Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

Revenge

  • 1 ulciscor

    ulciscor, ultus, 3, v. inch. dep. [etym. dub.].
    I.
    To avenge one's self on, take vengeance on, or punish for wrong done (very freq. and class.; cf.: vindico, punio, persequor).
    A.
    With a personal object:

    ego pol illum ulciscar hodie Thessalum veneficum, Qui, etc.,

    Plaut. Am. 4, 5, 9:

    ego illum fame, ego illum Siti, maledictis, malefactis, amatorem Ulciscar,

    id. Cas. 2, 1, 10:

    inimicos,

    id. Trin. 3, 1, 18:

    aliquem pro scelere,

    Caes. B. G. 1, 14:

    ulciscendi Romanos pro iis, quas acceperant, injuriis occasio,

    id. ib. 5, 38:

    odi hominem et odero: utinam ulcisci possem! sed illum ulciscentur mores sui,

    Cic. Att. 9, 12, 2:

    numquam illum res publica suo jure esset ulta,

    id. Mil. 33, 88:

    quos ego non tam ulcisci studeo, quam sanare,

    id. Cat. 2, 8, 17:

    quos intellegis non, ut per te alium, sed ut per alium aliquem te ipsum ulciscantur, laborare,

    id. Div. in Caecil. 6, 22:

    victos acerbius,

    Sall. J. 42, 4:

    Alphesiboea suos ulta est pro conjuge fratres,

    Prop. 1, 15, 15 (19):

    ulta pellicem,

    Hor. Epod. 3, 13; 5, 63; cf.:

    inimici ulciscendi causā,

    Cic. Inv. 2, 5, 18:

    ejus casūs, quem ulciscitur,

    Quint. 6, 1, 18.— Absol.:

    has tris ulciscendi rationes Taurus scriptas reliquit,

    Gell. 7, 14, 5.—
    B.
    To take revenge for, to avenge, punish injustice, wrongs, etc.;

    with a non-personal object: quā in re Caesar non solum publicas sed etiam privatas injurias ultus est,

    Caes. B. G. 1, 12:

    statuerunt, istius injurias per vos ulcisci,

    Cic. Verr. 2, 2, 3, § 9; id. Fam. 12, 1, 2:

    injurias rei publicae,

    id. Phil. 6, 1, 2:

    Etruscorum injurias bello,

    id. Rep. 2, 21, 38:

    cum alii ulcisci dolorem aliquem suum vellent,

    id. Sest. 20, 46:

    injuriam,

    id. Verr. 2, 1, 28, § 72:

    peccata peccatis et injurias injuriis,

    id. Inv. 2, 27, 81 al.; cf.:

    ultum ire injurias festinare,

    to proceed to revenge, to revenge, Sall. J. 68, 1:

    ultum ire scelera et injurias,

    Quint. 11, 1, 42:

    istius nefarium scelus,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 68:

    patrui mortem,

    id. Rab. Perd. 5, 14:

    senis iracundiam,

    Ter. Phorm. 1, 4, 12:

    offensas tuas,

    Ov. Tr. 2, 134:

    barbaras Regum libidines,

    Hor. C. 4, 12, 8:

    illatum a Persis Graeciae bellum,

    Just. 2, 15, 13.—
    II.
    Transf., with the person to whom wrong has been done as the object, to take vengeance for, to avenge a person (much less freq. but class.):

    quos nobis poëtae tradiderunt patris ulciscendi causā supplicium de matre sumpsisse,

    Cic. Rosc. Am. 24, 66; Auct. Her. 1, 16, 26:

    caesos fratres,

    Ov. M. 12, 603:

    fratrem,

    id. ib. 8, 442:

    patrem justa per arma,

    id. F. 3, 710:

    numen utrumque,

    id. ib. 5, 574:

    cadentem patriam,

    Verg. A. 2, 576:

    quibus (armis) possis te ulcisci lacessitus,

    Cic. de Or. 1, 8, 32:

    se,

    id. Mil. 14, 38; id. Verr. 2, 4, 40, § 87; Plin. Ep. 8, 7, 2; Ov. M. 7, 397; id. P. 1, 8, 20:

    Hannibal se a transfugis ultus est,

    Front. Strat. 3, 16, 4.— Transf., of things:

    a ferro sanguis humanus se ulciscitur: contactum namque eo celerius subinde rubiginem trahit,

    Plin. 34, 14, 41, § 146.—With the two constructions combined:

    non hercle ego is sum, qui sum, ni hanc injuriam meque ultus pulcre fuero,

    Plaut. Men. 3, 2, 7.
    1.
    Act. collat. form ulcisco, ĕre: nisi patrem materno sanguine exanclando ulciscerem, Enn. ap. Non. 292, 16 (Trag. v. 184 Vahl.).—
    2.
    ulciscor, ci, in a passive signif.:

    quicquid sine sanguine civium ulcisci nequitur, jure factum sit,

    Sall. J. 31, 8: ob iras graviter ultas, graviter ultae, Liv 2, 17, 7; so,

    ultus,

    avenged, Val. Fl. 4, 753:

    ulta ossa patris,

    Ov. H. 8, 120.

    Lewis & Short latin dictionary > ulciscor

  • 2 ūltiō

        ūltiō ōnis, f    [cf. ulciscor], a taking vengeance, avenging, revenge: quamquam serum auxilium perditis erat, tamen ultionem petens, L.: infirmi est animi voluptas Ultio, Iu.: prima est haec ultio, i. e. punishment, Iu.— A wreaking, indulgence: irae, L.
    * * *
    revenge, vengeance, retribution

    Latin-English dictionary > ūltiō

  • 3 inultus

    ĭn-ultus, a, um, adj.
    I. A.
    Of persons:

    Marius ne inultus esset,

    Cic. Sest. 22, 50:

    ne inultos imperatores suos jacere sinerent,

    Liv. 25, 37, 10:

    moriemur inultae?

    Verg. A. 4, 659:

    non me inulto Victor laetabere,

    id. ib. 10, 739; Hor. S. 1, 8, 44; 2, 3, 297:

    quam inulti perierint,

    Sall. J. 31, 2; id. Hist. Fragm. 3, 74 Dietsch; Ov. F. 2, 233.—
    B.
    Of things:

    mortem suam ne inultam pateretur,

    Cic. Div. 1, 27, 57:

    injuriae,

    id. Div. in Caecil. 16, 53:

    cruor,

    Val. Max. 9, 2, 3 fin.:

    nil poterit Juno, nisi inultos flere dolores?

    Ov. M. 4, 426:

    nec Ptolemaeo inulta scelera fuerunt,

    Just. 24, 3, 10:

    Alexandro caedes,

    id. 29, 5, 1.—
    II. A.
    Of persons:

    numquam me inultus istic ludificabit,

    Plaut. Am. 4, 3, 13:

    cur Asellium esse inultum tam diu sinis,

    Cic. Clu. 62, 172:

    hostīs inultos abire sinere,

    Sall. J. 58, 5; 70, 4:

    hostis Medeae nullus inultus,

    Ov. H. 12, 182. —
    B.
    Transf.
    1.
    Of things, for which no punishment is inflicted, unpunished:

    neque scelus inultum relinquendum,

    Sall. J. 106, 6; Val. Max. 9, 7, 2:

    quicquid multis peccatur, inultum est,

    Luc. 5, 260.—
    2.
    Unharmed, unhurt, safe, with impunity:

    inulto Dicere quod sentit permitto,

    Hor. S. 2, 3, 189:

    neu sinas Medos equitare inultos,

    id. C. 1, 2, 51; cf.:

    at ne illud haud inultum, si vivo, ferent ( = inulti),

    Ter. Heaut. 5, 1, 45:

    sed inultum numquam id auferet,

    id. And. 3, 5, 4:

    et catulos ferae Celent inultae,

    Hor. C. 3, 3, 42.—
    C.
    Trop., unsated, unappeased, insatiable:

    odium,

    Hor. Ep. 1, 2, 61; cf.

    preces,

    unavailing, id. C. 1, 28, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > inultus

