-
1 καμεῖν
-
2 καμειν
-
3 καμείν
-
4 καμεῖν
-
5 κάμνω
κάμνω, aor. ἔκαμον, καμεῖν, fut. καμοῦμαι, καμεῖται Il. 2, 389, οὐ καμεῖ τοὐμὸν μέρος Soph. Trach. 1205 ist 2. Person, perf. κέκμηκα, z. B. Il. 6, 262, davon partic. sync. κεκμηώς, Il. 23, 232, κεκμηῶτι, κεκμηῶτα, 6, 261 Od. 10, 31, auch κεκμηότας, Il. 11, 802; bei Thuc. 3, 59 ist die Lesart der meisten mss. κεκμηῶτας für κεκμηκότας; im aor. hat Hom. auch die reduplleirte Form κεκάμω, Il. 1, 168, κεκάμῃσι 12, 658, κεκάμωσι 7, 5; da aber diese Conj. immer nach ἐπεί stehen, schreibt Bekker ἐπεί κε κάμω u. s. w.; κεκαμών führt Gregor. Cor. als ionisch an p. 461; – 1) sich müde arbeiten, müde werden, ermüden; οὐδέ τι γυῖα πρὶν κάμνει, πρὶν πάντας ἐρωῆσαι πολέμοιο, er ermüdet nicht an den Gliedern, Il. 19, 169; μάλα γὰρ κάμε φαίδιμα γυῖα 23, 63; περὶ δ' ἔγχει χεῖρα καμεῖται 2, 389; ὦμον 16, 106, ihm ward die Schulter matt; 11, 801 ἀκμῆτες den κεκμηότες entggstzt; cum partic., ἐπεὶ κάμε δακρυχέουσα, da sie vom Weinen müde war, 24, 613, wie οὐδέ τι τόξον δὴν ἔκαμον τανύων, ich mühte mich nicht lange ab, den Bogen zu spannen, ich spannte ihn ohne Anstrengung, Od. 21, 426; ἐπεί κε κάμωσιν ἐλαύνοντες, wenn sie müde geworden sind zu rudern, Il. 7, 5, vgl. 17, 658. So auch Folgde, οὔτοι καμοῦμαί σοι λέγουσα τἀγα-ϑά, ich werde nicht müde werden, dir Gutes zu rathen, Aesch. Eum. 841, vgl. 868; οὐκ ἂν κάμοιμι τὰς κακὰς κτείνων Eur. Or. 1590; οὔποτ' ἂν κάμοιμ' ὀρχουμένη, ich werde vom Tanzen nicht müde, ich werde nicht müde zu tanzen, Ar. Lys. 541; in Prosa, μὴ κάμῃς φίλον ἄνδρα εὐεργετῶν Plat. Gorg. 470 c, laß dich's nicht verdrießen, thue es unverdrossen; ὁ νόμος αὐτὸν ἐπαινῶν οὔποτε καμεῖται Legg. XI, 921 e. Anders Xen. An. 3, 4, 47 ἐγὼ δὲ χαλεπῶς κάμνω τὴν ἀσπίδα φέρων, ich ermatte unter der Last des Schildes; ἔκαμον δέ μοι ὄσσε πάντη παπταίνοντι Od. 12, 232; von Pferden Il. 4, 27. – Sich anstrengen, sich's sauer werden lassen, Il. 8, 448, vgl. 22. – Pind. πολεμίων ἀνδρῶν καμόντων, in der Schlacht den Kürzern ziehen, P. 1, 80; ϑυμῷ Ol. 2, 9; δαπάναις, müde werden im Aufwande, die Kosten sparen, P. 1, 90; στρατοῦ καμόντος, erliegen, Aesch. Ag. 656 (vgl. Eur. Suppl. 