Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

outrage

  • 1 violō

        violō āvī, ātus, āre    [cf. vis], to treat with violence, injure, dishonor, outrage, violate: hospitem, Cs.: matres familias: sacrum volnere corpus, V.: Getico peream violatus ab arcu, O.: oculos tua cum violarit epistula nostros, i. e. has shocked, O.: Indum sanguineo ostro ebur, i. e. to dye blood-red, V.—Of a place, to invade, violate, profane: finīs eorum se violaturum negavit, Cs.: loca religiosa ac lucos: Silva nullā violata securi, O.—Fig., to violate, outrage, dishonor, break, injure: officium: ius: inducias per scelus, Cs.: foedera, L.: nominis nostri famam tuis probris.—To perform an act of sacrilege, do outrageously, perpetrate, act unjustly: ceteris officiis id, quod violatum videbitur, compensandum: si quae inciderunt non tam re quam suspicione violata, i. e. injurious.
    * * *
    violare, violavi, violatus V
    violate, dishonor; outrage

    Latin-English dictionary > violō

  • 2 violo

    vĭŏlo, āvi, ātum, 1, v. a. [vis], to treat with violence (corporeally, and, more freq., mentally), to injure, dishonor, outrage, violate (cf.: laedo, polluo, contamino).
    I.
    Lit. with persons as objects:

    hospites violare fas non putant,

    to injure, do violence to, Caes. B. G. 6, 23 fin.:

    aliquem,

    id. B. C. 3, 98:

    patriam prodere, parentes violare,

    Cic. Fin. 3, 9, 32.—Esp.: virginem, Auct. ap. Varr. L. L. 6, § 80 Müll.; Tib. 1, 6, 51; cf. Cic. Fam. 9, 22, 1 fin.:

    sacrum vulnere corpus,

    Verg. A. 11, 591; cf.:

    Getico peream violatus ab arcu,

    Ov. P. 3, 5, 45.—
    II.
    Transf.
    A.
    With places as objects, to invade, violate, profane:

    fines eorum se violaturum negavit,

    Caes. B. G. 6, 32:

    loca religiosa et lucos,

    Cic. Rab. Perd. 2, 7:

    Iliacos agros ferro,

    Verg. A. 11, 255:

    Cereale nemus securi,

    Ov. M. 8, 741:

    silva vetus nullāque diu violata securi,

    id. F. 4, 649.—
    B.
    With the senses as objects, to outrage, shock:

    oculos nostros (tua epistola),

    Ov. H. 17, 1; cf.:

    aures meas obsceno sermone,

    Petr. 85.—
    C.
    With abstract objects, to violate, outrage, break, injure, etc.:

    officium,

    Cic. Rosc. Am. 38, 109:

    jus,

    id. Leg. 2, 9, 22:

    religionem,

    id. Verr. 2, 5, 72, § 186:

    virginitatem alicujus,

    id. N. D. 3, 23, 59:

    vitam patris,

    id. Par. 3, 25:

    inducias per scelus,

    to break, Caes. B. C. 2, 15:

    foedera,

    Liv. 28, 44, 7; Tib. 1, 9, 2:

    amicitiam,

    Cic. Phil. 2, 1, 3:

    existimationem absentis,

    id. Quint. 23, 73; cf.:

    nominis nostri famam tuis probris,

    id. Verr. 2, 1, 32, § 82:

    dignitatem alicujus in aliquā re,

    id. Fam. 1, 6, 2; cf.:

    injuriae sunt, quae aut pulsatione corpus aut convicio aures aut aliquā turpitudine vitam cujuspiam violant,

    Auct. Her. 4, 25, 35.—
    III.
    Trop. (rare and poet.):

    Indum sanguineo ostro ebur,

    i. e. to dye of a blood-red, Verg. A. 12, 67 (an imitation of the Homeric elephanta phoiniki miênê, Il. 4, 141).

