-
1 κλῄς
-
2 κλης
-
3 κλης
-
4 κλῄς
-
5 κλής
-
6 δυς-κλής
-
7 κλείς
κλείς, κλειδός, ἡ, acc. κλεῖδα, nur Sp., Aristod. (VI, 306), Plut. Artax. 9, u. κλεῖν, acc. plur. κλεῖδας, z. B. Ath. VII, 303 a, u. κλεῖς, letztere Form von den Atticisten empfohlen, B. A. 48, 7. 101, 19; s. Beispiele unten; ion. u. ep. κληΐς, ϊδος, Hom. immer so; altatt. κλῄς, ῃδός; dor. κλᾱΐς, acc. auch κλαῖδα od. κλᾷδα, Call. Cer. 45 (bei Theocr. κλάξ); lat. olavis; – 1) Alles zum Verschließen (κλείω) Dienende, Schlüssel, Schloß, Riegel. Bei Hom. – a) der eigentliche Schlüssel; von Erz mit einem elfenbeinernen Griff Od. 21, 6; mit welchem der inwendig an der Thür angebrachte Riegel, ὀχεύς, beim Oeffnen der Thür zurückgeschoben wurde; ἐν δὲ κληϊδ' ἧκε, sie steckte den Schlüssel in das Schlüsselloch, um die Thür zu öffnen, 21, 47; vgl. ἀνακόπτειν ὀχῆας, ϑύρετρα κληῗδι πλήσσειν, 21, 47. 50, ϑύρας οἰγνύναι, Il. 6, 89. – b) der Thorriegel, ein großer Ballen, der vor die Thorflügel geschoben wurde, ἐπιβλής, Il. 24, 453, vgl. 12, 456. 14, 168, u. der kleinere innere Thürriegel, der mit einem Riemen vorgezogen wurde u. so das Gemach von innen verschloß, Od. 4, 802. 838; ἐπιτείνειν κληϊδα ἱμάντι, 1, 442; ϑύρας κληῗδι κληΐσσαι, 21, 241. – c) der Haken an der Spange, περόνη, Od. 18, 294. – Pind. Ἁσυχία βουλᾶν τε καὶ πολέμων ἔχοισα κλαϊδας ὑπερτάτα, P. 8, 3; auch mit kurzem ι, κλαΐδες, 9, 39; κλῇδας οἶδα δωμάτων Aesch. Eum. 791; auch ἀλλ' ἔστι κἀμοὶ κλῂς ἐπὶ γλώσσῃ φύλαξ, frg. 293; vgl. Soph. ὧν καὶ χρυσέα κλᾑς ἐπὶ γλώσσᾳ βέβακε προςπόλων Εὐμολπιδᾶν, von dem Stillschweigen, welches die Eumolpiden den Eingeweihten auflegen, O. C. 1055; χαλᾶτε κλῇδας Eur. Med. 1314; κλῇδες ἀνῆκαν ϑύρετρα Bacch. 448; übertr., καϑαρὰν ἀνοίξαντι κληΐδα φρενῶν Med. 661; κλῇδας γάμου φυλάττει, von der Hera, der Vorsteherinn der Ehen, welche die Verbindung bewahrt, Ar. Thesm. 976; seltner in Prosa, κλεισίν Plat. Ax. 371 b. – 2) das Schlüsselbein, gleichsam der Schlüssel zwischen Hals od. Nacken u. Brust; κληὶς ἀποέργει αὐχένα τε στῆϑός τε Il. 8, 325; ᾗ κληϊδες ἀπ' ὤμων αὐχέν' ἔχουσιν 22, 324; κληϊδα παρ' ὦμον πλῆξε 5, 146; παῖσον ἐμᾶς ὑπὸ κλῃδός Soph. Trach. 1035; τὴν κλεῖν συνετράβην Andoc. 1, 61; τὴν κλεῖν κατεαγότα Dem. 18, 67; sonst gew. im plur., Arist. H. A. 3, 7 u. öfter; διήλασε παρὰ τὴν κλεῖδα διὰ τοῦ τραχήλου τὴν αἰχμήν Plut. Artaz. 9. – Am Thunfisch, Aristopho Ath. VII, 303 a 315 d. – 3) die Ruderbänke auf dem Schiffe, κληϊδες, welche die Schiffsseiten verbinden; κληΐδεσσιν ἐφήμενοι Od. 12, 215; πεντήκοντ' ἔσαν ἄνδρες ἐπὶ κληῗσιν ἐταῖροι Il. 16, 1 70; öfter in der Od. – 4) die wozu, ἐφ' ἁλμυρὰν πόντου κληῗδ' ἀπέραντον Eur. Med. 213.
