Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to+be+fast

  • 21 mordeo

    mordĕo, mŏmordi (archaic memordi; v. in the foll.), morsum, 2, v. a. [root smard-; Sanscr. mard-, bite; Gr. smerdnos, smerdaleos; (cf. Engl. smart)], to bite, to bite into (class.).
    I.
    Lit.: si me canis memorderit, Enn. ap. Gell. 7, 9, 3 (Sat. v. 36 Vahl.):

    canes mordere possunt,

    Cic. Rosc. Am. 20, 57:

    mordens pulex,

    biting, Mart. 14, 83:

    (serpens) fixum hastile momordit,

    bit into, Ov. M. 3, 68:

    mordeat ante aliquis quidquid, etc.,

    taste, Juv. 6, 632: terram, to bite the ground, bite the dust, of expiring warriors writhing on the ground:

    procubuit moriens et humum semel ore momordit,

    Verg. A. 11, 418; Ov. M. 9, 61.—Part. as subst.:

    morsi a rabioso cane,

    Plin. 29, 5, 32, § 100:

    laneaque aridulis haerebant morsa labellis,

    Cat. 64, 316.—
    2.
    In partic., to eat, devour, consume ( poet.):

    tunicatum cum sale mordens Caepe,

    Pers. 4, 30:

    ostrea,

    Juv. 6, 305:

    sordes farris mordere canini,

    id. 5, 11.—
    B.
    Transf.
    1.
    To bite into, take fast hold of, catch fast; to press or cut into ( poet.):

    laterum juncturas fibula mordet,

    takes hold of, clasps, Verg. A. 12, 274:

    mordebat fibula vestem,

    Ov. M. 8, 318:

    id quod a lino mordetur,

    where the thread presses in, Cels. 7, 4, 4:

    locus (corporis), qui mucronem (teli) momordit,

    id. 7, 5, 4:

    arbor mordet humum,

    takes hold of the ground, is rooted in the ground, Stat. Th. 9, 499.—Hence, poet., of a river: non rura quae Liris quieta Mordet aqua, cuts or penetrates into, Hor. C. 1, 31, 7.—
    2.
    To nip, bite, sting:

    matutina parum cautos jam frigora mordent,

    nips, attacks, Hor. S. 2, 6, 45: oleamque momorderit [p. 1165] aestus, id. Ep. 1, 8, 5:

    mordeat et tenerum fortior aura nemus,

    Mart. 8, 14, 2:

    radix gustu acri mordet,

    bites, hurts, Plin. 27, 13, 109, § 133:

    linguam,

    id. 29, 2, 9, § 34:

    oculos,

    id. 21, 6, 17, § 32:

    urtica foliis non mordentibus,

    stinging, burning, id. 22, 14, 16, § 37.—
    II.
    Trop., to bite, sting, pain, hurt (syn.: pungo, stimulo, remordeo;

    class.): invidere omnes mihi, Mordere clanculum,

    bit, stung, Ter. Eun. 3, 1, 21:

    morderi dictis,

    Ov. Tr. 1, 1, 25:

    jocus mordens,

    a biting jest, Juv. 9, 10:

    mordear opprobriis falsis,

    shall I be stung, vexed, Hor. Ep. 1, 16, 38:

    par pari referto, quod eam mordeat,

    to vex, mortify, Ter. Eun. 3, 1, 55:

    valde me momorderunt epistolae tuae,

    Cic. Att. 13, 12, 1:

    scribis, morderi te interdum, quod non simul sis,

    that it grieves you, affects you, id. ib. 6, 2, 8:

    dolore occulto morderi,

    to be attacked, tormented, Ov. M. 2, 806:

    nec qui detrectat praesentia, Livor iniquo Ullum de nostris dente momordit opus,

    detracted, id. Tr. 4, 10, 124; cf. id. P. 4, 14, 46:

    morderi conscientiā,

    to feel the sting of conscience, Cic. Tusc. 4, 20, 45:

    hunc mordebit objurgatio,

    Quint. 1, 3, 7.—
    B.
    To seize fast, hold firmly in the mind (cf. mordicus, II.):

    hoc tene, hoc morde,

    Sen. Ep. 78, 29. —
    C.
    To squander, dissipate: de integro patrimonio meo centum milia nummūm memordi, Laber. ap. Gell. 6, 9, 3 (Com. Rel. v. 50 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > mordeo

  • 22 celōx

        celōx ōcis, f    [1 CEL-], a swift-sailing ship, cutter, yacht, L.
    * * *
    I
    (gen.), celocis ADJ
    fast, rapid, swift, fleet; (classical mostly applied to boats)
    II
    cutter, yacht, light/fast boat; packet boat

    Latin-English dictionary > celōx

  • 23 contineō

        contineō tinuī, tentus, ēre    [com-+teneo], to hold together, bound, limit, comprise, enclose, surround, environ: ut trabes artē contineantur, Cs.: oppidum pons continebat, made a connection with, Cs.: hiberna milibus passuum C continebantur, were comprised within, Cs.: loci naturā continentur, are shut in, Cs.: artes inter se continentur, hang together: Zonarum trium contentus fine, O. —To keep together, keep in a body: uno in loco legiones, Cs.: navīs ibi, Cs.: exercitum, L.—To shut in, hem in, surround, hold: munitionibus contineri, Cs.: angustissime Pompeium, Cs.—To hold fast, keep, hold in place, retain: quod recepit: merces (opp. partiri): (naves) copulis continebantur, Cs.: parta a maioribus, Ta.—To keep, detain, shut in, hold, restrain, repress: manūs, keep hands off, T.: unde manum continuit? H.: sub pellibus milites, Cs.: nostros in castris, Cs.: ora frenis, Ph.: ventos carcere, O.: animam in dicendo: se domi, to stay: suo se loco, Cs.: agricolam si continet imber, keeps in doors, V.: suis intra munitionem, Cs.: alqm dextrā prehensum, V.: deprensum hostem, O.: gradum, to halt, V. — To comprise, contain, comprehend: in se vim caloris: genitalia corpora mundus, O.—Fig., to hold together, keep, retain: rem p.: Belgas in officio, Cs.: ceteros in armis, L.: eius hospitio contineri, N.—To hold back, detain, repress, check, curb, stay, stop, subdue: adpetitiones animi: insolentiam suam: Etruriam terrore, L.: animum a consuetā libidine, S.: hos flumina continebant, Cs.: manum iuventus Metu deorum, H.: se male, O.: vix me contineo, quin, etc., T.: non posse milites contineri, quin, etc., Cs.: vix contineor, refrain, T.: Quae vera audivi, keep to myself, T.: libros, keep back: odia tacitis nunc discordiis continentur, are confined within the limits of.—To comprehend, embrace, include, comprise: liber continet res gestas regum, N.: (comitia) rem militarem continent (i. e. in their jurisdiction), L.: fabula continet aestūs, H.: quo more caerimonia continetur, consists, Cs.: quae maxime rem continerent, the principal points, L.: forum, in quo aequitas continetur.
    * * *
    continere, continui, contentus V TRANS
    secure, maintain, sustain; fasten/hold in position; retain, keep safe, preserve; hinder, contain/shut in/confine; stay; restrain/hold back; comprise/form basis; keep/hold/hang together/fast; surround, enclose, contain, limit; concentrate

    Latin-English dictionary > contineō

  • 24 dēligō

        dēligō lēgī, lēctus, ere    [de + 1 lego], to choose, pick out, select, elect, designate, single out: ad eas res conficiendas deligi, Cs.: quos Romae relinqueres: ex civitate fortissimum quemque: ex legionibus fabros, Cs.: delecti Latio, V.: melimela Ad lunam delecta, H.: ordine ab omni Centum oratores, V.: sibi domicilio locum, Cs.: alqm socium sibi imperi, L.: Vertumnum socium, O.— To pick out, separate, remove: senes ac fessas aequore matres, V.
    * * *
    I
    deligare, deligavi, deligatus V TRANS
    bind fast, tie (up), fasten; make fast by tying; bandage; tie (bandage)
    II
    deligere, delegi, delectus V TRANS
    pick/pluck off, cull; choose, select, levy (soldiers), enrol; conduct a levy

    Latin-English dictionary > dēligō

  • 25 dē-ligō

        dē-ligō āvī, ātus, āre,    to bind together, tie up, bind fast, fetter, make fast: hominem deligari iubet: naviculam ad ripam, Cs.: epistulam ad amentum, Cs.: deligati ad palum iuvenes, L.