709); νεὼς καμούσης ποντίῳ πρὸς κύματι, wie auch wir sagen »wenn das Schiff gegen die Wogen arbeitet«, Spt. 192; Soph. El. 522; οἱ γὰρ εὐγενεῖς κάμνουσι τοῖς αἰσχροῖσι τῶν τέκνων ὕπερ, strengen sich an, unterziehen sich der Gefahr, Eur. Herc. Fur. 293; – δεῖ μηδαμῇ κάμνειν τὸν νομοϑέτην, er darf nicht müde werden, Plat. Legg. X, 890 d. – Gew. krank und schwach werden, sein, leiden, Ar. Th. 405, vgl. οὐδ' ὅστις νόσου κάμνοντι συλλάβοιτο Soph. Phil. 282; Plat. Gorg. 477 d u. öfter; ἀνδράποδον κάμνον φϑόῃ Legg. XI, 916 a; κάμνον σῶμα ἰατρικῆς καϑάρσεως τυχόν ib. I, 628 d; τοὺς κάμνοντας τὰ σώματα Gorg. 478 a; εἰ πάσας νόσους κάμοιεν Rep. III, 408 e; Eur. Ἥρα με κάμνειν τήνδ' ἔϑηκε τὴν νόσον Heracl. 990; Sp., νοσήμασι κάμνουσι τρισί, sie leiden an drei Krankheiten, Arist. H. A. 8, 21; τὴν ποδάγραν 8, 24; im Ggstz von ὑγιαίνω, gen. et interit. 1, 3 A; καμάτους κάμνειν Hdn. 3, 6, 7; ὑπὸ τῆς νόσου κάμνειν 3, 14, 4. – Bei Xen. An. 4, 5. 17 u. öfter = schwach, marode sein, οἱ καμόντες, die Müden. – Uebertr., ἀλλαγᾷ λόγου καμεῖν, an der Aenderung der Rede kranken, Aesch. Ag. 469; οἵπερ σοῖς ἐκάμνομεν κακοῖς Eur. Med. 1138; τῷ πεποιημένῳ ἔκαμνον μεγάλως Her. 1, 118; ἐν τῷδε κάμνουσιν αἱ πολλαὶ πόλεις, daran kranken die meisten Staaten, das ist ihre Schwäche, Eur. Hec. 306; ἐν τῷδ' ἔκαμνε νόστος I. A. 966; ὃ κάμνει τοῦ λόγου μάλιστά σοι Ion 363. – Bes. sind οἱ καμόντες od. οἱ κεκμηκότες die Todten, entweder weil sie des Lebens Last und Mühe getragen und nun ausgelitten haben, oder mit Buttm. Lexil. II p. 237 die Ermüdeten, Entkräfteten euphemistisch für ϑανόντες; βροτῶν εἴδωλα καμόντων Od. 11, 475, vgl. 24, 14; Ζεὺς ἄλλος ἐν καμοῦσιν Aesch. Suppl. 228, vgl. 149; Eur. Suppl. 756 Tr. 96 (wo man es auch für die dii manes der Römer erkl.); ἐπικαλούμεϑα τοὺς κεκμη κότας Thuc. 3, 59; τὰς τῶν κεκμηκότων ψυχάς Plat. Legg. XI, 927 b; Sp., εἰσὶ καμοῦσιν ὡς ζῳοῖς ἀρχαὶ συμφορέων ἕτεραι Crinag. 34 (IX, 81). – 2) trans., nur im aor., mit Mühe u. Anstrengung arbeiten, verfertigen, bes. von künstlichen Metallarbeiten; αὐτὰρ ἐπεὶ πάνϑ' ὅπλα κάμε Il. 18, 613; κάμε τεύχων 2, 101. 8, 195; πέπλοι, οὓς κάμεν αὐτή Od. 15, 105; ἄστυ Ap. Rh. 1, 1322. – Im aor. med. = sich erwerben, durch Anstrengung erlangen; τὰς αὐτοὶ καμόμεσϑα βίηφί τε δουρί τε μακρῷ Il. 18, 341; νῆσον ἐκάμοντο Od. 9, 130; οἴκους ἐκάμοντο Philet. 7; ἱρόν, ὅ ῥ' ἐκάμοντο, sich erbauen, Ap. Rh. 2, 718.
