-
1 Endpunkt
(m)вершина (графа, из которой выходит только одно ребро)концевая точкаконец (напр., вектора)точка прекращения (особая точка) -
2 Endpunkt
m конечный пункт, крайняя точка -
3 Endpunkt der Strecke
milit. EPSУниверсальный русско-немецкий словарь > Endpunkt der Strecke
-
4 конечный пункт
Русско-немецкий словарь по автомобильной технике и автосервису > конечный пункт
-
5 конечный пункт
Русско-немецкий словарь по автомобильной технике и автосервису > конечный пункт
-
6 конечная точка
Русско-немецкий словарь по химии и химической технологии > конечная точка
-
7 точка конца титрования
Русско-немецкий словарь по химии и химической технологии > точка конца титрования
-
8 концевая точка
Endpunkt матем.; физ. -
9 конечный пункт
adj1) gener. Endpunkt, (в общих значениях) Terminal2) Av. Terminal3) construct. Endpunkt (транспорта)4) railw. Endstelle5) auto. Halteplatz6) oil. Endpunkt (газопровода)7) f.trade. Endstation -
10 конечный пункт маршрута
adj1) Av. Endanflug der Flugstrecke, Endpunkt der Flugstrecke, Endpunkt der Strecke, Zielort2) navy. Endpunkt der MarschrouteУниверсальный русско-немецкий словарь > конечный пункт маршрута
-
11 точка
точка ж. возврата мат. Rückkehrpunkt m; Rückpunkt m; выч. Rücksprungstelle f; мат. Spitze f; Totpunkt m; Umkehrpunkt m; Wendepunkt m; выч. Wiederholpunkt mточка ж. возврата второго рода Schnabelspitze f; Spitze f zweiter Art; мат. Umkehrpunkt m zweiter Artточка ж. воспламенения Entflammpunkt m; Entflammungspunkt m; Entflammungstemperatur f; Entzündungspunkt m; Flammpunkt m; Flammtemperatur f; Zündpunkt mточка ж. естественной коммутации (многофазного вентильного преобразователя) эл. Phasenschnittpunkt mточка ж. заострения мат. Rückkehrpunkt m; выч. Rücksprungstelle f; мат. Spitze f; Totpunkt m; Umkehrpunkt mточка ж. затвердевания Erstarrungspunkt m; Erstarrungstemperatur f; Verfestigungspunkt m; Verfestigungstemperatur fточка ж. клинкерования (точка на диаграмме, отвечающая температуре, необходимой для достижения водопоглощения 6%) Klinkerpunkt mточка ж. конденсации Kondensationspunkt m; Verdichtungspunkt m; физ. Verflüssigungspunkt m; Verflüssigungstemperatur fточка ж. отвердевания Erstarrungspunkt m; Erstarrungstemperatur f; Verfestigungspunkt m; Verfestigungstemperatur fточка ж. пересечения мат. Kreuzpunkt m; мат. Kreuzungspunkt m; мат. Schnittpunkt m; мат. Schnittstelle fточка ж. перехода мет. Haltepunkt m; Transformationspunkt m; Transformationstemperatur f; аэрод. Umschlagpunkt m; хим. Umschlagspunkt m; физ. Umwandlungspunkt m; Umwandlungstemperatur f; Wendepunkt m; Übergangspunkt mточка ж. перехода технологической оси в горизонтальное положение с. (при непрерывном литье стали) мет. Biegepunkt mточка ж. превращения мет. Haltepunkt m; Transformationspunkt m; Transformationstemperatur f; физ. Umwandlungspunkt m; Umwandlungstemperatur fточка ж. приложения подъёмной силы Auftriebsmittelpunkt m; Auftriebsschwerpunkt m; Auftriebszentrum nточка ж. разветвления мат. Gabelpunkt m; Knotenpunkt m; мат.,эл. Verzweigungspunkt m; Verzweigungsstelle f; гидравл. vorderer Staupunkt mточка ж. разветвления электрической цепи Stromknotenpunkt m; Stromkreisknotenpunkt m; Stromverzweigungspunkt mточка ж. разрыва рег. Schnittpunkt m; рег. Schnittstelle f; Sprengpunkt m; физ. Unstetigkeitspunkt m; мат. Unstetigkeitsstelle f -
