Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to+be+favorable

  • 41 suus

        suus (suae, monosyl., T.; gen plur. suūm, T.), pron poss. 3d pers.    [cf. sui, ἕοσ].    I. In gen.    A. With reflex reference, of oneself, belonging to oneself, his own, her own, his, her, its, their.—Referring to a subst. expressed or understood, in any gender or case: Caesar copias suas divisit, his, Cs.: in suā sententiā perseverat, Cs.: anteposuit suam salutem meae: suos parentes reperire, T.: omne animal et se ipsum et omnīs partīs suas diligit, its: (legiones) si consulem suum reliquerunt, their: naves cum suis oneribus, with their several cargoes, L.: suae causae confidere: hunc sui cives e civitate eiecerunt, was exiled by his fellow-citizens: ipsum suo nomine diligere, for his own sake: suis flammis delete Fidenas, i. e. the flames kindled by the Fidenates, L.: (Siculis ereptae sunt) suae leges: Scipio suas res Syracusanis restituit, L.: inimicissimus suus: Clodius, suus atque illius familiaris, Cs.: diffidens rebus suis: Caesar, primum suo deinde omnium ex conspectu remotis equis, etc., Cs.: doloris sui de me declarandi potestas.—Rarely with a subj clause as antecedent: secutum suā sponte est, ut, etc., of course, L.—Without a grammatical antecedent, one's, one's own: si quidem est atrocius, patriae parentem quam suum occidere: in suā civitate vivere: levius est sua decreta tollere quam aliorum, L.—Referring to an antecedent determined by the context, and conceived as authority for the statement, or as entertaining the thought, his, her, its, their: (Clodius) Caesaris potentiam suam esse dicebat: hostes viderunt... suorum tormentorum usum spatio propinquitatis interire, Cs.: ne ea quae rei p. causā egerit (Pompeius) in suam (i. e. Caesaris) contumeliam vertat, Cs.: mulieres viros orantes, ne parricidio macularent partūs suos (i. e. mulierum), L.—    B. Without reflex reference, his, her, its, their.—To avoid ambiguity: petunt rationes illius (Catilinae), ut orbetur auxilio res p., ut minuatur contra suum furorem imperatorum copia (for eius, which might be referred to res p.).—For emphasis, instead of eius, own, peculiar: mira erant in civitatibus ipsorum furta Graecorum quae magistratūs sui fecerant, their own magistrates.—Rarely for eius without emphasis (poet. or late): Cimon incidit in eandem invidiam quam pater suus, N.: Ipse sub Esquiliis, ubi erat sua regia Concidit, O.    II. Esp.    A. Plur m. as subst., of intimates or partisans, one's people, their own friends: Cupio abducere ut reddam suis, to her family, T.: mulier praecepit suis, omnia Caelio pollicerentur, her slaves: vellem hanc contemptionem pecuniae suis reliquisset, to his posterity: naviculam conscendit cum paucis suis, a few of his followers, Cs.: inprimis inter suos nobilis, his associates: subsidio suorum proelium restituere, comrades, L.: bestias ad opem suis ferendam avertas, their young, L.— Sing f., a sweetheart, mistress: illam suam suas res sibi habere iussit.—Sing. and plur n., one's own things, one's property: ad suum pervenire: sui nihil deperdere, Cs.: meum mihi placebat, illi suum, his own work: expendere quid quisque habeat sui, what peculiarities: tibi omnia sua tradere, all he had: se suaque transvehere, their baggage, L.: Aliena melius diiudicare Quam sua, their own business, T.—    B. Predicative uses, under one's own control, self-possessed, composed: semper esse in disputando suus: Vix sua, vix sanae compos Mentis, O.—In gen., under one's control, his property, his own: causam dicere aurum quā re sit suum, T.: qui suam rem nullam habent, nothing of their own: ut (Caesar) magnam partem Italiae suam fecerit, has made subject, Cs.: exercitum senatūs populique R. esse, non suum: ne quis quem civitatis mutandae causā suum faceret, made any one his slave, L.: eduxit mater pro suā, as her own, T.: arbitrantur Suam Thaidem esse, devoted to them, T.: Vota suos habuere deos, had the gods on their side, O.—    C. In phrases, suā sponte, of one's own accord, voluntarily, by oneself, spontaneously, without aid, unprompted: bellum suā sponte suscipere: omne honestum suā sponte expetendum, for its own sake ; see (spons).—Suus locus, one's own ground: restitit suo loco Romana acies, in its own lines, L.: aciem instruxit suis locis, Cs.—    D. Praegn., characteristic, peculiar voluptatem suis se finibus tenere iubeamus, within the limits assigned to it.—Intrinsic, original. (Platoni) duo placet esse motūs, unum suum, alterum externum, etc.— Private: in suis rebus luxuriosus militibus agros ex suis possessionibus pollicetur, i. e. his private property, Cs.— Just, due, appropriate: imperatori exercituique honos suus redditus, due to them, L.: is mensibus suis dimisit legionem, i. e. in which each soldier's term ended, L.: suo iure, by his own right: lacrimae sua verba sequuntur, i. e. appropriate (to tears), O.— Own, peculiar, exclusive, special: mentio inlata est, rem suo proprio magistratu egere, i. e. a special officer, L.: ni suo proprio eum proelio equites exceptum tenuissent, i. e. in which they alone fought, L.: quae est ei (animo) natura? Propria, puto, et sua: equitem suo alienoque Marte pugnare, i. e. both as cavalry and as infantry, L.: Miraturque (arbos) novas frondes et non sua poma (of engrafted fruit), V.— Own, devoted, friendly, dear: habere suos consules, after his own heart: conlegit ipse se contra suum Clodium, his dear Clodius.—Own, chosen by himself, favorable, advantageous: suo loco pugnam facere, S.: suis locis bellum in hiemem ducere, Cs.: numquam nostris locis laboravimus, L.: suam occasionem hosti dare, L.: aestuque suo Locros traiecit, a favorable tide, L.: Ventis ire non suis, H.— Proper, right, regular, normal: si suum numerum naves haberent, their regular complement: numerum non habet illa (ratis) suum, its full number, O.: cum suo iusto equitatu, L.: cessit e vitā suo magis quam suorum civium tempore, the right time for himself: sua tempora exspectare, L.— Own, independent: ut suae leges, sui magistratūs Capuae essent, L.: in suā potestate sunt, suo iure utuntur.—    E. In particular connections, strengthened by ipse (agreeing with the antecedent): valet ipsum (ingenium eius) suis viribus, by its own strength: legio Martia non ipsa suis decretis hostem iudicavit Antonium? by its own resolutions: suāmet ipsae fraude omnes interierunt, L.: alios sua ipsos invidia interemit, L. —Distributively, with quisque, each... his own, severally... their own: suum quisque noscat ingenium, let every man understand his own mind: celeriter ad suos quisque ordines rediit, Cs.: ut omnes in suis quisque centuriis primā luce adessent, each in his own centuria, L.: sua cuiusque animantis natura est: ne suus cuique domi hostis esset, L.: trahit sua quemque voluptas, V.: in tribuendo suum cuique: clarissimorum suae cuiusque gentis virorum mors, L.: hospitibus quisque suis scribebant, L.—With quisque in the same case (by attraction): in sensibus sui cuiusque generis iudicium (i. e. suum cuiusque generis iudicium): equites suae cuique parti post principia conlocat (i. e. equites suos cuique parti), L.: pecunia, quae suo quoque anno penderetur (i. e. suo quaeque anno), each instalment in the year when due, L.—With uterque, distributively (of two subjects): suas uterque legiones reducit in castra, Cs.: cum sui utrosque adhortarentur, L.—Strengthened by sibi, own (colloq.): Suo sibi gladio hunc iugulo, his own sword, T.; cf. idem lege sibi suā curationem petet, for himself.—Strengthened by unius: ut sua unius in his gratia esset, that the credit of it should belong to him alone, L.: qui de suā unius sententiā omnia gerat, L.—With a pron, of his, of hers, of theirs: postulat ut ad hanc suam praedam adiutores vos profiteamini, to this booty of his: cum illo suo pari: nullo suo merito, from no fault of theirs, L.—With an adj. (suus usu. emphatic, preceding the adj.): suis amplissimis fortunis: simili ratione Pompeius in suis veteribus castris consedit, Cs.: propter summam suam humanitatem: in illo ardenti tribunatu suo.—For the gen obj. (rare): neque cuiquam mortalium iniuriae suae parvae videntur (i. e. sibi inlatae), S.: te a cognitione suā reppulerunt (i. e. a se cognoscendo).— Abl sing. fem., with refert or interest, for gen. of the pers. pron: neminem esse qui quo modo se habeat nihil suā censeat interesse; see intersum, rēfert.—Strengthened by the suffix - pte (affixed to suā or suo; never with ipse): ferri suopte pondere: locus suāpte naturā infestus, L. —Strengthened by the suffix - met (affixed to sua, sui, suo, suā, suos and suis; usu. followed by ipse): suomet ipsi more, S.: intra suamet ipsum moenia, L.: suosmet ipsi cives, L.
    * * *
    I
    sua, suum ADJ
    his/one's (own), her (own), hers, its (own); (pl.) their (own), theirs
    II
    his men (pl.), his friends

    Latin-English dictionary > suus

  • 42 albus

    albus, a, um, adj. [cf. Umbr. alfu and Sab. alpus = white; alphos = white rash; O. H. Germ. Elbiz = a swan; to this have been referred also Alba Longa, Albunea, Alpes from their snowy summits (Paul. ex Fest. p. 4 Müll.), Albion from its chalky cliffs, Alpheios, and Albis = Elbe], white (properly dead white, not shining; e. g. hair, complexion, garments, etc., opp. ater, black that is without lustre; while candidus denotes a glistening, dazzling white, opp. niger, shining black.—Hence, trop., albus and ater, a symbol of good or ill fortune; on the other hand, candidus and niger of moral worth or unworthiness; cf. Doed. Syn. III. 193 sq.—So Serv. ad Verg. G. 3, 82: aliud est candidum, i. e. quādam nitenti luce perfusum esse; aliud album, quod pallori constat esse vicinum; cf. Verg. E. 7, 38: Candidior cycnis, hederā formosior albā, with id. ib. 3, 39: diffusos hederā vestit pallente corymbos; but this distinction is freq. disregarded by the poets).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    barba,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 15:

    corpus,

    id. Capt. 3, 4, 115:

    color albus praecipue decorus deo est, maxime in textili,

    Cic. Leg. 2, 18, 45: albus calculus, the small white stone used in voting, as a sign of acceding to the opinion of any one, or of the acquittal of one who is under accusation (opp. ater calculus;

    v. calculus).— Hence, trop.: alicui rei album calculum adicere,

    to allow, approve of, authorize, Plin. Ep. 1, 2, 5.—In Enn. an epithet of the sun and moon: sol, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 92 Vahl.): jubar Hyperionis, Enn. ap. Prisc. p. 658 P. (Ann. v. 547 ib.).—The following are examples of the opposition of albus and niger (instead of ater) as exceptions to the gen. rule; so always in Lucr. (who also uses albus and candidus or candens promiscuously), 2, 810; 822 sqq.; 731 sq.; 790; 767-771. Once in Cic.: quae alba sint, quae nigra dicere, Div. 2, 3; so Phaedr. 3, 15, 10; Ov. M. 2, 541; cf. with id. ib. 2, 534 and 535; also id. ib. 12, 403; 15, 46; id. H. 15, 37 al.:

    albi et nigri velleris,

    Vulg. Gen. 30, 35:

    non potes unum capillum album facere aut nigrum,

    ib. Matt. 5, 36.—
    B.
    Esp.
    1.
    Pale, from sickness, terror, care, and the like:

    aquosus albo Corpore languor, of dropsical persons,

    Hor. C. 2, 2, 15:

    pallor,

    id. Epod. 7, 15:

    vivat et urbanis albus in officiis,

    pale from the cares of his public office, Mart. 1, 56 fin. et saep. —
    2.
    Of clothing, white: alba decent Cererem;

    vestes Cerealibus albas Sumite,

    Ov. F. 4, 619:

    vidit duos Angelos in albis,

    Vulg. Joan. 20, 12; ib. Apoc. 3, 4.—Hence, poet. transf. to the person, clothed in white, Hor. S. 1, 2, 36: pedibus qui venerat albis, who had come with white feet, i. e. marked with chalk, as for sale, Juv. 1, 111 (cf. gypsatus and also Plin. 35, 17, 58, §§ 199-201; Mayor ad 1. 1.).—
    3.
    Prov. phrases.
    a.
    Dentibus albis deridere, to deride one by laughing so as to show the teeth, for to deride much, Plaut. Ep. 3, 3, 48 (cf. id. Capt. 3, 1, 26).—
    b.
    Albus an ater sit, nescio or non curo, I know not, care not whether he is white or black, i. e. he is entirely indifferent to me:

    vide, quam te amārit is, qui albus aterve fueris ignorans, fratris filium praeteriit,

    Cic. Phil. 2, 16:

    unde illa scivit, ater an albus nascerer,

    Phaedr. 3, 15, 10; Cat. 93, 2; cf. Quint. 11, 1, 38.—
    c.
    Albo rete aliquid oppugnare, to attack or seize upon something with a white net, i. e. in a delicate, skilful manner:

    qui hic albo rete aliena oppugnant bona,

    Plaut. Pers. 1, 2, 22 (so the passage seems to be more simply explained than acc. to the opinion of Gron.: qui albo (by the register of the prætor) tamquam rete, which omission of the tamquam is a Horatian, but not a Plautinian idiom). —
    d.
    Albā lineā aliquid signare, to make a white line upon a white ground, i. e. to make no distinction: et amabat omnes, nam ut discrimen non facit... signat linea alba, Lucil. ap. Non. 282, 28 (where the common editions have neque before signare, which gives the expression a directly opposite sense): albā, ut dicitur, lineā sine curā discriminis convertebant, Gell. praef. 11.—
    * e.
    Alba avis, a white sparrow, for something rare, uncommon, strange:

    quasi avem albam videntur bene sentientem civem videre,

    Cic. Fam. 7, 28 (quasi novum quiddam; proverbium ex eo natum, quia rarae aves albae, Manut. ad h. 1.).—
    * f.
    Filius albae gallinae, fortune's favorite child, Juv. 13, 141, prob. an allusion to the miracle that happened to Livia in regard to a white hen, v. Plin. 15, 30, 40; Suet. Galb. 1 (Ruperti ad h. 1, refers this expression to the unfruitfulness of a white hen, and conpares Col. R. R. 8, 2, 7).—
    * g.
    Equis albis praecurrere aliquem, to excel, surpass one, Hor. S. 1, 7, 8 (the figure being drawn from the white horses attached to a triumphal chariot; cf. Suet. Ner. 25; id. Dom. 2).—
    II.
    Trop.
    A.
    Favorable, fortunate, propitious:

    simul alba nautis Stella refulsit,

    i. e. the twin-star Castor, favorable to sailors, Hor. C. 1, 12, 27:

    dies,

    Sil. 15, 53:

    sint omnia protinus alba,

    Pers. 1, 110.—
    B.
    Poet. and act., of the wind, making clear or bright, dispersing the clouds; hence, dry:

    Notus,

    Hor. C. 1, 7, 15 (as a transl. of the Gr. leukonotos):

    iapyx,

    id. ib. 3, 27, 19 (cf.:

    clarus aquilo,

    Verg. G. 1, 460).—Whence,
    III.
    album, i, n., whiteness.
    A.
    White color, white:

    maculis insignis et albo,

    Verg. G. 3, 56;

    sparsis pellibus albo,

    id. E. 2, 41:

    columnas polire albo,

    to make white, whiten, Liv. 40, 51.—Hence,
    2.
    Esp.,
    a.
    The white of the eye:

    oculorum,

    Cels. 2, 6; so id. 7, 7, n. 6 and 12.—
    b.
    The white of an egg:

    ovi,

    Cels. 6, 6, n. 7.—
    c.
    In Col. 6, 17, 7, a white spot on the eye, i. e. a disease of it, = albugo.—
    B.
    In the lang. of polit. life, a white tablet, on which any thing is inscribed (like leukôma in Gr.).
    1.
    The tablets on which the Pontifex Maximus registered the principal events of the year, the Annales maximi (v. annales): in album referre, to enter or record in, Cic. de Or. 2, 12, 52; Liv. 1, 32, 2.—
    2.
    The tablets of the prœtor, on which his edicts were written, and which were posted up in some public place, Paul. Sent. l. 1, t. 14.—Hence, sedere ad album, to be employed with the edicts of the prœtor, Sen. Ep. 48:

    se ad album transferre,

    Quint. 12, 3, 11 Spald.—
    3.
    Esp., a list of names, a register, e. g. Album senatorium, the tablet on which the names of the senators were enrolled, the roll, register, which, by the order of Augustus, was to be posted up annually in the senate-house, Diom. 55, 3, and Fragm. 137:

    aliquem albo senatorio eradere,

    Tac. A. 4, 42 fin. —Also, the list of the judges chosen by the quœstors:

    aliquem albo judicum eradere,

    Suet. Claud. 16; so id. Dom. 8.—And transf. to other catalogues of names:

    citharoedorum,

    Suet. Ner. 21.

    Lewis & Short latin dictionary > albus

  • 43 Commodus

    1.
    com-mŏdus, a, um, adj., that has a due or proper measure; hence,
    I.
    Object., complete, perfect, of full weight or measure, fit, suitable, due, proper, etc. (mostly poet. or in post-Aug. prose;

    most freq. in Plaut.): statura,

    a tall stature, Plaut. As. 2, 3, 21:

    capillus,

    id. Most. 1, 3, 98:

    viginti argenti minae,

    full twenty, id. As. 3, 3, 134 (cf. id. ib. 3, 3, 144: minae bonae); id. Merc. 2, 3, 101:

    talentum argenti,

    id. Rud. 5, 2, 31; Lucil. ap. Non. p. 266, 27:

    novem cyathis commodis miscentur pocula,

    Hor. C. 3, 19, 12:

    alimenta,

    Dig. 34, 1, 16, § 1:

    capitis valetudo commodior,

    more firm, Cels. 8, 1; Quint. 6, 3, 77;

    and transf. to the person: vivere filium atque etiam commodiorem esse,

    to be better, Plin. Ep. 3, 16, 4.—
    II.
    Subject., suitable, fit, convenient, opportune, commodious, easy, appropriate for some one or something, favorable, friendly to (in every period and species of composition); constr. with dat. or absol., rarely with ad (v. the foll.).
    A.
    Of things.
    1.
    With dat.
    a.
    Of the purpose or use:

    curationi omnia commodiora,

    Liv. 30, 19, 5:

    nec pecori opportuna seges nec commoda Baccho,

    Verg. G. 4, 129.—
    b.
    Of the person:

    hoc et vobis et meae commodum famae arbitror,

    Ter. Hec. 4, 2, 9:

    quod erit mihi bonum et commodum,

    id. Phorm. 1, 2, 81:

    nulla lex satis commoda omnibus est (corresp. with prodesse),

    Liv. 34, 3, 5:

    primordia eloquentiae mortalibus,

    Tac. Or. 12:

    hanc sibi commodissimam belli rationem judicavit,

    Caes. B. C. 3, 85:

    quae sit stella homini commoda, quaeque mala,

    Prop. 2 (3), 27, 4.—
    2.
    Absol.:

    hiberna,

    Liv. 42, 67, 8:

    longius ceterum commodius iter,

    id. 22, 2, 2; cf.:

    commodissimus in Britanniam transjectus,

    Caes. B. G. 5, 2:

    commodius anni tempus,

    Cic. Att. 9, 3, 1; cf. Ter. And. 5, 2, 3:

    faciliore ac commodiore judicio,

    Cic. Caecin. 3, 8:

    litterae satis commodae de Britannicis rebus,

    id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 25:

    mores,

    id. Lael. 15, 54:

    commodissimum esse statuit, omnes naves subduci, etc.,

    Caes. B. G. 5, 11.—
    3.
    With or without dat. pers. in the phrase commodum est, it pleases, is agreeable, = libet:

    proinde ut commodum est,

    Plaut. Am. 2, 1, 8; 3, 1, 2: dum erit commodum, Ter. Ad. 1, 2, 38:

    si id non commodum est,

    id. Eun. 3, 2, 49; id. Phorm. 5, 8, 37; Cic. Verr. 2, 2, 13, § 33 Ascon.; 2, 2, 16, § 39; 2, 1, 26, § 65; 2, 3, 70, § 165; id. Div. 1, 49, 111; id. de Or. 3, 23, 87; Plin. Pan. 48, 1:

    id si tibi erit commodum, cures velim,

    Cic. Att. 13, 48, 2; Cels. 4, 4; 4, 22.—
    4.
    With ad and acc. of purpose (very rare):

    nec satis ad cursus commoda vestis Erat,

    Ov. F. 2, 288.—
    5.
    With sup. in u (rare):

    hoc exornationis genus... commodum est auditu,

    Auct. Her. 4, 18, 26.—
    B.
    Of persons, serving a neighbor or (more freq.) accommodating one ' s self to his wishes, useful, serviceable, pleasant, agreeable, obliging, neighborly, friendly, polite, affable, gentle, etc.:

    mihi commodus uni,

    Hor. Ep. 1, 9, 9; cf. id. ib. 2, 1, 227:

    quemquamne existimas Catone commodiorem, communiorem, moderatiorem fuisse ad omnem rationem humanitatis?

    Cic. Mur. 31, 66:

    commodior mitiorque,

    id. Q. Fr. 1, 1, 13, § 39:

    Apronius, qui aliis inhumanus ac barbarus, isti uni commodus ac disertus,

    id. Verr. 2, 3, 9, § 23:

    convivae,

    Plaut. Poen. 3, 3, 2; cf.:

    commodus comissator,

    Ter. Ad. 5, 2, 8; and:

    commodus meis sodalibus,

    Hor. C. 4, 8, 1:

    homines,

    Plaut. Ps. 1, 5, 28:

    mulier commoda, Faceta,

    Ter. Heaut. 3, 2, 10; cf. id. And. 5, 2, 3.—In a double sense with I. supra:

    ubi tu commoda's, capillum commodum esse credito,

    Plaut. Most. 1, 3, 98.— Poet., of the measure of iambic verse:

    spondeos in jura paterna recepit Commodus et patiens,

    sharing the paternal rights with them, in a fraternal manner, Hor. A. P. 257.—Hence,
    III.
    Subst.: commŏdum, i, n.
    1.
    A convenient opportunity, favorable condition, convenience (rare, but in good prose):

    nostrum exspectare,

    Cic. Att. 16, 2, 1:

    cum tamdiu sedens meum commodum exspectet,

    id. ib. 14, 2, 3;

    12, 38, 1: velim aliquando, cum erit tuum commodum, Lentulum puerum visas,

    when it shall be convenient for you, id. ib. 12, 28, 3.—More freq.,
    b.
    In the connection commodo meo, tuo, etc., per commodum, ex commodo, at, or according to my, thy, etc., convenience, conveniently, at one ' s leisure:

    etiamsi spatium ad dicendum nostro commodo vacuosque dies habuissemus,

    according to our convenience, Cic. Verr. 1, 18, 56:

    quod commodo tuo fiat,

    id. Fam. 4, 2, 4; 1, 1, 3; id. Att. 13, 48, 1: suo commodo me convenire, Caes. ap. Cic. ib. 14, 1, 2:

    ubi consul copias per commodum exponere posset,

    Liv. 42, 18, 3:

    tamquam lecturus ex commodo,

    Sen. Ep. 46, 1; Col. 12, 19, 3;

    so opp. festinanter,

    id. 6, 2, 14.—
    2.
    Advantage, profit (very freq. in all periods and species of composition):

    commodum est, quod plus usus habet quam molestiae: bonum sincerum debet esse et ab omni parte innoxium,

    Sen. Ep. 87, 36 sq.:

    ut malis gaudeant atque ex incommodis Alterius sua ut comparent commoda,

    Ter. And. 4, 1, 4:

    ut ex illius commodo meum compararem commodum,

    id. Heaut. 2, 4, 17; cf. id. Hec. 5, 3, 42; Cic. N. D. 1, 9, 23:

    cui tam subito tot congruerint commoda,

    Ter. Eun. 5, 8, 3:

    (honestatem) ipsam suo splendore ad se animos ducere, nullo prorsus commodo extrinsecus posito, Cic. Ac. Fragm. ap. Aug. contr. Ac. 3, 7, 15 (IV. 2, p. 470 Orell.): sequi matris commodum,

    Ter. Hec. 3, 5, 31:

    pacis,

    Cic. de Or. 2, 82, 335:

    contra valetudinis commodum laborare,

    to the injury of health, id. Mur. 23, 47:

    mea,

    Hor. Ep. 1, 14, 37:

    in publica peccem,

    id. ib. 2, 1, 3; cf.:

    populi commoda,

    Nep. Phoc. 4, 1.—
    b.
    Specif., a reward, pay, stipend, salary, wages for public service: veteranorum, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 2, 3:

    omnibus provincialibus ornamentis commodisque depositis,

    emoluments, id. Red. in Sen. 14, 35; Suet. Ner. 32; cf.:

    emeritae militiae,

    id. Calig. 44; id. Aug. 49; cf. also id. Vit. 15; id. Galb. 12:

    militibus commoda dare,

    Ov. A. A. 1, 131 sq.:

    tribunatus,

    Cic. Fam. 7, 8, 1:

    missionum,

    Suet. Aug. 49.—
    c.
    A favor, privilege, immunity, Suet. Aug. 31; id. Claud. 19.—
    d.
    A useful thing, a good:

    commoda vitae,

    Cic. Tusc. 1, 36, 87; Lucr. 3, 2; cf.:

    cetera opinione bona sunt... proprietas in illis boni non est. Itaque commoda vocentur,

    Sen. Ep. 74, 17:

    inter commoda illas (divitias) numeratis: atqui eādem ratione ne commodum quidem erunt,

    id. ib. 87, 29. —
    e.
    Sometimes commodo or per commodum, adverb. antith. to that which is [p. 382] injurious, without injury or detriment:

    ut regem reducas, quod commodo rei publicae facere possis,

    Cic. Fam. 1, 1, 3:

    si per commodum reipublicae posset, Romam venisset,

    Liv. 10, 25, 17.—
    3.
    Concr., = commodatum, that which is lent, a loan:

    qui forum et basilicas commodis hospitum, non furtis nocentium ornarent,

    Cic. Verr. 2, 4, 3, § 6; cf. Isid. Orig. 5, 25, 16.—
    B.
    Advv.:
    1.
    commŏdum, adv. temp. (only in colloquial lang. and post-class. prose writers).
    a.
    At a fit time, just in time, at the very nick, at the very moment, opportunely, seasonably ( = opportune, eukairôs):

    ecce autem commodum aperitur foris,

    Plaut. Mil. 4, 4, 61:

    commodum adveni domum,

    id. Am. 2, 2, 37:

    orditur loqui,

    id. Trin. 5, 2, 12:

    ipse exit Lesbonicus,

    id. ib. 2, 3, 9: eukairôs ad me venit, cum haberem Dolabellam, Torquatus... commodum egeram diligentissime, Cic. Att. 13, 9, 1; Symm. Ep. 2, 47. —
    b.
    To designate a point of time that corresponds with another, or that just precedes it, just, just then, just now.
    (α).
    Absol.:

    ad te hercle ibam commodum,

    Plaut. Cas. 3, 4, 3; Ter. Phorm. 4, 3, 9:

    Taurus, sectatoribus commodum dimissis, sedebat, etc.,

    Gell. 2, 2, 2:

    si istac ibis, commodum obviam venies patri,

    just meet, Plaut. Merc. 1, 2, 107. —
    (β).
    With postquam or (more freq.) with cum in a parallel clause:

    postquam me misisti ad portum cum luci simul, Commodum radiosus ecce sol superabat ex mari,

    Plaut. Stich. 2, 2, 41:

    quom huc respicio ad virginem, Illa sese interea commodum huc advorterat,

    Ter. Eun. 2, 3, 52:

    commodum discesseras heri, cum Trebatius venit,

    Cic. Att. 13, 9, 1:

    emerseram commodum ex Antiati in Appiam, cum in me incurrit Curio,

    id. ib. 2, 12, 2 B. and K. (al. commode); so with the pluperf. and a foll. cum, id. ib. 13, 19, 1; 13, 30, 2; 10, 16, 1; App. M. 1, p. 107, 15:

    adducitur a Veneriis Lollius commodum cum Apronius e palaestrā redisset,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 61 B. and K. (Zumpt, commode):

    cum jam filiae nostrae dies natalis appeteret, commodum aderant, quae muneri miseratis,

    Symm. Ep. 3, 50. —
    2.
    commŏdŏ, adv. temp., = commodum, a., just in time, seasonably, just at this time (ante-class. and very rare): commodo eccum exit, Titin. ap. Charis. p. 177 P. (i. e. in tempore, Charis.): commodo de parte superiore descendebat, Sisenn. ib.: commodo dictitemus, Plaut. Fragm. ap. Charis. p. 174; cf. id. ib. p. 177.—
    3.
    commŏdē, adv.
    a.
    (Acc. to commodus, I.) Duly, properly, completely, rightly, well, skilfully, neatly, etc. (class.):

    suo quique loco viden' capillus satis compositu'st commode?

