-
1 ἀστήρ
ἀστήρ, έρος, ὁ (Hom.+; ins, a few times in astron. and magic. pap [e.g. PGM 4, 574; 580; 2891; 2894; 2939], LXX, pseudepigr., Philo [e.g. Plant. 12 ἀστέρες as living beings endowed w. reason], apolog., loanw. in rabb.) a luminous body (other than the sun) visible in the sky, star, single star, planet (Achilles, Comm. in Arat. p. 41 ἀστήρ ἐστιν εἷς ἀριθμῷ; schol. on Pind., O. 1, 9d) IEph 19:2. Of the star of the Magi Mt 2:2, 7, 9f; GJs 21:1; περὶ τοῦ ἀ. vs. 2; εἶδον ἀστέρας … καὶ προῆγαν αὐτούς vs. 3 (pap). (FBoll, ZNW 18, 1918, 40–48. Diod S 16, 66, 3: a marvelous, divinely sent heavenly body leads the fleet of Timoleon toward Italy. When he and his companions noticed this heavenly manifestation, περιχαρεῖς ἦσαν [16, 66, 5].—On the star s. μάγος 1.) Falling fr. heaven in the last tribulation Mt 24:29; Mk 13:25; Rv 6:13 (all three Is 13:10; cp. Artem. 2, 36 p. 137, 15 καταπίπτοντες εἰς γῆν οἱ ἀστέρες). Single stars 8:10; 9:1 (cp. Artem. 5, 23 τ. οὐρανοῦ ἀστέρα ἐκπεσεῖν; Ps.-Callisth. 3, 33, 26: at the death of Alexander μέγας ἀστὴρ πεσὼν ἐκ τ. οὐρανοῦ ἐπὶ τὴν θάλασσαν.—Boll, Offb. 135). Changed at Christ’s parousia B 15:5. W. sun and moon (Dt 4:19; TestNapht 3:2) 1 Cor 15:41; Rv 8:12; 12:1 (Eratosth. 33 ἔχει ἀστέρας ἐπὶ τ. κεφαλῆς); 1 Cl 20:3; B 15:5. Of the stars as numberless (Gen 22:17; 1 Ch 27:23 al.) 1 Cl 10:6 (Gen 15:5); 32:2 (Gen 22:17).—As to the seven stars that the Son of Man holds in his right hand Rv 1:16; 2:1; 3:1, it has been conjectured that the imagery is based on a constellation, prob. that of the Great Bear (Strabo 1, 1, 21 τοὺς ἑπτὰ τῆς μεγάλης ἄρκτου ἀστέρας; almost the same thing in Diod S 3, 48, 1.—Philo, Op. M. 114, Leg. All. 1, 8; PGM 4, 700; ADieterich, Mithraslit. 1903, 14; 16f; 72f; Boll, Offb. 21f). In 1:20 they are interpr. to mean the ἄγγελοι (PGM 1, 74f star=angel; cp. 154; Chrysipp., Stoic. II 1076 and Diod S 2, 30, 6 stars=gods; En 18:14=heavenly beings) of the seven churches, by which are meant the guardian angels (so fr. Origen, Hom. 12 and 13 In Luc., De Orat. 11, to Bousset, Charles, Lohmeyer; JSickenberger, Röm. Quartalschr. 35, 1927, 135–49), not overseers/bishops (Primasius and Bede to Zahn, JWeiss, Billerb., Allo.—ἀ. to designate a prominent pers.: Plut., Marcell. 316 [30, 8] ὁ μέγας πατρίδος ἀ.). ἀ. ὁ πρωϊνός the morning star (Venus) likened to Christ 22:16; δώσω αὐτῷ τὸν ἀ. τὸν πρωϊνόν 2:28 (on both passages s. Boll, Offb. 47–50). Other pass. that associate pers. w. celestial bodies—a practice going back largely, as some hold, to Babyl. apocalyptic—are 8:11, 12; 12:1, 4, which also contain the word ἀ.