  • 4 vindico

    vindĭco (on account of a supposed derivation from venum - dico, also written vendĭco), āvi, ātum, 1 (collat. form, acc. to the 3d conj., VINDICIT, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1 fin.), v. a. [vim - dico, prop. to assert authority, viz. in a case where legal possession of a thing claimed is refused; hence, transf.], to lay legal claim to a thing, whether as one's own property or for its restoration to a free condition.
    I.
    Lit.: IN. IVS. DVCITO. NI IVDICATVM FACIT AVT QVIS ENDO EOM IVRE VINDICIT, i. e. eum in jure vindicat, XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 45; cf., on the form of laying claim to disputed personal property, Gai Inst. 4, 16:

    vindicare sponsam in libertatem,

    Liv. 3, 45, 11; cf. id. 3, 48, 5; 3, 46, 7:

    puellam,

    id. 3, 46, 3:

    ita vindicatur Virginia spondentibus propinquis,

    id. 3, 46, 8.—
    II.
    Transf., in gen. (freq. and class.; cf. assero).
    A.
    To lay claim to as one's own, to make a claim upon, to demand, claim, arrogate, assume, appropriate a thing:

    omnia non Quiritium sed sapientium jure pro suis vindicare,

    Cic. Rep. 1, 17, 27:

    videor id meo jure quodam modo vindicare,

    id. Off. 1, 1, 2:

    Homerum... Chii suum vindicant,

    id. Arch. 8, 19:

    ortūs nostri partem patria vindicat,

    id. Off. 1, 7, 22:

    maximam partem quasi suo jure Fortuna sibi vindicat,

    id. Marcell. 2, 6:

    ceterarum rerum quae sunt in oratore, partem aliquam sibi quisque vindicat,

    id. Or. 19, 69:

    quod neque summi imperatores... sibi umquam vindicare sunt ausi,

    Quint. 1, prooem. §

    14: partem oneris tui mihi vindico,

    Plin. Ep. 6, 32, 2:

    majestatem sibi,

    id. Pan. 42, 1:

    partis sibi aequas potentiae,

    Suet. Tib. 50; id. Tit. 5; Sen. Ira, 3, 30, 3; id. Cons. Helv. 3, 9; id. Q. N. 1, 1, 10; Val. Max. 4, 3, 1; 5, 3, ext. 2; cf. Plin. Pan. 8, 2; Val. Max. 4, 5, 3: iniquissima haec bellorum condicio est; prospera omnes sibi vindicant, adversa uni imputantur, Tac. Agr. 27:

    victoriae majore parte ad se vindicatā,

    Liv. 44, 14, 8:

    decus belli ad se,

    id. 9, 43, 14:

    tanta tamen universae Galliae consensio fuit libertatis vindicandae, ut, etc.,

    should be maintained, vindicated, Caes. B. G. 7, 76:

    Trasimenum pro Tarsimeno multi auctores... vindicaverunt,

    have adopted, Quint. 1, 5, 13; so id. 1, 5, 26:

    vindicet antiquam faciem, vultusque ferinos Detrahat,

    reassume, Ov. M. 2, 523.— Poet., with inf.:

    vindicat hoc Pharius dextrā gestare satelles,

    Luc. 8, 675.—
    B.
    To place a thing in a free condition.
    1.
    In libertatem vindicare, to set free, to free, emancipate:

    in libertatem rem populi,

    Cic. Rep. 1, 32, 48:

    ex dominatu Ti. Gracchi in libertatem rem publicam,

    id. Brut. 58, 212:

    rem publicam afflictam et oppressam in veterem dignitatem ac libertatem,

    i. e. to restore, id. Fam. 2, 5, 2:

    Galliam in libertatem,

    Caes. B. G. 7, 1:

    se et populum Romanum in libertatem,

    id. B. C. 1, 22.—
    2.
    To deliver, liberate, protect, defend:

    te ab eo vindico et libero,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9:

    nos a verberibus, ab unco, a crucis terrore neque res gestae neque acta aetas neque vestri honores vindicabunt?

    id. Rab. Perd. 5, 16:

    sapientia sola nos a libidinum impetu et formidinum terrore vindicat,

    id. Fin. 1, 14, 46:

    quin ab hoc ignotissimo Phryge nobilissimum civem vindicetis?

