Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

trīclīnĭum

  • 21 favilla

    făvilla, ae, f. [Sanscr. root bhā-, to shine; Gr. pha-, phôs, etc., cf. Lat. fax], hot cinders or ashes, glowing ashes, embers (cf. cinis).
    I.
    Lit. ( poet. and in post-Aug. prose): ibi favillae plena coquendo sit faxo (psaltria). Ter. Ad. 5, 3, 60:

    scintillas agere ac late differre favillam,

    Lucr. 2, 675; cf. Ov. M. 7, 80; and:

    cum contectus ignis ex se favillam discutit scintillamque emittit,

    Plin. 18, 35, 84, § 358:

    candens,

    Verg. A. 3, 573:

    cana,

    Ov. M. 8, 525:

    e carbone restincto favilla digito sublata,

    Plin. 26, 11, 72, § 118:

    cinis e favilla et carbonibus ad calefaciendum triclinium illatus,

    Suet. Tib. 74:

    nihil invenit praeter tepidam in ara favillam,

    id. Galb. 18: vi pulveris ae favillae oppressus est. (Plinius), Suet. Fragm. Hist., ed. Roth, p. 301.—
    2.
    In partic., the ashes of the dead still glowing:

    corporis favillam ab reliquo separant cinere,

    Plin. 19, 11, 4, § 19:

    ibi tu calentem Debita sparges lacrima favillam Vatis amici,

    Hor. C. 2, 6, 23; Tib. 3, 2, 10; Prop. 1, 19, 19; Verg. A. 6, 227; Ov. F. 3, 561.—
    B.
    Transf.:

    salis,

    powder of salt, Plin. 31, 7, 42, § 90.—
    * II.
    Trop., a glimmering spark, i. e. beginning, origin:

    haec est venturi prima favilla mali,

    Prop. 1, 9, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > favilla

  • 22 ganearius

    gānĕārĭus, a, um, adj. [ganea], of or belonging to an eating-house.
    I.
    Adj.:

    triclinium,

    Varr. R. R. 3, 9, 18.—
    II.
    Subst.: Ganearius asôtos, Gloss. Philox. (i. q. ganeo).

    Lewis & Short latin dictionary > ganearius

  • 23 inrumpo

    irrumpo ( inr-), rūpi, ruptum, 3, v. n. and a. [in-rumpo], to break, burst, or rush in or into.
    I.
    Lit.
    (α).
    With advv. or prepp.:

    cesso huc intro inrumpere?

    Ter. Eun. 5, 6, 26:

    nec inrumpo, quo non licet ire,

    Ov. P. 1, 7, 23:

    quocunque,

    id. Tr. 2, 305:

    qua irrumpens oceanus, etc.,

    Plin. 3 prooem. §

    3: in castra,

    Cic. Div. 1, 24, 50; Caes. B. G. 4, 14; 6, 36:

    in eam partem hostium,

    id. ib. 5, 43:

    in medios hostes,

    id. ib. 7, 50:

    in castellum,

    id. B. C. 3, 67:

    cum telis ad aliquem,

    Sall. C. 50, 2:

    ad regem,

    Vulg. 4 Reg. 3, 26:

    mare in aversa Asiae,

    Plin. 6, 13, 15, § 36:

    intra tecta,

    Sen. Oct. 732:

    tellurem irrumpentem in sidera,

    Sil. 15, 167: se in curiam, Varr. ap. Non. 263, 21:

    irrumpentis in curiam turbae,

    Suet. Calig. 14:

    in Macedoniam,

    Just. 24, 6, 1:

    vacuos in agros,

    Luc. 2, 441.—
    (β).
    With acc.:

    quin oppidum irrumperent,

    Caes. B. C. 2, 13. 4:

    domum alicujus,

    id. ib. 3, 111, 1:

    portam,

    Sall. J. 58, 1; 25, 9:

    castra,

    Just. 2, 11, 15:

    interiora domus irrumpit limina,

    Verg. A. 4, 645:

    moenia Romae,

    Sil. 13, 79:

    stationes hostium,

    Tac. H. 3, 9:

    Italiam,

    id. ib. 4, 13:

    Karthaginem,

    Plin. 35, 4, 7, § 23:

    cubiculum,

    Suet. Claud. 37:

    triclinium,

    id. Vesp. 5:

    vacuam arcem,

    Sil. 2, 692.—
    (γ).
    With dat.:

    thalamo,

    Verg. A. 6, 528:

    templo,

    Sil. 2, 378:

    trepidis,

    id. 9, 365:

    sacris muris,

    id. 10, 368:

    tectis,

    id. 13, 176.—
    (δ).
    Absol.:

    cum irrumpere nostri conarentur,

    Caes. B. C. 3, 67:

    ad primum gemitum,

    upon the first groan, Suet. Oth. 11:

    dixit et irrupit,

    Ov. F. 6, 453:

    cognoscit hostes pluribus agminibus inrupturos,

    Tac. Agr. 25.—
    II.
    Trop., to break or rush in or upon; to intrude upon, invade, attack, interrupt:

    quo modo in Academiam irruperit,

    Cic. Ac. 2, 44, 136:

    imagines in animos per corpus irrumpunt,

    id. ib. 2, 40, 125:

    in alicujus patrimonium,

    id. de Or. 3, 27, 108:

    luxuries in domum irrupit,

    id. ib. 3, 42, 168:

    in nostrum fletum,

    id. Lig. 5, 13:

    calamitates, quae ad me irruperunt,

    Sen. Ep. 117:

    irrumpet adulatio,

    Tac. H. 1, 15: grammatici ad prosopopoeias usque... irrumpunt, venture upon, i. e. presume to teach, Quint. 2, 1, 2:

    Deos,

    i. e. boldly inquire the will of the gods, Stat. Achill. 1, 508:

    Phoebe, hanc dignare irrumpere mentem,

    to enter, inspire, id. Th. 10, 341:

    animos populi,

    Luc. 1, 470; 5, 167:

    extremique fragor convexa irrupit Olympi,

    id. 7, 478.—
    B.
    To break, violate:

    foedus,

    Lact. 1, 18, 17; Vulg. 2 Macc. 13, 25:

    institutum, Lact. de Ira Dei, 14, 6: legem,

    Tert. adv. Marc. 4, 20:

    pacem,

    Cassiod. Var. 5, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > inrumpo

  • 24 irrumpo

    irrumpo ( inr-), rūpi, ruptum, 3, v. n. and a. [in-rumpo], to break, burst, or rush in or into.
    I.
    Lit.
    (α).
    With advv. or prepp.:

    cesso huc intro inrumpere?

    Ter. Eun. 5, 6, 26:

    nec inrumpo, quo non licet ire,

    Ov. P. 1, 7, 23:

    quocunque,

    id. Tr. 2, 305:

    qua irrumpens oceanus, etc.,

    Plin. 3 prooem. §

    3: in castra,

    Cic. Div. 1, 24, 50; Caes. B. G. 4, 14; 6, 36:

    in eam partem hostium,

    id. ib. 5, 43:

    in medios hostes,

    id. ib. 7, 50:

    in castellum,

    id. B. C. 3, 67:

    cum telis ad aliquem,

    Sall. C. 50, 2:

    ad regem,

    Vulg. 4 Reg. 3, 26:

    mare in aversa Asiae,

    Plin. 6, 13, 15, § 36:

    intra tecta,

    Sen. Oct. 732:

    tellurem irrumpentem in sidera,

    Sil. 15, 167: se in curiam, Varr. ap. Non. 263, 21:

    irrumpentis in curiam turbae,

    Suet. Calig. 14:

    in Macedoniam,

    Just. 24, 6, 1:

    vacuos in agros,

    Luc. 2, 441.—
    (β).
    With acc.:

    quin oppidum irrumperent,

    Caes. B. C. 2, 13. 4:

    domum alicujus,

    id. ib. 3, 111, 1:

    portam,

    Sall. J. 58, 1; 25, 9:

    castra,

    Just. 2, 11, 15:

    interiora domus irrumpit limina,

    Verg. A. 4, 645:

    moenia Romae,

    Sil. 13, 79:

    stationes hostium,

    Tac. H. 3, 9:

    Italiam,

    id. ib. 4, 13:

    Karthaginem,

    Plin. 35, 4, 7, § 23:

    cubiculum,

    Suet. Claud. 37:

    triclinium,

    id. Vesp. 5:

    vacuam arcem,

    Sil. 2, 692.—
    (γ).
    With dat.:

    thalamo,

    Verg. A. 6, 528:

    templo,

    Sil. 2, 378:

    trepidis,

    id. 9, 365:

    sacris muris,

    id. 10, 368:

    tectis,

    id. 13, 176.—
    (δ).
    Absol.:

    cum irrumpere nostri conarentur,

    Caes. B. C. 3, 67:

    ad primum gemitum,

    upon the first groan, Suet. Oth. 11:

    dixit et irrupit,

    Ov. F. 6, 453:

    cognoscit hostes pluribus agminibus inrupturos,

    Tac. Agr. 25.—
    II.
    Trop., to break or rush in or upon; to intrude upon, invade, attack, interrupt:

    quo modo in Academiam irruperit,

    Cic. Ac. 2, 44, 136:

    imagines in animos per corpus irrumpunt,

    id. ib. 2, 40, 125:

    in alicujus patrimonium,

    id. de Or. 3, 27, 108:

    luxuries in domum irrupit,

    id. ib. 3, 42, 168:

    in nostrum fletum,

    id. Lig. 5, 13:

    calamitates, quae ad me irruperunt,

    Sen. Ep. 117:

    irrumpet adulatio,

    Tac. H. 1, 15: grammatici ad prosopopoeias usque... irrumpunt, venture upon, i. e. presume to teach, Quint. 2, 1, 2:

    Deos,

    i. e. boldly inquire the will of the gods, Stat. Achill. 1, 508:

    Phoebe, hanc dignare irrumpere mentem,

    to enter, inspire, id. Th. 10, 341:

    animos populi,

    Luc. 1, 470; 5, 167:

    extremique fragor convexa irrupit Olympi,

    id. 7, 478.—
    B.
    To break, violate:

    foedus,

    Lact. 1, 18, 17; Vulg. 2 Macc. 13, 25:

    institutum, Lact. de Ira Dei, 14, 6: legem,

    Tert. adv. Marc. 4, 20:

    pacem,

    Cassiod. Var. 5, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > irrumpo

  • 25 lusoria

    lūsōrĭus, a, um, adj. [lusor], of or belonging to a player.
    I.
    Lit.:

    pila,

    a playing-ball, Plin. 7, 56, 57, § 205:

    alveus cum tesseris,

    id. 37, 2, 6, § 13.—Hence,
    2.
    Subst.: lūsōrĭum, ii, n., a place where shows of gladiators and wild beasts were given:

    statuit sibi triclinium in summo lusorio,

    Lampr. Heliog. 25; Lact. Mort. Persecut. 21.—
    B.
    Used for pleasure; hence, as subst.: lūsōrĭa, ae, f. (sc. navis), a [p. 1087] vessel for pleasure, yacht, Sen. Ben. 7, 20, 3; and, transf., any kind of light vessel, cutter:

    lusoriis navibus discurrere flumen ultro citroque,

    with cruisers, Amm. 17, 2, 3.— Plur.:

    lusoriae,

    swift-sailing cruisers, cutters, Vop. Bonos. 15: de lusoriis Danubii, Cod. Th. 7, tit. 17.—
    II.
    Trop.
    A.
    That serves for amusement or pastime, sportive:

    quaestio,

    Plin. 7, 53, 54, § 180:

    arma,

    Sen. Ep. 117, 25:

    spectaculum non fidele et lusorium,

    id. ib. 80, 2.—
    B.
    Transf., that is done or given in play; hence, empty, ineffectual, invalid, = irritus:

    nomen,

    Sen. Ben. 5, 8, 3:

    lusorias minas alicui facere,

    Dig. 35, 3, 4:

    imperium,

    ib. 43, 8, 1.—Hence, adv.: lūsōrĭē, playfully, in sport, not in earnest, apparently:

    lusorie (causam) agens,

    Dig. 30, 1, 50, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > lusoria

  • 26 lusorium

    lūsōrĭus, a, um, adj. [lusor], of or belonging to a player.
    I.
    Lit.:

    pila,

    a playing-ball, Plin. 7, 56, 57, § 205:

    alveus cum tesseris,

    id. 37, 2, 6, § 13.—Hence,
    2.
    Subst.: lūsōrĭum, ii, n., a place where shows of gladiators and wild beasts were given:

    statuit sibi triclinium in summo lusorio,

    Lampr. Heliog. 25; Lact. Mort. Persecut. 21.—
    B.
    Used for pleasure; hence, as subst.: lūsōrĭa, ae, f. (sc. navis), a [p. 1087] vessel for pleasure, yacht, Sen. Ben. 7, 20, 3; and, transf., any kind of light vessel, cutter:

    lusoriis navibus discurrere flumen ultro citroque,

    with cruisers, Amm. 17, 2, 3.— Plur.:

    lusoriae,

    swift-sailing cruisers, cutters, Vop. Bonos. 15: de lusoriis Danubii, Cod. Th. 7, tit. 17.—
    II.
    Trop.
    A.
    That serves for amusement or pastime, sportive:

    quaestio,

    Plin. 7, 53, 54, § 180:

    arma,

    Sen. Ep. 117, 25:

    spectaculum non fidele et lusorium,

    id. ib. 80, 2.—
    B.
    Transf., that is done or given in play; hence, empty, ineffectual, invalid, = irritus:

    nomen,

    Sen. Ben. 5, 8, 3:

    lusorias minas alicui facere,

    Dig. 35, 3, 4:

    imperium,

    ib. 43, 8, 1.—Hence, adv.: lūsōrĭē, playfully, in sport, not in earnest, apparently:

    lusorie (causam) agens,

    Dig. 30, 1, 50, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > lusorium

  • 27 lusorius

    lūsōrĭus, a, um, adj. [lusor], of or belonging to a player.
    I.
    Lit.:

    pila,

    a playing-ball, Plin. 7, 56, 57, § 205:

    alveus cum tesseris,

    id. 37, 2, 6, § 13.—Hence,
    2.
    Subst.: lūsōrĭum, ii, n., a place where shows of gladiators and wild beasts were given:

    statuit sibi triclinium in summo lusorio,

    Lampr. Heliog. 25; Lact. Mort. Persecut. 21.—
    B.
    Used for pleasure; hence, as subst.: lūsōrĭa, ae, f. (sc. navis), a [p. 1087] vessel for pleasure, yacht, Sen. Ben. 7, 20, 3; and, transf., any kind of light vessel, cutter:

    lusoriis navibus discurrere flumen ultro citroque,

    with cruisers, Amm. 17, 2, 3.— Plur.:

    lusoriae,

    swift-sailing cruisers, cutters, Vop. Bonos. 15: de lusoriis Danubii, Cod. Th. 7, tit. 17.—
    II.
    Trop.
    A.
    That serves for amusement or pastime, sportive:

    quaestio,

    Plin. 7, 53, 54, § 180:

    arma,

    Sen. Ep. 117, 25:

    spectaculum non fidele et lusorium,

    id. ib. 80, 2.—
    B.
    Transf., that is done or given in play; hence, empty, ineffectual, invalid, = irritus:

    nomen,

    Sen. Ben. 5, 8, 3:

    lusorias minas alicui facere,

    Dig. 35, 3, 4:

    imperium,

    ib. 43, 8, 1.—Hence, adv.: lūsōrĭē, playfully, in sport, not in earnest, apparently:

    lusorie (causam) agens,

    Dig. 30, 1, 50, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > lusorius

  • 28 ministerium

    mĭnistĕrĭum, ii, n. [minister], the office or functions of a minister, attendance, service, ministry, in a good or bad sense; an office, occupation, work, labor, employment, administration, etc. (not in Cic. or Cæs.; cf.: munus, officium).
    I.
    Lit.: sunt qui ita distinguant:

    quaedam beneficia esse, quaedam officia, quaedam ministeria: beneficium esse, quod alienus det: officium esse filii, uxoris, etc.: ministerium esse servi, quem conditio sua eo loco posuit, ut nihil eorum, quae praestat, imputet superiori,

    Sen. Ben. 3, 18, 1:

    servorum,

    Just. 2, 13, 10. ubi ego omnibus parvis magnisque ministeriis praefulcior, Plaut. Ps. 3, 1, 6: facere uxoribus, to wait or attend upon, id. 32, 3, 16:

    praestare alicui,

    Dig. 13, 5, 15:

    exhibere,

    ib. 50, 1, 17:

    assuetos ministeriis talium facinorum,

    Liv. 42, 15:

    magis necessarium quam speciosi ministerii procurationem intueri,

    id. 4, 8, 6:

    praebere,

    Dig. 47, 2. 51:

    ministerium consilii sui afferre,

    Just. 31, 5, 8:

    fabrilia,

    Plin. 16, 43, 84, § 230:

    dura,

    Ov. M. 11, 625:

    diurna,

    id. ib. 4, 216:

    navis,

    Petr. 108:

    triste,

    Verg. A. 6, 223; cf.

    foeda,

    id. ib. 7, 619; Sedul. 4, 130:

    Quirinus acribus ministeriis consulatum adeptus,

    Tac. A. 3, 48:

    ministeria belli,

    military service, id. ib. 2, 78:

    ministerio Catonis... facta provincia Cyprus est,

    agency, Vell. 2, 38, 6:

    caedis,

    Curt. 10, 1, 2: ministeris functi esse, Mos. et Rom. Leg. Coll. 13, 3, 2.—Esp., the Christian ministry, the office of a preacher of Christ or of religion:

    verbi,

    Vulg. Act. 6, 4:

    reconciliationis,

    id. 2 Cor. 6, 18:

    melius,

    id. Heb. 8, 6.—
    II.
    Transf., concr.
    A.
    A suite of attendants:

    quindecim convivarum, ac ministerii capax triclinium,

    Plin. 12, 1, 5, § 10:

    ministeria magistratibus conscribere, i. e. lictores, viatores, etc.,

    Tac. A. 13, 27:

    aulicum,

    court-servants, Lampr. Alex. Sev. 41:

    atratum coquinae ministerium,

    the kitchen-servants, Amm. 14, 6, 17:

    varia arenae ministeria,

    managers of the games, Suet. Ner. 12.—
    B.
    A service of dishes, table-service (post-class.): ducentarum librarum argenti pondus ministerium, Lampr Alex. Sev. 34; Paul. Sent. 3, 6, 86.