    Latin-English dictionary > dē-ligō

  • 26 dē-vinciō

        dē-vinciō nxī, nctus, ere,    to bind fast, tie up, fetter, clamp: aliquem fasciis: operculis plumbo devinctis, L.—Fig., to bind fast, unite closely, oblige, lay under obligation: (Italiam) omnibus vinclis devinctam tenere: ab isto donis devinciri: Hispania beneficiis devincta, Cs.: suos praemiis: se cum aliquo adfinitate: Coniugio liberali devinctus, T. aeterno devinctus amore, V.—In rhet., to comprise, condense: verba comprehensione.

    Latin-English dictionary > dē-vinciō

  • 27 iēiūnium

        iēiūnium ī, n    [ieiunus], a fasting, fast-day, fast: instituendum Cereri, L.: longa ieiunia, O.: ieiunia indicere, H.— Hunger: ieiunia pascere, O —Leanness, poorness (of animals), V.

    Latin-English dictionary > iēiūnium

  • 28 retentō

        retentō —, —, āre, freq.    [retineo], to hold back firmly, keep back, hold fast: agmen, L.: admissos equos, O.— To preserve, maintain: sensūs hominum, C. poët.
    * * *
    retentare, retentavi, retentatus V
    hold fast; hold back

    Latin-English dictionary > retentō

  • 29 adduco

    ad-dūco, xi, ctum, 3, v. a. (adduce for adduc, Plaut. Poen. 1, 3, 15; Ter. Ph. 2, 1, 29; Afr. ap. Non. 174, 32:

    adduxti for adduxisti,

    Ter. Heaut. 4, 6, 15; id. Eun. 4, 7, 24:

    adduxe = adduxisse,

    Plaut. Rud. 4, 4, 3), to lead to, to bring or convey to, draw to any place or to one's self (opp. abduco, q. v.; syn.: adfero, apporto, adveho, induco).
    I.
    Lit.:

    quaeso, quī possim animum bonum habere, qui te ad me adducam domum,

    Plaut. Ps. 3, 2, 78:

    ille alter venit, quem secum adduxit Parmenio,

    Ter. Eun. 4, 4, 27; Afr. ap. Non. 174, 32: quos secum Mitylenis Cratippus adduxit, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 5:

    Demetrius Epimachum secum adduxit,

    Vitr. 10, 22, 262.—With ad:

    ad lenam,

    Plaut. As. 5, 2, 65; cf. id. Mil. 3, 1, 193: ad cenam, Lucil. ap. Non. 159, 25 (cf.:

    abduxi ad cenam,

    Ter. Heaut. 1, 2 [p. 32] 9):

    adduxit ea ad Adam,

    Vulg. Gen. 2, 19; ib. Marc. 14, 53.—Or with a local adv.:

    tu istos adduce intro,

    Plaut. Poen. 5, 3, 54:

    quia te adducturam huc dixeras eumpse non eampse,

    id. Truc. 1, 2, 31; so Ter. And. 5, 3, 29:

    adduc huc filium tuum,

    Vulg. Luc. 9, 41. —
    2.
    In gen., without regard to the access. idea of accompanying, to lead or bring a person or thing to a place, to take or conduct from one place to another (of living beings which have the power of motion, while affero is properly used of things: attuli hunc. Pseud. Quid? attulisti? Ca. Adduxi volui dicere, Plaut. Ps. 2, 4, 21).—So of conducting an army:

    exercitum,

    Cic. Att. 7, 9:

    aquam,

    to lead to, id. Cael. 14.—With in:

    gentes feras in Italiam,

    Cic. Att. 8, 11, 2; cf. Oud. ad Caes. B. G. 4, 22, and Auct. B. G. 8, 35:

    in judicium adductus,

    Cic. Rosc. Am. 10, 28:

    adducta res in judicium est,

    id. Off. 3, 16, 67; so id. Clu. 17.—With dat.:

    puero nutricem adducit,

    Ter. Hec. 5, 2, 4:

    qui ex Gallia pueros venales isti adducebat,

    Cic. Quint. 6.— Poet. with acc.:

    Diae telluris ad oras applicor et dextris adducor litora remis,

    Ov. M. 3, 598 (cf. advertor oras Scythicas, id. ib. 5, 649, and Rudd. II. p. 327):

    adducere ad populum, i. e. in judicium populi vocare,

    Cic. Agr. 2, 6.—Of a courtesan, to procure:

    puero scorta,

    Nep. Dion, 5:

    paelicem,

    Ov. Fast. 3, 483.— Poet. also of a place, which is, as it were, brought near. Thus Hor. in describing the attractions of his Sabine farm: dicas adductum propius frondere Tarentum, Ep. 1, 16, 11.—
    B.
    Esp.
    1.
    To bring a thing to a destined place by drawing or pulling, to draw or pull to one's self:

    tormenta eo graviores emissiones habent, quo sunt contenta atque adducta vehementius,

    Cic. Tusc. 2, 24:

    adducto arcu,

    Verg. A. 5, 507; so,

    adducta sagitta,

    id. ib. 9, 632:

    utque volat moles, adducto concita nervo,

    Ov. M. 8, 357:

    adducta funibus arbor corruit,

    id. ib. 775:

    funem,

    Caes. B. G. 3, 14: so Luc. 3, 700:

    colla parvis lacertis,

    Ov. M. 6, 625:

    equos,

    id. Fast. 6, 586.—Hence trop.:

    habenas amicitiae,

    to tighten, Cic. Lael. 13, 45; cf. Verg. A. 9, 632, and 1, 63.—
    2.
    Of the skin or a part of the body, to draw up, wrinkle, contract:

    adducit cutem macies,

    wrinkles the skin, Ov. M. 3, 397:

    sitis miseros adduxerat artus,

    Verg. G. 3, 483; so, frontem (opp. remittere), to contract:

    interrogavit, quae causa frontis tam adductae?