    id. Fl. 17, 40:

    aliquem a miseriis morte,

    id. Brut. 96, 329:

    a molestiā,

    id. Q. Fr. 1, 4, 2:

    a labore,

    id. Sull. 9, 26:

    domum suam a solitudine,

    id. de Or. 1, 45, 199:

    laudem summorum oratorum ab oblivione hominum atque a silentio,

    rescue, id. ib. 2, 2, 7:

    sed ab hac necessitate egregie vos fortuna vindicat,

    Liv. 37, 54, 10:

    corpora a putrescendo (sal),

    Plin. 31, 9, 45, § 98:

    ebur a carie (vetus oleum),

    id. 15, 7, 7, § 32:

    capillum a canitie,

    id. 28, 11, 46, § 164:

    se non modo ex suspitione tanti sceleris, verum etiam ex omni hominum sermone,

    Cic. Sull. 20, 59:

    perpetienda illa fuerunt, ut se aliquando ad suos vindicaret,

    might restore, id. Rab. Post. 9, 25:

    quam dura ad saxa revinctam Vindicat Alcides,

    sets free, Ov. M. 11, 213:

    tandem absolutus vindicatusque est (reus),

    Plin. Ep. 4, 9, 1.—
    C.
    With respect to some wrong perpetrated (cf. ulciscor), to avenge, revenge, punish; to take vengeance on any one; make compensation for:

    omnia quae vindicaris in altero, sibi ipsi vehementer fugienda sunt,

    Cic. Verr. 2, 3, 2, § 4:

    maleficium in aliis vindicare,

    id. Sull. 6, 19:

    facinus in nullo etiam,

    id. Verr. 2, 3, 84, § 194:

    dolum malum et legibus,

    id. Off. 3, 15, 61. acerrime maleficia, id. Rosc. Am. 5, 12:

    consensionem improborum supplicio omni,

    id. Lael. 12, 43:

    eam rem quam vehementer,

    id. Quint. 7, 28:

    Ti. Gracchi conatus perditos,

    id. Off. 1, 30, 109:

    necem Crassi,

    Ov. F. 6, 468:

    offensas ense,

    id. Tr. 3, 8, 40:

    fortuita non civium tantummodo sed urbium damna principis munificentia vindicat,

    Vell. 2, 126, 4.— Impers. pass.:

    fateor non modo in socios, sed etiam in cives militesque nostros persaepe esse severe ac vehementer vindicatum,

    Cic. Verr. 2, 5, 50, § 133:

    vindicandum in eos,

    Sall. J. 31, 18:

    vindicatum in eos, qui, etc.,

    id. C. 9, 4; cf.:

    in quos (Venetos) eo gravius Caesar vindicandum statuit, quo diligentius, etc.,

    Caes. B. G. 3, 16.—
    2.
    Transf. (after the analogy of ulcisci): vindicare se ab (de) aliquo, to revenge one's self upon one:

    se ab illo,

    Sen. Ben. 6, 5, 3:

    se de fortunā praefationibus,

    Plin. Ep. 4, 11, 14.— Pass.:

    quantā saevitiā opus erat, ut Sulla de Mario vindicaretur,

    Flor. 3, 21, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > vindico

  • 5 Dīra

        Dīra ae, f    [dirus], a fury, V. — Plur, the Furies, goddesses of revenge and remorse, V.

    Latin-English dictionary > Dīra

  • 6 Erīnys

        Erīnys (not -innys), yos, f, Ἐρινύσ, a Fury, goddess of revenge, Remorse, V., O., Iu.—Plur., Pr. —Poet.: Troiae communis, the scourge, curse, V.: feror, quo tristis Erinys (vocat), fury, V.

