-
1 atakować
vt\atakować czyjeś poglądy jds Ansichten bekämpfen2) ( niszczyć) angreifen, zerstörenrdza atakuje karoserię der Rost greift die Karosserie an3) ( próbować pokonać) angreifen, stürmen -
2 atakować
atakować < zaatakować> (-uję) MIL, MED angreifen; SPORT stürmen; (krytykować) attackieren, angreifen -
3 atakować
-
4 zaatakować
zaatakować pf →LINK="atakować" atakowaćatakować < zaatakować> (-uję) MIL, MED angreifen; SPORT stürmen; (krytykować) attackieren, angreifen -
5 angreifen
-
6 zaatakować
vt pfüberfallen, angreifen; → atakować -
7 uderzać
uderzać (-am) < uderzyć>: uderzać k-o (I) jemanden schlagen, jemandem einen Schlag versetzen (mit D); piorun, meteoryt einschlagen (w A in A); fig auffallen, ins Auge springen;uderzać pięścią w stół mit der Faust auf den Tisch schlagen;uderzać w twarz ins Gesicht schlagen;uderzać w drzewo auto gegen einen Baum fahren;uderzyło mnie, że … es fiel mir auf, dass …;uderzył głową o kant er ist mit dem Kopf gegen eine Kante gestoßen;to nas uderzyło po kieszeni wir mussten die Zeche bezahlen;uderzać się sich stoßen;uderzyłem się w kolano ich habe mich am Knie gestoßen -
8 uderzyć
uderzać (-am) < uderzyć>: uderzać k-o (I) jemanden schlagen, jemandem einen Schlag versetzen (mit D); piorun, meteoryt einschlagen (w A in A); fig auffallen, ins Auge springen;uderzać pięścią w stół mit der Faust auf den Tisch schlagen;uderzać w twarz ins Gesicht schlagen;uderzać w drzewo auto gegen einen Baum fahren;uderzyło mnie, że … es fiel mir auf, dass …;uderzył głową o kant er ist mit dem Kopf gegen eine Kante gestoßen;to nas uderzyło po kieszeni wir mussten die Zeche bezahlen;uderzać się sich stoßen;uderzyłem się w kolano ich habe mich am Knie gestoßen -
9 nacierać
-
10 napadać
I. vt1) ( atakować)\napadać na kogoś/coś jdn/etw überfallen [ lub angreifen]2) ( ostro skrytykować)\napadać [ostro] na kogoś jdn [scharf] angreifenII. vi1) ( ogarniać)co cię napadło? was ist bloß in dich gefahren? ( fam)2) nur imperfnapadało dużo śniegu viel Schnee ist gefallen -
11 porywać
I. vt3) ( gwałtownie chwytać) packen, an sich +akk reißenporwała go wściekłość ihn packte die WutII. vr1) ( chwycić się gwałtownie)porwać się za głowę sich +akk am Kopf fassen2) ( zrywać się) auffahren, hochfahren3) ( atakować)\porywać się na kogoś sich +akk auf jdn stürzen4) ( odważać się)\porywać się na coś sich +akk an etw +dat versuchen -
12 zaatakować
zaatakować [zaatakɔvaʨ̑] -
13 zaczepiać
I. vt1) przymocowywać einhaken, anhaken2) ( zatrzymywać) ansprechenzaczepiłem nogą o kamień ich bin über einen Stein gestolpertIII. vr1) ( chwytać) sich +akk festhaken, części maszyny: einrasten2) ( zahaczać się) hängen bleiben, stolpern3) (pot: znaleźć posadę) -
14 angehen
an|gehengegen jdn \angehen zwalczać kogośgegen die Flammen \angehen walczyć z ogniemgegen den Drogenhandel \angehen zwalczać handel narkotykami4) ( vertretbar sein)es geht nicht an, dass... [to] nie uchodzi, żeby...II. vt1) haben o ( SDEUTSCH sein in Angriff nehmen) Problem podchodzić [ perf podejść] [do czegoś]; Verhandlungen rozpoczynać [ perf rozpocząć]das geht dich nichts an! to nie twoja sprawa!was geht dich das an? co cię to obchodzi?was mich angeht, ... jeśli chodzi o mnie... -
15 entern
-
16 losfahren
-
17 losgehen
-
18 verseuchen
verseuchen *vt1) ( vergiften)etw mit etw \verseuchen Lebensmittel, Blutkonserven skazić coś czymś; Grundwasser zatruwać [ perf zatruć] coś czymś; Umwelt zanieczyszczać [ perf zanieczyścić] coś czymś -
19 zustoßen
zu|stoßenI. vi[mit dem Messer] \zustoßen atakować [ perf za-] [nożem]jdm \zustoßen Unglück: przytrafić się komuśich habe Angst, dass ihm etwas zustößt obawiam się, że coś mu się stanieetw [mit dem Fuß] \zustoßen zamknąć coś [nogą]
См. также в других словарях:
atakować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, atakowaćkuję, atakowaćkuje, atakowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} działać agresywnie przeciw komuś (lub czemuś) przy użyciu siły fizycznej lub broni; napadać na kogoś,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
atakować — ndk IV, atakowaćkuję, atakowaćkujesz, atakowaćkuj, atakowaćował, atakowaćowany 1. «działać przeciw siłom nieprzyjacielskim w sposób zorganizowany, nagły, zaczepny» Atakować nieprzyjaciela, twierdzę. 2. «gwałtownie napadać, nacierać» Atakujący… … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
rzucać się – rzucić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skakać w sposób gwałtowny w dół : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzucić się w przepaść. Rzucali się jeden za drugim do wody. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
атаковать — с 1703 г. (Христиани 36), через польск. atakowac из франц. attaquer, в то время как атакировать (у Петра I) из нем. attakieren или франц.; см. Смирнов 50 … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
АТАКОВАТЬ — (фр.). Быстро нападать. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. АТАКОВАТЬ франц. attaquer. Сделать нападение на войско. Объяснение 25000 иностранных слов, вошедших в употребление в русский язык, с… … Словарь иностранных слов русского языка
ogień — 1. Coś piecze, pali kogoś jak ogień, żywym ogniem a) «coś jest przyczyną silnego, przejmującego, piekącego bólu»: Pod palcami czułem na policzku i uchu grubą pręgę, która straszliwie bolała i piekła jak ogień. J. Brzechwa, Owoc. b) «ktoś ma… … Słownik frazeologiczny
abordaż — m II, D. u; lm M. e, D. ów a. y mors. «dawny sposób walki na morzu, polegający na sczepieniu się burtami dwóch walczących okrętów i na walce wręcz obu załóg na pokładach» Atakować abordażem, przez abordaż. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
atakowanie — n I rzecz. od atakować … Słownik języka polskiego
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
brawura — ż IV, CMs. brawuraurze, blm «lekceważenie niebezpieczeństwa, skłonność do popisywania się (zwłaszcza odwagą), ryzykanctwo; werwa, zacięcie» Atakować, walczyć z brawurą. Prowadzić auto z brawurą. ‹wł., fr.› … Słownik języka polskiego