-
1 capitālis
capitālis e, adj. with comp. [caput], of the head, chief, foremost, pre - eminent, distinguished: Ingenium, O.: ille, a writer of the first rank: erat capitalior, quod, etc., more distinguished.—In law, of life, involving life, capital: accusare alquem rei capitalis, of a capital crime: cui rei capitalis dies dicta sit, L.: reus rerum capitalium: flagitia, T.: noxa, L.: iudicium trium virorum capitalium, who had charge of the prisons and of executions.—Fig., deadly, pernicious, irreconcilable, bitter: flagitia, outrageous, T.: hostis, a deadly enemy: ira, H.: oratio, dangerous: nulla capitalior pestis.* * *capitale, capitalior -or -us, capitalissimus -a -um ADJof/belonging to head/life; deadly, mortal; dangerous; excellent, first-rate -
2 contumēlīōsus
contumēlīōsus adj. with comp. [contumelia], full of abuse, reproachful, abusive, insulting: contumeliosis vocibus prosequi, Cs.: in edictis: te esse dicunt contumeliosum, quod, etc.: oratio: quod contumeliosum in eos foret, si, etc., S.* * *contumeliosa -um, contumeliosior -or -us, contumeliosissimus -a -u ADJinsulting, outrageous, humiliating; rude, insolent, abusive; reproachful (L+S) -
3 flagrāns
flagrāns antis, adj. with comp. and sup. [P. of flagro], flaming, blazing, burning, glowing: domus, O.: telum, V.: Canicula, H.: flagrantissimo aestu, L.— Glittering, shining: clipeo et armis, V.— Fig., glowing with passion, ardent, eager, vehement: orator studio flagranti: in studiis cupiditas: tumultus, V.: flagrantior aequo dolor, Iu.* * *flagrantis (gen.), flagrantior -or -us, flagrantissimus -a -um ADJflaming, fiery, blazing; hot, scorching; in the ascendent (person/popularity); burning (w/desire), ardent/passionate; outrageous (crime), monstrous, flagrant -
4 improbus (in-pr-)
improbus (in-pr-) adj. with comp. and sup, not good, bad, wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, bold, shameless, wanton: nequam et improbus: longe post natos homines improbissimus: fugit improbus, the rogue, H.: fit ubi neglegas malus inprobior, S.: anguis, voracious, V.: annis, by his youth, Iu.: Fortuna adridens infantibus, mischievous, Iu.—Of things, wicked, shameless, outrageous, base: verba improbissima: ora (leonis), V.: divitiae, H.: oratio, Cs.: dicta, licentious, O.: lex improbissima: testamentum, illegal. —Restless, indomitable, persistent: labor, V.: improbo Iracundior Hadriā, untamable, H.: ventris rabies, insatiate, V. -
5 īn-sānus
īn-sānus adj. with comp. and sup, of unsound mind, mad, insane: quod idem contigit insanis: maritus, Iu.—Violent, absurd, raging, foolish, frantic: homines ex stultis insanos facere, T.: homo insanissimus: uter est insanior horum? H.: insanior cupiditas: insanissima contio: amor Martis, V.: sidera, H.—Outrageous, monstrous, extravagant, excessive: substructiones: montes, L.: labor, V.: trepidatio, L.—Rapt, inspired: vates, V.—Maddening: aqua, O. -
6 scelerātus
