-
1 δαιμόνιε
δαιμόνιοςof: masc voc sgδαιμόνιοςof: masc /fem voc sg -
2 δαιμόνι'
δαιμόνια, δαιμόνιονdivine Power: neut nom /voc /acc plδαιμόνια, δαιμόνιοςof: neut nom /voc /acc plδαιμόνια, δαιμόνιοςof: neut nom /voc /acc plδαιμόνιε, δαιμόνιοςof: masc voc sgδαιμόνιε, δαιμόνιοςof: masc /fem voc sgδαιμόνιαι, δαιμόνιοςof: fem nom /voc pl -
3 δαιμόνιος
I in Hom. only in voc., δαιμόνιε, -ίη, good sir, or lady, addressed to chiefs or commoners, Il.2.190, 200, al., Hes. Th. 655: pl., Od.4.774: esp. in addressing strangers, 23.166, 174; used by husbands and wives, Il.6.407, 486 (Hector and Andromache), 24.194 (Priam to Hecuba): later c. gen.,δαιμόνιε ἀνδρῶν Hdt.4.126
, 7.48, 8.84: freq. in Com., in an iron. sense,ὦ δαιμόνι' ἀνδρῶν Ar. Ec. 564
, 784, etc.;ὦ δαιμόνι' Id.Ra.44
, 175;ὦ δαιμόνι' ἀνθρώπων Id.Av. 1638
, cf. Pl.R. 344d, 522b, Grg. 489d, etc.II from Hdt. and Pi. downwds. (Trag. in lyr.), heaven-sent, miraculous, marvellous,βῶλαξ Pi.P.4.37
;τέρας B.15.35
, S.Ant. 376;ὁρμή Hdt.7.18
; ἀραί, ἄχη, A.Th. 892, Pers. 581;ἡ φύσις δ. ἀλλ' οὐ θεία Arist.Div. Somn.463b14
;εὐεργεσία D.2.1
; εἰ μή τι δ. εἴη were it not a divine intervention, X.Mem.1.3.5, cf. S.El. 1270; visitations of heaven, ways of God,Th.
2.64, X.Mem.1.1.12;πολλαὶ μορφαὶ τῶν δ. E.Alc. 1159
, al.;δ. ἀνάγκη Lys.
l.c.; δ. τύχη of ill fortune, Pl.Hp. Ma.304b; Ἄπολλον, ἔφη, δαιμονίας ὑπερβολῆς ! Id.R. 509c.2 of persons,τῷ δ. ὡς ἀληθῶς καὶ θαυμαστῷ Id.Smp. 219b
; ὁ περὶ τοιαῦτα σοφὸς δ. ἀνήρ ib. 203a;δαιμόνιος τὴν σοφίαν Luc.Philops.32
: [comp] Comp.- ώτερος D.C.53.8
.III Adv. - ίως by Divine power, opp. ἀνθρωπίνως, Aeschin.3.133, cf.Pl.Ti. 25e; marvellously, Ar.Nu.76;δ. περί τι ἐσπουδακώς Aeschin.1.41
; δ. ποιεῖ, of remedies, Aët.15.14, al.; [οἶνος] δ. γέρων Alex.167.5
; δ. καὶ μεγαλοπρεπῶς prob. in Epicur.Fr. 183 (cf. δάϊος): neut. pl. as Adv., ; most clearly by the hand of the gods,X.