    Lewis & Short latin dictionary > violo

  • 3 facinus

        facinus oris, n    [2 FAC-], a deed, act, action, achievement: magnum, T.: pulcherrimum, T.: nefarium, Cs.: forte, O.: mirabilia facinora: ingen<*> egregia facinora, S.— A bad deed, misdeed, outrage, villainy, crime: audax, T.: facinus est vincire civem: facinoris tanti conscii, S.: ad vim, facinus caedemque delecti: nihil facinoris praetermittere, L.: ne facinus facias: committere: in se admittere, Cs.: facinoribus copertus, S.: incendia aliaque facinora belli, S.: lenius, H.: libidinis, Iu.: maioris abollae, i. e. of a teacher, Iu.: facinus excussit ab ore, i. e. the poisoned cup, O.— Plur, criminals, abandoned men: omnium facinorum circum se stipatorum catervae, S.
    * * *
    deed; crime; outrage

    Latin-English dictionary > facinus

  • 4 flāgitium

        flāgitium ī, n    [2 FLAG-], a shameful act, passionate deed, outrage, burning shame, disgraceful thing: Flagitium facimus, T.: domestica: flagitiis vita inquinata: homo flagitiis contaminatus: nihil flagiti praetermittere, L.: tanta flagitia facere et dicere.— A shameful thing, shame, disgrace: Flagiti principium est, nudare, etc., Enn. ap. C.: Nonne id flagitium est, etc., is it not a shame? T.: haec flagitia concipere animo, absurdities.—A disgrace, rascal, scoundrel: omnium flagitiorum circum se habebat, S.— Shame, disgrace: factum flagiti plenum: Peius leto flagitium timet, H.: flagitium imperio demere, L.
    * * *
    shame, disgrace; scandal, shameful act, outrage, disgraceful thing; scoundrel

    Latin-English dictionary > flāgitium

  • 5 iniūria

        iniūria ae, f    [iniurius], an injustice, wrong, outrage, injury, insult: (filius) carens patriā ob meas iniurias, harsh treatment, T.: paterna, T.: iniuriam sibi imponere: privatas iniurias ultus est, Cs.: in populum R., L.: a praetore iniurias accipere: imperatoris iniurias defendere, Cs.: Suebos ab Cheruscis iniuriis prohibere, protect from outrage on the side of, etc., Cs.: neque cuiquam iniuriae suae parvae videntur, his wrongs, S.: Turni, threatened by, V.: vos nostrae iniuria caedis subigat, etc., i. e. as its punishment, V.: tantine iniuria cenae? the insult of a dinner, Iu.: Helvetiorum iniuriae populi R., to Rome, Cs.: quarum (mulierum), L.: spretae formae, V.: thalami nostri, O.—In law, unlawful violence, assault, trespass: iniuriarum mihi scripta dica, T.: iniuriarum damnatus.—In language, an insult, affront, abuse: me onerare iniuriis, T.—With per: servos abducebat per iniuriam, unjustly, outrageously: per summam iniuriam.— Abl, unjustly, undeservedly, causelessly, wrongfully: me meis civibus iniuriā suspectum videre: non iniuriā (gaudebas), T.— An unjust acquisition: ad obtinendam iniuriam, L.—A damage, harm, injury: Curandum ne magna iniuria fiat Fortibus, Iu.

    Latin-English dictionary > iniūria

  • 6 diminuo

    dī-mĭnŭo (or dimmĭnuo), ĕre, v. a., to break into small pieces, to dash to pieces, to break (v. deminuo—rare;

    perh. only ante-class.): qui ego illi speculo dimminuam caput,

    Plaut. Most. 1, 3, 109; cf.:

    caput homini,

    id. Men. 2, 2, 30:

    caput tuum,

    Ter. Eun. 4, 7, 33:

    cerebrum tibi,

    id. Ad. 4, 2, 32; Lucr. 1, 614.—
    II.
    To violate, outrage, destroy by outrage:

    veritates,

    Vulg. Psa. 11, 1:

    de verbis libri,

    id. Apoc. 22, 19 (perh. deminuerit is a better reading).

    Lewis & Short latin dictionary > diminuo

  • 7 dimminuo

    dī-mĭnŭo (or dimmĭnuo), ĕre, v. a., to break into small pieces, to dash to pieces, to break (v. deminuo—rare;

    perh. only ante-class.): qui ego illi speculo dimminuam caput,

    Plaut. Most. 1, 3, 109; cf.:

    caput homini,

    id. Men. 2, 2, 30:

    caput tuum,

    Ter. Eun. 4, 7, 33:

    cerebrum tibi,

    id. Ad. 4, 2, 32; Lucr. 1, 614.—
    II.
    To violate, outrage, destroy by outrage:

    veritates,

    Vulg. Psa. 11, 1:

    de verbis libri,

    id. Apoc. 22, 19 (perh. deminuerit is a better reading).