scelerātus adj. with comp. and sup. [P. of scelero], polluted, profaned, defiled: terra, V.: limina Thracum, O.: Vicus, on the Esquiline, where Tullia drove over the corpse of her father, L.: campus, at the Colline gate, where an unchaste vestal was entombed alive, L.: sedes, the abode of the wicked in the underworld, O.— Impious, wicked, accursed, infamous, vicious, flagitious: Davos, T.: vir: stirps hominum sceleratorum, Cs.: hostis: coniunx, L.: iste multo sceleratior quam ille: ego sum sceleratior illo, O.: refertam esse Graeciam sceleratissimorum hominum.—As subst m.: tu unus, scelerate, inventus es, qui, etc., scoundrel: sceleratorum manu.— Accursed, shameful, outrageous, impious: eius preces: coniuratio, L.: insania belli, V.: amor habendi, O.: ignes, O.: a sceleratiore hastā: subit ira sceleratas sumere poenas, i. e. satisfaction for her crimes, V.: frigus, destructive, V.* * *Iscelerata -um, sceleratior -or -us, sceleratissimus -a -um ADJcriminal, wicked; accursed; lying under a ban; sinful, atrocious, heinousII -
7 fraglans
fraglantis (gen.), fraglantior -or -us, fraglantissimus -a -um ADJflaming, fiery, blazing; hot, scorching; in the ascendent (person/popularity); burning (w/desire), ardent, passionate; outrageous (crime), monstrous, flagrant -
8 intemperies
lack of temperateness (of weather, etc); outrageous behavior -
9 deripio
dē-rĭpĭo ( - rupio), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to tear off, tear away, snatch away, remove violently; to pull down (class., esp. freq. in poets).I.Lit. constr., with abl. with or without a prep., or rarely with dat.:II.aliquem de ara,
Plaut. Rud. 3, 6, 2; so with de, id. ib. 3, 5, 5; id. Men. 5, 2, 117; Tib. 1, 2, 82 al.; with ab, Plaut. Rud. 3, 3, 10:vestem a pectore,
Ov. M. 9, 637:ferrum a latere,
Tac. A. 1, 35; with ex:velamina ex humeris,
id. ib. 6, 567; cf.:aurum matronis,
Plaut. Aul. 4, 10, 18:pellem leoni,
Ov. M. 3, 52:pignus lacertis,
Hor. Od. 1, 9, 23; 4, 15, 7:amphoram horreo,
id. ib. 3, 28, 7:qualos fumosis tectis,
Verg. G. 2, 242:lunam caelo,
Hor. Epod. 5, 46 et saep.:ensem vaginā,
Ov. M. 10, 475:ramos arbore,
id. ib. 11, 29:tunicam,
id. Am. 1, 5, 13:derepta acus,
id. ib. 1, 14, 18:arma templis,
Sil. 10, 600:ore frena,
id. 10, 319:plaustro derepta nurus,
Val. Fl. 2, 160; Tac. A. 1, 20; 2, 45 et saep.— Absol.:facinus indignum, erum meum hic luci derupier in via,
Plaut. Men. 5, 7, 17.—Prov.:e caelo deripit ille deos, of outrageous impiety,
Tib. 1, 10, 60.—Trop.:► In MSS.quantum de mea auctoritate deripuisset,
Cic. Sull. 1, 2.and edd. often confounded with diripio q. v. -
10 flagello
I.Lit.:II.quaestorem suum in conjuratione nominatum flagellavit,
Suet. Calig. 26:aliquem manu sua,
id. ib. 55; id. Claud. 38:canes extremis polypi crinibus,
Plin. 9, 30, 48, § 92:terga caudā (leo),
id. 8, 16, 19, § 49; cf.:arborem caudā (serpens),
Ov. M. 3, 94:messem perticis,
to thresh out, Plin. 18, 30, 72, § 298:serpentes sese interimunt flagellando,
id. 25, 8, 55, § 101.— Absol.:in tergum flagellat,
Quint. 11, 3, 118.—Transf.:flagellent colla comae,
beat, dangle against his face, Mart. 4, 42, 7:sertaque mixta comis sparsa cervice flagellat,
i. e. shakes, Stat. Th. 10, 169; cf. id. ib. 3, 36:flagellatus aër,
Plin. 2, 45, 45, § 116:si puteal multa cautus vibice flagellas,