-
6 κάματος
κάματος, ὁ (καμεῖν), 1) Mühe, Drangsal, Anstrengung; ἄτερ καμάτοιο τέλεσσαν Od. 7, 325; πολυάϊξ, vom Kriege, Il. 5, 810; die auf Anstrengung folgende Erschöpfung, Entkräftung, wie sie sich in den Gliedern, bes. den Knieen äußert, ὁππότε κέν μιν γυῖα λάβῃ κάματος Il. 4, 230, γούναϑ' ἵκοιτο 13, 711; κάματος δ' ὑπὸ γούνατ' ἐδάμνα 21, 52; καμάτῳ φίλα γυῖα λέλυντο 13, 85; αἴϑρῳ καὶ καμάτῳ δεδμημένον Od. 14, 318; ὕπνῳ καὶ καμάτῳ ἀρημένος 6, 2; ὁμοῦ καμάτῳ τε καὶ ἄλγεσι ϑυμὸν ἔδοντες 9, 75. – Pind. ὄλβος ἄνευ καμάτου οὐ φαίνεται P. 12, 28, ohne Anstrengung; παῦροι ἐν πόνῳ πιστοὶ βροτῶν καμάτου μεταλαμβάνειν N. 10, 79; δυςπενϑής P. 12, 10; νώδυνος N. 8, 50; οὐδέποτ' ἐκ καμάτων ἀποπαύσομαι Soph. El. 128, vgl. O. R. 174 O. C. 1234, überall im Chor; εἰς γῆν γόνυ καμάτῳ καϑεῖσαν Eur. I. T. 333; sp. D. Auch in sp. Prosa, πολλοὺς καμάτους ὑπομείνας καὶ τραύματα Luc. Macrob. 22; καμάτοις καὶ φροντίσι τετρυχωμένος Hdn. 1, 3, 1; Krankheit, Poll. 3, 104, neben ἀῤῥωστία; D. Hal. 10, 53 οὔτε τῶν ἰατρῶν ἀρκούντων ἔτι βοηϑεῖν τοῖς καμάτοις. – 2) das mühsam Erarbeitete, das mit Anstrengung Erworbene; ἄλλοι δ' ἡμέτερον κάματον νήποινον ἔδουσιν Od. 14, 417; Hes. Th. 599; das Werk, βόμβυκας ἔχων, τόρνου κάματον Aesch. frg. 51; σάνδαλα, ἐρατὸν σκυτοτόμων κάματον Ant. Sid. 21 (VI, 206), vgl. 52 (IX, 58).
-
7 κάμαξ
κάμαξ, ακος, ἡ, auch ὁ (nach den Alten von καμεῖν), eine Stange, ein Pfahl, bes. Weinpfahl ( ὑποβαστάζοντα τοὺς ἀμπέλους ξύλα Hesych.; vgl. Poll. 1, 124), Il. 18, 563; Hes. Se. 298; ϑύρσου χλοερός Phalaec. 3 (VI, 165); übh. Stange, ὁ, Aesch. frg. 157; Speer, ἐν προτελείοις κάμακος Ag. 66, wie Eur. Hec. 1155 El. 852. – Ruderstange, Luc. Navig. 6. – Nach E. M. im masc. die Pallisade, der Spitzpfahl; Hesych. erkl. auch κάμακας καλάμους ὀξεῖς. Vgl. καμάσσω.
-
8 ξανάω
ξανάω, erstarren, müde werden, wahrscheinlich von ξαίνω, eigtl, das Erstarren der Hände beim Wollekrempeln, καμεῖν ἀπὸ τῆς ἐριουργίας, Poll. 7, 30; VLL, erkl, ξανῶ = κοπιάσω u. führen aus Soph. frg. 450 ξανῆσαι an, mit προγυμνάσαι χέρα verbunden; Nic. Ther. 383, ξανάᾳ κεχαλασμένα δεσμά.
