(ἦμαρ

(τινί Hom.)

(κακὸν ἦμάρ τινι Hom. - in tmesi)

(εἴδατα πολλά Hom.)

(ἀσκοὺς ἐπὴ τῶν ὄνων Her.; βάρος τινί Xen.)

(νηυσί τι Hom.)

(φάκελον ξύλων Eur.)

(χεῖράς τινι Hom.)

(μηρία Ἀπόλλωνι Hom.)

(λίθον θύρῃσιν Hom.)

(φάρμακον Hom.)

(μισθόν τινι Polyb.)

(στήλην ἐπὴ τὸ ἕρμα Her.)

(καλύπτρην κεφαλῇ Hom.)

(κολλητὰς θύρας Hom.)

ἐ. ὄνομα Plat., Arst.; — давать имя, нарекать

(ζημίαν τινί Her.)

(κακὸν μόρον τινί Hom.)

(ἄλγεα Τρωσί Hom.)

(ἕβδομον ἦμαρ Hom.)

(ἐτέων μάλα πολλά Hes.)

(ἄτην φρεσί τινι Hom.; ἐπιτίθεσθαι φόβον τινί Xen.)

(κράτος τινί Hom.)

(κῦδός τινι Hom.)

(φρένα ἱεροῖσιν Hom.)

(ἐπιστολήν τινι Dem.)

(ἐς Αἴγυπτόν τι Hom.)

(γράφειν τι Isocr.)

(τοῖς πολιτικοῖς Plat.)

(τῇ Εὐβοίῃ Her.; τῷ δήμῳ Thuc.)

ἐπιτίθεσθαι τῇ ἀρχῇ Plut. — стремиться к захвату власти

(τινί τι Her.)

(ἱστάναι τὸν τρόπαιον Batr.; ἦμαρ ἄγειν Aesch.; φέρειν τι Xen., Plut.; εἰς τὸ χρεὼν ἀπιέναι Plat.; ἔχειν ἐπί τι Arst.)

(στόμα, γλῶσσα Aesch.; φροντίς Soph.; λαός Arph.)

(μελανάετος Arst.)

(ἦμαρ, ἔπος Aesch.; κέλαδοι Eur.)

(ἐν εὐφημοτάτοις ὀνόμασι κατονομάζειν Plat.)

(λόγοι Polyb.)

(πόνοι, δόμοι Eur.)

(πατήρ, βασιλεύς Hom.; φήνη εὔτεκνος καὴ ἤ. Arst.; οἱ ἠπιώτατοι Θετταλῶν Plut.)

(δήνεα Hom.; θεὸς ἤ. τινι Soph., Eur., Anth.)

(θλῖψις Arst.)

(φάρμακα Hom.)

(ἀκέσματα Aesch.; φύλλα Soph.)

(ἦμαρ ἤπιον ποιεῖν τι Hes.)

ἐρινεὸς φύλλοισι τεθηλώς Hom. — смоковница, одетая густой листвой;

τεθαλυῖα ὀπώρη Hom. — обильная (плодами) осень;

(θ. καὴ εὐδαιμονεῖν Plat.; ζῆν καὴ θ. Eur.)

(θάλλοντος συμποσίου Pind.)

(δένδρεα Pind.; ἀεὴ θάλλουσα ὀπώρην ἀχράς Anth.)

(ὀϊοτὸν ἀπὸ νευρῆφιν Hom.)

(θεοπρόπους ἔς τε Πυθὼ κἀπὴ Δωδώνης Aesch.; ἄγγελον Anth.)

τινὰ ἀτιμίῃσιν ἰ. Hom. — относиться к кому-л. с презрением

(ἐλεύθερον ἦμάρ τινι Anth.)

(δεσμὸν περὴ χερσί Hom.)

(ὑλακήν τινι Anth.)

(Ἅρπυιαι ἴαλλον Hes.)

(ἲς Τηλεμάχοιο, μένος Ἀλκινόοιο, φυλάκων τέλος Hom.)

(Ἀργείων στρατός, ἰχθύς Hom. - ср. 13; κῦμα Eur.; μέγαν τινὲς οἴονται τὸν ἱερόν Plut.)

(ἄλφιτον Hom.; Δημήτερος ἀκτή Hes.)

(ἀλωή, ἐλαίη Hom.; μυρσίνη φόβη Eur.)

(δίφρος Hom.)

(ἦμαρ, κνέφας Hom.; φάος Hes.; ὄμβρος Soph., δρόσοι Eur.)

(Τροίης πτολίεθρον Hom.; βασιλεῖς Pind.)

(βωμός, δόμος, ποταμός Hom.; δαιμόνων ἀγάλματα Soph.; εἴδωλον Ἥρας Eur.)

(ἄλσος Ἀθηναίης, ἄντρον Νυμφάων Hom.; πέδον Σαλαμῖνος Soph.; χώρα Arst.)

(ἱ. καὴ ἄσυλος δήμαρχος Plut. - лат. tribunus sacrosanctus)

(ἑκατόμβη Hom.; χρήματα Plat., Arst.; τριήρης Arst.; ἐσθής Dem.)

(ἀγῶνες, ἄεθλα Pind.)

(γένος, ἀθανάτων Hes. γράμματα Her., NT.)

