed or given to a person (because the acquisition is pure gain, without payment), Paul. Sent. 5, 11, 5; Cod. Just. 10, 35, 1: ex causa lucrativa habere (acquirere) aliquid, to receive something by bequest or as a gift, Dig. 31, 1, 87 pr.; 40, 1, 4:

    ex causa lucrativa (fundus) meus factus est,

    Paul. Sent. 2, 17, 8; so,

    lucrativa possessio,

    Gai. Inst. 2, 56; Dig. 29, 4, 2:

    lucrativa usucapio,

    Gai. Inst. 2, 60:

    lucrativa acquisitio,

    Dig. 44, 4, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > lucrativus

  • 18 quaestus

    quaestus, ūs (archaic gen. quaesti, Plaut. Aul. 1, 2, 5; id. Poen. prol. 95; Ter. Hec. 5, 3, 38; Titin., Nov., Turp., and Caecil. ap. Non. 483, 19 sq.; Varr. ib. 492, 20.— Gen. quaestuis, Varr. ap. Non. 483, 32), m. [quaero], a gaining, acquiring; gain, acquisition, profit, advantage (quite class.; syn.: lucrum, emolimentum).
    I.
    Lit.:

    quaestus pecuniae,

    Caes. B. G. 6, 17, 1:

    emendi aut vendendi quaestu et lucro duci,

    Cic. Tusc. 5, 3, 9:

    pauperes homines, quibus nec quaestus est, nec, etc.,

    Plaut. Rud. 2, 1, 2:

    ad suom quemque hominem quaestum esse aequomst callidum,

    id. As. 1, 3, 34:

    quaestus ac lucrum unius agri, et unius anni,

    Cic. Verr. 2, 3, 44, § 106:

    cum quaestu compendioque dimittere,

    id. ib. 2, 2, 3, §

    6: quibus fides, decus, pietas, postremo honesta atque inhonesta omnia quaestui sunt,

    are venal, are turned to gain, Sall. J. 31, 12:

    quaestui deditum esse,

    id. C. 13, 5:

    quaestui servire,

    Cels. 3, 4:

    ad suom quaestum callere,

    Plaut. Truc. 2, 5, 40:

    in quaestu esse,

    to bring gain, be turned to profit, Quint. 1, prooem. § 13: quaestui habere rem publicam, to derive advantage, enrich one ' s self, by the administration of public affairs, Cic. Off. 2, 22, 77:

    pecuniam in quaestu relinquere,

    to let out money at interest, on usury, id. Pis. 35, 86.—

    Prov.: non potest quaestus consistere, si eum sumptus superat,

    Plaut. Poen. 1, 2, 74; cf.:

    is (sumptibus suis) vel Herculi conterere quaestum possiet,

    i. e. he could spend all the tithes offered to Hercules, id. Most. 4, 2, 68:

    omnes homines ad suom quaestum callent et fastidiunt,

    every one looks to his own interest, id. Truc. 2, 5, 40; cf. id. ib. 2, 4, 62.—
    B.
    Transf., a way of making money, a business, occupation, employment, trade:

    meretricius,

    Cic. Phil. 2, 18, 44.— Plur.:

    meretricii quaestus,

    Sen. Contr. 1, 2, 4:

    de quaestibus, qui liberales habendi,

    Cic. Off. 1, 42, 150; Plaut. Rud. 4, 3, 50:

    malus,

    id. Most. 3, 2, 92.—

    Of a prostitute (freq. and class.): corpore indignum quaestum facere,

    Plaut. Poen. 5, 3, 21; Liv. 26, 33, 8; Tac. A. 2, 85; Val. Max. 6, 1, 6:

    quaestum corpore factitare,

    id. 6, 1, 10; so without corpore:

    uti quaestum faceret,

    Ter. Heaut. 4, 1, 27:

    quaestum occipit,

    id. And. 1, 1, 52; id. Ad. 2, 1, 52; Plaut. Capt. 1, 1, 30.—Of a parasite:

    antiquom quaestum meum alimoniae servo,

    Plaut. Pers. 1, 2, 1. —
    II.
    Trop., gain, profit, advantage: qui sui quaestus causā fictas suscitant sententias, Enn. ap. Cic. Div. 1, 40, 88 (Trag. v. 447 Vahl.):

    ut quaestui habeant male loqui melioribus,

    Plaut. Poen. 3, 3, 12:

    nullum in eo facio quaestum,

    Cic. Fam. 15, 14, 1:

    est autem quaestus magnus pietas,

    Vulg. 1 Tim. 6, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > quaestus

  • 19 usu capio

    1.
    ūsū-căpĭo (in recent edd. usually separate, ūsū căpĭo), cēpi, captum, 3, v. a. [id.]; jurid. t. t., to acquire ownership of a thing by long use, to acquire by prescription or usucaption:

    quoniam hereditas usu capta esset,

    Cic. Att. 1, 5, 6:

    scio jam biennium transisse, omniaque me usucepisse,

    Plin. Ep. 5, 1, 10:

    nullam penes se culpam esse, quod Hannibal jam velut usu cepisset Italiam,

    Liv. 22, 44, 6:

    subsiciva, ut usu capta, concessit,

    Suet. Dom. 9 fin.:

    filius pro donato non capiet usu,

    Dig. 41, 7, 1:

    propius est, ut usu eas capere non possis,

    ib. 41, 3, 29.
    2.
    ūsū-căpĭo, ōnis, f.; jurid. t. t., the acquisition of ownership by long use or possession, usucaption: usucapio est dominii adeptio per continuationem possessionis anni vel biennii; rerum mobilium anni, immobilium biennii, Ulp. Fragm. tit. 19; cf. Gai Inst. 2, 41 sqq.; 2, 61; 2, 68; 2, 204; 4, 36; Paul. Sent. 5, 2; 1, 17, 1; Dig. 41, 3, 3; Cic. Caecin. 26, 74; Just. Inst. 2, 6; Dig. 41, tit. 3; Cod. Just. 7, 24; 7, 28 sq.; cf.:

    usus capio,

    Cic. Leg. 1, 21, 55.—Sometimes separated:

    usu quoque capio,

    Dig. 41, 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > usu capio

  • 20 usucapio

    1.
    ūsū-căpĭo (in recent edd. usually separate, ūsū căpĭo), cēpi, captum, 3, v. a. [id.]; jurid. t. t., to acquire ownership of a thing by long use, to acquire by prescription or usucaption:

    quoniam hereditas usu capta esset,

    Cic. Att. 1, 5, 6:

    scio jam biennium transisse, omniaque me usucepisse,

    Plin. Ep. 5, 1, 10:

    nullam penes se culpam esse, quod Hannibal jam velut usu cepisset Italiam,

    Liv. 22, 44, 6:

    subsiciva, ut usu capta, concessit,

    Suet. Dom. 9 fin.:

    filius pro donato non capiet usu,

    Dig. 41, 7, 1:

    propius est, ut usu eas capere non possis,

    ib. 41, 3, 29.
    2.
    ūsū-căpĭo, ōnis, f.; jurid. t. t., the acquisition of ownership by long use or possession, usucaption: usucapio est dominii adeptio per continuationem possessionis anni vel biennii; rerum mobilium anni, immobilium biennii, Ulp. Fragm. tit. 19; cf. Gai Inst. 2, 41 sqq.; 2, 61; 2, 68; 2, 204; 4, 36; Paul. Sent. 5, 2; 1, 17, 1; Dig. 41, 3, 3; Cic. Caecin. 26, 74; Just. Inst. 2, 6; Dig. 41, tit. 3; Cod. Just. 7, 24; 7, 28 sq.; cf.:

    usus capio,

    Cic. Leg. 1, 21, 55.—Sometimes separated:

    usu quoque capio,

    Dig. 41, 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > usucapio

См. также в других словарях:

  • acquisition — [ akizisjɔ̃ ] n. f. • 1283; lat. acquisitio 1 ♦ Action d acquérir. Faire l acquisition d un terrain. ⇒ achat. Dr. Acquisition à titre onéreux, à titre gratuit. Modes d acquisition de la propriété (succession, donation, contrat de vente ou d… …   Encyclopédie Universelle

  • ACQUISITION — (Heb. קִנְיָן; kinyan) the act whereby a person voluntarily obtains legal rights. In Jewish law almost all kinds of rights, whether proprietary (jus in rem) or contractual (jus in personam; see obligations ), can be voluntarily acquired only by… …   Encyclopedia of Judaism

  • Acquisition — Desarrollador David Watanabe http://www.acquisitionx.com/ Información general Género P2P …   Wikipedia Español

  • acquisition — ac·qui·si·tion /ˌa kwə zi shən/ n 1: the act or action of acquiring; specif: the obtaining of controlling interest in a company compare merger, takeover 2: a thing gained or acquired …   Law dictionary

  • acquisition — Acquisition. s. m. v. Action d acquerir. Faire un contract d acquisition. depuis cette acquisition, il n est rien arrivé. On dit, Faire une acquisition, pour dire, Acquerir. Acquisition, signifie aussi, La chose acquise. Bonne acquisition. voilà… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Acquisition — Entwickler David Watanabe Aktuelle Version 132.7 (21. November 2006) Betriebssystem Mac OS X Kategorie Peer to Peer Lizenz …   Deutsch Wikipedia

  • Acquisition — Ac qui*si tion, n. [L. acquisitio, fr. acquirere: cf. F. acquisition. See {Acquire}.] 1. The act or process of acquiring. [1913 Webster] The acquisition or loss of a province. Macaulay. [1913 Webster] 2. Specifically: (Business, Finance) The… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • acquisition — [n1] obtaining or receiving accretion, achievement, acquirement, acquiring, addition, attainment, buy, gain, gaining, learning, obtainment, possession, prize, procuration, procurement, procuring, property, purchase, pursuit, recovery, redemption …   New thesaurus

  • acquisition — Acquisition, Acquisitio. Acquisition de la seigneurie, Vsucapio. Qui a beaucoup {{o=beaucop}} d acquisitions, Peculiosus …   Thresor de la langue françoyse

  • Acquisition — Acquisition, Erwerbung …   Herders Conversations-Lexikon

  • acquisition — (n.) late 14c., act of obtaining, from O.Fr. acquisicion (13c.) or directly from L. acquisitionem (nom. acquisitio), noun of action from pp. stem of acquirere get in addition, accumulate, from ad extra (see AD (Cf. ad )) + quaerere to seek to… …   Etymology dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»