-
9 ἀ-κμής
ἀ-κμής, ῆτος, nicht ermüdet, frisch, von καμεῖν; Hom. dreimal, Iliad. 15, 697 ἀκμῆτας καὶ ἀτειρέας, 16, 44. 11, 802 ῥεῖα δέ κ' ἀκμῆτες κεκμηότας ἄνδρας ἀυτῇ ὤσαιμεν (ὤσαισϑε) προτὶ ἄστυ; – Arr. 5, 18, 2; Plut. Cim. 13; Luc. Hermot. 40; unermüdlich, ταῠρος, Herm. conj. für ἀδμής, Soph. Ant. 351; Alph. 7 (IX, 526) πύλαι Ὀλύμπου ἀκμῆτες, die ewig festen.
-
10 ἄκμων
-
11 κάμνω
Aκαμεῖται Il.2.389
, Pl.Lg. 921e; [dialect] Ep. inf.- έεσθαι A.R.3.580
: [tense] aor. 2 ἔκᾰμον, [dialect] Ep.κάμον Il.4.187
,al.; inf. καμεῖν, [dialect] Ep. subj. redupl. κεκάμω, κεκάμῃσι, κεκάμωσιν, Il.1.168, 17.658, 7.5 (but Aristarch. read κε κάμω, etc., prob. rightly): [tense] pf.κέκμηκα Il.6.262
, etc.: [tense] plpf.ἐκεκμήκεσαν Th.3.98
; [dialect] Ep. part. κεκμηώς, κεκμηῶτι, κεκμηῶτα, Il.23.232, 6.261, Od.10.31;κεκμηότας Il.11.802
; κεκμηῶτας is v.l. for κεκμηκότας in Th.3.59:— [voice] Med., [tense] aor. 2ἐκᾰμόμην Od.9.130
, [dialect] Ep.καμ- Il.18.341
.I trans., work, μίτρη, τὴν Χαλκῆες κάμον ἄνδρες wrought it, 4.187, 216;ἐπεὶ πάνθ' ὅπλα κάμε 18.614
;σκῆπτρον.., τὸ μὲν Ἥφαιστος κάμε τεύχων 2.101
, cf. 8.195;κ. νῆας Od.9.126
;πέπλον Il.5.338
, cf. Od.15.105;ἵππον 11.523
;λέχος 23.189
; ἄστυ build, A.R.1.1322: also in [tense] aor. [voice] Med.,ἱρόν Id.2.718
.2 [tense] aor.[voice] Med., win by toil, τὰς (sc. γυναῖκας)αὐτοὶ καμόμεσθα βίηφί τε δουρί τε μακρῷ Il.18.341
.3 [tense] aor.[voice] Med., labour, till,οἵ κέ σφιν καὶ νῆσον.. ἐκάμοντο Od.9.130
;οἴκους Philet.8
.II intr., toil, labour, τινι for one, Od.14.65;ὑπὲρ τῆς πόλεως Th.2.41
: then, from the effect of continued work, to be weary, , cf. 11.802: with acc. of the part, οὐδέ τι γυῖα.. κάμνει nor is he weary in limb, 19.170, etc.; ;ὁ δ' ἀριστερὸν ὦμον ἔκαμνεν 16.106
: freq. c. part., κ. πολεμίζων, ἐλαύνοντες, ἐρεθίζων, is weary of fighting, rowing, etc., 1.168, 7.5, 17.658, etc.;οὐ μέν θην κάμετον.. ὀλλῦσαι Τρῶας 8.448
;ἔκαμον δέ μοι ὄσσε πάντῃ παπταίνοντι Od.12.232
; but οὐδέ τι τόξον δὴν ἔκαμον τανύων I did not long strain over stringing the bow, i.e. did it without effort, 21.426, cf. Il.8.22: later freq. with neg., οὔτοι καμοῦμαι.. λέγουσα I shall never be tired of saying, A.Eu. 881;μὴ κάμῃς λέγων E.IA 1143
; ;οὔποτε κάμοιμ' ἂν ὀρχουμένη Ar.Lys. 541
(lyr.); κ. εὐεργετῶν, ἐπαινῶν, Pl.Grg. 470c,Lg. 921e: c. dat., κ. δαπάναις to grow tired in spending, spare expense, Pi.P.1.90.3 to be sick or suffering, τί πάσχεις; τί κάμνεις; Ar.Nu. 708; οἱ κάμνοντες the sick, Hdt.1.197, cf. S.Ph. 282, And.1.64, Pl.R. 407c, Ep.Jac.5.15, etc.; of a doctor's patients, Hp.Acut.1, D.18.243, SIG943.10 ([place name] Cos); καμοῦσα ἀπέθανε having fallen sick, And.1.120: c. acc. cogn.,κάμνειν νόσον E.Heracl. 990