-
8 κλείς
Aκλεῖδα AP 6.306
([place name] Aristo), Plu.Art.9: pl.κλεῖδες, κλεῖδας, [var] contr. κλεῖς, v. infr. 111, dat. :—[dialect] Ion. [full] κληΐς [ῑ], κληῗδος, κληῗδα, etc. (Hom. uses only the [dialect] Ion. form):—[dialect] Dor. [full] κλᾱΐς, κλαΐδος [ῐ] Simon.23, Pi.P.9.39; but acc. pl. κλᾱῗδας ib.8.4; acc. κλαῖδα orκλᾷδα Call.Cer.45
; cf. κλᾴξ:—[dialect] Aeol. [full] κλᾶϊς ( κλαῖς cod.)· μοχλός, Hsch.; κλάϊς acc. κλάϊν Et.Gud.ap.Schaefer Greg.Cor.p.584: pl. κλᾷδες κλᾶδες cod.)· ζυγά, Hsch.:—old [dialect] Att. [full] κλῄς, κλῇδος, acc. (anap.), 661 (lyr.): κλείς and κλῄς in the same [dialect] Att. Inscr., IG22.1414.44 and 47. ( κλᾱϝῑς, cf. Lat. clavis, claudo.)1 bar, bolt, θύρας σταθμοῖσιν ἐπῆρσε (sc. Hera, from within)κληῗδι κρυπτῇ Il.14.168
, cf. Od.21.241; κληῗδος ἱμάς ib.4.802, cf. 838; ; = ἐπιβλής, Il.24.455.2 catch or hook, passed through the door from the outside to catch the strap ([etym.] ἱμάς ) attached to the bar ([etym.] ὀχεύς), ἐν δὲ κληῗδ' ἧκε, θυρέων δ' ἀνέκοπτεν ὀχῆας ἄντα τιτυσκομένη Od.21.47
, cf.50;οἴξασα κληῗδι θύρας Il.6.89
;δοιοὶ δ' ἔντοσθεν ὀχῆες εἶχον ἐπημοιβοί, μία δὲ κληῒς ἐπαρήρει 12.456
, cf.Parm.1.14.3 later, key,τὴν κλεῖν ἐφέλκεται Lys.1.13
; κλεῖν παρακλείδιον a false key, Pl.Com.77: pl.,κλῇδας οἶδα δώματος A.Eu. 827
, cf.E.Ba. 448;Λακωνικὴ κ. Men.343
;κυριεύσοντα τῶν κ. OGI229.56
(Smyrna, iii B.C.); of a sacred key carried in processions, SIG900.14 (Panamara, iv A.D.), 996.24 (Smyrna, perh. i A.D.).4 metaph., , cf. 9.39; ἔστι κἀμοὶ κλῂς ἐπὶ γλώσσῃ, of silence, A.Fr. 316, cf.S.OC 1052 (lyr.);καθαρὰν ἀνοῖξαι κλῇδα φρενῶν E.Med. 661
(lyr.); κλῇδας γάμου φυλάττει, of Hera, Ar.Th. 976 (lyr.); of the key to a problem, Vett.Val.179.4.III collar-bone, prob. so called from its hook shape (v. supr. 1.2), Hom. (only in Il.), ;κληῗδα παρ' ὦμον πλῆξ', ἀπὸ δ' αὐχένος ὦμον ἐέργαθεν ἠδ' ἀπὸ νώτου 5.146
; , cf. Hp.Aër.7, Art.13;πᾳῖσον ἐμᾶς ὑπὸ κλῇδος S.Tr. 1035
;τὴν κλεῖν συνετρίβην And.1.61
;τὴν κλεῖν κατεαγώς D.18.67
: pl., Diog. Apoll.6, etc.;τὰ πλάγια καὶ τὰς κλεῖδας Arist.HA 513b35
; αἱ κλεῖδες (v.l. κλεῖς) καὶ αἱ πλευραί, of the crocodile, ib. 516a28; κλεῖδες ὀπταί roast shoulder-bones of the tunny (with play on 1.3, visible keys, opp. κρυπταὶ κλεῖδες of the Laconians), Aristopho 7.2, cf. Diph.Siph. ap. Ath.8.357a.IV rowing bench in a ship, freq. in Od., always in pl.;ἐπὶ κληῗσι καθίζειν 2.419
, etc.;κληΐδεσσιν ἐφήμενοι 12.215
; once in Il., ;δησάμενοι.. ἐπὶ κληῗσιν ἐρετμά Od.8.37
.V of promontories, straits, etc., Κληῗδες orΚληΐδες τῆς Κύπρου Hdt.5.108
, cf.Str.14.6.3; πόντου κλῇδ', of the Bosporus, E.Med. 212 (lyr.).VI in pl., sacred chaplets, Id.Tr. 256 (anap.) (Ephes., acc. to Hsch.). -