    Latin-English dictionary > Erīnys

  • 7 per-sequor

        per-sequor cūtus or quūtus, ī, dep.,    to follow perseveringly, follow after, follow up, pursue: certum est persequi, T.: me in Asiam, T.: exercitum: Hortensium ipsius vestigiis: alcuius vestigia: te, V.: Hanc persecuta mater, Ph.—With infin: non ego te frangere persequor, H.—To press upon, hunt down, chase, pursue: fugientes usque ad flumen, Cs.: deterrere hostīs a persequendo, S.: feras, O.: beluas, Cu.—To follow up, come up with, overtake: te triginta diebus: Mors fugacem persequitur virum, H.—To search over, to search through: solitudines.—Fig., to follow perseveringly, pursue, follow up: viam, T.: eas artīs.—To pursue, hunt after, seek to obtain, strive after: utilia studiosissime: hereditates, T.: voluptates: meum ius, assert, T.: bona tua lite atque iudicio. —To follow, be a follower of, imitate, copy after: Academiam veterem: te.—To pursue, proceed against, prosecute, revenge, avenge, take vengeance upon: bello civitatem, Cs.: iniurias suas: de persequendis inimicitiis, Cs.—To follow up, follow out, perform, execute, prosecute, bring about, accomplish: ex usu quod est, id persequar, T.: si idem extrema persequitur qui incohavit: vitam inopem et vagam, lead: scelus, O.—To take down, note down, record: quae dicerentur.—To set forth, relate, recount, describe, explain: quae versibus persecutus est Ennius: has res in libro.

    Latin-English dictionary > per-sequor

  • 8 poena

        poena ae, f, ποινή, indemnification, compensation, recompense, retribution, satisfaction, expiation, punishment, penalty, price: Syrus mihi tergo poenas pendet, T.: arbitros dat, qui poenam constituant, Cs.: Tu mihi poenas Persolves amborum, V.: poenas pendo temeritatis meae: poenas pro civibus capere, S.: numen in omne nomen Albanum expetiturum poenas, L.: morte poenas sceleris effugere: poenam dignam suo scelere suscipere: parentum poenas a filiis repetere: falsarum litterarum: poenarum ex inimicis satis est, L.: peccatis qui poenas inroget aequas, H.: dat poenas, i. e. suffers for it, Iu.: nec fuerat poena videre, etc., punishable, Pr.—Person., the goddess of punishment, Vengeance, C.— Plur, avenging Furies, C., O.
    * * *
    penalty, punishment; revenge/retribution

    Latin-English dictionary > poena

  • 9 pūniō or poeniō

        pūniō or poeniō īvī, ītus, īre    [poena], to punish, correct, chastise: ambitum: sontes: facinus puniendum: tergo ac capite puniri, L.: quod non ego punior, O.— To take vengeance for, avenge, revenge: Graeciae fana.

    Latin-English dictionary > pūniō or poeniō

  • 10 pūnior or poenior

        pūnior or poenior ītus, īrī, dep.    [poena], to punish, correct, chastise: aliquem: inimicos: peccata: ira in puniendo.— To revenge, take satisfaction for, avenge: cupiditas puniendi doloris: hominum necem.