, Pl.R. 408e; [ τὴν ποδάγραν] v.l. in Arist.HA 604a23;τοὺς ὀφθαλμούς Hdt.2.111
; τὰ σώματα to be ill or distempered in body, Pl.Grg. 478a;ὠσίν τε κὤμμασιν Herod.3.32
;πάθᾳ Pi.P.8.48
; ;ἀπὸ τοῦ τραύματος Luc.Tox.60
;ὑπὸ νόσου Hdn.3.14.2
.4 generally, to be distressed, meet with disaster,στρατοῦ καμόντος A.Ag. 670
;τῷ πεποιημένῳ κ. μεγάλως Hdt.1.118
, cf. A.Ag. 482 (lyr.), E.Med. 1138, HF 293; οὐ καμῇ τοὐμὸν μέρος wilt not have to complain.., S.Tr. 1215;κ. ἔν τινι E.Hec. 306
, IA 966; of a ship, : c. acc. cogn., οὐκ ἴσον καμὼν ἐμοὶ λύπης not having borne an equal share of grief, S.El. 532.5 in [tense] aor. part., of the dead, i. e. either outworn, or those whose work is done, or those who have met with disaster, , cf.Theoc.17.49;βροτῶν εἴδωλα καμόντων Od.11.476
; εἴδωλα κ. 24.14, Il.23.72, cf. A.Supp. 231, etc.: also in [tense] pf. part. in Trag. and Prose,κεκμηκότες S.Fr. 284
, E.Supp. 756, Th.3.59, Pl.Lg. 718a, 927b, Arist.EN 1101a35; ἱερὰ τῶν κ. E.Tr.96; also in the finite Verb,ὅπη ἄνθρωπος ἔκαμε Berl.Sitzb. 1927.158
([place name] Cyrene).--The [tense] pf. is always intr. (Cf. Skt. śamnīte 'work hard', 'serve zealously', śamitár- 'sacrificing priest', Gr. εἰρο-κόμος, κομέω, κομίζω.) -
12 ἀηδέω
A feel disgust at, δείπνῳ ἀηδήσειεν v.l. for ἁδήσειεν in Od.1.134, cf. [full] ἀηδῆσαι· κοπιάσαι, καμεῖν, Hsch., cf.EM23.26. -
13 κάμνω
κάμνω, (1) sich müde arbeiten, müde werden, ermüden; οὐδέ τι γυῖα πρὶν κάμνει, πρὶν πάντας ἐρωῆσαι πολέμοιο, er ermüdet nicht an den Gliedern; ὦμον, ihm ward die Schulter matt; ἐπεὶ κάμε δακρυχέουσα, da sie vom Weinen müde war; οὐδέ τι τόξον δὴν ἔκαμον τανύων, ich mühte mich nicht lange ab, den Bogen zu spannen, ich spannte ihn ohne Anstrengung; ἐπεί κε κάμωσιν ἐλαύνοντες, wenn sie müde geworden sind zu rudern; οὔτοι καμοῦμαί σοι λέγουσα τἀγα-ϑά, ich werde nicht müde werden, dir Gutes zu raten; οὔποτ' ἂν κάμοιμ' ὀρχουμένη, ich werde vom Tanzen nicht müde, ich werde nicht müde zu tanzen; μὴ κάμῃς φίλον ἄνδρα εὐεργετῶν, laß dich's nicht verdrießen, tue es unverdrossen; ἐγὼ δὲ χαλεπῶς κάμνω τὴν ἀσπίδα φέρων, ich ermatte unter der Last des Schildes; von Pferden. Sich anstrengen, sich's sauer werden lassen; πολεμίων ἀνδρῶν καμόντων, in der Schlacht den Kürzeren ziehen; δαπάναις, müde werden im Aufwande, die Kosten sparen; στρατοῦ καμόντος, erliegen; νεὼς καμούσης ποντίῳ πρὸς κύματι, wie auch wir sagen »wenn das Schiff gegen die Wogen arbeitet«; οἱ γὰρ εὐγενεῖς κάμνουσι τοῖς αἰσχροῖσι τῶν τέκνων ὕπερ, strengen sich an, unterziehen sich der Gefahr; δεῖ μηδαμῇ κάμνειν τὸν νομοϑέτην, er darf nicht müde werden. Gew. krank und schwach werden, sein, leiden; νοσήμασι κάμνουσι τρισί, sie