-
1 βατω
-
2 βατώ
-
3 βατῷ
-
4 βάτω
βάτηςone that treads: masc gen sg (attic epic ionic)βάτονblackberry: neut nom /voc /acc dualβάτονblackberry: neut gen sg (doric aeolic)βάτος 1bramble: fem nom /voc /acc dualβάτος 1bramble: fem gen sg (doric aeolic)βάτος 2fish: masc nom /voc /acc dualβάτος 2fish: masc gen sg (doric aeolic)——————βάτονblackberry: neut dat sgβάτος 1bramble: fem dat sgβάτος 2fish: masc dat sg -
5 βάτῳ
Βλ. λ. βάτω -
6 βάτωι
βάτῳ, βάτονblackberry: neut dat sgβάτῳ, βάτος 1bramble: fem dat sgβάτῳ, βάτος 2fish: masc dat sg -
7 συγ-κρίνω
συγ-κρίνω (s. κρίνω), zusammensetzen, verbinden, vereinigen, vgl. Pors. Eur. Med. 136; τίς συνέκρινε κάλυκας βάτῳ, Strat. 46 (XII, 204); Ggstz von διακρίνω, Plat. Tim. 67 d Parm. 157 a u. oft; zusammenhalten und vergleichen, τὶ πρός τι, Arist. rhet. 1, 9; Pol. 6, 36, 8; vgl. Lob. Phryn. 278; dah. messen, beurtheilen, μή με τάφῳ σύγκρινε, Ep. ad. 619 (VII, 137); τὶ ἐκ παραϑέσεως, Pol. 12, 10, 1, u. oft. Vgl. noch Luc. Soloec. 5.
-
8 σοῦμαι
σοῦμαι, zsgzgn aus σόομαι, = σεύομαι, ἔσσυμαι, sich rasch bewegen, laufen, eilen, daherstürmen; βασιλῆς βασιλέως ὕποχοι μεγάλου σοῠνται, Aesch. Pers. 25; ὁρμᾶσϑε πάντες, σοῠσϑε σὺν παντευχίᾳ, Spt. 31; Suppl. 816. 822; φίλος σούσϑω, βάτω, Soph. Ai. 1393; οὐχὶ σοῠσϑ'; οὐκ ἐς κόρακας; οὐκ ἄπιτε; Ar. Vesp. 458; σοῠ, σοῠ, πάλιν σοῠ, 209. – Einen lakon. aor. ἀπέσσουα hat Xen. Hell. 1, 1, 23. – Die Gramm. führen als dor. σῶμαι, σῶται an, auch σούω, = σεύω.
-
9 βαίνω
βαίνω (entst. aus ΒΑΝΊΩ; vom Thema βάω, Cratin. Belkk. An. 1 p. 371, 3 προβῶντες Meineke C. G. F. 2, 1 p. 88), fut. βήσομαι, dor. βασεῠμαι Theocr. 2, 8; aor. ἔβην, Hom. auch βάτην, z. B. Il. 1, 327; ὑπέρ βασαν 12, 469; conj. βείω 6, 113; καταβείομεν 10, 97; ἐπιβέωμεν Her. 7, 50; in derselben Bdtg aor. med. βήσετο Hom. Iliad. 3, 262. 312. 5, 745. 8, 389 Odyss. 3, 481, ἐβήσετο Iliad. 14, 229 Odyss. 7, 135. 13, 75. 15, 284, v. v. l. l. βήσατο, ἐβήσατο, vgl. Scholl. Didym. Iliad. 3, 262 προκρίνει μὲν τὴν διὰ τοῦ ε γραφὴν βήσετο, πλὴν οὐ μετατίϑησιν ἀλλὰ διὰ τοῦ ᾱ γράφει Ἀρίσταρχος; idem Scholl. Iliad. 14, 229 Ζηνόδοτος καὶ Ἀριστοφάνης ἐς πόντον ἐβήσετο· καὶ μήποτε ἄμεινον; – perf. βέβηκα, mit den synkop. Formen, meist bei Dichtern, βεβάασιν, βεβᾶσι, conj. ἐμβεβῶσι, inf. βεβάναι u. ep. βεβάμεν, partic. βεβαώς, βεβαυῖα, zsgz. βεβώς, βεβῶσα, auch in Prosa; perf. pass. παραβεβάσϑαι; aor. p. παρεβάϑην, s. unten. Das factitive fut. u. aor. βήσω, ἔβησα s. unten. Auf die Wurzel βάω zurückzuführen sind vielleicht die Formen βάτω Soph. Ai. 1414 im Anap., βᾶτε Aesch. Suppl. 