-
1 wytępić
-
2 wytępić
-
3 stępić
-
4 tępić
-
5 wybijać
wybijać (-am) < wybić> (wybiję) szybę, otwór einschlagen; ząb ausschlagen; dno herausschlagen; godzinę, rytm schlagen; medal prägen; ściany auskleiden (I mit D); licznik anzeigen; (wytępić) ausrotten;wybijać się sich hervortun (w L mit D); Karierre machen;wybijać się z rytmu fig aus dem Rhythmus kommen;wybijać się ze snu keinen Schlaf mehr finden -
6 przetrzebiać
przetrzebiać [pʃɛtʃɛbjaʨ̑], przetrzebić [pʃɛtʃɛbiʨ̑] -
7 wybijać
I. vtwybić komuś ząb jdm einen Zahn ausschlagenwybić sobie palec sich +dat den Finger verstauchen\wybijać piłkę na aut sport den Ball ins Aus schlagen4) ( wydzwonić godzinę)zegar wybił dziewiątą die Uhr schlug neun [ lub hat neun geschlagen]II. vr1) ( wyróżniać się) sich +akk auszeichnen, sich +akk hervortun2) ( odbijać się) abspringen -
8 ausmerzen
-
9 ausrotten
aus|rotten -
10 vertilgen
vertilgen *vt
См. также в других словарях:
wytępić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, wytępićpię, wytępićpi, wytępićpiony {{/stl 8}}{{stl 7}} wyniszczyć, zniszczyć coś całkowicie, do końca; wybić, wymordować, wytracić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wytępić szczury, robactwo. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytępić — dk VIa, wytępićpię, wytępićpisz, wytępićtęp, wytępićpił, wytępićpiony 1. «zgładzić, wybić, wymordować wielu (wiele), wszystkich» Wytępili podbitą ludność. Wytępić zwierzynę leśną. Wytępić muchy. 2. «usunąć, zlikwidować coś całkowicie» Wytępić zło … Słownik języka polskiego
przetrzebić — dk VIa, przetrzebićbię, przetrzebićbisz, przetrzebićtrzeb, przetrzebićbił, przetrzebićbiony rzad. przetrzebiać ndk I, przetrzebićam, przetrzebićasz, przetrzebićają, przetrzebićaj, przetrzebićał, przetrzebićany 1. «w odniesieniu do roślin,… … Słownik języka polskiego
wygubić — dk VIa, wygubićbię, wygubićbisz, wygubićgub, wygubićbił, wygubićbiony książk. «wyniszczyć kogoś biologicznie, wybić, wymordować, zgładzić; w stosunku do zwierząt: wytępić» Epidemie wygubiły całe miasta. Wygubić insekty domowe … Słownik języka polskiego
wyniszczyć — dk VIb, wyniszczyćczę, wyniszczyćczysz, wyniszczyćniszcz, wyniszczyćczył, wyniszczyćczony wyniszczać ndk I, wyniszczyćam, wyniszczyćasz, wyniszczyćają, wyniszczyćaj, wyniszczyćał, wyniszczyćany 1. «unicestwić, wyplenić, wytępić, wytrzebić» Grad… … Słownik języka polskiego
wytrzebić — dk VIa, wytrzebićbię, wytrzebićbisz, wytrzebićtrzeb, wytrzebićbił, wytrzebićbiony 1. «powycinać, wykarczować rośliny (zwłaszcza drzewa), a także pozbawić częściowo roślinności jakiś teren» Wytrzebić las, dęby. przen. Wytrzebić zło. 2. «w… … Słownik języka polskiego
zło — n III, Ms. złu, blm «to, co jest niezgodne z zasadami moralności, z zasadami współżycia społecznego, co przynosi nieszczęście; przeciwieństwo dobra, ideału moralnego» Zło społeczne, moralne. Nieuniknione, nieodwracalne, niewybaczalne,… … Słownik języka polskiego
nie sposób — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos, nie sposób było, nie sposób będzie {{/stl 8}}{{stl 7}} nie ma możliwości; nie da się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie sposób było wytępić stonkę. Nie sposób przepłynąć w tym miejscu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