leiden an drei Krankheiten; schwach, marode sein, οἱ καμόντες, die Müden. Übertr., ἀλλαγᾷ λόγου καμεῖν, an der Änderung der Rede kranken; ἐν τῷδε κάμνουσιν αἱ πολλαὶ πόλεις, daran kranken die meisten Staaten, das ist ihre Schwäche. Bes. sind οἱ καμόντες od. οἱ κεκμηκότες die Toten, entweder weil sie des Lebens Last und Mühe getragen und nun ausgelitten haben, oder die Ermüdeten, Entkräfteten. (2) trans., mit Mühe u. Anstrengung arbeiten, verfertigen, bes. von künstlichen Metallarbeiten; sich erwerben, durch Anstrengung erlangen; ἱρόν, ὅ ῥ' ἐκάμοντο, sich erbauen -
14 κάμνω
Grammatical information: v.Meaning: `toil, labour, build; get tired, die' (euphem.; almost only ep. οἱ καμόντες, Att. οἱ κεκμηκότες); `be in danger, be in need' (Il.).Other forms: Aor. καμεῖν, fut. καμοῦμαι (Schwyzer 784), perf. κέκμηκα, Dor. (Theoc.) κέκμᾱκα, ep. ptc. κεκμηώς.Compounds: also with prefix, e. g. ἀπο-, ἐκ-, συγ-. - As 2. member in compunds: ἀ-κάματος `without fatigue' (Il.). ἀ-κάμα-ς, - α-ντ-ος `indefatigable' (Il.; on the formation Schwyzer 526); more usual - κμη-τ- (-κμᾱ-τ-), - κμη-το- (-κμᾱ-το-), e. g. ἀ-κμή-ς, - ῆτ-ος `id.', ἄ-κμη-τος `id.', πολύ-κμητος `with much labour prepared'.Derivatives: Verbal noun κάματος m. `labour, much demending labour, fatigue, pain' (Il.; on the meaning Radermacher RhM 87, 285f. [doubtful]). καματώδης `tiring' (Hes., Pi.), καματηρός `tiring, tired' (Ion., h. Ven. 246; after ἀνιηρός etc.; Chantraine Formation 232, Zumbach Neuerungen 15); καματηδόν `with fatigue' (Man.); also the verbal forms καματῶν κοπιῶν, ἐκαμάτευσε μετὰ κακοπαθείας εἰργάσατο H. (: καματάω, - τεύω).Origin: IE [Indo-European] [557] *ḱemh₂- `exert oneself, get tired'Etymology: Beside the thematic nasal present κάμνω Sanskrit has an athematic nā-present (type δάμ-νᾱ-μι): midd. śam-nī-te `exert onself, labour' (Schwyzer 693). The disyll. root form is seen in the impv. śamī̆-ṣva and the agent noun in śami-tár- `who prepares', which agree with Gr. κάμα-τος. Also the thematic aorist ἔ-καμ-ον, ἔ-καμ-ε has a parallel in Skt. a-śam-a-t, both with zero grade, *ḱm̥h₂-e\/o- (Schwyzer 747, Chantraine Gramm. hom. 1, 391); the full grade can be seen in athematic Skt. aor. á-śami-ṣ-ṭa (RV), *e-ḱemh₂-t. The zero grade in Greek is κμη-, PGr. κμᾱ- \< *ḱm̥h₂- ( κέ-κμη-κα, ἄ-κμη-τος.), which in Sanskrit gave śān-tá- (ptc.); s. Rix, Hist. Gramm 1976, 73. κάματος derives from *ḱm̥h₂-etos. - Certain traces of the root in other languages have not been found; perhaps in some Celtic nouns, like MIr. cuma `trouble', cumal `slave (fem.)'. Pok. 557. - Cf. κομέω, κομίζω (\< *ḱomh₂-).Page in Frisk: 1,773-774Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κάμνω