    Plaut. Most. 1, 3, 97: commode amictus non sum, id. Fragm. ap. Gell. 18, 12, 3:

    saltare, Nep. praef. § 1: legere,

    Plin. Ep. 5, 19, 3; cf. in comp., id. ib. 9, 34, 1:

    multa breviter et commode dicta,

    Cic. Lael. 1, 1; cf. id. de Or. 1, 53, 227; id. Rosc. Am. 4, 9; Ter. Hec. 1, 2, 20; 1, 2, 33 al.:

    cogitare,

    id. Heaut. prol. 14:

    audire,

    Cic. Verr. 2, 3, 58, § 134:

    valere,

    Plin. Ep. 3, 20, 11:

    feceris commode mihique gratum, si, etc.,

    Cic. Att. 10, 3 fin.:

    commode facere, quod, etc.,

    id. ib. 11, 7, 7; in comp.:

    commodius fecissent tribuni plebis, si, etc.,

    id. Agr. 3, 1, 1.—In medic.:

    commode facere,

    to do well, be beneficial, Cels. 4, 12.—
    b.
    (Acc. to commodus, II.)
    (α).
    Conveniently, suitably, opportunely, fitly, aptly, appropriately:

    magis commode quam strenue navigavi,

    Cic. Att. 16, 6, 1:

    ille satis scite et commode tempus ad te cepit adeundi,

    id. Fam. 11, 16, 1:

    vos istic commodissime sperem esse,

    id. ib. 14, 7, 2:

    explorat, quo commodissime itinere valles transiri possit,

    Caes. B. G. 5, 49 fin.:

    hoc ego commodius quam tu vivo,

    Hor. S. 1, 6, 110; cf.:

    consumere vitiatum commodius quam integrum,

    id. ib. 2, 2, 91; Quint. 6, 3, 54:

    cui commodissime subjungitur,

    id. 9, 3, 82; cf. id. 4, 1, 76.—
    (β).
    In a friendly manner, pleasantly, gently, kindly:

    acceptae bene et commode eximus,

    Plaut. Cas. 5, 1, 1; id. Poen. 1, 2, 190; Ter. Heaut. 3, 2, 48.—
    c.
    (Equiv. to commodum, adv. b.) Just, just at the moment when, etc.; only v.l. in the doubtful passages cited supra, commodum, b. fin.
    2.
    Commŏdus, i, m., a Roman cognomen; so L. Aelius Aurelius Commodus, Roman emperor, Lampr. Commod. 1 sq.; Eutr. 8, 15 al.—Hence,
    1.
    Commŏdĭā-nus, a, um, adj., of or pertaining to Commodus: horti, Lampr. Commod. 8:

    thermae,

    Spart. Nigid. 6 al. —
    2.
    Commŏ-dĭus, a, um, adj., the same:

    Nonae,

    Lampr. Commod. 12; cf. id. ib. 11.—
    3.
    Commŏ-dus, a, um, adj., the same: mensis, i. e. August, which Commodus wished to name after himself, Lampr. Commod. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Commodus

  • 44 commodus

    1.
    com-mŏdus, a, um, adj., that has a due or proper measure; hence,
    I.
    Object., complete, perfect, of full weight or measure, fit, suitable, due, proper, etc. (mostly poet. or in post-Aug. prose;

    most freq. in Plaut.): statura,

    a tall stature, Plaut. As. 2, 3, 21:

    capillus,

    id. Most. 1, 3, 98:

    viginti argenti minae,

    full twenty, id. As. 3, 3, 134 (cf. id. ib. 3, 3, 144: minae bonae); id. Merc. 2, 3, 101:

    talentum argenti,

    id. Rud. 5, 2, 31; Lucil. ap. Non. p. 266, 27:

    novem cyathis commodis miscentur pocula,

    Hor. C. 3, 19, 12:

    alimenta,

    Dig. 34, 1, 16, § 1:

    capitis valetudo commodior,

    more firm, Cels. 8, 1; Quint. 6, 3, 77;

    and transf. to the person: vivere filium atque etiam commodiorem esse,

    to be better, Plin. Ep. 3, 16, 4.—
    II.
    Subject., suitable, fit, convenient, opportune, commodious, easy, appropriate for some one or something, favorable, friendly to (in every period and species of composition); constr. with dat. or absol., rarely with ad (v. the foll.).
    A.
    Of things.
    1.
    With dat.
    a.
    Of the purpose or use:

    curationi omnia commodiora,

    Liv. 30, 19, 5:

    nec pecori opportuna seges nec commoda Baccho,

    Verg. G. 4, 129.—
    b.
    Of the person:

    hoc et vobis et meae commodum famae arbitror,

    Ter. Hec. 4, 2, 9:

    quod erit mihi bonum et commodum,

    id. Phorm. 1, 2, 81:

    nulla lex satis commoda omnibus est (corresp. with prodesse),

    Liv. 34, 3, 5:

    primordia eloquentiae mortalibus,

    Tac. Or. 12:

    hanc sibi commodissimam belli rationem judicavit,

    Caes. B. C. 3, 85:

    quae sit stella homini commoda, quaeque mala,

    Prop. 2 (3), 27, 4.—
    2.
    Absol.:

    hiberna,

    Liv. 42, 67, 8:

    longius ceterum commodius iter,

    id. 22, 2, 2; cf.:

    commodissimus in Britanniam transjectus,

    Caes. B. G. 5, 2:

    commodius anni tempus,

    Cic. Att. 9, 3, 1; cf. Ter. And. 5, 2, 3:

    faciliore ac commodiore judicio,

    Cic. Caecin. 3, 8:

    litterae satis commodae de Britannicis rebus,

    id. Q. Fr. 3, 1, 7, § 25:

    mores,

    id. Lael. 15, 54:

    commodissimum esse statuit, omnes naves subduci, etc.,

    Caes. B. G. 5, 11.—
    3.
    With or without dat. pers. in the phrase commodum est, it pleases, is agreeable, = libet:

    proinde ut commodum est,

    Plaut. Am. 2, 1, 8; 3, 1, 2: dum erit commodum, Ter. Ad. 1, 2, 38:

    si id non commodum est,

    id. Eun. 3, 2, 49; id. Phorm. 5, 8, 37; Cic. Verr. 2, 2, 13, § 33 Ascon.; 2, 2, 16, § 39; 2, 1, 26, § 65; 2, 3, 70, § 165; id. Div. 1, 49, 111; id. de Or. 3, 23, 87; Plin. Pan. 48, 1:

    id si tibi erit commodum, cures velim,

    Cic. Att. 13, 48, 2; Cels. 4, 4; 4, 22.—
    4.
    With ad and acc. of purpose (very rare):

    nec satis ad cursus commoda vestis Erat,

    Ov. F. 2, 288.—
    5.
    With sup. in u (rare):

    hoc exornationis genus... commodum est auditu,

    Auct. Her. 4, 18, 26.—
    B.
    Of persons, serving a neighbor or (more freq.) accommodating one ' s self to his wishes, useful, serviceable, pleasant, agreeable, obliging, neighborly, friendly, polite, affable, gentle, etc.:

    mihi commodus uni,

    Hor. Ep. 1, 9, 9; cf. id. ib. 2, 1, 227:

    quemquamne existimas Catone commodiorem, communiorem, moderatiorem fuisse ad omnem rationem humanitatis?

    Cic. Mur. 31, 66:

    commodior mitiorque,

    id. Q. Fr. 1, 1, 13, § 39:

    Apronius, qui aliis inhumanus ac barbarus, isti uni commodus ac disertus,

    id. Verr. 2, 3, 9, § 23:

    convivae,

    Plaut. Poen. 3, 3, 2; cf.:

    commodus comissator,

    Ter. Ad. 5, 2, 8; and:

    commodus meis sodalibus,

    Hor. C. 4, 8, 1:

    homines,

    Plaut. Ps. 1, 5, 28:

    mulier commoda, Faceta,

    Ter. Heaut. 3, 2, 10; cf. id. And. 5, 2, 3.—In a double sense with I. supra:

    ubi tu commoda's, capillum commodum esse credito,

    Plaut. Most. 1, 3, 98.— Poet., of the measure of iambic verse:

    spondeos in jura paterna recepit Commodus et patiens,

    sharing the paternal rights with them, in a fraternal manner, Hor. A. P. 257.—Hence,
    III.
    Subst.: commŏdum, i, n.
    1.
    A convenient opportunity, favorable condition, convenience (rare, but in good prose):

    nostrum exspectare,

    Cic. Att. 16, 2, 1:

    cum tamdiu sedens meum commodum exspectet,

    id. ib. 14, 2, 3;

    12, 38, 1: velim aliquando, cum erit tuum commodum, Lentulum puerum visas,

    when it shall be convenient for you, id. ib. 12, 28, 3.—More freq.,
    b.
    In the connection commodo meo, tuo, etc., per commodum, ex commodo, at, or according to my, thy, etc., convenience, conveniently, at one ' s leisure:

    etiamsi spatium ad dicendum nostro commodo vacuosque dies habuissemus,

    according to our convenience, Cic. Verr. 1, 18, 56:

    quod commodo tuo fiat,

    id. Fam. 4, 2, 4; 1, 1, 3; id. Att. 13, 48, 1: suo commodo me convenire, Caes. ap. Cic. ib. 14, 1, 2:

    ubi consul copias per commodum exponere posset,

    Liv. 42, 18, 3:

    tamquam lecturus ex commodo,

    Sen. Ep. 46, 1; Col. 12, 19, 3;

    so opp. festinanter,

    id. 6, 2, 14.—
    2.
    Advantage, profit (very freq. in all periods and species of composition):

    commodum est, quod plus usus habet quam molestiae: bonum sincerum debet esse et ab omni parte innoxium,

    Sen. Ep. 87, 36 sq.:

    ut malis gaudeant atque ex incommodis Alterius sua ut comparent commoda,

    Ter. And. 4, 1, 4:

    ut ex illius commodo meum compararem commodum,

    id. Heaut. 2, 4, 17; cf. id. Hec. 5, 3, 42; Cic. N. D. 1, 9, 23:

    cui tam subito tot congruerint commoda,

    Ter. Eun. 5, 8, 3:

    (honestatem) ipsam suo splendore ad se animos ducere, nullo prorsus commodo extrinsecus posito, Cic. Ac. Fragm. ap. Aug. contr. Ac. 3, 7, 15 (IV. 2, p. 470 Orell.): sequi matris commodum,

    Ter. Hec. 3, 5, 31:

    pacis,

    Cic. de Or. 2, 82, 335:

    contra valetudinis commodum laborare,

    to the injury of health, id. Mur. 23, 47:

    mea,

    Hor. Ep. 1, 14, 37:

    in publica peccem,

    id. ib. 2, 1, 3; cf.:

    populi commoda,

    Nep. Phoc. 4, 1.—
    b.
    Specif., a reward, pay, stipend, salary, wages for public service: veteranorum, Brut. et Cass. ap. Cic. Fam. 11, 2, 3:

    omnibus provincialibus ornamentis commodisque depositis,

    emoluments, id. Red. in Sen. 14, 35; Suet. Ner. 32; cf.:

    emeritae militiae,

    id. Calig. 44; id. Aug. 49; cf. also id. Vit. 15; id. Galb. 12:

    militibus commoda dare,

    Ov. A. A. 1, 131 sq.:

    tribunatus,

    Cic. Fam. 7, 8, 1:

    missionum,

    Suet. Aug. 49.—
    c.
    A favor, privilege, immunity, Suet. Aug. 31; id. Claud. 19.—
    d.
    A useful thing, a good:

    commoda vitae,

    Cic. Tusc. 1, 36, 87; Lucr. 3, 2; cf.:

    cetera opinione bona sunt... proprietas in illis boni non est. Itaque commoda vocentur,

    Sen. Ep. 74, 17:

    inter commoda illas (divitias) numeratis: atqui eādem ratione ne commodum quidem erunt,

    id. ib. 87, 29. —
    e.
    Sometimes commodo or per commodum, adverb. antith. to that which is [p. 382] injurious, without injury or detriment:

    ut regem reducas, quod commodo rei publicae facere possis,

    Cic. Fam. 1, 1, 3:

    si per commodum reipublicae posset, Romam venisset,

    Liv. 10, 25, 17.—
    3.
    Concr., = commodatum, that which is lent, a loan:

    qui forum et basilicas commodis hospitum, non furtis nocentium ornarent,

    Cic. Verr. 2, 4, 3, § 6; cf. Isid. Orig. 5, 25, 16.—
    B.
    Advv.:
    1.
    commŏdum, adv. temp. (only in colloquial lang. and post-class. prose writers).
    a.
    At a fit time, just in time, at the very nick, at the very moment, opportunely, seasonably ( = opportune, eukairôs):

    ecce autem commodum aperitur foris,

    Plaut. Mil. 4, 4, 61:

    commodum adveni domum,

    id. Am. 2, 2, 37:

    orditur loqui,

    id. Trin. 5, 2, 12:

    ipse exit Lesbonicus,

    id. ib. 2, 3, 9: eukairôs ad me venit, cum haberem Dolabellam, Torquatus... commodum egeram diligentissime, Cic. Att. 13, 9, 1; Symm. Ep. 2, 47. —
    b.
    To designate a point of time that corresponds with another, or that just precedes it, just, just then, just now.
    (α).
    Absol.:

    ad te hercle ibam commodum,

    Plaut. Cas. 3, 4, 3; Ter. Phorm. 4, 3, 9:

    Taurus, sectatoribus commodum dimissis, sedebat, etc.,

    Gell. 2, 2, 2:

    si istac ibis, commodum obviam venies patri,

    just meet, Plaut. Merc. 1, 2, 107. —
    (β).
    With postquam or (more freq.) with cum in a parallel clause:

    postquam me misisti ad portum cum luci simul, Commodum radiosus ecce sol superabat ex mari,

    Plaut. Stich. 2, 2, 41:

    quom huc respicio ad virginem, Illa sese interea commodum huc advorterat,

    Ter. Eun. 2, 3, 52:

    commodum discesseras heri, cum Trebatius venit,

    Cic. Att. 13, 9, 1:

    emerseram commodum ex Antiati in Appiam, cum in me incurrit Curio,

    id. ib. 2, 12, 2 B. and K. (al. commode); so with the pluperf. and a foll. cum, id. ib. 13, 19, 1; 13, 30, 2; 10, 16, 1; App. M. 1, p. 107, 15:

    adducitur a Veneriis Lollius commodum cum Apronius e palaestrā redisset,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 61 B. and K. (Zumpt, commode):

    cum jam filiae nostrae dies natalis appeteret, commodum aderant, quae muneri miseratis,

    Symm. Ep. 3, 50. —
    2.
    commŏdŏ, adv. temp., = commodum, a., just in time, seasonably, just at this time (ante-class. and very rare): commodo eccum exit, Titin. ap. Charis. p. 177 P. (i. e. in tempore, Charis.): commodo de parte superiore descendebat, Sisenn. ib.: commodo dictitemus, Plaut. Fragm. ap. Charis. p. 174; cf. id. ib. p. 177.—
    3.
    commŏdē, adv.
    a.
    (Acc. to commodus, I.) Duly, properly, completely, rightly, well, skilfully, neatly, etc. (class.):

    suo quique loco viden' capillus satis compositu'st commode?

