-
1 χείριος
A = ὑποχείριος, in the hands, under control, E.Andr. 411; mostly with a Verb, χειρίαν ἀφείς τινι having left me in the power of, captive to, another, S.Aj. 495; ἐλάβετε.. Ἑλένην χειρίαν; did you get her into your power? E.Cyc. 177; (troch.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > χείριος
-
2 ἰοχέαιρα
Grammatical information: adj..Meaning: attribute of Artemis, also used as substantive (Hom.; Pi. P. 2, 9 [with shortening of the ἰ-], poet. inscr.), also of the φαρέτρα (AP 6, 9); also name of the viper (Nic. Fr. 33).Etymology: Since antiquity mostly explained as `shaking out arrows, arrow-shootress, from ἰός `arrow' and χέω, cf. δούρατ' ἔχευαν Ε 618; through learned play by Nic. referring to ἰός `poison'. The 2. member was shaped after χίμαιρα, γέραιρα a. o. (Schwyzer 452 a. 475, Chantraine Formation 104); as it never existed as an independent word, it cannot be seen whether it is derived from an ρ-stem *χέϜ-αρ (Benveniste Origines 27) or from an ν-stem ( πίειρα: πίων, πέπειρα: πέπων). - However, Heubeck Beitr. z. Namenforschung 7, 275ff. derived it (with Pisani; objections by Belardi Doxa 3, 208, Fraenkel Ling. Posn. 4, 96) from ἰός and χείρ as `who has the arrow(s) in her hand'; this is supported by Skt. formations, e. g. íṣu-hasta- `who holds an arrow in the hand', śūla-hasta- `... a lance in...'. On the formal aspects s. on χείρ (s. v.). - Not with Ehrlich Sprachgeschichte 48 as `crying (a) hunting cry' from ἰά `cry' and a verb `call' (Skt. hávate); cf. Kretschmer Glotta 4, 350. Also R. Schmitt, Dicht. u. Dichterspr. 177ff.Page in Frisk: 1,731-732Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἰοχέαιρα
-
3 κλόπιος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κλόπιος
-
4 παιώνιος
A belonging to Paeon or medicine, healing, χείρ, χεῖρες, A.Supp. 1066 (lyr.), S.Ph. 1345, Ar.Ach. 1223; ; : in later Prose, Jul.Or.8.240b: c. gen.,χρυσὸς ἔρωτος ἀεὶ παιώνιος AP 9.420
(Antip.):—fem. [full] παιωνιὰς σοφίη, healing art, medicine, ib.11.382.6 (Agath.); also [full] παιωνὶς τέχνη, S.E.M.1.51; cf. παιόνιος.2 Subst. [full] Παιώνιος, ὁ, healer, c. gen., S.Tr. 1208; Παιωνία, epith. of Athena, Paus.1.2.5, etc.d [full] Παιώνια, τά, festival of Paeon, Ar.Ach. 1213.II κέλαδος οὐ π. un like a song of victory, A.Pers. 605.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παιώνιος
-
5 πολέμιος
A of or belonging to war,κάματοι Pi.P.2.19
; Expl.Arch. de Délos11.140
;τὰ π.
war and its business,Hdt.
5.78, Th.4.80 (s.v.l.), etc.;παρασκευάζεσθαι τὰ π. Id.1.18
.II more freq. of or like an enemy, hostile,ἄνδρες Pi. P.1.80
;χείρ Id.N.4.55
; ; δόρυ ib. 216, etc.;ἄνδρα π. ἐχθρόν τε S.Ph. 1302
; π. δυσμενῆ τε ib. 1323; π. τινί hostile to one, Hdt.1.4, E.Hec. 1138;π. πῦρ νεύροις Hp.Art.11
.b freq. as Subst., enemy, Hdt.1.87, Pi.P.1.15, etc.;οἱ π.
the enemy,Th.
1.84, 2.43, etc.2 generally, opposed, adverse,δύο.. ἐόντα -ώτατα Hdt. 7.47
; δύο.. ἔτι πολεμιώτερα (sc. γῆ καὶ θάλασσα) ib.49; most hurtful,Pl.