i. e. practise outrageous usury, Pers. 4, 49: cujus laxas arca flagellat opes, presses down, i. e. encloses, Mart. 2, 30, 4; 5, 13, 6; cf.: prout aliquis praevalens manceps annonam flagellet, keeps back commodities, i.e. maintains them at too high a price, Plin. 33, 13, 57, § 164. -
11 flagitium
flāgĭtĭum, ii, n. [flagito; cf. Doed. Syn. 2, p. 143; Corss. Ausspr. 1, 398 sq.; orig., burning desire, heat of passion].I.Lit., an eager or furious demand, importunity, urgency (post-Aug. and rare; cf.II.flagitatio): Lentulus credebatur illa militiae flagitia primus aspernari,
Tac. A. 1, 27:pro Plancina cum pudore et flagitio disseruit, matris preces obtendens,
id. ib. 3, 17.—Transf.A.Esp., a shameful or disgraceful act done in the heat of passion; a burning shame, disgraceful thing (class.;B.syn.: scelus, nefas, facinus, maleficium, peccatum, delictum, crimen): quae (convivia) domesticis stupris flagitiisque flagrabunt,
Cic. Verr. 2, 4, 32, § 71; so,flagrantissima (with adulteria),
Tac. A. 14, 51; cf.:stupra et adulteria et omne tale flagitium,
Cic. de Sen. 12, 40; id. Verr. 2, 5, 10, § 26:domesticis vitiis atque flagitiis se inquinare,
id. Tusc. 1, 30, 72; cf.:homo sceleribus flagitiisque contaminatissimus,
id. Prov. Cons. 6, 14; and id. Rosc. Am. 9, 25:tantum sceleris et tantum flagitii admittere,
id. Att. 10, 3:quae libido ab oculis, quod facinus a manibus umquam tuis, quod flagitium a toto corpore abfuit? etc.,
id. Cat. 1, 6, 13; cf.:Q. Curius, flagitiis atque facinoribus coopertus,
Sall. C. 23, 1;so with facinora,
id. ib. 14, 2 Kritz. N. cr.:nihil facinoris, nihil flagitii praetermittere,
Liv. 39, 13, 10; 39, 16, 1:tanta flagitia facere et dicere,
Cic. Tusc. 4, 34, 73:in hoc flagitio versari ipsum videmus Jovem (corresp. to stuprum),
id. ib. 4, 33, 70:in tot flagitia se ingurgitare,
id. Pis. 18, 42.—In gen., any shameful or disgraceful act or thing (without the accessory idea of passion):C.petere honorem pro flagitio more fit,
Plaut. Trin. 4, 3, 28:flagitium fiet, nisi dos dabitur virgini,
id. ib. 3, 1, 11:cum loquimur terni, nihil flagitii dicimus: at cum bini, obscoenum est,
Cic. Fam. 9, 22, 3:flagitium rei militaris admittere,
id. Clu. 46, 128: flagiti principium est, nudare inter cives corpora, Enn. ap. Cic. Tusc. 4, 33, 70 (Trag. v. 426 ed. Vahl.):nonne id flagitium est, te aliis consilium dare, foris sapere, tibi non posse auxiliarier?
is it not a shame? Ter. Heaut. 5, 1, 49:praeesse agro colendo flagitium putes,
Cic. Rosc. Am. 18, 50:quantum flagitii commisisset (for which, shortly before: nihil turpius, quam, etc.),
id. Brut. 61, 219; cf.:ita necesse fuit aut haec flagitia concipere animo aut susceptae philosophiae nomen amittere,
disgraceful assertions, absurdities, id. N. D. 1, 24, 66.—Comically: Co. Fores hae fecerunt magnum flagitium modo. Ad. Quid id est flagitii? Crepuerunt clare, Plaut. Poen. 3, 2, 32.— Leg. t. t.: perfectum flagitium, a completed crime (opp. imperfectum), Paul. Sent. 5, 4, 14.—In vulg. lang., concr. like scelus, shame, disgrace, as a term of reproach, i. q. rascal, scoundrel:D.flagitium illud hominis!