9 θεμέρη
Grammatical information: adj.Compounds: As 1. member in θεμερῶπις adjunct of Άρμονίη (Emp. 122, 2), of αἰδώς (A. Pr. 134 [lyr.]); θεμερόφρονας συνετούς, σώφρονας H.Etymology: As simplex only θεμέρᾳ ὀπί (v. l. Pi. N. 7, 83), θεμε[ρώτε]ρα (IG 14, 1018, 3, IVp; correctly completed?). Beside θέμερος ( θεμερός ?) `solid, firm' sands *θέμιστος in Θεμιστο-κλῆς (cf. Άριστο-κλῆς) as κράτιστος beside κρατερός (s. Frisk Eranos 48, 6). The basis is nominal θεμ- in θεμούς, θέμεθλα, θεμέλια, s. vv. - Whether because of the explanation σεμνός `honourable, serious' a second θέμερος must be posited, seems doubtful. Acc. to Fick 1, 464; 3, 201 it belongs in this meaning to OHG timber `dark'. - One keeps some doubts about this IE etymology.Page in Frisk: 1,660Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > θεμέρη
-
10 κληΐς
-
11 βαίνω
βαίνω (entst. aus ΒΑΝΊΩ; vom Thema βάω, Cratin. Belkk. An. 1 p. 371, 3 προβῶντες Meineke C. G. F. 2, 1 p. 88), fut. βήσομαι, dor. βασεῠμαι Theocr. 2, 8; aor. ἔβην, Hom. auch βάτην, z. B. Il. 1, 327; ὑπέρ βασαν 12, 469; conj. βείω 6, 113; καταβείομεν 10, 97; ἐπιβέωμεν Her. 7, 50; in derselben Bdtg aor. med. βήσετο Hom. Iliad. 3, 262. 312. 5, 745. 8, 389 Odyss. 3, 481, ἐβήσετο Iliad. 14, 229 Odyss. 7, 135. 13, 75. 15, 284, v. v. l. l. βήσατο, ἐβήσατο, vgl. Scholl. Didym. Iliad. 3, 262 προκρίνει μὲν τὴν διὰ τοῦ ε γραφὴν βήσετο, πλὴν οὐ μετατίϑησιν ἀλλὰ διὰ τοῦ ᾱ γράφει Ἀρίσταρχος; idem Scholl. Iliad. 14, 229 Ζηνόδοτος καὶ Ἀριστοφάνης ἐς πόντον ἐβήσετο· καὶ μήποτε ἄμεινον; – perf. βέβηκα, mit den synkop. Formen, meist bei Dichtern, βεβάασιν, βεβᾶσι, conj. ἐμβεβῶσι, inf. βεβάναι u. ep. βεβάμεν, partic. βεβαώς, βεβαυῖα, zsgz. βεβώς, βεβῶσα, auch in Prosa; perf. pass. παραβεβάσϑαι; aor. p. παρεβάϑην, s. unten. Das factitive fut. u. aor. βήσω, ἔβησα s. unten. Auf die Wurzel βάω zurückzuführen sind vielleicht die Formen βάτω Soph. Ai. 1414 im Anap., βᾶτε Aesch. Suppl. 191 im Trim., die Imperat. ἔμβα, κατάβα u. ä. – 1) Eigtl. den Fuß heben, ausschreiten, Hom. βῆ δ' ἴμεν, er hob den Fuß zu gehen, er machte sich auf und ging, auch βῆ δὲ ϑέειν, er begann zu laufen, Il. 11, 617; βῆ δ' ἐλάαν 13, 27; περὶ τρόπιος βεβαῶτα Od. 5, 130; ἀμφ' ἑνὶ δούρατι βαῖνε, er spreitete die Beine aus um einen Balken, 5, 371. Uebh. schreiten, gehen, wandeln; nähere Bestimmungen werden hinzugefügt, a) mit praeposit. wird die Richtung bezeichnet, wohin, ὡς u. πρός bei Personen, ἐπί bei Personen u. Sachen im feindlichen Sinn, εἰς bei Sachen. Bei Dichtern, bes. Tragg., auch sp. D., steht auch der bloße acc., καὶ νῠν μ' ὀδύνα βαίνει, kommt über mich, Eur. Hipp. 1371; αἶνον ἔβα κόρος, Sättigung folgte dem Lobe, Pind. Ol. 2, 95; τί χρέος ἔβα με Ar. Nub. 30, aus einem Trag. entlehnt; μετά τι, nach etwas gehen, um es zu holen; μετ' ἴχνια βαῖνε ϑεοῖο Odyss. 