191 im Trim., die Imperat. ἔμβα, κατάβα u. ä. – 1) Eigtl. den Fuß heben, ausschreiten, Hom. βῆ δ' ἴμεν, er hob den Fuß zu gehen, er machte sich auf und ging, auch βῆ δὲ ϑέειν, er begann zu laufen, Il. 11, 617; βῆ δ' ἐλάαν 13, 27; περὶ τρόπιος βεβαῶτα Od. 5, 130; ἀμφ' ἑνὶ δούρατι βαῖνε, er spreitete die Beine aus um einen Balken, 5, 371. Uebh. schreiten, gehen, wandeln; nähere Bestimmungen werden hinzugefügt, a) mit praeposit. wird die Richtung bezeichnet, wohin, ὡς u. πρός bei Personen, ἐπί bei Personen u. Sachen im feindlichen Sinn, εἰς bei Sachen. Bei Dichtern, bes. Tragg., auch sp. D., steht auch der bloße acc., καὶ νῠν μ' ὀδύνα βαίνει, kommt über mich, Eur. Hipp. 1371; αἶνον ἔβα κόρος, Sättigung folgte dem Lobe, Pind. Ol. 2, 95; τί χρέος ἔβα με Ar. Nub. 30, aus einem Trag. entlehnt; μετά τι, nach etwas gehen, um es zu holen; μετ' ἴχνια βαῖνε ϑεοῖο Odyss. 2, 406, er folgte der Göttin, u. ä. – b) partic. bestimmen die Art u. Weise des Gehens, so ist βῆ φεύγων Iliad. 2, 665 = er floh, βῆ ἀίξασα Iliad. 4, 74 = sie eilte fort; das partic. fut. drückt die Absicht aus, βῆ ἐξεναρίξων 11, 101. – c) Zuweilen steht ein wirklicher Objects-Accus. dabei, wie κέλευϑον Pind. frg. 201; ὁδόν Sp.; Aesch. sagt umgekehrt πόροι βαίνουσι Ch. 71. Anders ist πόδα βαίνειν, den Fuß in Bewegung setzen, zu fassen, Eur. El. 94. 1173; anders ἔβαν νέας Od. 3, 162, οἱ μὲν ἀποστρέψαντες ἔβαν νέας ἀμφιελίσσας, entweder ἔβαν νέας = sie gingen zu den Schiffen, oder zu verbinden ἀποστρέψαντες νέας. – d) Aehnl. mit adject., bes. im neutr. plur., die Art u. Weise des Gehens bestimmend, ἶσα Πυϑοκλεῖ, ebenso wie P. gehen, gleichen Schritt mit ihm halten, Dem. 19, 314, was oft in VLL. citirt u. von aufgeblasenen Menschen verstanden wird; falsch faßte es Ath. V, 113 e auf; ἁβρά (s. ἁβρός), μεγάλα, Luc. D. Mort. 29, 1, große Schritte machen, einherstolzieren; εὔρυϑμα D. Deor. 2, 2; σαῦλα H. h. Merc. 28; ἁβρὸν β. Eur. Med. 1264. Auch μετὰ ῥυϑμοῦ, im Takt marschiren, Thuc. 5, 70; ἐν ῥυϑμῷ Plat. Legg. II, 670 b. – 2) dem Zusammenbange nach ist es öfter a) weggehen, dahingehen, entfliehen; Hom. Odyss. 3, 131 βῆμεν δ' ἐν νήεσσι, zu Schiffe fortgehen; ἐννέα δὴ βεβάασι Διὸς ἐνιαυτοί, sind hingegangen, vergangen, Il. 2, 134; κύματα βάντ' ἐπιόντα τ' ἰδεῖν Soph. Tr. 115; ἔβα, er floh, Ant. 120 u. öfter; ἐκ βροτῶν βῆναι, aus dem Leben, aus der Welt gehen, O. R. 805 u. so öfter bes. Eur. für sterben, dahingehen, z. B. Suppl. 