HG7.4.3: also in fem. dat., δαιμονίᾳ, formed like κοινῇ, θεσπεσίῃ, etc., Pi.O.9.110.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δαιμόνιος
-
4 δαίμων
δαίμων, - ονοςGrammatical information: m. f.Meaning: `godlike power, god' (Il.).Derivatives: Adj. δαιμόνιος `belonging to δ.' (Il.); on δαιμόνιε s. E. Brunius-Nilsson Δαιμόνιε. Diss. Uppsala 1955; n. δαιμόνιον `godlike power', "daimonion" (Ion.-Att.); δαιμονικός `id.' (Plu.); δαιμονιακός `id.' ( PMag. Osl. 1, 143); δαιμονιώδης `like a δ.' (Ep. Jac., Prokl.). - Rare and late δαιμονίς (Procl.) and δαιμόνισσα ( PMag. Leid. W. 16, 48). - On δαιμονή (Alkm. 69?), s. Schwyzer 524. - Denomin. δαιμονάω `be possessed by a δ.' (A.), δαιμονιάω `id.' (Phld.), δαιμονητιᾳ̃ δαιμονίζεται. Κρῆτες H., after verbs of disease in - άω, - ιάω and - ητιάω (Schwyzer 731f.); δαιμονίζομαι `id.' (Philem.) with δαιμονισμός (Vett. Val.), `become a god' (S. Fr. 173, H.); δαιμονιάζομαι = δαιμονιάω (pap.). - Often as 2. member of compounds: bahuvrihi ( βαρυ-, δυσ-); substantives ( ἀγαθο-, ἀνθρωπο-).Etymology: To δαίομαι (s. v.), as `divider' (cf. v. Wilamowitz Glaube 1, 363); cf. OP baga-, OCS bogъ `god' beside Av. baga- `part', Skt. bhága- `id.', to bhájati `divide'. Not prop. "Zerreißer, Fresser (der Leichen)" as god of death, which does not fit the meaning of δαίμων. - See Nilsson Gr. Rel.2 1, 216ff. On more recent developments s. Chantraine CRAI 1954, 452-5.Page in Frisk: 1,340-341Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > δαίμων
-
5 δαιμόνιος
δαιμόνιος, in Hom. only voc., δαιμόνιε, δαιμονίη, δαιμόνιοι: under the influence of a δαίμων, possessed; used in both good and bad sense, and to be translated according to the situation described in the several passages where it occurs, Il. 1.561, Il. 2.190, , Il. 3.399, Il. 4.31, Il. 6.407, Il. 24.194, Od. 4.774, Od. 10.472, Od. 18.15. Od. 23.174.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > δαιμόνιος
-
6 μάκαρ
Grammatical information: m. (Il.), also f. (E., Ar.) beside μάκαιρα (h. Ap. 14; Zumbach Neuerungen 8), also n. (in obl. cas.; AP, Nonn.),Meaning: adjunct of gods and men, `happy, holy'.Derivatives: Sup. μακάρτατος (Od., A., S.); μακάριος `blessed, happy' (Pi.); often in address (Pl., Ar.; cf. δαιμόνιε [s. δαίμων]), with μακαριότης `blessedness' (Pl. Lg., Arist.); μακαρία f. `id.' (Ar., Pl. Hp. Ma. 293a); μακαρίτης, Dor. -τᾱς, f. - τις "member of the company of the blessed", `the blessed' (A., Ar., Men., Theoc. ; Redard 30, Bloch Mus. Helv. 12, 59). Denomin. verb μακαρίζω `praise (as blessed)' (Od.) with μακαριστός (IA.), also proparoxyton μακάριστος (Seiler Steigerungsformen 104), μακαρισμός m. `blessing' (Pl. R., Arist.), μακαριστής m. (J.). -- Also μακαρτός `blessed' (AP 7, 740, 5; verse-end), as if from *μακαίρω. - Unclear μακαρίνη ἀνδράχνη H. (like βολβίνη ; Chantraine Form. 204).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: As adj. in - αρ (-ᾱρ) μάκαρ is quite isolated. The idea of Brugmann (IF 18, 434; agreeing Benveniste Origines 18, Schwyzer 519), that μάκαρ would orig. be a neutr. *'blessedness', from where incidental μάκᾱρ (and f. μάκαιρα), is formally understandable, but is not supported by the texts. - No etymology; Curtius, Fick-, Prellwitz (s. Bq) connect μακρός. To be rejected also Krappe Rev. de phil. 66, 245 f. (loan from Egyptian). - Rather a Pre-Greek word.Page in Frisk: 2,162-163Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > μάκαρ
-
7 πέπων