12 конечная точка
-
13 endpoint
-
14 exitus
exitus, ūs, m. (exeo), das Herausgehen, der Ausgang, griech. εξοδος, I) eig. u. meton.: A) eig.: α) der Pers.: reditum mihi gloriosum iniuria tua dedit, non exitum calamitosum, Cic.: omni exitu et pabulatione interclusi, Caes.: m. ab u. Abl., ne exitus inclusis ab urbe esset, Liv. 38, 4, 6. – Plur., singulorum hominum occultos exitus asservare, Caes. – β) lebl. Ggstde.: exitus introitusque elementis redditus, Lucr.: ex. faustus (classis), Abfahrt, Lucr.: fit liber minus exitus amni, Ausfluß, Lucr.: septem exitus Istri, Val. Flacc.: (tibiae) recto exitu graviorem spiritum reddunt, Quint. – B) meton., der Ausgang, als Ort, aedificii, Nep.: quod (posticum) devium maximi atque occultissimi exitus erat, Liv.: ex. paludis, Mündung, Plin.: exitus cibi, After, Plin. – Plur., septem exitus ex domo fecerat, Liv. – II) übtr.: A) im allg.: quae plurimos exitus dant ad eiusmodi digressionem, die die meiste Veranlassung zu solchen Ausschweifungen (in der Rede) darbieten, Cic. de or. 2, 312. – cum exitus (Auskunft, Aufschluß) ab utroque datur conturbato errantique regi, Cic. de fin. 5, 63. – B) insbes.: 1) der Ausgang = das Ende, Ziel, a) im allg.: ex. orationis (Ggstz. principium), Cic.: adducta ad exitum quaestio est, Cic.: exitum alci rei imponere, Liv. – quae (fuga) ipsa exitum non habebat, zu keinem Ziele führte, Cic. – hic fuit oppugnationis exitus, Caes.: in exitu est meus consulatus, Cic.: in exitu iam annus erat, Liv.: exitu superioris anni, Liv. – ex. vitae, Nep., mortis, Dict., ex. vitae mortisque, Vell. (vgl. Deder. Dict. 4, 15). – exitum (ein Grab) facere alci, Corp. inscr. Lat. 8, 1213. – verba, quae casus habent in exitu similes, Varro LL. – Plur., causae rerum atque exitus, Cic.: perditae civitates hos solent exitus exitiales habere, letzte Stadien, die zum Untergang führen, Cic.: tristes exitus habere, Cic.: habent exitus aut in a aut in e, Varro LL. – b) insbes.: α) wie εξοδος, der Ausgang = letzte Teil einer Tragödie, die Katastrophe, mimi, fabulae, Cic. Cael. 65: ut tragici poëtae, cum explicare argumenti exitum non potestis, gleichs. den Knoten des Stückes nicht lösen könnt, Cic. de nat. deor. 1, 53. – β) prägn., das Ende = das Lebensende, Seiani, Plin.: avunculi, Plin. ep.: humanus, Cic. – Plur., nonnumquam bonos exitus habent boni, Cic. – 2) wie εξοδος, der Endpunkt, die Schlußerklärung, das Resultat, worauf eine Rede, eine Beratung usw. hinausläuft, exitus fuit orationis, Caes.: ut nullus exitus imponeretur sermonibus, sodaß man immer noch zu keinem Endpunkte (Resultate) kommen konnte, Liv.: disceptatio sine exitu fuit, Liv. – 3) der Ausgang = der Erfolg, das Resultat, das Schicksal, das etwas hat, eventus atque ex. rerum, Cic.: ex. futuri temporis, Hor.: Cottae consilium quem haberet exitum, Caes.: cum esset incertus exitus et anceps fortuna belli, Cic. – Plur., haec omnia meliores exitus habebunt, Cic. – Sprichw., exitus acta probat, Ov. her. 2, 85.