    a brow so clouded? Quint. 10, 3, 13; so Sen. Benef. 1, 1.
    II.
    Fig.
    A.
    To bring a person or thing into a certain condition; with ad or in:

    numquam animum quaesti gratiā ad malas adducam partīs,

    Ter. Hec. 5, 3, 38:

    rem adduci ad interregnum,

    Cic. Att. 7, 9:

    ad arbitrium alterius,

    id. Fam. 5, 20:

    ad suam auctoritatem,

    id. Deiot. 10, 29:

    numquam prius discessit, quam ad finem sermo esset adductus,

    Nep. Ep. 3:

    iambos ad umbilicum adducere,

    Hor. Epod. 14, 8:

    in discrimen extremum,

    Cic. Phil. 6, 7; cf. Liv. 45, 8:

    in summas angustias,

    Cic. Quint. 5:

    in invidiam falso crimine,

    id. Off. 3, 20:

    in necessitatem,

    Liv. 8, 7:

    vitam in extremum,

    Tac. A. 14, 61.—
    B.
    To bring or lead one to a certain act, feeling, or opinion; to prompt, induce, prevail upon, persuade, move, incite to it; with ad, in, or ut (very freq. and class., and for the most part in a good sense; while seducere and inducere denote instigating or seducing to something bad, Herz. Caes. B. G. 1, 3;

    although there are exceptions, as the foll. examples show): ad misericordiam,

    Ter. Heaut. 5, 2, 42:

    ad nequitiem,

    id. Ad. 3, 3, 4:

    ad iracundiam, ad fletum,

    Cic. Brut. 93, 322:

    quae causa ad facinus adduxit,

    id. Rosc. Am. 31:

    in metum,

    id. Mur. 24:

    in summam exspectationem,

    id. Tusc. 1, 17:

    in spem,

    id. Att. 2, 22:

    in opinionem,

    id. Fam. 1, 1:

    in suspicionem alicui,

    Nep. Hann. 7:

    ad paenitentiam,

    Vulg. Rom. 2, 4; ib. 10, 19.—With gerund:

    ad suspicandum,

    Cic. Pr. Cons. 16:

    ad credendum,

    Nep. Con. 3.—With ut:

    adductus sum officio, fide, misericordia, etc., ut onus hoc laboris mihi suscipiendum putarem,

    Cic. Verr. 1, 2:

    nullo imbre, nullo frigore adduci, ut capite operto sit,

    id. de Sen. 10: id. Cat. 1, 2; id. Fam. 3, 9; 6, 10, etc.; Caes. B. G. 6, 12; Liv. 4, 49 al.—And absol. in pass.:

    quibus rebus adductus ad causam accesserim demonstravi,

    Cic. Verr. 1, 3:

    his rebus adducti,

    being induced, Caes. B. G. 1, 3; 6, 10.—With quin:

    adduci nequeo quin existimem,

    Suet. Tib. 21.—With inf.: facilius adducor ferre humana humanitus, Afr. ap. Non. 514, 20.—
    C.
    Adducor with inf., or with ut and subj. = adducor ad credendum, peithomai, to be induced to believe:

    ego non adducor, quemquam bonum ullam salutem putare mihi tanti fuisse,

    Cic. Att. 11, 16:

    ut jam videar adduci, hanc quoque, quae te procrearit, esse patriam,

    id. Leg. 2, 3:

    illud adduci vix possum, ut... videantur,

    id. Fin. 1, 5, 14; id. ib. 4, 20, 55; Lucr. 5, 1341.—Hence, adductus, a, um, P. a.
    A.
    Drawn tight, stretched, strained, contracted. — Trop.:

    vultus,

    Suet. Tib. 68:

    frons in supercilia adductior,

    Capitol. Ver. 10; cf. Plin. Ep. 1, 16.—Hence,
    B.
    Of place, narrow, contracted, strait:

    (Africa) ex spatio paulatim adductior,

    Mel. 1, 4.—
    C.
    Of character, strict, serious, severe:

    modo familiaritate juvenili Nero et rursus adductus, quasi seria consociaret,

    Tac. A. 14, 4:

    adductum et quasi virile servitium,

    id. ib. 12, 7:

    vis pressior et adductior,

    Plin. Ep. 1, 16.— Sup. not used.— Adv. only in comp. adductĭus,
    1.
    More tightly:

    adductius contorquere jacula,

    Aus. Grat. Act. 27.—
    2.
    Trop., more strictly:

    imperitare,

    Tac. H. 3, 7:

    regnari,

    id. Germ. 43.

    Lewis & Short latin dictionary > adduco

  • 30 figo

    fīgo, xi, xum, 3 (archaic part. perf. ficta, Lucr. 3, 4; Varr. R. R. 3, 7, 4), v. a. [Gr. sphing-ô, to bind fast; sphigmos, phimos, muzzle; cf. fīlum, for figlum. Curt. Gr. Etym. p. 186; Germ. dick. dicht; Engl. thick. etc., Corss. Krit. Nachtr. p. 233], to fix, fasten, drive or thrust in, attach, affix (class.; cf.: pango, configo, defigo).
    I.
    Lit., constr. aliquid, aliquid in with abl. ( poet. also in with acc., or aliquid with abl. only):

    imbrices medias clavulis,

    Cato, R. R. 21, 3:

    palum in parietem,

    Plaut. Mil. 4, 4, 4:

    mucrones in cive an in hoste,

    Cic. Phil. 14, 3, 6:

    tabulam decreti Caesaris aut beneficii,

    to post up, id. ib. 1, 1, 3; cf. id. ib. 12, 5 fin.:

    Antonius accepta grandi pecunia fixit legem a dictatore comitiis latam,

    i. e. posted it up as having been carried, id. Att. 14, 12, 1; cf.:

    adsentiri, ne qua tabula ullius decreti Caesaris figeretur,

    id. Phil. 1, 1, 3:

    fixit leges pretio atque refixit,

    Verg. A. 6, 622:

    quique aera legum vetustate delapsa, noscerent figerentque,

    Tac. H. 4, 40:

    nec verba minacia aere fixo legebantur,

    Ov. M. 1, 91:

    quam damnatis crucem servis fixeras,

    hadst fixed in the ground, erected, Cic. Verr. 2, 5, 6, § 12:

    feraces plantas humo,

    to plant, set, Verg. G. 4, 115:

    clavos verticibus,

    Hor. C. 3, 24, 5:

    cuneos,

    Plin. 17, 14, 24, § 109 (dub.):

    veribus trementia (frusta),

    to fix on spits, Verg. A. 1, 212:

    spicula pectore,

    Prop. 2, 13, 2 (3, 4, 2 M.);

    for which: harundo in vertice fixa,

    Hor. S. 1, 8, 7:

    cristas vertice,

    Verg. A. 10, 701:

    fumantes taedas sub pectore,

    id. ib. 7, 457:

    notas in collo dente,

    to impress, Tib. 1, 8, 38:

    virus in venas per vulnera,

    injects, Cic. Arat. 432: vestigia, plants his steps, i. e. moves on, Verg. A. 6, 159:

    arma quae fixa in parietibus fuerant,

    fastened up, hung up, Cic. Div. 1, 34, 74; cf.:

    scuta sublime fixa,

    id. ib. 2, 31, 67:

    arma ad postem Herculis,

    Hor. Ep. 1, 1, 5:

    arma thalamo,

    Verg. A. 4, 495:

    arma Troïa hic,

    id. ib. 1, 248:

    clipeum postibus,

    id. ib. 3, 287:

    dona Laurenti Divo,

    id. ib. 12, 768: ID AES AD STATVAM LORICATAM DIVI IVLII, S. C. ap. Plin. Ep. 8, 6, 13:

    qui spolia ex hoste fixa domi haberent,

    Liv. 23, 23, 6; 38, 43, 11:

    navalem coronam fastigio Palatinae domus,

    Suet. Claud. 17:

    luteum opus celsā sub trabe (hirundo),

    Ov. F. 1, 158: ipse summis saxis fixus asperis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107, and id. Pis. 19, 43 (Trag. v. 413 ed. Vahl.):

    aliquem cruci,

    nail, Quint. 7, 1, 30; Suet. Dom. 10:

    corpus lacerum in crucem (al. cruce),

    Just. 21, 4 fin.:

    figit in virgine vultus,

    fixes, Verg. A. 12, 70:

    oculos solo,

    id. ib. 1, 482:

    oculos in terram,

    Sen. Ep. 11: in poet. transf.:

    oculos horrenda in virgine fixus,

    Verg. A. 11, 507 (cf.:

    defixus lumina vultu,

    id. ib. 6, 156; Tac. A. 3, 1):