πέπων, - ονοςGrammatical information: adj.Meaning: `ripe', metaph. `soft, mild'.Other forms: m. f. (ion. att.; Hom. only voc. πέπον, s.v.), f. also πέπειρα (Anacr., Hp., S., Ar.) with new m. πέπειρος (Hp., Thphr., LXX); comp. a. superl. πεπαί-τερος, - τατος (after πεπαίνω [Schwyzer 535]?), also πεπειρό-τερος, - τατος (cf. Leumann Mus. Helv. 2, 9f. = Kl. Schr. 223f.),Derivatives: πεπαίνω, aor. πεπᾶν-αι, - θῆναι with - θήσομαι, perf. inf. πεπάνθαι (Arist.), also w. ἐκ-, κατα-, ὑπερ-, `to make ripe, to ripen', metaph. `to mollify, to mellow, to soothe' (IA.) with πέπαν-σις f. `ripening' (Arist.), - τικός `making ripe' (Hp., Dsc.); backformation πέπαν-ος (- ός) `ripe' (Paus., Artem.); πέπανας πλακούντια H. (= πόπανα, s. πέσσω).Etymology: Old primary formation with n-suffix from the IE verb for `cook, make ripe' (s. πέσσω); so prob. from IE * pekʷ-on-; cf. first πίων ( πέπειρα in any case after πίειρα). Parallel goes the u̯o-formation in Skt. pak-vá-, Pasht. pox `cooked, done, ripe'. Nothing resists connecting πέπων, if from *πέπ-Ϝων, directly with this (on the phonetics cf. Schwyzer 301). -- The ep. voc. πέπον `deer, best !' (on it Brunius-Nilsson Δαιμόνιε [Diss. Uppsala 1955] 55ff.) Specht KZ 55, 18 f. wants to separate it from πέπων `ripe' and connect with Lith. pẽpinti `coddle'; thus on πεπαίνω in the meaning `weaken' Fraenkel Arch. Philol. 7, 21 ff.; all of this strongly doubted and rejected by Fraenkel Wb. s. v. and s. paĩkas. --Further s. πέσσω.Page in Frisk: 2,509-510Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > πέπων
-
8 σχέτλιος
Grammatical information: adj.Meaning: Adj. with strong emotional feeling, usu. used in denigrating sense, approx. `audacious, heinous, cruel, miserable' (Il.), quite rarely in positiv sense, approx. `obstinate, tireless' (Hom.); details on the meaning in Brunius-Nilsson Δαιμόνιε (Diss. Uppsala 1955) 46ff., 75ff.Derivatives: σχετλι-άζω, quite rarely w. κατα-, ἀπο-, ἐπι-, `to experience something as cruel, to rise against, to complain' (Att.) with - ασμός (Th., Arist. a.o.), - αστικός (late).Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Prob. from *σχέ-θλιος dissimilated, which can be a byform of *σχε-θλό-ς (cf. μείλιχ-ος: - ιος, ἥσυχ-ος: - ιος a.o.); cf. the opposite ἐσ-θλό-ς. Orig. meaning therefore `persevering'; cf. Hermann Sprachwiss. Komm. zu ι 295. -- The proposed etym. is not supported by any evidence.Page in Frisk: 2,838Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > σχέτλιος
См. также в других словарях:
δαιμόνιε — δαιμόνιος of masc voc sg δαιμόνιος of masc/fem voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δαιμόνιος — α, ο (AM δαιμόνιος, α, ον, Α και δαιμόνιος, η, ον και δαιμόνιος, ον) [δαίμων] Ι. αυτός που προέρχεται από δαίμονα ή ανήκει σε δαίμονα (αρχ. νεοελλ.) έξοχος, υπέροχος αρχ. μσν. υπερφυσικός, θεϊκός αρχ. (στην επική γλώσσα) η κλητ. δαιμόνιε,… … Dictionary of Greek
δαιμόνι' — δαιμόνια , δαιμόνιον divine Power neut nom/voc/acc pl δαιμόνια , δαιμόνιος of neut nom/voc/acc pl δαιμόνια , δαιμόνιος of neut nom/voc/acc pl δαιμόνιε , δαιμόνιος of masc voc sg δαιμόνιε , δαιμόνιος of masc/fem voc sg δαιμόνιαι , δαιμόνιος of fem … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φεύγω — ΝΜΑ, και φεόγω Α 1. τρέπομαι σε φυγή, απομακρύνομαι γρήγορα κυρίως από φόβο ή επειδή μέ καταδιώκουν (α. «μόλις τόν είδε με το πιστόλι έφυγε» β. «βῆ φεύγων ἐπὶ πόντου», Ομ. Ιλ.) 2. αναχωρώ (α. «έφυγαν για ταξίδι τού μέλιτος» β. «Κῡρος μὲν τέθνηκεν … Dictionary of Greek