-
15 базис эрозии
-
16 вершина
f Gipfel m (a. fig.), Spitze; Math. Scheitelpunkt m; fig. Höhepunkt m* * ** * *верши́н|а<-ы>ж1. (ве́рхняя часть) Gipfel m, Spitze f2. (де́рева) Wipfel m4. перен (кульмина́ция) Höhepunkt m* * *n1) gener. Apizes, Gipfelpunkt, Höhepunkt, Krönung, Köpf, Piz (ãîðû), Spitze (горы, конуса, резца), Spitze (горы; конуса), First (ãîðû), Höhe, Apex, Koppe, Kolophon2) geol. Gipfel (раковины), Scheitel (напр. угла), (Gastr.) Spitze (раковины), Zipfel3) Av. Ecke (óãëà), Gipfelpunkt (напр. траектории), Scheitel (купола парашюта), Scheitelhöhe (траектории), Zipfel (импульса)4) med. Akme5) liter. Giebel (горы, дерева), Gipfel (горы, дерева), Kulmination, Gipfel7) lat. Nonplusultra8) milit. Gipfelhöhe (траектории), Scheitel (óãëà)9) eng. Dach, Endpunkt, Knoten (графа), Knotenpunkt (графа), Kopf, Nase (резца), Riffel, Scheitelpunkt (траектории)10) book. Klimax, Scheitel (горы и т. п.)11) construct. Zopfende12) math. Scheitel (напр. параболы), Ecke, Eckpunkt, Scheitelpunkt13) brit.engl. Vertex14) econ. Scheitelpunkt (óãëà)17) forestr. Krone18) radio. Dach (импульса)19) electr. Eckpunkt (диагонали измерительного моста), Kuppe20) weld. Ecke (режущей кромки)21) swiss. Spitz, spitzig22) S.-Germ. Blumen23) pompous. Wipfel24) wood. Ecke (угла, режущей кромки), Knoppe, Kopf (дерева), Wipfel (дерева), (отпиленная) Wipfelstück, (отпиленная) Zopf (дерева)25) nav. Gipfelpunkt (траектории) -
17 конец кипения
-
18 конец потенциометрического титрования
nУниверсальный русско-немецкий словарь > конец потенциометрического титрования
-
19 конечная станция
adj1) gener. Kopfstation, Endstation3) eng. Zugendbahnhof4) railw. (железнодорожная) Endbahnhof, (железнодорожная) Endstation, Randbahnhof5) econ. Endbahnhof (назначения)6) auto. Endpunkt -
20 конечная точка сатурации
adjfood.ind. Endpunkt der SaturationУниверсальный русско-немецкий словарь > конечная точка сатурации
См. также в других словарях:
Endpunkt — der Endpunkt, e (Aufbaustufe) Ende einer bestimmten Strecke Beispiel: Der Zug hat seinen Endpunkt erreicht … Extremes Deutsch
Endpunkt — Ẹnd|punkt 〈m. 1〉 äußerster Punkt, Schlusspunkt * * * Ẹnd|punkt: bei der ↑ Titration einer Substanz A mit einem Titrans B (↑ Maßanalyse) derjenige – optisch durch den Farbwechsel eines Indikators, elektrochemisch oder anderweitig erkennbare –… … Universal-Lexikon
Endpunkt — Abschluss, Beendigung, Ende, Schluss, Schlusspunkt; (geh.): Ausklang; (bildungsspr.): Finale; (veraltend): Beschluss. * * * Endpunkt,der:⇨Ende(1,au.b) … Das Wörterbuch der Synonyme
Endpunkt — Ẹnd·punkt der; 1 der letzte Punkt einer Strecke, das letzte Ziel einer Reise o.Ä. 2 gespr; eine Situation, in der es für ein Problem keine Lösung mehr gibt: Wir sind in unserer Beziehung an einem Endpunkt angelangt und müssen uns trennen … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Endpunkt — abonentinis punktas statusas T sritis automatika atitikmenys: angl. subscriber station; terminal station; terminal unit vok. Benutzerstation, f; Endpunkt, n; Fernschreibstelle, f rus. абонентский пункт, m pranc. poste d abonné, m … Automatikos terminų žodynas
Endpunkt — galinis punktas statusas T sritis automatika atitikmenys: angl. endpoint vok. Endpunkt, n rus. оконечная точка, f pranc. poste terminal, m … Automatikos terminų žodynas
Endpunkt — operacijos baigtis statusas T sritis radioelektronika atitikmenys: angl. operation end; operation end point vok. Endpunkt, m; Operationsabschlußmoment, m rus. момент завершения операции, m pranc. instant de fin d opération, m … Radioelektronikos terminų žodynas
Endpunkt — galinis taškas statusas T sritis fizika atitikmenys: angl. end point vok. Endpunkt, m rus. концевая точка, f pranc. point terminus, m … Fizikos terminų žodynas
Endpunkt — Ẹnd|punkt … Die deutsche Rechtschreibung
Primärer Endpunkt — Als primärer Endpunkt (lat. primus = „der Erste“) wird in klinischen Studien das primäre (erstrangige) Ziel der Studie bezeichnet. Es ist das allgemeine Ergebnis der Studie, das anhand eines klinischen Prüfplans beurteilt wird.[1] Am primären… … Deutsch Wikipedia
Tertiärer Endpunkt — Als sekundärer Endpunkt (lat. secundus = „der Zweite“) wird in klinischen Studien das sekundäre (zweitrangige) Ziel der Studie bezeichnet. In der Studie werden diese festgelegten Kriterien bei der behandelten Gruppe, mit der der Kontrollgruppe… … Deutsch Wikipedia