    Caesar in silentium fixus,

    Tac. A. 6, 50 (56):

    obstipo capite et figentes lumine terram,

    Pers. 3, 80:

    foribus miser oscula figit,

    kisses, Lucr. 4, 1179:

    oscula dulcia,

    Verg. A. 1, 687:

    sedem Cumis,

    to fix his abode, Juv. 3, 2:

    domos,

    Tac. A. 13, 54.—
    B.
    Transf., to fix by piercing through, to transfix, pierce (cf. configo, II.):

    hunc intorto figit telo,

    Verg. A. 10, 382:

    hunc jaculo acuto,

    Ov. M. 10, 131: hostes telis, Auct. B. Alex. 30 fin.:

    fixisse puellas gestit (Cupido),

    Tib. 2, 1, 71:

    cervos,

    Verg. E. 2, 29:

    dammas,

    id. G. 1, 308; id. A. 5, 515; Sil. 1, 305:

    cutem (clavi),

    Sen. Prov. 3:

    olli per galeam fixo stetit hasta cerebro,

    Verg. A. 12, 537:

    aprum,

    Juv. 1, 23:

    figar a sagitta,

    Ov. H. 16, 278:

    vulnus,

    to inflict, Mart. 1, 61, 4.
    II.
    Trop.
    A.
    To fix, fasten, direct.
    1.
    With in and abl.: ego omnia mea studia, omnem operam, curam, industriam, cogitationem, [p. 749] mentem denique omnem in Milonis consulatu fixi et locavi, Cic. Fam. 2, 6, 3.—
    2.
    With in and acc. (rare):

    fixus in silentium,

    Tac. A. 6, 50.—
    3.
    In other constructions:

    beneficium, quemadmodum dicitur, trabali clavo,

    Cic. Verr. 2, 5, 21, § 53:

    nostras intra te fige querelas,

    Juv. 9, 94:

    penitus hoc se malum fixit,

    Sen. Tranq. 15:

    nequitiae fige modum tuae,

    Hor. C. 3, 15, 2. —
    B.
    (Acc. to I. B.) Of speech, to sting; taunt, rally a person:

    aliquem maledictis,

    Cic. N. D. 1, 34, 93:

    adversarios,

    id. Or. 26, 89.—Hence, fixus, a, um, P. a., fixed, fast, immovable.
    A.
    Lit. (very rare):

    illud maneat et fixum sit,

    Cic. Rab. Post. 9, 25:

    inque tuis nunc Fixa pedum pono pressis vestigia signis,

    i. e. firmly fixed in, Lucr. 3, 4; cf.

    in the foll.: astra,

    the fixed stars, Manil. 2, 35; so,

    flammae,

    Ov. Tr. 4, 3, 15.— Far more freq.,
    B.
    Trop.:

    vestigia (integritatis) non pressa leviter, sed fixa ad memoriam illius provinciae sempiternam,

    Cic. Sest. 5, 13:

    non ita fixum, ut convelli non liceret,

    id. Clu. 45, 126: fixum et statutum, id. Mur., 30, 62; cf.:

    consilium fixum,

    id. Att. 6, 14, 2:

    animo fixum immotumque sedere, ne, etc.,

    Verg. A, 4, 15: fixum est, with a subj.-clause, it is fixed, determined, Sil. 2, 364; 3, 114:

    decretum stabile, fixum, ratum,

    Cic. Ac. 2, 9, 27; cf.:

    ratum, fixum, firmum,

    permanent, id. ib. 2, 46, 141:

    illud fixum in animis vestris tenetote,

    fixed, impressed, id. Balb. 28, 64: quae perpetuo animo meo fixa manebunt, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 3.— Adv.: fixe, fixedly (late Lat.):

    ubi tenacius habitabit et fixius,

    Aug. Ep. 6 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > figo

  • 31 firmus

    firmus, a, um, adj. [Sanscr. dhar-, dharā-mi, hold, support; Gr. thra-, thrê-sasthai, to sit down, thrênus, thronos; cf.: frētus, frēnum], firm (in opp. to frail, destructible), steadfast, stable, strong, powerful (freq. and class.; esp. in the trop. sense; syn.: constans, stabilis, solidus).
    I.
    Lit.:

    nos fragili vastum ligno sulcavimus aequor: Quae tulit Aesoniden, firma carina fuit,

    Ov. P. 1, 4, 35:

    robora,

    Verg. A. 2, 481:

    arbor,

    Ov. A. A. 2, 652:

    vincula,

    id. F. 1, 370:

    janua,

    i. e. shut fast, id. Am. 2, 12, 3; cf.

    sera,

    id. P. 1, 2, 24:

    solum,

    Curt. 5, 1:

    firmioris testae murices,

    Plin. 9, 33, 52, § 102: sunt et Amineae vites, firmissima vina. Verg. G. 2, 97:

    firmo cibo pasta pecus,

    strengthening, Varr. R. R. 2, 11, 2:

    firmius est triticum quam milium: id ipsum quam hordeum: ex tritico firmissima siligo,

    Cels. 2, 18:

    effice ut valeas, et ut ad nos firmus ac valens quam primum venias,

    Cic. Fam. 16, 8, 1 and 2; cf.:

    mihi placebat, si firmior esses, etc.,

    id. ib. 16, 5, 1:

    nondum satis firmo corpore,

    id. ib. 11, 27, 1:

    hinc remiges firmissimi, illinc inopia affectissimi,

    Vell. 2, 84, 2.—With dat.:

    area firma templis sustinendis,

    Liv. 2, 5, 4:

    testa in structura oneri ferendo firma,

    Vitr. 2, 8, 19:

    adversis,

    Tac. Agr. 35 fin.
    II.
    Trop., firm in strength or durability, also in opinion, affection, etc., fast, constant, steadfast, immovable, powerful, strong, true, faithful:

    quae enim domus tam stabilis, quae tam firma civitas est, quae non odiis et discidiis funditus possit everti?

    Cic. Lael. 7, 23:

    res publica firma atque robusta,

    id. Rep. 2, 1 fin.; cf.:

    civitas imprimis firma,

    Caes. B. G. 5, 54, 2:

    Trinobantes prope firmissima earum regionum civitas,

    id. ib. 5, 20, 1; cf.

    also: Mutina firmissima et splendidissima colonia,

    Cic. Phil. 5, 9, 24:

    tres potentissimi ac firmissimi populi,

    id. ib. 1, 3 fin.; and:

    evocatorum firma manus,

    id. Fam. 15, 4, 3: Antonius ab equitatu firmus esse dicebatur, strong in cavalry, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15, 2.— With ad and acc.: satis firmus ad castra facienda, Pomp. ap. Cic. Att. 8, 12, A, 1:

    Chrysippi consolatio ad veritatem firmissima est,

    Cic. Tusc. 3, 33, 79:

    exercitus satis firmus ad tantum bellum,

    Liv. 23, 25, 6; cf.:

    cohortes minime firmae ad dimicandum,

    Caes. B. G. 7, 60, 2; Sall. H. 4, 62, 16.— With contra: Jugurtha nihil satis firmum contra Metellum putat, Sall. J. 80, 1.—With adversus:

    firmus adversus militarem largitionem,

    Tac. H. 2, 82:

    firmior adversus fortuita,

    id. ib. 4, 51:

    adversus convicia malosque rumores,

    Suet. Tib. 28.— Absol.:

    cum neque magnas copias neque firmas haberet,

    Nep. Eum. 3, 3; Caes. B. G. 1, 3, 8; Sall. J. 56, 2:

    concordi populo nihil esse immutabilius, nihil firmius,

    Cic. Rep. 1, 32:

    praesidia firmissima,

    id. Fin. 1, 10, 35:

    fundamenta defensionis firmissima,

    id. Cael. 2, 7:

    firmior fortuna,

    id. Rep. 1, 17:

    constitutio Romuli,

    id. ib. 2, 31 (ap. Non. 526, 10):

    illud ratum, firmum, fixum fuisse vis,

    Cic. Ac. 2, 46, 141:

    officii praecepta firma, stabilia,

    id. Off. 1, 2, 6; cf.:

    opinio, firma et stabilis,

    id. Brut. 30, 114:

    firma et constans assensio,

    id. Ac. 1, 11, 42:

    ne in maximis quidem rebus quicquam adhuc inveni firmius,

    id. Or. 71, 237:

    spem firmissimam habere,

    id. Fam. 6, 5, 4; cf.