Prt. 334b;πολεμία ἡ ὀσμὴ τοῖς ὄφεσιν Arist.HA 612a29
.III of or from the enemy, ;φρυκτοί Th.2.94
;φίλια καὶ π. ναυάγια Lys.2.38
;τριήρεις IG22.29.15
; πολέμια, τά, enemy's wares, contraband, Ar.Ach. 912; ἡ π. (sc. γῆ, χώρα) the enemy's country, X.Cyr.3.3.16, etc., cf. S.Aj. 819.IV Adv. - ίως in hostile manner,φιλίως, οὐ π. Th.3.65
, cf. 66, etc.;π. ἔχειν τινί X.Cyn.7.11
: [comp] Sup.-ιώτατα, διακείμενος SIG741.19
(Epist. Mithrid., i B.C.).— πολέμιος is older than πολεμικός, being always used by Pi. and Trag., and mostly by Hdt. and Th.; in X. and later writers, πολέμιος is mostly used in the sense of hostile, πολεμικός in that of warlike, skilled in war.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πολέμιος
-
6 ὑποχείριος
A under the hand, in hand,χρυσὸν ὅτις χ' ὑποχείριος ἔλθῃ Od.15.448
, cf. Anon. ap. Suid., and v. πρόχειρος.2 mostly of persons, under any one's hand or control, under command, subject, τισι Hdt.6.33,44; ὑ. εἶναι, γενέσθαι τισί, ib. 119, A.Supp. 392 (lyr.), X.An.3.2.3, Pl.Lg. 683d; ὑποχειρίους ποιέεσθαί τινας make subject, bring into subjection, Hdt.1.106;ὑποχειρίας παρέξειν τὰς Ἀθήνας Id.5.91
;ὅταν δ' ὑποχείριος ἔλθῃ Thgn.363
; λαβεῖν τινα ὑποχείριον to get into one's power, E.Andr. 736, Lys.4.5, etc.;ὑ. ἔχειν τινάς Th. 3.11
, etc.;τὰ ὑ. τέκνα POxy.1642.5
(iii A. D.); ὑ. τὸν ἵππον ἔχειν keep him ' well in hand', X.Eq.8.12;τὴν χώραν ὑ. τοῖς πολεμίοις παραδόντα Lycurg.8
, cf. X.Cyr.5.3.13; ὑ. τοῖς ἰητροῖς in the power of.., Hp.Medic.1; of wild birds, ὑ. ποιήσασθαι keep them in captivity, Pl.Tht. 197c; ὑ. τὰς ἐπιστήμας ἔχει ib. 198a.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑποχείριος
-
7 σκότος
Grammatical information: m.,Meaning: `darkness, dark', also of the dark before the eyes = `swindle' (Il.).Other forms: Also n. (since Va; after φῶς a. o., extensively Egli Heteroklisie 64 f.)Compounds: Some compp., e.g. σκοτο-μήν-ιος "having the moon in the dark", `moon-darkness, moonless', adjunct of νύξ (ξ 457), univerbation of σκότος and μήν(η); besides the abstract σκοτο-μην-ία f. `moonlessnes, moonless night' (hell.), also σκοτο-μήνη `id.' (Democr.[?], LXX) and (after the nom. in - αινα) σκοτό-μαινα f. `id.' (AP a.o.); cf. Sommer Nominalkomp. 57 (slightly diff.). Further σκοτο-διν-ία, Ion. - ίη f. `swindle' (Hp., Pl.) with - δινιάω (Ar., Pl.); also - δινος m. `id.' (Hp.; after δῖνος); diff. Georgacas Glotta 36, 182.Derivatives: Several derivv. A. Adj.: 1. σκότιος `dark, secretly, illegitimate', in Crete also = ἄνηβος (esp. ep. poet. Z 24; cf. Ruijgh L'élém. ach. 108 against Leumann Hom. Wörter 284); to this σκοτίας δραπέτης H. 2. σκοτ-αῖος `in the dark, dark' (IA.; after κνεφαῖος a.o.; Schwyzer 467). 3. - εινός `darkness' (A.; after φαεινός a. o.) with - εινότης f. (Pl.), - εινῶδες H. s. νυθῶδες. 