    Lewis & Short latin dictionary > ministerium

  • 29 perrumpo

    per-rumpo, rūpi, ruptum, 3, v. n. and a., to break through.
    I.
    Neutr., to break or rush through, to force one's way through:

    per medios hostes perrumpunt,

    Caes. B. G. 6, 39:

    in vestibulum templi,

    Liv. 3, 18:

    in urbem,

    id. 10, 41:

    in triclinium usque,

    Suet. Oth. 8.— Impers. pass.:

    nec per castra eorum perrumpi ad Capuam posse,

    Liv. 26, 7. —
    II.
    Act.
    1.
    In gen., to break through any thing:

    ut rates perrumperet,

    Caes. B. C. 1, 26:

    perrumpitur concretus aër,

    Cic. Tusc. 1, 18, 42:

    bipenni Limina,

    Verg. A. 2, 479:

    laterum cratem,

    Ov. M. 12, 370:

    costam,

    Cels. 8, 9.—
    2.
    In partic., to force one's way through any thing:

    paludem,

    Caes. B. G. 7, 19:

    acie perruptā,

    Vell. 2, 112, 6; Tac. H. 2, 44:

    perruptus hostis,

    id. A. 1, 51:

    Acheronta,

    Hor. C. 1, 3, 36.—
    B.
    Trop., to break through, break down, overcome:

    leges,

    Cic. Off. 3, 8, 36:

    periculum,

    id. Part. 32, 112:

    quaestiones,

    id. Verr. 2, 1, 5, § 13:

    perrumpi affectu aliquo,

    Tac. A. 3, 15:

    magistratus, qui te invito perrumpunt,

    overcome your modesty, id. ib. 4, 40:

    fastidia,

    Hor. Ep. 1, 10, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > perrumpo

  • 30 sterno

    sterno, strāvi, strātum, 3 ( pluperf. sync. strarat, Manil. 1, 774: strasset, Varr. ap. Non. 86, 8), v. a. [Gr. root STOR, storennumi, to spread; stratos, camp; Sanscr. star- strnāmi = sterno; cf.: strages, struo, torus, and lātus, adj., old Lat. stlatus], to spread out, spread abroad; to stretch out, extend.
    I.
    Lit. (mostly poet. and in postAug. prose; in Cic. only in the part. perf.; cf.:

    effundo, extendo, subicio, subdo): vestes,

    Ov. M. 8, 658:

    in duro vellus solo,

    id. F. 4, 654:

    bubulos utres ponte,

    Plin. 6, 29, 34, § 176:

    hic glarea dura Sternitur,

    Tib. 1, 7, 60:

    natas sub aequore virgas Sternit,

    i. e. scatters, strews, Ov. M. 4, 743:

    harenam,

    id. F. 3, 813; id. Am. 2, 14, 8:

    herbas,

    id. M. 7, 254:

    poma passim,

    Verg. E. 7, 54:

    spongeas ad lunam et pruinas,

    Plin. 31, 11. [p. 1758] 47, §

    123: arma per flores,

    Grat. Cyneg. 487:

    fessi sternunt corpora,

    stretch out their bodies, lie down, Liv. 27, 47, 9; cf.:

    sternunt se somno diversae in litore phocae,

    Verg. G. 4, 432.—Mid.:

    sternimur optatae gremio telluris,

    Verg. A. 3, 509; and:

    in Capitolinas certatim scanditur arces Sternunturque Jovi,

    Sil. 12, 340.— Part. perf.: strātus, a, um, stretched out, lying down, prostrate (syn. prostratus): strata terrae, Enn. ap. Non. 172, 20 (Trag. v. 370 Vahl.):

    nos humi strati,

    Cic. de Or. 3, 6, 22:

    quidam somno etiam strati,

    Liv. 37, 20, 5:

    ad pedes strati,

    Cic. Att. 10, 4, 3:

    stratum jacere et genua complecti,

    Quint. 6, 1, 34:

    nunc viridi membra sub arbuto Stratus,

    Hor. C. 1, 1, 21.—
    2.
    Of places, to extend:

    insulae Frisiorum, Chaucorum, etc.... sternuntur inter Helium ac Flevum,

    stretch out, extend, Plin. 4, 15, 29, § 101; 3, 5, 9, § 60;

    hence, vites stratae,

    spreading, Col. 5, 4, 2 (for Nep. Milt. 5, 3, v. under rarus, II. A.).—
    B.
    In partic., to spread a thing out flat, i. e. to smooth, level (mostly poet.):

    sternere aequor aquis,

    Verg. A. 8, 89; cf.:

    placidi straverunt aequora venti,

    id. ib. 5, 763:

    nunc omne tibi stratum silet aequor,

    id. E. 9, 57:

    pontum,

    Ov. M. 11, 501:

    mare,

    Plin. 2, 47, 47, § 125:

    stratoque super discumbitur ostro,

    Verg. A. 1, 700:

    viam per mare,

    smoothed, levelled, Lucr. 3, 1030 (acc. to the Gr. hodon storennumi):

    stratum militari labore iter,

    Quint. 2, 13, 16; so,

    hoc iter Alpes, Hoc Cannae stravere tibi,

    Sil. 12, 514;

    and trop.: praesens tibi fama benignum Stravit iter,

    Stat. Th. 12, 813.—
    * 2.
    Trop. (the figure borrowed from the sea), to calm, still, moderate:

    odia militum,

    Tac. H. 1, 58 (cf.:

    constrata ira,

    Stat. S. 2, 5, 1).—
    II.
    Transf.
    A.
    To cover, cover over (by spreading something out; the predom. class. signif. of the word; cf. obtendo).
    1.
    Of a couch, bed, etc., to spread, prepare, arrange, make:

    lectus vestimentis stratus est,

    Ter. Heaut. 5, 1, 30; cf.:

    strata cubilia sunt herbis,

    Lucr. 5, 1417:

    rogatus est a Maximo, ut triclinium sterneret... Atque ille stravit pelliculis haedinis lectulos Punicanos,

    Cic. Mur. 36, 75; so,

    lectum, lectos, biclinium, triclinia, etc.,

    Plaut. Stich. 2, 2, 33; id. Most. 1, 4, 14; id. Men. 2, 3, 3; id. Bacch. 4, 4, 70; id. Ps. 1, 2, 31; Ter. Heaut. 1, 1, 73; id. Ad. 2, 4, 21; Cic. Clu. 5, 14; id. Tusc. 5, 21, 61; Hirt. B. G. 8, 51:

    his foliis cubitus sternere,

    Plin. 24, 9, 38, § 59:

    torum frondibus,

    Juv. 6, 5:

    strata cathedra,

    cushioned, id. 9, 52; cf. also, ARCERAM NE STERNITO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 25; and absol.:

    jubet sterni sibi in primā domus parte (sc. lectum),

    Plin. Ep. 7, 27, 7.—
    2.
    Esp., places, to cover; of a way, road, path, etc., to pave:

    aspreta erant strata saxis,

    Liv. 9, 35, 2:

    via strata,

    id. 8, 15, 8:

    semitam saxo quadrato straverunt,

    id. 10, 23 fin.; so,

    vias silice... clivum Capitolinum silice... emporium lapide,

    id. 41, 27, 5 sq.; and absol.:

    locum illum sternendum locare,

    Cic. Att. 14, 15, 2:

    pavimentum stratum lapide,

    Vulg. Ezech. 40, 17:

    viam lapide,

    Dig. 43, 11, 1.—
    3.
    To saddle:

    equos,

    Liv. 37, 20, 12; 37, 20, 4; Veg. 5, 77:

    asinum,

    Vulg. Gen. 22, 3.—
    4.
    In gen., to cover, spread:

    argento sternunt iter omne viarum,

    Lucr. 2, 626:

    foliis nemus Multis et algā litus inutili tempestas Sternet,

    will strew over, bestrew, Hor. C. 3, 17, 12:

    congeriem silvae vellere summam,

    Ov. M. 9, 236:

    litora nive,

    Val. Fl. 5, 175:

    harenam Circi chrysocolla,

    Plin. 33, 5, 27, § 90:

    solum telis,

    Verg. A. 9, 666:

    Tyrrhenas valles caedibus,

    Sil. 6, 602:

    strati bacis silvestribus agri,

    Verg. G. 2, 183:

    ante aras terram caesi stravere juvenci,

    covered, id. A. 8, 719.—
    B.
    To stretch out by flinging down, to throw down, stretch on the ground, throw to the ground, overthrow, prostrate (mostly poet., esp. in Verg.; in prose not before the Aug. period; in Cic. only once in the trop. sense; v. the foll.; cf.

