-
1 Κολοφωνιος
I3колофонский(Ξενοφάνης Arst.)
IIὅ колофонец, житель Колофона Xen., Arst., Polyb. etc.Κολοφωνίων λιμήν Thuc. — Колофонский порт (основанный колофонцами на п-ве Ситония - Халкидика, - близ Тороны)
-
2 Κολοφώνιος
Κολοφώνιοςof: masc nom sg -
3 Κολοφώνιος
1 of Kolophon Πολυμνάστου Κολοφωνίου ἀνδρός fr. 188. -
4 Κολοφώνιος
A of or from Colophon in Ionia, Hdt.1.147, etc.; K. σχῆμα, a figure of speech, such as using ἡ κεφαλὴ τῷ ἀνθρώπῳ for τοῦ -που, Lesb.Gramm.7: Subst., ἡ Κολοφωνία (sc. ῥητίνη), Colophonian gum, resin, Dsc.1.71, Gal.13.475, Hippiatr.20, al., PGrenf. 1.52.7 (iii A.D.); also, = σκαμμωνία, Ps.-Dsc.4.170; Κολοφώνιον (sc. ὑπόδημα), τό, kind of shoe, Rhinth.4; also, a measure used in Egypt, Ostr. 1166, 1265 (ii A.D.); but also, a kind of vegetable, PTeb.419.21 (iii A.D.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > Κολοφώνιος
-
5 Κολοφωνίων
Κολοφώνιοςof: fem gen plΚολοφώνιοςof: masc /neut gen pl -
6 Κολοφώνιον
Κολοφώνιοςof: masc acc sgΚολοφώνιοςof: neut nom /voc /acc sg -
7 Κολοφωνίοις
Κολοφώνιοςof: masc /neut dat pl -
8 Κολοφωνίου
Κολοφώνιοςof: masc /neut gen sg -
9 Κολοφωνίους
Κολοφώνιοςof: masc acc pl -
10 Κολοφώνια
Κολοφώνιοςof: neut nom /voc /acc pl -
11 Κολοφώνιε
Κολοφώνιοςof: masc voc sg -
12 Κολοφώνιοι
Κολοφώνιοςof: masc nom /voc pl -
13 Κολοφωνία
Κολοφωνίᾱ, Κολοφώνιοςof: fem nom /voc /acc dualΚολοφωνίᾱ, Κολοφώνιοςof: fem nom /voc sg (attic doric aeolic)——————Κολοφωνίᾱͅ, Κολοφώνιοςof: fem dat sg (attic doric aeolic) -
14 Κολοφωνίας
Κολοφωνίᾱς, Κολοφώνιοςof: fem acc plΚολοφωνίᾱς, Κολοφώνιοςof: fem gen sg (attic doric aeolic) -
15 δέρτρον
δέρτρον, τό (δέρω), einmal bei Homer, Odyss. 11, 579, wo es die innere Haut im menschlichen Leibe bezeichnet, von welcher die Leber umschlossen wird: γῦπε δέ μιν ἑκάτερϑε παρημένω ήπαρ ἔκειρον, δέρτρον ἔσω δύνοντες; Scholl. τὸ δέρτρον Ἀντίμαχος μὲν ὁ Κολοφώνιος τὸν ἐπίπλουν ἀκούει τὸν ἐν τοῖς καλουμένοις ἐγκάτοις. λέγει γὰρ (fragm. Stoll. no 44) »οὐδέ τι ϑερμὸν ἀναπνείων χολάδας δέρτροισι καλύψεις«. ὁ δὲ ἐπίπλους, φησὶν Ἀπολλόδωρος, ὄν ἀργέτα δημὸν καλεῖ ( Iliad. 11, 818. 21, 127), οὐ περὶ τὸ ἧπαρ, ἀλλὰ περὶ τὴν κοιλίαν ἐστίν. Δωριεῖς δὲ τὴν ὑπὸ τὴν δορὰν σάρκα δέρτρον καλοῠσιν κτἑ.; vgl. Eustath. p. 1700, 9 Apollon. Lex. Hom. p. 57, 13. – Hippocrat. – Lycophr. 880 δ. ϑρυλιγμάτων, spitzes Bruchstück. δέρω, schinden, abhäuten, das Fell abziehen; Wurzel Δαρ-, mit Umlaut Δερ-, vgl. perfect. δέδαρμαι und aorist. pass. ἐδάρην und die Nebenformen δείρω (s. oben besonders), entstanden aus ΔΕΡΊΩ, und δαίρω, entstanden aus ΔΑΡΊΩ; über die verwandten Wötter anderer indogermanischer Sprachen s. Curtius Grundzüge der Griech. Etymol. 1 S. 200. – Futur. δερῶ, aorist. act. ἔδειρα, perf. pass. δέδαρμαι, Ar. Lys. 158, aor. pass. ἐδάρην, δαρϑείς Nicochar. B. A. 89, futur. pass. δαρήσομαι. – Homerische Formen: ἔδερον 3. plural., Iliad. 23, 167; δέρον 3. plural., Iliad. 7, 316; ἔδειραν, Iliad. 2, 422; δείρας, Odyss. 