1163; auch Sp.; so ἰκμὰς ἔβη, die Feuchtigkeit verschwand, Il 17. 392; übertr., πῇ ὅρκια βήσεται ἥμιν; wo werden sie hingehen? was wird aus ihnen werden? 2, 339. – b) ankomm en, ὡς ἀκμαῖος, εἰ βαίη, μὁλοι, wie käme er zu rechter Zeit, Soph. Ai. 904; so ist 36 ἔβην = ἥκω; vgl. O. C. 314. 845 u. a. O. – c) ein Vordringen, in der Vbdg ἐς τόδε τόλμης Soph. O. R. 125; ἐς τοσοῠτον ἐλπίδων 772, so weit in seiner Hoffnung. Vgl. ἐπὶ τοσαύτης βεβηκότες εὐτυχίας Dion. Hal. 6, 71. – 3) Uebh. sich befinden, wie versari, zu mannigfachen Umschreibungen dienend, δι' ὀδύνης βαίνειν, im Schmerz wandeln, sich in Schmerz befinden, Eur. Phoen. 1554; aber ibd. 20 πᾶς οἶκος βήσεται δι αἵματος, wird untergehen, eigtl. durch Blut od. Mord wandeln; διὰ μόχϑων Heracl. 625; διὰ δίκας ἔβα νέμεσις ἐς Ἑλέναν, strafend erreichte sie die Hel., Or. 1361. – 4) das perf. drückt bes. das Sein an einem Orte, das sich in einem Zustande Befinden aus; ἐν κάλλεσιν Aesch. Ag. 898; ἐν κακοῖς Soph. El. 1046; ἐν πόνῳ O. C. 1361; εὖ βεβηκώς, sich in gutem Zustande befinden, gut stehen, Archil. frg. 32; Soph. El. 967; τυραννὶς εὖ βεβηκυῖα Her. 7, 164. Bes. festen Fuß gefaßt habend, fest stehend (VLL. βεβαίως ἑστηκώς); ἐπὶ τῆς γῆς βεβηκότες, dem ἐφ' ἵππων κρέμασϑαι entggstzt, Xen. An. 3, 2, 19; vgl. βεβηκυίας τῆς οἰκίας ἐν δαπέδῳ Oec. 8, 17; στασιμωτέρως βέβηκε Plat. Tim. 55 e; ἐπὶ μέσου Parm. 138 c; ἐπὶ σμικροτάτου ποδός Polit. 270 a; ἐπὶ γῆς βεβῶτες Tim. 63 c. So auch Sp., γωνία ἐπί τινος βεβ. Pol 54, 6; βεβηκυῖα μάχη Plut. u. A.; τὸ βεβηκός, Festigkeit, Beständigkeit, Sp. Damit ist zu vgl. βοῠς ἐπὶ γλώσσῃ μέγας βέβηκεν Aesch. Ag. 36, liegt auf der Zunge, verschließt den Mund, wie χρυσέα κλῂς ἐπὶ γλώσσῃ βέβ. Soph. O. C. 1055; βεβὼς ἐπὶ ξύρου τύχης Ant. 983, Eur. Herc. Fur. 630 u. öfter bei Sp., sich in dem entscheidenden Moment, in der höchsten Gefahr befinden; οἱ ἐν τέλει βεβῶτες, = ὄντες, Soph. Ant. 67; ἐν μάχῃ βεβώς Eur. Suppl. 850. – 5) bei Gramm. = scandiren, nach B. A. p. 85 ἐπὶ τοῠ ῥυϑμοῠ, τὸν στίχον; μέτρον κατὰ πόδα δακτυλικὸν βαινόμενον Dion. Hal. C. V. 4. – 6) in trans. Bdtg, besteigen, vom Begatten bes. der Thiere, βαίνειν καὶ παιδοσπορεῖν Plat. Phaedr. 