Plaut. Cas. 2, 1, 8; id. As. 2, 4, 67; id. Cas. 3, 2, 22; id. Men. 3, 2, 24; 5, 1, 9:ipsa quae sis stabulum flagitii,
id. Truc. 2, 7, 31: etiam opprobras vim, flagiti flagrantia, burning shame, i. e. outrageous villain, id. Rud. 3, 4, 28:omnium flagitiorum atque facinorum circum se tamquam stipatorum catervas habebat,
Sall. C. 14, 1.—(Causa pro effectu.) Shame, disgrace (rare but class.):id erat meum factum flagiti plenum et dedecoris,
Cic. Att. 16, 7, 4; cf.:magnum dedecus et flagitium,
id. Off. 3, 22, 86: qui non gloria movemini neque flagitio, Sall. Or. Licin. fin. (p. 236 ed. Gerl.):beatus qui pejus leto flagitium timet,
Hor. C. 4, 9, 50:flagitio additis damnum,
id. ib. 3, 5, 26:quia illa forma matrem familias flagitium sit si sequatur,
Plaut. Merc. 2, 3, 71:facere damni mavolo, Quam obprobramentum aut flagitium muliebre inferri domo,
id. ib. 2, 3, 85; id. Ep. 3, 4, 79:flagitium imperio demere,
Liv. 25, 15, 19:consul moveri flagitio timoris fatendi,
id. 42, 60, 4. -
12 improbus
I.Lit.A.Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare;B.mostly post-Aug.): merces,
Plaut. Rud. 2, 3, 43:opera araneorum et textura inproba,
id. Stich. 2, 2, 24:panis,
Mart. 10, 5, 5:improbiores postes,
Plaut. Most. 3, 2, 139:tua sum opera et propter te inprobior,
id. Bacch. 5, 2, 84.—Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive:II.genua,
Col. 6, 1, 3:arva,
Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22):Chilones a labris improbioribus,
Charis. p. 78 P.:mons,
Verg. A. 12, 687:tegmina plantae,
Val. Fl. 6, 702:improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora,
Mart. 12, 18, 13:villus barbarum in capris,
Plin. 12, 17, 37, § 73:reptatus (vitium),
id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838:imber improbior,
Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—Transf., of mind and character.A.Restless, indomitable, persistent (cf.:B.pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus,
Verg. G. 1, 146:tum cornix plena pluviam vocat improba voce,
id. ib. 1, 388:quatit improbus hastam,
id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).1.Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.:* (β).qui improbi essent et scelesti,
Plaut. Mil. 3, 1, 137:nequam et improbus,
Cic. Deiot. 7, 21:illud vero improbi esse hominis et perfidiosi,
id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.):populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare,
Cic. de Or. 1, 46, 202:longe post natos homines improbisssimus,
id. Brut. 62, 224:cum in me tam improbus fuit,
id. Att. 9, 15, 5:ab ingenio est improbus,
Plaut. Truc. 4, 3, 59:ut alias res est impense improbus,
id. Ep. 4, 1, 39:negat improbus et te Neglegit, aut horret,
Hor. Ep. 1, 7, 63:anus,
id. S. 2, 5, 84:cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus,
Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21:(anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet,
voracious, Verg. G. 3, 431:lupus,
id. A. 9, 62:Jovis ales,
id. ib. 12, 250:annis,
by his youth, Juv. 3, 282:Fortuna arridens infantibus,
mischievous, id. 6, 605. — Comp.:inprobior satiram scribente cinaedo,
Juv. 4, 106. —With gen.: conubii, Stat. Th. [p. 909] 7, 300. —2.Of inanim. and abstr. things:1.improbo Iracundior Hadria,
Hor. C. 3, 9, 22:lavit improba taeter Ora (leonis) cruor,
Verg. A. 10, 727:perfricare faciem et quasi improbam facere,
shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.:oris improbi homo,
Suet. Gramm. 15:divitiae,
Hor. C. 3, 24, 62:improba non fuerit si mea charta, dato,
Mart. 8, 24, 2:satureia,
exciting lust, id. 3, 75, 4:ingenio improbo,
Plaut. Ps. 1, 2, 16:facta,
id. Truc. 2, 7, 4:dicta,
licentious, Ov. F. 5, 686:verba,
id. A. A. 3, 796; cf.carmina,
id. Tr. 2, 441:legis improbissimae poena,
Cic. Fam. 14, 4, 2:testamentum,
illegal, id. Verr. 2, 1, 42, § 107:mala et improba defensio,
id. ib. 2, 2, 41, §101: amor,
Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.:improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes,
Quint. 12, 1, 13:improba ventris rabies,
Verg. A. 2, 356:quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat,
Sen. Q. N. 4 praef. med.:improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna,
Juv. 13, 3.— Adv., in two forms, imprŏbē (class.) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).Beyond measure, immoderately, enormously (very rare):2.ad eos, quibus intestinum improbe prominet,
Marc. Emp. 31 med.:de quodam procerae staturae improbiusque nato,
i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23:Chilones improbius labrati,
Charis. p. 78 P. —(Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly:multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti,
Cic. Rosc. Am. 36, 104:facere aliquid,
Quint. 1, 3, 13:quibus improbe datum est,
Cic. Off. 2, 22, 79:quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur?