    , transf.: firmior candidatus,

    i. e. who has stronger, greater hopes of being elected, id. Att. 1, 1, 2:

    litterae,

    i. e. containing news that may be relied upon, id. ib. 7, 25; cf. id. ib. 16, 5:

    senatum sua sponte bene firmum firmiorem vestra auctoritate fecistis,

    id. Phil. 6, 7, 18; cf.:

    vir in suscepta causa firmissimus,

    id. Mil. 33, 91:

    accusator firmus verusque,

    id. Div. in Caecil. 9, 29;

    with this cf.: vir pro veritate firmissimus,

    Plin. Ep. 2, 11, 19:

    sunt fortasse in sententia firmiores,

    id. Balb. 27, 61:

    firmus in hoc,

    Tib. 3, 2, 5:

    non firmus rectum defendis et haeres,

    Hor. S. 2, 7, 26:

    firmus proposito,

    Vell. 2, 63 fin.; so,

    firmissimus irā,

    Ov. M. 7, 457: firmo id constantique animo facias licet, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 2:

    nunc opus pectore firmo,

    Verg. A. 6, 261:

    firmi amici sunt (opp.: amici collabascunt),

    Plaut. Stich. 4, 1, 16:

    firmi et stabiles et constantes (amici),

    Cic. Lael. 17, 62:

    ex infidelissimis sociis firmissimos reddere,

    id. Fam. 15, 4, 14:

    non brevis et suffragatoria, sed firma et perpetua amicitia,

    Q. Cic. Petit. Cons. 7, 26:

    firmissimae amicitiae,

    Quint. 1, 2, 20:

    fides firma nobis,

    Plaut. Capt. 5, 1, 6.—
    * (β).
    Poet. with inf.:

    fundus nec vendibilis nec pascere firmus,

    able, capable, Hor. Ep. 1, 17, 47. —Hence, adv., firmly, steadily, lastingly, powerfully; in two (equally common) forms: firme and firmĭter.
    (α).
    Form firme, Plaut. Mil. 4, 2, 24; id. Trin. 2, 2, 54:

    insistere,

    Suet. Calig. 26:

    firme graviterque aliquid comprehendere,

    Cic. Fin. 1, 21, 71; cf.:

    satis firme aliquid concipere animo,

    id. ib. 2, 2, 6:

    continere multa,

    Quint. 11, 2, 2:

    sustinere assensus suos,

    Cic. Fin. 3, 9, 31:

    graviter et firme respondere,

    Plin. Ep. 6, 13, 3.—
    (β).
    Form firmiter: firmiter hoc tuo sit pectore fixum, Lucil. ap. Non. 512, 20:

    nisi suffulcis firmiter,

    Plaut. Ep. 1, 1, 77:

    insistere,

    Caes. B. G. 4, 26, 1:

    in suo gradu collocari,

    Cic. Rep. 1, 45 fin.: stabilita matrimonia, Cic. Fragm. ap. Non. 512, 23 (Rep. 6, 2 ed. Mos.):

    promisisse,

    Plaut. Ps. 3, 2 111:

    meminisse,

    Gell. 13, 8, 2.—
    b.
    Comp.:

    firmius durare,

    Plin. 35, 12, 46, § 165:

    firmius coire,

    Ov. H. 19, 67.—
    c.
    Sup.:

    asseverare,

    Cic. Att. 10, 14 fin.:

    pulvinus quam firmissime statuatur,

    Vitr. 5, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > firmus

  • 32 incertus

    incertus, a, um (archaic gen. plur. incertūm, Pac. ap. Non. 495, 27), adj. [2. incertus; hence, acc. to certus].
    I.
    Object., of things whose (external or internal) qualities are not firmly established, uncertain, unsettled, doubtful, untrustworthy, not fast, not firm (class.): amicus certus in re incerta cernitur, Enn. ap. Cic. Lael. 17, 64 (Trag. v. 428 Vahl.); cf. id. ap. Non. 166, 22 (Trag. v. 12 Vahl.):

    incerti socii an hostes essent,

    Liv. 30, 35, 9:

    incertus (infans) masculus an femina esset,

    id. 31, 12, 6; cf. Sall. J. 49, 5:

    cum incerta bellum an pax cum Celtiberis essent,

    Liv. 34, 19, 8 Weissenb.: spe incerta certum mihi laborem sustuli, Ter. Hec. prol. alt. 9; id. And. 2, 3, 16:

    nuptiae,

    id. ib. 5, 1, 11:

    aetas (puerilis) maxime lubrica atque incerta,

    Cic. Verr. 2, 5, 52, § 137:

    itinera,

    Caes. B. G. 5, 37 fin.:

    dominatus,

    Cic. Rep. 1, 17:

    status,

    id. ib. 1, 26:

    sedes,

    Sall. C. 6, 1:

    ambiguae testis incertaeque rei,

    Juv. 8, 81:

    comarum Anulus incertā non bene fixus acu,

    not fast, Mart. 2, 66, 2:

    colligere incertos et in ordine ponere crines,

    dishevelled, Ov. Am. 1, 11, 1:

    per incertam lunam sub luce maligna,

    not clearly visible, dim, Verg. A. 6, 270:

    soles,

    id. ib. 3, 203:

    securis,

    that did not strike with a sure blow, id. ib. 2, 224:

    vultus,

    disturbed, uneasy, Sall. J. 106, 2:

    ille vitam suam ad incertissimam spem reservavit,

    Cic. Sest. 22, 50: arbori incertae nullam prudentia cani Rectoris cum ferret opem, the ship uncertain in her course, because no longer obeying the helm, Juv. 12, 32 Halm. — In neutr. ellipt.:

    clauserant portas incertum vi an voluntate,

    Liv. 31, 41, 2; 31, 43, 7 al. — Neutr. as adv. ( poet.):

    incertum vigilans,

    Ov. H. 10, 9; Stat. Th. 5, 212. —
    II.
    Subject., as respects one's perceptions or convictions, not firmly established, uncertain, undetermined, doubtful, dubious (so most freq. in prose and poetry):

    nihil est incertius vulgo,

    Cic. Mur. 17, 36:

    casus,

    id. Or. 28, 98:

    ut alia certa, alia incerta esse dicunt,

    id. Off. 2, 2, 7; cf.: est igitur ridiculum, quod est dubium, id relinquere incertum, id. Mur. 32, 68; and:

    incerta atque dubia,

    Plin. 17, 1, 1, § 9 fin.:

    ut incertis temporibus diversisque itineribus iretur,

    Caes. B. G. 7, 16 fin.; so,

    eventus reliqui temporis,

    Cic. Quint. 26, 83:

    exitus pugnarum,

    id. Mil. 21, 56:

    adulterium,

    Quint. 7, 2, 52:

    auctor,

    id. 5, 11, 41:

    cujus ora puellares faciunt incerta capilli,

    make the sex doubtful, Juv. 15, 137:

    incerta persona heres institui non potest,

    Ulp. Fragm. 22, 4; Gai. Inst. 2, 242; cf. 2, 238.—
    (β).
    With rel. or interrog.-clause:

    nunc mihi incertumst, abeam an maneam,

    Plaut. Aul. 4, 9, 19:

    moriendum certe est, et id incertum, an hoc ipso die,

    Cic. Sen. 20, 74; cf. Quint. 1, 6, 27:

    (Gallus) avem, an gentem, an nomen, an fortunam corporis significet, incertum est,

    id. 7, 9, 2:

    confessus est quidem sed incertum, utrum quia verum erat, an quia, etc.,

    Plin. Ep. 4, 11, 5:

    neque plane occultati humilitate arborum et tamen incerti, quidnam esset,

    Sall. J. 49, 5 Kritz.— Abl. absol.:

    multi annantes navibus incerto prae tenebris, quid aut peterent aut vitarent, foede interierunt,

    Liv. 28, 36, 12.—
    2.
    Subst.: incer-tum, i, n., an uncertainty:

    quicquid incerti mihi in animo prius aut ambiguum fuit, Nunc liquet, nunc defaecatum est,

    Plaut. Ps. 2, 4, 69:

    ne cujus incerti vanique auctor esset,

    Liv. 4, 13, 9:

    incerta maris et tempestatum,

    Tac. A. 3, 54:

    incerta fortunae experiri,

    Plin. Ep. 3, 19, 4:

    incerta belli,

    Liv. 30, 2:

    bona, fortunae possessionesque omnium in dubium incertumque revocabuntur,

    Cic. Caecin. 27, 76; cf. id. ib. 13, 38:

    Minucius praefectus annonae in incertum creatus,

    for an indefinite time, Liv. 4, 13, 7:

    postremo fugere an manere tutius foret, in incerto erat,

    Sall. J. 38, 5:

    Allobroges diu in incerto habuere, quidnam consilii caperent,

    id. C. 41, 1; cf. id. J. 46, 8:

    imperia ducum in incerto reliquerat,

    Tac. H. 2, 33 fin.
    B.
    Transf., of a person who is in a state of uncertainty respecting any thing, uncertain, in uncertainty, hesitating, doubtful: quo ego ope mea Pro incertis certos compotesque consili Dimitto, Enn. ap. Cic. de Or. 1, 45, 199 (Trag. v. 188 Vahl.):

    nolo suspensam et incertam plebem Romanam obscura spe et caeca exspectatione pendere,

    Cic. Agr. 2, 25, 66; so,

    varius incertusque agitabat,

    Sall. J. 74, 1; Plaut. Ep. 3, 4, 3:

    ego certe me incerto scio hoc daturum nemini homini,

    id. As. 2, 4, 60.—
    (β).
    With rel.-clause:

    quid dicam hisce, incertus sum,

    Ter. Hec. 3, 4, 36:

    cum incertus essem, ubi esses,

    Cic. Att. 1, 9, 1:

    incerti ignarique, quid potissimum facerent,

    Sall. J. 67, 1:

    incerti quidnam esset,

    id. ib. 49, 5:

    incertus, quonam modo aciem instrueret,

    id. ib. 101, 2:

    incerti, quo fata ferant, ubi sistere detur,

    Verg. A. 3, 7:

    incertus, Geniumne loci famulumne parentis Esse putet,

    id. ib. 5, 95:

    faber, incertus scamnum faceretne Priapum,

    Hor. S. 1, 8, 2.—
    (γ).
    With gen. (not in Cic.): summarum rerum incerti, Enn. ap. Cic. de Or. 1, 45, 199 (Trag. v. 187 Vahl.):

    incertusque meae paene salutis eram,

    Ov. Tr. 3, 3, 4:

    sententiae,

    Liv. 4, 57, 3:

    veri,

    id. 4, 23, 3; 1, 27, 6:

    rerum,

    id. 24, 24, 9:

    ultionis,

    Tac. A. 2, 75:

    sui,

    Stat. Th. 5, 525:

    naves incertae locorum, Auct. B. Afr. 7: mox incertus animi, fesso corpore, etc.,

    Tac. A. 6, 46; id. H. 3, 55 fin.:

    futurorum,

    Plin. Ep. 9, 13, 11:

    consilii,

    Curt. 8, 10, 27.—
    (δ).
    With abl.:

    incerti metu,

    Val. Fl. 3, 602.—
    (ε).
    With de and abl.:

    incertus de salute alicujus,

    Plin. Ep. 6, 20, 10.—Hence, adv. in two forms: incertē and incerto (both ante-class.), uncertainly, not certainly, dubiously: incerte errat animus, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 259 Vahl.): vagat exsul, Pac. ap. Non. 467, 25 (Trag. Rel. p. 87 Rib.):

    ubi Habitet dum incerto scio,

    Plaut. Ep. 3, 4, 69:

    incerto scio,

    id. Ps. 4, 2, 7:

    incerto autumo,

    id. Ep. 4, 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > incertus

  • 33 jejunium

    jējūnĭum, ii, n. [id.], a fast-day, fast.
    I.
    Lit.:

    jejunium Cereri instituere,

    Liv. 36, 37:

    illos longa domant inopi jejunia victu,

    Ov. M. 1, 312:

    solvere,

    id. ib. 5, 534:

    ponere,

    id. F. 4, 535:

    jejunia indicere,

    Hor. S. 2, 3, 291:

    servare,

    Suet. Aug. 76:

    jejunio aegrum vexare,

    Cels. 3, 18.—
    II.
    Transf.
    A.
    Hunger:

    in vacuis spargit jejunia venis,

    Ov. M. 8, 820:

    jejunia pascere,

    id. ib. 4, 263:

    sedare,

    id. ib. 15, 83:

    placare voracis jejunia ventris,

    id. ib. 95.— Poet.:

    jejunia undae,

    thirst, Luc. 4, 332.—
    B.
    Leanness, poorness:

    invalidique patrum referant jejunia nati,

    Verg. G. 3, 128.—
    C.
    Barrenness, unproductiveness:

    macram ac tenuem terram jejunio laborare,

    Col. 3, 12, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > jejunium

  • 34 Liburna

    Lĭburni, ōrum, m., the Liburnians, an Illyrian people, between Istria and Dalmatia, in the mod. Croatia, Mel. 2, 3, 12 and 13; Liv. 10, 2:

    regna Liburnorum,

    Verg. A. 1, 244.—In sing.: Lĭburnus, i, m., a Liburnian; esp., a Liburnian slave, such as were used in Rome as sedan-bearers, Juv. 3, 239; 4, 75.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lĭburnus, a, um, adj., of or belonging to the Liburnians, Liburnian:

    terrae,

    Luc. 8, 38:

    rostra,

    Liburnian ships, Prop. 3, 9 (4, 10), 44.—Hence,
    2.
    Subst.: Lĭburna, ae, f., a light, fast-sailing vessel, a Liburnian galley, a brigantine, Caes. B. C. 3, 9; Hor. C. 1, 37, 30; id. Epod. 1, 1; Sil. 13, 240; Luc. 3, 534; Tac. G. 9.—
    B.
    Lĭbur-nĭa, ae, f., the country of Liburnia, Plin. 3, 22, 26, § 141; 8, 48, 73, § 191.—
    III.
    Lĭ-burnĭcus, a, um, adj., Liburnic, Liburnian:

    Liburnicae insulae,

    Plin. 3, 25, 30, § 152:

    oleum,

    Pall. 12, 18.—Hence,
    2.
    Subst.: Lĭburnĭca, ae, f., like Liburna, a fast-sailing vessel, a brigantine:

    parte Liburnicarum demersa,

    Suet. Aug. 17; id. Calig. 37; Plin. 10, 23, 32, § 63.