    Lewis & Short latin dictionary > dimminuo

  • 8 ab - ūtor

        ab - ūtor ūsus, ī, dep.,    to use up, consume, spend, exhaust: omni tempore: in prologis scribundis operam abutitur, uses up his time, T.—Esp., to make use of for a purpose, apply, turn to account: ignoratione tuā ad hominis miseri salutem. —Implying censure, to abuse, misapply, misuse: legibus ad quaestum: per turpitudinem (divitiis), S.: quousque tandem abutere patientiā nostrā, outrage: hac lenitate meā, presume upon.—Esp., of words, to misapply, force, C.

    Latin-English dictionary > ab - ūtor

  • 9 adficiō (aff-)

        adficiō (aff-) fēcī, fectus, ere    [ad + facio], to do to, treat, use, manage, handle: exercendum corpus et ita adficiendum, ut, etc.: quonam modo ille vos vivus adficeret, qui, etc., i. e. how would he treat you if alive, etc.: ut ea, quae per eum (Caesarem) adfecta sunt, perfecta rei p. tradat, which he has been conducting. — To treat, affect, visit, furnish: me curā, afflict, T.: exercitum stipendio, pay off: alqm honoribus, to honor: morte, cruciatu, cruce, to kill, torture, crucify: civīs iniuriā, outrage: illum pretio, reward, V.: magnā difficultate adficiebatur, was brought into great embarrassment, Cs.: adficitur beneficio, is benefited: poenā adficietur, will be punished verberibus adfecti, scourged, Cu.—To move, influence, affect, impress: ut ita adficerentur animi, ut eos adfici vellet orator: varie homines, L. — To attack, afflict, oppress, weaken, impair: ut prius aestus, labor, corpora adficeret, quam, etc., L.: Damasicthona volnus Adficit, O.— To qualify, characterize, describe (with words): dolorem verbis.

    Latin-English dictionary > adficiō (aff-)

  • 10 ausum

        ausum ī, n    [audeo], a bold deed, reckless act: fortia ausa, V: auso potiri, to succeed in boldness, V.: ausi paenitet, O.
    * * *
    I
    -, -, - V
    intend, be prepared; dare (to go/do), act boldly, risk; (SUB for audeo-kludge)
    II
    daring/bold deed, exploit, venture; attempt; presumptuous act, outrage; crime

    Latin-English dictionary > ausum

  • 11 con - temnō

        con - temnō tempsī    (-temsī), temptus (-temtus), ere, to value little, esteem lightly, contemn, despise, disdain, disregard, defy: ea, quae plerique expetunt: exercitum prae Gallicanis legionibus: paucitatem eorum, L.: paucitatem in hoste, Cu.: tuom Consilium, T.: parva ista, L.: opes, V.: mortem: Antoni gladios, Iu.: contempta fontis Iura maerens, the outrage upon, O.: lippus inungi, H.: ipsum vinci, regard as a trifle: (amplitudo animi) eminet contemnendis doloribus: contemni se putant (senes): tenuissimum quemque: nostros, Cs.: contemnēre miser, H.: Othone contempto, in defiance of, H.: se non contemnere, to have a high estimate of: nec (Batavi) tributis contemnuntur, are humiliated, Ta.: quae res illis contemnentibus pernicii fuit, N. — To slight, speak contemptuously of, disparage: Numquid habes quod contemnas? any fault to find? T.: Murenae genus: populi voces, Sic, H.—Fig., to defy, be safe from, not to fear, to make light of, disregard: (insulam) dedit contemnere ventos, i. e. sheltered, V.: contemnere ventos (vitīs) Adsuescant, V.: mediam Charybdim, Iu.

    Latin-English dictionary > con - temnō

  • 12 dē-decus

        dē-decus oris, n    disgrace, dishonor, infamy, shame: sumptūs effusi cum dedecore: iudicia operta dedecore: domus plena dedecoris: vitam per dedecus amittere, dishonorably, S.: ob tantum dedecus amens, V.: nihil est detestabilius dedecore. — A cause of shame, disgrace, blemish, reproach, dishonor: tantum, Cs.: dolor meus vestrum dedecus haberetur: prodere visum dedecus, expose the unnatural feature, O.: quod tantum evenire dedecus potest?: si una huic dedecorist parum, T.: ampla domus dedecori domini fit: naturae, Ph.—A deed of shame, outrage, disgraceful act: Omni dedecore infamis: in dedecora incurrunt: Dedecorum pretiosus emptor, H.