id. Sull. 10, 30:praeda improbe parta,
id. Fin. 1, 16, 51:aliquid petere,
Quint. 6, 3, 95:non improbe litigabunt,
id. 12, 7, 5:ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt,
incorrectly, Gell. 15, 5, 1;so with indocte,
id. 15, 9, 4.— Comp.:estne aliquid, quod improbius fieri possit?
Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140:decerpere oscula,
Cat. 68, 126. — Sup.:quas (res) improbissime fecit,
Cic. Caecin. 9, 23:respondere,
id. Pis. 6, 13. -
13 inprobus
I.Lit.A.Below the standard, i. e. of bad quality, bad, poor, inferior (rare;B.mostly post-Aug.): merces,
Plaut. Rud. 2, 3, 43:opera araneorum et textura inproba,
id. Stich. 2, 2, 24:panis,
Mart. 10, 5, 5:improbiores postes,
Plaut. Most. 3, 2, 139:tua sum opera et propter te inprobior,
id. Bacch. 5, 2, 84.—Above or beyond the standard, i. e. enormous, monstrous, excessive:II.genua,
Col. 6, 1, 3:arva,
Val. Fl. 1, 510; 2, 631 (cf. Forbig. ad Verg. G. 1, 119; Orell. ad Hor. C. 3, 9, 22):Chilones a labris improbioribus,
Charis. p. 78 P.:mons,
Verg. A. 12, 687:tegmina plantae,
Val. Fl. 6, 702:improbo somno, quem nec tertia saepe rumpit hora,
Mart. 12, 18, 13:villus barbarum in capris,
Plin. 12, 17, 37, § 73:reptatus (vitium),
id. 14, 1, 3, § 13; Stat. Th. 6, 838:imber improbior,
Sen. Q. N. 4, 4 fin. (in Sall. ap. Non. 366, 13; Hist. Fragm. 4, 40 Dietsch, the true read. is in prora).—Transf., of mind and character.A.Restless, indomitable, persistent (cf.:B.pervicax, perstans, vehemens, acer): labor omnia vincit improbus,
Verg. G. 1, 146:tum cornix plena pluviam vocat improba voce,
id. ib. 1, 388:quatit improbus hastam,
id. A. 11, 767; cf. Hor. C. 3, 9, 23; Mart. 1, 105, 2; Ov. Tr. 1, 11, 41.—Morally bad; wicked, reprobate, abandoned, vile, base, impious, ungodly, unjust, dishonest; bold, shameless, impudent; violent, fierce, outrageous (syn.: malus, malignus, pravus, depravatus, nequam).1.Of living beings: NI TESTIMONIVM FARIATVR IMPROBVS INTESTABILISQVE ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 15, 13 fin.:* (β).qui improbi essent et scelesti,
Plaut. Mil. 3, 1, 137:nequam et improbus,
Cic. Deiot. 7, 21:illud vero improbi esse hominis et perfidiosi,
id. de Or. 2, 73, 297: Cresphontes, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 156 Vahl.):populum aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare,
Cic. de Or. 1, 46, 202:longe post natos homines improbisssimus,
id. Brut. 62, 224:cum in me tam improbus fuit,
id. Att. 9, 15, 5:ab ingenio est improbus,
Plaut. Truc. 4, 3, 59:ut alias res est impense improbus,
id. Ep. 4, 1, 39:negat improbus et te Neglegit, aut horret,
Hor. Ep. 1, 7, 63:anus,
id. S. 2, 5, 84:cum eum, qui sit improbus, latronem dicimus,
Quint. 8, 4, 1; 1, 8, 21:(anguis) piscibus atram inprobus ingluviem explet,