    Plaut. Most. 1, 3, 97: commode amictus non sum, id. Fragm. ap. Gell. 18, 12, 3:

    saltare, Nep. praef. § 1: legere,

    Plin. Ep. 5, 19, 3; cf. in comp., id. ib. 9, 34, 1:

    multa breviter et commode dicta,

    Cic. Lael. 1, 1; cf. id. de Or. 1, 53, 227; id. Rosc. Am. 4, 9; Ter. Hec. 1, 2, 20; 1, 2, 33 al.:

    cogitare,

    id. Heaut. prol. 14:

    audire,

    Cic. Verr. 2, 3, 58, § 134:

    valere,

    Plin. Ep. 3, 20, 11:

    feceris commode mihique gratum, si, etc.,

    Cic. Att. 10, 3 fin.:

    commode facere, quod, etc.,

    id. ib. 11, 7, 7; in comp.:

    commodius fecissent tribuni plebis, si, etc.,

    id. Agr. 3, 1, 1.—In medic.:

    commode facere,

    to do well, be beneficial, Cels. 4, 12.—
    b.
    (Acc. to commodus, II.)
    (α).
    Conveniently, suitably, opportunely, fitly, aptly, appropriately:

    magis commode quam strenue navigavi,

    Cic. Att. 16, 6, 1:

    ille satis scite et commode tempus ad te cepit adeundi,

    id. Fam. 11, 16, 1:

    vos istic commodissime sperem esse,

    id. ib. 14, 7, 2:

    explorat, quo commodissime itinere valles transiri possit,

    Caes. B. G. 5, 49 fin.:

    hoc ego commodius quam tu vivo,

    Hor. S. 1, 6, 110; cf.:

    consumere vitiatum commodius quam integrum,

    id. ib. 2, 2, 91; Quint. 6, 3, 54:

    cui commodissime subjungitur,

    id. 9, 3, 82; cf. id. 4, 1, 76.—
    (β).
    In a friendly manner, pleasantly, gently, kindly:

    acceptae bene et commode eximus,

    Plaut. Cas. 5, 1, 1; id. Poen. 1, 2, 190; Ter. Heaut. 3, 2, 48.—
    c.
    (Equiv. to commodum, adv. b.) Just, just at the moment when, etc.; only v.l. in the doubtful passages cited supra, commodum, b. fin.
    2.
    Commŏdus, i, m., a Roman cognomen; so L. Aelius Aurelius Commodus, Roman emperor, Lampr. Commod. 1 sq.; Eutr. 8, 15 al.—Hence,
    1.
    Commŏdĭā-nus, a, um, adj., of or pertaining to Commodus: horti, Lampr. Commod. 8:

    thermae,

    Spart. Nigid. 6 al. —
    2.
    Commŏ-dĭus, a, um, adj., the same:

    Nonae,

    Lampr. Commod. 12; cf. id. ib. 11.—
    3.
    Commŏ-dus, a, um, adj., the same: mensis, i. e. August, which Commodus wished to name after himself, Lampr. Commod. 11.

    Lewis & Short latin dictionary > commodus

  • 45 dexter

    dexter, tĕra, tĕrum, and more freq. tra, trum ( dat. plur. fem.: dextrabus manibus, Liv. Andron. ap. Non. 493, 20.— Comp. dextĕrĭor; sup. dextĭmus), adj. [dex-ter, root dek-, Gr. dekomai, whence daktulos, digitus; cf. Germ. Finger, from fangen; cf. also Sanscr. dakshinas, on the right hand, and Gr. dex-ios], to the right, on the right side, right (opp. laevus, sinister).
    I.
    Prop.:

    ut ante oculos fuerit qui dexter hic idem nunc sit laevus,

    Lucr. 4, 302:

    manus,

    Plaut. Mil. 2, 2, 49; 50; id. Capt. 2, 3, 82; Cic. Div. 1, 23, 46:

    pars membrorum (opp. laeva),

    Lucr. 4, 293:

    umeri,

    Caes. B. G. 7, 50, 2:

    latus,

    Hor. Ep. 1, 16, 6; Ov. M. 13, 730 et saep.:

    cornu,

    Ter. Eun. 4, 7, 5; Caes. B. G. 1, 52, 2; 2, 23, 4 et saep.:

    ala,

    Liv. 31, 21:

    acies,

    id. 27, 48 et saep.: dextrarum tibiarum genus est, quae dextra tenentur, Paul. ex Fest. p. 74, 5 Müll. et saep.:

    dextra ejus (fluminis) accolunt Deximontani,

    Plin. 6, 23, 26, § 99.— Comp. in signification = dexter, but spoken of two only:

    in dexteriore parte, opp. sinisteriore,

    Varr. L. L. 9, § 34 Müll.; so,

    pars, opp. laeva,

    Ov. M. 7, 241:

    rota, opp. sinisterior,

    id. ib. 2, 138:

    armus,

    id. ib. 12, 303:

    umerus,

    Suet. Claud. 7:

    latus,

    id. Galb. 21: cornu, Galba ap. Cic. Fam. 10, 30, 3 et saep.— Sup.: dextimus, a, um, an ancient and rare form, in signif. i. q. dexter: dextima via, Varr. ap. Non. 94, 30:

    apud dextimos,

    Sall. J. 100, 2.—
    II.
    Trop. (perh. not in ante-Aug. prose).
    1.
    Handy, dexterous, skilful; opportune, proper, suitable, fitting:

    rem ita dexter egit, ut, etc.,

    Liv. 8, 36:

    et Marius scriptis dexter in omne genus,

    Ov. Pont. 4, 16, 24:

    quis rebus dexter modus,

    Verg. A. 4, 294:

    tempus,

    Hor. S. 2, 1, 18.—
    2.
    (Since the Greeks regarded an omen on the right as favorable) favorable, propitious, fortunate: dextra auspicia prospera, Paul. ex Fest. p. 74, 4 Müll.; cf.

    omen,

    Val. Fl. 1, 245:

    dexter adi,

    Verg. A. 8, 302; cf.:

    dexter ac volens assit (numen),

    Quint. 4 prooem. 5:

    Jove,

    Pers. 5, 114:

    sidere,

    Stat. S. 3, 4, 63 et saep.—Hence,

    Lewis & Short latin dictionary > dexter

  • 46 molle

    mollis, e, adj. [Gr. malakos, amalos, môlus; cf. blêchros, perh. Lat. mulier (mollior)], easily movable, pliant, flexible, supple; soft, tender, delicate, gentle, mild, pleasant (class.; syn.: tener, facilis, flexibilis, lentus).
    I.
    Lit.:

    mollis juncus,

    Verg. E. 2, 72:

    comam mollis... hyacinthi,

    id. G. 4, 137:

    aurum,

    flexible, id. A. 10, 818:

    tiliae,

    Ov. M. 10, 92:

    crura,

    Verg. G. 3, 76:

    colla,

    id. A. 11, 622:

    bracchia,

    Ov. A. A. 1, 595:

    cervix,

    id. F. 4, 185:

    commissurae,

    Cic. N. D. 2, 60:

    molle litus,

    of soft sand, Caes. B. G. 5, 9:

    harena,

    Ov. M. 2, 577:

    aqua,

    id. A. A. 1, 476:

    fraga,

    id. M. 13, 816:

    castaneae,

    Verg. E. 1, 82:

    mollissima vina ( = mitissima, lenissima),

    id. G. 1, 341; cf.:

    molli mero,

    Hor. C. 1, 7, 19; and:

    molle Calenum,

    Juv. 1, 69:

    alvus,

    relaxed, open bowels, Cels. 3, 12:

    cibus,

    mild, not sharp, id. 4, 4, 4:

    ovum,

    soft, id. 4, 4, 5:

    prata,

    Verg. G. 2, 384:

    gramen,

    Ov. F. 6, 328:

    humus,

    id. A. A. 3, 688:

    lana,

    id. F. 2, 742:

    torus,

    id. Am. 2, 4, 14:

    arcus,

    slack, unbent, unstrung, id. H. 4, 92:

    feretrum,

    made soft by a layer of leaves, Verg. A. 11, 64:

    mollissima cera,

    Cic. de Or. 3, 45, 177:

    mollia panis,

    the soft part of bread, the crumb, id. 13, 12, 26, § 82:

    molles genae,

    soft, delicate, Ov. H. 10, 44:

    capilli,

    id. P. 3, 3, 17:

    manus,

    id. Am. 1, 4, 24:

    latus,

    id. M. 14, 710:

    molles Zephyri,

    soft, gentle, id. A. A. 3, 728; so,

    hiems,

    Stat. S. 3, 5, 83:

    aestas,

    Verg. G. 1, 312:

    caelum,

    Flor. 1, 16, 3; 4, 12, 27:

    Euphrates mollior undis,

    gentler, calmer, Verg. A. 8, 726:

    aditus,

    easy, Sil. 4, 491; so,

    iter,

    Quint. 4, 2, 46:

    via,

    id. 1, 6, 22:

    fastigium,

    gentle, not steep, Caes. B. C. 2, 10:

    clivus,

    Verg. E. 9, 8:

    modicis et mollibus clivis,

    Curt. 8, 39, 6:

    jugum montis,

    Tac. G. 1:

    trames,

    Ov. F. 3, 13.—Prov.: molli bracchio objurgare aliquem, with a gentle arm, i. e. in a forbearing manner, Cic. Att. 2, 1, 6:

    in molli carne vermes nascuntur,

    it is the soft flesh that breeds the worms, Petr. 57.— Subst.: mollia, ĭum, n., a kind of fishes, mollusks, Plin. 11, 51, 112, § 267.—
    II.
    Trop.
    A.
    Tender, delicate, susceptible:

    mollibus annis,

    in tender youth, Ov. H. 1, 111:

    os molle,

    easily blushing, id. Tr. 4, 3, 70:

    mollissima corda,

    Juv. 15, 131:

    mollissimae aures,

    modest, Plin. Pan. 68.—
    2.
    In a bad sense, soft, effeminate, unmanly, weak (syn. effeminatus):

    philosophus tam mollis, tam languidus, tam enervatus,

    Cic. de Or. 1, 52, 226:

    Sabaei,

    Verg. G. 1, 57:

    viri molles, i. e. pathici,

    Liv. 33, 28; Sen. Ep. 87:

    disciplina,

    effeminate, Cic. Fin. 1, 11, 37:

    delicatior... molliorque ratio,

    id. ib. 5, 5, 12:

    vita,

    Ov. Tr. 5, 3, 9: desine mollium querellarum, Hor. C. 2, 9, 17:

    mollis teneraque vox,

    Quint. 11, 3, 23:

    educatio,

    id. 1, 2, 6:

    actio,

    id. 11, 3, 128:

    Gallorum mens est mollis ac minime resistens ad calamitates perferendas,

    Caes. B. G. 3, 19:

    sententiae,

    Cic. Cat. 1, 12, 30:

    si taedio laboris longaeque viae, ut est mollis ad talia gens (Gallorum), dilaberentur,

    Liv. 22, 2, 4:

    Romanos molliores facere ad paciscendum,

    id. 42, 62, 6; cf.:

    sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent, voluptatem severissime contemnant, in dolore sint molliores, etc.,

    Cic. Off. 1, 21, 71:

    molles in aure fenestrae,

    Juv. 1, 104.—
    B.
    Soft, pleasant, mild, easy:

    orationem mollem teneramque reddidit,

    soft, pleasant, Cic. Brut. 9, 38:

    mollis et jucunda senectus,

    id. Sen. 1, 2:

    ita eum placidum mollemque reddidi, ut, etc.,

    calm and gentle, id. Caecil. 10, 28:

    verba,

    Hor. Epod. 5, 83:

    mollia jussa,

    mild, easy, Verg. G. 3, 41:

    vincuntur molli pectora dura prece,

    soft, tender, touching, Tib. 3, 4, 76:

    sic accensum sed molliora referre jussum dimittit,

    to return a gentler answer, Tac. H. 4, 32 fin.:

    saepius molliora respondens,

    id. A. 12, 46: mollis versus, an elegiac or amatory poem, Ov. Tr. 2, 307; Prop. 1, 7, 19 (opp. durus versus, a heroic poem, id. 2, 1, 41):

    ridere mollia,

    to smile gently, Ov. A. A. 3, 513:

    cuncta tamen ad imperatorem in mollius relata,

    in a milder, more favorable light, Tac. A. 14, 39:

    pilenta,

    having a gentle motion, Verg. A. 8, 666; id. G. 2, 389:

    mollissima fandi tempora,

    id. A. 4, 293:

    hora mollior,

    more favorable, Ov. P. 3, 3, 84:

    signa,

    Cic. Brut. 18, 70:

    duriora Callon, jam minus rigida Calamis, molliora adhuc supra dictis Myron fecit,

    more agreeable, Quint. 12, 10, 7:

    mollis animus et ad accipiendam et ad deponendam offensionem,

    Cic. Att. 1, 17, 2:

    in inimicitiis auricula infima mollior,

    id. Q. Fr. 2, 13 (15), 4.— Subst.: molle, is, n., softness, smoothness:

    molle atque facetum Vergilio adnuerunt Camenae,

    Hor. S. 1, 10, 45.—
    C.
    Weak, untrustworthy:

    nihil est tam molle, tam tenerum, tam aut fragile aut flexibile quam voluntas erga nos civium,

    Cic. Mil. 16, 42.—Hence, adv.: mollĭter.
    1.
    Lit., softly, gently, agreeably (class.):

    molliter sustine me,

    Plaut. Ps. 5, 2, 7:

    aves nidos mollissime substernunt,

    Cic. N. D. 2, 52, 129:

    recubans,

    id. de Or. 3, 17, 63:

    ossa cubent,

    Ov. Tr. 3, 3, 76:

    excudent alii spirantia mollius aera,

    more easily, agreeably, Verg. A. 6, 847:

    cura molliter semina conlocandi,

    Plin. 15, 10, 9, § 35:

    colles ad orientem molliter devexi,

    gently, gradually, Col. 1, 2, 3 sq. —
    2.
    Trop.:

    quod ferendum est molliter sapienti,

    calmly, patiently, Cic. Sen. 2, 5:

    abnuere,

    Liv. 30, 3:

    delicate et molliter vivere,

    voluptuously, Cic. Off. 1, 30, 106:

    aegritudinem pati,

    sensitively, weakly, Sall. J. 82, 2:

    ne quid per metum, mollius consuleretur,

    too compliantly, Liv. 30, 7, 3:

    interpretari mollius aliquid,

    rather mildly, favorably, Tac. H. 2, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > molle