—ἀστέρες πλανῆται wandering stars (Cicero, De Nat. Deor. of stars ‘quae falso vocantur errantes’), perh. meteors, typical of dissident teachers Jd 13 (cp. En 18:14; also chap. 21).—FBoll, Sternglaube u. Sterndeutung4 ’31 (lit.); EZimer, Sternglaube u. Sternforschung ’53.—B. 56. 1530–40. DELG. EDNT. M-M. TW. -
2 αστήρ
-
3 ἀστήρ
-
4 ἀστήρ
1 starἀστέρος οὐρανίου φαμὶ τηλαυγέστερον κείνῳ φάος ἐξικόμαν κε P. 3.75
ὁ μὰν πλοῦτος, ἀστὴρ ἀρίζηλος O. 2.55
-
5 ἀστήρ
Aἀστράσι Il.22.28
, 317 (Aristarch.; ἄστρασι Sch.Ven., Choerob.):— star (v. ἄστρον), ἀστέρ' ὀπωρινῷ Il. 5.5
;οὔλιος ἀ. 11.62
;Σείριος ἀ. Hes.Op. 417
; ἀ. Ἀρκτοῦρος the chief star in the constellation, ib. 565, etc.; shooting star or meteor, Il.4.75; ;ᾄττοντας ὥσπερ ἀστέρας Pl.R. 621b
, cf. Arist.Mete. 341a33, Plu. Agis11.3 ἀστὴρ πέτρινος meteoric stone, Placit.2.13.9.II metaph. of illustrious persons, etc.,φανερώτατον ἀστέρ' Ἀθήνας E.Hipp. 1122
(lyr.);Μουσάων ἀστέρα καὶ Χαρίτων AP7.1.8
(Alc. Mess.)IV name of a bird, perh. goldfinch, Dionys.Av.3.2.V blue daisy, Aster Amellus, Nic.Fr.74.66, Dsc.4.119.VII architectural ornament, IG4.1484.83 (Epid.), SIG 241B111 (Delph., iv B. C.).VIII bandage, Gal.18 (1).823.2 name of various remedies, Id.12.761, al. -
6 ἀστήρ
ἀστήρ, έρος, dat. pl. ἀστράσι: star; ἀστὴρ ὀπωρῖνός, the dog-star, Sirius, Il. 5.5; of a ‘shooting-star,’ Il. 4.75.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ἀστήρ
-
7 ἀστήρ
ἀστήρ, - έροςGrammatical information: m.Meaning: `star' (Il.).Derivatives: ἀστέριον, also name of a plant (Crateuas; s. Strömberg Pflanzennamen 48, 50); - ἀστερίας fish- and bird name (Philyll.), Strömberg Fischnamen 28, Thompson Birds 57); ἀστερίτης ( λίθος) name of a mythical stone (Ptol. Heph., cf. Redard Les noms grecs en - της 52), fem. ἀστερῖτις a plant (Ps.-Apul., Redard 69).Etymology: Compare Arm. astɫ `id.', further e.g. Bret. sterenn, Goth. staírno, Toch. B ścirye, Av. acc. sg. stār-ǝm, Skt. nom. pl. tā́raḥ (the absence of the s- unexplained), instr. stŕ̥-bhiḥ; Lat. stella \< * stēr-lā or rather * stēl-nā, Hitt. hasterza \/ hsterz\/. Not here ἀστεροπή (q.v.) - Krogmann KZ 63, 256ff. and v. Windekens Revue belge de phil. 21, 141ff. connected PIE. ā̆s- `burn', Pok. 68, which seems quite probable. Sumerian-Babylonian origin ( Ištar `Venus'; z. B. Ipsen IF 41, 179ff.) is most improbable, cf. Schrader-Nehring Reallex. 2, 481, Specht KZ 62, 249 m. A. 3, Scherer Gestirnnamen 23 (also p. 18ff.).Page in Frisk: 1,170-171Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἀστήρ
-
8 ἀστήρ,-έρος
-
9 ἄστρον
ἄστρον, ου, τό (Hom.+ [the sg. is non-Hom. and rarely used in older Gk.]; ins, pap, LXX; En 18:14; PsSol 1:5; TestSol; Test12Patr; JosAs 2:11; 18:7 cod. A; ApcEsdr 5:4 p. 29, 28 Tdf.; Philo; Jos., Ant. 1, 31, C. Ap. 2, 117; Ar. 4, 2; Just.; Tat.; Mel., Fgm. 8b, 18; 37; 41; Ath. 13:2) star, constellation, also single star (=ἀστήρ: Posidon. in Stob., Flor. 1, 24 p. 518 [HDiels, Doxogr. Graec. 1879 p. 466, 20] διαφέρειν ἀστέρα ἄστρου. εἰ μὲν γὰρ τίς ἐστιν ἀστήρ, καὶ ἄστρον ὀνομασθήσεται δεόντως, οὐ μὴν ἀνάπαλιν; PGM 1, 75; Galen CMG V 10, 1 [XVIIa p. 16, 6ff K.]; s. Boll, ZNW 18, 1918, 4ff) w. sun and moon (Pla., Leg. 10 p. 898d; Dio Chrys. 80 [30], 28; Epict. 2, 16, 32; 3, 13, 16 al.; Jo 2:10; Ezk 32:7) Lk 21:25; Dg 4:5; 7:2; (w. ἀστήρ) IEph 19:2. Normally showing sailors the way at night Ac 27:20. Typical of a large number Hb 11:12 (Ex 32:13; Dt 1:10; 10:22 al.; Philo, Rer. Div. Her. 86; Jos., Ant. 1, 183). τὸ ἄ. τοῦ θεοῦ Ῥαιφάν the constellation of the god R. Ac 7:43 (Am 5:26) s. Ῥαιφάν. In contrast to the star over Bethlehem ἀστέρα … λάμψαντα ἐν τοῖς ἄ. τούτοις GJs 21:2 (not pap).—Of the harmonious stellar movements created by God ἄστρων ἐναρμόνιος κίνησις Hm, 12, 4, 1 v.l.—DELG s.v. ἀστήρ. M-M. TW. -
10 αστέρ'
ἀστέρα, ἀστήρstar: masc acc sgἀστέρι, ἀστήρstar: masc dat sgἀστέρε, ἀστήρstar: masc nom /voc /acc dual -
11 ἀστέρ'
ἀστέρα, ἀστήρstar: masc acc sgἀστέρι, ἀστήρstar: masc dat sgἀστέρε, ἀστήρstar: masc nom /voc /acc dual -
12 ἕσπερος
ἕσπερος, ον (v. sub fin.),A of or at evening, [ἀστὴρ] ἕ. the evening-star, Il.22.318; opp.ἑῷος ἀστήρ,AP7.670 (Pl.); prov., : as Subst., without ἀστήρ, E. Ion 1149, BionFr.8.1 ; ; esp. of the planet Venus, Eratosth.Cat.43, Cic.ND2.20.53 ; alsoἕ. σελάνας φάος Pi.O.10(11).73
; ἕ. θεός the god of darkness, i.e. Hades or death, S.OT 178(lyr.); like ἑσπέριος, joined with a Verb, h.Hom.19.14 ; ἕ. γίγνεται, of the planet Venus, Ti.Locr.96e.2 as Subst., evening,μέλας ἐπὶ ἕσπερος ἦλθε Od.1.423
; μένον δ' ἐπὶ ἕσπερον ἐλθεῖν waited the coming on of evening, 4.786 ; ποτὶ ἕσπερον at eventide, Hes.Op. 552 : also heterocl. pl.,ποτὶ ἕσπερα Od.17.191
;ὑφ' ἕσπερα AP5.304
: fem.,ἐρεμνὴ ἕσπερος A.R.4.1290
: metaph. of age, τί δ' ἕσπερός ἐστι γυναικῶν ; AP5.232 (Maced.).II western, ; ;ὠκεανός D.P.63
; ἕ. (sc. γῆ) the west country,ἀφ' ἑσπέρου Call.Del. 174
;πρὸς ἑσπέρου D.P.335
; ἑσπέρου κέρας, promontory in Africa, Ptol.Geog.4.6.2 : as Adj.,ὁ Ἥλιος..-ον κύκλον διανύων Nech.