voracious, Verg. G. 3, 431:lupus,
id. A. 9, 62:Jovis ales,
id. ib. 12, 250:annis,
by his youth, Juv. 3, 282:Fortuna arridens infantibus,
mischievous, id. 6, 605. — Comp.:inprobior satiram scribente cinaedo,
Juv. 4, 106. —With gen.: conubii, Stat. Th. [p. 909] 7, 300. —2.Of inanim. and abstr. things:1.improbo Iracundior Hadria,
Hor. C. 3, 9, 22:lavit improba taeter Ora (leonis) cruor,
Verg. A. 10, 727:perfricare faciem et quasi improbam facere,
shameless, impudent, Quint. 11, 3, 160; cf.:oris improbi homo,
Suet. Gramm. 15:divitiae,
Hor. C. 3, 24, 62:improba non fuerit si mea charta, dato,
Mart. 8, 24, 2:satureia,
exciting lust, id. 3, 75, 4:ingenio improbo,
Plaut. Ps. 1, 2, 16:facta,
id. Truc. 2, 7, 4:dicta,
licentious, Ov. F. 5, 686:verba,
id. A. A. 3, 796; cf.carmina,
id. Tr. 2, 441:legis improbissimae poena,
Cic. Fam. 14, 4, 2:testamentum,
illegal, id. Verr. 2, 1, 42, § 107:mala et improba defensio,
id. ib. 2, 2, 41, §101: amor,
Verg. A. 4, 412; Hor. S. 1, 3, 24 (cf.:improbus, turpis, Schol. Cruq. ad loc.): spes,
Quint. 12, 1, 13:improba ventris rabies,
Verg. A. 2, 356:quo apertior adulatio, quo improbior, hoc citius expugnat,
Sen. Q. N. 4 praef. med.:improba quamvis gratia fallaci praetoris vicerit urna,
Juv. 13, 3.— Adv., in two forms, imprŏbē (class.) and improbĭter (perh. only once in Petr. 66).Beyond measure, immoderately, enormously (very rare):2.ad eos, quibus intestinum improbe prominet,
Marc. Emp. 31 med.:de quodam procerae staturae improbiusque nato,
i. e. uncommonly well furnished, Suet. Vesp. 23:Chilones improbius labrati,
Charis. p. 78 P. —(Acc. to II.) Badly, wrongly, improperly:multa scelerate, multa audacter, multa improbe fecisti,
Cic. Rosc. Am. 36, 104:facere aliquid,
Quint. 1, 3, 13:quibus improbe datum est,
Cic. Off. 2, 22, 79:quid ego miror, si quid ab improbis de me improbe dicitur?
id. Sull. 10, 30:praeda improbe parta,
id. Fin. 1, 16, 51:aliquid petere,
Quint. 6, 3, 95:non improbe litigabunt,
id. 12, 7, 5:ignorantia et inscitia improbe dicentium, quae non intellegunt,
incorrectly, Gell. 15, 5, 1;so with indocte,
id. 15, 9, 4.— Comp.:estne aliquid, quod improbius fieri possit?
Cic. Verr. 2, 3, 60, § 140:decerpere oscula,
Cat. 68, 126. — Sup.:quas (res) improbissime fecit,
Cic. Caecin. 9, 23:respondere,
id. Pis. 6, 13. -
14 insanum
in-sānus, a, um, adj., unsound in mind.I.Lit., mad, insane (syn.:II. A.furiosus, fanaticus): quod idem contigit insanis,
Cic. Ac. 2, 17, 52:si fecisset Juno maritum insanum,
Juv. 6, 620. —Ex stultis insanos facere, Ter. Eun. 2, 2, 23:2.acrior et insanior cupiditas,
Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39:insanissima concio,
id. Mil. 17, 45:homo insanissimus,
id. Rosc. Am. 12, 33:uter est insanior horum?