    Latin-English dictionary > pūnior or poenior

  • 11 red-dō

        red-dō didī, ditus, ere.    I. To give back, return, restore: scripsit ad te, ut redderes: alqd tibi, T.: Accipe quod numquam reddas mihi, H.: si quid ab omnibus conceditur, id reddo ac remitto, I give it back and renounce it: vobis amissa, L.: obsides, Cs.: follibus auras Accipiunt redduntque, take in and expel, V.: mulieri hereditatem: Redditus Cyri solio Phraates, H.: oculis nostris, V.: non reddere (beneficium) viro bono non licet: se convivio, return, L.: se catenis, H.: Teucrūm se reddat in arma, exposes, V.: Sic modo conbibitur, modo... Redditur ingens Erasinus, is swallowed up... reappears, O.: (Daedalus) Redditus his terris, on his return, V.—To utter in response, make in answer: veras audire et reddere voces, return, V.: Aeneas contra cui talia reddit, answered, V.: responsum, L.—To render, translate, interpret: quae legeram Graece, Latine reddere: verbum pro verbo: verbum verbo, H.—To render, represent, imitate, express, resemble: faciem locorum, O.: et qui te nomine reddet Silvius Aeneas, i. e. shall bear your name, V.—To make to be, cause to appear, render, make: quam (civitatem) ille inlustrem reddidit: itinera infesta, Cs.: Quem insignem reddidit arte, V.: obscuraque moto Reddita forma lacu est, made indistinct, O.: omnīs Catillinas Acidinos postea reddidit, made patriots in comparison: dictum ac factum reddidi, i. e. no sooner said than done, T.: hic reddes omnia ei consilia incerta ut sient, T.: fasciculum sibi aquā madidum r<*>itum esse.—To pay back, revenge, requite, p<*>sh, take satisfaction for: per eum stare quo minus accepta ad Cannas redderetur hosti clades, L.: reddidit hosti cladem, L.    II. To give up, hand over, deliver, impart, assign, yield, render, give, grant, bestow, surrender, relinquish, resign: mihi epistulam: litteris a Caesare consulibus redditis, Cs.: ut primi Salio reddantur honores, V.: reddita gratia (i. e. relata), S.: reddunt ova columbae, Iu.: obligatam Iovi dapem, H.: mors pro patriā reddita: morbo naturae debitum, i. e. to die by disease, N.: hanc animam vacuas in auras, O.: caute vota reddunto, pay: fumantia exta, V.: gravīs poenas, i. e. suffer, S.: reddi viro promissa iubebant, to be awarded, V.: rationem, render an account: animam a pulmonibus reddere, exhale: sonum, give forth, H.: vox reddita, uttered, V: catulum partu, O.: Fructum, quem reddunt praedia, produce, T.: Una superstitio, superis quae reddita divis, which belongs to the gods, V.: tunicam servo, Iu.: neque his petentibus ius redditur, is granted, Cs.: quod reliquum vitae virium, id ferro potissimum reddere volebant, sacrifice: Thermitanis urbem, agros, i. e. leave unforfeited: (civitati) iura legesque, home-rule, Cs.: tribus populis suae leges redditae, independence was recognized, L.: conubia, to grant, L.: Peccatis veniam, H.: Nomina facto vera, call by the right name, O.: magistratūs adi, Iudicium ut reddant tibi, grant you a trial, T.: iudicia in privatos reddebat, assumed jurisdiction in civil actions, Cs.: ius, to give judgment, Ta.—To repeat, report, narrate, recite, rehearse: ea sine scripto verbis eisdem: sive paribus paria (verba) redduntur, sive opponuntur contraria: dictata, rehearse, H.: carmen, recite, H.: causam, O.

    Latin-English dictionary > red-dō

  • 12 sūmō

        sūmō sūmpsī, sūmptus, ere    [sub+cmo], to take, take up, take in hand, lay hold of, assume: a me argentum, T.: legem in manūs: litteras ad te a M. Lepido consule sumpsimus, have provided ourselves with: Tusculi ante quam Romae sumpta sunt arma, L.: perventum est eo, quo sumpta navis est, hired: pecuniam mutuam, borrow.—To take, eat, drink, consume, enjoy, put on: vinum, N.: Partem Falerni, H.: pomum de lance, O.: sumptā virili togā, put on: regium ornatum, N.— To take in exchange, buy, purchase: decumas agri Leontini: Quae parvo sumi nequeunt, H.—Fig., to take, take up, assume: tantos sibi spiritūs, ut, etc., assumed, Cs.: animum, take courage, O.: sump<*> tis inimicitiis, susceptā causā.— To take up, under take, enter upon, begin: omne bellum sumi facile, to be undertaken, S.: bellum cum Veientibus sumptum, L.: Prima fide vocisque ratae temptamina, O.: Quem virum lyrā sumis celebrare? H.— To exact, inflict, with supplicium or poenam: more maiorum supplicium sumpsit, Cs.: de illā supplicium sumere: virgis supplicium crudelissime sumere: pro maleficio poenam sumi oportere: tam crudelīs poenas, to take such cruel revenge, V.— To take, choose, select: philosophiae studium: hoc mihi sumo, this is my choice: meliores liberos sumpsisse quam genuisse, i. e. to have adopted, S.: materiam vestris aequam Viribus, H.: mala, O.: disceptatorem, L.: Miltiadem imperatorem sibi, N.— To take, assume, claim, arrogate, appropriate: quamquam mihi non sumo tantum neque adrogo, ut, etc.: imperatorias sibi partīs, Cs.: Nec sumit aut ponit securīs Arbitrio popularis aurae, H.: voltūs acerbos, O.: antiquos mores, L.— To take, obtain, get, acquire, receive: distat sumasne pudenter An rapias, H.: laudem a crimine, O.: sumpto rigore, O.— To take, lay out, use, apply, employ, spend, consume: frustra operam, T.: laborem, Cs.: diem ad deliberandum, Cs.: cibi quietisque tempus, L.: curis sumptus, worn out, C. poët.—Of a speaker, to take for granted, assume, maintain, suppose, affirm: id sumere pro certo, quod dubium est: beatos esse deos: pro non dubio, aequius esse, etc., L.— To take, bring forward, cite, mention, adduce: homines notos sumere odiosum est: unum hoc sumo: quid quisquam potest ex omni memoriā sumere inlustrius?
    * * *
    I
    sumere, sumpsi, sumptus V
    take up; begin; suppose, assume; select; purchase; exact (punishment); obtain
    II
    sumere, sumsi, sumtus V
    accept; begin; suppose; select; purchase; obtain; (= sumpsi, sumptum)