    Lewis & Short latin dictionary > Liburna

  • 35 Liburni

    Lĭburni, ōrum, m., the Liburnians, an Illyrian people, between Istria and Dalmatia, in the mod. Croatia, Mel. 2, 3, 12 and 13; Liv. 10, 2:

    regna Liburnorum,

    Verg. A. 1, 244.—In sing.: Lĭburnus, i, m., a Liburnian; esp., a Liburnian slave, such as were used in Rome as sedan-bearers, Juv. 3, 239; 4, 75.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lĭburnus, a, um, adj., of or belonging to the Liburnians, Liburnian:

    terrae,

    Luc. 8, 38:

    rostra,

    Liburnian ships, Prop. 3, 9 (4, 10), 44.—Hence,
    2.
    Subst.: Lĭburna, ae, f., a light, fast-sailing vessel, a Liburnian galley, a brigantine, Caes. B. C. 3, 9; Hor. C. 1, 37, 30; id. Epod. 1, 1; Sil. 13, 240; Luc. 3, 534; Tac. G. 9.—
    B.
    Lĭbur-nĭa, ae, f., the country of Liburnia, Plin. 3, 22, 26, § 141; 8, 48, 73, § 191.—
    III.
    Lĭ-burnĭcus, a, um, adj., Liburnic, Liburnian:

    Liburnicae insulae,

    Plin. 3, 25, 30, § 152:

    oleum,

    Pall. 12, 18.—Hence,
    2.
    Subst.: Lĭburnĭca, ae, f., like Liburna, a fast-sailing vessel, a brigantine:

    parte Liburnicarum demersa,

    Suet. Aug. 17; id. Calig. 37; Plin. 10, 23, 32, § 63.

    Lewis & Short latin dictionary > Liburni

  • 36 Liburnia

    Lĭburni, ōrum, m., the Liburnians, an Illyrian people, between Istria and Dalmatia, in the mod. Croatia, Mel. 2, 3, 12 and 13; Liv. 10, 2:

    regna Liburnorum,

    Verg. A. 1, 244.—In sing.: Lĭburnus, i, m., a Liburnian; esp., a Liburnian slave, such as were used in Rome as sedan-bearers, Juv. 3, 239; 4, 75.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lĭburnus, a, um, adj., of or belonging to the Liburnians, Liburnian:

    terrae,

    Luc. 8, 38:

    rostra,

    Liburnian ships, Prop. 3, 9 (4, 10), 44.—Hence,
    2.
    Subst.: Lĭburna, ae, f., a light, fast-sailing vessel, a Liburnian galley, a brigantine, Caes. B. C. 3, 9; Hor. C. 1, 37, 30; id. Epod. 1, 1; Sil. 13, 240; Luc. 3, 534; Tac. G. 9.—
    B.
    Lĭbur-nĭa, ae, f., the country of Liburnia, Plin. 3, 22, 26, § 141; 8, 48, 73, § 191.—
    III.
    Lĭ-burnĭcus, a, um, adj., Liburnic, Liburnian:

    Liburnicae insulae,

    Plin. 3, 25, 30, § 152:

    oleum,

    Pall. 12, 18.—Hence,
    2.
    Subst.: Lĭburnĭca, ae, f., like Liburna, a fast-sailing vessel, a brigantine:

    parte Liburnicarum demersa,

    Suet. Aug. 17; id. Calig. 37; Plin. 10, 23, 32, § 63.

    Lewis & Short latin dictionary > Liburnia

  • 37 Liburnica

    Lĭburni, ōrum, m., the Liburnians, an Illyrian people, between Istria and Dalmatia, in the mod. Croatia, Mel. 2, 3, 12 and 13; Liv. 10, 2:

    regna Liburnorum,

    Verg. A. 1, 244.—In sing.: Lĭburnus, i, m., a Liburnian; esp., a Liburnian slave, such as were used in Rome as sedan-bearers, Juv. 3, 239; 4, 75.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lĭburnus, a, um, adj., of or belonging to the Liburnians, Liburnian:

    terrae,

    Luc. 8, 38:

    rostra,

    Liburnian ships, Prop. 3, 9 (4, 10), 44.—Hence,
    2.
    Subst.: Lĭburna, ae, f., a light, fast-sailing vessel, a Liburnian galley, a brigantine, Caes. B. C. 3, 9; Hor. C. 1, 37, 30; id. Epod. 1, 1; Sil. 13, 240; Luc. 3, 534; Tac. G. 9.—
    B.
    Lĭbur-nĭa, ae, f., the country of Liburnia, Plin. 3, 22, 26, § 141; 8, 48, 73, § 191.—
    III.
    Lĭ-burnĭcus, a, um, adj., Liburnic, Liburnian:

    Liburnicae insulae,

    Plin. 3, 25, 30, § 152:

    oleum,

    Pall. 12, 18.—Hence,
    2.
    Subst.: Lĭburnĭca, ae, f., like Liburna, a fast-sailing vessel, a brigantine:

    parte Liburnicarum demersa,

    Suet. Aug. 17; id. Calig. 37; Plin. 10, 23, 32, § 63.

    Lewis & Short latin dictionary > Liburnica

  • 38 Liburnicus

    Lĭburni, ōrum, m., the Liburnians, an Illyrian people, between Istria and Dalmatia, in the mod. Croatia, Mel. 2, 3, 12 and 13; Liv. 10, 2:

    regna Liburnorum,

    Verg. A. 1, 244.—In sing.: Lĭburnus, i, m., a Liburnian; esp., a Liburnian slave, such as were used in Rome as sedan-bearers, Juv. 3, 239; 4, 75.—
    II.
    Hence,
    A.
    Lĭburnus, a, um, adj., of or belonging to the Liburnians, Liburnian:

    terrae,

    Luc. 8, 38:

    rostra,

    Liburnian ships, Prop. 3, 9 (4, 10), 44.—Hence,
    2.
    Subst.: Lĭburna, ae, f., a light, fast-sailing vessel, a Liburnian galley, a brigantine, Caes. B. C. 3, 9; Hor. C. 1, 37, 30; id. Epod. 1, 1; Sil. 13, 240; Luc. 3, 534; Tac. G. 9.—
    B.
    Lĭbur-nĭa, ae, f., the country of Liburnia, Plin. 3, 22, 26, § 141; 8, 48, 73, § 191.—
    III.
    Lĭ-burnĭcus, a, um, adj., Liburnic, Liburnian:

    Liburnicae insulae,

    Plin. 3, 25, 30, § 152:

    oleum,

    Pall. 12, 18.—Hence,
    2.
    Subst.: Lĭburnĭca, ae, f., like Liburna, a fast-sailing vessel, a brigantine:

    parte Liburnicarum demersa,

    Suet. Aug. 17; id. Calig. 37; Plin. 10, 23, 32, § 63.