    profligo): cujus casus prolapsi cum proximos sterneret,

    Liv. 5, 47:

    circa jacentem ducem sterne Gallorum catervas,

    id. 7, 26, 8:

    turbam invadite ac sternite omnia ferro,

    id. 24, 38, 7:

    alius sit fortis in armis, Sternat et adversos Marte favente duces,

    Tib. 1, 10, 30:

    caede viros,

    Verg. A. 10, 119:

    aliquem leto,

    id. ib. 8, 566:

    morte,

    id. ib. 11, 796; Liv. 31, 21, 15; Ov. M. 12, 604:

    adversā prensis a fronte capillis Stravit humi pronam,

    id. ib. 2, 477: primosque et extremos Stravit humum, Hor. C. 4, 14, 32:

    sternitur volnere,

    Verg. A. 10, 781:

    impetus per stratos caede hostes,

    Liv. 4, 29, 1:

    aliquem morti,

    Verg. A. 12, 464:

    irae Thyesten exitio gravi Stravere,

    Hor. C. 1, 16, 18:

    corpore toto Sternitur in vultus,

    Stat. Th. 12, 318:

    sternitur, et toto projectus corpore terrae,

    Verg. A. 11, 87:

    toto praecipitem sternit,

    Sil. 4, 182:

    hostes,

    Just. 2, 11, 13:

    Ajax stravit ferro pecus,

    Hor. S. 2, 3, 202:

    sternitur et procumbit humi bos,

    Verg. A. 5, 481:

    strata belua texit humum,

    Ov. H. 10, 106:

    rapidus torrens Sternit agros, sternit sata laeta,

    Verg. A. 2, 306:

    moenia,

    to overthrow, demolish, Ov. M. 12, 550; cf.:

    stratis ariete muris,

    Liv. 1, 29, 2:

    sternit a culmine Trojam,

    Verg. A. 2, 603; so,

    (elephanti) stabula Indorum dentibus sternunt,

    Plin. 8, 9, 9, § 27.—
    2.
    Trop. (rare):

    deorum plagā perculsi, afflictos se et stratos esse fatentur,

    cast down, prostrated, Cic. Tusc. 3, 29, 72:

    mortalia corda Per gentes humiles stravit pavor,

    Verg. G. 1, 331:

    virtus populi Romani haec omnia strata humi erexit ac sustulit,

    Liv. 26, 41, 12:

    stratā Germaniā,

    subdued, Amm. 16, 1, 5.—Hence, strātus, a, um, P. a.; as substt.
    A.
    strāta, ae, f. (sc. via), a paved road or way (post-class.), Eutr. 9, 15:

    amplas sternite jam stratas,

    Juvenc. 1, 315:

    in margine stratae,

    id. 3, 656.—
    B.
    strātum, i, n. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; acc. to II. A.).—
    1.
    A bed-covering, a coverlet, quilt, blanket; a pillow, bolster:

    lecti mollia strata,

    Lucr. 4, 849:

    proripere se e strato,

    Suet. Calig. 51; Ov. M. 5, 34; 10, 267.—
    b.
    Meton. (pars pro toto), a bed, couch:

    haud segnis strato surgit Palinurus,

    Verg. A. 3, 513; cf. id. ib. 8, 415;

    3, 176: tale,

    Nep. Ages. 8:

    quies neque molli strato neque silentio arcessita,

    Liv. 21, 4, 7.— Plur.:

    strataque quae membris intepuere tuis,

    Ov. H. 10, 54:

    dura,

    id. Am. 1, 2, 2; Luc. 1, 239.—Once also (sc. lectus) in the masc., Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2.—
    2.
    A horsecloth, housing, a saddle, Ov. M. 8, 33; Liv. 7, 14, 7; Sen. Ep. 80, 9; Plin. 7, 56, 57, § 202. —Prov.:

    qui asinum non potest, stratum caedit (v. asinum),

    Petr. 45, 8.—
    3.
    A pavement:

    saxea viarum,

    Lucr. 1, 315; 4, 415: extraneum, Petr. poët. 55, 6, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > sterno

  • 31 tricliniaria

    trīclīnĭāris, e, adj. [triclinium], of or belonging to an eating - couch or diningroom.
    I.
    Adj.:

    gradus,

    Varr. L. L. 8, § 32 Müll.: apothecae, id. ap. Non. 545, 4:

    mappae,

    id. L. L. 9, § 47 Müll.:

    lecti,

    Plin. 37, 2, 6, § 14:

    vestimenta,

    Dig. 33, 5, 20. —
    II.
    Subst.: trīclīnĭārĭa, ĭum, n.
    A.
    An eating-room, dining-room, supper-room, Varr. R. R. 1, 13, 7.—
    B.
    Tapestry or covering for table-couches, Plin. 8, 48, 74, § 196; 9, 39, 63, § 137.

    Lewis & Short latin dictionary > tricliniaria

  • 32 tricliniaris

    trīclīnĭāris, e, adj. [triclinium], of or belonging to an eating - couch or diningroom.
    I.
    Adj.:

    gradus,

    Varr. L. L. 8, § 32 Müll.: apothecae, id. ap. Non. 545, 4:

    mappae,

    id. L. L. 9, § 47 Müll.:

    lecti,

    Plin. 37, 2, 6, § 14:

    vestimenta,

    Dig. 33, 5, 20. —
    II.
    Subst.: trīclīnĭārĭa, ĭum, n.
    A.
    An eating-room, dining-room, supper-room, Varr. R. R. 1, 13, 7.—
    B.
    Tapestry or covering for table-couches, Plin. 8, 48, 74, § 196; 9, 39, 63, § 137.

    Lewis & Short latin dictionary > tricliniaris

  • 33 vacantia

    văco, āvi, ātum, 1 ( perf. vacui, Tert. Pall. 4; id. Pud. 8 fin.; id. adv. Val. 9), v. n. [etym. dub.], to be empty, void, or vacant; to be void of, or without; not to contain (class.; cf.: careo, egeo).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of space, etc.
    1.
    Absol.:

    quācumque vacat spatium, quod inane vocamus,

    Lucr. 1, 507; so,

    spatium,

    id. 2, 1053; 6, 1029:

    inane,

    id. 1, 520:

    villa ita completa militibus est, ut vix triclinium... vacaret,

    Cic. Att. 13, 52, 1:

    tota domus superior vacat,

    id. ib. 13, 12, 10:

    aedes,

    Plaut. Cas. 3, 1, 7:

    maximam putant esse laudem, quam latissime a suis finibus vacare agros,

    to be uninhabited, uncultivated, Caes. B. G. 4, 3:

    locus,

    id. ib. 1, 28; Quint. 8, 6, 18; 9, 4, 118; 10, 3, 33:

    ostia septem Pulverulenta vacant, septem sine flumine valles,

    Ov. M. 2, 256:

    odi cum late splendida cera vacat,

    id. Am. 1, 11, 20:

    haec fiunt dum vacat harena,

    Sen. Ep. 7, 4.—
    2.
    With abl. (so most freq.):

    illa natura caelestis et terra vacat et umore,

    Cic. Tusc. 1, 26, 65; cf. id. N. D. 2, 24, 64:

    mens vacans corpore,

    id. ib. 1, 10, 25:

    hoste vacare domos,

    Verg. A. 3, 123:

    (domus) quae Igne vacet,

    Ov. M. 2, 764:

    custode vacans,

    id. ib. 2, 422:

    ora vacent epulis,

    i. e. abstain from, id. ib. 15, 478: ea pars oppidi, quae fluminis circuitu vacabat, Auct. B. G. 8, 41. —
    3.
    With ab:

    haec a custodiis classium loca maxime vacabant,

    Caes. B. C. 3, 25.—
    B.
    Transf., to be vacant. free from, without, unoccupied, etc.
    1.
    With abl.:

    ejusmodi (nimiis animi) motibus sermo debet vacare,

    Cic. Off. 1, 38, 136:

    nulla vitae pars vacare officio potest,

    id. ib. 1, 2, 4:

    omni curatione et administratione rerum (dii),

    id. N. D. 1, 1, 2:

    studiis,

    id. de Or. 3, 11, 43:

    curā et negotio,

    id. Leg. 1, 3, 8:

    vitio,

    id. ib. 3, 3, 10:

    culpā,

    id. Fam. 7, 3, 4:

    criminibus,

    Quint. 10, 1, 34:

    febri,

    Cels. 2, 14 med.:

    morbis,

    Dig. 21, 1, 53:

    amplitudo animi pulchrior, si vacet populo,

    keeps free from, remains aloof from, Cic. Tusc. 2, 26, 64:

    respublica et milite illic et pecuniā vacet,

    be free from the necessity of furnishing, Liv. 2, 48, 9.—
    2.
    With ab and abl.:

    nullum tempus illi umquam vacabat aut a forensi dictione aut a scribendo,

    Cic. Brut. 78, 272:

    (rex) quicquid a bellis populi Romani vacabat, cum hominibus nostris consuetudines jungebat,

    id. Deiot. 9, 27:

    a publico officio et munere,

    id. Div. 2, 2, 7:

    ab opere (milites),

    Caes. B. C. 3, 76:

    ne quando a metu ac periculis vacarent,

    Liv. 7, 1:

    vacant ab imbecillis valetudinaria,

    Col. 12, 3, 8:

    a culpā,

    Sen. Ep. 97, 1:

    a periculo,

    id. Q. N. 6, 1, 1:

    a negotiis,

    Phaedr. 3 prol.—
    II.
    In partic.
    A.
    To be free from labor, not busied, idle, at leisure; to have leisure or time:

    quamvis occupatus sis, otii tamen plus habes: aut, si ne tu quidem vacas, noli, etc.,

    Cic. Fam. 12, 30, 1; cf. Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; Quint. 10, 3, 27:

    festus in pratis vacat otioso Cum bove pagus,

    Hor. C. 3, 18, 11:

    si vacabis,

    Cic. Att. 12, 38, 2:

    si forte vacas,

    Hor. Ep. 2, 2, 95.—
    2.
    After the Aug. per. esp. freq.
    a.
    Vacare alicui rei, to be free to attend, apply, or devote one's self to something; to have leisure or time for a thing (cf. studeo):

    philosophiae, Quinte, semper vaco,

    Cic. Div. 1, 6, 10:

    in itinere, quasi solutus ceteris curis, huic uni vacaret,

    Plin. Ep. 3, 5, 15:

    huic uni negotio vacare,

    Vell. 2, 114, 1:

    ille non vacasse sermoni suo regem causatus discessit,

    Curt. 6, 7, 21:

    paulum etiam palaestricis,

    Quint. 1, 11, 15:

    studio operis pulcherrimi,

    id. 12, 1, 4:

    foro,

    id. 10, 1, 114:

    clientium negotiis,

    Tac. A. 16, 22:

    non discendo tantum juri, sed etiam docendo,

    Quint. 12, 1, 10:

    libellis legendis ac rescribendis,

    Suet. Aug. 45:

    queruntur de superiorum fastidio, quod ipsis adire volentibus non vacaverint,

    have no leisure for them, can not attend to them, Sen. Brev. Vit. 2, 5.—Rarely absol.:

    dum perago tecum pauca sed apta, vaca,

    Ov. Am. 2, 2, 2.—
    b.
    Vacare ad aliquid:

    non vaco ad istas ineptias,

    Sen. Ep. 49, 9; cf. ( poet.):

    in grande opus,

    Ov. P. 3, 3, 36; also, with inf.:

    sternere acies,

    Stat. Th. 8, 185.—
    c.
    Vacat (alicui), impers., there is time, room, or leisure for a thing ( poet. and in post-Aug. prose).
    (α).
    With inf. (so most freq.): si primā repetens ab origine pergam Et vacet annales nostrorum audire laborum, Verg. A. 1, 373:

    tunc et elegiam vacabit in manus sumere,

    Quint. 10, 1, 58:

    non vacabit incohare haec studia,

    id. 1, 12, 12: hactenus indulsisse vacat, it is permitted, i. q. licet, Verg. A. 10, 625 Heyne; imitated by Sil. 17, 374.—
    (β).
    With dat., I ( thou, he, etc.) have leisure or time for a thing:

    nobis venari nec vacat nec libet,

    Plin. Ep. 9, 16, 1:

    non vacat exiguis rebus adesse Jovi,

    Ov. Tr. 2, 216:

    nec nostris praebere vacet tibi cantibus aures,

    id. M. 5, 334:

    obstat enim diligentiae scribendi etiam fatigatio et abunde, si vacet, lucis spatia sufficiunt,

    Quint. 10, 3, 27:

    cui esse diserto vacet,

    id. 11, 1, 50:

    quo magis te, cui vacat, hortor, etc.,

    Plin. Ep. 1, 10, 11; 8, 15, 1; Curt. 10, 10, 12; Vell. 1, 15, 1; 2, 124, 1.— Absol.:

    teneri properentur amores, Dum vacat,

    Ov. Am. 3, 1, 70:

    si vacat,

    Juv. 1, 21. —
    B.
    Of possessions, lands, etc., to be unoccupied, vacant, ownerless:

    cum agri Ligustini... aliquantum vacaret, senatūs consultum est factum, ut is ager viritim divideretur,

    Liv. 42, 4, 3:

    fundi possessionem nancisci, quae ex neglegentiā domini vacat,

    Dig. 41, 3, 37:

    si nemo sit, bona vacabunt,

    ib. 38, 7, 2 fin.
    2.
    Esp., of offices, relations, positions, employments, etc., to be vacant, without incumbent, etc.:

    si Piso adesset, nullius philosophiae vacaret locus,

    Cic. N. D. 1, 7, 16: quid enim nostrā victum esse Antonium, si victus est, ut alii vacaret, quod ille obtinuit? may stand open, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 17, 6:

    rogo ut Suram praeturā exornare digneris, cuia locus vacet,

    Plin. Ep. 10, 12 (7), 1:

    rogo dignitati... vel auguratum vel septemviratum, quia vacant, adicere digneris,

    id. ib. 10, 13 (8).— Hence, văcans, antis, P. a.
    A.
    Empty, unoccupied, without an owner, vacant:

    locus,

    Sen. Cons. ad Marc. 16, 8:

    metaphora... vacantem locum occupare debet,

    Quint. 8, 6, 18:

    regnum,

    Just. 42, 4, 2; 25, 2, 4; 27, 3, 1:

    saltus,

    Verg. G. 3, 477:

    balneae,

    Tac. H. 3, 11:

    bona,

    Dig. 30, 1, 93; 30, 1, 111.— Subst.: văcantia, ĭum, n., vacant estates, property without an owner:

    ut, si a privilegiis parentum cessaretur, velut parens omnium populus vacantia teneret,

    Tac. A. 3, 28.—
    B.
    Of women, single, unmarried, without a husband:

    qui vacantem mulierem rapuit vel nuptam,

    Dig. 48, 6, 5; Quint. Decl. 262 (cf. vacua, Ov. H. 20, 149).—
    C.
    Of persons, at leisure, unoccupied, idle:

    nec petiit animum vacantem,

    Ov. M. 9, 612.— Subst.: văcantĭa, ĭum, n., that which is superfluous, useless (post-class.):

    vacantia ex quāque re ac non necessariā auferre et excidere,

    Gell. 6, 5, 6.—Hence, adv.: vă-canter, superfluously, Gell. 17, 10, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > vacantia

  • 34 vaco

    văco, āvi, ātum, 1 ( perf. vacui, Tert. Pall. 4; id. Pud. 8 fin.; id. adv. Val. 9), v. n. [etym. dub.], to be empty, void, or vacant; to be void of, or without; not to contain (class.; cf.: careo, egeo).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit., of space, etc.
    1.
    Absol.:

    quācumque vacat spatium, quod inane vocamus,

    Lucr. 1, 507; so,

    spatium,

    id. 2, 1053; 6, 1029:

    inane,

    id. 1, 520:

    villa ita completa militibus est, ut vix triclinium... vacaret,

    Cic. Att. 13, 52, 1:

    tota domus superior vacat,

    id. ib. 13, 12, 10:

    aedes,

    Plaut. Cas. 3, 1, 7:

    maximam putant esse laudem, quam latissime a suis finibus vacare agros,

    to be uninhabited, uncultivated, Caes. B. G. 4, 3:

    locus,

    id. ib. 1, 28; Quint. 8, 6, 18; 9, 4, 118; 10, 3, 33:

    ostia septem Pulverulenta vacant, septem sine flumine valles,

    Ov. M. 2, 256:

    odi cum late splendida cera vacat,

    id. Am. 1, 11, 20:

    haec fiunt dum vacat harena,

    Sen. Ep. 7, 4.—
    2.
    With abl. (so most freq.):

    illa natura caelestis et terra vacat et umore,

    Cic. Tusc. 1, 26, 65; cf. id. N. D. 2, 24, 64:

    mens vacans corpore,

    id. ib. 1, 10, 25:

    hoste vacare domos,

    Verg. A. 3, 123:

    (domus) quae Igne vacet,

    Ov. M. 2, 764:

    custode vacans,

    id. ib. 2, 422:

    ora vacent epulis,

    i. e. abstain from, id. ib. 15, 478: ea pars oppidi, quae fluminis circuitu vacabat, Auct. B. G. 8, 41. —
    3.
    With ab:

    haec a custodiis classium loca maxime vacabant,

    Caes. B. C. 3, 25.—
    B.
    Transf., to be vacant. free from, without, unoccupied, etc.
    1.
    With abl.:

    ejusmodi (nimiis animi) motibus sermo debet vacare,

    Cic. Off. 1, 38, 136:

    nulla vitae pars vacare officio potest,

    id. ib. 1, 2, 4:

    omni curatione et administratione rerum (dii),

    id. N. D. 1, 1, 2:

    studiis,

    id. de Or. 3, 11, 43:

    curā et negotio,

    id. Leg. 1, 3, 8:

    vitio,

    id. ib. 3, 3, 10:

    culpā,

    id. Fam. 7, 3, 4:

    criminibus,

    Quint. 10, 1, 34:

    febri,

    Cels. 2, 14 med.:

    morbis,

    Dig. 21, 1, 53:

    amplitudo animi pulchrior, si vacet populo,

    keeps free from, remains aloof from, Cic. Tusc. 2, 26, 64:

    respublica et milite illic et pecuniā vacet,

    be free from the necessity of furnishing, Liv. 2, 48, 9.—
    2.
    With ab and abl.:

    nullum tempus illi umquam vacabat aut a forensi dictione aut a scribendo,

    Cic. Brut. 78, 272:

    (rex) quicquid a bellis populi Romani vacabat, cum hominibus nostris consuetudines jungebat,

    id. Deiot. 9, 27:

    a publico officio et munere,

    id. Div. 2, 2, 7:

    ab opere (milites),

    Caes. B. C. 3, 76:

    ne quando a metu ac periculis vacarent,

    Liv. 7, 1:

    vacant ab imbecillis valetudinaria,

    Col. 12, 3, 8:

    a culpā,

    Sen. Ep. 97, 1:

    a periculo,

    id. Q. N. 6, 1, 1:

    a negotiis,

    Phaedr. 3 prol.—
    II.
    In partic.
    A.
    To be free from labor, not busied, idle, at leisure; to have leisure or time:

    quamvis occupatus sis, otii tamen plus habes: aut, si ne tu quidem vacas, noli, etc.,

    Cic. Fam. 12, 30, 1; cf. Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1; Quint. 10, 3, 27:

    festus in pratis vacat otioso Cum bove pagus,

    Hor. C. 3, 18, 11:

    si vacabis,

    Cic. Att. 12, 38, 2:

    si forte vacas,

    Hor. Ep. 2, 2, 95.—
    2.
    After the Aug. per. esp. freq.
    a.
    Vacare alicui rei, to be free to attend, apply, or devote one's self to something; to have leisure or time for a thing (cf. studeo):

    philosophiae, Quinte, semper vaco,

    Cic. Div. 1, 6, 10:

    in itinere, quasi solutus ceteris curis, huic uni vacaret,

    Plin. Ep. 3, 5, 15:

    huic uni negotio vacare,

    Vell. 2, 114, 1:

    ille non vacasse sermoni suo regem causatus discessit,

    Curt. 6, 7, 21:

    paulum etiam palaestricis,

    Quint. 1, 11, 15:

    studio operis pulcherrimi,

    id. 12, 1, 4:

    foro,

    id. 10, 1, 114:

    clientium negotiis,

    Tac. A. 16, 22:

    non discendo tantum juri, sed etiam docendo,

    Quint. 12, 1, 10:

    libellis legendis ac rescribendis,

    Suet. Aug. 45:

    queruntur de superiorum fastidio, quod ipsis adire volentibus non vacaverint,

    have no leisure for them, can not attend to them, Sen. Brev. Vit. 2, 5.—Rarely absol.:

    dum perago tecum pauca sed apta, vaca,

    Ov. Am. 2, 2, 2.—
    b.
    Vacare ad aliquid:

    non vaco ad istas ineptias,

    Sen. Ep. 49, 9; cf. ( poet.):

    in grande opus,

    Ov. P. 3, 3, 36; also, with inf.:

    sternere acies,

    Stat. Th. 8, 185.—
    c.
    Vacat (alicui), impers., there is time, room, or leisure for a thing ( poet. and in post-Aug. prose).
    (α).
    With inf. (so most freq.): si primā repetens ab origine pergam Et vacet annales nostrorum audire laborum, Verg. A. 1, 373:

    tunc et elegiam vacabit in manus sumere,

    Quint. 10, 1, 58:

    non vacabit incohare haec studia,

    id. 1, 12, 12: hactenus indulsisse vacat, it is permitted, i. q. licet, Verg. A. 10, 625 Heyne; imitated by Sil. 17, 374.—
    (β).
    With dat., I ( thou, he, etc.) have leisure or time for a thing:

    nobis venari nec vacat nec libet,

    Plin. Ep. 9, 16, 1:

    non vacat exiguis rebus adesse Jovi,

    Ov. Tr. 2, 216:

    nec nostris praebere vacet tibi cantibus aures,

    id. M. 5, 334:

    obstat enim diligentiae scribendi etiam fatigatio et abunde, si vacet, lucis spatia sufficiunt,

    Quint. 10, 3, 27:

    cui esse diserto vacet,

    id. 11, 1, 50:

    quo magis te, cui vacat, hortor, etc.,

    Plin. Ep. 1, 10, 11; 8, 15, 1; Curt. 10, 10, 12; Vell. 1, 15, 1; 2, 124, 1.— Absol.:

    teneri properentur amores, Dum vacat,

    Ov. Am. 3, 1, 70:

    si vacat,

    Juv. 1, 21. —
    B.
    Of possessions, lands, etc., to be unoccupied, vacant, ownerless:

    cum agri Ligustini... aliquantum vacaret, senatūs consultum est factum, ut is ager viritim divideretur,

    Liv. 42, 4, 3:

    fundi possessionem nancisci, quae ex neglegentiā domini vacat,

    Dig. 41, 3, 37:

    si nemo sit, bona vacabunt,

    ib. 38, 7, 2 fin.
    2.
    Esp., of offices, relations, positions, employments, etc., to be vacant, without incumbent, etc.:

    si Piso adesset, nullius philosophiae vacaret locus,

    Cic. N. D. 1, 7, 16: quid enim nostrā victum esse Antonium, si victus est, ut alii vacaret, quod ille obtinuit? may stand open, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 17, 6:

    rogo ut Suram praeturā exornare digneris, cuia locus vacet,

    Plin. Ep. 10, 12 (7), 1:

    rogo dignitati... vel auguratum vel septemviratum, quia vacant, adicere digneris,

    id. ib. 10, 13 (8).— Hence, văcans, antis, P. a.
    A.
    Empty, unoccupied, without an owner, vacant:

    locus,

    Sen. Cons. ad Marc. 16, 8:

    metaphora... vacantem locum occupare debet,

    Quint. 8, 6, 18:

    regnum,

    Just. 42, 4, 2; 25, 2, 4; 27, 3, 1:

    saltus,

    Verg. G. 3, 477:

    balneae,

    Tac. H. 3, 11:

    bona,

    Dig. 30, 1, 93; 30, 1, 111.— Subst.: văcantia, ĭum, n., vacant estates, property without an owner:

    ut, si a privilegiis parentum cessaretur, velut parens omnium populus vacantia teneret,

    Tac. A. 3, 28.—
    B.
    Of women, single, unmarried, without a husband:

    qui vacantem mulierem rapuit vel nuptam,

    Dig. 48, 6, 5; Quint. Decl. 262 (cf. vacua, Ov. H. 20, 149).—
    C.
    Of persons, at leisure, unoccupied, idle:

    nec petiit animum vacantem,

    Ov. M. 9, 612.— Subst.: văcantĭa, ĭum, n., that which is superfluous, useless (post-class.):

    vacantia ex quāque re ac non necessariā auferre et excidere,

    Gell. 6, 5, 6.—Hence, adv.: vă-canter, superfluously, Gell. 17, 10, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > vaco

  • 35 video

    vĭdĕo, vīdi, vīsum, 2 (viden', i.e. videsne, Plaut. Ep. 2, 2, 37; Ter. Eun. 2, 2, 10; 2, 2, 34; 4, 6, 16; Cat. 61, 98; Tib. 2, 2, 17; Verg. A. 6, 779; inf. viderier, Cic. Dom. 53, 136; Ter. Hec. 5, 1, 33:

    vidĕ,

    Plaut. Ps. 1, 1, 46), v. a. and n. [Sanscr. root vid-, vēda, know; vindāmi, find; cf. vēda-s, sacred book; Gr. root id, Wid-, in eidon, saw; oida, know; Germ. wissen; Engl. wit, wot], to see, perceive, with the eyes (syn. cerno).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: Ph. Tun' me vidisti? Sc. Atque his quidem oculis. Ph. Carebis, credo, Qui plus vident, quam quod vident. Sc. Numquam hercle deterrebor, Quin viderim id quod viderim, Plaut. Mil. 2, 4, 15 sq.:

    clare oculis video,

    id. ib. 3, 1, 35:

    nos enim ne nunc quidem oculis cernimus ea, quae videmus, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 20, 46; id. de Or. 3, 40, 161:

    Considium, quod non vidisset, pro viso sibi renuntiasse,

    Caes. B. G. 1, 22 fin.:

    mulieres et pueri qui visum processerant,

    Sall. J. 94, 5:

    ut juvat pastas oves Videre properantes domum! Videre fessos vomerem inversum boves Collo trahentes languido!

    Hor. Epod. 2, 62 sq.:

    serpentes atque videres Infernas errare canes,

    id. S. 1, 8, 35 et saep.—With ut and ind. (poët.):

    viden', ut geminae stant vertice cristae?

    Verg. A. 6, 779:

    viden' ut faces Splendidas quatiunt comas?

    Cat. 61, 77.—With ut and subj.:

    nonne vides, ut tota tremor pertemptet equorum Corpora?

    Verg. G. 3, 250:

    nonne vides ut... Antennae gemant?