ap. Vett.Val.154.29. (ϝέσπ-, cf. Ἑσπέριος fin.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἕσπερος
-
13 αστρ'
ἀστρά, ἀστήρstar: masc acc sgἀστρί, ἀστήρstar: masc dat sg——————ἄστρα, ἄστρονthe stars: neut nom /voc /acc pl -
14 φωσφόρος
φωσφόρ-ος (parox.), ον, poet. [full] φαοσφόρος Lyr.Adesp. in PLit.Lond.51.5, [full] φαεσφόρος Call.Dian. 204, etc.:—A bringing or giving light, ; φ. ἀστήρ, of Dionysus at the mysteries, Ar.Ra. 342 (lyr.);φ. πεῦκαι Id.Fr. 599
; αἴγλη, Ἦμαρ, Orph.A. 1246,Εὐχή 24
.b Subst., ὁ φ. (sc. ἀστήρ), the light-bringer, i.e. the morning-star, a name specially given to the planet Venus, Ti.Locr.96e, 97a, Arist.Mu. 392a27, 399a8, Cic.ND2.20.53, Ph.1.504, cf. Alex.Eph. ap. Theo Sm. p.138H.b name of an eye-salve, Gal.12.747.II torch-bearing, epith. of certain deities, esp. of Hecate, E.Hel. 569, Ar.Th. 858, Fr. 594a; φ. θεά (sc. Ἄρτεμις) E.IT21, cf. Call.l.c.;νὴ τὴν Φωσφόρον Ar.Lys. 443
, Antiph. 58.6; of Hephaestus, Orph.H.66.3: pl.,ἱερεὺς Φωσφόρων Hesperia 4.49
(Athens, ii A. D.).III φωσφόρος, ἡ, torch-bearer, title of a priestess,Κλεοπάτρας θεᾶς PRein.10.8
, etc. (ii B. C.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > φωσφόρος
-
15 ἀστέριος
A starred, starry, Arat.695; ἀ. ἄμαξα, = Ἄρκτος, Call.Fr. 146; κύτος, of the sphere of the fixed stars, Vett.Val.172.32.III ἀστέριον, τό, name of a plant, Crateuas Fr.10; = κορωνόπους, Ps.-Dsc.2.130 (prob. for ἄστριον) = σφονδύλιον, Id.3.76; = κάνναβις ἥμερος, ib.148; = ἀστὴρ Ἀττικός, Id.4.119.IV ἀστέριον, τό, = ἀστήρ VI, Dsc.Eup.2.30.V ἀστέριος λίθος meteoric stone, D.P.328.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀστέριος
-
16 ἀστερίσκος
A little star, Call.Iamb.1.120, Hipparch.3.5.22 (pl.).2 = ἀστερίσκιον, Eust. 424.5.II asterisk, the mark <*> by which Gramm. distinguished fine passages in Mss., Id.599.34, etc.; also used as a metrical sign, Heph.Poëm.p.74C.III = ἀστὴρ Ἀττικός, blue daisy, Thphr.HP 4.12.2, Ps.-Dsc.4.119.IV capsule of the poppy, Dsc.4.64.VI a geometrical figure, Id.*Stereom.1.77.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀστερίσκος
-
17 άστρασι
-
18 ἄστρασι
-
19 άστρασιν
-
20 ἄστρασιν
См. также в других словарях:
ἀστήρ — star masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αστήρ — I Μυθολογικό πρόσωπο. Γίγαντας που τον σκότωσε η Αθηνά. II Όνομα ιστορικών προσώπων. 1. Λακεδαιμόνιος (6ος αι. π.Χ.). Ο γιος του Αρχιμόλιος σκοτώθηκε και ενταφιάστηκε στην Αττική όταν, ως αρχηγός των στρατευμάτων της Σπάρτης, προσπαθούσε να… … Dictionary of Greek
Αστήρ Βρετανικός — Εβδομαδιαίο ελληνικό περιοδικό, το πρώτο εικονογραφημένο στην ελληνική βιβλιογραφία των περιοδικών εντύπων (19ος αι.). Ιδρυτής και διευθυντής του υπήρξε ο Στέφανος Ξένος … Dictionary of Greek
Αστήρ της Ανατολής — Τίτλος διαφόρων ελληνικών εντύπων. Τα πλέον αξιόλογα ήταν μία εβδομαδιαία εφημερίδα της Σμύρνης (1841 42) και μία επίσης εβδομαδιαία, αθηναϊκή εφημερίδα (1858 85) καθώς και ένα περιοδικό με έδρα τη Σύρο (1924 25) και διευθυντή τον Μ. Παντελούρη … Dictionary of Greek
Αιγυπτιακός Αστήρ — Διμηνιαίο περιοδικό του 19ου αι. με έδρα την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου (1886 88). Ιδρύθηκε από τον Βασίλειο Ματθαίο … Dictionary of Greek
Αιολικός Αστήρ — Δεκαπενθήμερο περιοδικό (1911 14). Εκδιδόταν στο Αϊβαλί (Κυδωνίες) αρχικά από τους Χαρ. Βαφειάδη και Δημ. Ψωμόπουλο και έπειτα από τον Χ. Κοντέλλη. Η ύλη του ήταν κυρίως λογοτεχνική … Dictionary of Greek
Πολικός Αστήρ — Το πρώτο χρονολογικά ελληνικό ναυτικό περιοδικό. Ιδρύθηκε το 1842 από τον Γεράσιμο Ζωχιό και αριθμεί ζωή 9 τευχών. Μεταξύ των συνεργατών του ήταν και ο Ανδρέας Μιαούλης … Dictionary of Greek
ἀστρά — ἀστήρ star masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀστράσι — ἀστήρ star masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀστράσιν — ἀστήρ star masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀστρός — ἀστήρ star masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