2, 406, er folgte der Göttin, u. ä. – b) partic. bestimmen die Art u. Weise des Gehens, so ist βῆ φεύγων Iliad. 2, 665 = er floh, βῆ ἀίξασα Iliad. 4, 74 = sie eilte fort; das partic. fut. drückt die Absicht aus, βῆ ἐξεναρίξων 11, 101. – c) Zuweilen steht ein wirklicher Objects-Accus. dabei, wie κέλευϑον Pind. frg. 201; ὁδόν Sp.; Aesch. sagt umgekehrt πόροι βαίνουσι Ch. 71. Anders ist πόδα βαίνειν, den Fuß in Bewegung setzen, zu fassen, Eur. El. 94. 1173; anders ἔβαν νέας Od. 3, 162, οἱ μὲν ἀποστρέψαντες ἔβαν νέας ἀμφιελίσσας, entweder ἔβαν νέας = sie gingen zu den Schiffen, oder zu verbinden ἀποστρέψαντες νέας. – d) Aehnl. mit adject., bes. im neutr. plur., die Art u. Weise des Gehens bestimmend, ἶσα Πυϑοκλεῖ, ebenso wie P. gehen, gleichen Schritt mit ihm halten, Dem. 19, 314, was oft in VLL. citirt u. von aufgeblasenen Menschen verstanden wird; falsch faßte es Ath. V, 113 e auf; ἁβρά (s. ἁβρός), μεγάλα, Luc. D. Mort. 29, 1, große Schritte machen, einherstolzieren; εὔρυϑμα D. Deor. 2, 2; σαῦλα H. h. Merc. 28; ἁβρὸν β. Eur. Med. 1264. Auch μετὰ ῥυϑμοῦ, im Takt marschiren, Thuc. 5, 70; ἐν ῥυϑμῷ Plat. Legg. II, 670 b. – 2) dem Zusammenbange nach ist es öfter a) weggehen, dahingehen, entfliehen; Hom. Odyss. 3, 131 βῆμεν δ' ἐν νήεσσι, zu Schiffe fortgehen; ἐννέα δὴ βεβάασι Διὸς ἐνιαυτοί, sind hingegangen, vergangen, Il. 2, 134; κύματα βάντ' ἐπιόντα τ' ἰδεῖν Soph. Tr. 115; ἔβα, er floh, Ant. 120 u. öfter; ἐκ βροτῶν βῆναι, aus dem Leben, aus der Welt gehen, O. R. 805 u. so öfter bes. Eur. für sterben, dahingehen, z. B. Suppl. 1163; auch Sp.; so ἰκμὰς ἔβη, die Feuchtigkeit verschwand, Il 17. 392; übertr., πῇ ὅρκια βήσεται ἥμιν; wo werden sie hingehen? was wird aus ihnen werden? 2, 339. – b) ankomm en, ὡς ἀκμαῖος, εἰ βαίη, μὁλοι, wie käme er zu rechter Zeit, Soph. Ai. 904; so ist 36 ἔβην = ἥκω; vgl. O. C. 314. 845 u. a. O. – c) ein Vordringen, in der Vbdg ἐς τόδε τόλμης Soph. O. R. 125; ἐς τοσοῠτον ἐλπίδων 772, so weit in seiner Hoffnung. Vgl. ἐπὶ τοσαύτης βεβηκότες εὐτυχίας Dion. Hal. 6, 71. – 3) Uebh. sich befinden, wie versari, zu mannigfachen Umschreibungen dienend, δι' ὀδύνης βαίνειν, im Schmerz wandeln, sich in Schmerz befinden, Eur. Phoen. 1554; aber ibd. 20 πᾶς οἶκος βήσεται δι αἵματος, wird untergehen, eigtl. durch Blut od. Mord wandeln; διὰ μόχϑων Heracl. 