-
1 ujawnić
ujawniać (-am) < ujawnić> (-ię, -nij!) tajemnicę enthüllen; aferę aufdecken; öffentlich machen; informacje bekannt machen, öffentlich machen; prawdziwe nazwisko bekannt geben; talent, zdolności offenbaren;ujawniać się fakty ans Licht kommen, bekannt werden; (dekonspirować się) sich (den Behörden) stellen; talent, zdolności sich offenbaren -
2 ujawnić
vt pf→ ujawniać -
3 ujawniać
ujawniać (-am) < ujawnić> (-ię, -nij!) tajemnicę enthüllen; aferę aufdecken; öffentlich machen; informacje bekannt machen, öffentlich machen; prawdziwe nazwisko bekannt geben; talent, zdolności offenbaren;ujawniać się fakty ans Licht kommen, bekannt werden; (dekonspirować się) sich (den Behörden) stellen; talent, zdolności sich offenbaren -
4 ujawniać
-
5 wyśpiewać
wyśpiewać [vɨɕpjɛvaʨ̑], wyśpiewywać [vɨɕpjɛvɨvaʨ̑]1) ( zaśpiewać) singen2) (pot: płynnie powiedzieć) aufsagen, fließend antwortenwyśpiewał wszystko er hat alles gepfiffen ( fam) -
6 wywlec
1) ( wyciągnąć)wywlekać ubranie z szafy Kleider aus dem Schrank herausschaffen ( fam)\wywlec kogoś z pokoju jdn aus dem Zimmer schleppenwywlekać coś na światło dzienne etw ans Tageslicht bringen -
7 aufdecken
auf|deckenvt -
8 durchbrechen
durch|brechen ['dʊrçbrɛçən],1. irr1) ( gebrochen werden) Brett: przełamać się2) ( hervorkommen) Sonne: przebić się; Zahn: wyrzynać się; Knospen: rozwinąć się3) ( sich zeigen) Eifersucht: ujawnić siędie Konventionen \durchbrechen złamać konwencje -
9 durchkommen
durch|kommen1) ( durchfahren)durch ein Dorf \durchkommen przejechać przez wieś2) ( passieren) minąć3) ( durchdringen)[durch etw] \durchkommen Feuchtigkeit: przenikać [przez coś]4) ( in Erscheinung treten)[bei jdm] \durchkommen Gefühl: ujawnić się [u kogoś]5) ( Erfolg haben)damit kommst du bei ihr nicht durch ona się na to nie zgodziim Leben \durchkommen radzić sobie w życiumit Englisch kommt man überall durch z angielskim można dać sobie wszędzie radę6) ( Prüfung bestehen) zdać8) ( durchgesagt werden)[im Radio] \durchkommen Meldung: być podawanym [w radio] -
10 offenbaren
offenbaren * [ɔfən'ba:rən] <PP: offenbart o geoffenbart>( geh)jdm etw \offenbaren coś komuś ujawnićjdm \offenbaren, dass... wyjawić komuś, że...seine Schuld \offenbaren przyznać się do swojej winyII. vr1) sich jdm \offenbaren ( sich anvertrauen) zwierzać [ perf zwierzyć]; się komuś ( seine Liebe erklären) wyznać komuś miłość2) ( erweisen)sich als zuverlässiger Freund \offenbaren okazać się niezawodnym przyjacielem -
11 preisgeben
preis|gebenetw \preisgeben rezygnować [ perf z-] z czegoś2) ( verraten) Informationen, Geheimnisse: zdradzać [ perf zdradzić], ujawniać [ perf ujawnić], wyjawiać [ perf wyjawić]3) (der Not/Gefahr überlassen)jdn/etw einer S. ( dat) \preisgeben wydać kogoś na pastwę czegośder Vater hat seine Tochter der Elend priegegeben ( liter) ojciec porzucił córkę w nędzy i nieszczęściu ( książk)eine Stadt dem Verfall \preisgeben wydać misto na pastwę zniszeniajdn/etw/sich der Lächerlichkeit \preisgeben ośmieszać [ perf ośmieszyć] kogoś/coś/się -
12 Vorschein
-
13 zurückhalten
zurück|haltenI. vr1) ( sich beherrschen)sich \zurückhalten opanować się2) ( sich vorsichtig äußern)sich mit seiner Kritik \zurückhalten powstrzymać się ze swoją krytykąII. vt2) ( nicht mitteilen) Beweise nie ujawniać [ perf ujawnić]; ( nicht zum Ausdruck bringen) Tränen powstrzymywać [ perf powstrzymać]