    Latin-English dictionary > dē-decus

  • 13 dīvīnus

        dīvīnus adj. with comp. and sup.    [divus], of a god, of a deity, divine: numen: stirps, V.: origo, L.: sine ope divinā, Cs.: animos esse divinos, i. e. of divine origin: religiones, L.: causa divinior: divinissima dona, i. e. most worthy of a deity: rem divinam facere, worship, T.: rem divinam ture ac vino fecisse, L.: rebus divinis praeesse, religion, Cs.: agere divina humanaque, religious and secular duties, L.: divina humanaque Divitiis parent, the whole world, H.: omnium divinarum humanarum rerum consensio, i. e. union in all interests and feelings: divina humanaque scelera, sacrilege and outrage, L.: rerum divinarum et humanarum scientia, physics and morals: divinum ius et humanum, natural and positive law: (homines) soli divinocum capaces, Iu. — Divincly inspired, prophetic: animus divinior: cum ille potius divinus fuerit, N.: vates, H.: poëta, V.: futuri Sententia, H.: Imbrium avis imminentium, H. — As subst m., a soothsayer, prophet: nescio qui ille divinus: divine tu, inaugura, L.: adsisto divinis, watch the fortunetellers, H.— Godlike, superhuman, admirable, excellent: genus hominum: legiones: fides: senatūs admurmuratio: quā (ratione) nihil est in homine divinius: domus, i. e. imperial, Ph.
    * * *
    I
    divina -um, divinior -or -us, divinissimus -a -um ADJ
    divine, of a deity/god, godlike; sacred; divinely inspired, prophetic; natural
    II

    Latin-English dictionary > dīvīnus

  • 14 indīgnitās

        indīgnitās ātis, f    [indignus], unworthiness, vileness, shamefulness: propter indignitatem repudiatus: rei, Cs.—Unworthy conduct, insult, indignity, outrage, baseness: Omnīs indignitates perferre, Cs.: inpensius iis indignitas crescere, si, etc., L.—Indignation, resentment: tacita: indignitate angere animum, L.
    * * *
    vileness, baseness, shamelessness; indignity, humiliation

    Latin-English dictionary > indīgnitās

  • 15 in-dīgnus

        in-dīgnus adj.    with comp. and sup, unworthy, undeserving, unfit: senator voluerat fieri, quamvis indignus: indignissimi candidati, L.: poëta, incompetent, H.: te omni honore indignissimum iudicat: magnorum avorum, V.: indigni erant qui impetrarent?: indignus quem mors tam saeva maneret, Iu.: ut a vobis redimeremur, L.: indigni fraternum rumpere foedus (i. e. quos non decet), H.—Not deserving, undeserving: calamitates hominum indignorum, undeservedly suffering: Cur eget indignus quisquam? H.: indignus iniuriā hac, T.: indigna laedi Crura, O.—Of things, unworthy, unbecoming, shameful, intolerable, severe, cruel, harsh: iniuria, T.: lictoribus indignum in modum mulcatis, L.: indignis modis acceptus, T.: indignissima mors: aliquid pro indignissimo habere, L.: hoc uno sol quicquam non vidit indignius: amor, not returned, V.: nulla vox populi R. maiestate indigna, Cs.: nihil facere fide suā indignum, N.: studiis labor, Iu.: digna atque indigna relatu Vociferans, V.: id auditu dicere indignum, L.: indignum est a pari vinci, indignius ab inferiore: Nec fuit indignum superis, bis, etc., i. e. deemed too severe, V.: indignum! shame! O.— Plur n. as subst: indigna pati, outrage, L.

    Latin-English dictionary > in-dīgnus

  • 16 (in-temperiēs)

        (in-temperiēs)(only acc. and abl.), f    want of moderation, irregularity, excess, inclemency: caeli, L.: aquarum, immoderate rains, L.— Fig., of conduct, excess, outrage, fury: amici: unius: cohortium, Ta.

    Latin-English dictionary > (in-temperiēs)

  • 17 latrōcinium

        latrōcinium ī, n    [latrocinor], freebooting, robbery, highway-robbery, piracy: apertum: domesticum: latrocinium potius quam bellum: latrocini modo caeca militia, etc., L.: in latrocinio comprehensi, robbery, Cs.: latrocinii imago, i. e. the game of war (chess or draughts), O.— Villany, roguery, outrage: furtim et per latrocinia ad inperia niti, S.: latrocinium, non iudicium, futurum. — A band of robbers: si ex tanto latrocinio iste unus tolletur.
    * * *
    brigandage, robbery, highway robbery; piracy, freebooting; villainy