625; διὰ δίκας ἔβα νέμεσις ἐς Ἑλέναν, strafend erreichte sie die Hel., Or. 1361. – 4) das perf. drückt bes. das Sein an einem Orte, das sich in einem Zustande Befinden aus; ἐν κάλλεσιν Aesch. Ag. 898; ἐν κακοῖς Soph. El. 1046; ἐν πόνῳ O. C. 1361; εὖ βεβηκώς, sich in gutem Zustande befinden, gut stehen, Archil. frg. 32; Soph. El. 967; τυραννὶς εὖ βεβηκυῖα Her. 7, 164. Bes. festen Fuß gefaßt habend, fest stehend (VLL. βεβαίως ἑστηκώς); ἐπὶ τῆς γῆς βεβηκότες, dem ἐφ' ἵππων κρέμασϑαι entggstzt, Xen. An. 3, 2, 19; vgl. βεβηκυίας τῆς οἰκίας ἐν δαπέδῳ Oec. 8, 17; στασιμωτέρως βέβηκε Plat. Tim. 55 e; ἐπὶ μέσου Parm. 138 c; ἐπὶ σμικροτάτου ποδός Polit. 270 a; ἐπὶ γῆς βεβῶτες Tim. 63 c. So auch Sp., γωνία ἐπί τινος βεβ. Pol 54, 6; βεβηκυῖα μάχη Plut. u. A.; τὸ βεβηκός, Festigkeit, Beständigkeit, Sp. Damit ist zu vgl. βοῠς ἐπὶ γλώσσῃ μέγας βέβηκεν Aesch. Ag. 36, liegt auf der Zunge, verschließt den Mund, wie χρυσέα κλῂς ἐπὶ γλώσσῃ βέβ. Soph. O. C. 1055; βεβὼς ἐπὶ ξύρου τύχης Ant. 983, Eur. Herc. Fur. 630 u. öfter bei Sp., sich in dem entscheidenden Moment, in der höchsten Gefahr befinden; οἱ ἐν τέλει βεβῶτες, = ὄντες, Soph. Ant. 67; ἐν μάχῃ βεβώς Eur. Suppl. 850. – 5) bei Gramm. = scandiren, nach B. A. p. 85 ἐπὶ τοῠ ῥυϑμοῠ, τὸν στίχον; μέτρον κατὰ πόδα δακτυλικὸν βαινόμενον Dion. Hal. C. V. 4. – 6) in trans. Bdtg, besteigen, vom Begatten bes. der Thiere, βαίνειν καὶ παιδοσπορεῖν Plat. Phaedr. 250 e; pass., besprungen werden, ἵπποι βαινόμεναι Her. 1, 192; vgl. Arist. H. A. 5, 14. – Sonst gehören der trans. Bdtg »in Bewegung setzen«, »gehen machen« das fut. βήσω u. der aor. ἔβησα an; φῶτας βῆσεν ἀφ' ἵππων, ließ sie absteigen, warf sie hinab, Il. 16, 810; ἐξ ἵππων βῆσε κακῶς ἀέκοντας, brachte sie vom Wagen herunter, 5, 164; βάσομεν ὄκχον κελεύϑῳ ἐν καϑαρᾷ Pind. Ol. 6, 24; ἔβησεν ἐς Ἑλλάδα Eur. Med. 209; El. 589; βῆσα Ἠμαϑίην ἐς Ἄρεα Add. 9 (VII, 238). Vgl. βήσετο δίφρον Il. 3, 262, er bestieg den Wagen. – Die 3. pers. sing. plusqpft. activ. βεβήκει und ἐβεβήκει gebraucht Hom. als einfaches praeterit., aor. oder imperfect.; daneben ist die Auffassung als eines wirklichen plusquamperf. nur an einigen Stellen statthaft, vielleicht an keiner nothwendig; wobei noch zu bedenken, daß Hom. auch den eigentlichen aor. überall als plusquamperf. gebraucht; s. βεβήκει Iliad. 1, 221. 6, 313. 495. 16, 751. 856. 864. 17, 137. 706. 22, 362 Odyss. 1, 360. 3, 410. 6, 11. 8, 361. 10, 388. 12, 312. 13, 164. 14, 483. 15, 464. 17, 26. 61. 18, 185. 20, 144. 21, 354. 22, 433. 23, 292, ἐβεβήκει Iliad. 6, 513. 11, 296. 446. 13, 156. 20, 161. 22, 21. 23, 391 (v. l. κοτέουσα βεβήκει Scholl.); in allen diesen Stellen ist βεβήκει ἐβεβήκει. Versende. Die anderen Personen dieses plusquamperf. außer βεβήκει kommen bei Hom. nicht vor. Vgl. die dem βεβήκει ähnliche u. ähnlich gebrauchte Form βεβλήκει s. v. βάλλω.