    Lewis & Short latin dictionary > Liburnicus

  • 39 ligatus

    1.
    lĭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [Gr. root lugin lugos, lugoô], to tie, bind, bind together, [p. 1065] bind up, bandage, bind fast, etc. (syn.: vincio, destino; perh. only poet. and post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    manus post terga ligatae,

    Ov. M. 3, 575:

    ligare et vincire crura et manus,

    Gell. 12, 3, 1:

    crus fasciā,

    Phaedr. 5, 7, 36:

    laqueo guttura,

    to tie up, Ov. M. 6, 134:

    vulnera veste,

    to bind up, bandage, id. ib. 7, 849:

    dum mula ligatur,

    is harnessed, Hor. S. 1, 5, 13:

    funem litoribus,

    Luc. 8, 61:

    sudarium circum collum,

    to bind around, Suet. Ner. 51:

    pisces in glacie ligatos,

    i. e. frozen fast, Ov. Tr. 5, 10, 49:

    nimbi ligati,

    i. e. ice, Petr. 123.—
    B.
    Transf., to wind round, to surround:

    balteus loricam ligat,

    Val. Fl. 4, 94:

    digitosque ligat junctura,

    Ov. M. 2, 375; Sil. 7, 589.—
    2.
    To fix or fasten in:

    igne cremato lapide caementa in tectis ligantur,

    Plin. 36, 27, 68, § 200.—
    II.
    Trop., to bind up, bind together, unite:

    dissociata locis concordi pace ligavit,

    Ov. M. 1, 25:

    vinclo propiore cum aliquo ligari,

    id. ib. 9, 548:

    laqueo colla,

    id. P. 1, 6, 39.—
    B.
    To ratify, confirm:

    pacta,

    Prop. 4 (5), 4, 82:

    conjugia artibus magicis,

    Sen. Herc. Oet. 452: argumenta in catenas, * Quint. 5, 14, 32.—Hence, P. a.: lĭgātus, a, um, connected with, adjoining:

    Tartari ripis ligatos squalidae mortis specus,

    Sen. Med. 742.
    2.
    lĭgo, ōnis, m., a mattock, grub-axe, hoe.
    I.
    Lit.:

    longis purgare ligonibus arva,

    Ov. P. 1, 8, 59:

    ligonibus duris humum Exhaurire,

    Hor. Epod. 5, 30:

    ligonibus Versare glebas,

    id. C. 3, 6, 38; Ov. Am. 3, 10, 31:

    centeno ligone domare arva,

    Mart. 4, 64, 32:

    fractus, so called from the bent form of the iron, Col. poët. 10, 88: erectum domito referens a monte ligonem,

    Juv. 11, 89.—
    II.
    Poet.:

    defluit aetas Et pelagi patiens et cassidis atque ligonis,

    i. e. tillage, agriculture, Juv. 7, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > ligatus

  • 40 ligo

    1.
    lĭgo, āvi, ātum, 1, v. a. [Gr. root lugin lugos, lugoô], to tie, bind, bind together, [p. 1065] bind up, bandage, bind fast, etc. (syn.: vincio, destino; perh. only poet. and post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    manus post terga ligatae,

    Ov. M. 3, 575:

    ligare et vincire crura et manus,

    Gell. 12, 3, 1:

    crus fasciā,

    Phaedr. 5, 7, 36:

    laqueo guttura,

    to tie up, Ov. M. 6, 134:

    vulnera veste,

    to bind up, bandage, id. ib. 7, 849:

    dum mula ligatur,

    is harnessed, Hor. S. 1, 5, 13:

    funem litoribus,

    Luc. 8, 61:

    sudarium circum collum,

    to bind around, Suet. Ner. 51:

    pisces in glacie ligatos,

    i. e. frozen fast, Ov. Tr. 5, 10, 49:

    nimbi ligati,

    i. e. ice, Petr. 123.—
    B.
    Transf., to wind round, to surround:

    balteus loricam ligat,

    Val. Fl. 4, 94:

    digitosque ligat junctura,

    Ov. M. 2, 375; Sil. 7, 589.—
    2.
    To fix or fasten in:

    igne cremato lapide caementa in tectis ligantur,

    Plin. 36, 27, 68, § 200.—
    II.
    Trop., to bind up, bind together, unite:

    dissociata locis concordi pace ligavit,

    Ov. M. 1, 25:

    vinclo propiore cum aliquo ligari,

    id. ib. 9, 548:

    laqueo colla,

    id. P. 1, 6, 39.—
    B.
    To ratify, confirm:

    pacta,

    Prop. 4 (5), 4, 82:

    conjugia artibus magicis,

    Sen. Herc. Oet. 452: argumenta in catenas, * Quint. 5, 14, 32.—Hence, P. a.: lĭgātus, a, um, connected with, adjoining:

    Tartari ripis ligatos squalidae mortis specus,

    Sen. Med. 742.
    2.
    lĭgo, ōnis, m., a mattock, grub-axe, hoe.
    I.
    Lit.:

    longis purgare ligonibus arva,

    Ov. P. 1, 8, 59:

    ligonibus duris humum Exhaurire,

    Hor. Epod. 5, 30:

    ligonibus Versare glebas,

    id. C. 3, 6, 38; Ov. Am. 3, 10, 31:

    centeno ligone domare arva,

    Mart. 4, 64, 32:

    fractus, so called from the bent form of the iron, Col. poët. 10, 88: erectum domito referens a monte ligonem,

    Juv. 11, 89.—
    II.
    Poet.:

    defluit aetas Et pelagi patiens et cassidis atque ligonis,

    i. e. tillage, agriculture, Juv. 7, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > ligo

См. также в других словарях:

  • Fast food — is the term given to food that can be prepared and served very quickly. While any meal with low preparation time can be considered to be fast food, typically the term refers to food sold in a restaurant or store with low quality preparation and… …   Wikipedia

  • Fast and Furious (série de films) — Fast and Furious (Rapides et dangereux au Québec) est une série de film américain qui a débuté à partir du 22 juin 2001 aux États Unis et qui sortira le prochain opus en 2013. Sommaire 1 Série 1.1 Filmographie 1.2 …   Wikipédia en Français

  • Fast and Furious 5 — Données clés Titre québécois Rapide et Dangereux 5 Titre original Fast Five Réalisation Justin Lin Scénario Chris Morgan Sociétés de production Original Film …   Wikipédia en Français

  • Fast as a Shark — Chanson par Accept extrait de l’album Restless and Wild Sortie octobre 1982 Enregistrement février, mars et juin 1982 Dierks Studios (Cologne) Durée 3:48 Genre …   Wikipédia en Français

  • Fast — Fast, a. [Compar. {Faster}; superl. {Fastest}.] [OE., firm, strong, not loose, AS. f[ae]st; akin to OS. fast, D. vast, OHG. fasti, festi, G. fest, Icel. fastr, Sw. & Dan. fast, and perh. to E. fetter. The sense swift comes from the idea of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Fast and loose — Fast Fast, a. [Compar. {Faster}; superl. {Fastest}.] [OE., firm, strong, not loose, AS. f[ae]st; akin to OS. fast, D. vast, OHG. fasti, festi, G. fest, Icel. fastr, Sw. & Dan. fast, and perh. to E. fetter. The sense swift comes from the idea of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Fast and loose pulleys — Fast Fast, a. [Compar. {Faster}; superl. {Fastest}.] [OE., firm, strong, not loose, AS. f[ae]st; akin to OS. fast, D. vast, OHG. fasti, festi, G. fest, Icel. fastr, Sw. & Dan. fast, and perh. to E. fetter. The sense swift comes from the idea of… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Fast ForWord — is a family of educational software products intended to enhance cognitive skills of children, especially focused on developing phonological awareness (discussed below). It is marketed as a therapy for strengthening the skills of memory,… …   Wikipedia

  • Fast food advertising — is the promotion of fast food products and ventures through a variety of media. Fast food advertising campaigns are not as highly regulated as some other products, such as those imposed on alcohol advertising, but there are often public calls for …   Wikipedia

  • Fast neutron therapy — Intervention ICD 10 PCS D?0?5ZZ ICD 9: 92.26 Fast neutron therapy utilizes high energy neutrons typically greater than 20 MeV …   Wikipedia

  • fast-food — [ fastfud ] n. m. • 1972; mot angl. amér., de fast « rapide » et food « nourriture » ♦ Anglic. 1 ♦ Restauration rapide, à bon marché. 2 ♦ Établissement offrant ce type de restauration. « elle me poussait dans les fast foods, dans ces mangeoires… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»