250 e; pass., besprungen werden, ἵπποι βαινόμεναι Her. 1, 192; vgl. Arist. H. A. 5, 14. – Sonst gehören der trans. Bdtg »in Bewegung setzen«, »gehen machen« das fut. βήσω u. der aor. ἔβησα an; φῶτας βῆσεν ἀφ' ἵππων, ließ sie absteigen, warf sie hinab, Il. 16, 810; ἐξ ἵππων βῆσε κακῶς ἀέκοντας, brachte sie vom Wagen herunter, 5, 164; βάσομεν ὄκχον κελεύϑῳ ἐν καϑαρᾷ Pind. Ol. 6, 24; ἔβησεν ἐς Ἑλλάδα Eur. Med. 209; El. 589; βῆσα Ἠμαϑίην ἐς Ἄρεα Add. 9 (VII, 238). Vgl. βήσετο δίφρον Il. 3, 262, er bestieg den Wagen. – Die 3. pers. sing. plusqpft. activ. βεβήκει und ἐβεβήκει gebraucht Hom. als einfaches praeterit., aor. oder imperfect.; daneben ist die Auffassung als eines wirklichen plusquamperf. nur an einigen Stellen statthaft, vielleicht an keiner nothwendig; wobei noch zu bedenken, daß Hom. auch den eigentlichen aor. überall als plusquamperf. gebraucht; s. βεβήκει Iliad. 1, 221. 6, 313. 495. 16, 751. 856. 864. 17, 137. 706. 22, 362 Odyss. 1, 360. 3, 410. 6, 11. 8, 361. 10, 388. 12, 312. 13, 164. 14, 483. 15, 464. 17, 26. 61. 18, 185. 20, 144. 21, 354. 22, 433. 23, 292, ἐβεβήκει Iliad. 6, 513. 11, 296. 446. 13, 156. 20, 161. 22, 21. 23, 391 (v. l. κοτέουσα βεβήκει Scholl.); in allen diesen Stellen ist βεβήκει ἐβεβήκει. Versende. Die anderen Personen dieses plusquamperf. außer βεβήκει kommen bei Hom. nicht vor. Vgl. die dem βεβήκει ähnliche u. ähnlich gebrauchte Form βεβλήκει s. v. βάλλω.
-
10 συγκρίνω
A bring into combination or aggregation, opp. διακρίνω, Emp. ap. Arist.Metaph. 985a24, cf. 984a10, Epich.[245]; σ. [τὴν ὄψιν] Pl.Ti. 67d, cf. Ti.Locr.101c; τὰ συγκρινόμενα bodies which are formed by combination, Anaxag.4, cf. Pl.Phd. 72c, Prm. 157a;συνεκρίθη, συνέστη Hp.Epid.6.2.25
; συγκρίνεσθαι εἰς ὕδωρ, of vapour, Arist.Mete. 370a30, cf. 350a13; ἐξ οὗ συνεκρίθη of which it was formed, Placit.5.3.1(nisi leg. ἀπεκρίθη).II compare,τι πρός τι Arist.Rh. 1368a21
, Pol. 1295a27, cf. Thphr.CP1.8.2, Philem.109;κάλυκας βάτῳ AP12.204
(Strat.);ἑαυτόν τινι Plu.CG4
, cf. 2 Ep.Cor.10.12;σ. τι ἐκ παραθέσεως Plb.12.9.1
; σ. τὰ λεγόμενα compare and examine them, Id.14.3.7, cf. Arist. EN 1165a32; μή με τάφῳ σύγκρινε do not measure, estimate me by my tomb, AP7.137:—[voice] Pass.,ὁ Ἐπικούρου βίος τοῖς τῶν ἄλλων -όμενος Epicur.Sent.Vat.36
:—[voice] Med., measure oneself with another, strive or contend, τινι D.S.4.14;εἰς ἅμιλλαν Id.1.58
; a usage censured by Luc.Sol.5, Thom.Mag. p.345 R.III interpret,τὰ λεγόμενα Plb. 14.3.7
, cf. 1 Ep.Cor.2.13; esp. σ. ἐνύπνια interpret dreams, LXX Ge.40.8, al.IV decree,ζημίας, ἧς ἂν ὁ στρατηγὸς συγκρίνῃ PPetr.3p.69
(iii B.C.), cf. PCair.Zen.355.102, al. (iii B.C.); decide, ib.371.14 (iii B.C.);τί ποιήσωσιν LXX Nu.15.34
;ἐν τόπῳ ὃν ἂν -κρίνῃ ὁ ἀρχιτέκτων Inscr.Prien.119.25