-
15 ληδεῖν
Grammatical information: v.Etymology: Formation like κηλέω, ἠθέω (s. vv.), agreeing with Alb. loth `make tired', lodhem `get tired' (IE * lēd-); the zero grade is supposed in Lat. lassus `weary, tired' (IE * lh₁d-to-s). Also Germ., e.g Goth. lētan (IE * leh₁d-) 'let', lats 'weary, slow' are connected. Further forms w. hypothetcal combinations (a. o. Lith. léidžiu `let'; s. on λαιδρός) in WP. 2, 395, Pok. 666, W.-Hofmann s. lassus; also Porzig Gliederung 104. - Becuse of ἀηδῆσαι κοπιάσαι, καμεῖν; ἀηδέομεν κοπιῶμεν; ἀηδής κοπιώδης, ὀκνηρός the correctness of ληδεῖν, ληδήσας has since long been doubted (cf. P. Maas ByzZ 37, 380).Page in Frisk: 2,114Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ληδεῖν
См. также в других словарях:
καμεῖν — κάμνω work aor inf act (attic epic doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Pontische Sprache — Pontisch (ποντιακά) Gesprochen in Aserbaidschan, Deutschland, Georgien, Griechenland, Kanada, Kasachstan, Türkei, Russland, Ukraine, USA Sprecher 324.535 Ling … Deutsch Wikipedia
Rumca — Pontisch (ποντιακά) Gesprochen in Aserbaidschan, Deutschland, Georgien, Griechenland, Kanada, Kasachstan, Türkei, Russland, Ukraine, USA Sprecher 324.535 Linguisti … Deutsch Wikipedia
Grec Pontique — Ποντιακά, Ρωμαίικα Parlée en Grèce, Russie, Ukraine, Géorgie, Kazakhstan, Turquie, Allemagne Région Sud est de l’Europe Nombre de locuteurs 324 535 Typologie SVO … Wikipédia en Français
Grec pontique — Cet article concerne la langue grecque pontique. Pour le peuple grec pontique, voir Pontiques. Grec pontique Ποντιακά, Ρωμαίικα Parlée en Grèce, Russie, Ukraine, Géorgie, Kazakhstan, Turquie … Wikipédia en Français
Póntico — Ρωμαίικα, Ποντιακά Hablado en Grecia[1] … Wikipedia Español
Kümmerer, der — Der Kümmerer, des s, plur. ut nom. sing. bey den Jägern, ein Hirsch, welcher Schaden gelitten hat, besonders, der an dem kurzen Wildbrete oder den Zeugungsgliedern beschädiget ist, und daher sein Gehörn entweder gar nicht abwirft, oder doch nicht … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Kaum — Kaum, adv. mit Mühe, mit Anstrengung aller Kräfte. 1) Eigentlich, wo es doch nur gebraucht wird, wenn die angewandte Bemühung eben hinreicht, einen Endzweck zu erreichen, so daß er nicht erreicht werden würde, wenn nur etwas an den Kräften, oder… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
ληδείν — ληδεῑν (Α) (κατά τον Ησύχ.) «κοπιᾱν, κεκμηκέναι». [ΕΤΥΜΟΛ. Η αναγωγή τού τ. σε ΙΕ ρίζα *lēd «εγκαταλείπω» και η σύνδεσή του με λέξεις που έχουν τη σημ. τού «αφήνω» δεν φαίνεται πειστική. Μάλλον πρόκειται για αλλοιωμένη μορφή τών γλωσσών που… … Dictionary of Greek