-
12 απεραντος
21) беспредельный, бесконечный, нескончаемый(πεδίον Pind.; πόντου κλῄς Eur.; ἀήρ Arph.; ὁδός, ἀριθμός, χρόνος Plat.)
2) бесчисленный, несметный(πένθη, δεισιδαιμονίαι Plut.)
3) наглухо закрытый, безвыходный, безысходный(Τάρταρος, δίκτυον Aesch.)
ἐπειδέ δὲ ἀπέραντον ἦν Thuc. — так как исхода не было видно4) лог. не приводящий к окончательному заключению, тж. сомнительный(λόγοι Sext.)
-
13 κλεις
κλειδός, атт. κλῄς, κλῃδός, эп.-ион. κληΐς, ῗδος ἥ (pl.: nom. κλεῖδες и κλεῖς, dat. κλεισίν, acc. κλεῖδας и κλεῖς)1) засов, запорκληῗδα ἐτάνυσσεν ἱμάντι Hom. — (Эвриклея) стянула засов ремнем;
χαλᾶν κλῇδας Eur. — отпирать, отворять (дверь);καθαρὰν ἀνοῖξαι κλῇδα φρενῶν Eur. — чистосердечно открыть (свою) душу2) ключ(κληῗδι θύρας οἰγνύναι Hom.; αἱ κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν NT.)
3) застежка (sc. τῆς περόνης Hom.)4) ключицаᾗ κληῗδες ἀπ΄ ὤμων αὐχέν΄ ἔχουσιν Hom. — (место), где ключицы отделяют шею от плеч
5) pl. ( поперечные) скамьи для гребцовαὐτοὴ βάντες ἐπὴ κληῗσι κάθιζον Hom. — они, взойдя (на корабль), сели за весла
6) выход в открытое море, пролив(πόντου Eur.)
-
14 ομοκλης
-
15 δυσκλής
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δυσκλής
-
16 φύλαξ
A watcher, guard, sentinel, Hom. (only in Il., always masc. and in pl.),φύλακες ἄνδρες 9.477
; ἡγεμόνες φυλάκων ib.85, cf. 10.58; freq. in Trag. and [dialect] Att. (Hdt. uses φυλακός, exc. in signf. 11),φύλακ' ἐπέστησεν βοΐ A.Supp. 303
;νεὼς σῆς φ. S.Ph. 543
;δράκοντα μήλων φ. Id.Tr. 1100
, al.;φ. τοῦ τείχους Th.2.78
, cf. IG12.44.14, al.;φ. κατὰ τὰς πύλας X.HG4.4.8
;φύλακα καταστῆσαι Lys.19.31
; οἱ φ. the garrison, Th.6.100, X. An.4.2.5, etc.; φύλακες τοῦ σώματος body-guards, Pl.R. 566b;ὁ τοῦ δεσμωτηρίου φ. Id.Cri. 43a
;τω-ν αἰχμαλώτων X.HG4.5.6
, etc.: λόχοι φύλακες bodies of reserve, Id.An.6.5.9: as fem.,ἔστι κἀμοὶ κλῂς ἐπὶ γλώσσῃ φ. A.Fr. 316
, cf. S.Aj.36, OC 355, E.Andr.86: metaph., flames ([etym.] φλόγες ) are calledφύλακες Ἡφαίστου κύνες Eub.75.7
(dub. l.); and the hospitable table isφ. φιλίας Timocl.13
.II guardian, keeper, protector, Hes.Op. 123, 253;κτεάνων Pi.P.8.58
; δωμάτων, χώρας φ., A.Ag. 914, S.OT 1418, etc.;παιδός Hdt.1.41
;τῆς γυναικός X.Cyr.6.3.14
;τῆς πολιτείας And.4.16
, cf. Pl.R. 374d, al.;τῆς ἀρχῆς Lys.12.94
;τω-ν νόμων Pl.Lg. 966b
;τῆς εἰρήνης Isoc.4.175
: as fem., E.Tr. 462, Pl.Plt. 305c, X.Mem.2.1.32; of a divinity,Ἄγγδιστιν.. φύλακα καὶ οἰκοδέσποιναν τοῦδε τοῦ οἴκου SIG985.51