  • 47 mollia

    mollis, e, adj. [Gr. malakos, amalos, môlus; cf. blêchros, perh. Lat. mulier (mollior)], easily movable, pliant, flexible, supple; soft, tender, delicate, gentle, mild, pleasant (class.; syn.: tener, facilis, flexibilis, lentus).
    I.
    Lit.:

    mollis juncus,

    Verg. E. 2, 72:

    comam mollis... hyacinthi,

    id. G. 4, 137:

    aurum,

    flexible, id. A. 10, 818:

    tiliae,

    Ov. M. 10, 92:

    crura,

    Verg. G. 3, 76:

    colla,

    id. A. 11, 622:

    bracchia,

    Ov. A. A. 1, 595:

    cervix,

    id. F. 4, 185:

    commissurae,

    Cic. N. D. 2, 60:

    molle litus,

    of soft sand, Caes. B. G. 5, 9:

    harena,

    Ov. M. 2, 577:

    aqua,

    id. A. A. 1, 476:

    fraga,

    id. M. 13, 816:

    castaneae,

    Verg. E. 1, 82:

    mollissima vina ( = mitissima, lenissima),

    id. G. 1, 341; cf.:

    molli mero,

    Hor. C. 1, 7, 19; and:

    molle Calenum,

    Juv. 1, 69:

    alvus,

    relaxed, open bowels, Cels. 3, 12:

    cibus,

    mild, not sharp, id. 4, 4, 4:

    ovum,

    soft, id. 4, 4, 5:

    prata,

    Verg. G. 2, 384:

    gramen,

    Ov. F. 6, 328:

    humus,

    id. A. A. 3, 688:

    lana,

    id. F. 2, 742:

    torus,

    id. Am. 2, 4, 14:

    arcus,

    slack, unbent, unstrung, id. H. 4, 92:

    feretrum,

    made soft by a layer of leaves, Verg. A. 11, 64:

    mollissima cera,

    Cic. de Or. 3, 45, 177:

    mollia panis,

    the soft part of bread, the crumb, id. 13, 12, 26, § 82:

    molles genae,

    soft, delicate, Ov. H. 10, 44:

    capilli,

    id. P. 3, 3, 17:

    manus,

    id. Am. 1, 4, 24:

    latus,

    id. M. 14, 710:

    molles Zephyri,

    soft, gentle, id. A. A. 3, 728; so,

    hiems,

    Stat. S. 3, 5, 83:

    aestas,

    Verg. G. 1, 312:

    caelum,

    Flor. 1, 16, 3; 4, 12, 27:

    Euphrates mollior undis,

    gentler, calmer, Verg. A. 8, 726:

    aditus,

    easy, Sil. 4, 491; so,

    iter,

    Quint. 4, 2, 46:

    via,

    id. 1, 6, 22:

    fastigium,

    gentle, not steep, Caes. B. C. 2, 10:

    clivus,

    Verg. E. 9, 8:

    modicis et mollibus clivis,

    Curt. 8, 39, 6:

    jugum montis,

    Tac. G. 1:

    trames,

    Ov. F. 3, 13.—Prov.: molli bracchio objurgare aliquem, with a gentle arm, i. e. in a forbearing manner, Cic. Att. 2, 1, 6:

    in molli carne vermes nascuntur,

    it is the soft flesh that breeds the worms, Petr. 57.— Subst.: mollia, ĭum, n., a kind of fishes, mollusks, Plin. 11, 51, 112, § 267.—
    II.
    Trop.
    A.
    Tender, delicate, susceptible:

    mollibus annis,

    in tender youth, Ov. H. 1, 111:

    os molle,

    easily blushing, id. Tr. 4, 3, 70:

    mollissima corda,

    Juv. 15, 131:

    mollissimae aures,

    modest, Plin. Pan. 68.—
    2.
    In a bad sense, soft, effeminate, unmanly, weak (syn. effeminatus):

    philosophus tam mollis, tam languidus, tam enervatus,

    Cic. de Or. 1, 52, 226:

    Sabaei,

    Verg. G. 1, 57:

    viri molles, i. e. pathici,

    Liv. 33, 28; Sen. Ep. 87:

    disciplina,

    effeminate, Cic. Fin. 1, 11, 37:

    delicatior... molliorque ratio,

    id. ib. 5, 5, 12:

    vita,

    Ov. Tr. 5, 3, 9: desine mollium querellarum, Hor. C. 2, 9, 17:

    mollis teneraque vox,

    Quint. 11, 3, 23:

    educatio,

    id. 1, 2, 6:

    actio,

    id. 11, 3, 128:

    Gallorum mens est mollis ac minime resistens ad calamitates perferendas,

    Caes. B. G. 3, 19:

    sententiae,

    Cic. Cat. 1, 12, 30:

    si taedio laboris longaeque viae, ut est mollis ad talia gens (Gallorum), dilaberentur,

    Liv. 22, 2, 4:

    Romanos molliores facere ad paciscendum,

    id. 42, 62, 6; cf.:

    sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent, voluptatem severissime contemnant, in dolore sint molliores, etc.,

    Cic. Off. 1, 21, 71:

    molles in aure fenestrae,

    Juv. 1, 104.—
    B.
    Soft, pleasant, mild, easy:

    orationem mollem teneramque reddidit,

    soft, pleasant, Cic. Brut. 9, 38:

    mollis et jucunda senectus,

    id. Sen. 1, 2:

    ita eum placidum mollemque reddidi, ut, etc.,

    calm and gentle, id. Caecil. 10, 28:

    verba,

    Hor. Epod. 5, 83:

    mollia jussa,

    mild, easy, Verg. G. 3, 41:

    vincuntur molli pectora dura prece,

    soft, tender, touching, Tib. 3, 4, 76:

    sic accensum sed molliora referre jussum dimittit,

    to return a gentler answer, Tac. H. 4, 32 fin.:

    saepius molliora respondens,

    id. A. 12, 46: mollis versus, an elegiac or amatory poem, Ov. Tr. 2, 307; Prop. 1, 7, 19 (opp. durus versus, a heroic poem, id. 2, 1, 41):

    ridere mollia,

    to smile gently, Ov. A. A. 3, 513:

    cuncta tamen ad imperatorem in mollius relata,

    in a milder, more favorable light, Tac. A. 14, 39:

    pilenta,

    having a gentle motion, Verg. A. 8, 666; id. G. 2, 389:

    mollissima fandi tempora,

    id. A. 4, 293:

    hora mollior,

    more favorable, Ov. P. 3, 3, 84:

    signa,

    Cic. Brut. 18, 70:

    duriora Callon, jam minus rigida Calamis, molliora adhuc supra dictis Myron fecit,

    more agreeable, Quint. 12, 10, 7:

    mollis animus et ad accipiendam et ad deponendam offensionem,

    Cic. Att. 1, 17, 2:

    in inimicitiis auricula infima mollior,

    id. Q. Fr. 2, 13 (15), 4.— Subst.: molle, is, n., softness, smoothness:

    molle atque facetum Vergilio adnuerunt Camenae,

    Hor. S. 1, 10, 45.—
    C.
    Weak, untrustworthy:

    nihil est tam molle, tam tenerum, tam aut fragile aut flexibile quam voluntas erga nos civium,

    Cic. Mil. 16, 42.—Hence, adv.: mollĭter.
    1.
    Lit., softly, gently, agreeably (class.):

    molliter sustine me,

    Plaut. Ps. 5, 2, 7:

    aves nidos mollissime substernunt,

    Cic. N. D. 2, 52, 129:

    recubans,

    id. de Or. 3, 17, 63:

    ossa cubent,

    Ov. Tr. 3, 3, 76:

    excudent alii spirantia mollius aera,

    more easily, agreeably, Verg. A. 6, 847:

    cura molliter semina conlocandi,

    Plin. 15, 10, 9, § 35:

    colles ad orientem molliter devexi,

    gently, gradually, Col. 1, 2, 3 sq. —
    2.
    Trop.:

    quod ferendum est molliter sapienti,

    calmly, patiently, Cic. Sen. 2, 5:

    abnuere,

    Liv. 30, 3:

    delicate et molliter vivere,

    voluptuously, Cic. Off. 1, 30, 106:

    aegritudinem pati,

    sensitively, weakly, Sall. J. 82, 2:

    ne quid per metum, mollius consuleretur,

    too compliantly, Liv. 30, 7, 3:

    interpretari mollius aliquid,

    rather mildly, favorably, Tac. H. 2, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > mollia

  • 48 mollis

    mollis, e, adj. [Gr. malakos, amalos, môlus; cf. blêchros, perh. Lat. mulier (mollior)], easily movable, pliant, flexible, supple; soft, tender, delicate, gentle, mild, pleasant (class.; syn.: tener, facilis, flexibilis, lentus).
    I.
    Lit.:

    mollis juncus,

    Verg. E. 2, 72:

    comam mollis... hyacinthi,

    id. G. 4, 137:

    aurum,

    flexible, id. A. 10, 818:

    tiliae,

    Ov. M. 10, 92:

    crura,

    Verg. G. 3, 76:

    colla,

    id. A. 11, 622:

    bracchia,

    Ov. A. A. 1, 595:

    cervix,

    id. F. 4, 185:

    commissurae,

    Cic. N. D. 2, 60:

    molle litus,

    of soft sand, Caes. B. G. 5, 9:

    harena,

    Ov. M. 2, 577:

    aqua,

    id. A. A. 1, 476:

    fraga,

    id. M. 13, 816:

    castaneae,

    Verg. E. 1, 82:

    mollissima vina ( = mitissima, lenissima),

    id. G. 1, 341; cf.:

    molli mero,

    Hor. C. 1, 7, 19; and:

    molle Calenum,

    Juv. 1, 69:

    alvus,

    relaxed, open bowels, Cels. 3, 12:

    cibus,

    mild, not sharp, id. 4, 4, 4:

    ovum,

    soft, id. 4, 4, 5:

    prata,

    Verg. G. 2, 384:

    gramen,

    Ov. F. 6, 328:

    humus,

    id. A. A. 3, 688:

    lana,

    id. F. 2, 742:

    torus,

    id. Am. 2, 4, 14:

    arcus,

    slack, unbent, unstrung, id. H. 4, 92:

    feretrum,

    made soft by a layer of leaves, Verg. A. 11, 64:

    mollissima cera,

    Cic. de Or. 3, 45, 177:

    mollia panis,

    the soft part of bread, the crumb, id. 13, 12, 26, § 82:

    molles genae,

    soft, delicate, Ov. H. 10, 44:

    capilli,

    id. P. 3, 3, 17:

    manus,

    id. Am. 1, 4, 24:

    latus,

    id. M. 14, 710:

    molles Zephyri,

    soft, gentle, id. A. A. 3, 728; so,

    hiems,

    Stat. S. 3, 5, 83:

    aestas,

    Verg. G. 1, 312:

    caelum,

    Flor. 1, 16, 3; 4, 12, 27:

    Euphrates mollior undis,

    gentler, calmer, Verg. A. 8, 726:

    aditus,

    easy, Sil. 4, 491; so,

    iter,

    Quint. 4, 2, 46:

    via,

    id. 1, 6, 22:

    fastigium,

    gentle, not steep, Caes. B. C. 2, 10:

    clivus,

    Verg. E. 9, 8:

    modicis et mollibus clivis,

    Curt. 8, 39, 6:

    jugum montis,

    Tac. G. 1:

    trames,

    Ov. F. 3, 13.—Prov.: molli bracchio objurgare aliquem, with a gentle arm, i. e. in a forbearing manner, Cic. Att. 2, 1, 6:

    in molli carne vermes nascuntur,

    it is the soft flesh that breeds the worms, Petr. 57.— Subst.: mollia, ĭum, n., a kind of fishes, mollusks, Plin. 11, 51, 112, § 267.—
    II.
    Trop.
    A.
    Tender, delicate, susceptible:

    mollibus annis,

    in tender youth, Ov. H. 1, 111:

    os molle,

    easily blushing, id. Tr. 4, 3, 70:

    mollissima corda,

    Juv. 15, 131:

    mollissimae aures,

    modest, Plin. Pan. 68.—
    2.
    In a bad sense, soft, effeminate, unmanly, weak (syn. effeminatus):

    philosophus tam mollis, tam languidus, tam enervatus,

    Cic. de Or. 1, 52, 226:

    Sabaei,

    Verg. G. 1, 57:

    viri molles, i. e. pathici,

    Liv. 33, 28; Sen. Ep. 87:

    disciplina,

    effeminate, Cic. Fin. 1, 11, 37:

    delicatior... molliorque ratio,

    id. ib. 5, 5, 12:

    vita,

    Ov. Tr. 5, 3, 9: desine mollium querellarum, Hor. C. 2, 9, 17:

    mollis teneraque vox,

    Quint. 11, 3, 23:

    educatio,

    id. 1, 2, 6:

    actio,

    id. 11, 3, 128:

    Gallorum mens est mollis ac minime resistens ad calamitates perferendas,

    Caes. B. G. 3, 19:

    sententiae,

    Cic. Cat. 1, 12, 30:

    si taedio laboris longaeque viae, ut est mollis ad talia gens (Gallorum), dilaberentur,

    Liv. 22, 2, 4:

    Romanos molliores facere ad paciscendum,

    id. 42, 62, 6; cf.:

    sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent, voluptatem severissime contemnant, in dolore sint molliores, etc.,

    Cic. Off. 1, 21, 71:

    molles in aure fenestrae,

    Juv. 1, 104.—
    B.
    Soft, pleasant, mild, easy:

    orationem mollem teneramque reddidit,

    soft, pleasant, Cic. Brut. 9, 38:

    mollis et jucunda senectus,

    id. Sen. 1, 2:

    ita eum placidum mollemque reddidi, ut, etc.,

    calm and gentle, id. Caecil. 10, 28:

    verba,

    Hor. Epod. 5, 83:

    mollia jussa,

    mild, easy, Verg. G. 3, 41:

    vincuntur molli pectora dura prece,

    soft, tender, touching, Tib. 3, 4, 76:

    sic accensum sed molliora referre jussum dimittit,

    to return a gentler answer, Tac. H. 4, 32 fin.:

    saepius molliora respondens,

    id. A. 12, 46: mollis versus, an elegiac or amatory poem, Ov. Tr. 2, 307; Prop. 1, 7, 19 (opp. durus versus, a heroic poem, id. 2, 1, 41):

    ridere mollia,

    to smile gently, Ov. A. A. 3, 513:

    cuncta tamen ad imperatorem in mollius relata,

    in a milder, more favorable light, Tac. A. 14, 39:

    pilenta,

    having a gentle motion, Verg. A. 8, 666; id. G. 2, 389:

    mollissima fandi tempora,

    id. A. 4, 293:

    hora mollior,

    more favorable, Ov. P. 3, 3, 84:

    signa,

    Cic. Brut. 18, 70:

    duriora Callon, jam minus rigida Calamis, molliora adhuc supra dictis Myron fecit,

    more agreeable, Quint. 12, 10, 7:

    mollis animus et ad accipiendam et ad deponendam offensionem,

    Cic. Att. 1, 17, 2:

    in inimicitiis auricula infima mollior,

    id. Q. Fr. 2, 13 (15), 4.— Subst.: molle, is, n., softness, smoothness:

    molle atque facetum Vergilio adnuerunt Camenae,

    Hor. S. 1, 10, 45.—
    C.
    Weak, untrustworthy:

    nihil est tam molle, tam tenerum, tam aut fragile aut flexibile quam voluntas erga nos civium,