(ἄνθρωπος Arph.; ἱ. καὴ εὐσεβής Soph.). - см. тж. ἱερά и ἱερόν

(κατ΄ Ἰδαίων ὀρέων Hom.)

(αἰχμέ κ. γαίης ᾤχετο Hom.)

(κ. τῆς χώρας Polyb.)

(καταδεδυκέναι или ἀφανίζεσθαι κ. τῆς θαλάσσης Her.; κ. γῆς γενέσθαι Xen.)

ψεύδεσθαι κ. τινος Lys. — клеветать на кого-л.;

(οἱ κ. τοῦ Δημοσθένους ἔπαινοι Aeschin.)

(κ. Περσῶν λέγειν τι Xen.)

(κ. παντὸς τοῦ χρόνου Dem.)

κ. πτόλιν Hom. — в городе;

κατ΄ ὄμματά τινι Soph. — на глазах у кого-л.;

(κ. πεντήκοντα Her.)

κ. Ἄμασιν βασιλεύοντα Her. — в царствование Амасиса;

(κρίνειν ἄνδρας κ. φῦλα, κ. φρήτρας Hom.; κ. κώμας κατῳκῆσθαι Her.)

κ. σφέας μαχέσονται Hom. — каждый (из ахеян) будет сражаться за себя;

κ. πρῆξιν Hom. — ради дела, по делам;

κ. φθόνον τινός Aesch. — из зависти к кому-л.;

οὔτι καθ΄ ἡμέτερον νόον Hom. — не в соответствии с нашим мнением;

καθ΄ Ὅμηρον — по Гомеру, как говорит Гомер;

κ. λοπὸν κρομύοιο Hom. — словно луковичная кожура;

κ. τέν Ἀμφιάρεω ἀπόκρισιν Her. — что касается ответа Амфиарая;

κ. δάκρυ χέουσα Hom. — роняющая слезы

κ. ἔφαγε Hom. — (целиком) съел (обычно, однако, adv. κατά толкуется как приставка in tmesi)

(λίνον Her.; μίτον Luc.; med. перен. πανάφθιτον ἦμάρ τινι Anth.)

κρεουργὸν ἦμαρ Aesch. — день кровавого пиршества (когда Атрей, чтобы отомстить брату своему Тиесту, пытался накормить его на пиру телом убитых сыновей последнего)

τῶν αὑτοῦ κ. Plat. — находящийся в здравом уме;

(ποιεῖν τι Xen., Arst.)

(ἐκκλησία Arph.)

(δίκαι Eur.; συνθῆκαι Lys.; νόμος Dem.)

(ἡμέρη Her.; ἦμαρ Eur.)

(συλλήπτωρ Plat.)

(μέγιστος καὴ κ. Plat.; αἱ κυριώταται φλέβες Arst.; δύο τὰ πάντων ἐστὴ κυριώτατα Plut.)

(ὄνομα Arst.)

(ὄνομα Plut.). - см. тж. κύριον

(Ζεὺς ὅ πάντων κ. Pind.)

(δωμάτων Aesch.)

(τῆς θυγατρός τινος Isae.)

(ἠέλιος Hom.; φάος Soph.; αἰθήρ Eur.)

(λέβης Hom.)

(ὕδωρ Hom.; νᾶμα Eur.)

(φωνή Arst.)

(στίχος Anth.)

(γάλα, ἀρνός, ὀδόντες Hom.; χρῶμα Arst.)

(θρίξ Soph.)

(γῆρας Soph.)

(χρυσός Her.)

(ἅρμα Eur.)

(πούς Eur.)

(ἦμαρ Aesch.)

(σώματα Eur.)

(φρένες Eur.). - см. тж. λεύκη, λευκή, λευκά и λευκόν

(δόρυ, ὄζοι Hom.)

(κέλευθος Hom.; οἶμος Hes.; ναυτιλίαι Her.; χώρα NT.)

(οὔρεα, δένδρεον, κίων, κῦμα, τεῖχος, κλῖμαξ Hom.)

(φρεῖαρ Hom.)

(ἤπειρος Aesch.; πλοῦτος Soph.)

(ἦμαρ, νύξ Hom.; χρόνος Soph.; ὀδύρματα Eur.; ὅ μὲν βίος βραχύς, ἥ δὲ τέχνη μακρή погов. Luc.)

(ἐέλδωρ Hom.)

(λόγοι Soph.). - см. тж. μακρά, μακράν, μακρόν и μακρῷ

(δάκτυλος Plat.; στῖφος Xen.)

μέσον σάκος Hom. — середина щита;

(ὀφθαλμοί Arst.)

(ἑνὸς καὴ πλήθους τὸ ὀλίγον μέσον Plat.)

(δικαστής Thuc.)

μέση λέξις (лат. vox media) — слово с обоюдным смыслом ( положительным и отрицательным);

μέσον ῥῆμα — глагол среднего залога;

(ἐλέφαντα φοίνικι Hom.)

(βορβόρῳ ὕδωρ λαμπρόν Aesch.; τοὺς βωμοὺς αἵματι Plat.)

(εὔφημον ἦμάρ τινι Aesch.; κλέος πατρός Eur.; τὸ θεῖον Plat.)

(ἦμαρ, θεσμός Aesch.)

ὃς μ. ἔλθοι Hom. — кто предназначен роком;

οὐ μ. Hom. — не подвластный смерти

(ἦμαρ Hom.; αἰών Pind.)