    Latin-English dictionary > sūmō

  • 13 ulcīscor

        ulcīscor ūltus, ī, dep.,    to avenge oneself on, take vengeance on, punish, recompense: ulciscendi Romanos, pro iis iniuriis, occasio, Cs.: (hominem) utinam ulcisci possem! sed illum ulciscentur mores sui: victor acerbius, S.: ulta paelicem, H.—To take revenge for, avenge, punish, requite, repay: iniurias, Cs.: istius iniurias per vos: peccata peccatis et iniurias iniuriis: senis iracundiam, T.: offensas tuas, O.: Regum libidines, H.: quicquid sine sanguine civium ulcisci nequitur, all that cannot be revenged, etc., S.: ob iras graviter ultas, L.: patris ossa ulta, avenged, O.—To take vengeance in behalf of, avenge: patris ulciscendi causā supplicium de matre sumpsisse: ut ipsi se di inmortales ulciscerentur: caesos fratres, O.: cadentem patriam, V.
    * * *
    ulcisci, ultus sum V DEP
    avenge; punish

    Latin-English dictionary > ulcīscor

  • 14 vindicō (vend-)

        vindicō (vend-) āvī, ātus, āre    [vindex].—In law, to assert a claim to, demand formally, ask judgment for: puellam in posterum diem, i. e. to take charge of under bonds to appear the next day, L.: ita vindicatur Virginia spondentibus propinquis, L.—To claim as one's own, make a claim upon, demand, claim, arrogate, assume, appropriate omnia iure pro suis vindicare: Homerum Chii suum vindicant: prospera omnes sibi vindicant, adversa uni imputantur, Ta.: victoriae maiore parte ad se vindicatā, L.: Galliae consensio fuit libertatis vindicandae, ut, etc., should be maintained, Cs.: antiquam faciem, reassume, O.—In the phrase, in libertatem vindicare, to claim for freedom, set free, free, emancipate: in libertatem rem populi: rem p. in veterem dignitatem ac libertatem, i. e. to restore: se et populum R. in libertatem, Cs.—To serve as champion, deliver, liberate, protect, defend, save: te ab eo: nos a verberibus: ab hac necessitate vos fortuna vindicat, L.: perpetienda illa fuerunt, ut se aliquando ac suos vindicaret, might protect: quam dura ad saxa revinctam Vindicat Alcides, sets free, O.—To act as avenger, avenge, revenge, punish, take vengeance on, recompense: quo (perfugio), nisi vos vindicatis, utentur necessario: contionibus populum ad vindicandum hortari, S.: quae vindicaris in altero, tibi ipsi fugienda sunt: improborum consensionem supplicio omni: Ti. Gracchi conatūs perditos: necem Crassi, O.: fateor in civīs persaepe esse severe vindicatum: in quos (Venetos) eo gravius Caesar vindicandum statuit, Cs.