4. - όεις `id.' (Hp., Emp., hell. ep.; Debrunner Άντίδωρον 28f.); Σκοτοῦσ(σ)α (- όεσσα) f. town in Thessaly (hell.). 5. - ώδης `dark, dizzy' (IA.) with - ωδία f. (late). 6. - ερός `dark' (hell. poet.). -- B. Subst. 1. σκοτία f. = σκότος (Ar., LXX, NT a.o.); or to σκότιος as e.g. ὁσία: ὅσιος?; cf. Scheller Oxytonierung 38 w. n. 4. 2. σκοταρία ζόφος. Άχαιοί H. 3. Σκοτίτας m. surn. of Zeus (Paus. 3, 10, 6); explanation debated; cf., except LSJ, Redard 212, Hitzig -Blümner ad loc., v. Wilamowitz Glaube 1, 229. 4. Σκοτία (- ιά) f. surn. of Aphrodite (H., EM; Scheller Oxyt. 129 w. n. 2). -- C. Verbs: 1. σκοτόομαι, - όω, also w. ἀπο-, συν-, `it becomes dark before my eyes, I'm passing out; to pass out, to darken' (Att. etc.; on the meaning Chantraine Sprache 1, 147 f.) with σκότ-ωμα, - ωσις (hell. a. late). 2. ἐπι-σκοτ-έω `to shroud in darkness, to darken' (Hp., Att.; like ἐπι-θυμ-έω, - χειρ-έω a. o.) with - ησις f. (Plu. a. o.), - ος adj. (Pi. Pae. 9, 5; v. l.). 3. σκοτάω in 3. pl. σκοτόωσι `their sight becomes darkened' (Nic.). 4. σκοτ-άζω, mostly w. συν-, `to become dark, to darken' (Att. etc.; in the older language only impersonal) with - ασμός m. (late). 5. - ίζω, also w. ἐπι-, ἀπο-, κατα-, `to darken' (hell. a. late) with - ισμός, - ισις (sp.). 6. σκοτ-εύει δραπετεύει H. (cf. σκοτίας ab. A. 1).Etymology: Without direct non-Gr. agreement, σκότος has a very close cognate in a Germ. word for `shadow': Goth. skadus, OE sceadu (also `darkness'), OHG scato, -( a)wes, PGm. * skaðu- (after the opposite * haiðu- prop. `light-appearance' [= Skt. ketú-] in Goth. haidus `art and way' a. o.?). Besides stand in Celt. forms with lengthened grade, e.g. OIr. scāth n. `shadow', IE * skōto- or * skāto- (diff. s. σκιά). WP. 2, 600 (w. older lit.), Pok. 957; older lit. also in Bq.Page in Frisk: 2,739-740Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σκότος
См. также в других словарях:
αμβρόσιος — I (Saint Ambrose, Τρέβιρα 340 – Μιλάνο 397 μ.Χ.). Άγιος και διδάσκαλος της Δυτ. Καθολικής Εκκλησίας. Γιος Ιταλών χριστιανών, σπούδασε στη Ρώμη νομικά, λατινική και ελληνική φιλολογία και διορίστηκε διοικητής της Λιγυρίας Εμιλίας με έδρα το Μιλάνο … Dictionary of Greek
ιοχέαιρα — (I) ἰοχέαιρα, ἡ (Α) 1. (επίθ. τής Αρτέμιδος) αυτή που εκτοξεύει βέλη, η τοξεύτρια («ἰοχέαιρα παρθένος», Πίνδ.) 2. ως κύρ. όν. ἡ Ἰοχέαιρα η Άρτεμις 3. αργότ. και επίθ. τής φαρέτρας) αυτή που εκχύνει τα βέλη («ἰοχέαιρα φαρέτρα», Ανθ. Παλ.). [ΕΤΥΜΟΛ … Dictionary of Greek
ύπτιος — α, ο / ὕπτιος, ία, ον, ΝΜΑ πεσμένος, ξαπλωμένος ανάσκελα («κατεκλίθη ὕπτιος», Πλάτ.) νεοελλ. το ουδ. ως ουσ. το ύπτιο α) γραμμ. το σουπίνο β) (αθλ.) η ύπτια κολύμβηση, το ύπτιο κρόουλ αρχ. 1. (για πράγμ.) ανεστραμμένος, αναποδογυρισμένος… … Dictionary of Greek
χειροπόνια — τὰ, Α γιορτή τών τεχνιτών. [ΕΤΥΜΟΛ. < χειρ(ο) * + πόνος «κόπος, μόχθος» + κατάλ. ια, ουδ. πληθ. τού ιος] … Dictionary of Greek