    Cic. Mil. 16, 42.—Hence, adv.: mollĭter.
    1.
    Lit., softly, gently, agreeably (class.):

    molliter sustine me,

    Plaut. Ps. 5, 2, 7:

    aves nidos mollissime substernunt,

    Cic. N. D. 2, 52, 129:

    recubans,

    id. de Or. 3, 17, 63:

    ossa cubent,

    Ov. Tr. 3, 3, 76:

    excudent alii spirantia mollius aera,

    more easily, agreeably, Verg. A. 6, 847:

    cura molliter semina conlocandi,

    Plin. 15, 10, 9, § 35:

    colles ad orientem molliter devexi,

    gently, gradually, Col. 1, 2, 3 sq. —
    2.
    Trop.:

    quod ferendum est molliter sapienti,

    calmly, patiently, Cic. Sen. 2, 5:

    abnuere,

    Liv. 30, 3:

    delicate et molliter vivere,

    voluptuously, Cic. Off. 1, 30, 106:

    aegritudinem pati,

    sensitively, weakly, Sall. J. 82, 2:

    ne quid per metum, mollius consuleretur,

    too compliantly, Liv. 30, 7, 3:

    interpretari mollius aliquid,

    rather mildly, favorably, Tac. H. 2, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > mollis

  • 49 molliter

    mollis, e, adj. [Gr. malakos, amalos, môlus; cf. blêchros, perh. Lat. mulier (mollior)], easily movable, pliant, flexible, supple; soft, tender, delicate, gentle, mild, pleasant (class.; syn.: tener, facilis, flexibilis, lentus).
    I.
    Lit.:

    mollis juncus,

    Verg. E. 2, 72:

    comam mollis... hyacinthi,

    id. G. 4, 137:

    aurum,

    flexible, id. A. 10, 818:

    tiliae,

    Ov. M. 10, 92:

    crura,

    Verg. G. 3, 76:

    colla,

    id. A. 11, 622:

    bracchia,

    Ov. A. A. 1, 595:

    cervix,

    id. F. 4, 185:

    commissurae,

    Cic. N. D. 2, 60:

    molle litus,

    of soft sand, Caes. B. G. 5, 9:

    harena,

    Ov. M. 2, 577:

    aqua,

    id. A. A. 1, 476:

    fraga,

    id. M. 13, 816:

    castaneae,

    Verg. E. 1, 82:

    mollissima vina ( = mitissima, lenissima),

    id. G. 1, 341; cf.:

    molli mero,

    Hor. C. 1, 7, 19; and:

    molle Calenum,

    Juv. 1, 69:

    alvus,

    relaxed, open bowels, Cels. 3, 12:

    cibus,

    mild, not sharp, id. 4, 4, 4:

    ovum,

    soft, id. 4, 4, 5:

    prata,

    Verg. G. 2, 384:

    gramen,

    Ov. F. 6, 328:

    humus,

    id. A. A. 3, 688:

    lana,

    id. F. 2, 742:

    torus,

    id. Am. 2, 4, 14:

    arcus,

    slack, unbent, unstrung, id. H. 4, 92:

    feretrum,

    made soft by a layer of leaves, Verg. A. 11, 64:

    mollissima cera,

    Cic. de Or. 3, 45, 177:

    mollia panis,

    the soft part of bread, the crumb, id. 13, 12, 26, § 82:

    molles genae,

    soft, delicate, Ov. H. 10, 44:

    capilli,

    id. P. 3, 3, 17:

    manus,

    id. Am. 1, 4, 24:

    latus,

    id. M. 14, 710:

    molles Zephyri,

    soft, gentle, id. A. A. 3, 728; so,

    hiems,

    Stat. S. 3, 5, 83:

    aestas,

    Verg. G. 1, 312:

    caelum,

    Flor. 1, 16, 3; 4, 12, 27:

    Euphrates mollior undis,

    gentler, calmer, Verg. A. 8, 726:

    aditus,

    easy, Sil. 4, 491; so,

    iter,

    Quint. 4, 2, 46:

    via,

    id. 1, 6, 22:

    fastigium,

    gentle, not steep, Caes. B. C. 2, 10:

    clivus,

    Verg. E. 9, 8:

    modicis et mollibus clivis,

    Curt. 8, 39, 6:

    jugum montis,

    Tac. G. 1:

    trames,

    Ov. F. 3, 13.—Prov.: molli bracchio objurgare aliquem, with a gentle arm, i. e. in a forbearing manner, Cic. Att. 2, 1, 6:

    in molli carne vermes nascuntur,

    it is the soft flesh that breeds the worms, Petr. 57.— Subst.: mollia, ĭum, n., a kind of fishes, mollusks, Plin. 11, 51, 112, § 267.—
    II.
    Trop.
    A.
    Tender, delicate, susceptible:

    mollibus annis,

    in tender youth, Ov. H. 1, 111:

    os molle,

    easily blushing, id. Tr. 4, 3, 70:

    mollissima corda,

    Juv. 15, 131:

    mollissimae aures,

    modest, Plin. Pan. 68.—
    2.
    In a bad sense, soft, effeminate, unmanly, weak (syn. effeminatus):

    philosophus tam mollis, tam languidus, tam enervatus,

    Cic. de Or. 1, 52, 226:

    Sabaei,

    Verg. G. 1, 57:

    viri molles, i. e. pathici,

    Liv. 33, 28; Sen. Ep. 87:

    disciplina,

    effeminate, Cic. Fin. 1, 11, 37:

    delicatior... molliorque ratio,

    id. ib. 5, 5, 12:

    vita,

    Ov. Tr. 5, 3, 9: desine mollium querellarum, Hor. C. 2, 9, 17:

    mollis teneraque vox,

    Quint. 11, 3, 23:

    educatio,

    id. 1, 2, 6:

    actio,

    id. 11, 3, 128:

    Gallorum mens est mollis ac minime resistens ad calamitates perferendas,

    Caes. B. G. 3, 19:

    sententiae,

    Cic. Cat. 1, 12, 30:

    si taedio laboris longaeque viae, ut est mollis ad talia gens (Gallorum), dilaberentur,

    Liv. 22, 2, 4:

    Romanos molliores facere ad paciscendum,

    id. 42, 62, 6; cf.:

    sunt qui in rebus contrariis parum sibi constent, voluptatem severissime contemnant, in dolore sint molliores, etc.,

    Cic. Off. 1, 21, 71:

    molles in aure fenestrae,

    Juv. 1, 104.—
    B.
    Soft, pleasant, mild, easy:

    orationem mollem teneramque reddidit,

    soft, pleasant, Cic. Brut. 9, 38:

    mollis et jucunda senectus,

    id. Sen. 1, 2:

    ita eum placidum mollemque reddidi, ut, etc.,

    calm and gentle, id. Caecil. 10, 28:

    verba,

    Hor. Epod. 5, 83:

    mollia jussa,

    mild, easy, Verg. G. 3, 41:

    vincuntur molli pectora dura prece,

    soft, tender, touching, Tib. 3, 4, 76:

    sic accensum sed molliora referre jussum dimittit,

    to return a gentler answer, Tac. H. 4, 32 fin.:

    saepius molliora respondens,

    id. A. 12, 46: mollis versus, an elegiac or amatory poem, Ov. Tr. 2, 307; Prop. 1, 7, 19 (opp. durus versus, a heroic poem, id. 2, 1, 41):

    ridere mollia,

    to smile gently, Ov. A. A. 3, 513:

    cuncta tamen ad imperatorem in mollius relata,

    in a milder, more favorable light, Tac. A. 14, 39:

    pilenta,

    having a gentle motion, Verg. A. 8, 666; id. G. 2, 389:

    mollissima fandi tempora,

    id. A. 4, 293:

    hora mollior,

    more favorable, Ov. P. 3, 3, 84:

    signa,

    Cic. Brut. 18, 70:

    duriora Callon, jam minus rigida Calamis, molliora adhuc supra dictis Myron fecit,

    more agreeable, Quint. 12, 10, 7:

    mollis animus et ad accipiendam et ad deponendam offensionem,

    Cic. Att. 1, 17, 2:

    in inimicitiis auricula infima mollior,

    id. Q. Fr. 2, 13 (15), 4.— Subst.: molle, is, n., softness, smoothness:

    molle atque facetum Vergilio adnuerunt Camenae,

    Hor. S. 1, 10, 45.—
    C.
    Weak, untrustworthy:

    nihil est tam molle, tam tenerum, tam aut fragile aut flexibile quam voluntas erga nos civium,

    Cic. Mil. 16, 42.—Hence, adv.: mollĭter.
    1.
    Lit., softly, gently, agreeably (class.):

    molliter sustine me,

    Plaut. Ps. 5, 2, 7:

    aves nidos mollissime substernunt,

    Cic. N. D. 2, 52, 129:

    recubans,

    id. de Or. 3, 17, 63:

    ossa cubent,

    Ov. Tr. 3, 3, 76:

    excudent alii spirantia mollius aera,

    more easily, agreeably, Verg. A. 6, 847:

    cura molliter semina conlocandi,

    Plin. 15, 10, 9, § 35:

    colles ad orientem molliter devexi,

    gently, gradually, Col. 1, 2, 3 sq. —
    2.
    Trop.:

    quod ferendum est molliter sapienti,

    calmly, patiently, Cic. Sen. 2, 5:

    abnuere,

    Liv. 30, 3:

    delicate et molliter vivere,

    voluptuously, Cic. Off. 1, 30, 106:

    aegritudinem pati,

    sensitively, weakly, Sall. J. 82, 2:

    ne quid per metum, mollius consuleretur,

    too compliantly, Liv. 30, 7, 3:

    interpretari mollius aliquid,

    rather mildly, favorably, Tac. H. 2, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > molliter

  • 50 obportunitas

    opportūnĭtas ( obp-), ātis, f. [opportunus].
    I.
    In gen., fitness, convenience, suitableness (class.; syn. occasio; cf.:

    copia, facultas): loci,

    local advantages, Caes. B. G. 3, 14:

    corporis,

    Cic. Leg. 1, 9, 27:

    anuli,

    id. Off. 3, 9, 38:

    membrorum,

    id. N D. 1, 33, 92:

    aetatis,

    Sall. J. 6, 3.—
    II.
    In partic.
    A.
    A fit, opportune, or favorable time, a favorable opportunity:

    optimā opportunitate ambo autem venistis,

    Plaut. Merc. 5, 4, 3; so id. Ep. 2, 2, 19:

    scientia opportunitatis idoneorum ad agendum temporum,

    Cic. Off. 1, 40, 142:

    omni negotio est,

    Vulg. Eccl. 8, 6.—Personified as a goddess, Opportunity, Plaut. Ps. 2, 3, 3.—
    B.
    An advantage:

    tales igitur inter viros amicitia tantas opportunitates habet,

    Cic. Lael. 6, 22. opportunitate aliquā datā, if some advantage offered itself, Caes. B. G. 3, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > obportunitas

  • 51 occasio

    occāsĭo, ōnis, f. [occĭdo, a falling out, a happening, hap; hence], an occasion, opportunity, fit time, convenient season, favorable moment for doing any thing; eukairia, kairos (syn.: opportunitas, locus, facultas).
    I.
    In gen.:

    occasio est pars temporis, habens in se alicujus rei idoneam faciendi aut non faciendi opportunitatem... in occasione, ad spatium temporis, faciendi quaedam opportunitas intellegitur adjuncta,

    Cic. Inv. 1, 27, 40: tempus actionis opportunum Graece eukairia, Latine appellatur occasio, id. Off. 1, 40, 142: occasio opportunitas temporis casu quodam provenientis est, Paul. ex Fest. p. 178 Müll.:

    dum datur mihi occasio Tempusque,

    Plaut. Men. 3, 3, 30; cf.:

    nunc occasio est et tempus,

    id. Ps. 4, 2, 3; Ter. Heaut. 2, 2, 4:

    an ego occasionem tantam, tam brevem, tam optatam, tam insperatam Amitterem?

    id. Eun. 3, 5, 56:

    minima,

    Suet. Calig. 14; cf.

    summa,

    Ter. Phorm. 5, 7, 2 infra: occasionem nancisci, Afran. ap. Non. 308, 13:

    quem, si interficere voluisset, quantae quoties occasiones, quam praeclarae fuerunt,

    Cic. Mil. 14, 38:

    occasio opprimendi,

    id. ib. 15:

    inrumpendi in urbem,

    Curt. 4, 5, 16:

    resistendi,

    id. 7, 4, 4: majores occasiones ad opitulandum haberem, more opportunities, Planc [p. 1250] up. Cic. Fam. 10, 8, 2:

    ut primum occasio data est rem publicam defendendi,

    as soon as an opportunity presented itself, Cic. Fam. 12, 242:

    occasionem sibi ad occupandam Asiam oblatam esse arbitratur,

    has presented itself, id. Imp. Pomp. 2, 4:

    amplam occasionem calumniae nactus,

    id. Verr. 2, 2, 25, § 61:

    occasio mirifica,

    id. Att. 2, 14, 2:

    opportuna,

    Val. Max. 5, 4, 3:

    quo faciliorem occasionem Salvio praebuit perficiendi conata,

    Suet. Galb. 17:

    occasio minor opinione,

    id. Caes. 3:

    tam bona,

    Plaut. Most. 2, 2, 9:

    lepida,

    id. Mil. 4, 1, 30:

    bellissima,

    Petr. S. 25:

    occasionem amittere,

    to lose, let slip, Cic. Caecin. 5, 15:

    omittere,

    Suet. Cal. 14; so,

    praetermittere,

    Caes. B. C. 3, 25:

    capere,

    to seize, Plaut. Ps. 4, 3, 5:

    arripere,

    Liv. 35, 12, 17:

    occasiones quaerere,

    Sen. Ben. 3, 14, 4:

    rapere de die,

    Hor. Epod. 13, 4:

    amplecti,

    Plin. Ep. 2, 13, 1:

    sumere,

    Plin. 2, 1, 1, § 3:

    occasione uti,

    Just. 38, 5, 1:

    non deesse occasioni,

    not to miss, to profit by, Caes. B. C. 3, 79:

    cunctationem hostium suam fore occasionem rati,

    Curt. 4, 6, 13:

    dum datur mihi occasio tempusque,

    Plaut. Men. 3, 3, 29:

    ne a fortunā datam occasionem liberandae Graeciae dimitterent,

    Nep. Milt. 3, 3; id. Alc. 8, 5:

    cujus (rei) se occasio dederit,

    Quint. 12, 2, 12: (paratus) depugnare, si occasio tulerit, mori, si casus inciderit, etc., Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 6:

    occasionem aperire ad invadendum,

    Liv. 4, 53, 9:

    occasionem sibi ad occupandam Asiam oblatam esse,

    Cic. Imp. Pomp. 2, 4:

    occasione datā,

    should an opportunity offer, id. Phil. 7, 6, 18; cf.:

    occasione oblatā simultates deponere,

    Suet. Caes. 73:

    praebere,

    id. Galb. 17:

    offerre,

    id. Aug. 16:

    per occasionem,

    on a favorable opportunity, Liv. 30, 3:

    rem inmaturam nisi per occasionem aperire noluerat,

    id. 1, 5, 5; 1, 53, 7; 2, 11, 2; Sall. C. 51, 6:

    fratris memoriā per omnem occasionem celebratā,

    on every occasion, Suet. Claud. 11; id. Aug. 67:

    ad occasionem aurae evehi,

    the wind being fair, taking advantage of a fair wind, id. ib. 97:

    levia proelia ex occasione hujus aut illius partis oriebantur,

    Liv. 24, 3, 17:

    ex occasione,

    as occasion offered, Suet. Caes. 60:

    occasione omni,

    on every occasion, id. Claud. 42.—With inf.:

    nunc adest occasio Benefacta cumulare = occasio cumulandi,

    Plaut. Capt. 2, 3, 63:

    nunc est illa occasio inimicum ulcisci,

    id. Pers. 4, 7, 15:

    agere tuam rem occasio est,

    id. Poen. 3, 3, 46; 5, 4, 42; id. Curc. 1, 1, 60; cf.:

    summa eludendi occasio'st mihi nunc senes Et Phaedriae curam adimere,

    Ter. Phorm. 5, 6, 45.—With ut and subj.:

    fuit occasio, si vellet, jam pridem argentum ut daret,

    Plaut. Ps. 1, 3, 51:

    quoniam occasio fuit Mea virtute parta ut quantum velles sumeres,

    id. Bacch. 4, 4, 22:

    rara haec occasio est, ut referri possint divini honores,

    Quint. 3, 7, 17.—
    B.
    Personified: Occasio, Opportunity, as a goddess, Phaedr. 5, 8; Aus. Epigr. 12, 3.—
    II.
    In partic.
    1.
    Opportunity.
    a.
    Facility or means of having a thing:

    solitudinis,

    Tac. A. 15, 50.—
    b.
    A supply, stock (post-Aug.):

    oleae,

    Col. 9, 1:

    lapidum,

    Plin. 36, 26, 65, § 191:

    vetusti olei,

    id. 23, 4, 40, § 82.—
    2.
    A pretext, plea, plausible explanation:

    hāc illi opus est occasione, ne illum talium precum pudeat,

    Quint. 3, 8, 47:

    occasiones et ex causis et ex dictis adversariorum oriuntur,

    id. 6, 1, 5; 12, 10, 13:

    quantulacunque adeo est occasio, sufficit irae,

    Juv. 13, 183.—
    3.
    Occasion, motive, reason:

    non habeo ullam occasionem, ut apud te falsa fabuler,

    Plaut. Ep. 5, 1, 38.—
    4.
    Milit. t. t., a dash, raid, surprise:

    occasionis esse rem, non proelii,

    they were undertaking a surprise, not a battle, Caes. B. G. 7, 45, 9:

    cujus (belli) maxima momenta in occasionibus sunt,

    Sen. Ira, 3, 21, 1:

    occasionibus imminere,

    Front. 2, 5, 22. —
    5.
    A cause (late Lat.): cum calcis ictu mortis occasio praebita videatur, Mos. et Rom. Leg. Coll. 1, 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > occasio

  • 52 opportunitas

    opportūnĭtas ( obp-), ātis, f. [opportunus].
    I.
    In gen., fitness, convenience, suitableness (class.; syn. occasio; cf.:

    copia, facultas): loci,

    local advantages, Caes. B. G. 3, 14:

    corporis,

    Cic. Leg. 1, 9, 27:

    anuli,

    id. Off. 3, 9, 38:

    membrorum,

    id. N D. 1, 33, 92:

    aetatis,

    Sall. J. 6, 3.—
    II.
    In partic.
    A.
    A fit, opportune, or favorable time, a favorable opportunity:

    optimā opportunitate ambo autem venistis,

    Plaut. Merc. 5, 4, 3; so id. Ep. 2, 2, 19:

    scientia opportunitatis idoneorum ad agendum temporum,

    Cic. Off. 1, 40, 142:

    omni negotio est,

    Vulg. Eccl. 8, 6.—Personified as a goddess, Opportunity, Plaut. Ps. 2, 3, 3.—
    B.
    An advantage:

    tales igitur inter viros amicitia tantas opportunitates habet,

    Cic. Lael. 6, 22. opportunitate aliquā datā, if some advantage offered itself, Caes. B. G. 3, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > opportunitas

  • 53 perlito

    per-lĭto, āvi, ātum, 1, v. n., to sacrifice very auspiciously, or with very favorable omens: res divinae recte perlitatae, Val. Antias ap. Gell. 1, 7, 10:

    saluti,

    Liv. 41, 15:

    bove perlitare jussus,

    id. 41, 14.— Impers. pass.:

    primis hostiis perlitatum est,

    Liv. 36, 1:

    diu non perlitatum tenuerat dictatorem,

    it being long before the sacrifices gave a favorable omen, id. 7, 8, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > perlito

  • 54 propendeo

    prō-pendeo, di, sum, 2 (in Plaut. As. 2, 2, 39, the correct reading is propendes), v. n., to hang forth or forward, hang down.
    I.
    Lit. (class.):

    ex ramis propendens,

    Plin. 26, 7, 20, § 36; Suet. Galb. 21:

    lanx propendet,

    Cic. Tusc. 5, 17, 51.—
    II.
    Trop.
    A.
    (The figure borrowed from the descending scale of a balance.) To weigh more, haec the preponderance:

    nec dependes nec propendes,

    weighest neither less nor more, Plaut. As. 2, 2, 39:

    si bona propendent,

    Cic. Tuse. 5, 31, 86.—
    B.
    To be inclined or disposed to any thing:

    si suā sponte quo impellimus, inclinant atque propendent,

    Cic. de Or. 2, 44, 18.—
    C.
    To be well disposed, favorable:

    inclinatione voluntatis propendere in aliquem,

    Cic. de Or. 2, 29, 129.—Hence, prō-pensus, a, um, P. a.
    A.
    Lit., hanging down (post-class.):

    propensum labrum,

    Sol. 20:

    propenso sesquipede,

    Pers. 1, 57 dub. —
    2.
    Transf., = magno pene praeditus (post-class.), Capitol. Gord. 19.—
    B.
    Trop.
    1.
    Inclining towards, coming near, approaching (class.); with ad:

    disputatio ad veritatis similitudinem propensior,

    Cic. N. D. 3, 40, 94:

    ad veritatem,

    id. Div. 1, 5, 9. —
    2.
    Heavy, weighty, important (class.):

    illa de meā pecuniā ramenta fiat plumea propensior,

    Plaut. Bacch. 3, 4, 15:

    id fit propensius,

    more weighty, important, Cic. Par. 3, 2, 24.—
    3.
    Inclined, disposed, prone to any thing (syn. proclivis); usually constr. with ad or in and acc.; rarely with dat.
    (α).
    With ad:

    non tam propensus ad misericordiam, quam inclinatus ad severitatem videbatur,

    Cic. Rosc. Am. 30, 85:

    ad dicendum,

    id. Fin. 3, 20, 66:

    animus propensus ad salutem alicujus,

    id. Fam. 4, 13, 5:

    ad liberalitatem,

    id. Lael. 9, 31.— Comp.:

    paulo ad voluptates propensior,

    Cic. Off. 1, 30, 105:

    ad lenitatem,

    id. Mur. 31, 64:

    animus alius ad alia vitia propensior,

    id. Tusc. 4, 37, 81:

    sunt propensiores ad bene merendum quam ad reposcendum,

    id. Lael. 9, 32.—
    (β).
    With in and acc.:

    propensus in alteram partem,

    Cic. Att. 8, 3, 4.— Comp.:

    propensior benignitas esse debebit in calamitosos,

    Cic. Off. 2, 18, 62:

    in neutram partem propensiores,

    id. Fin. 5, 11, 30.—
    (γ).
    With dat.:

    in divisione regni propensior fuisse Alexandro videbatur,

    more disposed to favor Alexander, Just. 16, 1, 2 (al. pro Alexandro).—
    (δ).
    Absol., well-disposed, favorable, willing, ready (class.):

    propenso animo aliquid facere,

    Cic. Att. 13, 21, 7; Liv. 37, 54:

    propensum favorem petiit,

    Ov. M. 14, 706.— Sup.: propensissimā civitatum voluntate, Auct. B. Alex. 26.—Hence, adv.: prōpensē, willingly, readily, with inclination (class.): conspiratio propense facta, Lentulus ap. Cic. Fam. 12, 15, 3.— Comp.:

    propensius senatum facturum,

    Liv. 37, 52:

    eoque propensius laudandus est,

    App. Flor. p. 98 Oud.

    Lewis & Short latin dictionary > propendeo

  • 55 prospero

    prospĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [prosper].
    I.
    To cause a thing to succeed, to render fortunate or happy, to prosper (syn. secundo; not in Cic.): vos precor, uti populo Romano Quiritium vim victoriamque prosperetis, an old form of prayer in Liv. 8, 9, 7:

    ut consilia sua reipublicae prosperarent,

    Tac. A. 3, 56:

    deos precatus, ut coepta prosperarent,

    id. H. 4, 53; cf.:

    patrum decreta,

    Hor. C. S. 18: hanc tibi veniam prospero, i. e. make you happy with, etc., Plaut. Cas. 5, 4, 26:

    prosperata felicitas,

    desired happiness, Tert. Apol. 6:

    mala averruncare, bona prosperare,

    App. de Deo Socr. 16, p. 51.— Absol.:

    amico meo prosperabo,

    will make my friend happy, Plaut. Pers. 2, 3, 11:

    non prosperantibus avibus,

    the birds not giving favorable omens, Val. Max. 7, 2, 5.—With inf.:

    qui prosperavit mundari locum,

    Vulg. 2 Macc. 10, 7.— Pass.:

    via impiorum prosperatur,

    Vulg. Jer. 12, 1.—
    II.
    To render favorable or propitious, to propitiate (post-class.): prosperatus deus, Prud. steph. 10, 365:

    o Domine, bene prosperare,

    Vulg. Psa. 117 (118), 25.

    Lewis & Short latin dictionary > prospero

  • 56 secundo

    1.
    sĕcundō, adv. [secundus].
    A.
    Secondly, in the second place (rare): equidem primum, ut honore dignus essem, maxime semper laboravi; secundo, ut existimarer;

    tertium mihi fuit illud quod, etc.,

    Cic. Planc. 20, 50; so,

    primo... secundo,

    Phaedr. 4, 11, 16 sq. (acc. to Charis. p. 195 P., also used by Cato).—
    B.
    For the second time: Pontica legio cum fossam circumire secundo conata esset, Auct. B. Alex. 40; Eutr. 2, 19; 4, 17 al.; Lact. 4, 17, 9.—
    C.
    Twice: lavit ad diem septimo aestate vel sexto, hieme secundo vel tertio, Treb. Gall. 17.
    2.
    sĕcundo, āre, v. a. [id.].
    * I.
    To direct favorably, to adjust, adapt, accommodate:

    tempus ei rei secundas,

    Plaut. Truc. 4, 2, 3 dub.—
    II.
    To favor, further, second ( poet. and in post-Aug. prose;

    syn.: faveo, adjuvo): jam liquidum nautis aura secundat iter,

    Prop. 3 (4), 21, 14:

    aura aquas,

    Ov. H. 13, 136.— Absol.:

    secundante vento,

    the wind being favorable, Tac. A. 2, 24:

    cum secundante vento celeriter advolare,

    Just. 26, 3, 4:

    di nostra incepta secundent,

    Verg. A. 7, 259:

    votum (deus),

    Sen. Herc. Fur. 645:

    cursum (Fortuna),

    Aus. Prof. 18, 9:

    eventus,

    Verg. G. 4, 397: rite secundarent visus, that they would prosper well the tokens, i. e. secure them a favorable issue, id. A. 3, 36; so,

    visa,

    Luc. 1, 635; Sil. 8, 125.

    Lewis & Short latin dictionary > secundo

  • 57 spiro

    spīro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [etym. dub.].
    I.
    Neutr., to breathe, blow, etc. (cf. flo).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen. (only poet. and in postAug. prose):

    freta circum Fervescunt graviter spirantibus incita flabris,

    Lucr. 6, 428; Ov. M. 7, 532:

    obturatis, quā spiraturus est ventus, cavernis,

    Plin. 8, 38, 58, § 138:

    emicat ex oculis, spiratque e pectore flamma,

    breathes forth, bursts forth, Ov. M. 8, 356:

    aequatae spirant aurae,

    Verg. A. 5, 844:

    graviter spirantis copia thymbrae,

    strongscented, Verg. G. 4, 31; cf.:

    semper odoratis spirabunt floribus arae,

    Stat. S. 3, 3, 211:

    seu spirent cinnama surdum,

    emit a slight fragrance, Pers. 6, 35:

    quā vada non spirant, nec fracta remurmurat unda,

    roar, rage, Verg. A. 10, 291; cf.:

    fervet fretis spirantibus aequor,

    boiling up, foaming, id. G. 1, 327.—
    2.
    In partic., to breathe, draw breath, respire (the class. signif. of the word; cf.

    anhelo): cum spirantes mixtas hinc ducimus auras,

    Lucr. 6, 1129:

    quae deseri a me, dum quidem spirare potero, nefas judico,

    Cic. N. D. 3, 40, 94:

    ne spirare quidem sine metu possunt,

    id. Rosc. Am. 23, 65; id. Q. Fr. 1, 3, 1:

    vehementer et crebro spirare,

    Cels. 2, 4:

    querulum spirat,

    breathes plaintively, Mart. 2, 26, 1.—
    b.
    Transf.
    (α).
    Like the Engl. to breathe, = to live, be alive (usu. in the part. pres.):

    sunt qui ab eo (Clodio) spirante forum putent potuisse defendi, cujus non restiterit cadaveri curia (corresp. to vivus),

    Cic. Mil. 33, 91:

    ut in vivi etiam et spirantis capite bustum imponeret,

    id. Dom. 52, 134; cf.:

    margarita viva ac spirantia saxis avelli,

    Tac. Agr. 12 fin.:

    Catilina inter hostium cadavera repertus est, paululum etiam spirans,

    Sall. C. 61, 4:

    spirantia consulit exta,

    still panting, Verg. A. 4, 64:

    artus,

    Luc. 3, 732:

    corpora,

    id. 1, 363:

    non sunt ausi admovere (corpori), velut spiranti, manus,

    Curt. 10, 10, 13; Sil. 2, 430; cf. in verb. finit.:

    spirant venae corque adhuc paviduin salit,

    Sen. Thyest. 756.—
    * (β).
    Of aspirated letters:

    quibus (litteris) nullae apud eos dulcius spirant,

    sound, Quint. 12, 10, 27.—
    B.
    Trop.
    1.
    (Acc. to I. A. 1.) To be favorable, to favor (the fig. taken from a favorable wind):

    quod si tam facilis spiraret Cynthia nobis,

    Prop. 2, 24 (3, 18), 5:

    di maris et terrae... spirate secundi,

    Verg. A. 3, 529.—
    2.
    (Acc. to I. A. 2.) To breathe, live, be alive:

    videtur Laelii mens spirare etiam in scriptis, Galbae autem vis occidisse,

    Cic. Brut. 24, 94; cf.:

    spirat adhuc amor Vivuntque calores Aeoliae puellae,

    Hor. C. 4, 9, 10.—Of life-like representations by painting, sculpture, etc.:

    excudent alii spirantia mollius aera,

    Verg. A. 6, 847:

    Parii lapidis spirantia signa,

    id. G. 3, 34:

    spirat et arguta picta tabella manu,

    Mart. 7, 84, 2; 11, 10, 7.—
    3.
    To be poetically inspired, to have the lyric spirit:

    quod spiro, et placeo, si placeo, tuum est,

    Hor. C. 4, 3, 24 (Orell. ad loc.).—
    4.
    Spirare alte, altius, to be puffed up, proud, or arrogant, Flor. 2, 2, 27:

    Eusebium alte spirantem addixere poenae,

    Amm. 22, 3, 12.—
    II.
    Act., to breathe out, exhale, emit (mostly poet. and post-Aug.; not in Cic.; syn. exhalo).
    A.
    Lit.:

    Diomedis equi spirantes naribus ignem,

    Lucr. 5, 29:

    flammam spirantes ore Chimaerae,

    id. 2, 705; so,

    flammas spirantes boves,

    Liv. 22, 17:

    flamina,

    Ov. F. 4, 18:

    Zephyros spirare secundos,

    Verg. A. 4, 562:

    tenuem animam,

    to breathe feebly, Val. Fl. 4, 436:

    ambrosiaeque comae divinum vertice odorem Spiravere,

    exhaled, Verg. A. 1, 404; Claud. Rapt. Pros. 2, 81.—
    B.
    Trop., to breathe forth, exhale:

    pinguia Poppaeana,

    Juv. 6, 466:

    mendacia,

    id. 7, 111:

    ut vidit vastos telluris hiatus Divinam spirare fidem (i. e. oracula),

    Luc. 5, 83.—
    2.
    To breathe into:

    ficto Corpori animam,

    Lact. 2, 11, 3.—
    3.
    Transf., like the Engl. to breathe, i. e. to be full of; to show, express, manifest; to design, intend a thing ( poet. and in post-Aug. prose): tantum spirantes aequo certamine bellum. [p. 1744] Lucr. 5, 392:

    mollem spirare quietem,

    Prop. 1, 3, 7:

    quae spirabat amores,

    Hor. C. 4, 13, 19:

    inquietum hominem et tribunatum etiam nunc spirantem,

    Liv. 3, 46:

    fratris facta spirans,

    imitating, Sil. 15, 411; cf.:

    fratrem spirat in armis,

    id. 3, 740:

    spirantes proelia dira effigies,

    id. 17, 398.— Often with neutr. adj. used adverb.:

    magnum,

    Prop. 2, 15 (3, 7), 53:

    majora,

    Curt. 6, 9, 11:

    immane,

    Verg. A. 7, 510:

    tragicum satis,

    Hor. Ep. 2, 1, 166; cf. id. C. 4, 3, 24:

    quiddam indomitum,

    Flor. 1, 22, 1:

    cruenta,

    Amm. 16, 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > spiro

  • 58 ab-eō

        ab-eō iī, itūrus, īre    (abin' for abisne, T.), to go from, go away, go off, go forth, go, depart: ab urbe: ex eorum agris: ex conspectu, out of sight, Cs.: mater abit templo, O.: abire fugā, to flee, V.: in angulum aliquo, T.: unde abii, V.: exsulatum Tusculum abiit, L.: si periturus abis, to your death, V.: sublimis abiit, ascended, L.: telo extracto praeceps in volnus abiit, collapsed, L.: quo tantum mihi dexter abis? whither so far to the right? V.: nemo non donatus abibit, without a gift, V.: abeas parvis aequus alumnis, show yourself favorable as you go, H.: quae dederat abeuntibus, V.: sub iugum abire, L.: abi, nuntia Romanis, etc., L.; of things: cornus sub altum pectus abit, penetrates deeply, V.: sol... abeunte curru, as his chariot departs, H. — In partic., to pass away, disappear, vanish, cease, die: a vitā: illuc quo priores abierunt, Ph.; of time, to pass away, elapse, expire: abiit illud tempus: tota abit hora, H.; of other things: abeunt pallorque situsque, pass away, O.: inopia praeceps abierat, S.: in aera sucus corporis, O.— Of change, to pass over, be transferred: abeunt illuc omnia, unde orta sunt, return: in avi mores atque instituta, i. e. restore, L.; hence, to be changed, be transformed, be metamorphosed (poet.): in villos abeunt vestes, in crura lacerti, O.: comae in silvas abeunt, O. — Fig., to depart from, leave off, turn aside: ut ab iure non abeat: ne longius abeam, wander from the point: ad istas ineptias, have recourse to: illuc, unde abii, redeo, set out, H. —To retire from an office: cum magistratu abisset: abiens magistratu, L.—Of a consequence or result, to turn out, come off (of persons): ab iudicio turpissime victus: neutra acies laeta ex eo certamine abiit, L.: impune, Ph.: ne in ora hominum pro ludibrio abiret, i. e. lest he should be made ridiculous, L.: ne inrito incepto abiretur, L. —To turn out, end, terminate (of things): mirabar hoc si sic abiret, T.—To get off, escape: quem ad modum illinc abieris, vel potius paene non abieris, scimus, how you came off thence, or rather came near not getting off.—In auctions, not to be knocked down (to one): ne res abiret ab Apronio, i. e. that he may purchase.—To be postponed: in diem, T.— The imper. abi is often a simple exclamation or address, friendly or reproachful: abi, virum te iudico, go to, I pronounce you a man, T.: Non es avarus: abi; quid, etc., well, H.: abi, nescis inescare homines, begone, T.; in imprecations: abin hinc in malam rem? (i. e. abisne?), will you go and be hanged? T.: in malam pestem.

    Latin-English dictionary > ab-eō

  • 59 accipiō

        accipiō cēpī, ceptus, ere    [ad+capio], to take without effort, receive, get, accept. — Of voluntary taking, to take, accept, take into possession, receive: obsides, Cs.: divitias, N.: aliquid a patre, inherit, N.: suspitio acceptae pecuniae ob rem iudicandam (of a bribe): pecuniam per Volcatium, by the hands of: alqm gremio, V.: milites urbe tectisve, L.: sucos ore aut volnere, O. — Fig.: oculis aut pectore noctem, V.—To admit, let in: armatos in arcem, L.: alqm in amicitiam: (parentes) in civitatem, to citizenship, L.— To take under protection: (virginem) accepi, acceptam servabo, T.: taedā accepta iugali, i. e. wedded, O.—To receive as a guest, entertain, welcome: Laurentes nymphae, accipite Aenean, V.: quam Delos orantem accepit, O.: (eum) in vestram fidem, into your confidence.— Ironically, to entertain, deal with, treat: indignis modis, T.: quo te modo accepissem, nisi iratus essem: eum male acceptum... coegit, etc. (of a defeated enemy), N.—In busines, to collect (money): a praetore pecuniam. — acceptus, P., received, collected: accepta pecunia. — Esp. in the phrase, referre acceptum (alqd), to credit, give credit for: amplius sestertium ducentiens acceptum hereditatibus rettuli, entered to the credit of inheritance, i. e. owe to bequests: alcui vitam suam referre acceptam, acknowledge that he owes his life, etc.: salutem imperi uni omnes acceptam relaturos, Cs. — In law: sponsionem acceptam facere, to discharge the bond, acknowledge payment of the sponsio.—Of involuntary taking, to receive, get, be the recipient of, take, submit to, suffer, bear: volnera tergo, V.: graviore volnere accepto, Cs.: cum semel accepit solem (leo), has felt the power of, H.: hunc metum, i. e. take this risk, T.: contumeliam, T. — Esp. of places, to admit, take in, receive, open to: Strophadum me litora primum Accipiunt, V.: nullae eum urbes accipiunt, nulla moenia, L.: illum unda accipit sinu vasto, V. — Fig., of perception and thought: quae accepi auribus, T.: mandata auribus: quem ipse accepi oculis animoque sensum, hunc, etc., the impression I received.—In gen., to take, hear, attend to, perceive, understand, learn: Accipe nunc Danaum insidias, listen to, V.: sicut ego accepi, as I have heard, S.: ut accepi a senibus: accipite... veterem orationem Archytae: quae postea acciderant, Cs.: reliquos ne famā quidem acceperunt, have not heard of them, Cs.: si te aequo animo ferre accipiet, T.: hoc sic fieri solere accepimus: ex parente ita accepi, munditias mulieribus convenire, S.: ut celeriter acciperet quae tradebantur, understood, N.— Absol: non recte accipis, T.: volenti animo de ambobus acceperant, had eagerly welcomed news of both, S.—In partic., of a word or pledge, take: accipe daque fidem, i. e. exchange solemn assurances, V.—Praegn., to take, interpret, explain: ad contumeliam omnia, to regard as an insult, T.: his in maius acceptis, being exaggerated, L.: hoc in bonam partem, take kindly: alqd durius: facinus severe accipere, with displeasure: aliter tuom amorem atque est, T.: aequo animo, S. — Accipere aliquid in omen, to regard a thing as an omen, accept the omen: id a plerisque in omen magni terroris acceptum, L.; but accipere omen, to receive as a ( favorable) omen, L.—With ellips. of omen: Accipio, adgnoscoque deos, I accept ( the omen) and, etc., V.—To accept, be satisfied with, approve: dos, Pamphile, est decem talenta. Pam. Accipio, T.: ‘equi te esse feri similem, dico.’ Ridemus et ipse Messius, ‘accipio,’ I allow it, exactly so, H.: ab hoste armato condicionem, Cs.— To take upon one, undertake, assume, undergo: bellum, quod novus imperator noster accipiat, in which... succeeds to the command: causam: eos (magistratūs): iudicium (of the defendant), stand the trial: iudicium accipere pro Quinctio, i. e. agree for Q. to stand trial.
    * * *
    accipere, accepi, acceptus V TRANS
    take, grasp, receive, accept, undertake; admit, let in, hear, learn; obey

    Latin-English dictionary > accipiō

  • 60 ad-mittō

        ad-mittō mīsī, missus, ere    (admittier, old for admitti, V.), to send to, let go, let loose, let come, admit, give access: te ad meas capsas admisero: domum ad se filium, N.: Iovis arcanis Minos admissus, H. — Esp., to give access, grant an audience, admit, receive: domus in quam admittenda multitudo: admissus est nemo: spectatum admissi, H.: vetuit quemquam ad eum admitti, N.—Alqm ad consilium, to take into conference, consult: neque ad consilium casus admittitur. — In numerum alqm, to enroll among: horum in numerum nemo admittebatur nisi qui, etc., N.—Alqm ad officium, to admit to: nemo ad id officium admittitur, nisi, etc., N.—Of a horse, to let go, give reins: admisso equo inruere: equo admisso accurrit, at full speed, Cs.: per colla admissa volvitur, i. e. over the neck of the galloping steed, O.: admisso passu, with quickened pace, O.: ubi se admiserat unda, had gathered force, O.—Fig., of words or thoughts, to let come, grant admittance, receive: nec... ad animum admittebat (with acc. and inf.), did not entertain the notion, L.: animi nihil auribus (abl.) admittebant, L.: si placidi rationem admittitis, hear calmly, Iu.—Of an act or event, to let be done, allow, permit: sed tu quod cavere possis stultum admittere est, T.: non admittere litem.—Hence, of birds which give a favorable omen, to be propitious, favor: ubi aves non admisissent, L.—Of an unlawful act, to incur the blame of, become guilty of, perpetrate, commit: ea in te admisisti quae, etc.: Tu nihil admittes in te formidine poenae, H.: quantum in se facinus, Cs.: dedecus: flagitium: pessimum facinus peiore exemplo, L.

    Latin-English dictionary > ad-mittō

См. также в других словарях:

  • favorable — [ favɔrabl ] adj. • v. 1150; lat. favorabilis « qui attire la faveur » 1 ♦ Vx Qui attire la faveur. ⇒ agréable. « De David à ses yeux le nom est favorable » (Racine). 2 ♦ Mod. Favorable à (qqn, qqch.). Qui est animé d une disposition… …   Encyclopédie Universelle

  • favorable — Favorable. adj. de t.g. Propice, Avantageux, Tel qu on desire pour la fin qu on se propose. Il se dit des personnes & des choses. Soyez moy favorable. se rendre quelqu un favorable. il a eu tout le monde favorable. avoir la fortune favorable.… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • favorable — favorable, benign, auspicious, propitious mean being of good omen or presaging a happy or successful outcome. Favorable implies that the persons or circumstances involved tend to assist in attaining one s ends persons by being kindly disposed or… …   New Dictionary of Synonyms

  • Favorable — Fa vor*a*ble (f[=a] v[ e]r*[.a]*b l), a. [Written also {favourable}.] [F. favorable, L. favorabilis favored, popular, pleasing, fr. favor. See {Favor}, n.] 1. Full of favor; favoring; manifesting partiality; kind; propitious; friendly. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • favorable — adjetivo 1. (antepuesto / pospuesto) Que favorece o beneficia: Las críticas han sido favorables, estoy satisfecha. Los favorables designios de los dioses nos acompañan. Navegamos con viento favorable. El diagnóstico fue favorable. 2. Que apoya o… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • favorable — [fā′vər ə bəl] adj. [ME < OFr < L favorabilis] 1. approving or commending 2. advantageous 3. pleasing or desirable [a favorable impression] favorableness n. favorably adv. SYN. FAVORABLE applies to that which is distinctly helpful or… …   English World dictionary

  • favorable — 1. Cuando significa ‘que favorece’, la persona o cosa favorecida se expresa mediante un complemento con a o para: «Los proyectos están suspendidos en tanto no haya una solución favorable a la empresa» (Proceso [Méx.] 25.8.96); «El empate es [...] …   Diccionario panhispánico de dudas

  • favorable — mid 14c., from O.Fr. favorable well disposed, favorable, partial, from L. favorabilis favored, in favor, from favor (see FAVOR (Cf. favor)). Related: Favorably …   Etymology dictionary

  • favorable — I (advantageous) adjective advisable, appropriate, auspicious, becoming, befitting, beneficial, commodus, conducive, convenient, desirable, encouraging, expedient, felicitous, fit, fitting, fortunate, full of promise, good, helpful, opportune,… …   Law dictionary

  • favorable position — I noun advantage, edge, favorable opportunity, handicap, head start, high road, inside track, point of vantage, strategic advantage, superior situation, upper hand, winning position foreign phrases: Favorabilia in lege sunt, fiscus, dos, vita,… …   Law dictionary

  • favorable — [adj1] approving, friendly acclamatory, affirmative, agreeable, amicable, approbative, approbatory, assenting, benevolent, benign, benignant, commending, complimentary, encouraging, enthusiastic, inclined, in favor of, kind, kindly, laudatory,… …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»