    Hor. C. 1, 14, 3.— Pass.:

    ubi sol sex mensibus continuis non videtur,

    Varr. R. R. 1, 2, 4:

    a se disertos visos esse multos,

    Quint. 8, praef. § 13; cf. id. 12, 1, 21:

    consulis ante pedes ire viderer eques,

    Ov. P. 4, 9, 18.— Absol., to see, i. e. to have the eyes open, to be awake, Verg. E. 6, 21.— Impers. pass.: De. Vide sis modo etiam. Ly. Visum'st, Plaut. Merc. 2, 2, 52; id. As. 3, 3, 95.—
    2.
    Transf.
    a.
    Of things ( poet.), to see:

    (Apenninus) Gallica rura videt,

    Luc. 2, 429:

    et casus abies visura marinos,

    i. e. to experience, Verg. G. 2, 68.—
    b.
    Of places, etc., to look out on, afford a view of (post-Aug.):

    triclinium hortum et gestationem videt,

    Plin. Ep. 2, 17, 13.—
    c.
    Of the other senses, to perceive, observe any thing:

    vidistin' toto sonitus procurrere caelo?

    Prop. 2, 16 (3, 8), 49:

    mugire videbis Sub pedibus terram et descendere montibus ornos,

    Verg. A. 4, 490:

    tum videres Stridere secretā divisos aure susurros,

    Hor. S. 2, 8, 77:

    naso poljam haec quidem videt plus quam oculis,

    Plaut. Mil. 4, 6, 44.—
    B.
    In partic., to see on purpose, to look at any thing:

    vide sis signi quid siet,

    Plaut. Am. 2, 2, 155; cf.:

    vide, tali ubi sint,

    id. Most. 1, 3, 151:

    illud vide, os ut sibi distorsit carnufex,

    Ter. Eun. 4, 4, 3:

    vide, si non os inpudens Videtur,

    id. ib. 5, 1, 23; cf.:

    specta me, a threatening expression,

    Plaut. As. 1, 2, 19 al.: quin tu me vides? only look at me! i. e. see what I have done! Cic. Pis. 25, 61.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to see with the mind's eye, to perceive, mark, observe, discern, understand, comprehend, be aware, know, etc. (class.;

    syn. percipio): ad te, ut video, comminus accessit,

    Cic. Att. 2, 2, 2:

    quem exitum ego tam video animo, quam ea, quae oculis cernimus,

    id. Fam. 6, 3, 2:

    aperte enim adulantem nemo non videt,

    sees through, detects, id. Lael. 26, 99:

    si dormientes aliquid animo videre videamur,

    id. Ac. 2, 40, 125:

    aliquid in somnis,

    id. N. D. 1, 29, 82:

    somnia,

    id. Div. 2, 71, 147:

    quod ego, cur nolim, nihil video,

    id. Fam. 9, 6, 2:

    nonne vobis videtur is animus qui plus cernat et longius, videre se ad meliora proficisci: ille autem cui obtusior est acies non videre?

    id. Sen. 23, 83.—With comp., plus, etc.:

    ut is qui illusus sit plus vidisse videatur,

    to have seen farther, had more insight, Cic. Lael. 26, 99:

    videre acutius atque acrius vitia in dicente quam recta,

    id. de Or. 1, 25, 116:

    aliena melius videre et dijudicare,

    Ter. Heaut. 3, 1, 97 (95): cum me vidisse plus fateretur, se speravisse meliora, that I had seen farther, Cic. Phil. 2, 15, 39; cf.:

    sin autem vos plus in re publicā vidistis,

    id. Imp. Pomp. 22, 64; cf.:

    vos universos in consule deligendo plurimum vidisse fateantur,

    id. Agr. 2, 37, 103:

    di vatesque eorum in futurum vident,

    Liv. 6, 12.—With two accs.:

    quem virum Crassum vidimus,

    Cic. Sen. 17, 61; cf.:

    officiorum conjunctione me privatum videbam,

    id. Brut. 1, 1:

    cum invidiosum se propter nimias opes viderit,

    Just. 32, 4, 4.—With ut and ind. (poët.):

    nonne vides, croceos ut Tmolus odores, India mittit ebur,

    Verg. G. 1, 56.—
    B.
    In partic.
    1.
    To look at, look to, consider, to think or reflect upon (cf.:

    reputo, considero): duae condiciones sunt: utram tu accipias, vide,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 118:

    nunc ea videamus, quae contra ab his disputari solent,

    Cic. Ac. 2, 13, 40:

    id primum videamus, quātenus amor in amicitiā progredi debeat,

    id. Lael. 11, 36:

    sed videamus Herculem ipsum,

    id. Tusc. 2, 8, 20 Klotz ad loc.:

    quamobrem et haec videnda et pecuniae fugienda cupiditas,

    id. Off. 1, 20, 68:

    te moneo: videas etiam atque etiam et consideres, quid agas, quo progrediare, etc.,

    id. Verr. 2, 5, 68, § 174:

    legi Bruti epistolam non prudenter rescriptam: sed ipse viderit,

    let him see to that himself, id. Att. 12, 21, 1; so,

    viderit,

    Ov. A. A. 2, 371; id. Tr. 5, 2, 43; cf.:

    quam id recte faciam, viderint sapientes,

    Cic. Lael. 3, 10; and:

    quae (ars) quam sit facilis, illi viderint, qui, etc.... deinde etiam tu ipse videris, qui eam artem facilem esse dicis,

    id. de Or. 1, 58, 246:

    viderint ista officia viri boni,

    id. Quint. 17, 55.—
    2.
    To look out for, see to, care for, provide:

    atque idem (sapiens) ita acrem in omnis partis aciem intendit, ut semper videat sedem sibi ac locum sine molestiā vivendi,

    Cic. Tusc. 4, 17, 38:

    antecesserat Statius, ut prandium nobis videret,

    i. e. provide, id. Att. 5, 1, 3:

    dulciculae potionis aliquid videamus et cibi,

    id. Tusc. 3, 19, 46:

    aliud lenius (vinum),

    Ter. Heaut. 3, 1, 50:

    Philippum dixisse constabat, videndum sibi aliud esse consilium, illo senatu se rem publicam gerere non posse,

    Cic. de Or. 3, 1, 2:

    absque eo esset, Recte ego mihi vidissem,

    Ter. Phorm. 1, 4, 12.—
    3.
    To take care, see to it, make sure, with final clause:

    navem idoneam ut habeas, diligenter videbis,

    Cic. Fam. 16, 1, 2; cf.:

    videret, ut quam primum tota res transigeretur,

    id. Quint. 5, 20:

    ne fortuna mea desit, videte,

    Liv. 6, 18, 8.— Impers. pass.:

    videndum est, ne absit benignitas... tum, ut pro dignitate cuique tribuatur,

    Cic. Off. 1, 14, 42:

    ut Latine loquamur, non solum videndum est ut verba efferamus ea, etc.,

    id. de Or. 3, 11, 40; cf.:

    vos videte, quid aliae faciant isto loco feminae: et ne, cum velitis, exire non liceat,

    id. Fam. 14, 18, 2.—
    4.
    To see, i. e. reach, attain, obtain, enjoy.
    a.
    In gen.:

    qui suo toto consulatu somnum non viderit,

    Cic. Fam. 7, 30, 1.—
    b.
    Esp., to see, live to see a period or event:

    ex multis diebus, quos in vitā celeberrimos laetissimosque viderit,

    Cic. Lael. 3, 12:

    utinam eum diem videam, cum, etc.,

    id. Att. 16, 11, 1:

    duxi uxorem: quam ibi miseriam vidi!

    Ter. Ad. 5, 4, 13:

    spero multa vos liberosque vestros in re publicā bona esse visuros,

    Cic. Mil. 28, 78:

    multas jam summorum imperatorum clarissimas victorias aetas nostra vidit,

    id. ib. 28, 77:

    tantum pro! degeneramus a parentibus nostris, ut praeter quam oram illi Punicas vagari classes dedecus esse imperii sui duxerint, eam nos nunc plenam hostium jam factam videamus,