(Philadelphia, i B. C.): also φ. Ἀργείου δορός a protector against it, E.Ph. 1094; ἐπὶ τοῖς ὠνίοις φύλακας κατεστήσατε, of the ἀγορανόμοι, Lys. 22.16.3 of things, [στήλην] ὥσπερ φ. τῆς δωρεᾶς Plu. Nic.3
.4 chain, keeper, φ. ἀργυροῦς, χαλκοῦς, IG7.3498.8 (Orop.), Inscr.Délos 1426 Bii 45; ὀμφαλὸν καὶ φύλακα περὶ αὐτόν ib.1417B i93(ii B. C.).5 bandage, Gal.19.144. (Cf.Lat. bubulcus (Ital. bifolco), subulcus.) -
17 Ἡρακλέης
Ἡρακλέης, [var] contr. [suff] ἠπιο-κλῆς, ὁ, the former in [dialect] Ep., Pi., Hdt., and E. Heracl. 210, Ion 1144, HF 924; the latter also in E., S., and [dialect] Att. Prose: the orig. forms of the obl. cases Ἡρακλέεος, -κλέεϊ, -κλέεᾰ nowhere appear in use; but in [dialect] Att. the contracted formsA ,Ἡρακλέει E.Heracl.8
, 988, Ar.Av. 567, (anap.) (also in h.Hom.15.1, Hes.Sc. 448, Theoc.24.1); in [dialect] Ion. and [dialect] Ep., Ἡρακλῆος, -κλῆϊ, -κλῆα (- κλῆϊ Pi.I.5(4).37
, - κλῆος dub. in E. Heracl. 541):—these forms are still further shortd.,Ἡρακλέος Hdt.2.42
(v.l. -έους), Pi.O.3.44 (scanned -?ἩρακλέηςX- P.10.3), E.HF 806 (lyr.),Ἡρακλέῖ Hdt.2.145
, Theoc.25.71;Ἡρακλέᾰ Hdt.2.42
sq., Pi.O.10(11).16, AP9.391 (Diotim. or Call.) (scanned -?ἩρακλέηςX- S.Tr. 233, Ar.Th.26); again [var] contr. cod. A, interpol. in Pl.Phd. 89c, Ael. VH1.24;Ἡρακλεῖ B.8.9
, Th.7.73: irreg. acc.Ἡρακλέην A.R.2.767
, dub.l. in Theoc.13.73; [var] contr. Ἡρακλῆν v.l. in Paus.8.31.3 and Epigr. ap.Alcid.Od.24, BGU166.12 (ii A.D.): voc.Ἡράκλεες Archil.119
, Pi. N.7.86, E.HF 175; [dialect] Att. , etc., laterἭρακλες Orph.H.12.1
[pron. full] [ᾰ], AP9.468 [pron. full] [ᾱ], Gramm. ap. Lib.Ep. 255: pl. (but Ἡρακλεῖς Hdn.Gr.1.424), acc. : dualΗρακλέε Philostr.VA5.5
: ([etym.] Ἥρα, κλέος):— Heracles, Il.14.266, etc.; Ἡρακλέος στᾶλαι (v. Ἡράκλειος), prov. of going to the farthest point, Pi.O.3.44; Ἡρακλέους ὀργήν τιν' ἔχων a temper like Heracles, Ar.V. 1030, Pax 752; prov. of close friendship, ἄλλος Ἡρακλῆς, ἄλλος αὐτός (Mss. οὗτος) Arist.EE 1245a30; but ἄλλος οὗτος Ἡρακλῆς 'a second Heracles', Id.MM 1213a13, Varr.Sat.Men.tit.: voc. Ἡράκλεις as an exclamation of surprise, anger, or disgust, Ar.Ach. 284, Nu. 184.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Ἡρακλέης
-
18 ὁμοκλής
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὁμοκλής
-
19 Βαθυκλῆς
Βαθυ - κλῆς: a Myrmidon, son of Chalcon, Il. 16.594†.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > Βαθυκλῆς
-