(i B.C.); also εἰς ὃν ἂν σ. τ. ὁ ἀ. ib.107.44 (ii B.C.); give judgement, c. inf., PEnteux.62.11 (iii B.C.), PFay. 12.30 (ii B.C.):—[voice] Pass.,ἐπιτελέσαι καθότι συγκέκριται BGU1827.13
(i B.C.); τῶν συγκεκριμένων ἀπαιτεῖν α (ἔτους) ἐκφόριον the lands for which it has been decided to demand one year's rent, PTeb.61 (b).1 (ii B.C.); ἡ συγκριθησομένη τροφή which shall be adjudged, OGI56.71 (Canopus, iii B.C.);ὅσον ἂν συγκριθῇ ἱκανὸν εἶναι δίδοσθαι Sammelb. 7450.11
(iii B.C.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συγκρίνω
См. также в других словарях:
βατώ — βατῶ ( έω) (Α) 1. βατεύω 2. (στη διάλεκτο των Δελφών) πατώ. [ΕΤΥΜΟΛ. < βατος, βάτης < βαίνω (πρβλ. και λ. βατεύω)] … Dictionary of Greek
βατῷ — βατός passable masc/neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βάτω — βάτης one that treads masc gen sg (attic epic ionic) βάτον blackberry neut nom/voc/acc dual βάτον blackberry neut gen sg (doric aeolic) βάτος 1 bramble fem nom/voc/acc dual βάτος 1 bramble fem gen sg (doric aeolic) βάτος 2 fish masc nom/voc/acc… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βάτῳ — βάτον blackberry neut dat sg βάτος 1 bramble fem dat sg βάτος 2 fish masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
βάτωι — βάτῳ , βάτον blackberry neut dat sg βάτῳ , βάτος 1 bramble fem dat sg βάτῳ , βάτος 2 fish masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καλωβατώ — καλωβατῶ, έω (Α) βαδίζω πάνω σε σχοινί, σχοινοβατώ, είμαι σχοινοβάτης. [ΕΤΥΜΟΛ. < κάλως, ὁ «χοντρό σχοινί» + βατῶ (< βάτης ή βατος < βαίνω), πρβλ. αερο βατώ, ουρανο βατώ] … Dictionary of Greek
κυρτοβατώ — κυρτοβατῶ, έω (Α) περπατώ με κυρτωμένη ράχη. [ΕΤΥΜΟΛ. < κυρτός + βατῶ (< βάτης < βαίνω), πρβλ. ονειρο βατώ, υπνο βατώ] … Dictionary of Greek
σκαιοβατώ — έω, Μ 1. βαδίζω ή χορεύω με αδεξιότητα 2. (για άλογο) κινούμαι ή βαδίζω άτακτα. [ΕΤΥΜΟΛ. < σκαιός + βατῶ (< βάτης < βαίνω), πρβλ. ορθο βατώ, πεζο βατώ] … Dictionary of Greek
τραχυβατώ — και ιων. τ. τρηχυβατῶ, έω, Α βαδίζω πάνω σε τραχύ ή πετρώδες έδαφος. [ΕΤΥΜΟΛ. < τραχύς + βατῶ (< βάτης < βαίνω), πρβλ. ὀρθο βατῶ, σκαιο βατῶ] … Dictionary of Greek
νεφελοβατώ — (Μ νεφελοβατῶ, έω) περπατώ πάνω στα σύννεφα νεοελλ. μτφ. είμαι έξω από την πραγματικότητα, αεροβατώ. [ΕΤΥΜΟΛ. < νεφέλη + συνδετικό φων. ο + βατώ (< βάτης, < βαίνω), πρβλ. αερο βατώ] … Dictionary of Greek
νωτοβατώ — νωτοβατῶ, έω (Α) 1. (για την οχεία τών ζώων) επιβαίνω στα νώτα, στη ράχη, καβαλικεύω 2. περνώ πάνω από τα νώτα. [ΕΤΥΜΟΛ. < νῶτον + βατῶ (< βάτης < βαίνω), πρβλ. καρκινο βατώ] … Dictionary of Greek