    Liv. 22, 14, 6; cf. id. 6, 14, 4.—
    5.
    Pregn., to see, i. e. go to see, visit (colloq.; cf.:

    viso, inviso): sed Septimium vide et Laenatem,

    Cic. Att. 12, 14, 1:

    quā re etiam Othonem vide,

    id. ib. 12, 37, 4:

    videbis ergo hominem, si voles,

    id. ib. 4, 12 init.:

    mane videas Plinium domi,

    Plin. Ep. 1, 5, 8; Suet. Tib. 7.— Pass., to receive attention, be visited, Amm. 14, 7, 10.—
    6.
    Me vide, rely on me, trust me, believe me, a formula of exhortation and assurance (ante-class.), Plaut. Trin. 3, 3, 79 Brix ad loc.; id. Mil. 2, 4, 23 Lorenz ad loc.; id. Rud. 3, 3, 18; id. Merc. 5, 4, 53; Ter. And. 2, 2, 13; id. Phorm. 4, 4, 30.—
    7.
    Pass., to be looked upon or regarded in any manner, i. e. to seem, appear to be or do any thing:

    numquam periculi fugā committendum est, ut imbelles timidique videamur,

    Cic. Off. 1, [p. 1989] 24, 83:

    ne id, quod speciem haberet honesti, pugnaret cum eo, quod utile videretur,

    id. ib. 3, 2, 7:

    multo rem turpiorem fore et iniquiorem visum iri intellegebant,

    id. Verr. 2, 2, 17, § 42; cf. id. de Or. 3, 11, 42:

    ex quo illorum beata mors videtur, horum vita laudabilis,

    id. Lael. 7, 23.—Parenthet. (cf. c. infra):

    cum ceteris, ut quidem videor, tum mihi ipse displiceo,

    Cic. Fam. 4, 13, 3:

    ea vocabula non, ut videntur, easdem res significant,

    id. ib. 3, 34, 84.—With dat. of pers.:

    cetera, quae quibusdam admirabilia videntur, etc.,

    Cic. Lael. 23, 86:

    digna mihi res cum omnium cognitione tum nostrā familiaritate visa est,

    id. ib. 1, 4:

    idonea mihi Laelii persona visa est, quae, etc.,

    id. ib.:

    a naturā mihi videtur potius quam ab indigentiā orta amicitia,

    id. ib. 8, 27:

    quae Aristoni et Pyrrhoni omnino visa sunt pro nihilo,

    id. Fin. 2, 13, 43:

    quod idem Scipioni videbatur,

    id. ib. 4, 14.—Parenthet. (cf. c. infra):

    quam nostris libris satis diligenter, ut tibi quidem videmur, expressimus,

    Cic. Att. 8, 11, 1:

    Philargyrus omnia de te, ut mihi quidem visus est, narravit,

    id. Fam. 4, 13, 3.—
    (β).
    With inf.:

    de familiari illo tuo videor audisse,

    Cic. de Or. 2, 10, 40; id. N. D. 1, 21, 58:

    satis facere rei publicae videmur, si, etc.,

    id. Cat. 1, 1, 2:

    ut beate vixisse videar, quia, etc.,

    id. Lael. 4, 15:

    solem e mundo tollere videntur, qui amicitiam e vitā tollunt,

    id. ib. 13, 47:

    videre jam videor populum a senatu disjunctum,

    id. ib. 12, 41; cf.:

    te vero, Caecili, quem ad modum sit elusurus, videre jam videor,

    id. Div. in Caecil. 14, 45:

    vere videor posse contendere,

    Nep. Att. 12, 4:

    audire videor undique congerentes nomina poëtarum,

    Quint. 10, 1, 56; Vell. 2, 14, 1; Plin. Ep. 10, 61 (69), 1; id. Pan. 17, 1.—With dat. of pers., Cic. Lael. 14, 51:

    videor mihi perspicere ipsius animum,

    id. Fam. 4, 13, 5:

    hoc mihi videor videre,

    id. Inv. 2, 57, 171. —
    (γ).
    With nom. and inf.:

    ut exstinctae potius amicitiae quam oppressae esse videantur,

    Cic. Lael. 21, 78:

    ut tamquam a praesentibus coram haberi sermo videretur,

    id. ib. 1, 3:

    quae (sapientia) videtur in hominem cadere posse,

    id. ib. 26, 100: visus 'st in somnis pastor ad me adpellere, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44 B. and K.:

    ut Aratus ab Jove incipiendum putat, ita nos rite coepturi ab Homero videmur,

    Quint. 10, 1, 46.—With dat. of pers.:

    divitior mihi et affluentior videtur esse vera amicitia,

    Cic. Lael. 16, 58.—
    (δ).
    Impers., with acc. and inf. (rare; cf.

    creditur, in the same constr., and dicitur): non mihi videtur, ad beate vivendum satis posse virtutem,

    Cic. Tusc. 5, 5, 12:

    aliis videtur, non incohatam sed perfectam probationem hoc nomen accipere,

    Quint. 5, 10, 5 Spald.:

    quae vult videri, se esse prudentiam,

    Cic. Off. 3, 17, 71:

    quia videbatur et Limnaeam eodem tempore oppugnari posse,

    Liv. 36, 13, 9 Weissenb. ad loc.— Absol.:

    sed mihi contra ea videtur,

    Sall. J. 85, 2:

    seque facile, ut mihi videtur, expediunt,

    Cic. Fin. 1, 20, 66; id. Marcell. 3, 10.—
    b.
    In official decisions, as a guarded opinion instead of a positive declaration:

    majores nostri voluerunt, quae jurati judices cognovissent, ea non ut esse facta, sed ut videri pronuntiarent,

    Cic. Ac. 2, 47, 146:

    fecisse videri pronuntiat,

    id. Verr. 2, 5, 6, § 14:

    cum pontifices decressent, videri posse sine religione eam partem areae mihi restitui,

    id. Att. 4, 2, 3:

    consul adjecit Senatusconsultum, Ambraciam non videri vi captam esse,

    Liv. 38, 44, 6:

    Scipionis sententiam sequuntur, uti ante certam diem Caesar exercitum dimittat: si non faciat, eum adversus rempublicam facturum videri,

    Caes. B. C. 1, 2.—
    c.
    Pregn., videtur (alicui), it seems proper, right, or fit, it seems good to any one; he ( she, etc.) pleases, likes.
    (α).
    With dat. of pers.:

    tibi si videbitur, villis iis utere, quae, etc.,

    Cic. Fam. 14, 7, 3:

    velim Lentulum puerum visas eique de mancipiis, quae tibi videbitur, attribuas,

    id. Att. 12, 28, 3:

    qui imitamur, quos cuique visum est,

    id. Off. 1, 32, 118:

    ut consul, quem videretur ei, cum imperio mitteret, qui, etc.,

    Liv. 31, 3, 2; 29, 20, 4: si ei videretur, integram rem ad senatum reiceret, if he pleased, a formula of politeness, Liv. 26, 16, 4 Weissenb. ad loc.;

    31, 4, 2: ut, si videretur ei, maturaret venire,

    id. 34, 46, 5.—
    (β).
    Without dat.:

    ubi visum est, sub vesperum dispersi discedunt,

    Caes. B. G. 5, 58: eam quoque, si videtur, correctionem explicabo, Cic. Ac. 1, 9, 35:

    nunc, si videtur, hoc, illud alias,

    id. Tusc. 1, 11, 23: M. Num non vis audire, etc.? A. Ut videtur, as you will, id. ib. 1, 32, 77:

    si videatur,

    Liv. 6, 25, 2; 26, 22, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > video

См. также в других словарях:

  • triclinium — [ triklinjɔm ] n. m. • 1605; mot lat. d o. gr., proprt « lit de table pour trois » ♦ Antiq. rom. Salle à manger à lits en pente, autour d une table ronde ou carrée. Des tricliniums. ● triclinium nom masculin (latin triclinium, du grec triklinion …   Encyclopédie Universelle

  • Triclinium — Triclinium, dessin du XIXe siècle …   Wikipédia en Français

  • TRICLINIUM — Graece τρίκλινον, a lectis, in quibus vescebantur olim, dictum est. Sic autem Lipsius; Antiqq. Lection. l. 3. In conaculo collocabatur mensa rotunda, humilis: inferiorum quidem hominum tripes et ex simplici ligno: lautiorum citrea aut acerna aut… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • triclinium — TRICLÍNIUM s.n. v. tricliniu. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  TRICLÍNIUM s.n. v. tricliniu. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN …   Dicționar Român

  • Triclinium — Tri*clin i*um, n.; pl. {Triclinia}. [L., from Gr. ?, ?; ? (see {Tri }) + {?} a couch.] (Rom. Antiq.) (a) A couch for reclining at meals, extending round three sides of a table, and usually in three parts. (b) A dining room furnished with such a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Triclinĭum — (röm. Ant.), 1) Sitz, worauf drei Personen Platz haben; 2) Speisestube, worin drei, je drei Personen fassende Sophas (Lecti) so um einen Tisch (Abacus) standen, daß die vierte Seite für die aufwartenden Sklaven frei blieb. Daher die Sklaven,… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • triclinium — [trī klin′ē əm] n. pl. triclinia [trī klin′ēə] [L < Gr triklinion, dim. of triklinos < tri ,TRI + klinē, a couch < klinein: see LEAN1] 1. a couch extending around three sides of an ancient Roman dining table, for reclining at meals 2. an …   English World dictionary

  • Triclinium — A triclinium (plural: triclinia ) is a formal dining room in a Roman building. The word is adopted from the Greek τρικλίνιον, triklinion , from τρι , tri and κλίνη, klinē , a couch. It was characterized by three couches, the klinai, on three… …   Wikipedia

  • Triclinium — Rekonstruiertes Triclinium aus Caesaraugusta (Saragossa) …   Deutsch Wikipedia

  • triclinium — (tri kli ni om ) s. m. Terme d antiquité romaine. Salle à manger à trois lits, sur chacun desquels se plaçaient trois convives. •   Un des côtés restait libre pour le service, et le long des trois autres on rangeait trois lits : ce qui fit nommer …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • triclinium — noun (plural triclinia) Etymology: Latin, from Greek triklinion, from tri + klinein to lean, recline more at lean Date: 1646 1. a couch extending around three sides of a table used by the ancient Romans for reclining at meals 2. a dining room… …   New Collegiate Dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»