Hor. S. 2, 3, 102.—Transf., of inanim. and abstr. things:B.caedis insana cupido,
Verg. A. 9, 760:amor duri Martis,
id. E. 10, 44:insano verba tonare foro,
i. e. where there is a great bustle, Prop. 4 (5), 1, 134:omnis et insana semita nocte sonat,
i. e. of women raving about, id. 4 (5), 8, 60:insani enses,
Calp. Ecl. 1, 59:fluctus,
Verg. E. 9, 43:venti,
Tib. 2, 4, 9:vires Austri,
Ov. M. 12, 510:insana Caprae sidera,
Hor. C. 3, 7, 6. —That causes madness (cf. "The insane root, that takes the reason prisoner," Shaks. Macb. 1, 3):C.laurum insanam vocant, quoniam si quid ex ea decerptum inferatur navibus, jurgia fiunt, donec abiciatur,
Plin. 16, 44, 89, § 239:herba,
that produces madness, Ser. Samm. 20:fames,
that drives one to madness, Luc. 7, 413.—Outrageous, monstrous, violent, extravagant, excessive:D. 1. a.substructionum insanae moles,
Cic. Mil. 31, 85:substructiones Capitolii insanae,
Plin. 36, 14, 2, § 104:labor,
Verg. A. 6, 135:trepidatio,
Liv. 32, 17, 16:cum stupet insanis acies fulgoribus,
Hor. S. 2, 2, 5:vites,
that bear excessively, three times, Plin. 16, 27, 50, § 115; cf. adv., 3. insanum. —Madly, insanely:b.amare,
Plaut. Curc. 1, 3, 20. — Comp.:in silvam non ligna feras insanius,
Hor. S. 1, 10, 34.— Sup.:insanissime desperare,
Aug. Ep. 238.—Outrageously, excessively:2.esuriens insane bene,
Plaut. Mil. 1, 1, 24; cf. Varr. L. L. 7, § 86 Müll.—in-sānĭter, madly, violently, excessively: ludit nimium insaniter, Pomp. ap. Non. 509, 31; Prisc. p. 1010 P.—3.insānum, outrageously, vehemently, excessively:insanum malum = pessimum,
Plaut. Trin. 3, 2, 47:porticus, insanum bona,
id. Most. 3, 3, 5:magnum molior negotium,
id. Bacch. 4, 5, 1: valde, id. Fragm. ap. Non. 127, 26. -
15 insanus
in-sānus, a, um, adj., unsound in mind.I.Lit., mad, insane (syn.:II. A.furiosus, fanaticus): quod idem contigit insanis,
Cic. Ac. 2, 17, 52:si fecisset Juno maritum insanum,
Juv. 6, 620. —Ex stultis insanos facere, Ter. Eun. 2, 2, 23:2.acrior et insanior cupiditas,
Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39:insanissima concio,
id. Mil. 17, 45:homo insanissimus,
id. Rosc. Am. 12, 33:uter est insanior horum?
Hor. S. 2, 3, 102.—Transf., of inanim. and abstr. things:B.caedis insana cupido,
Verg. A. 9, 760:amor duri Martis,
id. E. 10, 44:insano verba tonare foro,
i. e. where there is a great bustle, Prop. 4 (5), 1, 134:omnis et insana semita nocte sonat,
i. e. of women raving about, id. 4 (5), 8, 60:insani enses,
Calp. Ecl. 1, 59:fluctus,
Verg. E. 9, 43:venti,
Tib. 2, 4, 9:vires Austri,
Ov. M. 12, 510:insana Caprae sidera,
Hor. C. 3, 7, 6. —That causes madness (cf. "The insane root, that takes the reason prisoner," Shaks. Macb. 1, 3):C.laurum insanam vocant, quoniam si quid ex ea decerptum inferatur navibus, jurgia fiunt, donec abiciatur,
Plin. 16, 44, 89, § 239:herba,
that produces madness, Ser. Samm. 20:fames,
that drives one to madness, Luc. 7, 413.—Outrageous, monstrous, violent, extravagant, excessive:D. 1. a.substructionum insanae moles,
Cic. Mil. 31, 85:substructiones Capitolii insanae,
Plin. 36, 14, 2, § 104:labor,
Verg. A. 6, 135:trepidatio,
Liv. 32, 17, 16:cum stupet insanis acies fulgoribus,
Hor. S. 2, 2, 5:vites,
that bear excessively, three times, Plin. 16, 27, 50, § 115; cf. adv., 3. insanum. —Madly, insanely:b.amare,
Plaut. Curc. 1, 3, 20. — Comp.:in silvam non ligna feras insanius,