    Latin-English dictionary > vindicō (vend-)

  • 15 vindicta

        vindicta ae, f    [vindico], a rod, a touch of which in the presence of a magistrate was the ceremony of manumission, liberating-rod, manumissionstaff: vindictā liberatus, L.: vindictā liber factus: quem ter vindicta quaterque Inposita haud umquam formidine privet, H.: vindictae quisque favete suae, i. e. his own champion, O.—A means of asserting, vindication, protection, defence: libertatis, L.: mors, inquit, una vindicta est, L.: legis severae, O.—Vengeance, revenge, satisfaction, redress: facilis vindicta est mihi, Ph.: gravior quam iniuria, Iu.: legis severae, O.
    * * *
    ceremonial act claiming as free one contending wrongly enslaved; vengeance

    Latin-English dictionary > vindicta

  • 16 pena

    penalty, punishment; revenge/retribution

    Latin-English dictionary > pena

  • 17 Lex talionis

    Latin Quotes (Latin to English) > Lex talionis

  • 18 persequor

    , persequi, persecutus
    I.
    to follow, pursue, take revenge.
    II.
    to persecute, hunt down, track, trail.

    Latin-English dictionary of medieval > persequor

  • 19 ultio

    avenging, punishment, revenge.

    Latin-English dictionary of medieval > ultio

  • 20 ultionis

    avenging, punishment, revenge.

    Latin-English dictionary of medieval > ultionis

См. также в других словарях:

  • Revenge — (also vengeance, retribution, or vendetta amongst others) consists primarily of retaliation against a person or group in response to a real or perceived wrongdoing. Although many aspects of revenge resemble or echo the concept of justice, revenge …   Wikipedia

  • Revenge — Revenge: Revenge (группа) Revenge (альбом Kiss) Revenge (альбом Eurythmics) Revenge (альбом Cro Mags) Месть (англ. Revenge) …   Википедия

  • revenge — ► NOUN 1) retaliation for an injury or wrong. 2) the desire to inflict such retaliation. ► VERB 1) (revenge oneself or be revenged) inflict revenge for an injury or wrong done to oneself. 2) inflict revenge on behalf of (someone else) or for (a… …   English terms dictionary

  • Revenge — Re*venge , v. t. [imp. & p. p. {Revenged}, p. pr. & vb. n. {Revenging}.] [OF. revengier, F. revancher; pref. re re + OF. vengier to avenge, revenge, F. venger, L. vindicare. See {Vindicate}, {Vengerance}, and cf. {Revindicate}.] 1. To inflict… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Revenge — Re*venge , n. 1. The act of revenging; vengeance; retaliation; a returning of evil for evil. [1913 Webster] Certainly, in taking revenge, a man is even with his enemy; but in passing it over he is superior. Bacon. [1913 Webster] 2. The… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • revenge — (v.) late 14c., from O.Fr. revengier, from re , intensive prefix, + vengier take revenge, from L. vindicare to lay claim to, avenge, punish (see VINDICATE (Cf. vindicate)). To avenge is to get revenge or to take vengeance ; it suggests the… …   Etymology dictionary

  • Revenge — Re*venge , v. i. To take vengeance; with upon. [Obs.] A bird that will revenge upon you all. Shak. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • revenge — vb *avenge Analogous words: recompense, repay (see PAY): vindicate, defend, justify (see MAINTAIN) revenge n vengeance, *retaliation, retribution, reprisal Analogous words: *reparation, redress, amends: recompensing or recompense …   New Dictionary of Synonyms

  • revenge — [n] retaliation for wrong, grievance animus, attack, avenging, avengment, counterblow, counterinsurgency, counterplay, eye for an eye*, fight, getting even*, ill will, implacability, malevolence, measure for measure, rancor, repayment, reprisal,… …   New thesaurus

  • revenge — m. revanche. Prendre son revenge : prendre sa revanche …   Diccionari Personau e Evolutiu

  • revenge — [ri venj′] vt. revenged, revenging [ME revengen < OFr revenger < re , again + vengier, to take vengeance < L vindicare: see VINDICATE] 1. to inflict damage, injury, or punishment in return for (an injury, insult, etc.); retaliate for 2.… …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»