20 Διοκλῆς
Διο-κλῆς: son of Orsilochus of Pherae, Od. 3.488.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > Διοκλῆς
- 1
- 2
См. также в других словарях:
κλης — κλῄς, ηδός, ἡ (Α) (αρχ. αττ. τ. τού κλείς) βλ. κλείδα … Dictionary of Greek
κλῄς — κλείς clavis fem nom sg (attic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ἔστι κ’αμοὶ κλὴς ἐπὶ γλώσσῃ. — См. Об этом история умалчивает … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
χασικλής — ο, θηλ. χασικλού και χασικλίνα, Ν 1. χασισοπότης 2. (κατ επέκτ.) ναρκομανής. [ΕΤΥΜΟΛ. < χασίς / χασίσι + κατάλ. κλής (πρβλ. θερια κλής, μερα κλής), μέσω ενός τ. *χασισι κλής, με απλολογία] … Dictionary of Greek
μεζεκλής — ο, θηλ. μεζεκλού αυτός που τού αρέσουν οι μεζέδες. [ΕΤΥΜΟΛ. μεζές + κατάλ. κλής (πρβλ. θερια κλής, χασι κλής] … Dictionary of Greek
θέμερος — θέμερος, έρα, ον (Α) 1. αυτός που έχει στερεές βάσεις, σταθερός 2. (κατά τον Ησύχ.) «βέβαιος, σεμνός, εὐσταθής». [ΕΤΥΜΟΛ. Συγγενές προς τα θεμός*, θέμις*, παρουσιάζει με το τελευταίο την ίδια μορφική αναλογία όπως τα κυδι /κύδος: κυδρός. Κατά μία … Dictionary of Greek
κλείδα — η (AM κλείς, δός, Α ιων. τ. κληΐς, ϊδος, δωρ. τ. κλαΐς, ΐδος και ϊδος, αιολ. τ. κλαις και κλάϊς, αρχ. αττ. τ. κλῄς, ῇδος) 1. κλειδί («ὁ τῇ κλειδί τὰ ξύλα σχίζειν, τῇ δ άξίνη τὴν θύραν ἀνοίγειν πειρώμενος», Πλούτ.) 2. το μεταξύ τού άκρου τού… … Dictionary of Greek
Papyrus 18 — Manuskripte des Neuen Testaments Papyri • Unziale • Minuskeln • Lektionare Papyrus 18 … Deutsch Wikipedia
об этом история умалчивает — (иноск.) не договаривает Ср. Принимал ли (начальник) гусей и поросят, местная хроника об этом умалчивала... Н. Макаров. Воспоминания. 1, 10. Ср. Das verschweigt des Sängers Höflichkeit. Об этом умалчивает скромность певца. Повторительная строка в … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона
Об этом история умалчивает — Объ этомъ исторія умалчиваетъ (иноск.) не договариваетъ. Ср. Принималъ ли (начальникъ) гусей и поросятъ, мѣстная хроника объ этомъ умалчивала... Н. Макаровъ. Воспоминанія. 1, 10. Ср. Das verschweigt des Sängers Höflichkeit. Пер. Объ этомъ… … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
θέμις — I Μυθολογικό πρόσωπο. Ήταν Τιτανίδα, κόρη της Γαίας και του Ουρανού, προσωποποίηση του θείου δικαίου, του νόμου και της τάξης. Συγκαταλέγεται (ύστερα από τη Μήτι και πριν από την Ήρα) μεταξύ των συζύγων του Δία, του εγγυητή όλων των κανόνων που… … Dictionary of Greek