Hor. S. 1, 10, 34.— Sup.:insanissime desperare,
Aug. Ep. 238.—Outrageously, excessively:2.esuriens insane bene,
Plaut. Mil. 1, 1, 24; cf. Varr. L. L. 7, § 86 Müll.—in-sānĭter, madly, violently, excessively: ludit nimium insaniter, Pomp. ap. Non. 509, 31; Prisc. p. 1010 P.—3.insānum, outrageously, vehemently, excessively:insanum malum = pessimum,
Plaut. Trin. 3, 2, 47:porticus, insanum bona,
id. Most. 3, 3, 5:magnum molior negotium,
id. Bacch. 4, 5, 1: valde, id. Fragm. ap. Non. 127, 26. -
16 intemperies
I.Lit.:II.caeli,
Liv. 8, 18:aquarum,
immoderate rains, id. 3, 31.— Hence, transf., a tempest, storm, i. e. calamity:intemperies modo in nostram advenit domum,
Plaut. Capt. 4, 4, 3.—Trop.A.Intemperate behavior, outrageous conduct, fury, madness, insanity, folly:B.amici,
Cic. Att. 4, 6:cohortium,
Tac. H. 1, 64:mulierum,
Gell. 1, 23, 11: intemperies ista quae melancholia dicitur, id. 18, 7, 4.— Plur.:has ejus (Xanthippes) intemperies in maritum demirari,
Gell. 1, 17, 2. —In gen., intemperance:ebrietatis,
Just. 12, 13, 10.
См. также в других словарях:
Outrageous — «Outrageous» Sencillo de Britney Spears del álbum In the Zone Publicación 14 de agosto de 2004 … Wikipedia Español
outrageous — outrageous, monstrous, heinous, atrocious mean enormously or flagrantly bad or horrible. Something outrageous violates even the lowest standard of what is right or decent or exceeds one s power to suffer or tolerate {an outrageous practical joke} … New Dictionary of Synonyms
Outrageous! — Promotional poster Directed by Richard Benner Produced by William T … Wikipedia
Outrageous — Single par Britney Spears extrait de l’album In The Zone Face A Outrageous Face B Outrageous Sortie Fin Juillet 2004 Enregistrement 2003 … Wikipédia en Français
Outrageous — «Outrageous» Сингл Бритни Спирс из альбома In the Zone Выпущен 13 июля 2004 … Википедия
Outrageous — Out*ra geous (out*r[=a] j[u^]s), a. [OF. outrageus, F. outrageux. See {Outrage}, n.] Of the nature of an outrage; exceeding the limits of right, reason, or decency; such as to cause outrage; involving or doing an outrage; furious; violent;… … The Collaborative International Dictionary of English
outrageous — out·ra·geous /au̇t rā jəs/ adj: going beyond standards of decency: utterly intolerable in a civilized society outrageous conduct out·ra·geous·ly adv out·ra·geous·ness n Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
outrageous — [out΄rā′jəs] adj. [OFr outrageus: see OUTRAGE & OUS] 1. having the nature of, involving, or doing great injury or wrong 2. exceeding all bounds of decency or reasonableness; very offensive or shocking 3. violent in action or disposition;… … English World dictionary
outrageous — [adj1] very bad abominable, atrocious, barbaric, beastly, brazen, contemptible, contumelious, corrupt, criminal, debasing, debauching, degenerate, depraving, disgraceful, disgracing, egregious, flagitious, flagrant, gross, heinous, horrendous,… … New thesaurus
outrageous — (adj.) c.1300, excessive, extravagant, from O.Fr. outrageus (see OUTRAGE (Cf. outrage)). Meaning flagrantly evil is late 14c.; modern teen slang usages of it unwittingly approach the original and etymological sense of outrage. Related:… … Etymology dictionary
outrageous — ► ADJECTIVE 1) shockingly bad or excessive. 2) very bold and unusual. DERIVATIVES outrageously adverb outrageousness noun … English terms dictionary