См. также в других словарях:
ujawnić — dk VIa, ujawnićnię, ujawnićnisz, ujawnićnij, ujawnićnił, ujawnićniony ujawniać ndk I, ujawnićam, ujawnićasz, ujawnićają, ujawnićaj, ujawnićał, ujawnićany «uczynić jawnym, podać coś do wiadomości; wydobyć na jaw, odkryć» Ujawnić nazwisko zwycięzcy … Słownik języka polskiego
ujawniać się – ujawnić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}częściej dk {{/stl 8}}{{stl 7}} stawać się jawnym, znanym, wiadomym : {{/stl 7}}{{stl 10}}W ostatnich latach ujawniły się liczne nadużycia. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odkryć — dk Xa, odkryćkryję, odkryćkryjesz, odkryćkryj, odkryćkrył, odkryćkryty odkrywać ndk I, odkryćam, odkryćasz, odkryćają, odkryćaj, odkryćał, odkryćany 1. «odsłonić to, co było zakryte; uczynić coś widocznym» Odkryć twarz. Odkryć garnek, pudełko,… … Słownik języka polskiego
odsłonić — dk VIa, odsłonićnię, odsłonićnisz, odsłonićsłoń, odsłonićnił, odsłonićnięty odsłaniać ndk I, odsłonićam, odsłonićasz, odsłonićają, odsłonićaj, odsłonićał, odsłonićany 1. «uczynić widocznym; odkryć, obnażyć, pokazać» Odsłonić zęby w uśmiechu.… … Słownik języka polskiego
dzienny — dziennynni 1. «dotyczący okresu od wschodu do zachodu słońca» Dzienny pociąg. Dzienne połączenie. Światło dzienne. Bielizna dzienna. Stróż dzienny. Szkoła dzienna. ∆ Rozkaz dzienny «rozkaz dowódcy do wojsk wydany z powodu jakiejś uroczystości lub … Słownik języka polskiego
powydawać — dk IX, powydawaćdaję, powydawaćdajesz, powydawaćwaj, powydawaćwał, powydawaćwany 1. «wydzielić wielu osobom tyle, ile się należy, ile potrzeba, wydać wiele czegoś kolejno, jedno po drugim» Powydawać towar z magazynu, ubrania z szatni. ◊ Powydawać … Słownik języka polskiego
tajemnica — ż II, DCMs. tajemnicacy; lm D. tajemnicaic 1. «rzecz (sprawa, fakt, wiadomość), której nie należy rozgłaszać, która nie powinna wyjść na jaw, sekret; określona przez przepisy prawne wiadomość, której poznanie lub ujawnienie jest zakazane przez… … Słownik języka polskiego
wsypać — dk IX, wsypaćpię, wsypaćpiesz, wsyp, wsypaćał, wsypaćany wsypywać ndk VIIIa, wsypaćpuję, wsypaćpujesz, wsypaćpuj, wsypaćywał, wsypaćywany 1. «sypiąc umieścić coś w czymś, wrzucić coś sypkiego do wnętrza czegoś; nasypać» Wsypać węgiel do pieca.… … Słownik języka polskiego
wydać — dk I, wydaćdam, wydaćdasz, wydaćdadzą, wydaćdaj, wydaćdał, wydaćdany wydawać ndk IX, wydaćdaję, wydaćdajesz, wydaćwaj, wydaćwał, wydaćany 1. «wyłożyć, wydatkować pieniądze na coś, zapłacić za coś» Wydać całą pensję. Wydawać pieniądze na… … Słownik języka polskiego
zagrać — dk I, zagraćgram, zagraćgrasz, zagraćgrają, zagraćgraj, zagraćgrał, zagraćgrany 1. «wykonać jakiś utwór na instrumencie muzycznym (lub na instrumentach muzycznych); o instrumentach muzycznych: wydać dźwięki, zabrzmieć» Zagrać walca, mazurka,… … Słownik języka polskiego
zasłona — ż IV, CMs. zasłonanie; lm D. zasłonaon 1. «to, co zasłania, osłania od czegoś, zakrywa coś, oddziela, przegradza od czegoś, przeszkadza w widzeniu czegoś; kotara, portiera, stora itp.» Zasłona kretonowa. Zasłona przed wiatrem, od wiatru. Spuścić… … Słownik języka polskiego