10, 19, δῶκε δέ μοι δείρας, var. lect. δῶκέ μοι ἐκδείρας; δείραντας, Odyss. 11, 46. Vom Abhäuten der Thiere bei'm Schlachten: Iliad. 7, 316 τοῖσι δὲ βοῠν ἶέρευσεν Ἀγαμέμνων ἄρσενα πενταέτηρον –. τὸν δέρον ἀμφί ϑ' ἕπον, καί μιν διέχευαν ἅπαντα, μίστυλλόν τ' ἄρ' ἐπισταμένως, πεῖράν τ' ὀβελοῖσιν, ὤπτησάν τε περιφραδέως, ἐρύσαντό τε πάντα: man beachte die Homerische Enallage der Tempora, δέρον statt des aorist. Odyss. 11, 46 ἑτάροισιν ἐκέλευσα μῆλα, τὰ δὴ κατέκειτ' ἐσφαγμένα νηλέι χαλκῷ, δείραντας κατακῆαι. Odyss. 8, 61 τοῖσιν δ' Ἀλκίνοος δυοκαίδεκα μῆλ' ἱέρευσεν, ὀκτὼ δ' ἀργιόδοντας ὕας, δύο δ' εἰλίποδας βοῦς· τοὺς δέρον ἀμφί ϑ' ἕπον, τετύκοντό τε δαῖτ' ἐρατεινήν. Vom Schlauche des Aeolus Odyss. 10, 19 δῶκε δέ μοι δείρας ἀσκὸν βοὸς ἐννεώροιο, ἔνϑα δὲ ῃυκτάων ἀνέμων κατέδησε κέλευϑα. – Folgende: ἀσκὸν δέρειν τινά, poet. bei Plut. Sol. 14, Einen lebendig schinden, durchgerben, durchprügeln; Ar. Ran. 618; vgl. δαίρω. Allgemeiner: ὁ μὴ δαρεὶς ἄνϑρωπος οὐ παιδεύεται Menand. monost. 422; vgl. Plat. Euthyd. 285 d.
-
16 Κολοφωνίαν
Κολοφωνίᾱν, Κολοφώνιοςof: fem acc sg (attic doric aeolic) -
17 Κολοφωνίω
-
18 Κολοφωνίῳ
-
19 κολοφών
κολοφών, - ῶνοςGrammatical information: m.Meaning: `summit, top, pinnacle', only metaph. (Pl., Com. Adesp., Str.), after H. also = κολιός (i. e. κελεός; s. v.) and ἰχθῦς θαλάσσιος;Derivatives: κολοφωνέω `crown a work' (Steph. in Hp.). As GN town in Ionia; Κολοφώνιος `from K., inhabitant of K.s'.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: A connection with κολωνός, through *κολαφών \< IE. *koln̥-bho- (Brugmann Grundr.2 2: 1, 301) is strongly endangered by the Anatolian placename, which points to foreign origin, s. Chantraine Formation 162.Page in Frisk: 1,904Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κολοφών
См. также в других словарях:
Κολοφώνιος — of masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κολοφώνιος — α, ον (AM κολοφώνιος, ία, ιον, Α και κολοφώνειος, εία, ειον) 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην αρχαία πόλη Κολοφώνα 2. (το αρσ. και θηλ. ως κύριο όν.) ο Κολοφώνιος, η Κολοφωνία ο ή η κάτοικος τής πόλης αυτής («ἐκτήσαντο δὲ ποτε καὶ ναυτικὴν… … Dictionary of Greek
Κολοφωνίων — Κολοφώνιος of fem gen pl Κολοφώνιος of masc/neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κολοφώνιον — Κολοφώνιος of masc acc sg Κολοφώνιος of neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κολοφωνίοις — Κολοφώνιος of masc/neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κολοφωνίου — Κολοφώνιος of masc/neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κολοφωνίους — Κολοφώνιος of masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κολοφωνίῳ — Κολοφώνιος of masc/neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κολοφώνια — Κολοφώνιος of neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κολοφώνιε — Κολοφώνιος of masc voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κολοφώνιοι — Κολοφώνιος of masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