    Latin-English dictionary > latrōcinium

  • 18 stuprum

        stuprum ī, n    defilement, dishonor, disgrace, violation, outrage, incest, lust: coniugem inlexe in stuprum: nefarium: hinc pudicitia (pugnat), illinc stuprum: cum sorore stuprum fecisse: cum Fulviā stupri consuetudo, S.: vigiliae in stupris consumptae: stupri mercede, O.: matronae stupri damnatas, L.: una Clytemnestrae stuprum vehit, i. e. the paramour, Pr.
    * * *
    dishonor, shame; (illicit) sexual intercourse

    Latin-English dictionary > stuprum

  • 19 temerō

        temerō āvī, ātus, āre    [temere], to treat rashly, violate, profane, defile, dishonor, disgrace, desecrate, outrage: hospitii sacra, O.: templa temerata Minervae, V.: sepulcra maiorum temerata, L.: patrium cubile, O.: Venerem maritam, O.: fluvios venenis, O.: temerata est nostra voluntas, O.
    * * *
    temerare, temeravi, temeratus V
    violate; defile, pollute; violate sexually

    Latin-English dictionary > temerō

  • 20 violābilis

        violābilis e, adj.    [violo], that may be injured, easily wounded, violable: levibus cor telis, O.: non violabile numen, V.
    * * *
    violabilis, violabile ADJ

    Latin-English dictionary > violābilis

См. также в других словарях:

  • outrage — [ utraʒ ] n. m. • 1080; de 2. outre 1 ♦ Offense ou injure extrêmement grave (de parole ou de fait). ⇒ affront, injure, insulte, offense. « Ce manque de parole au rendez vous lui semblait un outrage » (Flaubert). Venger, laver un outrage. Faire… …   Encyclopédie Universelle

  • outragé — outrage [ utraʒ ] n. m. • 1080; de 2. outre 1 ♦ Offense ou injure extrêmement grave (de parole ou de fait). ⇒ affront, injure, insulte, offense. « Ce manque de parole au rendez vous lui semblait un outrage » (Flaubert). Venger, laver un outrage.… …   Encyclopédie Universelle

  • OutRage! — (¡estruendo de indignación!) es un grupo por la lucha de los derechos de los homosexuales y bisexuales del Reino Unido que preconiza la acción directa. Es un grupo radical que frecuentemente ha sido criticado por ser extremistas; varios miembros… …   Wikipedia Español

  • Outrage — may refer to: Outrage! (game), a board game OutRage!, a UK LGBT rights direct action group Tort of outrage, in law, an alternative term for intentional infliction of emotional distress Contents 1 Film and television 2 …   Wikipedia

  • OutRage — OutRage! ist eine britische Aktionsgruppe, die sich für die Rechte homosexueller, bisexueller und transsexueller Männer und Frauen einsetzt. Ihr Gründer ist Peter Tatchell. Die Gruppe entstand am 10. Mai 1990. Viele ihrer Protestaktionen sind… …   Deutsch Wikipedia

  • Outrage — bezeichnet: OutRage!, britische Aktionsgruppe Outrage ist der Name folgender Musikgruppen: Outrage (österreichische Band), österreichische Death Metal Band Outrage (kanadische Band), kanadische Speed , Thrash , und Progressive Metal Band Outrage… …   Deutsch Wikipedia

  • outrage — Outrage. s. m. Injure atroce. Grand outrage. sanglant outrage. quel outrage! faire un outrage, faire outrage à quelqu un. on luy a fait outrage en sa personne, en son honneur. recevoir un outrage. souffrir un outrage …   Dictionnaire de l'Académie française

  • OutRage! — ist eine britische Aktionsgruppe, die sich für die Rechte homosexueller, bisexueller und transsexueller Männer und Frauen einsetzt. Ihr Gründer ist Peter Tatchell. Die Gruppe entstand am 10. Mai 1990. Viele ihrer Protestaktionen sind gegen… …   Deutsch Wikipedia

  • Outrage — Out rage, v. t. [imp. & p. p. {Outragen}; p. pr. & vb. n. {Outraging}.] [F. outrager. See {Outrage}, n.] [1913 Webster] 1. To commit outrage upon; to subject to outrage; to treat with violence or excessive abuse. [1913 Webster] Base and insolent… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • outragé — outragé, ée (ou tra jé, jée) part. passé d outrager. 1°   Qui a subi un outrage. •   N importe, elle se sent comme vous outragée, RAC. Brit. I, 4. •   Les théologiens commencent trop souvent par dire que Dieu est outragé, quand on n est pas de… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • outrage — out·rage / au̇t ˌrāj/ n 1: a deeply offensive or violent act 2: the tort of intentionally inflicting emotional distress Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»